ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมชมบล็อกนะคะ

ดีใจจริงๆค่ะที่ยังมีบล็อกนี้ช่วยเผยแผ่ศิลปะของไทย เอกลักษณ์ที่ภาคภูมิใจของเรา

เป็นกำลังใจให้สร้างสิ่งดีๆต่อไปนะคะ

หลายที่เลยครับ ที่ถูกทำลายโดยความไม่รู้ค่า

ได้อ่านเรื่องแล้ว...น่าเสียดายจริงๆครับ..

สวัสดีครับ
...ยอดเยี่ยมเลยครับผม

น่าเสียดายมากๆครับ

ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณปุราณแวะมาทักทาย ขออนุญาติaddไว้เป็นเพื่อนบ้านเลยนะคะ ถ้ามารบกวนบ่อยๆอย่าเบื่อกันนะคะ


สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

ขอบคุณมากที่แวะไปเยี่ยมนะคะ ดีใจที่ได้รู้จักคนที่รักศิลปะไทย ๆ เหมือนกัน

อ่านแล้วยิ่งกว่าเสียดายจริง ๆ ค่ะ งานจิตรกรรมฝาผนังเก่าแก่หลายแห่งขาดการบูรณะหรือบำรุงรักษาให้ดี สุดท้ายก็มีสภาพไม่ต่างจากงานที่อยู่ในบล๊อค อันนี้จะโทษว่าเป็นความผิดของคนไทยที่ไม่ค่อยรู้ค่าของงานศิลปะ หรือว่ารัฐไม่ให้การสนับสนุนอย่างเพียงพอดีหนอ

พูดแล้วก็นึกถึงประเทศญี่ปุ่นนะคะ ถึงจะเป็นประเทศที่ร่ำรวย อุดมไปด้วยเทคโนโลยี่ แต่งานด้านศิลปะและวัฒนธรรมก็เดินคู่กันไปแบบไม่เคอะเขิน ประชาชนก็ให้ความร่วมมืออย่างดีด้วย

คุณปุราณสบายดีนะคะ


สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

การชำรุดทรุดโทรมของศิลปะไทยตามวัดวาอาราม คงเป็นไปอย่างต่อเนื่องครับ นอกจากอากาศร้อนชื้นของเราไม่เป็นใจแล้ว ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของคนดูแล ย่อมทำให้สูญหายไปอย่างรวดเร็ว

ได้แต่ภาวนาครับว่าให้คนที่มีหน้าที่ดูแลสมบัติของชาติได้ตระหนักถึงความสำคัญ และช่วยกันรักษาอย่างถูกวิธี

ส่วนชาวบ้านอย่างเราก็ทำได้เพียงเก็บภาพที่เหลือก่อนที่จะหายไป อย่างที่คุณปุราณว่าครับ

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกใจหายนะคะ

เคยไปฟังสัมมนาที่มีนักวิจัยทำงานวิจัยเกี่ยวกับเรื่องศิลปะถ้ำค่ะ
ฟังเพลินมากๆ เกร็ดเล็กเกร๊ดน้อยเต็มไปหมด
ดำดิ่งไปกับช่วงเวลานั้นเลยนะ

เคยไปดูศิลปะปูนปั้นที่เพชรบุรี ทึ่งอีกเหมือนกันค่ะ

ไปอุทธยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
ชอบองค์พระวัดศรีชุมมากๆ แต่เสียดายที่เห็นจากในหนังสือไม่เหมือนกับของจริง
ในหนังสือดูขลังมาก สีองค์พระออกเขียวๆ
พอไปถึงที่จริงขาวสะอาดเลยค่ะ ก็งามนะคะ แต่มันรู้สึกใหม่ไปรึปล่าวไม่รู้สิ
ที่สำคัญงานจิตรกรรมในนั้น ที่ตั้งใจไปดู ปิดค่ะ เพราะสภาพเก่ามาก

