Bloggang.com : prysang - Boku to Star no 99 Nichi บอดี้การ์ด 99 วัน ฉันรักคุณ

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

Boku to Star no 99 Nichi บอดี้การ์ด 99 วัน ฉันรักคุณ

ภาพและที่มา DramaWiki

Title : Boku to Star no 99 Nichi
Format: Renzoku Genre: Romantic comedy Episodes: 10
Broadcast : Fuji TV 2011-Oct-23 to 2011-Dec-25 Sunday 21:00
Screenwriter: Takeda Yuki
Directors: Kunimoto Masahiro, Okubo Tomomi

ซุปเปอร์สตาร์สาว กับ บอร์ดี้การ์ดหนุ่ม
มันช่างเป็นพล็อตเรื่องที่ง่ายดายเสียจริง
ธรรมดาสามัญอย่างที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก
ยังไงๆ บอร์ดี้การ์ดหนุ่มกับซุปเตอร์สตาร์สาว
ก็ต้องใกล้ชิดจนตกหลุมรักกันและกันอยู่แล้ว
ไม่ต้องรอให้ใครมาฟันธง

ซุปเปอร์สตาร์คนดังกับบอดี้การ์ดส่วนตัว พล็อตเรื่องอย่างนี้ถึงจะเป็นผลงานของ 'นางฟ้าเกาหลี' คิมแตฮี (Kim Tae-hee) ก็ไม่ดึงดูดใจพอ แต่เพราะเป็นสุดที่รักคิมแตฮีจึงยังไม่ตัดทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย คาดว่าคงจะดู แต่ยังไม่รู้ต้องดองชื่อเรื่องนี้ไว้ในลิตท์อีกนานเท่าไหร่

จนกระทั่ง

เมื่อสัปดาห์ก่อนได้ชมรายการวาไรตี้ Running Man ep.40 นิชคุณกับแทคยอน วง 2PM มาเป็นแขกรับเชิญ นิชคุณนั้นมาเป็นแขกของ Running Man อยู่หลายครั้ง เหมือนกับ ยูโน ยุนโฮ เป็นแขกประจำของ X man เมื่อสมัยดงบังชินกิยังรุ่งเรืองอยู่ (ตอนนี้แม้จะเหลือสองคนพี่น้อง ยุนโฮ-ชางมิน ก็ยังรุ่งเรืองดีอยู่นะคะ) นิชคุณมาเล่นกับรันนิ่งแมนบ่อยๆก็สนุกดีค่ะ ไม่ได้ชอบมากแต่ก็ไม่ได้ชังสักนิด เขาก็หล่อ น่ารัก แล้วก็ท่าทางนิสัยดีด้วย ความที่นิชคุณเป็นลูกครึ่งไทยที่ไปโด่งดังในเกาหลียิ่งทำให้รู้สึกดีกับเขาได้ง่าย ดูแล้วสบายตาสบายใจและนิชคุณก็ร่วมสร้างความสนุกสนานกับเหล่าสมาชิกรันนิ่งแมนในหลายๆ ตอนที่มาร่วมรายการและทำงานหนักได้เป็นอย่างดี (วิ่งเหนื่อยโฮก) แต่พอแทคยอนตามนิชคุณมาด้วยใน ep.40 เท่านั้นแหละ เมื่อมีแทคยอนยืนอยู่ในสนามการต่อสู้ของรันนิ่งแมนใน ep. เดียวกัน นิชคุณก็ตกกระป๋องทันที ไม่ว่าจะวิ่งหรือเดิน หรือพูด หรือ ยิ้ม แทคยอนก็เท่ไปหมด (ฮ่าฮ่าฮ่า ความลำเอียงนั้นมันไม่เข้าใครออกใคร)

ถ้าพูดถึงความหล่อล่ะก็ แทคยอนสู้นิชคุณไม่ได้อยู่แล้ว แต่ก็นี่แหละบุคลิกไอดอลที่ผู้เขียนชื่นชอบ คือ ไม่ต้องหล่อมาก ไม่ต้องขาวมาก ตัวสูงโปร่ง หน้าตาแมนๆ แบบผู้ชาย ไม่ต้องเคลือบความสวย เพราะโลกนี้ให้ผู้หญิงสวยก็พอ ผู้ชายอย่ามาแย่งสวย แต่เรื่องนี้แทคยอนก็ตัวล่ำ แก้มเต็มขึ้นเยอะเลยนะคะ เมื่อก่อนดูแก้มตอบรูปร่างโปร่งกว่านี้

เคยชอบแทคยอนอยู่แล้วตอนเปิดตัวอย่างเท่ในละครเรื่องแรก dream high แต่เพราะแทคยอนไม่ใช่พระเอกจึงเลิกดู ด้วยเชื่อว่าต้องมีปัญทางใจแน่กับการชมละครที่ชอบพระรองมากกว่าพระเอก แต่เมื่อได้เห็นแทคยอนอีกครั้งกับการมาเยือน Running Man แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ออกอากาศประมาณหนึ่งชั่วโมง ก็รู้สึกว่า อืม บอกไม่ถูก นอกจากเท่แล้ว จะบอกว่าไงดีล่ะถึงจะบรรยายได้ตรงใจ เป็นหนุ่มวัยรุ่นที่หน้าตาแมวๆ (ยิ้มแล้วหน้าเหมือนแมว) ดูแบดบอย แต่บุคลิกกลับให้ความรู้สึกภูมิฐานแบบผู้ใหญ่ (เลิกอธิบายเหอะ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่) ใช้คำนี้สั้นๆ แล้วกัน เป็นหนุ่มที่ดู “สมาร์ท”

ดังนั้น Dream high จะได้รับการการพิจารณาขึ้นมารื้อฟื้นใหม่เพื่อแทคยอน ถ้าหากพระเอกไม่ถูกใจ ก็ต้องอาศัยพลังของป๋ารุ่นใหญ่อย่าง "เบยองจุน" ที่หล่อเนี๊ยบอยู่ท่ามกลางเด็กๆ ในเรื่องนี้เข้าช่วยด้วยอีกแรง แต่บางคนก็ว่าบทของแทคยอนโดดเด่นสูสีพระเอกนะคะ บางคนก็ว่าในความโดดเด่นนั้นสำหรับเค้าแล้ว พระเอกของเรื่อง Dream high ก็คือแทคยอนนั่นเอง (ใครพูดอย่างนี้แฟน 2PM แหงแก๋) แต่ก่อนจะไปว่ากันถึงเรื่องนั้น อะไรมันจะดีเท่า นูน่าคิมแตฮีมีแทคยอนรับบทเป็นน้องชาย ดังนั้น แม้ว่า Boku to Star no 99 Nichi เนื้อเรื่องมันธรรมดาไปหน่อยก็ช่างเหอะ ใช่ว่าละครญี่ปุ่นจะมีแนวความรักให้เลือกนัก ดูสองคนพี่น้องคู่นี้ก็บอกตัวเองได้ว่าคงจะคุ้ม

