+++ เรื่องเล่าของผม หมื่นทิพ TRAVOLTA ตอนที่ 4: รับน้อง The Next Chapter ... คืน ดำ เดือด !!!!+++ ความเดิมตอนที่แล้ว หลังจากการรับน้องด้วยระบบว้ากดำเนินไป ความขุ่นข้องในใจผมก็ปะทุออกมา "อะไรฟะ พวกเราไม่ได้กินหญ้านะเฟ้ย มาทำงี้ได้ไง พูดกันดีๆ ไม่ไ่ด้เรอะ" จากวันนั้น ส่งผลให้พวกเพื่อนๆ มันเรียกผมกันว่า "พณฯท่าน" ในบัดดล ผมเลยแจ้งเกิดแบบไม่ได้เจตนาครับ งานนี้ แต่เรื่องราวมันยังไม่จบครับ เพราะการรับน้องที่บอกนี่มันมีด้วยกัน 5 ครั้ง แล้วยังมีการนัดน้องเอามากดดันนอกรอบอีกหลายครั้ง จุดประสงค์ที่พวกพี่เขากดดันคือ ให้เราจำชื่อเพื่อนให้ได้ จำสัญลักษณ์มหาลัยให้ได้ ร้องเพลงมหาลัยให้ได้ และประโยคเด็ด "พวกผู้ชายดูแลพวกผู้หญิงด้วย" เพราะภาคจิตวิทยาแห่งนี้ มีผู้ชายน้อยครับ แต่ผู้หญิงมากกว่ากันถึง 4 เท่าตัวแน่ะ พี่เขาเลยต้องการให้พวกเราดูแลเพื่อนผู้หญิงเวลาเขาจะกลับบ้านหรืออะไรตอนค่ำมืดหลังจากทำกิจกรรมแล้ว ซึ่งผมว่านี่ก็เป็นอะไรที่ควรทำอย่างยิ่งทีเดียว และการว้ากก็ดำเนินต่อไป มันมาแล้วครับ "หมอบสิ หมอบ" "เงยหน้าทำไม" "เพื่อนคุณหรือเปล่าเนี่ย จำชื่อกันไม่ไ่ด้อ้ะ" คำพูดเชิงตำหนิและต่อว่ายังคงดังออกมาจากปากของเหล่าพี่ว้าก เมื่อพวกเราทำไม่ได้ดังที่พี่เขาต้องการ แล้วในที่สุด พวกพี่ก็ยื่นคำขาดมาในวันว้ากวันที่ 4 นั่นเอง ว่าจะให้โอกาสเราอีกเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว หากครั้งนี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องรับรุ่นไป ซึ่งพวกผมนั้นเรียนคณะสังคมครับ รุ่นที่จะได้คือรุ่นที่ 36 หรือที่เราเรียกกันว่า Soc 36 และวันแห่งโอกาสสุดท้ายของเราก็มาถึง ... ในคืนที่ผมขอเรียกว่า "คืน ดำ เดือด!!!!!!" นี่เป็นการว้ากรอบสุดท้ายครับ ชะตากรรมเราจะถูกตัดสินลงที่ตรงนี้ สิ่งที่เราอุตส่าห์พยายามทำมาเกือบเดือน จะได้ผลหรือสูญเปล่า วันนี้เราจะได้รับคำตอบ ทุกอย่างเริ่มเหมือนเดิม พวกผมซึ่งเรียนเสร็จตั้งแต่เที่ยง ก็พากันนั่งรอเวลาเพื่อจะได้โดนเชือด เอ้ย เพื่อจะได้เข้าร่วมกิจกรรมในตอนเย็นราวสี่โมง เออ (พูดผิดพูดถูกแล้วเนี่ย) เมื่อนาฬิกาบอกเวลาสี่โมงเย็น หลังจากพวกเราสั่งเสียและทำพินัยกรรมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว (ไม่น่ารอดอ้ะคับ งานนี้) พวกเราก็เข้าแถว เดินขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้า เพื่อเข้าระบบว้าก ทุกอย่างเหมือนเดิม การถามชื่อเพื่อน และสิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง พวกเราทุกคนพยายามรวมพลังกันทำอย่างเต็มที่ ยิ่งตอนพี่สั่งให้ร้องเพลงให้ดังและพร้อมเพรียง เราก็พยายามยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เราแทบไม่รู้เวลาใดๆ ทั้งนั้น รู้ตัวอีกที ฟ้าก็เริ่มมืดค่ำลงเรื่อยๆ แต่สิ่งที่พวกเราทำก็ดูเหมือนจะยังไม่ถึงระดับที่จะทำให้พี่พึงพอใจได้ พอฟ้ามืดได้ไม่นาน พวกเราก็ถูกเกณฑ์ลงมาข้างล่าง มายังชั้นใต้ถุนตึกที่เรานั่งกันทุกวัน และการทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รุ่นก็ยังดำเนินต่อไป เราตะเบ็งกันสุดเสียงในการร้องเพลง แต่ที่พวกเราทำยังไม่ถือว่าหนักหนาที่สุด ... เพราะมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งต้องไปเป็นคอมมานโด คอมมานโดคือคนที่อาสาไปลุยโคลน ลุยสารพัดสิ่งแทนพวกเรา ว่าง่ายๆ คือเหมือนกับเป็นทหารอาสาออกรบแทนเรานั่นเอง พวกคอมมานโดลุยไป เราก็ช่วยกันร้องเพลงและทำทุกอย่างตามที่พี่มอบหมายมา ในที่สุด ... คาดว่าเวลาคงประมาณสองทุ่ม ด่านสุดท้ายของการว้ากนี้ก็มาถึง รุ่นพี่สั่งให้พวกเราซึ่งตั้งแถวกันอยู่แล้ว ต้องจับมือกัน แล้วเดินดึงๆ กันไป โดยอย่าให้มือหลุดแม้แต่ช่วงเดียว ... ไปรวมกันยังฝั่งตรงข้ามของคณะ ด้านตรงข้ามของคณะนั้น จะมีคลองกั้นทางอยู่พอดี พวกเราก็ไปยืนรวมกันหลังแนวคลองนั้น ขณะนี้สิ่งที่ขวางกั้นระหว่างคณะ กับ ตัวพวกเรา มีเพียง ถนนและคลองเล็กๆ เท่านั้น รุ่นพี่ตั้งคำถามมา ว่า พวกเราจะทำอย่างไรถึงจะข้ามไปฝั่งโน้นได้ เราหลายคนเริ่มปรึกษากันเบาๆ ทำอย่างไรถึงจะทำให้พี่ยอมให้เรากลับเข้าคณะไป หลายคนคิดว่า คงต้องบูม Soc บูมของคณะให้ดังที่สุด เพื่อทำให้รุ่นพี่ยอมรับ ระหว่างนั้นเอง รุ่นพี่ก็ได้พาคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินมารวมกับพวกเรา ไม่ใช่ใคร ... คือเหล่าคอมมานโดนั่นเอง สถาพพวกคอมมานโดตอนนี้ สุดยอดแห่งความโทรมครับ เนื้อตัวดำมอมแมม เสื้อผ้าที่เคยขาวกลายเป็นดำทะมึน หน้าตาแต่ละคนก็แยกแทบไม่ออก เพราะคราบโคลนมันอาบทั่วหน้า งานนี้ไม่มีการแบ่งแยกสีผิวครับ เพราะทุกคนล้วนดำไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน ใครอ้าปากทีก็นึกว่าผีหลอกล่ะครับ ... เห็นฟันลอยได้อ้ะ แล้วรุ่นพี่ก็พาพวกเขามารวมกลุ่มกับเรา ตรงไหนก็ได้รับเข้าไป แล้วให้เรากอดคอกัน พอเราให้เพื่อนเราเข้ามาช้าหน่อยหรือคอมมานโดบางคนไม่รู้จะเข้าไปตรงไหน รุ่นพี่ก็จะส่งเสียงมา "รังเกียจเหรอ เพื่อนคุณหรือเปล่าเนี่ย ... มันไม่ใช่เพื่อนคุณหรอก ตัวเปื้อนขนาดเนี้ย" ระหว่างที่คำพูดนี้เปล่งออกมา ก็เกิดสิ่งที่ทำให้ผมประทับใจอย่างหนึ่งขึ้นมาทันที พวกเราทุกคน ช่วยกันเรียกเพื่อน ให้มาแทรกตรงตัวเอง ต่างคนต่างกอดคอไม่สนอีกต่อไปว่าตัวจะเปื้อนหรือไม่เปื้อน ไม่สนอีกต่อไปว่าคนตรงนั้นเราจะรู้จักหรือไม่ สนอย่างเดียว ... นี่แหละ เพื่อนกู!!! รีบๆ รับเพื่อนเข้ามา!!!! (ขออนุญาตให้คำนี้ครับ ...