ส่งคุณนายแม่กลับไทย

และแล้วก็ได้ฤกษ์ส่งคุณนายแม่กลับไทยหลังจากบินมาอยู่ด้วยเดือนนึงเป็นการชิมลางเครื่องกระตุ้นหัวใจ (pacemaker) ที่เพิ่งผ่ายัดเครื่องใส่เข้าไปให้ช่วยหัวใจเต้นในจังหวะสุนทราภรณ์  หลังจากก่อนผ่าตัดหัวใจจะเต้นแร็พเป็นครั้งคราวทำให้ตกอกตกใจว่ามันจะออกมาเ้ต้นข้างนอกหรือเปล่าหว่า??   สรุปว่าการประเดิมเครื่องครั้งนี้เป็นไปด้วยดีเพราะหัวใจคุณนายแม่เต้นอย่างสม่ำเสมอราบเรียบมาก  ไม่เหมือนเีที่ยวก่อนที่มาจะต้องมีอาการผิดปกติเป็นครั้งคราวให้ใจหายใจคว่ำ


กว่าจะได้อัพบล็อกนี่จริงๆคุณนายแม่ก็กลับไปอยู่ำไทยได้เดือนกว่าแล้ว อิอิ.. อัพช้าตามประสาป้าโซเป็นเรื่องปกติ ..  เป็นเหมือนกันทุกครั้งในการเดินทางกลับคือเรื่่องหิ้วของกลับ ทั้งของฝากและของส่วนตัว  แต่ครั้งนี้ค่อยยังชั่วหน่อยที่เกินนิดหน่อยพอถัวๆไปได้ เดินทางคนเดียวก็ยังงี้ หอบของมากนักไม่ค่อยได้ทั้งๆที่อยากหอบนู่นนี่กลับไปมากมายก่ายกองแต่จนปัญญา  ขามานี่คุณนายแม่ลงทุึนซื้อกระเป๋าเดินทางเปลี่ยนใหม่ให้ลูกโตกว่าเดิม กะว่าจะได้ยัดๆของพวกเบาๆให้ได้มากที่สุด  เพราะของเบาน้ำหนักบางอย่างมันกินเนื้อที่กระเป๋าจริงๆ  ขากลับเที่ยวนี้เลยสมใจคุณนายท่าน..


เครื่องบินออกประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่ง  ออกเดินทางจากบ้านแปดโมง สองท่านผู้เฒ่า(ปู่ที่บ้านกับคุณนายแม่)ร่ำลากัน   ฝ่ายปู่ก็บอกว่าแล้วมาอีกนะพลางคิดในใจว่า เฮ้อออ.. จากนี้ไปชั้้นก็ต้องรับงานตากผ้า ทิ้งขยะกลับคืนมาแล้วสินี่.. ตัวช่วยกลับเมืองไทยไปแล้ว   ส่วนคุณนายแม่ก็นึกในใจ.. อยู่บ้านก็ช่วยลูกสาวชั้นดูแลบ้านหน่อยนะ  อย่าลืมทิ้งขยะด้วยล่ะ   แล้วก็ขึ้นรถจรลีไปที่สนามบิน


ถึงสนามบินแล้ว  ท้องฟ้าวันนี้มีเมฆครึ้ม มีทีท่าว่าฝนจะตกแต่จะก่อนหรือหลังเครื่องขึ้นนั่นแหละ  ที่แน่นอนคือเครื่องบินคงมีสะเทือนวูบๆวาบๆบ้าง  แล้วพอคุณนายแม่ขึ้นเครื่อง  ยังไม่ทันบินออกไปฝนก็เทลงมาซู่ใหญ่   รูปนี้ถ่ายหลังจากเครื่องบินพาคุณนายแม่เหินฟ้าแล้ว   หน้าตาสนามบินฟุกุโอกะจะดูแบนๆเรียบๆ เตี้ยๆ  ไม่โอ่โถงใหญ่โตมหึมาเหมือนสนามบินสุวรรณภูมิเรา  มันเทียบกันไม่ได้อยู่แล้ววว..





เช็คอินกระเป๋าใบสีจ๊าบนี่เห็นกระเป๋าวนตามสายพานมารู้ได้ทันทีว่าเป็นของเรา   กระเป๋าเดินทางส่วนมากจะสีทึมๆมึนๆเหมือนๆกันไปหมด   แล้วยี่ห้อคุณนายแม่ต้องผูกริบบิ้นหรือผ้าสีๆไว้ให้สะดุดตา  กระเป๋าดำใบเล็กนั่นคือของที่น้ำหนักเกินคุณนายแม่จะแบกขึ้นเครื่อง  แต่ลูกเขยจับชั่งรวมไปกับกระเป๋าใบใหญ่ดูเชิงว่าพนักงานเช็คอินเค้าจะว่าอะไรหรือเปล่า   ถ้าเค้าไม่ท้วงก็โชคดีไปแต่ถ้าเค้าติงมาว่าน้ำหนักเกินคุณนายแม่ก็ต้องลากใบเล็กขึ้นเครื่องไป   คงเพราะเที่ยวนี้คนเดินทางน้อยพนักงานเลยปล่อยเลยตามเลย  สบายคุณนายแม่ไปไม่ต้องหอบพะรุงพะรัง   เอ๊า..ตัวเบาแล้วนี่ ไปๆ.. ไปหาซื้อของฝากในสนามบินต่อ






ซื้อจริงๆแหละคุณนายท่าน..  ซื้อขนมกล่องๆติดตัวไปอีกสามสี่กล่องซื้อจนวินาทีสุดท้าย  ไปๆ เข้าไปตม.ได้แล้วค่ะคุณนายก่อนจะซื้ออีก.. กอดๆหอมๆ  ดูแลสุขภาพดัวเองด้วยนะจ๊าแม่.. แล้วส่งตัวเข้าข้างใน  เวลาไปส่งคุณนายแม่กลับไทยทีไรให้ความรู้ึสึกว่าเมืองไทยใกล้แค่เอื้อมทู้กกที   จิตใต้สำนึกคงประมาณปลอบใจตัวเองว่า  เว้ยย.. จะกลับเมื่อไหร่ก็กลับได้แค่นี้เอง  ใจน่ะหลุดไปอยู่ในกระเป๋าเดินทางแม่แล้วตั้งแต่โหลดกระเป๋าขึ้นเครื่อง  อยากกลับไปเจอบรรยากาศการกินการอยู่แบบบ้านเรา  พบเจอเพื่อนฝูงมั่งไรมั่ง 


เครื่องลำนี้ชื่อคุณอู่ทอง  รู้สึกจะเป็นคุณลำนี้ทุกครั้งที่แม่บินกลับ  ส่งแม่เข้าตม.แล้วขึ้นมายืนดูแม่เดินผ่านตรงช่องกระจกเล็กๆนั่นเข้าตัวเครื่อง  บางครั้งก็เห็นบางครั้งก็เล็งจนตากลับแล้วก็ไม่เห็น  ครั้งนี้ก็ไม่เห็นเ่ช่นกันไม่รู้ว่าคุณนายท่านเลือกเดินขึ้นเครื่องเป็นชุดแรกๆหรือชุดสุดท้่าย







และแล้วฝนก็เทลงมาจริงๆ  เทอย่างหนักหน่วงด้วย  แต่ฝนที่นี่จะตกพรวดพราดฟ้าัรั่วแล้วก็จางหายไปเหลือเพียงแผ่วๆ  พอคิดได้ว่ายังทำงานไม่เสร็จเทวดาก็ปล่อยก็อกลงมาอีกเป็นยกๆ  ตอนนี้เครื่องบินพร้อมแล้ว  รถสนามบินที่อยู่ตัวหัวเครื่องบินก็ดันเครื่องออกไปสู่แนวแท็กซี่ 






เมื่อเข้าที่เ้ข้าทางแล้วก็ปลดล็อกตัวดันเครื่องแล้วถอยรถกลับมารอส่ง   ทีนี้คุณอู่ทองก็จะเปิดไฟเครื่องเตรียมออกแท็กซี่ละ   พนักงานที่ยืนรอส่งก็โบกมือบ้ายบาย  ขั้นตอนนี้แรกๆที่เห็นก็เอ๊อ.. แปลกดินิ  ทางภาคพื้นดินเค้ายืนส่งกันยังงี้ทุกสนามบินหรือเปล่าหว่า? แต่เหมือนไม่เคยเห็นสนามบินบ้านเราทำยังงี้นะ  มันก็ได้สองอารมณ์.. แล้วพบกันใหม่นะคร้าบ  กับ.. โชคดีไม่ีมีตกน้าาา..  เอ่อ.. หมายถึงตกหล่นลืมนู่นลืมนี่น่ะ