แต่ลึกๆ ในใจก็คิดอยู่ว่า คงจะดีกว่านี้ ....
ถ้าเปลี่ยนตัวพระเอกเป็น ทาเคโนะอุจิ ยูทากะ
หรือไม่ก็ ทาคุยะ คิมูระ

ก็คิมแตฮีน่ะ แม้เธอจะไม่ได้มีผลงานมากเท่าไหร่ แต่พระเอกของเธอแต่ละคนก็ระดับคุณภาพคับแก้ว ลีบยองฮุน ซองซึงฮุน คิมแรวอน โจฮยอนแจ ควอนซังวู (แฟนละครเกาหลีคงจะคุ้นเคยกับชื่อเหล่านี้ดี) เธอก็แค่ เข้าวงการมา 13 ปี มีถ่ายโฆษณาแค่ราวๆ 30 ชิ้น หนังแค่ 5 เรื่อง ละครแค่ 10 เรื่อง กับอวอร์ดแค่ 9 รางวัล เท่านั้น (ไม่ได้มากมายอะไรเล้ย)

เพราะเธอเป็นนางฟ้าในดวงใจ ผู้เขียนก็เลยอคติอยากให้เธอได้คู่กับพระเอกในดวงใจน่ะสิ แต่จะเป็นคนอื่นจากนี้ก็ไม่ได้แล้วเพราะเด็กไปสำหรับสาวคิม พระเอกของเธอจะต้องเป็นหนุ่มใหญ่วัยสามสิบอัพเท่านั้นจึงจะเหมาะสม ในบรรดาพระเอกญี่ปุ่นที่ผู้เขียนปลื้ม รุ่นนี้คงหายากอยู่ ก็เหลืออยู่สองคนนี่แหละ ป๋ายะ กับป๋ายู

แต่นั่นมันก็แค่จินตนาการที่เพ้อไปเองคนเดียว เพราะพระเอกของเธอจริงๆ ในเรื่องนี้นั้น คือ นิชิจิม่า ฮิเดโตชิ ( Nishijima Hidetoshi)

หน้าตาเขาก็ไม่ได้แย่ ถือเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนนึง และถึงเขาจะแก่มันก็ไม่ผิดอะไร เพราะตามบทพระเอกเรื่องนี้อายุ 40 ปี ผู้เขียนไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหน้าตาหรือว่าความแก่ของพระเอก แต่มันมีอยู่ที่เขาดูไม่เข้ากันเลยกับคิมแตฮี

คนต่อมา ซาซากิ คุราโนะสุเกะ รับบท ทาคานาเบะ ยามาโตะ ซุปเปอร์สตาร์คนดังของวงการบันเทิงญี่ปุ่น ที่ได้ร่วมงานกับนางเอกสาวอิมพอร์ตฮันยูนา

ลุงซาซากิเป็นนักแสดงมีฝีมือก็จริง แต่จากบุคลิกหน้าตาของลุงที่ต้องเป็นซุปเปอร์สตาร์คนดัง เป็นสุภาพบุรุษสุดหล่อ ดูยังไงมันก็ม่ายช่ายยยยย!

แม้วัยจะเหมาะสมกับการเป็นอดีตเพื่อนสมัยเรียนประถมที่มาเจอกันตอนแก่และกลายเป็นคู่แข่งความรักกันกับพระเอก เป็นพระรองแสนดีที่น่าเห็นใจคนหนึ่ง มันก็ม่ายช่ายยย!

แม้บทบาทของลุงดูจะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อความเป็นสีสันในอารมณ์คอมเมดี้

แต่มันก็ม่ายช่ายยยย!

นั่นคือความรู้สึก(ส่วนตัว) ที่มีต่อตัวละครหลักในแง่ของ "นักแสดง" ที่ไม่ถูกใจ ยัง....เท่านั้นยังขัดแย้งไม่พอ ยังมีไม่ถูกใจในแง่ของ "บทบาท" ซึ่งจะกล่าวถึงในภายหลัง

เนื่องจากพล็อตมันง่ายอย่างที่บอก ดูไปก็คิดไป จะดูต่อไหวไหมล่ะเนี่ย แต่เมื่อพบว่ามีปมความสัมพันธ์อย่างหนึ่งที่น่าสนใจและน่าจะเป็นปมหลักก็เริ่มรู้สึกดีใจในสองสามตอนแรกที่เปิดเผยเกี่ยวกับ ‘ของสำคัญ’ และ ‘คนสำคัญ’

พวงกุญแจสีฟ้าประดับกลุ่มดาวอาจเป็นของราคาถูกๆ แต่มันสำคัญและมีค่าเกินกว่าจะตีเป็นราคาได้ ฮันยูนา (คิมแตฮี) พกพวงกุญแจนี้ติดตัวและพยายามแขวนมันไว้กับกระเป๋าให้มองเห็นได้ชัดอยู่เสมอ ของถูกๆ ที่ผู้จัดการของเธอพยายามโยนทิ้งเพราะทุกสิ่งที่อยู่บนตัวยูนาต้องดูดีมีราคาสูงค่า แต่ยูนาไม่เคยละความพยายามที่จะเสาะหามันกลับคืนมา จึงเดาได้โดยง่ายว่าของสำคัญอย่างนี้ย่อมเป็นสิ่งแทนใจกับใครสักคนที่สำคัญ

เพราะใครอีกคนก็มีของสิ่งนี้ด้วยเช่นกัน

ที่ยูนาต้องมีบอดี้การ์ด เพราะเธอมักจะหลบหนีออกจากโรงแรมไปคลุกคลีกับผู้คนตามย่านร้านอาหารจอแจริมท้องถนนอยู่ทุกคืน ในเรื่องย่อบอกว่าเธอชอบกินจังค์ฟู้ด ตอนแรกผู้เขียนก็เข้าใจตามนั้นว่าเธอคงจะชอบกิน และชอบเดินดินอย่างมีอิสระ แต่ไม่ใช่หรอก เธอชอบกิน แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เธอหนีออกมาทุกคืน ไม่ต้องมีบทพูดหรือบทคิดของใคร ก็นึกรู้ได้โดยง่าย เธอออกมาเพื่อตามหาใครคนหนึ่ง คนที่เธอได้ยินว่าเขาอยู่ในประเทศนี้ แม้ไม่มีอะไรให้รู้มากไปกว่านี้ว่าเขาอยู่ที่ไหน เธอก็ยังหนีออกมาเพื่อมองหาไปเรื่อยๆ เผื่อสักวัน จะฟลุ้คเจอ

การกระทำเช่นนั้นของยูนาทำให้เกิดเหตุตกเป็นข่าวเสียหาย แต่เธอกลับไม่เสียใจสักนิด ตรงกันข้ามเธอดีใจมาก เมื่อในภาพข่าวนั้น พวกกุญแจสีฟ้าประดับดาวของเธอ ห้อยโดดเด่นเห็นชัดอยู่บนกระเป๋า เธอหวังว่าคนที่เธอตามหาจะเห็นภาพข่าวนี้ และรู้ว่าเธอยังไม่ลืม ‘คำสัญญา’

'เขา' ได้เห็นพวงกุญแจสีฟ้าในภาพข่าวนั้นจริงๆ เช่นเดียวกับที่มันหนีไม่พ้นสายตาของนักข่าวผู้เป็นปาปารัซซี่มือดีที่ปราศจากจริยธรรม เขาเห็นสิ่งนี้ของยูนา และเห็นสิ่งที่เหมือนกันห้อยสายโซ่เข็มขัดคล้องกางเกงของชายหนุ่มคนหนึ่งที่เคยมายืนดูการถ่ายทำภาพยนต์ที่มียูนาแสดงเป็นนางเอกของเรื่อง ของสองสิ่งของคนสองคนที่เหมือนกัน จึงเดาได้ไม่ยากเลย ก็ต้องอยู่กับคนที่สำคัญ

“คนรักของยูนา”

นั่นคือสิ่งที่ปาปารัซซี่ตามล่าหาข่าวแบบกัดไม่ปล่อย แต่คนที่ปาปารัซซี่ตามหา บอดี้การ์ดหนุ่มก็กำลังค้นหาอยู่เช่นกัน เพราะเชื่อว่าหากยูนาได้พบเขาคนนั้นสักครั้ง เธอคงจะหยุดดิ้นรนหนีออกมาในยามค่ำคืนได้เสียที

แต่เขาคนนั้นที่ว่านี้ ทันทีที่ถูกหาจนพบ ของที่เคยติดตัวราวกับมีค่าติดใจ กลับถูกโยนทิ้งง่ายๆ อย่างไม่ไยดี ทั้งนี้ก็เพื่อแสดงให้เห็น มันไม่สำคัญกับใครและไม่มีอะไรต้องแคร์

สิ่งสำคัญที่ถูกโยนทิ้ง แต่ก็ถูกหาจนพบ ถูกยัดเยียดกลับคืนมาให้ในมืออีกครั้ง เพราะมันคือของทำเองจากมือมันจึงเป็นของที่มีแค่สองชิ้นในโลกและยังเชื่อมโยงสายใยระหว่างกันไว้ ซึ่งหากต้องการตัดขาดความสัมพันธ์นี้ เขาต้องยอมพบกับเธอ

ฮันยูนา วิ่งเข้ามาสวมกอดคนที่เธอเฝ้าตามหาและรอคอยมานานแสนนาน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีแค่ความเฉยชาเท่านั้น เขาไม่ได้กอดตอบเธอด้วยซ้ำ
พวงกุญแจสีฟ้าประดับดาวถูกใส่ไว้ในมือ พร้อมกับคำพูดที่ทำให้ปวดหัวใจ

“นับจากนี้ระหว่างเราไม่มีอะไรต่อกัน เราเป็นแค่คนอื่น”
“ปล่อยผมไป”

เขา หันหลังจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว และเธอ ทรุดตัวร่ำไห้อย่างอาดูร

โอ้วววว …. มันอะไรกันนี่ ความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ ฮันยูนา (พี่สาว) และ ฮันเทซัน (น้องชาย) คืออะไร นี่คือปัญหาของเธอใช่ไหม สิ่งที่จะดึงดูดความสนใจให้พระเอกหันมาเอาใจใส่ และเข้ามาพัวพันกับชีวิตส่วนตัวของซุปเปอร์สตาร์คนดังอย่างเธอ เกิดเป็นความเห็นอกเห็นใจและกลายเป็นความรัก อย่างนี้ค่อยมีกำลังใจฮึกเหิมในการรับชม ยิ่งคนที่รับบทน้องชายคือแทคยอนยิ่งฮึกเหิมมากเป็นพิเศษ พล็อตเรื่องง่ายๆ แต่น่าสนใจขึ้นมาทันตาเห็น (555 เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ไงล่ะ)

มันเป็นสามตอนที่ท่าทางจะเป็นเรื่องที่น่าสนุกน่าสนใจดี แต่ติดอยู่ตรงที่มันดึงดูดใจอยู่ได้กับสามตอนเท่านี้แหละ

10 เหตุผลที่ทำให้เกือบเลิกดูเพราะเกือบสุดจะทนกับละครเรื่องนี้
ถ้าไม่ใช่เพราะแทคยอน อาจจะเข็นกันไปไม่รอดถึงตอนสุดท้าย

1. พระเอกนิชิจิม่า ฮิเดโตชิ ที่รับบทโคเฮ ดูไม่เหมาะกันกับนางเอกคิมแตฮี อย่างที่กล่าวไปแล้ว

2. บุคลิกของพระเอกโคเฮ มันไม่เข้ากันกับการเป็นคนอายุ 40 เพราะเขาเป็นคนที่โวยวาย โผงผาง อายุเท่านี้ไร้งานการมั่นคง เขาเป็นคนที่หลงใหลในฟากฟ้าและดวงดาว ถึงขั้นมีกล้องดูดาวไว้ตรงระเบียงห้องและส่องดูมันทุกคืน ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยสนใจผู้หญิง สนใจแต่ฟ้าและดาว เขามีความฝันว่าสักวันจะค้นพบดวงดาวที่ไม่เคยมีใครพบและได้เป็นผู้ตั้งชื่อให้กับมัน งานที่โคเฮใฝ่ฝันอยากจะทำมาตลอดแต่ยังไม่มีโอกาสได้ทำคือการเป็นพนักงานที่ Observatory (หอสังเกตการณ์ท้องฟ้า หรือหอดูดาว) ก็คงดี ถ้าพระเอกจะมีฝันลักษณะนี้แต่มันควรจะเป็นตอนที่ยังหนุ่มกว่านี้ หรือถ้าตอนสี่สิบจะมีฝัน ก็คิดว่านั่นอาจจะเป็นปมความหลักลอยในชีวิตส่วนตัวของพระเอก ถ้าคู่พระนางเขาจะประสานใจเติมเต็มให้กันกับปมปัญหาใดที่พร่องอยู่ในตัวเองมันก็น่าจะดูโอเค แต่ที่มันไม่โอเค เพราะคิดว่ามันม่ายช่ายยยย