แต่ตอนนั้น ผมคิดด้วยคำนี้จริงๆ) ต่างคนต่างคุยกันแบบเบาๆ สอบถามทุกข์สุขซึ่งกันและกันโดยไม่แคร์แล้วว่าพี่จะด่าเราหรือไม่ ไม่แคร์แล้วว่าพี่จะสั่งให้เราเงียบ ... เพราะตอนนี้ เพื่อนกู ที่ลุยโคลนแทนกู อยู่ตรงนี้ ก่อนที่เราทุกคนจะรวมพลังกันอย่างเต็มเหนี่ยว บูม Soc ลงไปอย่างเต็มเสียง ... เมื่อเสร็จสิ้น ... รุ่นพี่ก็ทยอยเดินกลับเข้าคณะ โดยไม่มีคำพูดซักคำ "... เราล้มเหลวเหรอ" หลายคนเริ่มคิด แต่ไม่นาน เราก็ถูกพาตัวไป ยังใต้คณะอีกครั้ง ไปนั่ง พี่สั่งให้ก้มหน้า พร้อมด้วยการว้ากในระดับที่รุนแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา "ก้มสิ" "เงยทำไม""อย่าเงยนะ""ทำอะไรน่ะ""ไม่ได้ยินเหรอไง" ก่อนที่ทุกสิ่งรอบตัวเราจะเงียบ ... เงียบลงไป ราวกับไม่มีใครอยู่ที่นั่น "บูม Soc ครั้งที่ 1 ... 1 2 3!!" แล้วเสียงบูมคณะก็ดังสนั่นโดยรุ่นพี่ทุกคนร่วมกันประสานเสียงอย่างดัง ไม่แพ้ที่พวกเราทำ ทั้งๆ ที่คนน้อยกว่า และที่สำคัญ พวกเขาช่วยกันบูมทั้งสิ้น 36 ครั้ง เท่ารุ่นของเรา เพื่อให้รุ่นเรา... เมื่อเสร็จสิ้นการบูม แสงไฟโดยรอบเปิดขึ้น เสียงโห่ร้องแสดงความยินดี และเสียงปรบมือดังกึกก้องบริเวณ มันเป็นเสียงแห่งความยินดี ปลื้มใจ ดีใจที่ทำกันได้ซะที รุ่นพี่เฮฮา แต่รุ่นน้องเฮฮากว่า น้ำตาของหลายคนก็หลั่งไหลออกมา บ้างก็หัวเราะ หยอกเล่นกับเพื่อนข้างๆ อย่างสนุกสนาน ส่วนไอ้พวกคอมมานโดกลายเป็นดาวเด่นไปเลยครับ เพราะสว่างแล้วไงฮะ เห็นชัดแล้วว่ามันเลอะกันมาแค่ไหน ตัวดำเมื่อม สมเป็นคืน ดำ เดือด จริงๆ จากนั้นพวกพี่ว้ากแต่ละรายก็มาแนะนำตัวกัน ไอ้ที่เข้มเมื่อก่อนนี้ ไปๆ มาๆ บ้ากันทุกคนเลยครับ วาดลีลา บ้ากันเต็มเหนี่ยว ใครไม่ขำก็เส้นลึกไปหน่อยล่ะครับเนี่ย ตอนเลิกนั่นก็ประมาณสอง - สามทุ่มได้ เราก็แยกย้ายกันกลับบ้านอย่างเร็ว เพราะรุ่นพี่ไม่อยากให้กลับดึกกัน สิ่งที่ทุกคนได้รับติดตัวกันไปในวันนั้น คือ ความทรงจำ ความเป็น Soc 36 และเพื่อนใหม่เพิ่มอีกหลายราย ... เราได้รุ่น Soc ของคณะมา แล้วผมก็เริ่มคิดถึงบางสิ่งขึ้นมา ... ... เราได้รุ่นSoc ของคณะแล้ว ... แต่ ... รุ่น Psy ของภาคจิตวิทยาล่ะ ... ตกลงเราได้หรือยัง ??? เราต้องเจอกับอะไรอีกมั้ยเนี่ย ... ******To Be Continued****** Credits ภาพ - วันนี้ไม่มีภาพนะครับ กลัวมันจะ draft ทั้งหน้าน่ะฮะ (เพราะมันยาว) เพลงการ์ตูนญี่ปุ่นเพราะๆ จากเว็บ //www.nipponcomics.com เพลงวันนี้คือ Tobira wo Akete จาก Card Captor Sakura นะครับ เป็นอีกเพลงที่ผมชอบมากๆ ครับ สนุกๆ ให้อารมณ์ครึกครื้นแบบมีพลังดีครับผม   Create Date : 23 สิงหาคม 2548 46 comments Last Update : 9 กันยายน 2548 22:55:21 น. Counter : 889 Pageviews. Share Tweet

