• My Journey
• Doha's life
• At Thailand

หายเบื่อแล้ว ตารางบินออกแล้วจ้า ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเป็นห่วงค่ะ เมื่อวานนี่เป็นอะไรที่เราปรสาทแ-ก มาก แบบบ้าไปแล้ว คือเรื่องของเรื่องคือเรามีวันหยุดติดต่อกัน 3 วัน แล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลย เพื่อนคนไทยไปบินไม่ก็ไปลีฟกันหมด คนจีนที่อยู่ด้วยกันก็หายไปไหนไม่รู้สงสัยไปบิน ตอนแรกเราก็แบบ โอววว...บ้านเป็นของเรา เปิดเพลงแด๊นซ์เต็มบ้านเอาให้ดังสุดๆ มีความสุขได้แป๊บนึง ก็เหงาเหมือนเดิม แล้วคือที่นี่ ถ้าเราจะออกไปไหนมันค่อนข้างไม่เซฟไงคะ ตั้งแต่เรียกแท๊กซี่ ยันไปเดินห้าง เพราะเคยมาแล้วครั้งนึงไปคนเดียว โอวว น่ากลัวมาก แต่เมื่อวานเรามีธุระต้องทำก็เลยต้องไป ก็เลยรูู้สึกเซ็งมาก เพราะชีวิตที่นี่มันไม่ง่ายเลย อยู่บ้านที่ไทยอยากไปไหนก็แค่ขับรถไป อันนี้แบบกว่าจะอธิบายทางกะแท๊กซี่ได้ (เวลาเจ้าประจำไม่ว่าง) ก็เล่นเอาเหนื่อย พูดไม่รู้เรื่องอีก ไว้ใจได้รึเปล่าก็ไม่รู้ แล้วคือหยุดสามวันมันก็ไม่พอที่จะกลับบ้าน เพราะบ้านอยู่เชียงใหม่ไง เวลาเดินทางไม่พอ จะไปเที่ยวเล่นช๊อปๆ สวยๆ แถวดูไบก็ไม่ได้ เพื่อนไม่อยู่ ที่สำคัญ บัตร ID ของเรากะลังจะหมดอายุ (อยู่มาจะปีนึงแล้วอ่ะ ไม่น่าเชื่อ) ก็เลย เบื่ออออออออออออออออออออ เบื่ออออออออออออออออออมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อะไรก็ไม่มีกิน เพราะเดี๋ยวกะไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่มะนิลา แล้วก็เบื่อเข้าไปใหญ่เมื่อโดนไปมะนิลาสามรอบ แต่ยังดีที่ได้คุยสไกป์กะแม่ กะเพื่อนกะฝูงบ้าง ก็ยังดี ไม่งั้นเหมือนถูกทิ้งไว้กลางทะเลทรายคนเดียวเลย เมื่อวานโทรไปหาพ่อเพราะว่าฝันถึง บู๊มาก เหมือนหนังอาหลอง (ไม่ใช่ละ) แบบประมาณว่าพ่อถูกตามฆ่าโดยลูกน้อง เราแบบเพิ่งรู้ว่ารักพ่อมาก เรารู้ตัวก่อน เลยไปบอกให้พ่อหนีก่อนมันจะมากัน แบบพ่อไม่เชื่อ แต่เราดันไปรู้ข่าวกรองมาก่อน แบบกราบเลย บอกหนีเหอะหนูขอร้อง แบบเครียดมากกกก แล้วก็หนีโดดกันออกมาทางหน้าต่าง พวกมันมาพอดี มากันเยอะมาก หลอกบ้านอื่นว่ามาติดกันสาด (ฝันอย่างมีตรรกะ) บ้านอื่นเลยไม่สงสัย แล้วมันก็เอาพวกวัสดุกันสาดไรพวกนี้อ่ะ กั้นๆ รถที่บ้านไว้ทุกคัน แบบไม่ให้หนีได้ เราฝันเราแบบไม่กลัวเจ็บเลย โดดลงมาจากหลังคากันอ่ะ ฝันไรวะ แล้วก็หนีออกมาได้ พวกมันก็หาเราไม่เจอ เราวิ่งกันเข้าไปในอีกซอย กะขอความช่วยเหลือ ที่ตัวเราก็มีโทรศัพท์ แต่โทรหาใครไม่ได้ เพราะตอนนี้ไม่รู้ว่าใครเป็นพวกไหนบ้าง เราหนีกันเข้าไปหลบใต้ท้องรถของบ้านแถวนั้น พวกมันตามมาทันพอดี กลังเดินหาเรา เสร็จแล้ว เสียงโทรศัพท์บ้านดัง (โทรศัพท์ในเรื่องจริง) ซักพักเสียงสัญญาณเตือนไฟไหม้ก็ดัง สัญญาณนี้มันดังเป็นว่าเล่นจริงๆ ถ้าไฟไหม้จริงๆ จะรู้มั้ยเนี่ยยยยย ก็เลย อ่าวววว ตื่น เลยไม่รู้เลยเอาไงต่อ เครียดไปประมาณครึ่งชั่วโมงเลยตื่นมา มันสมจริงมาก ก็เลยโทรไปหาพ่อซักหน่อย ไม่ได้คุยมาซักพัก พ่อเลยบอกก่อนที่เราจะบอกว่าก็เพิ่งฝันถึงเราไปตอนเช้าๆ แต่เป็นแบบไม่เครียด ฮ่าๆๆ จบ แต่เราไม่เคยดูหนังลักษณนี้มาเลยนะ แต่งเองมโนล้วนๆ ปกติตารางบินออกวันที่ 23 แต่ส่วนมากรอไปเหอะออก 24 วันนี่แค่ 21 เห็นเพื่อนๆ โพสกันกระจายว่า Roster มาแล้ว โอ้ว ก๊อดดด นู่นนี่นั่น มีมาบ่นบ้างดีใจบ้าง เรากะลังนอนๆ เด้งขึ้นจากเตียงเลย เช็คไม่ได้อีกระบบล่ม นุ่งชุดนอนลงไปข้างล่าง แหม่...คนเพียบเลยที่คอม เราก็เช็ค โอ้วววววว.....ผิดคาด ตารางดีแฮะ ซึ่งทุเรศมาทุกเดือน ) เดือนหน้ามีไป Brussel เบลเยี่ยม(คนไทยสามคน) ปักกิ่ง(อีกแล้ว แต่พอได้) เมลเบิร์น ออสเตรเลีย (อันนี้ชั่วโมงบินกระจ๊ายย ไปกะพี่คนไทยด้วย) มีไรอีก กาดมันดุ อีกแระ คราวที่แล้วคอลซิคไปไฟลท์นี้ ให้มาอีกเลย เค้าบอกว่ารอสเตอร์ชอบแกล้ง เพราะบางคนโทรลาป่วยเพราะไม่อยากไปไฟลท์นี้ มันจะให้มาอีกในเดือนถัดไป แต่ตอนนั้นเราป่วยจริง กาดมันดุก็โอเค ยกเว้นผี ฮ่าๆๆ มีไรอีก London บิดไปเพื่อซื้อกระเป๋าสุดฤทธิ์เลยบอกโจบี้ไม่ต้องดูให้แล้ว นอกนั้นก็เทิร์นอราวน์ขำๆ ดูไบ ริยาร์ด หมดยังเนี่ยจำไม่ค่อยได้เพราะไม่ได้จดไว้ ตอนนี้ระบบก็ล่ม เมื่อวานไปห้างเลยไปซื้อกระเป๋ามา แม่ถ้าเข้ามาอ่านตอบด้วยว่าชอบป่าว ถ้าชอบจะเอาไปให้ ถ้าไม่ชอบหนูจะใช้เอง กร๊ากกกกกก มันมีสีอื่นทรงอื่นด้วย เค้าบอกว่าซื้อเมกาจะถูกกว่า แต่ที่นี่มันก็ลด เยอะด้วยตอนนี้ กระเป๋าตังค์ก็ลด มันมีสีน้ำเงินด้วยอ่ะ สีน้ำเงินสวยเลย แต่ก็ยังจะซื้อสีชมพูมา มีดำทอง มีขาว (ขาวไม่เอา เพิ่งซื้อสีขาวไป) วอทเอฟเวอร์ พรุ่งนี้ Earth Day นะคะ ได้ข่าวว่า Starbucks แจกกาแฟลาแต้ฟรีทั่วโลก แต่ต้องเอาแก้วไปเติมเองนะ ความสูงไม่เกิน 20 ออนซ์ อะไรซักอย่าง ตั้งแต่ 10 โมงถึงเที่ยงค่ะ (แถวคงยาวน่าดู) อยากช่วยโลกร้อนเหมือนกันด้วยการเอาถุงไปเองเวลาไปห้าง แต่ว่า เราต้องการถุงเอามาใส่ขยะที่บ้าน ขอโทษด้วยนะโลก   Create Date : 22 เมษายน 2554     Last Update : 22 เมษายน 2554 3:20:44 น. Counter : 2909 Pageviews.   7 comment Share Tweet

เ บื่ อ คำเดียวจบ WTH!!!!   Create Date : 21 เมษายน 2554     Last Update : 21 เมษายน 2554 12:48:15 น. Counter : 1346 Pageviews.   9 comment Share Tweet

Stuttgart with party people!! แหม่...ไปเที่ยวรอบนี้ลืมไปเลยว่าตัวเองป่วยอยู่ ก่อนไปบินนี่แบบจะเป็นจะตายนู่นนี่นั่น นอนไม่หลับ เพลีย นู่นนี่นั่น กะว่าเดี๋ยวไปสตุ๊ดการ์ดไม่ออกเที่ยวละกัน ถือว่าไปพักผ่อน คราวนี้เป็น layover ยาวด้วย ประมาณ 50 ชั่วโมง ประมาณว่าไปมี Dayoff ที่นู่น ก็ถือว่าไปพักผ่อนแล้วกัน ที่ไหนด้ายยยยย...... -_-" เข้าเรื่องไฟลท์กันก่อน บินประมาณ 6 ชั่วโมง ขาไป ผู้โดยสาร 28 คน ย้ำ 28 คนจริงๆ เนื่องจากไฟลท์ไปสตุ๊ดการ์ดเพิ่งเปิดใหม่ประมาณเดือนนึงหรือไรเนี่ยแหละ คนอาจยังไม่รู้ ไอ้เราก็รีบบิดเลย ดันได้ซะด้วย เพราะว่าถ้าไฟลท์ผู้โดยเพิ่มขึ้น ไฟลท์จะเป็นแบบมีทุกวัน Layover ก็จะสั้นลง อันนี้มีประมาณ 3 ไฟลท์ต่ออาทิตย์ Layover เลยยาว เปรมเลยทีนี้.. ขากลับ ผู้โดยสาร Overbooked!! จะบ้าตาย ไม่อยากคิดถึงตอนที่ทำไฟลท์กลับเลย แต่ที่ไหนได้ เหมือน Frankfurt อ่ะ คนเยอรมันน่ารักมากก ผู้โดยดีมาก ไม่เหนื่อยเลย อยากทำไฟลท์ยุโรปตลอดไปเลยได้ไหม พูดกันรู้เรื่อง สื่อสารกันเข้าใจ มารยาทดี เอาโล่ห์ไปเลย... ไฟลท์นี้ เป็นครั้งแรกที่ได้นั่งตำแหน่ง In Charge of Economy คือ หนูใหญ่สุดใน Economy Class ค่ะ ว๊ายยยย!! ตื่นเต้ลลล หน้าที่คือ ควบคุมความเป็นไปใน Eco เพราะว่าหัวหน้าทำงานอยู่ที่ First Class อ่อ ลืมบอกนี่เป็นเครื่องเล็ก จะมีหัวหน้าแค่คนเดียว ส่วนข้างหลังก็ต้องมีคนคอยดูแล โทรศัพท์รายงานทุกอย่าง Board ผู้โดยสาร คอยกำกับดูแลการทำ service ของข้างหลัง สั่งใครก็ได้ วันนี้เป็นบอส ฮ่าๆๆๆ เราก็ทำตัวเหมือนใหญ่กว่าหัวหน้าอีก จิกใช้แม้กระทั่งหัวหน้า จริงๆ ก่อนบินกลับแอบถามแล้วว่า นี่ ยู จะให้ใครเป็นครัว ใครจะเป็น In charge เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวให้ยูเป็นอินชาร์จอีโคโนมีเลย แอบตกใจ เพราะว่าไฟลท์นั้น ลูกเรือ Staff number ก็ออกจะแก่ๆ กันอยู่ บางคนอยู่มาแล้วปีนึง บางคนทำงานมาแล้วเกือบสองปีไรงี้อ่ะ แล้วอินี่เป็นคร๊ายยย เราทำงานมาแค่ 8 เดือนโดยประมาณเท่านั้น จะให้อินชาร์จแล้ว จริงๆ เพื่อนที่เรียนมาด้วยกันเค้าเคยทำกันหลายทีแล้ว แต่นี่เพิ่งเคยทำ เลยขอตื่นเต้นนิดนึง หัวหน้าถามยูโอเคมั้ยที่จะเป็น ก็บอก โอเคๆ ก็ได้ หัวหน้านี่ก็บ้าบอมาก ไม่เคยเจอ แบบไม่มีระเบียบแบบแผนอะไรเลย คติของเค้าคือ ทำให้ผู้โดยสารมีความสุขเป็นใช้ได้ เรื่องอื่นไม่สน แหกกฏตลอด เราก็ทำงานไป ถามหัวหน้า Service ต่อไปออกเมื่อไหร่ นู่นนี่นั่น บอกตามใจเลย อยากทำอะไรก็ทำ ไม่อยากทำอะไรก็ไม่ต้องทำ มีการใช้หัวหน้าตลอดเวลา เอ๊ย ขอชาเขียวหน่อย ขอไวน์หน่อย อย่ายืนบังห้องน้ำสิ อย่ามายุ่งได้มั้ย ยุ่งอยู่ไปไกล๊ๆ (ขนาดนั้นเลยทีเดียว) ลูกเรือก็ตลกอ่ะ คือไฟลท์นี้ไม่เหมือนไปทำงาน เหมือนไปเที่ยวเล่นเฉยๆ เลย มาถึงแล้ว เราลงเครื่องมาก็กะมายืนรอรถบัสไรงี้ ไหนรถบัสไม่มี อ้าววว โรงแรมอยู่ถนนฝั่งตรงข้ามเลยทีเดียว ลากกระเป๋นกันไปตึ๊กๆๆ คนมองเพียบ เพราะว่าสายการบินเราเพิ่งลงที่สตุ๊ดการ์ด เค้าคงสงสัย ไอ้พวกเสื้อแดงนี่มันมาจากสายการบินอะไร ฮ่าๆ สวยล่ะสิ โรงแรมที่นี่สวยน่ารักมาก ต่างจากโรงแรมแอร์พอร์ททั่วไป โต๊ะทำงาน ชอบเก้าอี้มาก ห้องน้ำเป็นแบบกระจกใสอีกแล้ว ชอบมาก กลับบ้านไปสงสัยต้องไปทุบทำมั่งแน่ๆ มันจะทำให้ห้องดูกว้างขึ้นและไม่อึดอัด วันแรกก็นัดกะเพื่อนๆ จะไปซุปเปอร์ ลูกเรือประกอบไปด้วยหัวหน้าคนมาเลย์ แล้วเอฟวันอินเดียซึ่งกะลังจะได้ขึ้นเป็นหัวหน้า คนญี่ปุ่นน่ารักมาก แล้วก็คนเกาหลีอีกสองคน เราออกไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์สนามบิน แล้วเอากลับมานั่งกินปาร์ตี้กันที่ห้องหัวหน้า โชคดีเราเอาลำโพงไปด้วย ซึ่งเพื่อนจะขำทุกที แต่ไปเลย์โอเวอร์ยาวทุกครั้งเราเอาลำโพงไปตลอด เพราะเผื่อเอาไว้ดูหนัง ก็ไปนั่งปาร์ตี้กัน เพลงอัพเดทสุดฤทธิ์ พอเริ่มมืดก็แยกย้ายกันกลับห้อง เพราะวันรุ่งขึ้นต้องไปเที่ยวแต่เช้า ที่นั่นจะมืดช้า กว่าจะมืดก็สามทุ่มนู่น เพราะตอนนี้เริ่มเป็นหน้าร้อนแล้ว แต่เรายังหนาวอยู่เลย วันรุ่งขึ้นไม่อยากตื่นเลย สงสัยเพราะเมื่อคืนนอนดึก เลยออกไปเที่ยวแบบไม่ได้อาบน้ำ ฮ่าๆๆ เอาน่า อาบไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ไม่มีเวลาทำผม ผมกระเซอะกระเซิงมาก กลับไทยรอบนี้ต้องไปดัดผมแล้ว เพราะหายหยิกหมดแล้ว เราก็ลงมากินอาหารเช้ากัน เป็นบุฟเฟ่ต์ ซึ่งคนอื่นชอบเแต่เราเฉยๆ เพราะว่าปกติไม่ค่อยกินอาหารเช้า ลดแล้วสำหรับลูกเรือเหลือ 15 ยูโร เราก็กินๆ ไปเป็นพิธี เสร็จแล่วก็ไปสนามบิน เพื่อที่จะได้นั่งรถไฟไปในเมืองกัน ระหว่างที่ซื้อตั๋วแบบตั๋วกรุปอยู่นั้น ซื้อจะเสร็จแล้วจากเครื่อง มีลุงคนนึงเดินมา ถามว่าให้ช่วยอะไรมั้ย เราก็ดีใจกันสุดฤทธิ์ เค้าก็มากดแค่ประมาณแบบสองทีอ่ะ (คือเราซื้อถูกแล้ว กำลังจะเสร็จแล้ว) แล้วตั๋วก็ออกมา หลังจากนั้น เราอึ้งกันไปเลย มีการขอเงินค่าช่วย เราก็อึ้งๆ กันไป แต่หัวหน้าก็ควักเงินให้ จะได้จบๆ เฮ้อ...คนเรานี่น้า... มาถึงแล้วใจกลางเมือง บรรยากาศคล้ายๆ แฟร้งเฟิร์ตแต่เมืองจะดูเล็กและเงียบกว่าเยอะ เราเป็นแค่คนเอเชียที่เดินอยู่แถวนั้น ไม่มีหัวดำเลยแปลกมาก เราไปกันสี่คน เพราะเกาหลีแยกไปกันเอง เค้าจะไปดูบัลเล่ต์กัน ถ่ายกะชิโฮะซัง เป็นเอฟวันที่น่ารักมาก จะลาออกแล้ว เพราะบ้านเค้าอยู่เซนได โดนสึนามิเต็มๆ เค้าเลยอยากออกไปอยู่กะครอบครัว เดินกันมาเรื่อยๆ ตามคู่มือท่องเที่ยวภาษาญี่ปุ่นของชิโฮะซัง เมืองเค้าเงียบๆ คนไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กันเท่าไหร่ ที่นี่เป็นคล้ายๆ Park มีชื่อเรียกว่า Schlossplatz (เพิ่งหาในกูเกิ้ลเมื่อกี๊) ส่วนแปลว่าอะไร ประวัติความเป็นมา อย่าถาม...