3. บทบาทของพระรองทากานาเบะ ที่แสดงโดยลุงซาซากิ คุราโนะสุเกะ ดูหน้าตาแล้วไม่เข้ากับบทและไม่คอมเมดี้มากพออย่างที่ควรจะเป็น ก็คอมเมดี้อยู่หรอกแต่มันเป็นแบบฝืดๆ คิดว่าลุงซาซากิดูไม่เหมาะที่จะมาแสดงบทพระรองแสนดีที่มีแต่เรื่องรักๆ อย่างนี้เลย ความแสนดีแบบที่ ...แม้เธอจะไม่รักก็ยินดีทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ ถ้าหากเป็นละครเกาหลีพระรองแสนดีมันเป็นของคู่กัน (ไม่มีไม่ได้ ไม่มีก็ไม่ใช่ละครเกาหลี) แต่เมื่อเป็นละครญี่ปุ่น พระรองลักษณะนี้ ทำให้รู้สึกแปร่งๆ ไม่ได้ชวนซึ้งชวนอินอะไรเลย ยิ่งเป็นลุงซาซากิเล่นบทนี้ บทที่เหมือนเป็นสุภาพบุรุษสุดแสนหล่อ ย๊ากกส์!! ลุงม่ายช่ายยย เป็นคนอื่นแทนไม่ได้หรือไร เปลี่ยนตัวเอาคานาเมะ จุน มารับบทนี้ แล้วเอาตัวลุงซาซากิไปเล่นบทนักข่าวซะยังจะเวิร์คกว่า แต่ก็คงไม่ได้อีกนั่นแหละ เพราะจุนจะไม่สามารถเป็นเพื่อนวัยเดียวกันกับพระเอกได้ เพราะยังหนุ่มกว่ามาก

4. ความสัมพันธ์อันห่างเหินของสองพี่น้อง ที่คล้ายจะเป็นปมอะไรในอดีตให้ต้องแยกจาก คำสัญญากับสิ่งของมอบให้แทนใจ มันเป็นเพียงสัญญาลมปากหรืออย่างไร เทซันจึงฝังใจถึงขั้นต้องการตัดขาดจากพี่สาว เป็นประเด็นที่ทำให้เกิดความสนใจใคร่รู้ยิ่ง แต่มันก็ถูกทิ้งคาไว้แค่นั้น ไม่ใช่ปมอะไรที่ผู้เขียนบทจะให้ความสำคัญมากไปกว่านั้นเลย ทั้งที่ตอนแรกทำเหมือนจะสำคัญมาก แต่อยู่ๆ ก็เปิดเผยมันออกมาง่ายดาย ไม่ได้สอดคล้องกับที่พยายามทำให้มันดูขัดแย้งและเป็นเรื่องเหมือนหนักหนาสำหรับความรู้สึกของพี่สาวที่เศร้าสร้อยกับการพยายามตามหาน้องชาย กับน้องชายที่ไม่สนใจและทำหมางเมินต่อพี่สาว

นับจากที่เทซัน หันหลังจากไป และพระเอกบอดี้การ์ดก็ปลอบยูนาว่ามันเป็นเพราะเขาไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร เขาจะกลับมาหาเธอแน่ แต่ต้องใช้เวลา ยูนาต้องอดทนและรอคอย แต่เธอให้เวลามากไปหรือเปล่าคะ เพราะจากนั้นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจไยดีน้องชายของเธอที่โดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางแสงสีของค่ำคืนบนถนนในโตเกียวอีกสักเท่าไหร่เลย เรื่องของฮัน ยูนา จากนั้นมีแต่เรื่องความรักระหว่างเธอกับบอดี้การ์ด ข่าวเสียหายระหว่างซุปเปอร์สตาร์สาวกับบอดี้การ์ดหนุ่ม ที่มันตกอยู่ในมือของปาปารัซซี่ ชีวิตดาราของฮันยูนาเริ่มมีปัญหาเพราะข่าวฉาวทำให้เธอเป็นทุกข์ แล้วน้องชายที่หมางเมินของเธอก็กลับมาเห็นอกเห็นใจพี่สาวอย่างดี คอยเป็นห่วงเป็นใย ให้กำลังใจอย่าง..ง่ายดาย

ตอนคืนพวงกุญแจ บอกลา และหันหลังจากไป คิดว่าจุดนั้นมันค่อนข้างชวนอิน แม้ไม่รู้สาเหตุ แต่ก็น่าเศร้าอย่างแรงทำเอาน้ำตารื้น มันควรจะมีเหตุที่พี่น้องสองคนจะได้พูดจาปรับความเข้าใจกัน แต่นี่อะไร เมื่อพวกเขาเข้าฉากพบกันครั้งแรก พี่น้องก็นั่งคนละฝั่งโซฟา แล้วพูดคุยกันเรื่องปัญหาชีวิตดาราของฮันยูนาอย่างกับคนที่คุ้นเคยกันดีเป็นพี่น้องกันปกติ

เอ่อ ... นั่นมันไม่ข้ามขั้นไปหน่อยหรือคะ ทำเป็นตัดขาดกันลักษณะนั้นแล้ว มันควรจะมีฉากพบหน้าที่เคลียร์ความรู้สึกของเทซันกับยูนาแล้วกลับมาเข้าใจกันก่อนที่จะมีฉากนี้ไหม แม้ก่อนนั้นจะมีที่เทซันได้กินเค้กวันเกิดจากพี่สาว หรือเทซันส่งจดหมายไปเป็นกำลังใจเพราะยูนามีข่าวแย่ๆ ก็เถอะ ผู้เขียนก็รู้สึกว่ามันไม่เนียนที่อยู่ๆ คนหันหลังให้กันจะมานั่งคุยกันดีๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (หรือแท้จริงแล้ว เราพลาดช็อตไหนไปแบบไม่รู้ตัว)

