ไม่มีคำอธิบาย เวลามองขึ้นไปบนฟ้า ฉันนั้นได้แต่ถอนใจ... น้ำตาก็ไหลซึมออกมา เราไกลกันอยู่คนล่ะฟากฟ้า ไม่รู้จะอีกนานไหม... และฉันเองก็จะคอย อยากจะขอให้ได้พบ แค่เพียงขอให้ได้พบ อยากจะรู้ว่าเธอเองเป็นเช่นไร เธอจะคิดถึงฉันหรือปล่าว เธอจะเหงาบ้างหรือปล่าว จะรู้สึกแตกต่างกับฉันบ้างไหม เพราะว่าเราห่างไกลกันเหลือเกิน คิดถึงแต่เธอนั้น... เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน เราช่างห่างไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้... เมื่อไหร่จะได้พบ กลัววันเวลาพาหัวใจเธอเปลี่ยนจากฉันไป อยากจะพบให้ใกล้ๆ ให้ตัวฉันได้มั่นใจว่าทุกสิ่งจะไม่เปลี่ยนไปจากนี้ เพราะว่าเราห่างไกลกันเหลือเกิน คิดถึงแต่เธอนั้น... เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน เราช่างห่างไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้... เมื่อไหร่จะได้พบ ห่างไกลกันเหลือเกิน... คิดถึงแต่เธอนั้น... เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน เราช่างห่างไกลกันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่รู้... เมื่อไหร่จะได้พบเธอ ช่วงนี้สุขภาพไม่ดีเลย โรคปวดหัวกลับมาคุกคามอีกครั้ง กลัวจัง กลัวว่าอะไรๆที่มันเคยดีขึ้นจะกลับมาแย่ลงอีก วันนี้ได้อ่านข่าวของคุณปรียานุชพูดเรื่องทำพินัยกรรม มองย้อนมาที่ตัวเองบ้าง ไม่มีอะไรให้ใคร พ่อแม่ก็มีน้องดูแล ห่วงก็แต่เจ้าสนิม ไม่รู้น้องสนิมจะเป็นไงถ้าเกิดวันนั้นมาถึง การมีสนิมทำให้ผึ้งรู้ว่าความรักของสนิมมีค่ามากสำหรับผึ้ง ผึ้งรักสนิมมากกที่สุดเลยจ้ะ Create Date : 17 มิถุนายน 2551 Last Update : 17 มิถุนายน 2551 22:54:41 น. 0 comments Counter : 288 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก