ความเดิมตอนที่แล้ว

หลังจากการรับน้องด้วยระบบว้ากดำเนินไป ความขุ่นข้องในใจผมก็ปะทุออกมา

"อะไรฟะ พวกเราไม่ได้กินหญ้านะเฟ้ย มาทำงี้ได้ไง พูดกันดีๆ ไม่ไ่ด้เรอะ"

จากวันนั้น ส่งผลให้พวกเพื่อนๆ มันเรียกผมกันว่า "พณฯท่าน" ในบัดดล


ผมเลยแจ้งเกิดแบบไม่ได้เจตนาครับ งานนี้

แต่เรื่องราวมันยังไม่จบครับ เพราะการรับน้องที่บอกนี่มันมีด้วยกัน 5 ครั้ง
แล้วยังมีการนัดน้องเอามากดดันนอกรอบอีกหลายครั้ง
จุดประสงค์ที่พวกพี่เขากดดันคือ ให้เราจำชื่อเพื่อนให้ได้ จำสัญลักษณ์มหาลัยให้ได้
ร้องเพลงมหาลัยให้ได้ และประโยคเด็ด "พวกผู้ชายดูแลพวกผู้หญิงด้วย"
เพราะภาคจิตวิทยาแห่งนี้ มีผู้ชายน้อยครับ แต่ผู้หญิงมากกว่ากันถึง 4 เท่าตัวแน่ะ
พี่เขาเลยต้องการให้พวกเราดูแลเพื่อนผู้หญิงเวลาเขาจะกลับบ้านหรืออะไรตอนค่ำมืดหลังจากทำกิจกรรมแล้ว
ซึ่งผมว่านี่ก็เป็นอะไรที่ควรทำอย่างยิ่งทีเดียว

และการว้ากก็ดำเนินต่อไป มันมาแล้วครับ

"หมอบสิ หมอบ" "เงยหน้าทำไม" "เพื่อนคุณหรือเปล่าเนี่ย จำชื่อกันไม่ไ่ด้อ้ะ"

คำพูดเชิงตำหนิและต่อว่ายังคงดังออกมาจากปากของเหล่าพี่ว้าก เมื่อพวกเราทำไม่ได้ดังที่พี่เขาต้องการ

แล้วในที่สุด พวกพี่ก็ยื่นคำขาดมาในวันว้ากวันที่ 4 นั่นเอง
ว่าจะให้โอกาสเราอีกเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
หากครั้งนี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องรับรุ่นไป ซึ่งพวกผมนั้นเรียนคณะสังคมครับ
รุ่นที่จะได้คือรุ่นที่ 36 หรือที่เราเรียกกันว่า Soc 36

และวันแห่งโอกาสสุดท้ายของเราก็มาถึง ...

ในคืนที่ผมขอเรียกว่า "คืน ดำ เดือด!!!!!!"

นี่เป็นการว้ากรอบสุดท้ายครับ ชะตากรรมเราจะถูกตัดสินลงที่ตรงนี้
สิ่งที่เราอุตส่าห์พยายามทำมาเกือบเดือน จะได้ผลหรือสูญเปล่า วันนี้เราจะได้รับคำตอบ
ทุกอย่างเริ่มเหมือนเดิม พวกผมซึ่งเรียนเสร็จตั้งแต่เที่ยง ก็พากันนั่งรอเวลาเพื่อจะได้โดนเชือด

เอ้ย เพื่อจะได้เข้าร่วมกิจกรรมในตอนเย็นราวสี่โมง เออ (พูดผิดพูดถูกแล้วเนี่ย)

เมื่อนาฬิกาบอกเวลาสี่โมงเย็น หลังจากพวกเราสั่งเสียและทำพินัยกรรมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว (ไม่น่ารอดอ้ะคับ งานนี้)

พวกเราก็เข้าแถว เดินขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้า เพื่อเข้าระบบว้าก

ทุกอย่างเหมือนเดิม การถามชื่อเพื่อน และสิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง

พวกเราทุกคนพยายามรวมพลังกันทำอย่างเต็มที่
ยิ่งตอนพี่สั่งให้ร้องเพลงให้ดังและพร้อมเพรียง เราก็พยายามยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

เราแทบไม่รู้เวลาใดๆ ทั้งนั้น รู้ตัวอีกที ฟ้าก็เริ่มมืดค่ำลงเรื่อยๆ แต่สิ่งที่พวกเราทำก็ดูเหมือนจะยังไม่ถึงระดับที่จะทำให้พี่พึงพอใจได้

พอฟ้ามืดได้ไม่นาน พวกเราก็ถูกเกณฑ์ลงมาข้างล่าง มายังชั้นใต้ถุนตึกที่เรานั่งกันทุกวัน

และการทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รุ่นก็ยังดำเนินต่อไป เราตะเบ็งกันสุดเสียงในการร้องเพลง

แต่ที่พวกเราทำยังไม่ถือว่าหนักหนาที่สุด ... เพราะมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งต้องไปเป็นคอมมานโด

คอมมานโดคือคนที่อาสาไปลุยโคลน ลุยสารพัดสิ่งแทนพวกเรา ว่าง่ายๆ คือเหมือนกับเป็นทหารอาสาออกรบแทนเรานั่นเอง

พวกคอมมานโดลุยไป เราก็ช่วยกันร้องเพลงและทำทุกอย่างตามที่พี่มอบหมายมา

ในที่สุด ... คาดว่าเวลาคงประมาณสองทุ่ม ด่านสุดท้ายของการว้ากนี้ก็มาถึง

รุ่นพี่สั่งให้พวกเราซึ่งตั้งแถวกันอยู่แล้ว ต้องจับมือกัน แล้วเดินดึงๆ กันไป

โดยอย่าให้มือหลุดแม้แต่ช่วงเดียว ... ไปรวมกันยังฝั่งตรงข้ามของคณะ

ด้านตรงข้ามของคณะนั้น จะมีคลองกั้นทางอยู่พอดี พวกเราก็ไปยืนรวมกันหลังแนวคลองนั้น

ขณะนี้สิ่งที่ขวางกั้นระหว่างคณะ กับ ตัวพวกเรา มีเพียง ถนนและคลองเล็กๆ เท่านั้น

รุ่นพี่ตั้งคำถามมา ว่า พวกเราจะทำอย่างไรถึงจะข้ามไปฝั่งโน้นได้

เราหลายคนเริ่มปรึกษากันเบาๆ ทำอย่างไรถึงจะทำให้พี่ยอมให้เรากลับเข้าคณะไป

หลายคนคิดว่า คงต้องบูม Soc บูมของคณะให้ดังที่สุด เพื่อทำให้รุ่นพี่ยอมรับ

ระหว่างนั้นเอง รุ่นพี่ก็ได้พาคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินมารวมกับพวกเรา

ไม่ใช่ใคร ... คือเหล่าคอมมานโดนั่นเอง

สถาพพวกคอมมานโดตอนนี้ สุดยอดแห่งความโทรมครับ

เนื้อตัวดำมอมแมม เสื้อผ้าที่เคยขาวกลายเป็นดำทะมึน

หน้าตาแต่ละคนก็แยกแทบไม่ออก เพราะคราบโคลนมันอาบทั่วหน้า

งานนี้ไม่มีการแบ่งแยกสีผิวครับ เพราะทุกคนล้วนดำไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

ใครอ้าปากทีก็นึกว่าผีหลอกล่ะครับ ... เห็นฟันลอยได้อ้ะ

แล้วรุ่นพี่ก็พาพวกเขามารวมกลุ่มกับเรา ตรงไหนก็ได้รับเข้าไป แล้วให้เรากอดคอกัน

พอเราให้เพื่อนเราเข้ามาช้าหน่อยหรือคอมมานโดบางคนไม่รู้จะเข้าไปตรงไหน รุ่นพี่ก็จะส่งเสียงมา

"รังเกียจเหรอ เพื่อนคุณหรือเปล่าเนี่ย ... มันไม่ใช่เพื่อนคุณหรอก ตัวเปื้อนขนาดเนี้ย"

ระหว่างที่คำพูดนี้เปล่งออกมา ก็เกิดสิ่งที่ทำให้ผมประทับใจอย่างหนึ่งขึ้นมาทันที

พวกเราทุกคน ช่วยกันเรียกเพื่อน ให้มาแทรกตรงตัวเอง ต่างคนต่างกอดคอไม่สนอีกต่อไปว่าตัวจะเปื้อนหรือไม่เปื้อน
ไม่สนอีกต่อไปว่าคนตรงนั้นเราจะรู้จักหรือไม่

สนอย่างเดียว ... นี่แหละ เพื่อนกู!!! รีบๆ รับเพื่อนเข้ามา!!!!
(ขออนุญาตให้คำนี้ครับ ...แต่ตอนนั้น ผมคิดด้วยคำนี้จริงๆ)

ต่างคนต่างคุยกันแบบเบาๆ สอบถามทุกข์สุขซึ่งกันและกันโดยไม่แคร์แล้วว่าพี่จะด่าเราหรือไม่ ไม่แคร์แล้วว่าพี่จะสั่งให้เราเงียบ ... เพราะตอนนี้ เพื่อนกู ที่ลุยโคลนแทนกู อยู่ตรงนี้

