บล็อกแรกแห่งปี 2015 (เมื่อปาเข้าไปเดือนสี่แล้วเนี่ยนะ!!)
ไม่ได้เข้ามาเขียนบล็อกนานมาก ทิ้งช่วงห่างจากบล็อกล่าสุดไป 8 เดือนกว่าๆ โอ้..ไม่เคยทิ้งร้างห่างหายนานมากขนาดนี้ มันก็ "ว่าจะ..ว่าจะ.." อยู่นั่นแหละ
ประเดิมบล็อกแรกของปีด้วยการเกริ่นทั่วๆไป ประหนึ่งเริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่ คือ..ตัวอิฉันกับการเขียนบล็อกน่ะฮ่ะมาเริ่มฝึกฝนกันใหม่เพราะเลือนไปแล้วว่าจะเขียนอะไรยังไง เอาเรื่องใกล้ๆตัวก่อนแล้วกันเขียนง่ายหน่อย ถึงมันจะเป็นเรื่องโรคภัยไข้เจ็บก็เอาน่ะ..ขึนยังเกี่ยงรอจะเอาเรื่องสวยๆงามๆหรือสนุกสนานมาประเดิมปีนี้อาจไม่ได้เริ่มเขียนบล็อกเลยก็ได้ ว่าแล้ว..โรคก็โรคสิวะ(คะ)!!!
จำได้ว่าต้นปีที่แล้วก็อัพบล็อกเล่าเรื่องตัวเองป่วยด้วยเรื่องกระเพาะปัสสาวะอักเสบ ปีนี้มันมาอีกแล้วค่ะท่าน.. มันจะมาเยี่ยมเยือนอีกทำมั้ยยย.. เชื้อเชิญรึก็เปล่า!! ปีที่แล้วเป็นช่วงเดือนมกราพอมาปีนี้เลื่อนออกไปหน่อยเป็นปลายเดือนกุมภา อาการคล้ายปีที่แล้วแต่ดีกว่าหน่อยตรงไม่มีอาการคลื่นไส้อาเจียนรวมทั้งไม่มีไข้ต่ำอย่างปีที่แล้วด้วย เพราะสำเหนียกได้ถึงความแปลกๆผิดปกติในช่วงล่างแถวเพลา..โช้คอัพ เอ๊ย!!  แถวท้องน้อยแต่พุงใหญ่.. พอรู้สึกผิดปกติก็รีบกินยาแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบตอกเข้าไปทันใดแล้วรีบนอน ตื่นมาตีสองลุกมาฉี่(ซึ่งปกติไม่เคยลุกมาเข้าห้องน้ำกลางดึก) เท่านั้นแหละค่ะพี่น้อง.. ฉี่เป็นสีชมพูเข้มสวยงาม ห้วย!! ยาที่ตอกเข้าไปก่อนนอนนี่ออกฤทธิ์สกัดดาวร่วงไว้ไม่ทันรึ? จะกินซ้ำอีกทีก็กลัวติดกันเกินไปเพราะโด๊สเค้าแค่เช้ากับเย็นเท่านั้น เลยดื่มน้ำแก้วใหญ่ๆไปช่วยแล้วหลับหูหลับตานอนๆมันต่อเผื่อจะดีขึ้นในตอนเช้า แต่พอเช้าฉี่อีกทีนี้..โอะโหหห.. กลายเป็นสีแดง จากประสบการณ์ตรงก็พอรู้ว่าควรปฏิบัติตัวยังไงให้อาการดีขึ้น แต่อย่ากระนั้นเลย..ไปหาหมอให้มีบันทึกประวัติเราซะหน่อยว่าเป็นบ่อยแค่ไหน รับยาอะไรมา สรุปว่าวันนั้นก็เลยลางานวันนึง กินยา พักผ่อน ดื่มน้ำบ่อยๆและขยันเข้าห้องน้ำอาการก็ค่อยๆดีขึ้นอย่างที่เคยเป็น..
