My life For myself
Group Blog
 
All Blogs
 
เพื่อน กับ ธุรกิจ

ทุกวันนี้ ผมได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้าคุมสาขาวันอาทิตย์ แล้วผมก็มีลูกน้องเก่าๆของผมอยู่ 2 คน ผมได้โควต้าลูกน้องเพิ่มอีก 2 คน 1 คน ทางสาขาใหญ่เป็นคนจัดหามาให้ อีกหนึ่งคนผมเป็นคนเลือกเอง...ซึ่งผมก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าคำว่าเพื่อนกับธุรกิจ มันไปด้วยกันไม่ได้

บริษัทิที่ผมไปทำงานด้วยคือ บริษัทิสอนพิเศษครับ สาขาใหญ่อยู่ในหมูบ้านเศรษกิจ สาขาย่อยอยู่ที่หมูบ้านศรีเพชร เป้าหมายของผมคือ
1.) ให้เด็กที่ไปเรียนมีความรู้ให้มากที่สุด
2.) ทำให้เด็กมีคนเรียนเยอะๆ
สองอย่างนั้นคือสิ่งที่ผมทุ่มตัวให้เต็มที่ เพราะมันคือธุกิจ และความรับผิดชอบของผม ถ้าผมทำไม่ได้ผมก็โดนเด้ง

ทุกวันนี้ผมก็เข้าใจแล้วแหละครับ ว่าผู้บริหารกับลูกน้องมันก็คิดไม่เหมือนกัน ผู้บริหารเป้าหมายเขาคือ 2 ข้อนั้น แต่ลูกน้องเขามันจะคิดแค่ว่าขอให้งานจบไปวันๆ สอนๆให้เสร้จแล้วก็กลับ

ปัญหานี้เกิดขึ้นกับผมแล้วจริงๆ แต่ดันเกิดกับเพื่อนผม เพราะผมจะมองในแง่ของธุระกิจ และมองในแง่ของเข้านายกับลูกน้อง แต่เพื่อนผมกลับมองว่าเป็นเรื่องง่ายๆ ขำๆ แบบเพื่อนๆ เหมือนมาช่วยงานเพื่อนแล้วได้ตัง

วันนี้แอบเซงเพื่อนผมเหมือนกัน (เพื่อนผมเป็น ญ นะ) วันนี้งานที่ผมมอบให้เพื่อนผมกับอีกคนทำคือ เดินเช็กชื่อเด็ก และตรวจ Stock โดยงานนี้ผมได้ชี้แจงไป 1 รอบแล้วก่อนเริ่มงานจริง

แต่พอเอาเข้าจริงๆตอนเช้า ผลลัพธ์ที่ผมได้คือ จับกลุ่มคุยกับเพื่อนอีกคน ส่วนผมก็ต้องรับผู้ปกครอง อย่างหน้ามืด สะพักมีครูอีกคนเดิมมาเบิก Marker กับผม ผมเลยใจดีหยิบแจกให้ทุกคนไปก่อน สุดท้ายตอนเย็นผมโดนเพื่อนผมด่าอีก (เราหัวหน้าเองนะเนี้ย) ว่าหยิบอะไรไปทำไมไม่บอกก่อน แล้วหยิบไปเท่าไหร่ก็ไม่จด (หน้าที่ใครจดเนี้ย)

และก็มีเรื่องให้เดิน Check ชื่อเด็กอีก วันนี้ใจดีเกิน ไม่ได้ระบุคนเดินไปตั้งแต่เช้า (เพราะผมยุ่ง) ผมเลยบอกว่าให้ส่งต่อให้คนที่ว่างด้วย แล้วบอกเขาว่าต้องทำอะไรบ้าง เจ้าเพื่อนผมก็สุดแสนจะดี โยนทั้งแฟ้มให้อีกคน แล้วอีกคนจะรู้ไหมเนี้ยต้องทำไรบ้าง