หลายที่เลยค่ะ ที่เคยไป แล้วก็ตื่นตาตื่นใจ บางที่ก็เสียดายนิดๆ

ว่าแล้วก็อยากไปวัดพระแก้วอีกค่ะ

อ่านแล้วก็ได้แต่หดหู่หัวใจ
แต่ก็ยังรู้สึกดีใจที่ได้เห็นภาพเก่าที่หาไม่ได้แล้ว และมีคนอื่น ๆ ที่เห็นคุณค่า
การสร้างจิตสำนึกและเห็นคุณค่าของมรดกทางวัฒธรรมนี่ใช้เวลาหลายสิบปีค่ะ ทำได้ยาก ตอนนี้มีกำหนดในหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานฯ แล้ว แต่ครูทุกคนก็บอกว่าทำได้ยาก
ก็ได้แต่ถามไปว่าของมันยาก เลยไม่ทำรึไง? ก็ทำตั้งแต่วันนี้ไปไง เริ่มจากตัวเองก่อน แล้วสอนเด็กไปทีละนิด อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ทำอะไร แล้วก็ได้แต่บ่นว่ายาก ยาก ยาก แล้วทุกอย่างก็หายไป

คุณปุราณสบายดีนะคะ รำลึกถึงค่ะ


สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่

รูปที่ควรค่า ได้เลือนลางหายไป..
น่าเสียดายมาก ๆ นะค่ะ..
มาบล็อคนี้แล้ว..รู้สึกถึงความเป็นไทยมากเลย..

สวัสดีค่ะคุณปุราณ ชื่อเพราะจังเลยค่ะ
เสียดายด้วยจริงๆค่ะ แต่ว่าเวลารื้อสิ่งที่มีค่าอย่างนี้
ไม่มีผู้รู้งานศิลปมาคอยคุมเหรอคะ เสียดายๆ

แวะมาเยียมเยียนครับ
เป้นบทความที่มีคุณค่าต่อสังคม เป็นกำลังใจให้

แล้วจะแวะมาเรื่อยๆครับ

สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
คุณปุราณสบายดีนะคะ

สวัสดีครับ

วันนี้ได้อัพบล็อกเกี่ยวกับภาพวาดขนาดโปสการ์ดครับ

ถ้าว่างขอเชิญนะครับ

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับแล้วว่างๆจะแวะไปอีกครับ

สวัสดียามสายๆของวันจันทร์ค่ะคุณปุราณ คุณสบายดีนะคะ

อ่านแล้วก็สะท้อนใจ ก็ต้องพยายามให้ความรู้แก่เยาวชนของชาติ คงต้องช่วยกันหลายๆ ทาง คนรุ่นปัจจุบันนี้ก็คงต้องมีลุ้นว่าใครจะเห็นคุณค่าหรือไม่ (เพราะมาแก้ตอนนี้ก็คงยากมาก) แต่หวังใจว่าเด็กรุ่นใหม่จะเห็นคุณค่ามากขึ้น(ซึ่งถึงตอนนั้นอาจจะไม่เหลืออะไรให้เก็บรักษาแล้วก็ได้) ฝากความหวังไว้กับครูศิลปะรุ่นใหม่ ๆ ให้สอนนักเรียนในโรงเรียนให้เห็นคุณค่าศิลปะตั้งแต่เด็ก ๆ อย่ามัวแต่ให้เด็กเพลิดเพลินกับกิจกรรมอย่างเดียวแบบที่ผ่านมา

ชื่นใจจังกับความคิดและการกระทำของคุณปุราณ
แต่ก็เสียใจและเสียดายกับความไม่รู้ประสาของคนที่ทำลายสิ่งดีๆที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ของชาติไทย
แต่ก้ยังเชื่อว่ามีอีกหลายคนที่คิดแบบเดียวกับคุณปุราณ
ขอบคุณที่เข้าไปชื่นชมผลงานกัน

แวะมาเยี่ยมในค่ำคืนวันอาทิตย์ครับ

สวัสดียามบ่ายๆค่ะคุณปุราณ ระลึกถึงอยู่เสมอนะคะ