ปีนี้นั่งหงอยอยู่กะบ้านค่ะ ไม่ได้ไปถ่ายรูปงานลอยกระทงแน่ๆ แล้ว
เพราะ
๑. ไม่ได้กลับบ้านที่จังหวัดตาก อดดูกระทงสายตามระเบียบ
๒. คนใกล้ใจย้ายที่ทำงานใหม่ สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่สองของที่ทำงานใหม่ ทำให้เขายังคงต้องรีบแจ้นไปตอกบัตรให้ตรงเวลาแต่แปดโมงเช้า และอยู่ที่ทำงานจนถึงหกโมงครึ่ง ตอนเย็น ส่งผลให้ท่านต้องออกจากบ้านย่านนอกเมือง ตั้งแต่เช้ามืด กลับถึงบ้าน ก็กว่าสองสามทุ่ม เป็นเหตุให้กิจกรรมในช่วงวันธรรมดาทุกอย่างต้องงดหมด ซึ่งต่างจากที่ทำงานเก่าที่จะเข้าจะออกตอนไหนก็ได้ แง้วๆ
๓. ให้ไปเที่ยวหาที่ถ่ายรูปคนเดียวเหรอ เรื่องไร คนหน้าตาดี ขาว อวบ อึ๋ม (สามอันหลังนี้ฝันเอา) จะให้ออกไปแทร่ดๆ กลางคืน ก็น่ากลัวไปนิด บ้านก็อยู่ลึกในซอยเปลี่ยวซะขนาดนี้
๔. จะให้ออกไปกับกลุ่มเพื่อนที่เคยออกด้วยกันสมัยไม่มีคนใกล้ใจนะเหรอ ก็ไม่สะดวก เพื่อนๆ ไม่สะดวกเข้ามาส่งเราในซอย จะนั่งแท็กซี่คนเดียวก็อ้ะนะ .. ยอมรับว่า กลัว
งืดงืดงืด ดังนั้น ก็จงเงียบเหงาอยู่กะบ้านต่อไปนะยัยมาหยา
ไว้หากตอนค่ำๆ อารมณ์สุนทรีย์ ค่อยปีนขึ้นดาดฟ้าตึกไปถ่ายพระจันทร์ กับพลุเอาเองก็ละกัน (มันก็ดันกลัวความสูงอีกแน่ะ แง้วๆ)
เอ๊ะ ได้ยินใครสักคนนึกในใจว่า ภาพข้างบน เห็นการแสดงบนเวทีไม่ชัดเหรอคะ อ้ะ จัดให้... แบบมีคนเต็มเวทีด้วย อิอิ
มุมเดิ๊ม เดิม
แง้วๆ บ่นต่อ บ่นต่อ
อันที่จริง ปรกติก็ไม่ค่อยชอบลอยกระทง และถ้านับตั้งแต่วันที่เข้า กทม. มา เมื่อสิบห้าปีก่อน นอกจากตอนปีหนึ่ง ที่เขาให้แต่งชุดผีตานี เอ๊ย ชุดไทยโจงกระเบน สะไบเฉียง ถือกระทงเข้าขบวนของคณะหอแล้วเอากระทงนั้นไปลอยในคลองเล็กๆ หลังหอแล้ว ก็ไม่ได้ลอยกระทงอีกเลยค่ะ
คือยังไงล่ะ อารมณ์ลอยกระทงมันไม่ได้เหมือนสมัยอยู่บ้านนอก ที่บ้านอยู่ติดแม่น้ำปิงอ้ะ แล้วลอยในคลอง ในสระ ในแอ่ง ใน กทม. มันก็แบบว่า น้ำนิ่งสนิท วักน้ำก็แล้ว กระทุ่มน้ำก็แล้ว กระทงก็ยังต๊องแหน่ง ต๊องแหน่ง อยู่กะที่
แถมเผลอๆ มีพวกเด็กเปรต มาคว่ำกระทงหาเหรียญซะอีก พอไม่ได้เหรียญในกระทงเรา มันก็อาจจะคว่ำกระทงเราทิ้งต่อหน้าต่อไป (ไม่เชื่อคืนนี้ใครว่างๆ ไปดูที่สระน้ำจุฬาฯ ก็ได้ เห็นบ่อยจนเซ็ง ไม่ลงไม่ลอยมันละ)
อ๊ะ อะไรนะคะ บนเวทีมีคน ดูอึดอัดๆ อยากได้ภาพแบบเวทีโล่งๆ บ้างเหรอ ..