เพราะไม่รู้ บล๊อคนี้ไม่มีสาระ แต่กว่าจะออกมาเดินเล่นแถวนี้ได้ ไอ่พวกผู้ชายไปทำไรรู้ป่ะ ไปร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้า มันเหมือนเป็นห้างใหญ่ๆ ชื่อว่า Saturn แล้วแบบอยู่กันนานมากกก นี่แหละข้อเสียของการมาหลายคน ซึ่งของก็แบบทั่วๆ ไป มาก ที่โดฮาก็มี แล้วซื้อไรกัน แบบซื้อหูฟัง ไรงี้อ่ะ ชอนคนอินเดียก็ซื้อที่ขูดเปลือกผลไม้ฝากแฟนไรงี้อ่ะ เราแบบโอ่ยยยยยยยยย เสร็จซะทีได้ไหมมมมม นานมากกกกก โอเค ออกมาข้างนอก อาหาศดีมาก ตาหยีเลยต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเวลา เพื่อนก็ล้อว่าเธอขาดแว่นไม่ได้ ก็จริงๆ อ่ะ ถ่ายรูปออกมาตาหยีเดี๋ยวทุเรศ สู้แดงไม่ค่อยได้ เป็นแวมไพร์ อากาศดีดอกไม้สวยมาก นั่งทำมิวสิค ก็ยังนั่งทำมิวสิค... ชอบรูปนี้ ขอบคุณค่าชอน แหม่..ก็กล้องมันโปร โฉมหน้าผู้ร่วมชะตากรรม ชอน ชิโฮะซัง และคาสหัวหน้า ซึ่งน้ำพุที่เห็นในรูป เป็นรูปที่สายการบินเราใช้โฆษณา ซึ่งในรูปจะดูใหญ่มาก สวยงาม ถ่ายด้วยกล้องโปร แล้วเป็นแสงตอนกลางคืน มาถึงเห็นของจริง อันเท่าแมว ชอนบอกว่า ไม่ใช่หรอก พวกเราเถียงกันบอก อันนี้แหละ เพราะจำตึกแบคกราวน์ข้างหลังได้ นี่แบคกราวน์ เปลี่ยนมายืนทำมิวสิค อากาศดีอ้ะ ชอบบบ ต้นไม้เขียวๆ มีโมนูเม้นท์เยอะเลยแถวนั้น หลังจากนั้น มานั่งพักกินไรชิวๆ กันแถวนั้น พวกนี้ชิวมาก ซัดเบียร์กันตั้งแต่เช้า ส่วนนี่ของเรา โดนแอบถ่ายอีกต่างหาก มีอีกรูปนึงทุเรศมาก ไม่ให้รู้ตัวก่อนเลย เพื่อนบอก มาเยอรมันมากินกาแฟเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ จุดหมายต่อไป Mercedez Benz Museum ซึ่งถ้ามาถึงนี่แล้วไม่ได้ไปที่นี่ถือว่ายังมาไม่ถึง เรานั่งรถไฟต่อกันไปอีกไม่กี่สถานีลงมา เดินไปเรื่อยๆ ก็จะเจอ ตึกจริงๆ จะใหญ่มาก แวะถ่ายรูปกันก่อน ลงไปนั่งเฉยเลยไม่รู้เค้าให้ป่าว แต่ชอนลูกเรืออินเดียนั่งไม่สำเร็จ เนื่องจากสูง ขายาว ฮ่าๆๆ เข้าไปซื้อตั๋ว 8 ยูโรเท่านั้น เค้าก็จะให้เครื่องห้อยคอมาพร้อมหูฟัง แบบว่าถ้าเดินไปอยากรู้ข้อมูลตรงไหน ก็แค่ใช้เครื่องสแกนไปตรงนั้น แล้วก็จะมีคำบรรยายอัติโนมัติมาให้ ซึ่งพนักงานเลือกภาษาญี่ปุ่นให้เราสุดฤทธิ์ เพราะเห็นมากะชิโฮะซัง ข้างในก็จะเป็นวิวัฒนาการของรถเบ๊นซ์ตั้งแต่อดีตจนถึงปะจจุบัน รถเยอะมากกกกก มีหลายชั้นมาก วันนั้นเกือบอ้วกกันออกมาเป็นรถ ฮ่าๆๆ นี่สวยและหรูหรามาก เพิ่งเห็นเบาะว่าคล้ายๆ เบาะในห้องโรงแรม อ่อ เค้าล้อกะเบาะรถนี่เอง สวยมากกกก สวยจริงๆ อลังการ ไม่น่าเชื่อว่าเค้าจะใช้กันในสมับก่อนจริงๆ นี่รุ่นเจ้าหญิงไดอาน่า นี่คุ้นๆ เหมือนเศษเหล็กที่บ้าน ฮ่าๆๆๆ ใช่ป่ะ 280E น่าจะใช่ นี่คืออุบัติเหตุ ฮ่าๆๆๆ เนี่ย คนอย่างนี้อ่ะ เป็นเจ้านายคนได้ด้วย บ้าบอที่สุดในโลก ปีนขึ้นรถทุกคัน (อยากให้โดนจับจริงๆ) ขนาดแอบถ่ายรูปกะโมน่าลิซ่าในพิพิธภัณฑ์ก็ทำมาแล้ว เค้าบอก ชีวิตมันสั้น อยากทำไร ทำ ! เรามั่ง หัวหน้าบอกว่า เธอมานี่เธอป๊อบมากเลยนะ มีแต่คนกรี๊ดเธอ เอิ่มม...ซึ่งเท่าที่เห็นที่มาแซวๆ เป็นเด็กประถม ไม่ก็มัธยมไรงี้อ่ะ หัวหน้าบอก เธอมีแฟนคลับเป็นจัสติน บีเบอร์ (ควรดีใจมั้ยฟะ) อ่ะต่อ ชอบหลังรถคันนี้มาก ชอบสไตล์นี้อ่ะ ประตูเก๋ๆ นี่รถแข่ง แต่ส่วนตัวอยากได้คันนี้ จะไปพิพิธภัณฑ์ปอร์เช่กันต่อบอก มะอาวแล้วววววว เห็นรถจนจะเป็นลมแย้ววันนี้ ก็เลยไปแวะกินข้าวกันที่สโมสร VFB Stuttgart นั่งกินไปเรื่อยๆ ก็จะมีนักบอลฝึกหัดเดินมาเรื่อยๆ อิอิ ไส้กรอกเยอรมัน กะน้ำแครนเบอร์รี่ ไม่ใช่อ่ะ น้ำอะไรซักอย่าง แต่ประมาณนี้แหละ ดูเผินๆ เหมือนไวน์ กินเผินๆ เหมือนไวน์ บอกให้เพื่อนๆ ช่วยชิมหน่อย นี่ไวน์ป่าว ทุกคนฮา บอกจะบ้าเหรอ น้ำผลไม้ แยกแยะไม่ออกรึไง แต่กลิ่นมันใช่เลยอ่ะ ก่อนกลับโรงแรม ทำสิ่งๆ เดิมๆ คือแวะซุปเปอร์ในเมืองซื้อของกินของสำหรับปาร์ตี้ เพื่อนญี่ปุ่นอยากซื้อเครื่องครัวยี่ห้อๆ หนึ่งที่เค้าว่ากันว่าดีมาก เดินหากันอยู่นาน อ้อ เจอแล้ว ไหนลองซิ ดีมั้ย อื้มมม..