คิดเขียนวันละนิด เพื่อจิตที่แจ่มใส อ่านเขียนเพียรไป หวังใจได้รื่นรมย์
Group Blog
นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ ครูเออร์ลี่ลุ้นระทึก
กลอนเพื่อชีวิต สะกิดทุกชั้นชน แด่ประชาชนผู้ยากไร้
All Blogs
ผลงานแรกในชีวิต..ที่ผ่านมาตรฐานสำนักพิมพ์
นิราศเวียงพิงค์ ตอนจบ ฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๓ (สวรรค์รำวง)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๒ (เจอะสาวดอยที่ดอยอินทนนท์จ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๑ (ความรักของหินผา)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๐ (หลงเสน่ห์ราตรีแม่ฮ่องสอน)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๙ (อึ้ง ทึ่ง ตะลึงสาวคอยาว)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๘ (แซวกันเองจ้า..อยากรู้แซวเรื่องอะไร? ต้องรีบอ่าน...)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๗ (ชมโฉมชาวคณะตัวเองจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๖ (มีเลิฟซีนนิดๆ ด้วยจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๕ (กำลังไคลแม็กส์จ้า...)
ทดลองส่งรูป
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๔ (กำลังสนุกจ้า...)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๓ (กำลังมันจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๒
ที่มาแห่งนิราศ
นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ รณบุตร สุดสะเหล่อ
เพราะเหนื่อยจึงเออร์ลี่ หวังชีวีที่รื่นรมย์
คิดแล้วก็เขียน แลกเปลี่ยนกันอ่าน ให้ชื่นบานอุรา พาใจให้รื่นรมย์จ้า
คิดแล้วก็เขียน แลกเปลี่ยนกันอ่าน ให้ชื่นบานอุรา พาใจให้รื่นรมย์จ้า
นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ ครูเออร์ลี่รุ่น ลุ้นระทึก รำพึงรำพัน โดย รณบุตร
..............................................โอ้แม่ยอดขมองอิ่มของพี่เอ๋ย
มาตัดบัวไม่เหลือใยไว้บ้างเลย........แม่ทรามเชยเจ้าทิ้งพี่เปลี่ยวเอกา
ต้องอ้างว้างนอนหนาวร้าวดวงจิต......ไร้คู่ชิดเชยชื่นเสน่หา
เจ้าขึ้นรถทิ้งพี่ไปกับลูกยา..............ร้าวอุราเหลือที่จะบรรเทา
จำหันหน้าหาแก๊งซ่าส์ช่วยยาจิต.......หวังแนบชิดชุบดวงใจให้หายเหงา
ไปเถิดเพื่อนไปเถิดพี่ไปเถอะเรา......ดับความเศร้าเหงาใจให้ฉันที
คือผองเพื่อนครูเออร์ลี่ลุ้นระทึก........ใจยังคึกจึงนัดกันมาสุขศรี
ชวนเที่ยวท่องเมืองเหนือให้เปรมปรีดิ์..ให้รางวัลชีวีที่ว่างงาน
ต่างนัดหมายเจอกันที่เชียงใหม่..........ด้วยหัวใจอิ่มเอมเกษมศานติ์
มาถักทอก่อสัมพันธ์ฝันตระการ..........สุขสราญได้พันผูกปลูกไมตรี
ได้เวลาขึ้นรถตู้แสนสุโข...................เฮละโลขนกระเป๋ากันเร็วรี่
สรรพสำเนียงเสียงสรวลเสถ้อยวจี.......จรลีเที่ยวท่องเวียงพิงค์กัน
จำอำลาที่พักดับไฟป่า....................สุขอุราป่าใหญ่เคยสุขสันต์
คืนแรกนอนไม่ค่อยหลับด้วยตื้นตัน.....เพราะมัวแต่วาดฝันหลับไม่ลง
อีกเสียงกรนของอู้ดดี้ก็ดังลั่น.............ครอกสนั่นจนตัวฉันแทบใหลหลง
เสียงครืดคราดคราดครืดได้แต่ปลง.....เสียงกรนคงคู่อู้ดดี้ไปอีกนาน
...รถตู้เคลื่อนเลื่อนล้อไปช้าช้า...........อำลาป่าสู่ยอดดอยสุดไพศาล
โอ้เวียงพิงค์เวียงรักแจ่มตระการ..........รู้ไหมฉันทรมานเมื่อรักลา