เพื่อนผมอีกคนแสบกว่าอีก ตอนผมรู้ว่าเขาไม่ได้สอบถามเด็กว่าเรียนเนื้อหาอะไร ผมก็เลยให้เพื่อนผมไปเดินถามอีกรอบ เพื่อนผมมันก็สวนกลับว่า "อ้าวก็ให้ครูแต่ละคนจดมาบอกเองไม่ใช่หรอ" เออมีขัดคำสั่งด้วยแฮะ ลูกน้องเรา แต่เอาแฮะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมาก งานผมยุ่งมากๆ ต้องเอากลับมาทำอีก เพราะเจ้า CHeck ชื่อเด็กเนี้ยแหละ ถ้ารู้ว่าใครเรียนไรบ้าง ผมก็สรุปเลขได้แล้วว่ามีกี่คน ต้องมานั่งตรวจสอบกับฐานข้อมูลเก่า ที่ข้อมูลมั่วมากๆ ดูไปก็งงไป (เพราะยังไม่ Update ชั้นปีของเด็ก) ให้เพื่อนผมไปหาข้อมูลในนั้นก็มีเสียงมาด่าอีก ว่าอะไรวะเนี้ยโครตมั่วเลย เหอๆๆๆ

เห็นแล้วเซงสุดๆ เอาเหอะปล่อยฝีไป 1 วัน วันหน้าความเป็นเพื่อนคนจบลงละแหละ ต่อไปนี้มันก็แค่ธุรกิจ ผมรับเขาเข้ามา ผมส่งเขาออกไปได้เหมือนกัน


Create Date : 01 มิถุนายน 2551
Last Update : 1 มิถุนายน 2551 21:24:16 น. 3 comments
Counter : 435 Pageviews.

 
ถ้าเพื่อนที่ไม่หนิทหนมมาก

คงต้องบอกว่า การหาคนมาทำงานนั้นไม่ใช่เรื่องที่ยากเกินไปในสมัยนี้

ทำงานกับเพื่อนลำบากค่ะ

ทำงานกะเพื่อนร่วมงานก็ไม่ง่าย

บางครั้ง คนที่ทำงานเป็นที่สุดก็กลายเป็นคนที่ต้องมานั่งทำงานคนเดียว

สู้ๆนะ


โดย: บะหมี่น้ำแสนอร่อย วันที่: 1 มิถุนายน 2551 เวลา:23:18:51 น.  

 
บางทีเพื่อนกับธุรกิจ ก็เอาสองอย่างนี้
มารวมกันไม่ได้หรอกนะคะ

เอาเพื่อนมาร่วมธุรกิจ
บางทีทำให้เสียเพื่อน
หรือเสียทั้งสองอย่าง


วีแวะมาบอกว่า
ภารกิจเสร็จสิ้นไป 1 อย่างแล้ว
เลยแวะมาอัพบล็อก
เมนูใหม่ค่ะ
"นกย่าง"
แวะไปชิมนะคะ


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sodnaisoi&month=06-2008&date=02&group=16&gblog=189

ขอบคุณค่ะ


โดย: โสดในซอย วันที่: 2 มิถุนายน 2551 เวลา:9:39:05 น.  

 
อย่าทำงานกับเพื่อนครับ มันจะเสียเพื่อนจริงๆ อันนี้คนที่เคยถึงรู้

เอาหน้าที่ก่อน เพราะมันคือชีวิต แต่อย่างไรก็น่าจะคุยกันซักนิดนะครับ ให้โอกาสเค้า ถ้าไม่ได้ค่อยเตือนเป็นลายลักษณ์อักษร แก้ไม่ได้จริงๆก็เอาออกตามลำดับครับ เราต้องถอดอารมณ์ก่อนทำการใดๆเน่อ

หัวหน้างานต้องรอบคอบ+ใจเย็นครับ


โดย: หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:10:46:28 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

M|B
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีไรบรรยาย เหอๆๆ
Friends' blogs
[Add M|B's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.