ใช้ได้ ส่องแล้วแวววาวใช้ได้ แหม่...เค้าให้ใช้ตักซุปไหม ผู้ชายข้างๆ ตะหลิว ไม่สิจวัก (เรียกว่าไร) นั่นแหละ คือลูกเรือเกาหลีที่ไม่ได้ไปด้วยกันแต่บังเอิญเจอกันในเมือง มันบอกเราว่า นี่ถ้าเธอผอมเธอต้องสวยมากๆ แน่เลยๆ ชั้นจะจีบ จะ ask you out (เพราะเราบอกว่าตั้งแต่เข้าบริษัทมาก็อ้วนขึ้นๆ) พูดอยู่นั่นแหละบนไฟลท์ มันบอกว่า ไปลดมานะ เธอจะได้มีแรงบันดาลใจ ขอโทษเถอะ...แกไปส่องกระจะดูตัวเองก่อนไป หือ...หน้าอย่างนี้ เป็นแรงบันดาลใจให้ชั้นได้มากเลยอ่ะ หล่อจังอ่ะเมิงอ่ะ (ทั้งหมดนี้ล้วนคิดในใจ ไม่ได้ด่าออกไป) ฮ่าๆๆ คืนนั้นกลับมาห้อง โห....อยู่กันยาวมากเกือบสว่างอ่ะ คือพวกนี้เป็นลูกเรือเฟิร์สคลาสหมดเลย อยู่กันมานานมาก เรื่องเล่าเยอะมาก ประสบการณ์ฮาๆ แบบบ้าๆ บอๆ อย่างเยอะอ่ะ เม้าท์กันมันส์มาก อีกวันนึงที่อยู่นั่น เลยไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน นอนกันอย่างเดียวก่อนกลับ เพราะว่าวันนั้นนอนไปนิดเดียว คือคุยกันเสียงดังจนข้างห้องเคาะด่า ฮ่าๆๆ เราสนกันมั้ย ไม่เลย ไม่เคยสน นกกระจอกแตกรังกันไป เฮ้อ...เดือนนี้บินมะนิลาสามรอบ ทำไปแล้วสองรอบ รอทำให้ครบสามรอบก่อนจะมาเขียนเล่า เป็นอะไรที่ไม่น่าพิศมัยเลยจะบ้าตาย ตอนนี้โดนแบบแบคทูแบค นี่ก็เพิ่งกลับมาจากมะนิลา ออฟแป๊บนึง เดี๋ยวไปมะนิลาอีกแล้วคร่าาาาา ใครให้ตารางมาเนี่ยยย อยากเอาระเบิดไปขว้างออฟฟิศ ปล.จากไฟลท์นี้ หลอกหัวหน้าให้เขียนรายงานเรื่องกระเป๋าพังได้แล้ว จริงๆ ไม่ได้หลอก เค้าเสนอตัวเอง บอกไม่ต้องห่วง เดี๋ยวไอเขียนรายงานเรื่องกระเป๋ายูล๊อคพังให้เอง แล้วยูเอาไปเปลี่ยนเลย โอ้ววว แต่จริงๆ มันต้องเขียนหลังจากไฟลท์ที่กระเป๋าพังจริงๆ บอกละนะว่าเสียมาจากเกาหลี ฮีบอก ไม่เป็นไร แต่ยังไงเราก็ยังขี้เกียจเอาไปเปลี่ยนตามเคย อ้อ ฝากบล๊อคของเพื่อนแอร์อีกคนหน่อยนะคะ สาวงามผู้นี้งามที่สุดในคอมพานี //www.jobyjourney.blogspot.com อิอิ   Create Date : 16 เมษายน 2554     Last Update : 20 เมษายน 2554 5:48:41 น. Counter : 3387 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ท ร ง พ ร ะ เ จ ริ ญ ช่วงนี้กระแสกำลังมาแรง ไม่เว้นแม้แต่ในห้องเฉลิมไทย ช่วงนี้กระทู้เยอะเชียว ไปเจอกระทู้น่ารักๆ นี้มา เล่นเอาแจกกิ๊ฟกันหมดตัวเลยทีเดียว //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A10436908/A10436908.html เห็นแล้วก็ชื่นใจที่มีประชาชนรักและเทิดทูนในหลวงและทุกๆ พระองค์มากมายขนาดนี้ ขนาดเค้าว่ากันว่า (เค้าไหนไม่รู้) พันทิปและคนเฉลิมไทยไม่รักราชวงศ์ ขอบอกว่าไม่จริง พวกคนที่ว่าๆ ท่านน่ะ ทำได้ถึงเศษเสี้ยวที่ท่านทำให้ชาติบ้านเมืองมั้ยดักันแต่ปาก...เอ่า...โกรธ โกรธ แบบมีความคิดเห็นนึงบอกว่า เด็กสมัยนี้ไม่รู้อะไรหรอก แบบอย่างพวกเกรียนที่ออกมาต่อต้านสถาบันทางเฟซบุคอ่ะ คือต้องเทียบกับสมัยก่อนที่ยังไม่มีถนน ไม่มีอะไรเลย เป็นป่าเป็นเขาเป็นทางลูกรัง แล้วท่านต้องเสด็จไปช่วยเหลือประชาชนอ่ะ ท่าต้องลำบากขนาดไหนอ่ะ สำนึก สำเหนียกกันบ้างงงงง ไม่วายยังมีความเห็นแบบกวนทีนเข้ามาอีก ประมาณว่า คนเฉลิมไทยใครเล่าไรมาก็เชื่อไปหมด ไม่ลืมหูลืมตา ขอโทษ เรื่องจริงเห็นๆ อยู่ ไม่ต้องให้ใครมาเล่าถึงความดีที่ทำท่านทำก็ได้ ขอทุกพระองค์จงทรงพระเจริญค่ะ วันนี้ป่วย ลาป่วยนอนอยู่บ้านสองวันเพราะว่านอนไม่หลับ ปรับเวลาไม่ได้ นอนกลางวัน ตื่นกลางคืน แล้วมีไฟลท์กาดมันฑุ (เขียนไงอีกล่ะเนี่ย) ที่ต้องบินตอนกลางวัน คือกลางคืนไม่ได้นอนไปเลยน๊อคแน่ๆ แล้วปวดหัวมากๆ ด้วย พรุ่งนี้นัดหมอเที่ยงครึ่ง ขี้เกียจไปสุดๆ   Create Date : 12 เมษายน 2554     Last Update : 12 เมษายน 2554 0:33:06 น. Counter : 1127 Pageviews.   10 comment Share Tweet