อ้ะ จัดให้....
แง้วๆ แล้วนี่เราจะมานั่งบ่นๆ ไปทำไมเนี่ย
แหะๆ มันก็เหมือนหาเหตุผลให้ตัวเองนั่นแหละค่ะ
แต่ในความเป็นจริง ที่ไม่ออกไปเที่ยวก็คงเป็นเพราะใจมันพะวงว่างานยังไม่เสร็จแถมไฟที่จะทำงานก็มอดไปเรื่อยๆ มากกว่า
ไว้รอปีหน้าก่อนละกัน ย้ายบ้านไปอยู่สันทรายแล้วนะ เขาจัดงาน ยี่เป็งสันทราย แทบว่าจะจัดที่หน้าบ้านเลย (ธุดงคสถานล้านนาอยู่ห่างจากบ้านพักไม่เกิน 1 กม. เองอ้ะ) ยืนถ่ายภาพที่ระเบียงก็ยังพอได้เห็นบรรยากาศ อิอิ เก็บความรู้สึกวันนี้ไว้ปีหน้าดีกว่าเนอะ อิอิ
หืมมมมม อะไรอีกคะ อ๋อ เบื่อภาพคนลอยกระทงสายเสื้อสีแดงเหรอ
อ้ะๆ งั้นเอาเสื้อสีน้ำเงินไปดูแทนละกันนะคะ
เฮ่อออออออ แล้วนี่เราจะมานั่งบ่นๆ ไปทำไมเนี่ย อิอิ
จริงๆ ที่บ่นๆ คงเป็นเพราะคันไม้คันมืออยากออกไปถ่ายรูปน่ะค่ะ เฮ่ออออออออ มิมีอันใด
จริงๆ ก็มีน้องสาวคนหนึ่งชวนไปแถวๆ รพ. ศิริราช เหมือนกัน (น้องเขาทำงานแถวนั้น) เผื่อจะหามุมสูงๆ บนตึกถ่ายภาพลงมาข้างล่าง แต่ก็ปฏิเสธน้องเขาไปแล้ว เพราะไม่มีคนไปรับกลับ ไม่อยากกลับบ้านมืดๆ แล้วก็กลัวความสูง ดังได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั่นเอง
ไม่เป็นไร คิดถึงปีที่แล้วกับปีหน้าไปพลางๆ ก็ได้วุ้ย
หงิหงิ ภาพปีที่แล้ว ถ่ายจากบริเวณใกล้ๆ สะพานแขวนสองร้อยปี สมโภชกรุงรัตนโกสินทร์ นี่แหละค่ะ
เย็นๆ วันรุ่งขึ้น มายืนดูวิวเมืองตาก จากฝั่งบ้านป่ามะม่วงอีกรอบ
เออ วิวแม่น้ำปิงบ้านเราก็สวยแฮะ
เห็นภูเขาที่อยู่ไกลๆ ไหมคะ
เขาลูกนี้ชื่อ "เขาพระเมิน" ตั้งอยู่ในเขตตำบลวังหิน ถ้าเลื่อนพิกัดการยืน จากบ้านป่ามะม่วง ไปที่บ้านหนองบัวใต้ บ้านข้าพเจ้า จะเห็นชัดเจนเลยว่า เป็นรูปผู้หญิงนอน บางคนบอกว่านอนคว่ำ บางคนว่านอนหงาย
ข้าพเจ้าไม่แน่ใจอ้ะ แต่คิดว่าน่าจะนอนคว่ำ เจ้าหล่อนเป็นคนที่ก้นสวยมากกกกกกกกกกก อิอิ
และนี่แหละค่ะ เป็นที่มาของชื่อ เขาพระเมิน