นอกจากตัวป้าโซจะป่วยแล้ว คนอื่นๆในครอบครัวก็เวียนกันเป็นนู่นเป็นนี่ เริ่มจากอิลุงที่ไปตรวจร่างกายประจำปีเมื่อปลายปีที่แล้วซึ่งเป็นการตรวจอย่างทั่วๆไป ปรากฏว่าเจอใบสั่งจากหมอให้ไปตรวจอย่างละเอียดเฉพาะอย่างอีก ลงท้ายหมอก็ฟันธงว่าเป็นโรคความดัน(ทุรัง)สูง ต้องรับยามากินและให้ปรับพฤติกรรมหลายๆอย่าง เริ่มจากอาหารต้องลดเค็มซึ่งประเด็นนี้อิเมียเคยเตือนแล้วเตือนอีกว่าอย่าได้ประโคมโชหยุลงในจานอาหารตัวเองมากนัก เชื่อที่ไหน? พอหมอฟันธงมาละถึงจะสำนึกความดีงามของเมีย นอกจากห้ามเค็มแล้วก็ห้ามเครียด พักผ่อนให้เพียงพอ ออกกำลังกายตามความเหมาะสมของสังขาร..
จากอิลุงต่อไปก็เป็นเจ้าพี่ชายที่ป่วยเกี่ยวกับท้องๆไส้ๆ (ที่มิใช่ตั้งครรภ์) ซึ่งโรคของเจ้าพี่ชายนี่ต่อไปจะอัพบล็อกบันทึกไว้ต่างหากอีกทีเพราะมีความเป็นมาต่อเนื่องค่อนข้างเยอะ.. ถัดจากพี่ชายก็เป็นปู่ละทีนี้ เอากะเค้ามั่งกลัวไม่ทันสมัย เรื่องของเรื่องก็คือปู่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่รวมอายุทั้งกลุ่มแล้วก็ปาเข้าไปหลายศตวรรษอยู่  แล้วไปกินหอยซาซาเอะเผา(หอยสังข์ญี่ปุ่น) กินไป 5 ตัวพอกลับมาบ้านก็ถ่ายออกมาสีแปลกๆ แถมท้องเสียอีกต่างหาก ซึ่งปุ่เป็นกังวลเพราะมีประวัติเป็นซีสต์ในลำไส้มาก่อน หมอแนะนำให้ตรวจติดตามทุกๆปีแต่ปู่ไม่เคยไปตรวจเลยมา 3 ปีติดกัน พอท้องไส้แปลกๆครั้งนี้เลยกังวลคิดมากว่าตัวเองอาจเป็นโรคร้าย กำหนดไว้เสร็จสรรพว่าถ้าตัวเป็นมะเร็งจริงก็คงอยู่ได้อีกสักพักเพราะแก่แล้วเซลต่างๆทำงานช้าลงไอ้เจ้ามะเร็งก็น่าจะเติบโตอย่างช้าๆเหมือนกันด้วย กังวลอยู่สองสามวันก็ไปรพ.หาหมอตรวจละเอียดให้รู้แล้วรู้แร่ดไป ปรากฏว่าปกติทุกอย่างฮ้าาา.. ไอ้ที่ถ่ายสีแปลกๆน่ะก็น่าจะเพราะหอยนั่นแหละ
ส่วนไอ้ตัวเล็กสุดของบ้านเล่นบาสที่ร.ร.กลับมานิ้วซ้น บวม จนเรียนเปียโนไม่ได้ สรุปคือเป็นนู่นนี่กันหมดทั้งบ้าน ว่าแล้วก็ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์กันเหอะ..
วัดที่ไปนี่เป็นวัดที่มีชื่อของที่นี่ซึ่งอยู่บนเขา ช่วงปีใหม่คนจะเยอะมากจริงๆปีใหม่ที่ผ่านมาก็พากันไปไหว้พระขอพรที่วัดนี้กันมาแล้ว แต่เป็นการไหว้ขอพรแบบกราดไปทั่วไม่ได้เจาะจงหัวข้อกับพระจะๆ ท่านเลยโปรยพรให้ไม่ถึงแก่น (ขอโทษค่ะหลวงพ่อ  )
ช่วงปีใหม่ที่คนขึ้นเขาไปวัดนี้กันเยอะๆจะถึงขนาดรถติดหนึบหนับกันบนทางขึ้นเขาเลยทีเดียว แต่พอพ้นโปรโมชั่นคนเยอะไปแล้วสามารถเอารถขึ้นมาจอดได้ถึงภายในวัดเลย เป็นครั้งแรกที่เคยเอารถขึ้นมาถึงในวัดนะนี่..