5. บทของเทซันที่ไม่สำคัญพอ เพราะฮันยูนามีแต่เรื่องรักๆ กับบอดี้การ์ด ความสำคัญของน้องชายเทซันก็หดหายผิดไปจากสามตอนแรก หายไปแบบนานๆ โผล่มาที เพื่อมาแสดงความเป็นน้องชายด้วยการเห็นอกเห็นใจพี่สาวของเขาอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ บทของเทซันมีน้อยซะจนความสัมพันธ์ของเทซันกับโมโมะ หลานสาวของพระเอกก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นความหมาย ทั้งที่ตอนแรกทำท่าเหมือนจะเป็นความรักคู่รองของรุ่นเยาว์ มันน่าเคืองตรงนี้แหละ เคืองตรงที่ผู้เขียนบทได้ทอดทิ้งบทของเทซัน..อย่างง่ายๆ ถ้าจะทำกันอย่างนี้ ไม่ต้องใช้แทคยอนก็ได้มั้งนะ ให้ใครมาเล่นก็ได้ จะได้ไม่ต้องเสียความรู้สึก (โกรธนะเนี่ย)

6. แทคยอน (อีกละ) ถึงเขาจะเป็นนักร้องนักเต้นเป็นไอดอลคนดังของเกาหลี ก็อย่าได้ยัดเยียดความเป็นไอดอลให้เขาในละครได้ไหมล่ะ ทำไมต้องให้เขาเต้นถ้ามันไม่เข้ากับบทบาทที่เขาเป็น เขาเป็นใครคะ เขาเป็นเด็กหนุ่มทำงานพาร์ทไทม์เลี้ยงตัวเอง เป็นบริกรไนท์คลับ เป็นคนงานก่อสร้าง ใช้ชีวิตลำพัง แล้ว ทำไมต้องจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้แทคยอนอย่างกับเป็นนายแบบร็อคเกอร์ แล้วมันมีตรงไหนที่บ่งบอกว่าเขามีความสามารถเป็นนักเต้นที่เก่งพอจะทำตัวเป็นผู้รู้และเป็นเทรนเนอร์ให้โมโมะผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นแดนเซอร์มืออาชีพให้เต้นเก่งขึ้นมาได้ แค่อยากจะให้แทคยอนได้โชว์เต้นนิดๆ หน่อยๆ ก็จัดให้โชว์ง่ายๆ อย่างนี้ มันดูตื้นไปหน่อย ยิ่งตอนลาโมโมะจะกลับเกาหลี พูดกันอยู่ดีๆ โมโมะก็มีสิ่งหนึ่งอยากขอร้องเทซัน ขอให้เต้นให้ดูเป็นครั้งสุดท้าย แล้วแทคยอนก็ต้องเต้นออกละคร ในสถานการณ์แบบนั้นน่ะนะ โอ้ ...แม่เจ้า คิดได้ไงเนี่ย ถ้าอยากให้แทคยอนโชว์เต้นไม่ทำเรื่องฝันรักนักแดนซ์ไปเลยล่ะ ทำอย่างนี้มันน่าเคืองจริงๆ

7. พฤติกรรมของตัวละคร "รักจ๋า” กันซะจริง ผู้เขียนเคยดูละครมาก็มาก ประเด็น “ความรัก” และ “ความฝัน” หรือ “ความรัก” และ “หน้าที่การงาน” มันไม่ใช่ประเด็นแปลกใหม่ ถ้าเป็นละครเกาหลีทั่วไป ตัวละครมักเลือก”ความรัก” ซึ่งก็ไม่ได้น่าติติงอะไร เพราะมันก็มีเหตุและผลเป็นสไตล์รักยิ่งใหญ่ของหญิงชายคู่หนึ่งแบบเกาหลีๆ ที่ส่วนใหญ่ทำแล้วรักออกมาซึ้ง ส่วนทางด้านละครญี่ปุ่นความฝันความมุ่งมั่นต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งมักมาก่อน ซึ่งก็ไม่ผิดอะไรที่จะปล่อยวางความรักเพื่อเลือกคว้าความฝัน มันเหมือนกับความฝันเป็นความมุ่งมั่นมาตลอด มันเป็นตัวตนที่ควรจะหนักแน่นต่อตนเองมากกว่าความรักที่เป็นอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อพบกับใครสักคนที่รักและอยากผูกพันด้วย การเลือกความฝันมาก่อนความรักจึงเป็นความเท่ และเพราะการเลือกอย่างนี้มันเท่ จึงไม่ได้ทำให้ตัวละครสูญเสียความรักเสมอไป ก็แค่ต้องรอทีหลัง “รักแล้วรอหน่อย” ดูแล้วคิดต่อเอาเองได้ รอได้ก็รอ รอไม่ได้ก็ไป ไม่เป็นไร

แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีเลยในละครญี่ปุ่นที่จะไม่เลือกความรัก ในกรณีที่เลือกรัก ก็รู้สึกเห็นด้วยว่า ...เพราะนั่นเป็นความรักที่ต้องเลือกก่อน ตัวอย่างเช่นเรื่อง Shotgun Marriage เพื่อฝันที่รอคอยโอกาสมานานแล้วโอกาสก็เข้ามาในตอนที่นางเอกท้องและใกล้จะคลอดลูก ถึงมันจะเริ่มต้นเพราะความผิดพลาด แต่ก็กลายเป็นคนที่รักและอยากจะใช้ชีวิตร่วมกัน แม้ฝันจะช่วยครอบครัวให้มีชีวิตที่ดีได้ในอนาคต แต่ปัจจุบันเธอกำลังจะคลอดลูก ในกรณีนี้พระเอกทำนางเอกท้องแบบไม่ทันได้รัก ไม่ได้เป็นแฟน และท้องแล้วก็ยังไม่ได้แต่งงาน ถ้าตัดสินใจจะทิ้งนางเอกไว้ข้างหลัง ปล่อยให้คลอดลูกเองตามลำพัง แล้วท่านจะคิดเห็นต่อพระเอกแบบนั้นเช่นไรก็ลองนึกดู ส่วนตัวผู้เขียนคงนึกด่าแบบสาปส่งไปชั่วนาน

ใน Tokyo Dogs ผู้ร้ายจับนางเอกเป็นตัวประกัน ขู่จะฆ่าทิ้งอยู่แท้ๆ นางเอกร้องเรียกหา แต่พระเอกตัดใจวิ่งตามโจรที่คั่งแค้นและตามจับตัวมานาน เอ่อ ...มันก็เข้าใจได้ว่ามีเพื่อนตำรวจคู่หูจะดูแลสถานการณ์ด้านนางเอกให้ให้ แต่ว่า ..คุณพระเอกคะ คุณจะไม่คิดสักหน่อยหรือว่า การจับผู้ร้ายถ้าจับครั้งนี้ไม่ได้ ครั้งหน้าก็ยังมีโอกาส แต่ถ้าเธอตายครั้งนี้ คือตายเลย ไปไม่กลับหลับไม่ตื่นน่ะค่ะ ถ้ารักกันจริงอย่าทิ้งกันไปจะได้ไหม (ฉากนั้นมันใจโหวงไปเลย อย่างกะเป็นนางเอกเสียเอง)

แม้แต่ละครเกาหลีก็ไม่ได้เลือกรักอย่างเดียวตลอดนะคะ ก็มีนะ กับการเลือกที่จะรอ ตัวอย่างเช่นเรื่อง Coffee Prince จำได้ว่ารู้สึกประทับใจที่พระเอกยอมให้นางเอกไปเรียนต่อทั้งที่เพิ่งจะตกลงปลงใจรักและเข้าใจกันได้จริงๆ ใน It's ok daddy girl นางเอกก็เลือกที่จะไปแล้วปล่อยให้พระเอกเลือกเอาเองว่าจะเลิกหรือจะรออยู่ข้างหลัง แม้มันไม่ได้ดั่งใจแต่เราก็ยอมรับได้ว่านั่นเป็นสิ่งที่ควรเลือกทำก่อน

ที่ยกตัวอย่างมานี้ เพราะอยากจะบอกว่า ตัวละครจะเลือกอะไรก็ได้
ขอแค่มันดูดีมีเหตุผล ซึ้ง และเท่ (เงื่อนไขหลายอย่างจังนะเธอ)

แต่การเลือกของตัวละครในเรื่องนี้ แม้มันไม่ใช่ทางจบของเรื่องอยู่แค่นั้น แต่ตอนที่เขาและเธอเลือก เราก็รู้สึกไม่ดีเสียแล้ว พระเอกได้งานที่หอดูดาว งานที่หนุ่มผู้หลงใหลในท้องฟ้าใฝ่ฝันและเฝ้ารอมาตลอด (จนอายุ 40 เข้าแล้ว) แต่เขาก็ทิ้งมันไปง่ายๆ เพื่อจะกลับไปเป็นบอดี้การ์ดของเธอต่อไปให้ครบ 99 วัน ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าหลังจาก 99 วัน จะมีอะไร อาจจะไม่มีอะไรเลยนอกจากต่างคนต่างไปและว่างเปล่า ใช่ว่าเธอเจ็บป่วยกายใจขนาดหนักจนปล่อยทิ้งไว้ไม่ได้ หรือใครปองร้ายหมายเอาชีวิตเธอเสียเมื่อไหร่กันล่ะ แล้วก็ใช่ว่ารู้ใจกันและกันอย่างเคลียร์ว่าเรารักกันแล้วซะที่ไหน ก็แค่รู้สึกอยู่ในใจยังไม่มีการสารภาพใดๆ ต่อกัน แต่ก็ทิ้งฝันที่อายุ 40 ผ่านมาแล้วยังไม่ได้ทำ ทั้งที่มันเป็นโอกาสที่อาจจะมีผ่านมาแค่ครั้งเดียวครั้งนี้ไปง่ายๆ เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ชิดดูแลเธอในฐานะบอดี้การ์ดต่อไปเนี่ยนะ ? เอ่อ ....ไม่มีอะไรจะพูด

นางเอกก็เหมือนกัน ฝันของเธอคือการเป็นนักแสดงมืออาชีพ และอาชีพนี้ไม่ได้มีตัวเธอแค่คนเดียว แต่มีผู้ติดตาม มีผู้จัดการส่วนตัวที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันจนถึงจุดนี้ การที่เธอยอมเปิดเผยความจริงในงานแถลงข่าวเรื่องที่เธอมีความรักต่อบอดี้การ์ดของตัวเอง เป็นสไตล์ของละครความรักของไอดอลที่ก็ไม่แปลก เธอเกือบจะได้เท่อยู่แล้วกับการยืดอกรับความจริงอย่างจริงใจ ถ้าเธอจะไม่สำทับต่อด้วยด้วยการประกาศเลิกเป็นดาราขอลาออกจากวงการ เอ่อ ...เธอจะเลิกเป็นดาราด้วยเหตุผลเพื่อจะมีอิสระในการมอบความรักแบบไม่แคร์สื่อต่อบอดี้การ์ดของเธอเอง แค่นี้เนี่ยนะ ?

ย๊ากกส์ !! เขาเป็นสามีของเธอแล้วหรือไง ถึงต้องทิ้งอาชีพตัวเองง่ายๆ อย่างนั้น พวกเธอเพิ่งรู้จักกันไม่ถึง 99 วันตามสัญญาว่าจ้างบอดี้การ์ดเลยนะ มันต้องเลือกทางสุดขีดเหมือนคนที่มาถึงทางตันแล้วอย่างนี้เลยหรือ

ทั้งคู่เลย ทำไมถึงได้ละทิ้งสิ่งที่ควรจะสำคัญกว่าในสถานการณ์แค่นี้ได้ มันดูไม่สมเหตุสมผล จึงไม่ค่อยพึงพอใจกับการกระทำอันไม่เท่ของพระเอกนางเอกคู่นี้สักเท่าไร

8. เสียดายแทคยอน ที่อุตส่าห์ได้เล่นละครอีกทั้งที และ เสียดายความสวยของคิมแตฮีที่ไม่ค่อยมีประโยชน์นักในเรื่องนี้ ก็สวยขนาดนี้ยังไม่ช่วยอะไร ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีปัญหาให้บ่นกับการดูละครของคิมแตฮี เธอเป็นนางฟ้าในดวงใจนะ! ชอบเธอขนาดนี้แต่ไม่ช่วยให้รู้สึกดีตัวละครที่น่าเบื่ออย่างฮันยูนาขึ้นมาได้ มันน่าแปลกมากจริงๆ จุดบอดที่อาจเป็นอคติมันอยู่ตรงไหน เพราะมันเป็นละครเกาหลีผสมญี่ปุ่น มันผิดที่เกาหลีญี่ปุ่นไม่เข้ากัน หรือผิดที่คิมแตฮีเองที่ดูแล้วไม่ค่อยจะกลมกลืนกับใคร