ฉากหน้าสองคนนี้ เป็นเพื่อนห้องกล้อง สองในสามคนที่ร่วมทริปกันเมื่อปีที่แล้วค่ะ (อีกคนก็คือ เพื่อนรุ่นพี่ที่ปัจจุบันเปลี่ยนมาเป็นคนใกล้ใจ นั่นเอง ฮริ้ววววววววว)
ทิวทัศน์ภูเขาด้านทิศตะวันตกบ้าง (เขาพระเมินอยู่ทิศตะวันออก) เขาที่เห็นอยู่ลิบๆ ในภาพ คือเทือกเขาถนนธงชัย ส่วนเขาลูกที่เห็นชัดสุด เป็นคล้ายๆ สามเหลี่ยมด้านหน้าสุด ชื่อ เขาสองพี่น้อง อยู่แถวๆ เขตบ้านห้วยนึ่ง หรือไม่ก็ลานสาง แถบๆ เส้นทางไปอำเภอแม่สอดอ้ะค่ะ ไม่แน่ใจในพิกัดนะคะ ไปส่องในกูเกิ้ลเอิร์ธกันเองนะคะ อิอิ
ตัวเมืองตากเอง ก็เป็นเนินสูงๆ สลับกับที่ราบต่ำๆ ริมแม่น้ำ ค่ะ บริเวณศาลสมเด็จพระเจ้าตากสิน อยู่บริเวณที่สูงหน่อย ก็เลยมองเห็นวิวได้ไกลเช่นนี้แล
อันที่จริงยังมีภาพที่ท่องเที่ยวบางที่ในเขตอำเภอเมืองตากอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ครั้นจะเอามาใส่บล็อกนี้ทั้งหมด เห็นที่จะทำให้เพื่อนๆ และตัวข้าพเจ้าเอง โหลดรูปดูยากไปนิด
อย่ากระนั้นเลย เก็บไว้คราวหน้าบ้างดีกว่า อิอิ
สำหรับคืนนี้ไม่ว่าคุณจะลอยกระทงกับใคร ก็ขอให้มีความสุขมากๆ และขอให้คำอธิษฐานของทุกๆ คนเป็นจริงก็แล้วกันนะคะ
เพี้ยงๆๆๆ
อธิษฐานเลยสิคะ ... อยากได้อะไร
วี้ดวิ้วววววววววววววววววว ในที่สุด วันนี้ บล็อกเราก็มียอดผู้เช้าชมเกิน 20000 ปี เอ๊ย 20000 คนแล้ว อิอิ
หลักฐานๆ
วี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดวิ่ว
ป.ล. คุณ merf ที่ถามว่าภาพชุดนี้เคยได้รางวัลอะไรสักอย่างใช่ไหม
ตอบว่าใช่ค่ะ ภาพชุดนี้ได้รางวัลจากเว็บลอยกระทงดอทเน็ต เมื่อปีกลายค่ะ
ที่ทำให้ข้าพเจ้ากับนายไม่ประสงค์จะออกตังค์ได้รางวัลเป็นทัวร์สุขใจไปโคราชไงคะ อิอิ
ภาพที่ได้รางวัลคือ ภาพกระทงตามค่ะ ลองอ่านรายละเอียดในหน้านี้ได้เลยนะคะ
...รางวัลแด่คนช่างฝัน -- รางวัลแห่งสายน้ำและความสามัคคี...
แล้วจะมาอัพเดทบล็อกใหม่อีกครั้งค่ะ
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์ เช่นเคยค่ะ
คืนนี้ไปลอยกระทงกันนะคะ
ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