อ่านไป สนุกไป น้ำตาคลอไปค่ะ (เวอร์ไปป่ะเนี่ยเรา) นึกถึงสมัยรับน้องจัง....อยากอ่านตอนต่อไปแว้วววว   โดย: Hachimitsu 23 สิงหาคม 2548 0:24:44 น.

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ค่ะ เพราะว่าอ่านไปน้ำตาคลอเหมือนกัน เกือบต้องได้ปาดแน่ะเพราะคิดถึงตอนตัวเองไปรับน้องเหมือนกัน อ่านแล้วเลยทำให้คิดถึงพี่ๆ ว๊ากกันจังเลยเพราะว่าตอนว๊ากไม่รู้จักกลัวแทบตาย พอว๊ากเสร็จเอิ๊กๆๆๆ พี่ๆ มันบ้ากันจังแฮะ แถมยังมีลอกข้อสอบเราอีกแน่ะ ภูมิใจให้พี่ว๊ากลอกข้อสอบ   โดย: JewNid 23 สิงหาคม 2548 1:25:05 น.

ไม่เคยรับน้องอ่ะ! รับแต่ลููกที่โรงเรียน   โดย: ♥ แหม่มกะปิ (แตนต่อย ) 23 สิงหาคม 2548 2:04:41 น.

ส่วนตัว บอกตรง ๆ ไม่ค่อยชอบงานรับน้องเท่าไหร่ เบื่อ รุ่นพี่มาตะโกน ๆ เหมือนตัวตลก ไม่ค่อยมีอะไรประทับใจเท่าไหร่ แต่ต้องทำตามเขาไป เพื่อให้สังคมยอมรับ อิอิ ชอบช่วงฝึกงานมากกว่า มีสาระดีคะ   โดย: Angel Tanya 23 สิงหาคม 2548 2:32:08 น.

โห้คำนี้เลยค่ะ ที่รุ่นพี่ใช้กันแล้วก็สืบทอดกันมา "เพื่อนคุณหรือเปล่าเนี่ย" จำได้ว่าสมัยรับน้องก็ประมาณนี้ "ผมเป็นเพื่อนคุณเหรอ" "ไม่ใช้เพื่อนน่ะ" "ปีนเกลียวเหรอ" ฮิตมากๆเลย ว่าไปแล้วการรับน้องมันเหมือนกงกรรมกงเกวียนน่ะ และแล้วตกวันสุดท้ายไอ้รุ่นพี่ก็โดน รุ่นอาวุโสซ้อมต่ออีกรอบ บาปกรรมมีจิง   โดย: Special Ed. 23 สิงหาคม 2548 2:51:56 น.

อยากกลับไปวันนั้นอีกอ่ะ รับน้องรับพี่ รับหมดอ่ะ ฝันดีนะค่ะ จอมดันชาย จาก จอมดันหญิง   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 23 สิงหาคม 2548 3:06:23 น.

มาอ่านสองตอนรวด อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง คิดถึงเพื่อนๆ ขึ้นมากะทันหัน ตอนโดนว้ากจำได้ว่าเถียงกับพี่ว้ากทุกวันเลยค่ะ แบบว่ายังเด็ก รับไม่ได้ที่จะมีใครก็ไม่รู้มาตะโกนใส่เราแบบนั้น (คือ พ่อแม่ก็ไม่เคยทำ) แถมคนที่มาตะโกนก็ไม่ได้ดูดีเลยค่ะ มาแบบเถื่อนมาก กางเกงยีนส์เก่าๆ เสื้อออกนอกกางเกง (แต่หลังจากรุ่นเราก็เป็นระบบแล้วค่ะ คนที่จะเป็นว้ากเกอร์ได้ ต้องผ่านการอบรม ต้องเกรดถึงและ ฯลฯ ดีใจกับรุ่นน้องจัง ) โชคดีค่ะ ที่ไม่ได้อยู่ห้องเชียร์นานเพราะเป็นนักกีฬา (พี่ว้ากก็คงโล่งใจ มันไปได้ซะที อิอิ) ไม่งั้นได้มีมวยกลางห้องเชียร์แน่ๆ (แฮ่ ตอนเด็กๆ เป็นคนใจร้อนค่ะ ตอนนี้ไม่เด็กแล้ว ใจเย็นขึ้นมากเยย)   โดย: สายลมโชยเอื่อย 23 สิงหาคม 2548 3:14:18 น.

สิ่งที่มองเห็นว่ายากลำบากนั้น เมื่อผ่านพ้นไปได้ เมื่อเรามองกลับไป ความภูมิจะเริ่มต้นเมื่อนั้นแหละคับ อย่างน้อยเมื่อเราลำบากเราอดทนจนผ่านมาได้ ผมเป็นพวกขัดใจรุ่นพี่คับ เลยไม่มีโอกาสได้รับและได้แสดงความรักที่มีให้กับรุ่นพี่และสถาบัน ก้อถือว่าพลาดเลยก้อว่าได้   โดย: St.Patrick 23 สิงหาคม 2548 3:59:03 น.