9. พอบอกว่าเป็นละครร่วมทุนเกาหลีญี่ปุ่น ตามประสาคนดูละครแบบอ่านพล็อตเรื่อง ดูหน้านักแสดง ดูเรื่องราวให้จบก่อนค่อยสนใจคนเขียนบททีหลัง ระหว่างดูเรื่องนี้บอกตัวเองว่าลักษณะอย่างนี้ “เกาหลีเขียนบท” ชัวร์ ฟันธง! คือ คิดว่าคนเขียนบทน่าจะมาจากฝั่งเกาหลีค่ะ เพราะมัน “รักจ๋า” เหลือเกิน ซึ่งถ้าเป็นละครเกาหลีจริงๆ รักจ๋าของเค้าก็ไม่ได้ดูขัดแย้งนะคะ แต่เรื่องนี้มันเหมือนเป็นละครญี่ปุ่นที่พยายามจะเป็นละครเกาหลี (หรือไม่ก็ละครเกาหลีพยายามจะเป็นละครญี่ปุ่น) พอผลงานออกมาแล้วมันไม่ใช่ทั้งสองอย่าง จะญี่ปุ่นก็ไม่ใช่ เกาหลีก็ไม่เชิง แต่สรุปคนเขียนบทก็เป็นญี่ปุ่นแหละค่ะ

10. ไม่มีเหตุผลที่แน่ชัด เอาเป็นว่า เขียนจากความรู้สึก คือ คำพูดที่บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครน่ะค่ะ ถ้าเป็นละครเกาหลีคงเป็นเรื่องธรรมดาหรือไม่ก็ซึ้งดี แต่พอคำพูดรักๆ เหล่านั้น มาอยู่ในละครญี่ปุ่น ...มันดู...เยอะไป...ซะงั้น

ความดีที่พอจะมีอยู่บ้าง

คิมแตฮีสวย และดูเหมือนจะสวยเพิ่มขึ้นทุกตอน ตัวประกอบสนุกดีมีสีสัน ทั้งอาเจ๊เจ้าของห้องเช่าที่เปิดร้านอาหารอยู่ด้านล่าง พี่สาวกับลูกๆ ที่เป็นหลานๆ ของโคเฮย์ ปั่นป่วนวุ่นวายกันเสียจริง อยู่กับน้าโคเฮย์ ก็เหมือนไม่ใช่น้าแต่เป็นเพื่อนที่โหวกเหวกตะเบ็งเสียงใส่อย่างกับเป็นเพื่อนสนิทวัยเดียวกัน ฮิเดโอะที่รับบทเพื่อนบอดี้การ์ดของพระเอกก็น่ารักดี และคนที่โดดเด่นเล่นดีกว่าใครในเรื่องนี้ ต้องยกให้ คานาเมะ จุน ในบทนักข่าวนิสัยหมาป่่าไฮยีนา (ล่าแล้วกัดไม่ปล่อย)คนนี้แหละ จุนเล่นออกมาแล้วดูเป็นคนเลวซะจริง

ละครเรื่องนี้เป็นรักโรแมนติก ยิ่งได้สื่อรักเป็นเรื่องของท้องฟ้าและดวงดาวด้วยแล้ว เรื่องไหนเป็นเรื่องนั้น ฟ้าและดาวให้ความรู้สึกโรแมนติกได้มากเสมอ

แต่ส่วนตัวแล้ว คิดว่ามันดีจริงๆ เลยนะที่พระเอกเรื่องนี้ ไม่ใช่ทั้งป๋ายะและป๋ายูทั้งคู่ จะได้ไม่ต้องเสียดายของ

สรุปคือ เรื่องนี้ครึ่งแรกพอไหว ครึ่งหลังต้องใช้ความอดทนพอตัว
แต่ถ้าใครชอบละครรักหวานโรแมนติกแล้วไม่มีอคติอะไร ก็คงจะพึงพอใจ
เพราะใน DramaCrezy.net ไม่เห็นมีความเห็นของใครเลยที่ไม่ชอบ

เอ....หรือต่อมรับรู้ความโรแมนติกของเรามันผิดปกติไปซะแล้ว

Create Date : 19 มกราคม 2555

Last Update : 20 มกราคม 2555 21:20:38 น.

11 comments

Counter : 12527 Pageviews.

เจอะท่านพรายสับแหลกกับซีรีย์เรือ่งนี้

ที่จำเรื่องนี้ได้ เพราะตอนที่รีวิว nankyoku tairiku มีเปรียบเทียบกระทบ
ว่าบางทีอาจจะแย่งฐานคนดู
ด้วยเวลาที่ไล่เลี่ยกะชนกันของสองค่ายใหญ่

ก็ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าพล็อกอย่างงี้
จะมีให้สร้างได้อีก แหะๆฝั่งเกาหลี
นี้ไม่รู้จักใครสักคน เห็นท่านเล่าเป็นคุ้งก็เลยงงๆ
แต่ฝังดาราชายลุงคุโรโนะสุเกะน่าจะเอาอยู่นะคับ
เชื่อฝีมือออกอย่างงั้นพระรองก็น่าจะโอ๋อยู่

ตลาดรอบดึกวันอาทิตย์ ส่วนใหญ่ก็เอาใจรุ่นใหญ่นะครับ
ดูเหมาะสมกับตลาดดีออก รุ่งเช้าก็ไปทำงานตามปกติ
แต่นางเอกคิมเตฮีนี้ คุ้นๆอยู่แต่ก็แค่ชื่อนะคับ
เสียดายนะครับ เรือ่งนี้มือเขียนบท
คงโดดสถานีบังคับให้ทำพล็อกแบบเกาหลี
ที่เทรนด์กลบคนดูไปได้พอสมควร
จะไปสู้ความชำนาญของนักเขียนเกาหลีได้ไง

ความจริงไมได้รังเกียจนักแสดงเกาหลี
ที่มาโคในซีรีย์ญี่ปุ่นหรอกนะครับ
ประเทศก็อยู่ใกล้กัน เพียงแต่
อาจจะไม่ค่อยคุ้นเท่าไร เพราะเมื่อก่อน
มันมีแต่ญี่ปุ่นเพียวๆ อาจจะมีไต้หวัน-จีน
ปนมาบ้าง
แต่ก็เห็นไม่เวิร์คเท่าไร จางปอฉืออย่างงี้
หมีเซียะอย่างงี้

ฟังท่านอรรถาธิบายแล้ว ไม่อยากดูตามขึ้นมาเลย

โดย: Mr.Chanpanakrit

วันที่: 20 มกราคม 2555 เวลา:21:06:36 น.