The Great Wall of China!!! เพิ่งกลับมาจากปักกิ่งเมื่อวาน เหนื่อยมากกกก สลบสไล ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะเวลาบินมันยาวแถมไม่มีพักบนเครื่องอีกต่างหาก ขากลับก็ประมาณ 9 ชั่วโมง ขนาดไม่ได้ทำงานอะไรมากเพราะโหลดไม่เยอะ แต่แค่อยู่บนเครื่องเฉยๆ มันก็เหนื่อยแล้ว เครื่องมันไม่ได้บินนิ่งๆ มึนหัวตลอดเวลา อากาศความดัน นู่นนี่นั่นอีก เคยมีผู้โดยสารมาถามเพื่อนว่า นี่ยูทำงานแบบนี้ทุกวันยูทนได้ยังไงเนี่ย แรงงงง.... นั่นสิ ทนได้ยังไงน้า ครั้งนี้เป็นไฟลท์โบอิ้งที่ไม่ได้ขอไป ให้มาเองอีกแล้ว ลาก่อนแล้วสินะแอร์บัส พอเทรนเสร็จก็จับบินแต่โบอิ้งเลย ไฟลท์ก็คล้ายๆ กับเซี่ยงไฮ้คราวที่แล้ว แต่ขาไปเป็นฝรั่งซะเยอะ แล้วก็เรื่องเยอะสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขากลับมีแต่คนจีน พูดอังกฤษไม่ได้ ทำให้การทำงานลำบากมากกก แต่ก็นะ คิดถึงใจเค้าใจเรา เห็นลูกเรือบางคนเห็นเค้าพูดอังกฤษไม่ได้ก็เสิร์ฟๆ แจกๆ อันที่มีเยอะไป เห็นแล้วสงสารผู้โดย เราก็เลยต้องเอาอาหารออกมาเปิดให้ดู ชูน้ำชูเครื่องดื่มทุกอย่างให้ดู แล้วให้เค้าชี้เอา เพราะถ้าคิดว่าเป็นเราบ้างจะเป็นยังไง แต่หนูขออย่างนึงเถอะ ใส่รองเท้าเถอะ ลูกเรือคนอื่นเค้าไหวตัวทันทุกคนพกสเปรย์ดับกลิ่นขวดเล็กๆมาด้วย เราไหวตัวไม่ทัน วันหยุดนี่ต้องไปซื้อบ้างล่ะ ถึงแว้วววว....เราพักกันที่โรงแรม Westin ที่ถนน Financial Street คือถนนเส้นนี้จะเป็นที่ตั้งของบริษัทใหญ่ๆ ต่างๆ เช่น บริษัททางการเงิน ธนาคาร หรือบริษัทชั้นนำต่างๆ สำหรับเราเราว่าถนนเส้นนี้สวยมากเลย แต่ไม่ได้ถ่ายรูปมาอีกแล้ว เป็นอะไรที่โมเดิร์นสุดๆ สะอาดสุดๆๆๆ บ้านเมืองเค้าสะอาดมาก ประทับใจตรงนี้แหละ ส่วนโรงแรม เค้าก็ว่ากันว่า เป็นอีกโรงแรมนึงที่ดีที่สุดในการ Layover เลย นอกจากที่เกาหลีกับฮานอย สวยจริงๆ ถ่ายออกมาอาจจะงั้นๆ ของจริงกว้างและสวยมาก ชอบมาก นอนในอ่างแล้วดูทีวีข้างนอกได้ด้วย กลับไปทุบห้องน้ำที่บ้านทำแบบนี้ดีกว่า ไปถึงวันแรกก็สลบไปเลย ไปถึงเย็นๆ นัดกะเพื่อนๆ ว่าเดี๋ยวซักสองทุ่มเดี๋ยวไปซื้อของกันที่ซุปเปอร์แล้วก็ออกไปหาไรกินกัน เพราะแถวนั้นก็มีร้านอาหารเยอะ เฮ้อ...มี assessment ตอนขากลับอีก จะให้สอบบ่อยไรนักหนาก็ไม่รู้ ขอทำงานสบายๆ หน่อยก็ไม่ได้ ต้องมานั่งอ่านหนังสือตลอดเวลา พอนอนได้ซักพักไม่ค่อยได้หลับดี ก็ออกไปซุปเปอร์กัน แถวนั้นมันจะย่านไฮโซนิดนึง ซุปเปอร์ของเลยแพง งานนี้กะไปซื้อผักเต็มที่ กะว่าถูก ที่ไหนได้ แพงมาก ไม่เหมือนเซ๊่ยงไฮ้ เห็ดสองหยวน ประมาณ 10 บาทไรงี้อ่ะ อันนี้ก็ซื้อมาเท่าที่จำเป็น กวาดยาคูลท์มาตามเคย จะไปซื้อซอสเสฉวนมาทำหม้อไฟ รอบที่แล้วซื้อมาจากเซี่ยงไฮ้ อร่อยมาก กะซื้อกลับไปให้แม่ด้วย ดันไม่มีขายซะงั้น แต่เพื่อนจีนเคยบอกว่า ต่างพื้นที่กันไปที่จีน ของก็จะขายไม่เหมือนกัน เพราะคนแต่ละภาคเค้ากินไม่เหมือนกัน เช่น ขนมท้องถิ่นไรงี้ ก็จะต่างกันเป็นภาคๆไป บรรยากาศร้านอาหารแถวนั้น แล้วที่นี่ ถ้าออกไปคนเดียวค่อนข้างอันตรายนิดนึง เพราะว่าจะมีคนมาขอตังค์ขอข้าวไรงี้เยอะ ยิ่งเห็นเราเป็นต่างชาติ ไม่หรอก เราก็หน้าเหมือนคนจีน แต่เราไปกะสาวหัวทอง 2 คน ซึ่งเป็นชนชาติใหม่ๆ ที่เราได้เจอะเจอในบริษัท ที่นี่มีทุกชาตอจริงๆ คนนึงเราไม่รู้จริงๆ ว่ามาจากไหน เค้าบอกชื่อประเทศมาเรางงมาก ไม่เคยได้ยิน