อีกหนึ่งไพรัชนิยายแนวทะเลทรายของ โสภาค สุวรรณ

งานเขียนของโสภาค สุวรรณ ที่มีเป็นจำนวนมาก และหลากหลายแนว แต่ไพรัชนิยายแนวทะเลทรายเป็นแนวทางหนึ่งที่โดดเด่นจนกลายเป็นเอกลักษณ์ของเธอ โสภาค สุวรรณ ได้บรรจงสรรค์สร้างไพรัชนิยายแนวทะเลทรายยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของผู้อ่านมิวาย ไม่ว่าจะเป็น โกบี ฟ้าจรดทราย ฟ้าสางที่ดัคกา เจ้าทะเลทราย ความลับบนแหลมไซไน หรือ ยังมีรักที่อฮัคการ์

สำหรับนวนิยายเรื่องยังมีรักที่อฮัคการ์ เป็นเรื่องราวความรักระหว่างสลิลา สาวน้อยชาวไทยบอบบางร่างเล็ก ทีใช้ชีวิตต่างแดนและตกลงทำงานเป็นไกด์ให้กับบริษัททัวร์ในประเทศฝรั่งเศส และมารับหน้าที่ดูแลทัวร์ที่เดินทางไปอฮัคการ์ เทือกเขาที่อยู่ห่างไปทางตอนใต้ถึงสองพันไมล์จากอัลจีร์ เมืองหลวงของประเทศอัลจีเรีย ที่แห่งนี้เธอมีโอกาสได้รู้จักรามเรน หัวหน้ากองคาราวาน เบดูอินหนุ่มชนชั้นขุนนางสายเลือดตาวาเร็คบริสุทธิ์ ผู้หยิ่งทะนงและภาคภูมิใจในความเป็นตาวาเร็คของตน ระยะเวลาที่ต้องรอนแรมไปในทะเลทรายกับกองคาราวานท่องเที่ยวครั้งนี้ ทำให้ทั้งสองได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข และพัฒนาความสัมพันธ์จากผู้ช่วยหัวหน้าไกด์ทัวร์กับหัวหน้ากองคาราวาน มาเป็นเพื่อนต่างเผ่าพันธุ์ ด้วยความแตกต่างทางสังคม ประเพณี และวัฒนธรรมได้ทำให้รามเรมใช้เวลานานับปีพยายามที่จะปรับตัวเพื่อพิสูจน์ว่าตนคู่ควรที่จะเป็นคู่ครองของเธอ

งานแนวไพรัชนิยายส่วนหนึ่งมักจะนิยมสร้างให้นางเอกของเรื่องเป็นหัวหน้าหรือผู้ช่วยหัวหน้าทัวร์เพื่อนำลูกทัวร์ไปท่องเที่ยวยังต่างแดนเพื่อสร้างความแปลกใหม่ให้กับผู้อ่านด้วยการใช้ฉากต่างแดน และจะสอดแทรกสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของประเทศนั้นๆอยู่เสมอ ซึ่งนับเป็นกลวิธีที่นักเขียนนวนิยายรุ่นใหม่จำนวนมากเลือกใช้ แต่
นวนิยายรุ่นใหม่ส่วนใหญ่มักจะเป็นการบรรยายและกล่าวถึงสถานที่ต่างแดนเหล่านั้นอย่างผ่านๆ อาจเปรียบได้การท่องเที่ยวในลักษณะของชะโงกทัวร์คือแนะนำให้รู้จักแต่สถานที่ชื่อสำคัญและความสำคัญกว้างๆ ของสถานที่เหล่านั้นที่ควรรู้จักในการเส้นทางท่องเที่ยวนี้เท่านั้น แต่ไม่ได้ก่อให้เกิดความประทับใจหรือความผูกพันกับสถานที่นั้นๆอย่างแท้จริง ซึ่งผิดกับงานเขียนของโสภาค สุวรรณ ที่ให้รายละเอียดกับสถานที่ที่ผ่านไปอย่างมาก โดยเฉพาะฉากบรรยายมนต์ขลังของทะเลทรายก็ทำได้อย่างยอดเยี่ยม กระทั่งผู้อ่านที่ไม่เคยไปเที่ยวสถานที่แห่งนั้นเองก็สามารถที่จะนึกภาพตามได้ และชวนให้หาโอกาสไปท่องเที่ยวตามเส้นทางที่นวนิยายกล่าวถึงด้วย ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางที่มีมนต์เสน่ห์ของทะเลทรายสาย
อฮัคการ์ อัลซาเก็ม ทุ่งราบรูปวงกลมใกล้เมืองตามันรัซเซท และ โอเอซีสเอ็ลโกเล สวรรค์กลางทะเลทรายที่สวยงามราวเทพนิยาย