ไม่มีซะหรอกที่หน้าวัดจะโล่งอย่างนี้ในวันเทศกาล
เอารูปเก่าในช่วงเทศกาลปีใหม่มาเทียบให้ดู
ช่วงเทศกาลต้องไปจอดรถไกล และต้องเดินขึ้นบันไดอีกสองทอดยาวๆกว่าจะถึงหน้าวัด.. รูปล่างนี่ก็รูปเก่านะจ๊ะ
วันที่มานี่ปลอดโปร่งโล่งคนมาก เข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่ว่าจะมาทำบุญเพื่ออะไร กี่คน เค้าก็จะให้อุปกรณ์มาคนละถุงซึ่งประกอบไปด้วยสาเกขวดเล็กๆ ข้าวสารถุงน้อยถุงนึง แผ่นป้ายนำโชคลาภ เครื่องลางพกติดตัว และแผ่นไม้เขียนคำอธิษฐาน สนนราคาไม่กำหนดเป็นที่แน่นอนแต่เป็นที่รู้กันว่าในการขอเข้ามาทำพิธีขอพรพระเพื่อการใดๆนั้น เงินบริจาคโดยทั่วไปคือ 5000 เยนต่อบุคคล(ตรงนี้เข้าใจว่าแล้วแต่บุคคล คนที่จ่ายน้อยกว่าหรือมากกว่านี้ก็น่าจะมี) ที่บ้านไปกัน 4 คนพ่อแม่ลูกก็บริจาคไป 2 หมื่นเยน(3 หารโดยประมาณเป็นเงินไทย) ถือว่าเป็นการสะเดาะเคราะห์ร้ายให้ผ่านพ้นไปและรับโชคดีทั้งหลายเข้าตัว
รับกันมาคนละถุงแล้วก็เข้าไปนั่งรอให้ "คันนุชิ" .. (คือ ผู้มีหน้าที่ดูแลประกอบพิธีต่างๆในวัด ประมาณลูกน้องของพระ(เจ้า)) เตรียมพิธีปัดเป่าเพื่อโชคลาภให้ พอคันนุชิเตรียมตัวเสร็จก็ออกมาสวดมนต์จบลงด้วยเอาแส้ปัดเป่าเหนือหัวของแต่ละคน เทียบกับไทยก็คงพรมน้ำมนต์น่ะแหละ ขั้นตอนนี้กินเวลาไม่นานน่าจะไม่เกิน 15 นาทีเป็นอันเสร็จสรรพ
ออกมาก็เขียนคำอธิษฐานที่แผ่นป้ายไม้ที่ได้รับมาโดยเขียนของใครของมัน เขียนเสร็จก็จะมาแขวนไว้อย่างนี้ ส่วนมากก็จะเขียนคำอธิษฐานขอให้เป็นดั่งหวังแล้วก็เขียนชื่อนามสกุลตัวเองกำกับไว้(พระจะได้เป่าพรลงมาให้ถูกคน.. ) ส่วนของอิฉันน่ะ..ภาษาไทยสิคะ พระท่านเข้าใจหรอกน่ะ เวลาพ้วงๆลงมาก็จะได้สิ่งที่อธิษฐานไว้จะได้ถึงเร็วหน่อยเพราะคนไทยมีอยู่ที่นี่น้อย อิอิ.. นู่นน เล็งเห็นมั้ยจ๊ะแขวนอยู่ตะปูตัวที่ 4 จากขวามือบนสุด
พอแค่นี้ละกันสำหรับบล็อกแรกแห่งปี.. กว่าจะเข็นออกมาได้เคาะสนิมแล้วเคาะสนิมอีก เกาะตัวกันหนาแน่นมาก 555 ขอให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขพบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ
| Create Date : 21 เมษายน 2558 |
| Last Update : 21 เมษายน 2558 21:21:11 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 3944 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: อุ้มสี   วันที่: 21 เมษายน 2558 เวลา:23:10:00 น. |
|
|
|
| โดย: aeww_ IP: 1.2.131.210 วันที่: 22 เมษายน 2558 เวลา:15:37:24 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 23 เมษายน 2558 เวลา:0:32:04 น. |
|
|
|
โดย: Tui Laksi  วันที่: 25 เมษายน 2558 เวลา:6:31:51 น. |
|
|
|
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า  ) วันที่: 27 เมษายน 2558 เวลา:16:18:21 น. |
|
|
|
| โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 27 เมษายน 2558 เวลา:19:23:06 น. |
|
|
|
| โดย: JohnV IP: 101.51.187.125 วันที่: 27 เมษายน 2558 เวลา:19:43:55 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 27 เมษายน 2558 เวลา:23:37:12 น. |
|
|
|
| โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 14 พฤษภาคม 2558 เวลา:19:10:11 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาทอง9 วันที่: 15 พฤษภาคม 2558 เวลา:1:07:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เอาเรื่องใกล้ๆตัวก่อนแล้วกันเขียนง่ายหน่อย ถึงมันจะเป็นเรื่องโรคภัยไข้เจ็บก็เอาน่ะ..ขึนยังเกี่ยงรอจะเอาเรื่องสวยๆงามๆหรือสนุกสนานมาประเดิมปีนี้อาจไม่ได้เริ่มเขียนบล็อกเลยก็ได้ ว่าแล้ว..โรคก็โรคสิวะ(คะ)!!!
แถวท้องน้อยแต่พุงใหญ่.. พอรู้สึกผิดปกติก็รีบกินยาแก้กระเพาะปัสสาวะอักเสบตอกเข้าไปทันใดแล้วรีบนอน ตื่นมาตีสองลุกมาฉี่(ซึ่งปกติไม่เคยลุกมาเข้าห้องน้ำกลางดึก) เท่านั้นแหละค่ะพี่น้อง.. ฉี่เป็นสีชมพูเข้มสวยงาม ห้วย!! ยาที่ตอกเข้าไปก่อนนอนนี่ออกฤทธิ์สกัดดาวร่วงไว้ไม่ทันรึ? จะกินซ้ำอีกทีก็กลัวติดกันเกินไปเพราะโด๊สเค้าแค่เช้ากับเย็นเท่านั้น เลยดื่มน้ำแก้วใหญ่ๆไปช่วยแล้วหลับหูหลับตานอนๆมันต่อเผื่อจะดีขึ้นในตอนเช้า แต่พอเช้าฉี่อีกทีนี้..โอะโหหห.. กลายเป็นสีแดง จากประสบการณ์ตรงก็พอรู้ว่าควรปฏิบัติตัวยังไงให้อาการดีขึ้น แต่อย่ากระนั้นเลย..ไปหาหมอให้มีบันทึกประวัติเราซะหน่อยว่าเป็นบ่อยแค่ไหน รับยาอะไรมา สรุปว่าวันนั้นก็เลยลางานวันนึง กินยา พักผ่อน ดื่มน้ำบ่อยๆและขยันเข้าห้องน้ำอาการก็ค่อยๆดีขึ้นอย่างที่เคยเป็น..
แล้วไปกินหอยซาซาเอะเผา(หอยสังข์ญี่ปุ่น) กินไป 5 ตัวพอกลับมาบ้านก็ถ่ายออกมาสีแปลกๆ แถมท้องเสียอีกต่างหาก ซึ่งปุ่เป็นกังวลเพราะมีประวัติเป็นซีสต์ในลำไส้มาก่อน หมอแนะนำให้ตรวจติดตามทุกๆปีแต่ปู่ไม่เคยไปตรวจเลยมา 3 ปีติดกัน พอท้องไส้แปลกๆครั้งนี้เลยกังวลคิดมากว่าตัวเองอาจเป็นโรคร้าย กำหนดไว้เสร็จสรรพว่าถ้าตัวเป็นมะเร็งจริงก็คงอยู่ได้อีกสักพักเพราะแก่แล้วเซลต่างๆทำงานช้าลงไอ้เจ้ามะเร็งก็น่าจะเติบโตอย่างช้าๆเหมือนกันด้วย กังวลอยู่สองสามวันก็ไปรพ.หาหมอตรวจละเอียดให้รู้แล้วรู้แร่ดไป ปรากฏว่าปกติทุกอย่างฮ้าาา.. ไอ้ที่ถ่ายสีแปลกๆน่ะก็น่าจะเพราะหอยนั่นแหละ
(ขอโทษค่ะหลวงพ่อ
)
) ส่วนของอิฉันน่ะ..ภาษาไทยสิคะ พระท่านเข้าใจหรอกน่ะ เวลาพ้วงๆลงมาก็จะได้สิ่งที่อธิษฐานไว้จะได้ถึงเร็วหน่อยเพราะคนไทยมีอยู่ที่นี่น้อย อิอิ.. นู่นน เล็งเห็นมั้ยจ๊ะแขวนอยู่ตะปูตัวที่ 4 จากขวามือบนสุด 
สวัสดีค่ะป้าโซ
