แมนเชสเตอร์ที่รัก

เผอิญวันนี้จัดทริปให้ที่บ้านไปเที่ยวอังกฤษกัน เลย พาลคิดไปถึง
เมื่อเก้าปีที่แล้ว ถ้ามีใครยืนอยู่ที่สถานีรถไฟที่แมนเชสเตอร์
คงจะได้เห็น ผู้ชายใจดีตัวโตยืนรอรับผู้หญิงตัวกลมๆ
ทุกครั้งที่ได้คิดถึงเวลาที่ดีตรงนั้นจะต้องคิดถึงอะไรมากมายระหว่างเรา
ขอบคุณกาลเวลาที่พัดพาท่านด็อกเตอร์มาให้เจอกับเรา
พี่เค้าไปเรียนต่อเอกที่นั่น ส่วนเราเป็นนักศึกษาปริญญาตรี
และลมก็พัดพาไป แต่ตอนนี้ลมพัดหวน
ขอบคุณค่ะพี่ที่เป็นกำลังใจให้ผึ้งมาตลอด มีความรู้สึกดีๆให้กัน

ผึ้งไม่เคยลืมวันแรกที่เราเจอกันซักที อย่างกับเล่นมิวสิคแน่ะ
ฝนตกด้วยวันนั้น พี่ก็กางร่มให้ผึ้งเราค่อยๆเดินไปด้วยกัน
พี่จับมือผึ้งข้ามถนนและไม่เคยปล่อยตั้งแต่นั้น ขอบคุณค่ะ

เธอเคยถามกับฉัน ที่ฉันรักเธอ ว่าอยากจะรู้รักเพราะอะไร
กลับไปคิดไปค้น ใคร่ครวญมากมาย ไม่เจอ...คำตอบ
ที่ผ่านมานั้นไม่คิดอยากรู้ที่มา และไม่เคยหาเหตุผลใดๆ
แค่ตัวฉันเพียงรู้ ว่าเป็นสุขใจเมื่ออยู่เคียงกัน

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ
หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอ
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม

ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ก็เจอแต่สิ่งดีงาม

Create Date : 11 มิถุนายน 2551		0 comments
Last Update : 11 มิถุนายน 2551 0:15:32 น.
Counter : 310 Pageviews.
Share Tweet