overhead nightclub นี่คอนเซปท์ดีนะครับ แต่เพลงที่เปิดมัน so:: on อ่ะ คนมันจะดิ้นกันได้ยังไง

เย้ อัพบล๊อกแล้ว ดีใจที่พี่เอารูปมาใช้ ขอบคุณค่ะ

มีแต่คนชอบคำอธิบายงานที่พี่และน้องเต๋อเขียนนะคะ

เห็นด้วยกับความเห็นที่ 1 ว่า เพลงในคลับตัดหัวน่าจะชวนเต้นมากกว่านี้

อยากให้พี่ได้สัมผัสกับ Red20 เวอร์ชั่นเมื่อปีที่แล้วจัง

แต่ปีนี้ผมว่าก็ดีน่ะที่เค้าเลือกที่จะไม่ซ้ำแบบเดิม

ปีที่แล้วแรงด้วยการทำลายล้างสิ่งของรอบกาย แต่ปีนี้กลับแรงด้วย คำพูดแทน

พี่แป๊ด อยากอ่านข้อความเกี่ยวกับงานศิลปะประกอบภาพด้วยครับพี่

ไม่ค่อยเข้าใจคอนเซ็ปท์เท่าไหร่ แต่น่าสนุกดีแฮะ

^
^
ต้องไปยืนอ่านบอร์ดรีวิวหน้างานศิลปะจ้า รับรองเข้าใจ

ภาพถ่ายจากกล้องมันฟุ้งเหมือนฝันเลยว่ะพี่
มันไม่เสียใช่ไหม 5555 เพราะตอนรูปงานเพนกวินก็ฟุ้งๆเหมือนกัน

งานท่าทางน่าสนุกดีนะครับพี่ ^_^
เพิ่งรู้ว่าเดี๋ยวนี้งานแฟตเขามี
การแสดงศิลปะด้วยอ่ะ

อ้อ คลับตัดหัวนั่นหนูก็ไปดูนะ
ชอบมากๆเลย แต่ไม่เห็นน้อย วงพรูเหมือนกันแฮะ

แล้วแผนที่นั่น มันไม่มีบ้านหนูอะ
มันเลยออกมาจากที่เค้ามาร์คไว้--"

ส่วนวงของพี่สอง กับวงสไตล์ลิสต์และโฟโต้ ชอบมากๆเลยค่ะ

มาบอกอีกที หนูรู้แล้วล่ะ ทำไมหนูถึงไม่เดินเข้าไปดูงานศิลปะบางอัน

เพราะอารมณ์มันไม่ไ่ด้อะพี่
เหมือนกับคนมันพลุกพล่านเกินไป

จริงๆน่าี่จะจัดให้อยู่อีกมุมไปเลยก็ดีนะ
คนอาจไม่ค่อยสนใจเท่าแบบนี้
แต่หนูชอบแบบเงียบๆมากกว่าแฮะ
่

ตอบ blastnest

ประเด็นเรื่องบ้านอยู่นอกแผนที่เนี่ยะ วิชญ์ พิม ฯ เขียนไว้ดีมาก เอามาให้อ่าน

...ไอ้ที่คาดไม่ถึงนี่ยิ่งร้ายกาจเข้าไปใหญ่ คือไอ้พวกบ้านอยู่นอกแผนที่แล้วดันซ่าไปแปะสติกเกอร์ด้านนอก (มีอันที่ไกลที่สุดคือรังสิตคลองหก!) อันนี้เป็นอุบัติเหตุที่เกิดจากความกวนตีนของผู้ชม(เด็กแฟต)โดยแท้จริง ซึ่งแสดงให้เห็นว่า 'เมืองที่มองไม่เห็น' นั้นมันกว้างกว่ากรอบของการนำเสนอ หรือ กรอบของข้อจำกัด การที่สติกเกอร์ที่แปะอยู่นอกแผนที่สร้างโครงคร่าวๆของเมืองให้เราพอนึกออกว่าเป็นส่วนไหนถนนไหน แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นอิสระจากโครงสร้างของเมืองพร้อมจะกลายรูปแบบเป็นสิ่งอื่น (เช่นการรวมตัวประกาศการมีตัวตนอยู่ของมหาวิทยาลัยเทคโนบางมดฯ ทางด้านใต้ของกรุงเทพฯ) เหมือนเป็นภาพเขียนกึ่งนามธรรม ตรงนี้คิดว่าคงจะนำไปพัฒนาต่อเป็นงานชิ้นอื่นๆที่น่าสนใจยิ่งขึ้นได้ไม่ยาก

- อีกประเด็นที่คาดไม่ถึงก็คือ ความที่สติกเกอร์ที่แปะมันเป็นกระดาษด้าน พอเขียนแล้วแปะไปนานๆเข้า เมื่อคนเดินเดินย่ำเข้ามากๆไอ้ที่เขียนไว้มันจะหายไป บางคนจะคอยมาแปะtagซ้ำที่เดิม คล้ายๆความทรงจำที่มันค่อยๆเลือนหายไป

เอามากจาก ลิงก์นี้จ้า

//bangkokok.typepad.com/duckunit/2007/11/mapping-tagging.html?cid=90100558#comment-90100558

ส่วนเรื่อง งานศิลปะที่มีคนดูน้อยๆ เงียบๆ นี่พี่ไม่เห็นด้วยจ้า พี่ว่างานศิลปะของบ้านเรา มันควรไปด้วยกันกับคนดู ไม่ควรแยกออกไปต่างหาก ไม่ใช่ให้คนแค่หยิบมือเดียวเสพมัน แต่ควรเป็นสิ่งซึ่งคนดูสนุกกับมันด้วยน่ะ โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเรียกมันว่าเป็นงานศิลปะก็ได้ อย่างงานของโน้ต หรือ คลับตัดหัวนั่นก็ใช่งานศิลปะ และมันกลมกลืนหรือไปด้วยกันกับผู้ชม

มีงานอีกหลายชิ้นในที่นี้ที่ไม่ได้ดูยาก
และต้องการความเงียบ ดูงานศิลปะด้วยกันหลายคนสนุกดีออก

ไว้ปีหน้าให้โอกาสแก้ตัวใหม่เน้อ

แล้วไว้เจอกันอีกนะคะ :)



โดย: โณ IP: 125.25.138.226 16 พฤศจิกายน 2550 9:25:27 น.


- ตอบ โ ณ

พี่ได้รับรูปแล้วจ้า ขออนุญาตเซฟไว้ดูคนเดียว เขิน 5 5

ทดความคิดต่อจากประเด็นเมืองที่มองไม่เห็นของวิชญ์

ตอนไปเดินดูสติกเกอร์ ที่แปะไว้บนแผนที่อวกาศของกรุงเทพฯ นี่มันมาก
บางคนหาบ้านตัวเองไม่เจอ แต่เอาสติก เกอร์ แปะไว้ใต้สะพานปิ่นเกล้า แล้วบอกว่า หาบ้านไม่เจอ นอนแม่งตรงนี้แล้วกัน
กลายเป็น Homeless People ไปเลย

แนวความคิดเรื่องเมืองปะทะสังสรรค์กันหลากหลายมาก ทั้งคนชายขอบที่บ้านไม่อยู่ในแผนที่ แต่ก็ยืนยันการมีอยู่ของบ้านตัวเอง ออกไปนอกเส้นแผนที่ ทั้งคนมีบ้านที่หาบ้านตัวเองไม่เจอ

ส่วนเรื่องการแปะะสติ๊กเกอร์ซ้อนทับ เหมือนความทรงจำเก่าๆ ถูกลบไป ความทรงจำใหม่ๆ ก็ซ้อนทับเข้ามาเรื่อยๆ

โอ้ มหัศจรรย์จริงๆ แผนที่ทางอวกาศกรุงเทพมหานคร

หนูก็เห็นมีคนมาแปะข้างนอกแผนที่เหมือนกัน
แต่หนูไม่ซ่า่ขนาดนั้น 55+

เรื่องที่พี่บอก หนูก็เห็นด้วย ที่ศิลปะควรไปกับคนดู แต่หนูอาจจะไม่ค่อยถูกกับคนเยอะๆนัก
เลยรู้สึกอึดอัด บางทีหนูควรจะหัดเข้าสังคมให้ได้มากกว่านี้
จะได้ไม่รู้สึกว่า คนเยอะๆเป็นอุปสรรคต่อการเสพงานศิลปะ

ปีหน้าจะลองดูใหม่ค่ะ
ู

โอ้ว เจ๋งอะพี่

ชอบของพี่วสันต์ อยากวาดอะไรก็วาด

งานแต่ละชิ้นนี้สุดยอดเลยแฮะ

อาทิตย์นี้ แบงค์ เรดทเวนตี้กับผองเพื่อนจะมาเชียงใหม่ คาดว่าอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ได้โดนทำลายก็คงคราวนี้

สงสารชาวบ้านที่ไปเดินถนนคนเดินวันนั้นจัง

อยู่ไกล อดไปตามเคย

แต่ถึงอยู่ใกล้ จะไปหรือเปล่า ยังไม่แน่ใจ ... หนูเป็นโรคกลัวฝูงชน

เข้ามาชม ดีจริงๆ

นึกว่ากำลังดูหนังชุนจิ อิวาอิ 55555 (ภาพมันฟุ้งๆ)

เป็นการเล่าเรื่องพร้อมภาพที่ทำให้คนไม่ได้ไป เกิดความอยากไปขึ้นมา

งานศิลปะที่ยกๆมา ทำให้เกิดความคิดว่า อืม บางอย่างเขาก็ช่างคิดดีนะ อย่าง เติมตัวเองลงในช่องว่าง หาบ้านตัวเองจากภาพถ่ายด้านบน sms ที่ต้องรอ หรือตู้ขายของ

ขอบคุณค่ะ

อันที่หาบ้านนี่น่าสนุกจังเลยค่ะ ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว งานนี้ดูมีอะไรเพลินๆหลายอย่างดีน่าไปจัง เสียดายไว้โอกาสหน้าหวังว่าจะได้ไปชนงาน fat บ้าง

วันงานเห็นคุณ grappa เดินกับคุณ merveillesxx ด้วยครับ

แต่ไม่กล้าทัก เพราะขี้อาย ฮ่าๆๆ

ภาพถ่ายทางอวกาศนี่ไอเดียดี แต่ว่าไม่ได้ไปหาบ้านตัวเองเลยค่ะ เพราะคนเยอะด้วยแหละ

คลับตัดหัวนี่กลัวอ่ะ โผล่ไปแล้วต้องรีบหนีๆไป กลัวๆยังไงบอกไม่ถูก

ส่วนงานอื่นๆดูผ่านมาก อาจจะไม่อินกับงานอะไรแบบนี้ แต่ก็คิดว่าดีที่งานมันมาตั้งปะปนกับสถานที่หลักๆของงาน

ส่วนตัวไม่ชอบสถานที่จัดงานเท่าไหร่ สเปซมันไม่เหมาะกับเทศกาลดนตรี
เวทีเสียงรบกวนกัน(แถมเสียงห่วยมาก)

แต่รวมๆก็ดีอ่ะที่มีงานแบบนี้ เด็กๆมีที่แฮงค์เอาท์ดี ชอบ

ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบแผนที่ที่สุด อ่านแล้วขำมากๆ เด็กๆนี่มีความคิดสร้างสรรค์กันดีนะ
หาบ้านไจอ ขอนอนได้สะพาน คิดกันได้ไงเนี่ยยยยย

ฝากชมเต๋อด้วยเขียนเท็คได้แนวมากๆๆๆ ชอบ

และแล้วก็เป็นอีกปีที่ไม่ได้ไปค่ะ

แต่อ่านเอาก็สนุกล้นเหลือแล้ว

ชอบงานของตั้มกับตัวคลับตัดหัวมาก เจ๋งๆ

ได้ดูไม่กี่จุดเองค่ะ
อยากเติมตัวเองลงในช่องว่างแบบคนในภาพมั่ง

ไปมาเหมือนกันสนุกๆมากเลยคะ

เสียดายที่พลาดงานดีๆ
มัวแต่ทำงานหัวฟู
คิดถึงนะคะ คุณ กรัปป้า

ไม่เคยไปกับเค้าซักกะปีเล้ย รูปอิลลัสเจ๋งดีแฮะ ว่าแต่นาวินเค้าคือไผเหรอ

หนุกมากๆๆแต่ก้อนะคนแยอะมากๆๆเลยมองไม่ค่อยเหงบนเวทีเยยเกิดมาตัวเตี้ยก้องี้ ปีน่าจะพกเก้าอี้ไปยืนดู ขอบอกว่าอย่าพลาดกันน่ะพี่น้อง