ก่อนที่เราทุกคนจะรวมพลังกันอย่างเต็มเหนี่ยว บูม Soc ลงไปอย่างเต็มเสียง




... เมื่อเสร็จสิ้น ... รุ่นพี่ก็ทยอยเดินกลับเข้าคณะ โดยไม่มีคำพูดซักคำ

"... เราล้มเหลวเหรอ" หลายคนเริ่มคิด

แต่ไม่นาน เราก็ถูกพาตัวไป ยังใต้คณะอีกครั้ง ไปนั่ง พี่สั่งให้ก้มหน้า พร้อมด้วยการว้ากในระดับที่รุนแรงที่สุดเท่าที่เคยมีมา

"ก้มสิ" "เงยทำไม""อย่าเงยนะ""ทำอะไรน่ะ""ไม่ได้ยินเหรอไง"

ก่อนที่ทุกสิ่งรอบตัวเราจะเงียบ ... เงียบลงไป ราวกับไม่มีใครอยู่ที่นั่น




"บูม Soc ครั้งที่ 1 ... 1 2 3!!"

แล้วเสียงบูมคณะก็ดังสนั่นโดยรุ่นพี่ทุกคนร่วมกันประสานเสียงอย่างดัง ไม่แพ้ที่พวกเราทำ
ทั้งๆ ที่คนน้อยกว่า

และที่สำคัญ พวกเขาช่วยกันบูมทั้งสิ้น 36 ครั้ง เท่ารุ่นของเรา เพื่อให้รุ่นเรา...

เมื่อเสร็จสิ้นการบูม แสงไฟโดยรอบเปิดขึ้น เสียงโห่ร้องแสดงความยินดี และเสียงปรบมือดังกึกก้องบริเวณ

มันเป็นเสียงแห่งความยินดี ปลื้มใจ ดีใจที่ทำกันได้ซะที

รุ่นพี่เฮฮา แต่รุ่นน้องเฮฮากว่า น้ำตาของหลายคนก็หลั่งไหลออกมา
บ้างก็หัวเราะ หยอกเล่นกับเพื่อนข้างๆ อย่างสนุกสนาน

ส่วนไอ้พวกคอมมานโดกลายเป็นดาวเด่นไปเลยครับ เพราะสว่างแล้วไงฮะ เห็นชัดแล้วว่ามันเลอะกันมาแค่ไหน ตัวดำเมื่อม สมเป็นคืน ดำ เดือด จริงๆ

จากนั้นพวกพี่ว้ากแต่ละรายก็มาแนะนำตัวกัน ไอ้ที่เข้มเมื่อก่อนนี้ ไปๆ มาๆ บ้ากันทุกคนเลยครับ
วาดลีลา บ้ากันเต็มเหนี่ยว ใครไม่ขำก็เส้นลึกไปหน่อยล่ะครับเนี่ย

ตอนเลิกนั่นก็ประมาณสอง - สามทุ่มได้ เราก็แยกย้ายกันกลับบ้านอย่างเร็ว
เพราะรุ่นพี่ไม่อยากให้กลับดึกกัน

สิ่งที่ทุกคนได้รับติดตัวกันไปในวันนั้น คือ ความทรงจำ ความเป็น Soc 36 และเพื่อนใหม่เพิ่มอีกหลายราย

... เราได้รุ่น Soc ของคณะมา


แล้วผมก็เริ่มคิดถึงบางสิ่งขึ้นมา ...

... เราได้รุ่นSoc ของคณะแล้ว ... แต่ ... รุ่น Psy ของภาคจิตวิทยาล่ะ ... ตกลงเราได้หรือยัง ???


เราต้องเจอกับอะไรอีกมั้ยเนี่ย ...


******To Be Continued******



Credits ภาพ - วันนี้ไม่มีภาพนะครับ กลัวมันจะ draft ทั้งหน้าน่ะฮะ (เพราะมันยาว)

เพลงการ์ตูนญี่ปุ่นเพราะๆ จากเว็บ //www.nipponcomics.com

เพลงวันนี้คือ Tobira wo Akete จาก Card Captor Sakura นะครับ
เป็นอีกเพลงที่ผมชอบมากๆ ครับ สนุกๆ ให้อารมณ์ครึกครื้นแบบมีพลังดีครับผม

Create Date : 23 สิงหาคม 2548
Last Update : 9 กันยายน 2548 22:55:21 น.		46 comments
Counter : 886 Pageviews.
Share Tweet