แต่เค้าอาศัยอยู่ที่กรีซ อีกคนนึงอันนี้รู้จักอยู่ มาจาก Lithuania ถ้าจำไม่ผิด คนไทยจะเรียกว่าลิทูเนีย ส่วนคนประเทศเค้าเองจะเรียกตัวเองว่า ลิทูว่า หรือลิทัว อะไรซักอย่าง (ผิดขออภัย เค้าบอกมา) ต่อๆ พอยิ่งเห็นเป็นต่างชาติ พวกนี้ก็จะเข้ามาขอเงิน อยากกินอาหารจีนแบบจี๊นนนจีน เป็ดปักกิ่ง อะไรอย่างนี้ ไม่มี แถวนั้นมีแต่ KFC Friday ไรงี้ ซึ่งก็เบื่อกันมาก มีร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่ร้านนึงก็โอเค ก็ได้ มาดูหน้าตาอาหารกัน สั่งที่กลมๆ เสียบไม้มากินเพราะนึกว่าเป็นทาโกยากิ ที่มีปลาหมึกยักษ์ข้างใน ที่ไหนได้ โดนหลอกงานนี้....เปนหมูบดปั้นๆ มาเฉยๆ กรี๊ดด คุณหลอกดาวววว แต่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่ค่อนข้างหรูแล้วถูกมาก เรากินหมดไปประมาณ 300 บาทเอง มีจานในรูป แล้วก็ข้าวหน้าหมูที่ไม่อร่อยอีก 1 ชามใหญ่ วันนี้ก็จบลงไป ก่อนหน้าที่จะออกไปกินข้าว เราไปจองทัวร์กำแพงเมืองจีนสำหรับวันพรุ่งนี้กันมา เป็นการไปเที่ยวที่แปลกมากกกกกกกกกกก ทำงานมาจะปีนึงแล้ว เพิ่งเคยซื้อทัวร์ก็ครั้งนี้ ไม่กล้าไปเองกลัวหลง กลัวไม่รู้เรื่อง เพราะคนที่นี่ก็พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ด้วย ประมาณสองพันบาท มีพาไปกำแพงเมืองจีน หลุมฝังศพราชวงศ์หมิง (ไม่แน่ใจว่าภาษาไทยเรียกว่ายังไง แต่ภาษาอังกฤษเรียก Ming's Tomb) ว๊ายยย พุงพิงจะไปตามหาสมบัติราชวงศ์หมิงให้พี่โดม คุยกับพี่คนไทยที่เค้าเคยไปทัวร์ ตอนนั้นเค้าจองมาก่อนจากในเน็ต ได้ราคาตกประมาณ 800 บาทเอง แต่ก็นะ เราก็ไม่รู้ว่าลูกเรือเป็นใคร ไม่ได้มีเพื่อนไงเลยจองก่อนไม่ได้ ก็ถือว่าเอาความสะดวก ไหนๆ ก็ค่าตั๋วเครื่องบินฟรี วีซ่าไม่ต้องมี โรงแรมที่พักฟรีแล้ว (แต่ทำงานเอาแรงกายเข้าแลก) ฮ่าๆๆ ซื้อทัวร์แค่นี้เองก็ถือว่าถูกแว้วว เช้าวันรุ่งขึ้นรถมารับถึงหน้าโรงแรมเวลา 7.45 ดีละ ออกแต่เช้า ชื่อบริษัททัวร์ว่า Grey Line Tour แหม่...ชื่อเทาๆ หดหู่ไงไม่รู้ ลูกทัวร์มีประมาณ 8 คนรวมแขกจากโรงแรมอื่นด้วย เรานั่งรถเข้าไปในหุบเขาประมาณ 40 นาทีไรงี้ ไม่น่าจะถึงชั่วโมง เราก็ตื่นเต้นกันมาก นั่นไง เห็นแล้ว บนเขาลิบๆๆๆ ว๊ายยยย นี่ชั้นได้มากำแพงเมืองจีนจริงๆ รึเนี่ยยย ทางเข้าจ้ะ มาแล้ววว หัวหน้าทัวร์วิ่งไปซื้อตั๋ว เราเห็นแถวแล้วจะเป็นลม ไม่นะ ชั้นไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ มาทัวร์แล้วยังมาต่อแถวอีก แต่เอาเข้าจริงๆ แถวเลื่อนไปเร็วมาก แป๊บเดียวก็ได้เข้าไปข้างในกันแล้ว เข้าไปข้างในก็จะเห็นวิวแบบนี้ จริงๆ เค้าบอกว่ามีทางเข้าหลายทาง ขึ้นสูงไปอีกซักหน่อย เค้าบอกว่ายาวเป็นพันๆ กิโลเมตรเลยทีเดียว โอ้วว อเมซซิ่งค่ะ เราก็เตรียมการไปอย่างดี ใส่รองเท้าผ้าใบ ที่ไม่เคยใส่เลยตั้งแต่ซื้อมาจากมิลาน จริงๆ เรียกว่า ไม่เคยมใส่รองเท้าผ้าใบไปไหนเลยดีกว่า ช่วงนี้เน้นสะดวก เมื่อก่อนแรกๆ ไปเดินโรมยังใส่รองเท้าส้นสูงไปเลย ฮ่าๆๆ เอ้าดูกันชัดๆ ไกด์บอกว่า อากาศบนเขาจะหนาวกว่าในเมือง 2 - 3 องศา หนาวมากกก แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นลมแรงมากก เหมือนจะพัดเราตกไปเลย จึงเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นคือ...