คุณนายแม่ Act 1



และแล้วเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา  การมาญี่ปุ่นทริปนี้ของคุณนายแม่ก็เริ่มประเดิมการบึ๊ดจ้ำบึ๊ดอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวในทันใด  เดือนนึงนี่มันแป๊บเดียวเองเดี๋ยวเวลาจะผ่านไปเปล่าๆปลี้ๆ นิ..


แอ๊คแรกนี่ เริ่มจากการไปเดินออกกำลังตอนเย็นของคุณนายแม่..  ทุกครั้งที่มาญี่ปุ่นหนึ่งในเป้าหมายคือการเดินออกกำลังกายเพราะที่นี่อากาศดี๊ดี..(ตามคำบอกเล่าของคุณนายท่าน)  พอพักผ่อนให้ร่างกายปรับเข้ากับสภาพแวดล้อมได้สักพักนึงคุณนายท่านก็จะเริ่มผจญภัยเล็กๆละ  .. ใช้คำว่า "ผจญภัย" นี่ถูกต้องแล้วเพราะทุกครั้งที่ได้ออกไปนอกบ้านคนเดียวนี่ก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอเข้ากับอะไร  พูดสื่อสารกับเค้าก็ไม่รู้เรื่อง ภาษาที่เขียนไว้ตามป้ายต่างๆ ก็อ่านไม่ออก แม่เลยเรียกว่าเป็นการผจญภัยเล็กๆของตัวเอง


ครั้งนี้ก็เช่นกัน.. ตกเย็นคุณนายแม่ก็แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยชุดกางเกงสี่ส่วนเสื้อยืดสบายๆตัวนึง หมวกอีกใบนึงเป็นอันพร้อมออกไปเดินนอกบ้าน  ถ้าอยู่เมืองไทยก่อนจะออกจากบ้านทุกอย่างต้องเนี้ยบตั้งแต่ทรงผมยันรองเท้าเนื่องด้วยความต่อเนื่องทางสังคมอันเนื่องมาจากหน้าที่การงาน จะแต่งลุยๆสบายๆ ผมเผ้ากระเซิงไม่ได้เด็ดขาด  หน้าตาทางสังคมมันค้ำคออยู่..(คุณนายท่านว่างี้)  แต่พอมาอยู่ที่ๆไม่มีคนรู้จักปั๊บ  คุณนายแม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวทันทีเพราะไ่ม่มีคนรู้จัก


เย็นนั้นท้องฟ้ามีเมฆครึ้มเดาใจไม่ถูกว่าฝนจะโปรยลงมาตอนไหน  แม่ชะโงกหน้ามาถามความเห็นป้าโซว่าชั้นไปเดินทางไหนดี?? อันว่าเส้นทางการเดินออกกำลังของคุณนายแม่นั้นจะเดินประจำอยู่สองเส้นทาง คือทางหลังบ้านที่ออกไปทางทุ่งนา เส้นทางนี้แม่จะชอบมากเพราะได้อี๊ทแอร์อันบริสุทธิ์ผุดผ่อง  สลับกับการได้พักสายตามองสีเขียวๆของทุ่งนาสุดลูกหูลูกตา






กับอีกเส้นทางนึงซึ่งจะออกไปทางหน้าบ้านเป็นย่านตัวเมืองมีถนนหนทาง  ทางที่จะเดินได้คล่องก็คือข้ามไฟแดงไปทางหน้าสถานีรถไฟแล้วเิดินข้ามทางรถไฟตรงไปทางสนามไดร์ฟกอล์ฟและร.ร.สอนขับรถ ซึ่งรอบๆจะเป็นถนนเส้นเล็กๆไม่ค่อยมีรถแล่นพลุกพล่านนัก  สามารถเดินวนรอบๆสนามฯได้อย่างสบายๆ รอบนึงก็ประมาณสี่ร้อยเมตรได้  พอครบจำนวนรอบที่ต้องการก็เดินกลับทางเดิม


วันนั้นคุณนายแม่เลือกเดินไปทางสนามกอล์ฟตามคำแนะนำของป้าโซเพราะฝนฟ้าดูไม่น่าไว้ใจ ถ้าฝนตกก็ยังพอมีที่หลบฝนได้ แต่ถ้าเดินไปตามทุ่งนานี่โล่งโจ้งตลอดหาที่หลบฝนไม่ได้ .. ขาไปไม่มีปัญหาแต่พอขากลับนี่คุณนายแม่ก็สร้างความระทึกใจทันใด





คือช่วงขากลับทางรถไฟที่ข้ามเค้าก็จะร้องเง้งๆๆเตือนว่าไม้กั้นจะปิดละนะเพราะรถไฟจะผ่าน  เอ้า..คุณนายแม่ก็หยุดยืนรอ  พอรถไฟผ่านไปหนึ่งขบวนไ้ม้กั้นด้านแม่ก็เปิดออกแต่เสียงเง้งๆๆร้องเตือนก็ยังมีอยู่ต่อเนื่อง  คุณนายแม่ก็สงสัยอยู่เหมือนกัน "เอาล่ะวะ..คงเป็นเพราะไฟสัญญาณมันเสียน่ะ!!! เสียเวลา..ชั้นข้ามละ" แล้วแม่ก็เดินเข้าสู่เขตทางรถไฟแต่พอเ้ข้าไปเท่านั้นไม้กั้นอีกด้านนึงมันไม่เปิดนี่หว่า... เอาไงดี?? หันกลับมาจะออกทางเดิม  บ๊ะแหล่ววว..ไม้กั้นด้านที่เพิ่งก้าวผ่านมามันปิดซะแล้ว เท่ากับขังแม่ไว้ข้างในละทีนี้.. ตรูจะเอาไงดีว้าาา.. จะออกทางไหนดี ไอ้เสียงสัญญาณก็ยังดังสั่นจิตอยู่นั่นแหละ รถไฟมันจะมาตอนไหนนี่?? เริ่มลนลาน จากนั้นคุณนายแม่ก็เลยตัดสินใจวกกลับทางเดิมเพราะใกล้กว่า   แต่ความที่ไม้กั้นที่ิปิดไว้มันอยู่ต่ำมากเลยต้องคลานออกมาอย่างไม่เหลือมาดคุณนายใดๆ  เจ็บเข่าก็เจ็บเพราะเป็นพื้นคอนกรีต คนบนรถที่จอดรออยู่แถวนั้นก็มองกัน  คงคิดว่าคุณยายคนนี้ทำอะไรเนี่ย? Smiley


พอออกมาได้คุณนายแม่ก็เดินไม่รู้ไม่ชี้หลบพวกรถที่จอดอยู่แถวๆนั้นไปอีกทาง  ทำเป็นว่าชั้นชินเส้นทางนี้ย่ะ!!  แต่ไม่หรอก..แค่เดินหลบอายมาจากตรงนั้นชั่วคราว รอให้รถที่จอดเห็นเหตุการณ์ข้ามทางรถไฟไปก่อนแล้วค่อยเดินข้ามทางรถไฟที่เดิมอีกครั้ง..


สรุปว่าเหตุำการณ์นี้เป็นเพราะรถไฟมาติดต่อกันสองขบวน เราต้องยืนรอให้แน่ใจว่าหมดเสียงสัญญาณแล้วจึงจะข้ามไปได้ ไม่ใ่่่ช่พอเห็นไม้กั้นด้านเราเปิดแต่อีกข้างยังปิดอยู่แล้วใจร้อนรีบก้าวเข้าไปก็จะถูกขังไว้อย่างนี้  เพราะไม้กั้นมันทำหน้าที่อัตโนมัติที่บางครั้งถ้ารถไฟขบวนที่สองมาไม่ต่อเนื่องกันทันใดไม้กั้นก็จะเปิดครั้งนึงก่อนแว่บๆแล้วก็ปิดอีกที ทั้งนี้ัทั้งนั้นเราต้องสังเกตให้ดีเวลาจะข้ามทางรถไฟไม่ว่าจะเป็นการเดินหรือขับรถข้ามก็ตาม  กม.จราจรที่นี่เขาถึงบังคับไว้ว่าเมื่อถึงทางรถไฟต้องหยุดรถจอดก่อนเพื่อหันไปดูซ้ายขวาให้ดีไม่ว่าจะมีสัญญาณรถไฟมาหรือไม่ก็ตาม








คุณนายแม่บ่นว่าก็บ้านชั้นไม่มียังงี้นี่ยะ.. ใครมันจะคิดว่าจะมาติดกันสองขบวน แล้วรถไฟเมืองไทยขนาดที่กั้นๆแล้วคนยังมุดลอดข้ามไปได้เลยเผลอๆมอไซด์ก็วกข้ามด้านที่ไม้กั้นไปไม่ถึงข้ามไปได้อีกต่างหาก  อ่ะค่ะคุณนายขาาาา.. ความเคยชินที่โ่น่นบางอย่างจะเอามาใช้กับที่นี่มันอันตรายนะค้าาาSmiley


พิมพ์เนื้อหาในบล็อกนี้จบ  แล้วขี่จักรยานไปชักรูปมาประกอบบล็อกซะหน่อยจะได้ไม่โล่งโจ้ง แต่วันนี้ฝนตกๆหยุดๆตั้งแต่เช้าแถมจะมีเมฆมัวซัวอีกทั้งอาทิตย์เพราะงั้นรูปที่ได้ก็เลยไม่แจ่มเ่ท่าที่ควร  ปิดท้ายความมัวซัวกันด้วยภาพทุ่งนาหน้าบ้านจ้ะ.. จากที่เคยเห็นแจ่มๆ มาเป็นแบบมัวๆบ้าง เปลี่ยนบรรยากาศ  ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาพบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ..Smiley












Create Date : 01 กรกฎาคม 2556
Last Update : 1 กรกฎาคม 2556 11:34:11 น. 13 comments
Counter : 2001 Pageviews.

 
น่าอยู่จังเลยครับ


โดย: คนขับช้า วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:49:47 น.  

 

คุณนายแม่เก่งจังค่ะเอาตัวลอดได้สบาย..เดินออกกำลังกายแถมอากาศดีด้วย ดี ดี ดี ขอให้สุขภาพคุณนายท่านสมบูรณ์แข็งแรงตลอดไปนะคะ..

ที่ญี่ปุ่นได้ดำนาแล้ว น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ดีจังเลย
ที่บ้านนอกของพี่แล้งจัดมาก หว่านข้าวเกิดมาแล้วก็เหี่ยว เพราะขาดน้ำอย่างแรง อย่าว่าแต่น้ำเพื่อการเกษตรเลยน้ำอุปโภคบริโภคก็ยังขาดแคลนอยู่นะคะปีนี้

ชอบบรรยายกาศทุ่งนาจัง หอมกลิ่นนาข้าว....อีกแล้ว...


โดย: aew_ IP: 1.2.147.33 วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:56:50 น.  

 
อ่านแล้วลุ้นแทนเหมือนกันครับ ตอนเข้าไปติดอยู่ข้างใน
กลัวจะเกิดอุบัติเหตุ


โดย: steelcobra วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:59:54 น.  

 
อ่านแล้วก็ฮาคุณยายนะคะ แต่คุณยายเก่งมากเลยนะคะ ออกไปเดินเล่นคนเดียว รอบนี้คุณยายอยู่กี่วันคะ


โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:12:19:20 น.  

 
เขียนหนุกดีครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:04:57 น.  

 
เขียนเล่าสนุกดี
อ่านเพลินค่ะ
บ้านนี้เมืองนี้น่าอยู่จัง


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:27:16 น.  

 
เป็นการผจญภัยที่ชวนให้หวาดเสียวแทนครับ ติดอยู่ตรงกลาง แต่คุณแม่ป้าโซไหวพริบดีนะครับ

+


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:39:39 น.  

 
อ่านการผจญภัยของคุณแม่แล้วครับ คุณแม่กล้าออกไปเดินเล่นออกกำลังกายคนเดียว ขอยกนิ้วให้ครับ กล้านะครับป้าโซ


โดย: yyswim วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:18:09:31 น.  

 

Like ให้เป็นคนที่ 12
หวาดเสียวค่ะป้าโซ



โดย: อุ้มสี วันที่: 1 กรกฎาคม 2556 เวลา:22:55:49 น.  

 
คิดภาพประกอบออกเรยอ่ะค่ะ ท่านผอ. ต้องเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า 555

คิดถึงนะคะพี่แอน ปีนี้หนิงไปญี่ปุ่นอีกรอบตอนปลายปีเจ้าค่ะ
จะไปนารากะโอซาก้าค่ะ แล้วก้อ อาราชิยาม่า-เกียวโตก่ะ
มีไกด์ซังส่วนตัวจร้า


โดย: หนุงหนิง IP: 101.109.72.57 วันที่: 2 กรกฎาคม 2556 เวลา:19:29:37 น.  

 
คุณนายแม่ท่านใจกล้าจริงๆ เสียวแทนท่านค่ะ
แต่ก็ฮาดี
แม่ซองฯไปบ้านลูกสาว ก็ไม่กล้าออกไปไหนเลย
ภาษาก็ไม่ได้
ต้องชวนคุณสามีไปเดินออกกำลังด้วยกัน
มีอะไรก็ เข้าตำราคนเดียวหัวหายสองคนรอดตาย อิอิ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 4 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:59:38 น.  

 
อ่านสนุกเพลิดเพลินและแอบลุ้นกะคุณนายแม่ค่ะ
เป็นมาร์ชนี่ก็คงตกใจแย่เลยค่ะ แต่คุณยายเก่งนะคะ
มุดกลับมาได้ แถมทำเนียนได้อีก "ชั้นชินเส้นทางนี้ย่ะ!!
หลังบ้านน่าเดินนะคะ มีทุ่งนาด้วย ต้นข้าวเขียวขจีรับอากาศบริสุทธิ์ไปเต็มๆ


โดย: moccachan วันที่: 5 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:18:53 น.  

 
คุณนายแม่ป้าโซทำเนียนน้อ เป็นพลก็คงจะทำเหมือนคุณนายละ 5555


โดย: พล IP: 46.126.85.194 วันที่: 9 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:41:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ป้าโซ
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]




สวัสดีค่ะ ..

ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น

เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
New Comments
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
1 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ป้าโซ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.