ก็สงสัยในพฤติกรรมบริโภคของตัวเองเหมือนกันค่ะ
ครั้งสุดท้ายที่หงุดหงิดกับซีรีส์รักของญี่ปุ่นอย่างมาก
น่าจะเป็น Moon Lovers ของทาคุยะ
ซึ่งก็เป็นนางเอกอิมพอร์ตเหมือนกันคือ หลินจื้ออิง
มันอาจจะเป็นอคติที่ตัวเราเองก็ได้
ที่คาดหวังสูงจากผลงานของนักแสดงที่ตัวเองชื่นชอบ
หรือไม่ ก็อยู่ในภาวะอารมณ์ของช่วงชีวิตเครียดๆ
ทำให้ไม่ค่อยอินกับละครทั้งที่ปกติก็อินง่ายจะตายไป

มันก็เป็นไปได้นะ

โดย: prysang

วันที่: 20 มกราคม 2555 เวลา:22:21:56 น.

อ่านเรื่องนี้จบลงแล้ว ต่อมอยากดูไม่ทำงานเลยค่ะ
ทั้งๆที่นางฟ้าแตฮี ก็ชอบเธอนะคะ และเรื่องนี้ดูจากภาพที่แปะ
เธอสวยมากเลยนะคะ ส่วนคนที่แสดงเป็นน้องชายเธอไม่รู้จักค่ะ
หุหุ เลยช่วยคุณprysang อวยไม่ได้ค่ะ อิอิ
และเห็นด้วยกับคุณprysang นะคะ ที่บอกว่าพระเอกของเธอ
นิชิจิม่า ฮิเดโตชิ ไม่เหมาะกับเธอเลยค่ะ
มะนาวว่าคนที่เหมาะที่จะรับบทบอดี้การ์ดของเธอคือ ทาคาชิ โซริมาจิ ค่ะ
เพราะโซริมาจิ เป็นคนมีมาด มาดเท่แบบDark Tall and Handsome
เหมาะที่จะเป็นบอดี้การ์ด ที่ทำให้ซุปเปอร์สตาร์แสนสวยหลงรักได้
จากที่อ่านดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะมีปัญหาที่บทนะคะ
ปูพื้นเรื่องอย่างหนึ่ง แต่แล้วก็กระโดดไปให้ความสำคัญกับอีกเรื่องหนึ่งแทน
โดยปล่อยทิ้งเรื่องที่ได้ปูพื้นมาทิ้งไป ทำให้อารมณ์ของคนดูสะดุดและหงุดหงิด
และขำมากค่ะ ที่คุณprysangถึงกับร้องย๊ากกส์ !! รับไม่ได้กับบทน้ำเน่า
ประเภทนางเอกบูชาความรัก จนยอมละทิ้งได้ซึ่งความฝันของตัวเอง
ขนาดต้องควานหาตัวคนเขียนบทกันเลยทีเดียว555 ขำจริงๆค่ะ
เลยทำให้อยากรู้ว่าแล้วrating เรื่องนี้มันอยู่ที่เท่าไหร่กันน๊อ

โดย: มะนาวเพคะ IP: 125.25.111.247 วันที่: 20 มกราคม 2555 เวลา:23:39:40 น.

แวะเข้ามาทักทาย แม่ยกซีรีย์ญี่ปุ่น and เกาหลี ^^
ซารางเฮโย

โดย: nobuta wo produce

วันที่: 26 มกราคม 2555 เวลา:20:08:42 น.

เข้ามาแปะหัวใจให้ค่ะ
สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ

โดย: nobuta wo produce

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:56:47 น.

คือเราตามมาดูเรื่องนี้
เพราะลุง hidetoshi
(จาำก Team Batista 2 โคตรเท่ T_T) เนี่ยแหละ 55555+
แต่ไม่อยากจะพูด ตอนแรกก็เล๊ะละ 55555555+ ในการถ่ายทำนั้นมีรายละเอียดสำคัญๆ
ที่ถูกมองข้ามไปเยอะเหลือเกิน ส่วนเนื้อเรื่องไม่ต้องพูดถึง 555555+ เล๊ะ เล๊ะ เล๊ะ

โดย: -_- IP: 58.11.247.174 วันที่: 14 มีนาคม 2555 เวลา:9:54:38 น.

เอ่อ..แต่ทำไมเราชอบหละคะ.ชอบมากกกกกก !!!
..ดูไป 3 รอบแล้วนะ..ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จัก คิม แต ฮีเลย..แต่พอได้มาดูเรื่องนี้..ตกหลุมรักเลยค่ะ..โดยเฉพาะ..พระเอก..อร๊ายย.!!!.เราว่ามีเสน่ห์นะ..ผู้ชายคนนี้เวลายิ้มหรือพูดเหมือนแมวเลย..เวลาทะเลาะกะนางเอกก็ดูน่ารักอ่ะ....แต่น้องนางเอก..เราเฉยๆนะคะ..
..ขอโทษนะคะที่อาจจะมีความคิดแปลกแยกไปหน่อย..แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆค่ะ..
ไม่ว่ากันเนอะ..แค่อยากจะบอกว่า..ในความไม่ชอบก็อาจจะมีคนที่ชอบอยู่นะคะ

โดย: เฟรนลี่ IP: 203.158.205.204 วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:1:21:39 น.

โดย: เฟรนลี่ IP: 203.158.205.204 วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:1:23:32 น.

@คุณเฟรนลี่ ไม่ว่ากันค่ะ สุภาษิตคำพังเพยว่า ลางเนื้อชอบลางยา การชอบไม่ชอบ เป็นเรื่องของรสนิยม ประสบการณ์ และอะไรหลายๆ อย่างค่ะ

โดย: prysang

วันที่: 6 ตุลาคม 2556 เวลา:7:09:41 น.

ว่าจะดูเสียหน่อย เพราะชอบ แทคยอน
พออ่านจบแล้ว เปลี่ยนใจ ไม่ดูดีกว่า
เพราะก็ไม่ได้รู้สึกชอบ ตั้งแต่อ่านเรื่องย่อแล้ว
เอาไว้ไปดู cut เฉพาะ แทค ดีกว่า

โดย: koon IP: 58.181.149.27 วันที่: 20 มีนาคม 2557 เวลา:4:28:06 น.

Can you please forward me the code for this script or please tell me in detail concerning this script?
Louis Vuitton Handbags On Sale outlet //www.gosporttravel.com/nyhetsbver.cfm

โดย: Louis Vuitton Handbags On Sale outlet IP: 94.23.252.21 วันที่: 12 สิงหาคม 2557 เวลา:16:37:15 น.