เรื่อง "องคุลีมาล มหาโจรกลับใจ" (ประวัติพระพุทธสาวกครั้งพุทธกาล) เรื่องราวของมหาโจรกลับใจ นามว่า อง
เรื่อง "องคุลีมาล มหาโจรกลับใจ"
(ประวัติพระพุทธสาวกครั้งพุทธกาล)
เรื่องราวของมหาโจรกลับใจ นามว่า ”องคุลีมาล” เป็นต้นบัญญัติพระวินัยห้ามบวชให้โจร และเรื่องราวของพระเถระรูปนี้แสดงให้เห็นว่า กรรมชั่วขจัดได้ด้วยการกระทำกรรมดี ดังที่ท่านละทางโลกสู่ทางธรรม จนกระทั่งบรรลุเป็นพระอรหันต์ในที่สุด
ไม่มีคำว่าสายสำหรับการกลับตัวเป็นคนดี ได้ยินข้อความนี้แล้วนึกถึงอดีตมหาโจรคนหนึ่ง ผู้คนนับร้อยจบชีวิตลงด้วยคมดาบของเขา ใครที่ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังอาจพาลเข้าใจว่า ความโหดเหี้ยมอำมหิตนั้นเกิดจาก "จิตที่ชั่วร้ายเลวทรามมาแต่กำเนิด" ทั้งที่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่
“องคุลีมาล” ถือกำเนิดในคืนเดือนมืด โหรทุกทิศต่างทำนายว่า เด็กที่ลืมตาดูโลกในค่ำคืนเช่นนี้ ย่อมมีอนาคตไม่สดใสนัก บิดามารดาของเขาจึงระวังเรื่องนี้เป็นพิเศษ และตั้งชื่อทารกน้อยว่า “อหิงสกะ” แปลว่า ผู้ไม่เบียดเบียนใคร เจ้าหนูอหิงสกะเติบโตเหมือนชาวเมืองคนอื่นๆเมื่อเจริญวัยเขาร่ำเรียนศิลปวิทยาการจนเจนจัด จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังสำนักทิศาปาโมกข์เพื่อร่ำเรียนวิชาการต่อสู้ ซึ่งเป็นศาสตร์แห่งความนิยมในสมัยนั้น อหิงสกะตั้งใจฝึกฝนวิชาจนกลายเป็นศิษย์รักของอาจารย์
เมื่อมีคนรักย่อมมีคนชัง ความดีเด่นของอหิงสกะกลับสร้างศัตรูให้เขาโดยไม่รู้ตัว ศิษย์ร่วมสำนักคิดกำจัดเขา ลงมือใส่ไคล้โดยบอกเจ้าสำนักว่าอหิงสกะคิดจะโค่นบัลลังก์ครู อาจารย์ผู้หูเบาจึงวางแผนดึงอหิงสกะลงสู่หุบเหวแห่งความชั่วร้าย เขาหลอกให้อดีตศิษย์รักออกเดินทางสังหารคนให้ครบพันชีวิต เพื่อจะได้บรรลุพิธีวิษณุมนตร์ (มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์) ซึ่งเป็นวิชาขั้นสูงที่จะทำให้อหิงสกะนำชื่อเสียงกลับบ้านเกิดได้อย่างเต็มภาคภูมิ เพราะแบกความหวังของบิดามารดามาหนักอึ้ง อหิงสกะจึงจำยอมให้มือตนเองเปื้อนเลือดในที่สุด
ชายหนุ่มเลือกจะตัดนิ้วมือของทุกคนที่เขาฆ่า เพื่อให้ตนเองจดจำได้ว่า เขาเข่นฆ่าคนไปแล้วกี่คนนิ้วมือทุกนิ้วถูกอหิงสกะร้อยรวมกันเป็นพวงแล้วสวมคล้องคอตนเองไว้ การสวมพวงมาลัยที่ทำด้วยนิ้วมือคนเช่นนี้จึงเป็นที่มาของฉายา “องคุลีมาล” มหาโจรที่คนทั้งบางได้ยินชื่อแล้วต้องกลัวลนลาน
วันสุดท้ายของการใช้ชีวิตเป็นมหาโจรองคุลีมาลมีนิ้วมือห้อยอยู่บนคอทั้งสิ้นเก้าร้อยเก้าสิบเก้านิ้ว จิตใจที่มืดมิดเพราะความหลงทำให้ดวงตาขององคุลีมาลมืดบอดไปด้วย เมื่อเขาพบสตรีร่างบางเดินผ่านมา เขาจึงมุ่งมาดจะลงดาบสังหาร โดยหารู้ไม่ว่าสตรีนางนั้นคือมารดาผู้ให้กำเนิดตนเอง เดชะบุญที่พระพุทธเจ้าทรงนั่งสมาธิหยั่งรู้ว่า องคุลีมาลกำลังจะกระทำมาตุฆาต ซึ่งเป็นบาปมหันต์ พระพุทธองค์จึงปรากฏพระองค์ขึ้นเพื่อให้จอมโจรหันเหความสนใจมาเอาชีวิตของพระองค์แทน แต่ไม่ว่าองคุลีมาลจะเร่งฝีเท้าตามพระองค์สักเท่าใด ก็ไม่สามารถตามพระพุทธเจ้าที่เพียงทรงพระดำเนินด้วยอิริยาบถธรรมดาได้ทัน ในวินาทีที่จอมโจรร้องเรียกให้พระพุทธเจ้าหยุดฝีเท้านั้นเอง พุทธพจน์
“เราหยุดแล้ว"
"ท่านต่างหาก ที่ยังไม่หยุด”
จึงถือกำเนิดขึ้น พระพุทธเจ้าทรงอธิบายว่า“พระองค์ทรงหยุดการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทั้งปวงแล้ว แต่องคุลิมาลยังไม่หยุดทำกรรมเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น”เมื่อได้ยินดังนี้ ดวงจิตของมหาโจรก็สว่างพ้นจากกิเลสลุ่มหลงทั้งปวง องคุลีมาลจึงพร้อมยอมทิ้งอาวุธ และบวชเป็นพระภิกษุมุ่งหน้าเดินบนหนทางธรรม เพื่อนำชีวิตสู่แสงสว่างทันที
หากผลกรรมที่เคยทำเมื่อครั้งยังเป็นโจรทำให้องคุลีมาลต้องเผชิญเคราะห์กรรมนานัปการ ทั้งถูกชาวบ้านชาวเมืองรุมประณามทำร้ายขณะออกบิณฑบาตจนเลือดตกยางออก มิหนำซ้ำภาพที่ตนเคยทำร้ายทำลายชีวิต ยังตามหลอกหลอนให้จิตฟุ้งซ่านในยามปฏิบัติธรรม ทำให้องคุลีมาลต้องทนทรมานอย่างมาก ต่อเมื่อคิดตัดใจได้ว่าไม่มีวันย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดในอดีตได้ ดวงจิตขององคุลีมาลจึงพ้นจากความพะวงทั้งปวง และบรรลุเป็นพระอรหันต์ในที่สุด
แม้จะเคยผิดพลาดจนแทบถอนตัวไม่ขึ้นแต่เรื่องราวของขุนโจรผู้หลงผิด แต่เปลี่ยนชีวิตด้วยพระธรรมจนพ้นจากบ่วงกรรม คนนี้สามารถยืนยันประโยคที่ว่า “ไม่มีคำว่าสายสำหรับการกลับตัวเป็นคนดี” ให้คนทั้งโลกเข้าใจอย่างไร้ข้อกังขาใดๆ
(เครดิต : อิสระพร บวรเกิด)
| Create Date : 30 เมษายน 2564 |
| Last Update : 30 เมษายน 2564 6:47:05 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 396 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [