เฉยๆกับนายคนนี้ครับ ไม่เคยอ่านงานของเขา

เนื้อความน่าสนใจดีครับ

อืม เหมือนกับกระบวนการการออกแบบเลย

ไปยืนดูมาเหมือนกัน แต่ยังไม่ได้พิจารณาเท่าไร เดี๋ยวแวะไปดูอีกทีดีกว่า
ขอบคุณคร้าบ----

"การแสดงงานศิลปะบนหน้ากระดาษ.."
งานพวกนี้ไม่ค่อยถนัดด้วยสิครับ
แต่งานของปราบดาก็ตามอ่านเรื่อยๆ นะครับ
เท่าที่จะมีเวลา.. ชอบความคิดเขาน่ะครับ แปลกๆ แต่ก็มีอะไรใหม่ๆ ให้เราได้คิดตาม :D

โห คุณ it ซียู ตื่นเช้าจัง
เล่มนี้มีประเด็นให้คิดต่อได้เพียบค่ะ
อ้อ มีเรื่องฝึกงานและประสบการณ์การทำงานสั้นๆ หลังจบการศึกษาด้วยนะคะ

โค้ดจากสมมุติสถานหน้า 60 มาให้อ่าน
" ...ประสบการณ์การทำงานสั้นๆ หลังจบการศึกษา ทำให้ผมเข้าใจตัวเองว่า ระหว่างบริษัทใหญ่โตโก้หรูที่ผมต้องเป็นทาสนาฬิกา กับบ้านหลังเล็กๆ ผมสามารถตะเบ็งหัวเราะดังๆ ได้โดยไม่ต้องเกรงใจใคร และสามารถลืมใส่นาฬิกาได้ในบางวัน ผมจะมีความสุขในบ้านมากกว่า แม้มันอาจหมายถึงการเสียโอกาสไต่เต้าขึ้นบนบันไดขั้นสูงก็ตาม
ปกติผมเป็นคนชอบลง ไม่ค่อยชอบขึ้น..."

อ่า. อย่างงี้ต้องลองหามาอ่านบ้างแล้วครับ
น่าสนๆ

ป.ล. ไม่ได้ตื่นเช้าเลยครับ เพราะเมื่อวานกลับบ้านแล้วก็หลับเลย ตั้งแต่หกโมงยันตีสาม 555

ชอบความคิดในงานเขียนมากกว่างานออกแบบล่ะ
ส่วนใหญ่จะดูจากงานออกแบบปก (ซึ่งบางทีก็ดี บางทีก็รู้สึก
ว่าคุณพี่คุ่นไม่มีเวลาหรือเปล่า แต่นั่นแหละ ศิลปะเป็นเรื่องของ
การมอง)

ถ้าเป็นหนังสือจะชอบอ่านความเรียงอย่าง ความน่าจะเป็นบนเส้นขนาน
มากกว่า หนังสือที่พี่เล่าข้างบน เห็นนานแล้ว ว่าจะซื้อเหมือนกัน
แต่ยังไม่มีเวลาอ่าน เลยเอาไว้ก่อน

จริงๆจะบอกว่าปราบดา หยุ่น เท่ห์ดี ในแง่ของการดำเนินชีวิต
อย่างเป็นอย่างนี้บ้างอ่ะ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่มีโอกาศได้เรียนศิลปะอย่างแท้จริง แต่ผมก็ชอบอ่านชอบค้นคว้าศิลปะ อาจพราะผมอยากให้เป็นไปตามที่คนเขากล่าวว่าการดำเนินชีวิตต้องมีอย่างศิลปะ ฉะนั้นศิลปะในแบบของผมจึงไม่สามารถถ่สยทอดให้คนอื่นรู้ได้แต่เป็นศิลปะที่มีอยู่ในใจโดยไม่มีการถ่ายทอด

ผมมีคำถามจะถามอ่ะครับ....
คือว่าศิลปะบริสุทธิ์มันคืออะไรหรอครับและศิลปะไม่บริสุทธิ์มันคืออะไร......แล้วทั้งสองอย่างนี้มันแตกต่างกันอย่างไรหรอครับ.....

ช่วยตอบด้วยนะครับ........_ขอบคุณคับ