ที่สถาบันเราไม่ได้มีการว้าก แต่ที่ชมรมเรามีว้ากน่ะ แต่เป็นว้ากวันเดียว ซึ่งเราก็รู้สึกว่าไม่ได้อะไรเท่าไหร่ ก็เลยไม่ประทับใจ เหมือนเป็นความสะใจของรุ่นพี่มากกว่า แต่เราเห็นคนที่เขาว้ากเชียร์กันเป็นเดือนๆ แล้วรู้จักกันทั้งรุ่น เราว่าโอเคกว่าของเรานะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 23 สิงหาคม 2548 10:15:36 น.

ฮ่าๆๆ ทำเอาคุณ Hachimitsu กับคุณนิดเกือบเสียน้ำตาแน่ะ เฮ่อ มันเป็นอดีตไปแล้วอ้ะคับ แต่นึกถึงมันก็ยังรู้สึกดีๆ อยู่ แป่ว คุณแตนต่อยครับ ผมก็เคยแต่รับน้อง ยังไม่เคยรับลูกเหมือนกัน จิงๆ ผมก็ไม่ค่อยชอบหรอกครับคุณ Angel Tanya เลยใส่พวกพี่แกคืนไปบ้าง แต่มันเป็นความทรงจำน่ะครับ น่ารำลึกดี แต่ตอนฝึกงานก็เป็นอีกช่วงที่น่าสนใจจริงๆ ครับ 555 คุณ Special Ed. ไอ้แต่ละคำนั่นผ่านมกันทั้งนั้นน่ะอะ ท่าจะเป็นสูตรตายตัว ฟังแล้วยังฮาอยู่ดี อ้าว ผมเป็นจอมดันชายไปแล่วเหรอครับคุณโอเล่ แต่จริงครับ อยากกลับไปวันนั้นๆ อีกจัง แสดงว่าทางเดียวกับผมครับ เกือบมีมวยกับรุ่นพี่ แต่ก็นั่นแหละครับ ระบบเขาไมไ่ด้อยากให้เราต่อยกันหรอก แต่อยากให้เราติดไม้ติดมืออะไรกลับไปมากกว่าน่ะฮะ (ดีนะที่ผมไม่ได้ลุยไปเหมือนกัน) เห็นด้วยครับคุณ St.Patrick อะไรที่ได้มายากๆ มักจะดูมีค่าเสมอ และแม้เราจะพลาดเรื่องประสบการณ์ลักษณะนี้ แต่ก็ยังมีอีกหลายอย่างที่มีคุณค่าไม่แพ้กันนะครับ ผมว่าจริงครับคุณสาวไกด์ เชียร์กันเป็นเดือนๆ มันจะเข้าเนื้อกว่าเชียร์แค่ไม่กี่วันน่ะครับ นึกถึงแล่วมันส์ดี   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA IP: 203.151.140.116 23 สิงหาคม 2548 11:02:37 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ จ้า มีแรงใจเต็มกระสอบส่งไปให้ แถมห่วงใยเต็มกระบุงพุ่งไปหา ตามด้วยรักและคิดถึงเต็มตระกร้า ให้รู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นห่วงเธอ **ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะจ้า**   โดย: จอมแก่นแสนซน 23 สิงหาคม 2548 12:40:38 น.

พี่หมื่นทิพ อยากฟังตอนรุ่น psy อ่ะคับ   โดย: Escudo-ppv IP: 203.156.74.210 23 สิงหาคม 2548 23:09:46 น.

มาเยี่ยมค่ะ   โดย: ลูกโป่งลอยฟ้า_ชิงช้าสวรรค์ 24 สิงหาคม 2548 0:23:32 น.

แวะมาส่งเข้านอนจ้า ฝันดีนะคะ   โดย: โลกส่วนตัว 24 สิงหาคม 2548 0:41:02 น.

ดีครับคุณจอมแก่น ตอนเช้าของเนเธอร์แลนด์จะสดใสขนาดไหนน้อ โอ้ น้อง Escudo-ppv มาถึงนี่เลยเหรอครับเนี่ย ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับคุณลูกโป่งลอยฟ้า_ชิงช้าสวรรค์ ฝันดีครับผม คุณโลกส่วนตัว ไปนอนบ้างดีกว่า   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA (เทพบุตรตบะแตก!! ) 24 สิงหาคม 2548 1:22:42 น.

ท่านหมืนคะ ฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 24 สิงหาคม 2548 1:56:17 น.

ฝันดีนะค่ะ จอมดัน   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 24 สิงหาคม 2548 3:37:37 น.

เลือด เลือด เลือด แผล็บๆ SOTUS ต้องแบบนั้นปะ อิอิ   โดย: จอมอสูร 24 สิงหาคม 2548 9:58:13 น.

สวัสดีตอนเช้า ของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า อยากมีเครื่องบินคอนคอร์ต อยากมีรถสปอรต์เฟอรารี่ อยากมีรถแข่ง 2000cc จะได้ขับไปบอกคนดีคิดถึงจังเลย **มีความสุขมากๆนะจ้า** อืมม เลือดเยอะดี น่าเอาไปทามเลือดก้อนใส่ แกงเส้น   โดย: จอมแก่นแสนซน 24 สิงหาคม 2548 12:32:12 น.

คุณ หมื่นทิพ อย่าพลาดหนังเรื่อง Four Brother นะค่ะ สนุกมากค่ะ ยิงกันทั้งเรื่อง มันส์อย่าบอกใครเลย ไปนอนแระ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 24 สิงหาคม 2548 13:30:46 น.

นึกถึงสมัยที่พี่รับน้องเมื่อ 12 ปีมาแล้วเลย ชีวิตมหาลัยเป็นช่วงที่ดี ๆ ๆ ๆ ที่สุดเลยหล่ะ ว่ามะ?   โดย: คุณย่า 24 สิงหาคม 2548 13:38:57 น.

มาทักท่าน พณฯ ตอนบ่ายๆ อันแสนอบอ้าวคะ   โดย: โลกส่วนตัว 24 สิงหาคม 2548 15:37:07 น.

ไม่เคยรับน้องเลยครับ อ่านเเล้วก็สนุกดี เเต่ผมเคยเรียน รด. ถึงปีห้าน่ะครับ คงจะเเตกต่างกัน อ่านดูรับน้องสนุกกว่าเยอะเลย   โดย: Dark Secret 24 สิงหาคม 2548 20:48:42 น.

โดย: คุณย่า 24 สิงหาคม 2548 22:20:53 น.

เข้่ามาอ่านบทความนี้ สองรอบแล้วค่ะ เขียนน่าอ่าน อ่านง่าย ได้อารมณ์ดี ปล ความเห็นส่วนตัวค่ะ   โดย: แหม่มกะปิ (แตนต่อย ) 24 สิงหาคม 2548 23:48:49 น.

โดย: ปุ๋ย พันธุ์ทิพย์ (สวย ส่ายสุดๆ ) 25 สิงหาคม 2548 1:01:31 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ค่อยเข้ามาเมนท์ค่ะ อิอิ ช่วงนี้งานยุ่งมากมากเลยค่า คิดถึงนะคะ   โดย: Mehndi Laga Ke Rakhna 25 สิงหาคม 2548 11:03:27 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ถึงจะเป็นเพียงแค่ความคิดถึง ได้ฟังก็ซาบซึ้งหายอ่อนล้า ขอเพียงเธอให้ก็ไม่มีสิ่งใดจะดีกว่า เพราะคุณค่าอยู่ตรงหัวใจ **สุขภาพแข็งแรงและมีความสุขมากๆๆนะจ้า**   โดย: จอมแก่นแสนซน 25 สิงหาคม 2548 12:15:53 น.

แฮ่ๆๆๆ วันเน้ไปหนุกหนานๆ รมเดๆ   โดย: idexying + BB.Green (idexying ) 25 สิงหาคม 2548 18:09:03 น.

Soc-Work (สังคมสงเคราะห์)หรือ Soc-Ant (สังคมวิทยาฯ)ละเนี่ย.. หรือ Soc อย่างอื่น......   โดย: KMS&หมาป่าสำราญ 26 สิงหาคม 2548 0:10:15 น.

แวะมาหาน้อง หมื่นค่ะ   โดย: พี่เจี้ยวค่ะ (sutida_jeaw ) 26 สิงหาคม 2548 3:35:12 น.

อ๋อ ที่มาของท่าน พณฯ คริๆ   โดย: พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK 26 สิงหาคม 2548 6:53:07 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์นะจ้า เก็บน้ำค้างมาเรียงร้อย จับหิ่งห้อยมาทาสี แล้วกระซิบบอกเธอคนดี ว่าวันนี้คิดถึงและห่วงใย **มีความสุขมากทั้งครอบครัวนะจ้า**   โดย: จอมแก่นแสนซน 26 สิงหาคม 2548 12:34:53 น.

แล้ว... เรื่องสยองๆล่ะคะ เอ่อ หนังที่เกี่ยวกับฆาตกรต่อเนื่องน่ะค่ะ   โดย: กาญจน์ฏี IP: 203.188.11.236 26 สิงหาคม 2548 16:25:44 น.