แม่ยอดรักขมองอิ่มฉันไปแล้ว............ฉันเบื่อที่จะกินแห้วนะเวียงจ๋า
ขอนางฟ้าแห่งเวียงพิงค์มีเมตตา..........ปลอบอุราอย่าให้ฉันต้องจาบัลย์
ได้ท่องเที่ยวใจที่เหี่ยวก็คึกคัก............ได้เติมรักกับผองเพื่อนเตรียมลิ้มฝัน
มุ่งเก็บดาวเคล้ากอดเดือนอาบแสงจันทร์...เก็บตะวันมาวาดฝันแต้มดวงใจ
สองข้างทางของเชียงใหม่ในวันนี้..........งามสดศรีบ้านเรือนสวยสุดขานไข
งามถนนงามไม้ดอกที่ผ่านไป................สมศักดิ์ศรีดอกไม้แห่งล้านนา
รถวิ่งไปใจก็พลอยลอยถึงน้อง.............เมื่อวานนี้เราสองยังจ๊ะจ๋า
มาวันนี้ต้องแยกทางห่างอุรา.................หยดน้ำตารินรดหยดในใจ
....ถ้าหากน้องมาด้วยในวันนี้................จะชวนชี้ชมทิวทัศน์สวยสดใส
ผ่านที่ไหนความสวยยิ่งทวีไป................ศรีเมืองไทยคือเชียงใหม่ใครก็ชม
ได้เวลาสามโมงเช้าท้องร้องจ๊อก...........โชเฟ่อร์บอกจะกินอะไรให้สุขสม
ที่เชียงดาวมีอาหารรสกล่อมกลม..........คนเขาชมว่า..ขาหมู..เด็ดเหลือใจ
ทุกคนจึงพร้อมใจลงมติ.......................เร็วหน่อยซิรีบรีบจอดชั้นไม่ไหว
ขาของหมูขาแม่ครัวหรือขาใคร..............ไม่สนใจขาอะไรรีบยกมา
....เมื่อได้กินขอยกนิ้วแม่โป้งให้............แซ่บเกินใครขาหมูที่นี่หนา
กลิ่นก็หอมเนื้อก็หวานซ่านอุรา...............ยิ่งมีน้ำอย่างว่ายิ่งคล่องคอ
พวกผู้หญิงกลัวอ้วนเลือกกินเนื้อ.............หนังจึงเหลือให้ผู้ชายเข้าทางหนอ
หนังเหนียวนุ่มอร่อยเหาะไม่รีรอ.............ผู้ชายล่อปรีเปรมดิ์เอมอุรา
....ชื่อเชียงดาวคล้ายเคียงสาวร้าวดวงจิต...แม่มิ่งมิตรอยู่หนใดไห้ห่วงหา
กินขาหมูสู้อดคิดถึงแก้วตา....................ถ้าน้องยามากินด้วยคงสุขใจ
เพื่อนของพี่ชอบยั่วพี่เป็นตัวตลก.............ว่าหัวอกพี่คงเหงาเศร้าหวั่นไหว
ที่แม่ยอดขมองอิ่มจากพี่ไป...................โอ้ฤทัยไหวหวั่นโถมถั่งทรวง
Create Date : 19 ตุลาคม 2553
Last Update : 25 ตุลาคม 2553 6:08:39 น.
19 comments
Counter : 486 Pageviews.
Share
Tweet
นี่คือ..การเขียนบล๊อกครั้งแรก ด้วยวิธีคอยๆ งมไปคนเดียว
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:17:34:19 น.
สวัสดีค่ะ..
ยินดีต้อนรับสมาชิกคนใหม่..
ขอให้เล่นบล็อคอย่างมีความสุขนะค่ะ..
แวะเข้าไปตอบคำถามที่บล็อคหน่อยนะค่ะ..
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:18:39:10 น.
หวัดดีครับ คุณอ๋อมแอ๋ม
ไปแวะเยี่ยมมาตะกี้ครับ แต่เข้าบ้านไม่ได้ เจ้าของบ้านไม่เปิดประตูให้เข้าไป เลยได้แต่ยืนฟังเพลงฝาหรั่งอยู่หน้าบ้าน
เดี๋ยวพรุ่งนี้ จะแวะไปเยี่ยมใหม่ครับ
โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ IP: 125.26.72.217 วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:19:30:46 น.
ชื่นบานอุราจัง
โดย:
เชิญจุติ
วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:23:43:55 น.
ดีใจจัง ที่มาเยี่ยมแล้ว ก็ชื่นบานอุรากลับไป ว่างๆ แวะมาใหม่นะครับ
โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ IP: 125.26.72.217 วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:5:50:56 น.
สนุกจัง เหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยค่ะ
โดย:
kapeak
วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:11:04:08 น.
อ้าว..คุณกะเปี๊ยก มาแวะตรงนี้อีก ดีใจจังที่แวะเยี่ยม
ขอบคุณสำหรับคำชมครับ เดี๋ยวจะไปเยี่ยมคนขี้เหงาเหมือนกัน
มาอ่านนิราศบ่อยๆ นะครับ จะได้หายเหงา
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:12:45:51 น.
ท่านพี่รณบุตร คิดถึงพี่มากๆ สุขภาพพี่แข็งแรงดีนะครับ
สำหรับผมเองไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าที่ควรครับ
อ่านกลอนของพี่แล้วทึ่งมากเชียวครับ ทำให้นึกถึงท่านสุนทรภู่กวีเอกของเมืองไทย ใช้ชีวิตให้สวยงามนะครับพี่
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
โดย: น้องหนอน IP: 125.24.92.148 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:19:13 น.
โอ..น้องหนอนตามมาจนเจอ หวัดดีครับ
ดีใจที่ได้ทักทาย สุขภาพของผมก็ชักจะร่อแร่เหมือนกันแหละ อะไรที่เคยชอบ ก็ต้องคอยห้ามคอยเตือนตัวเองไว้เหมือนกัน ทรมานจริงๆ ของที่ชอบกินแต่กินไม่ได้...แต่ก็ไม่เป็นไร เพื่อแลกกับการมีอายุยืนและไม่ทรมานเจ็บปวด
ส่วนน้องหนอนก็ขอให้สุขภาพกลับฟื้นคืนกลับโดยเร็วนะครับ
ขอบคุณสำหรับคำชมครับ
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:46:43 น.
ตามมาเสนอหน้าในนี้ซักกะหน่อยนะครับท่านรณบุตร ตอนนี้ถูกไล่ที่ เพื่อนครูเออรี่เราไม่มีที่พูดคุยกัน เลบยต้องแว๊บมาเพื่อหาที่อยู่ใหม่ เจ้าของบ้านจะให้อยู่ไม๊เอ่ย
โดย: สระแก้ว2 IP: 118.175.180.152 วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:10:16:10 น.
อ่านเจอแล้วช่วยตอบรับหน่อยนะท่าน จะได้บอกเพื่อนๆย้ายมาคุยกันที่นี่
โดย: สระแก้ว 2 IP: 118.175.180.152 วันที่: 18 มกราคม 2554 เวลา:10:41:06 น.
สระแก้ว 2 ครับ
รสชาติชีวิตมันลุ่มๆ ดอนๆ ดีแท้ หลังจากเออร์ลี่มา
การเข้าเน็ตเลยมีอุปสรรคบางประการ ที่ต้องห่างหายไป แต่ไม่เป็นไร กำลังจะเข้าที่แล้ว
ชีวิตก็ยังสนุกดี ขอเวลาอีกนิด คงได้มาคุยและมั่วตะพึดตะพือทุกวัน ช่วงนี้ขออภัยด้วย
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 26 มกราคม 2554 เวลา:10:52:37 น.
อ้อ..ลืมบอกไป เชิญเพื่อนๆ มาเลย มาแล้วก็สมัคร(บล๊อค)คุยกันเรื่อยเปื่อยแบบนี้แหละ
สนุกดีออก
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 26 มกราคม 2554 เวลา:10:54:43 น.
มันพะย่ะค่ะ..
พี่นี่สุดเทห์เลย
ขอ add ไว้เป็นมิตร Vip นะคะคุณน้า
หรือเรียก พี่ดีน๊า???
โดย:
go far far
วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:47:06 น.
โอ...คุณ go far far
คุณนี่ทำเอาผมตัวลอยจนหัวโขกเพดานบ้านเลยรู้ไหม ?
ยินดีมากครับที่ได้เป็นมิตร และผมก็ขอรับคุณไว้เช่นกัน
เอ...เรียกอะไรดีล่ะ...ขอเลือกแบบทีไม่แก่ก็แล้วกันนะครับ
ดูใกล้ชิดและเป็นกันเองดี
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:21:03 น.
เขียนนิราศเชียงใหม่อย่างใสซื่อ
เขียนซะอื้ออ่านปั๊บเผลอหลับไหล
ตื่นขึ้นมาอ่านต่อ..อย่างพอใจ
ทำเช่นไรเล่าละเอียดไม่เบียดบัง
การเดินทางกลางป่า..ว่าสาหัส
แต่พี่จัดได้ขรมอย่างสมหวัง
ทั้งเหล้า.ยา.ปลาปิ้ง.ดูจริงจัง
เล่นคนฟังเปรี้ยวปาก..จนอยากลอง
อยากร่วมแก๊งส์แข่งเที่ยวเปรี้ยวแบบพี่
คงเต็มที่/เต็มตัว/ไม่มัวหมอง
เรื่องหนวดเคราคงเห็นน้องเป็นรอง
แต่ยาดอง-ยาเส้น-น้องเป็นแชมป์
* ต้องมีอะไรเด่นบ้างแร๊ะ..ถึงจะมาขอเป็นน้องพี่ได้ อิอิ
โดย:
go far far
วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:40:18 น.
หวัดดีจ้ะ..โกฟาฟา..มาทายทัก
อยากสมัครร่วมแก๊งส์ซ่ามาเลยหนู
แต่แก๊งส์พี่เฟอะฟะกันน่าดู
บอกให้รู้เตรียมตัวไว้ต้องทำใจ
เห็นแก่ๆแต่ทำตัวเหมือนเด็กๆ
ไม่ขี้เก๊กวางมาดให้หวั่นไหว
แต่ละคนเป็นกันเองอย่าเกรงใจ
มีอะไรเราเปิดเผยแบ่งปันกัน
ถ้ารู้ข่าวมีน้องสาวอยากร่วมแก๊งส์
คงยื้อแย่งเทคแคร์แจ้นถลัน
ทริปต่อไปบรรยากาศคงสุดมัน
ได้น้องสาวมาสุขสันต์ร่วมเที่ยวจร
เรื่องยาดองน้องบอกว่าเป็นแชมป์
ยิ่งแต่งแต้มให้สุโขสโมสร
คงสนุกตื่นเต้นยามตะรอน
มี..go far far มาร่วมจรแสนสุขใจ
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:32:33 น.
ขอสมัครเป็นศิษย์สะกิดหน่อย
ด้วยอ่อนถ้อยเชิงสานวรรณศิลป์
แอบมาอ่านกาลกลอนก่อนจนชิน
ด้วยยลยินกิตติศัพย์ระดับครู
ถ้าผิดพลาดช่วยเตือนดั่งเพื่อนพ้อง
ถือเป็นน้องเป็นนิ่งอย่าทิ้งหนู
ถ้าทำผิดอย่าไล่ส่งไปลงรู
ช่วยเอ็นดูนางซินฯไม่กินเปลือง
หนูเฝ้าเพียรเขียนกลอนมาก่อนเก่า
แต่ขัดเกลาเช่นไรไม่กระเตื้อง
มีน้ำใจ-ใสจืด-ไม่ฝือเคือง
ที่นองเนืองคือน้ำตา..เวลาตรม
ด้วยเป็นคนขี้แยแพ้อากาศ
จึงไม่อาจทนได้ ถ้าใครข่ม ?
เรื่องความรัก say no เพราะโง่งม
ไม่หลงลมติดกับ...สำหรับชาย
ด้วยหัวใจทึกทัก....รักผู้หญิง
ผัดพริกขิง..เพลงโปรดโหดทั้งหลาย
ชอบกีฬาในร่ม...แบบงมงาย
เจียนวางวายถ้าโลกนี้...ไม่มีคอมฯ
โดย:
go far far
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:34:02 น.
ยินดีรับโกฟาฟามาเป็นศิษย์
แต่สะกิดระดับนี้เยี่ยมแล้วหนู
ทั้งถ้อยคำลีลาที่พรั่งพรู
ชายตาดูก็รู้ว่ายอดนักกลอน
เราต้องจับประเด็นมั่นคั้นให้อยู่
อย่าให้คำเลี้ยวลงรูใช่บอกสอน
พูดเรื่องไหนจับเรื่องนั้นทุกขั้นตอน
อย่าให้กลอนพาไปตามใจเรา
ที่แต่งมาสุดยอดแล้วล่ะหนูจ๋า
โกฟาฟาพาให้ใจหายเหงา
อารมณ์กลอนช่วยกล่อมใจให้บรรเทา
สักวันเจ้าต้องโดดเด่นเก่งกานท์กลอน
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:7:44:41 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
รณบุตร สุดสะเหล่อ
Location :
ศรีสะเกษ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เป็นชายหัวใจนุ้มหนุ่ม ส่วนร่างครึ่งศตวรรษนิดๆ ชอบความรื่นรมย์ทุกอย่าง แม้สิ่งนั้นจะจุดจุดจุด...ก็ตาม
เขียนวันละนิด จิตแจ่มใส อ่านวันละนิด จิตก็ใสแจ่ม
Friends' blogs
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
tiara
go far far
Webmaster - Bloggang
[Add รณบุตร สุดสะเหล่อ's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.