นวนิยายส่วนใหญ่ของโสภาค สุวรรณ ยังสอดแทรกเรื่องราวของชีวิตความเป็นอยู่ ประเพณี วัฒนธรรมของประเทศนั้นๆ ไว้อย่างละเอียดและน่าสนใจ ซึ่งช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจผู้คน สังคม และประเทศนั้นๆได้ลึกซึ้ง โดยผ่านวิธีคิดและการบรรยายของตัวละคร ทั้งตัวละครต่างถิ่นและเจ้าของวัฒนธรรมนั้นๆเอง เช่น รามเรนตัวละครที่มีความภาคภูมิใจและหยิ่งผยองในความเป็นตาวาเร็ตบริสุทธ์ของตน เขาจึงพร้อมที่จะถ่ายทอดเรื่องราวทั้งประวัติศาสตร์ แนวคิดชีวิตความเป็นอยู่ พิธีกรรม ความเชื่อ และประเพณีของตนอยู่เสมอๆ จึงทำให้ผู้อ่านเห็นความแตกต่างของผู้คนและชนเผ่าต่างๆในทะเลทรายอย่างชัดเจนมากขึ้น โดยไม่มองกลุ่มคนทะเลทรายทั้งหมดเป็นองค์รวมในฐานะเป็นเพียงแค่เบดูอินเร่ร่อนเท่านั้น ขณะเดียวกันได้รู้จักชนเผ่าตาวาเร็คอย่างลึกซึ้งว่าพวกเขาสืบเชื้อสายมาจากชนผิวขาวของอัฟริกันแหนือ ชนชาติเดียวกับยุโรปและอเมริกาที่อพยพลงมาทางตอนเหนือเข้าสู่อัฟริกันกว่าสองพันปีมาแล้ว ชนเผ่าที่ผู้ชายต้องโพกหัวและคลุมหน้าโดยไม่เปิดหน้าให้ใครเห็นง่ายๆ ขณะที่ผู้หญิงเปิดหน้า และมีอิสระในการเลือกคู่ครอง ซึ่งต่างจากมุสลิมผู้หญิงทั่วโลก

โสภาคสุวรรณใช้ความยากลำบาก อุปสรรค และปัญหาต่างๆในการเดินทางเป็นบททดสอบสอบความรักของคนทั้งคู่ ซึ่งงานไพรัชนิยายรุ่นใหม่จำนวนมากใช้ระยะเวลาในการท่องเที่ยวเป็นเสมือนการสร้างข้อจำกัดของในการสร้างและพัฒนาความรักด้วย กล่าวคือ พระเอกและนางเองมีเวลาพบกันเรียนรู้ซึ่งกันและกัน และตกลงว่าเป็นแฟนกันก่อนที่การเดินทางในครั้งนั้นจะจบสิ้นลง ซึ่งมักจะก่อให้เกิดความกังขากับผู้อ่านว่าเวลาไม่ถึงสัปดาห์หรือสัปดาห์กว่าๆจะทำให้คนแปลกหน้าสองคนรักกันได้จริงๆ หรือ จึงต่างจากงานของโสภาค สุวรรณ ที่ใช้เวลา 19วันที่สลิลาและรามเรนเดินทางร่วมกันนั้น เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการก่อรูปของความสนใจซึ่งกันและกัน อันก่อให้เกิดความผูกพันและมิตรภาพที่ยังคงอยู่แม้การเดินทางจะสิ้นสุดลงไปแล้วก็ตาม จากนั้นจึงค่อยๆสร้างให้เห็นพัฒนาการของความรักที่ถักทอมาจากการรู้จักในกันและกันของคนสองคนมากขึ้น ทั้งจากการเดินทางท่องเที่ยวร่วมกัน การพบปะพูดคุยกัน รวมไปถึงการเขียนจดหมายติดต่อกันอีกนานนับปี ก่อนที่จะมาถึงบทสรุปที่ทั้งสองต่างแน่ใจในความรักที่มีให้กันและตกลงเป็นแฟนและแต่งงานกันในที่สุด

ทั้งนี้จะเห็นได้ว่า ไพรัชนิยายแนวทะเลทรายในยุคหลัง แม้ว่าผู้เขียนจะยังคงเห็นความแตกต่างของการรักกันของพระเอกและนางเอกที่เป็นคนต่างชาติต่างภาษา ซึ่งต้องมีอุปสรรคต่างๆที่จะต้องฝ่าฝัน แต่ก็กล่าวถึงอย่างผิวเผินเช่น ความแตกต่างของศาสนา และความต่างกันในเรื่องของชนชั้นทางสังคม เพราะงานแนวนี้ส่วนใหญ่มักจะเลือกให้พระเอกเป็นชีคหรือบุคคลผู้มีอำนาจทางการเมือง เศรษฐกิจ หรือสังคม ที่มีความสูงศักดิ์กว่านางเอกที่เป็นเพียงสาวน้อยชาวไทย ที่มักจะลงเอยอย่างง่ายๆโดยอาศัยเพียงแค่ความรักเป็นสำคัญ จึงต่างจากงานของโสภาค สุวรรณ ที่ให้ความสำคัญกับประเด็นที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ โดยอธิบายและสร้างความเข้าใจให้ผู้อ่านเห็นถึงความยากลำบากของความรักต่างเผ่าพันธุ์และศาสนานี้ว่า ความรักเพียงอย่างเดียวไม่ใช่ทางออกของทุกสิ่ง และแท้ที่จริงแล้วความรักไม่ใช่เป็นเรื่องของคนเพียงสองคนเท่านั้น แต่ยังมีปัจจัยและความเหมาะสมอื่นๆ เกี่ยวข้องกันครอบครัวและสังคมรอบข้างของคนทั้งคู่ด้วย

มนตร์เสน่ห์ของทะเลทราย ใน ยังมีรักที่อฮัคการ์ ไม่เพียงแต่ก่อให้เกิดเรื่องราวความรักของคนต่างชาติต่างศาสนาระหว่างรามเรนกับสลิลาเท่านั้น แต่ยังเปิดโลกให้ผู้อ่านได้สัมผัสกับความงามที่แฝงอันตรายของทะเลทรายซาฮาราในเส้นทางอฮักการ์ และความเป็นอยู่ที่แท้จริงของเบดูอินเผ่าต่างๆในทะเลทราย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตาวาเร็ค ผู้นับถือศาสนาอิสลามที่แตกต่างจากชาวมุสลิมทั้งปวง