นึกถึงคืนวันลงโคลน วันสุดท้ายของประชุมเชียร์ รู้สึกรุ่นผมจะรุ่นสุดท้ายมั้งที่ได้กอดคอกันลงโคลนแปลงนา คิดถึงฟามหลังชมัด   โดย: joblovenuk 27 สิงหาคม 2548 0:55:56 น.

ดีครับคุณแบม ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเลย ไม่รู้มีอะไรกินมั่งน้อ ก็น่าดูอยู่ครับคุณโอเล่ เรื่อง Four Brother เนี่ย แต่เมื่อไหร่จะได้เข้าบ้านเราน้อ ประมาณนั้นเลยครับท่านจอมอสูร มันต้องโลหิตโลหิตเยอะๆ เลอะโคลนมากๆ 555 แป่ว ท่าจะมีเลือดเยอะแฮะ คุณจอมแก่นจะเอาไปทำแกงซะแหล่ว จริงครับพี่คุณย่า มันเป็นอะไรที่น่าจดจำและอดยิ้มไมไ่ด้หากได้รำลึกน่ะนะครับ ภาพสวยจังเลยครับ ช่วงนี้อากาศร้อนจริงๆ ครับคุณโลกส่วนตัว เหงื่อตกเลยเนี่ย ฝนก็ไม่ค่อยตก จะร้อนไปไหนน้อ ผมว่ามันได้รสชาติไปคนละแบบนะครับคุณ Dark Secret รด นั่นก็มีตอนมันส์ตอนไปเขาชนไก่ การเดินเป็นกิโลๆ ฝ่าความร้อนนี่ถ้าใครไม่เคยก็ย่อมนึกไม่ออกจริงมั้ยครับ ขอบคุณครับผมคุณแตนต่อย ก็เขียนง่ายๆ ยังงี้แหละครับ ง่ายดี ตาใสมาเชียวนะครับคุณปุ๋ย พันธุ์ทิพย์ ผมก็ไม่ค่อยว่างครับคุณ Mehndi คิดถึงเหมียนกานครับเพื่อนภารตะเว็บ แหม รมดีมาจากไหนครับคุณ idexying เอามาเล่าบ้างดิ Soc นี่คือรวมๆ เลยครับคุณ KMS&หมาป่าสำราญ ย่อมาจาก Social โดยตรง ส่วนภาคนั้นจะไปแยกอีกที ของผมน่าจะเป็น Soc-Psy ล่ะมั้งครับ สังคม-จิตวิทยา ดีครับพี่เจี้ยว ไม่ค่อยได้แวะไปเลยต้องแวะไปมั่งแล้วเรา เรื่องของความเป็นพณฯท่านยังไม่จบนะครับ ยังมีบานปลายไปอีก คุณ พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK รอหน่อยครัยคุณ กาญจน์ฏี ตอนนี้กำลังเป็น Sci-Fi ครับ เดี๋ยวผมจะทยอยเอามาไม่ต้องห่วงครับ ไอ้พวกหนังสยองนี่ยังมีในสต็อคอีกเพียบ เหรอครับคุณ joblovenuk เฮ่อ เป็นความหลังที่เจ๋งนะครับ ของผมนี่ไม่ถึงกับลงโคลน ว่าตามจริงถือว่าอ่อนกว่าสมัยก่อนมากเลยนะครับเนี่ย   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA IP: 203.151.140.116 27 สิงหาคม 2548 1:41:08 น.

นึกถึงตอนปีหนึ่งค่ะ แต่มันนานมากเลยล่ะ 35 ปีแห่งความหลังค่ะ   โดย: พี่เจี้ยวค่ะ (sutida_jeaw ) 27 สิงหาคม 2548 8:20:06 น.

ไม่เคยเจอบรรยากาศแบบนี้ครับ มีแต่ท่าทางออกกำลังกายอย่างเดียว เน้นแรงควายเข้าไว้ ครับ   โดย: POL_US 27 สิงหาคม 2548 12:12:14 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ฝากความคิดถึงมาให้ รับไว้ด้วยนะคนดี ถึงอยู่ห่างกันอย่างนี้ ความรู้สึก ++คิดถึง ห่วงใย++ ยังคงมีไว้ให้แด่เธอเสมอ **มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อนนะจ้า**   โดย: จอมแก่นแสนซน 27 สิงหาคม 2548 12:34:29 น.

ยอดเยี่ยม มั่นใจในตนเอง นะ   โดย: sevenlotus 27 สิงหาคม 2548 19:22:41 น.