ใจเสาะ เราก็ปีนๆๆ ไต่ๆ ขึ้นไป คือมันเป็นทางลาดชันอ่ะ บางช่วงแถวๆ ป้อมข้างบนเท่านั้นเองถึงจะมีบันได เราได้พบความจริงข้อนึงว่าเรากลัวความสูงมากก กลัวแบบจะร้องไห้ หน้ามืด จะเป็นลม พอมองขึ้นข้างบนเห็นคนเป็นร้อยๆ กะลังปีน คิดว่าเค้าทำกันได้ไง มันน่ากลัวมาก เค้าสร้างมาได้ไง ชันสุดๆ ลมก็พัดแรงงงงงมากกก อาม่งอาม่านี่ปีนกันปร๋อ เรากลัวมาก เลยบอกเพื่อนว่า ไอรอตรงนี้แหละ พวกยูขึ้นไปเลย ไอไม่ไหวแล้ว เพื่อนสองคนก็แบบแน่นะไรงี้เราบอกไปเหอะ มันสองคนแบบปีนเหมือนเป็นเรื่องธรรมดามาก ป้าฝรั่งที่มาทัวร์กะเรา รายนั้นใส่บูทมีส้นไม่แคร์ยิ่งกว่า ปีนเอาๆๆ ทำไมมันชันอย่างเน้ว้าาาาาาาาาาา อันนี้ตรงที่มีบันได ขึ้นไปอย่างสูงอ่ะ งานที่อิฮั้นขอบายยย ไม่คุ้มค่าทัวร์เลยอ้ะะ เรารออยู่ในป้อมข้างบน ที่เป็นทางราบเล็กๆ ระหว่างรอก็ถ่ายรูปเองก็ได้ ว่าจะโผล่หน้าตามซอกออกไปถ่าย พอโผล่ไป ลมตีมา โอววว หดหัวกลับแทบไม่ทัน ไปหลบอยู่ข้างถังขยะ เห็นแล้วสงสารตัวเองมาก ฝรั่งสองคนปีนกันขึ้นไปถึงบนนู้นแหนะ แล้วที่กำแพงตลอดทาง จะมีคนมาแกะสลัก มีภาษาเกาหลีด้วย เสียดายของจริงๆ เอ้าถ่ายรูป พอเพื่อนๆ ลงมาก็ถึงเวลาปีนลงแล้วสินะ เราคิดว่าเราต้องแย่แน่ๆ แล้วจะลงยังไง มันต้องน่ากลัวมาก แต่แปลกแฮะ เวลาลงไม่ได้ชันอย่างที่คิดไว้ ลงง่ายอีกต่างหาก ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า อันนี้ถ่ายตอนลง กับ Dovile เพื่อนชาวลิทูเนีย อันนี้กะ Alina คนนี้โดนขอถ่ายรูปตลอดทาง ชีอายุ 21 เอง ชีบอกว่า คนนึกว่าชั้นเป็นเลดี้กาก้ารึเปล่า ฮ่าๆๆๆ ถ่ายเดี่ยวมั่ง ฝรั่งพวกนี้ถ่ายรูปไม่เป็นเร้ยย เค้าจะเอาวิวข้างหลังก็มาแบบขาดๆ วิ่นๆ ถึงเวลาลงมาข้างล่างกันแล้ว นี่มันสมบัติคุณไตรภูมินี่นา เอ้า มีรูปปลากรอบบ (รูปประกอบ) หลักฐานยืนยัน อิอิ ปลายฉัตรเจอเยอะเลยนะคะคุณไตรภูมิ เดี๋ยวคนที่ไม่ได้ดูละครจะงง เรื่องมีอยู่ว่า พี่โดมพระเอกชื่อคุณไตรภูมิ ตามหาสมบัติราชวงศ์หมิงเพื่อล้างคำสาปการเป็นแวมไพร์ ซึ่งนางเอกจะต้องช่วยตามหาสมบัติให้ครบ 117 ชิ้นจึงจะถอนคำสาปได้ ว๊ายยย เปล่านะ ไม่ได้บอกว่าเราเป็นนางเอก (สวมรอยไปแล้ว) แวะเล่นกะหมีแพนด้า หลังจากพี่โดม ก็มาเจอพี่โคมกันบ้าง ฮ่าๆๆ ชอบรูปนี้เพราะทำข้างหลังเบลอได้ด้วย ฮ่าๆ ครึ่งเช้าก็จบไป หลังจากนั้นไกด์ก็พาไปโรงงานหยก ทุกทีเราจะเบื่อ แต่คราวนี้ดูหยกกันสนุกไปเลย สวยดี แล้วก็กินข้าวโต๊ะจีนกันที่นั่น ห้องอาหารหรูหรา อาหารเยอะมากร้อยแปดแต่ไม่อร่อยซักอย่าง แต่ถือว่าคุ้มนะ แลดูลงทุน อาหารเยอะมาก ไม่ได้ถ่ายรูปมา กลัวเค้าว่าเห่อ ฮ่าๆๆๆ ช่วงบ่ายเราไปกันที่ Ming's Tomb สมบัติราชวงศ์หมิงของจริง เป็นสุสานฝังศพของราชวงศ์หมิง ทางเข้าสวยดี เหมือนอยู่เมืองนอก (อ่าว นี่ก็เมืองนอก) เข้ามาข้างในแล้ว ดิฉันไม่แคร์ เดินไปซื้อไอติมกิน ฮ่าๆ เข้าไปในพิพิธภัณฑ์ มีของเก่าเยอะเลย สมบัติราชวงศ์หมิงของพี่โดม แต่ประทับใจอันนี้ มงกุฏเจ้าหญิง อร๊ายย อยากใส่ สวยมาก ส่วนอันนี้เป็นเงินสมัยก่อน หอนี้สวยมาก ข้างหลังคือที่ฝังศพค่ะ จะเป็นภูเขาที่สร้างด้วยมนุษย์ พระศพของจักรพรรดิ์จะถูกฝังอยู่ใต้ภูเขา ถ่ายรูปมาแต่ไม่ค่อยชัด ก็เหมือนเนินเขาธรรมดาที่เค้าล้มรั้วไว้ แต่ที่ไม่ชอบเลยคือ มีนักท่องเที่ยวจีนกลุ่มนึงนั่งเล่นไพ่กันอยู่ตรงนั้น สำหรับเราคิดว่าเป็นคนลบหลู่มากๆเลย แล้วอีกอย่างที่กำแพงเมืองจีน นึกว่านักท่องเที่ยวจะเยอะ มีแต่คนจีนประมาณ 95 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว เพื่อนเราเลยดูแปลกในสายตาคนจีน ฮ่าๆๆ ส่วนไกดทัวร์สงสัยมากว่าเรามาคบกันได้ไง ถามว่าเรียนมหาลับมาด้วยกันเหรอไรงี้ ฮ่าๆ ก็คิดไป สนุกมาก เหนื่อย (นั่งรถ) ด้วย ในที่สุดก็ได้มา 1 ในสิ่งมหัศจรรย์ของโลกแล้ว มหัศจรรย์จริงๆ แต่จะไม่ขอมาอีกแล้ว กลัววว กลัวมากกกกกกกก จะเป็นลมตาย กลัวความสูง ไม่รู้ทำงานบนเครื่องบินที่ความสูงมากกว่า 36,000 ft. ได้ยังไงทุกวัน   Create Date : 07 เมษายน 2554     Last Update : 7 เมษายน 2554 8:53:32 น. Counter : 5387 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang