| All Blog
|
กว่าจะได้มาเรียนป.โทที่เยอรมัน ตอน 11 ผ้าห่มของช้านนน สวัสดีค่ะ เดือนธันวาคม ก่อนคริสต์มาสแบบนี้ ก็จะมีเวลาน้อยนิดนึง ไม่ใช่ว่ามัวแต่ไปเที่ยวตลาดนัดคริสต์มาสนะคะ แต่เริ่มเข้าสู่ช่วงปลายเทอมแล้ว มีรายงานเข้ามารัว ๆ เลย  ลำพังแค่เรียนเฉย ๆ ก็ต้องอ่านหนังสือเตรียมก่อนเรียนเยอะอยู่แล้ว นี่ยังต้องเตรียมรายงานอีก แถมอากาศช่วงนี้ก็หนาวมากกก หิมะตก ฝนตก ลมแรง แถมมาพร้อมกันด้วยนี่สิ ไม่อยากออกไปไหนเลยค่ะ แฉะไปหมด ว้าย บ่นยาว ขอย้อนไปเล่าตอนที่เพิ่งมาอยู่เมืองนี้ใหม่ ๆ นะคะ ว่าหลังจากที่เรามีเตียง โต๊ะ และเก้าอี้ ในห้องแล้ว เราก็ต้องซื้อนู่นนี่เข้าห้องค่ะ วันแรกสุดเลยเนี่ย นอกจากเฟอร์ในห้องนอน ที่มีแต่เตียง โต๊ะ และเก้าอี้ อ๊ะ โคมไฟที่เมทสาวชาวเกาหลีให้ยืมอีกอันนึง ในครัว ก็มีแค่จาน 6 ใบและถ้วย 3 ใบที่เมทกรุณาบริจาคให้เด็กไทยตาดำ ๆ ค่ะ นอกนนั้นไม่มีอะไรเลยค่ะ วันแรกที่มาอยู่ ก็เลยต้องไปซูเปอร์มาเก็ต ก็ไปซื้อพวกกระทะ เขียง หม้อ มีด แก้ว ทิชชู่ และของกินง่าย ๆ คือขนมปัง แฮม แยม มะเขือเทศ ทำไมถึงกินได้แค่ขนมปัง แฮม แยม และมะเขือเทศ เดากันออกมั้ยคะ ยังขาดอุปกรณ์อะไรไปอีกอย่างนึง ช้อน ส้อม นั่นเองงงงง ที่จริงแม่บอกให้เอามาด้วยชุดนึงค่ะ แต่ทำไมลืมหยิบใส่กระเป๋าก็ไม่รู้ /โกรธตัวเอง อะ ไม่เป็นไร มีที่ให้นอนก่อน ก็โอเคละ สำหรับช่วงแรก แต่ ๆ เครื่องนอนก็ยังไม่ครบนะคะ ยังไม่มีผ้าห่มหนา ๆ เลยค่า ย้ายเข้ามาอยู่วันพุธ พอวันพฤหัส ตอนเช้า ก็ตื่นมากินขนมปังโปะแฮม และมะเขือเทศโรยเกลือ ซึ่ง เชื่อมั้ยคะ ว่าเช้าวันแรกที่ีมีที่นอนเป็นของตัวเอง มีห้องเป็นของตัวเอง ห้องกว้าง ๆ ห้องน้ำกว้าง ๆ ไม่ต้องแย่งกับใคร จำได้ว่า แค่ขนมปังโปะแฮม กินคู่กับมะเขือเทศ มันก็อร่อยมากกกกก  เนี่ยค่ะ แค่เนี้ย อร้อยอร่อย ปลื้มปริ่มกับความสุขในเช้าอันสดใสอยู่สักพัก ก็ออกไปเดินซื้อของในเมืองค่ะ ไปคนเดียวด้วย เพราะเมทไม่ว่าง แต่เรื่องนั่งรถเมล์ เราถนัดค่ะ เมื่อ 10 ปีที่แล้วที่มาแลกเปลี่ยน เราเที่ยวบ่อย ฮ่า ๆ พอถึงในเมือง เราก็เริ่มหิว เดินไปเจอร้านอาหารเอเชียเล็ก ๆ ก็พุ่งตัวไปเลย เราสั่งข้าวผัดค่ะ  ราคา 5 ยูโร (200 บาท ทำใจค่ะ) หน้าตาดูดีนะคะ แต่แอบเค็มไปหน่อย น้ำซุปก็ไม่มี ต้องทนกินไป พอออกมาจากร้าน ถึงจะกล้าหยิบขวดน้ำที่พกมา ด่ื่มอึก ๆๆๆ ค่อยยังชั่ว เอาล่ะ เป้าหมายของเราคือผ้าห่ม ช้อน ส้อม และยังมีอีกอย่างที่ลืมพูดถึงคือ เสื้อกันหนาว ตอนนั้นเราเอาไปแต่เสื้อไหมพรม ซึ่งมันกันลมไม่ได้เลยค่ะ ลมพัดมาทีนึง หนาวมากกกกก เราไปซื้อเสื้อหนาวก่อน ก็เดินหมุนไปหมุนมา 2-3 ร้าน ก็ไปได้เสื้อกันหนาวสีชมพู แบบไม่มีฮูดมา (ซึ่งคิดผิดมาก เพราะตอนหลังต้องซื้ออีกตัว เสียตังเบิ้ลไป) เดินซื้อเสื้อกันหนาวที่ถนนช้อปปิ้งกลางใจเมืองค่ะ 90% ของเมืองในเยอรมันจะมีถนนช้อปปิ้งอยู่ติดสถานีรถไฟและสถานีรถเมลค่ะ  เดินไปเดินมา หนาวค่ะ ก็เลยเดินเข้าห้างเล็ก ๆ 3-4 ชั้น ข้างในอุ่นกว่าข้างนอกเยอะ ดูดู๊ สลับกับเมืองไทยไปหมดทุกอย่าง เดินเข้าไปเตร็ดเตร่ในห้าง ก็ไปเจอร้านขายอุปกรณ์เครื่องครัวต่างหาก แต่แพงอะ ส้อมอันละ 90 บาท ช้อนอีก 100 นึง งี้ ไม่ ๆ เดินไปดูร้าน 1 ยูโร คล้าย ๆ ร้านทุกอย่าง 60 บาทบ้านเรา ก็ไปหยิบ ๆ จับ ๆ ช้อนส้อม แต่ก็คิดว่า เอ๊ ของที่เราเอาเข้าปากเนี่ย ซื้อดี ๆ หน่อยละกัน เลยยังไม่เอามา ถ้าไม่เจอที่ือื่น เดี๋ยวจะกลับมาซื้อที่นี่ละกัน แต่พอดีว่า ร้าน 1 ยูโร อยู่ทางไปซูเปอร์มาเก็ต ที่ทุกคนบอกว่าที่นี่มีผ้าห่มขาย ก็เลยเปิด Google map หาซูเปอร์มาเก็ตที่ว่า เราก็เชื่อเทคโนโลยีเนอะ ก็เดินไประยะนึงเลย น่าจะ 1 กิโลกว่า ๆ เดินไกลไม่เท่าไหร่ เพราะใจเราสู้มาก อยากนอนอุ่น ๆ ละจ้า แต่พอเดินไปถึง ผ้าห่มหมด! โอ๊ยย ชีวิตชั้น เดินก็ไกล แถมผ้าห่มก็หมด ช้อนส้อมก็ไม่มีขาย ชั้นต้องกินขนมปังอีกแล้วเรอะ ไม่เป็นไร รีบเดินกลับไปแถวถนนที่มีร้านค้าดีกว่า ก็เปิดกูเกิ้ลแมพอีกครั้ง แล้วก็ดูแผนที่ดี ๆ พอพิจารณาดี ๆ ถึงรู้ว่า ที่เดินมาตอนแรกเนี่ย อ้อมโลกมากกก โอ๊ยย ทำไมเทคโนโลยีทำกับชั้นได้ ได้แต่บ่นกะตัวเอง แต่ก็ต้องรีบเดินกลับไปร้าน 1 ยูโร เอาวะ ใช้ได้แหละ พอเดินไปถึง เดาได้ใช่มั้ยคะ ร้านปิดแล้วค่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเราะทั้งน้ำตา วันนี้วันอะไร แต่ไม่เป็น ไว้มาใหม่ เดินไปรอรถเมล์กลับบ้านละกัน เราก็เดินไปตามถนนที่เป็นถนนสายช้อปปิ้ง ตอนนั้นสัก 6 โมงได้มั้งคะ ร้านทยอยปิดกันหมดละ อยู่เยอรมันนี่เนอะ ไม่ใช่เมืองไทย ห้างเปิดถึง 4 ทุ่ม เซเว่น 24 ชม. นาทีนี้ คิดถึงเซเว่นมาก ไม่มีช้อนก็ไม่เป็นไร เดินไปหยิบข้าวให้พนักงานเวฟให้ แถมช้อนมาให้ด้วย เอาจริง ๆ ไม่เคยคิดว่าช้อนกับส้อม จะเป็นปัญหาในชีวิต ขำตัวเอง ต้องรีบปรับความคิดใหม่ละ ที่นี่เยอรมันนะจ๊าาา พอเดินไปถึงสถานีรถเมล์ อีกปลายของถนนช้อปปิ้ง ก็รีบดูรอบรถ เดินวนทั่วป้ายเลยค่ะ เพราะต้องไปเพ่งดูกระดาษที่บอกรถเมล์ที่แปะอยู่ตามป้าย (จริง ๆ ควรเรียกว่า เสา ไม่ใช่ป้าย) ก็เจอรอบรถ อ๊ะ ยังมีเวลาอีก 20 นาที ห้างที่มาดูช้อนส้อมแพง ๆ อยู่ติดสถานี แถมร้านก็อยู่ชั้น 2 ใกล้ ๆ เอาวะ รีบเดินไปซื้อดีกว่า แพงก็ช่างงง นาทีนี้ และแล้ว เราก็ได้ช้อนส้อมมีดดูดี เข้าชุดกัน มาอย่างละ 1 ค่ะ อิอิ เพื่อนห้ามมาบ้านนะคะ ไม่มีช้อนให้จ้า สรุปก็คือ ได้แต่เสื้อกันหนาว ช้อนส้อมมีด ยังขาดผ้าห่ม นอนทนหนาวไปก่อนเนอะ หนาวกายยังพอทน แต่หนาวใจ ฮีทเตอร์เบอร์แรงแค่ไหน ก็คงช่วยไม่ได้
|
LittleEntchen
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] สวัสดีค่ะ ชื่อ แอน นะคะ ตอนนี้เรียนปริญญาโทภาษาเยอรมันที่เมือง Siegen
Link |
|||||||||||||