แว๊กกกกกกก พี่หมื่นติ๊บ ตอนที่ 4 แล้วหรองับ เดี๋ยวแก้วกาขอตัวไปอ่านตั้งแต่ตอน 1 ก่อนนะก๊ะ เดี๋ยวมาใหม่เน้อ   โดย: แก้วการะบุหนิง 27 สิงหาคม 2548 19:59:16 น.

ตามอ่านตอนที่ 1-3 เรียบร้อยแล้วงับ แต่ตอนที่ 4 ตอนนี้ อ่านแล้วไม่รู้เป็นไร ขนลุก + น้ำตาเอ่อ เล็กๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะพี่หมื่นติ๊บ งืมๆๆ อ่านแล้ว นึกภาพตามออกเลยกั๊บ แล้วก็นึกถึงตัวเองตอนโดนรับน้องด้วยเลย ถึงแม้จะคนละคณะ (แต่คณะเราใกล้กันนะก๊ะ อิอิ) แต่โดนว้ากมาแนวๆเดียวกันเลยงับ มีถามชื่อเพื่อน ประวัติมอ สามบูรฯ เหมือนกันเด๊ะเล้ย แหม...แต่มุขรุ่นพี่เดินกลับคณะ โดยไม่พูดอะไรนี่ สงสัยใช้กันเกือบทุกคณะเลยนะคะเนี่ย แต่ทำเอาหัวใจน้อยๆของแก้วการวมถึงเพื่อนๆ แป่วไปเลยนะคะ จ๋อยกันไปเลย นึกว่าไม่ได้รุ่นแล้วตรู แถมพี่ปี 3 ยังมีการเดินออกมาขอร้องซีเนียร์อีกนะคะ บอกว่า พี่ครับ ผมขอโอกาสให้น้องอีกครั้งได้มั๊ยครับ บิ้วอารมณ์กันสุดๆเลยอ่ะพี่หมื่นติ๊บ ส่วนพี่ปี 2 ก็บอกว่า ถึงซีเนียร์ไม่รับ แต่พี่จะรับน้องเป็นน้องของพี่เองนะครับ/คะ ฮือๆซึ้ง ร้องไห้กันให้ตายไปข้างนึงเลยอ่ะพี่ แต่สุดท้ายๆสุด ก็ได้รุ่นมาจนได้ ^^ แต่ยอมรับว่าวันนั้นเป็นวันที่ลืมไม่ลงเลยจริงๆ ว่ามั๊ยคะ แล้วจะมาติดตามตอนต่อไปคะ เขียนได้สนุกดีจัง น่าติดตามมากค่า   โดย: แก้วการะบุหนิง 27 สิงหาคม 2548 20:33:05 น.

สวัสดีตอนเช้าของเนเธอร์แลนด์ นะจ้า ไม่มีดอกไม้มามอบให้ ไม่มีของขวัญชิ้นใดมาฝาก มีเพียงความ **คิดถึงและห่วงใย** ที่ส่งฝากฟ้ามาให้เธอ **มีความสุขในวันหยุดกับครอบครัวนะจ้า**   โดย: จอมแก่นแสนซน 28 สิงหาคม 2548 12:44:08 น.

35 ปีเลยเหรอครับพี่เจี้ยว โอ้ นานพอดูเลยแฮะ แรงควายก็มีครับคุณ POL_US มีครบเลยทั้งลุยทั้งใช้แรง 55 ขอบคุณครับคุณจอมแก่น ขอให้มีความนุกสนานมากๆ เช่นกันนะครับ จริงๆ ผมว่าความบ้ามันนำพาไปมากกว่าครับคุณ sevenlotus เป็นความมันส์ชนิดที่คนที่เคยผ่านมาคงไม่มีทางลืมล่ะครับน้องแก้วการะบุหนิง เขียนไปยังเห็นภาพเป็นช็อตๆ เลยนะเนี่ย   โดย: หมื่นทิพ TRAVOLTA IP: 203.151.140.122 28 สิงหาคม 2548 21:25:16 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า เม็ดทรายในหนึ่งกำมือ เธอจะนับได้ไหมนะว่า มีความคิดถึง ห่วงใยที่มีให้ นั้นมากมายเท่าเม็ดทรายในกำมือ ** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า **   โดย: จอมแก่นแสนซน 29 สิงหาคม 2548 12:09:11 น.

อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยค่ะ การได้อะไรมายาก ๆ และต้องแลกด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจมันให้ความรู้สึกหวงแหนและรักมากกว่าการได้มันมาง่าย ๆ เนอะ... ขอตัวไปอ่านตอนต่อไปก่อนนะคะ (มาทีเดียวอ่านสองตอนรวด ฮิฮิฮิ)   โดย: Poceille 30 สิงหาคม 2548 10:07:15 น.