เค้าก็จะยืนบ้ายบายกันอยู่อย่างนั้นจนเครื่องบินเคลื่อนพ้นไปทั้งลำ  ก็จะโค้งทำความเคารพตามสไตล์ญี่ปุ่น   จากนั้นก็จะขึ้นรถพากันกลับมาเตรียมทำงานสำหรับเครื่องบินลำต่อไปที่จะมาจอด






ระหว่างยืนรอให้คุณอู่ทองแท็กซี่กลับตัวมารันเวย์ก็เห็นลำนี้ค่อยๆแท็กซี่ผ่านมาตามทางอย่างช้าๆ  ว้าว .. เคยเห็นมาแล้วแหละแต่ครั้งนี้ขอถ่ายรูปหน่อย






คุณคิตตี้เธอค่อยๆนวยนาดมาพร้อมกับแอ๊ปเปิ้ลทั้งสวน   พี่ไทยเราเอานางรำใส่ชฏามาฟ้อนรำร่ายประหนึ่งอยู่บนสรวงสวรรค์มาแปะไว้ข้างลำแข่งกับเค้าหน่อยท่าจะดี  หรือจะเอาตุ๊กๆ มาแหมะไว้ก็ได้







คุณอู่ทองมาแล้วค่ะ เร่งสปีดแ่ล่นบึ้มมาเชียว  จริงๆด้วยความรู้สึกส่วนตัวแล้วว่ามันดังแต่เสียง ความเร็วก็งั้นๆ แต่ไหงมันขึ้นได้หว่า??






เทคออฟ!!  ครึ่ด คั่ก ขุด  ขาก(เย้ยยย.. อันหลังนี่ไม่ใช่)  เสียงกัปตันตามด้วยเสียงครึ่ดๆของไมค์  รายไหนรายนั้นเป็นงี้ประจำ






เป็นอันเสร็จกิจส่งคุณนายแม่บินกลับ   ว่างแล้วนี่?? ไหนๆก็ถ่ายรูปมาตลอดแล้ว สำรวจส้วมอีกซักหน่อยเป็นไง  อิฉันมันจิตค่ะ.. ชอบถ่ายรูปส้วม!!


It's the airport ส้วม..  ที่จะคล้ายๆกันหมดของระดับส้วมมาตรฐานที่หาเข้าได้ทั่วไปตามสถานที่ทันสมัยหน่อย  มีราวจับไม่ต้องยงโย่ยงหยกสำหรับทั้งคนพิการและไม่พิการแต่สูงวัย






ก่อนจะนั่งจ่อมก็ดึงทิชชูมากดน้ำยาฆ่าเชื้อทางขวามือใส่กระดาษแ้ล้วเช็ดที่นั่งซะก่อน   ถึงอ่านไม่ออกเค้าก็มีรูปให้ดูว่าเจ้าเครื่องต่างๆนี่ควรทำยังไงกับมัน 








ส้วมในแอร์พอร์จะมีทั้งภาษาญี่ปุ่น อังกฤษ  จีน เกาหลี กำกับไว้  เวลาจะกดน้ำทิ้งก็ลูบผ่านไอ้ช่องเซ็นเซอร์นั่น  มีัตัวนูนให้คนตาบอดอ่านด้วย 







ที่ต้องมีประจำทุกส้วมคือส้วมนั่งยอง  บางแห่งอาจไม่มีส้วมชักโครกแต่ต้องมีส้วมนั่งยอง  ส่วนตัวแล้วสังเกตเห็นว่าคนญี่ปุ่นส่วนมากเลือกเข้าส้วมนั่งยองมากกว่า  ที่นี่จะอธิบายละเอียดว่าทางไหนควรเป็นด้านหน้า  มีทั้งรูปข้างผนังและรูปรอยเท้าบนพื้น  แหม่..ไอ้รูปข้างผนังนั่นเหมือนขี่มอไซด์ผาดโผนเลยนิ







ลงรูปพรวดทีเดียวแล้วมานั่งโม้ไปตามรูป   โม้ไปโม้มารูปหมดไม่รู้ตัว  ต้องจบบล็อกนี้แล้วสินะ..


รูปในสต็อกค่อนข้างเยอะพยาย้ามพยายามไล่ตามอัพอยู่ค่ะ  พบกันใหม่บล็อกหน้า ขอบคุณที่เ้ข้ามาเียือนนะคะ   ขอให้มีความสุขในทุกท่าน สวัสดีค่ะ

Create Date : 25 สิงหาคม 2556		11 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2556 9:49:57 น.
Counter : 4304 Pageviews.
Share Tweet