BlogGang.com : : Bloody Distance - Another One (not) Fine Day in London...

★ ★This is just the beginning of my journey ^^ ★ ★

Group Blog

All Blogs

Another One (not) Fine Day in London...

สวัสดีค่ะ

ตอนแรกอยากตั้งชื่อว่า "ลอนดอนเยินๆ กับตี๋ตระกูลซ่ง" มากเลย แต่แลดูไม่น่าอ่าน แลดูน่ากลัวมากกว่า เลยเอาแบบปกติธรรมดาไปก่อนแล้วกัน

เพิ่งกลับมาจากลอนดอนเมื่อคืนค่ะ สลบ ยับ เยิน สภาพปลวกมาก ไม่ไหวแล้ววว เหนื่อยยยย อยากจะตะโกนใส่ PA (Announcement) ใส่ผู้โดยสารว่า "เหนื่อยโว้ยยยย น้อยๆ กันบ้างก็ได้ อย่าเยอะ อย่าเยอะ!!!"

อย่างที่ (ลูกเรือ) ทราบกันดี ว่าลอนดอนเป็นไฟลท์ที่หนัก แย่ ละก็เยินมาก ขึ้นชื่อว่ามี Special Meal เยอะมาก เนื่องจากผู้โดยสาร 90% ขึ้นไป เป็นอินเดียค่ะ แบบกินนู่นก็ไม่ได้ กินนี่ก็ไม่ได้ ไม่อยากจะว่ามากค่ะ ชีวิตใครก็ชีวิตมัน แต่ชีวิตคุณมันกระทบชีวิตฉันเหลือเกิน...

ไม่เป็นไรค่ะ...มันคืองาน

แล้วทุกคนไฟลท์นี้ เราเดินออกไปไหนไม่ได้เลยอ่ะ ทุกคนจะเรียกไปถาม IFE (In flight entertainment) หรือทีวีนั่นเอง คือ....ทำไมอ้ะะะะ ทำไม...ทำม้ายยยยยยยยยย ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุกคนต้องถามอ่ะ ก็กดๆ เลือกๆ ไป มีปุ่ม enter 1 อัน อยากเลือกก็กดเลย แล้วทุกคนจะชอบกดผิด กดเป็นปุ่ม Call bell ซึ่งถ้ามีไฟขึ้นมาเมื่อไหร่ เราก็ต้องเดินไป ประมาณว่า อยากได้อะไรมั้ยคะ ไรประมาณนี้ แต่ไฟลท์นี้ 80% มันคือความผิดพลาดจากการกดทีวี ทีนี้ก็เดินกันขาลากไม่ได้หยุดเลย

ไม่เป็นไรค่ะ..มันคืองาน

คือผู้โดยสารไม่มีทางรู้ว่า ไฟลท์แค่ 6 ชั่วโมงเรายุ่งกันข้างหลังแค่ไหน สภาพเหมือนสงครามลง มีตั้ง 3 service จบอันแรกเริ่มอันสอง จบอันสองพักได้สิบนาที เริ่มเซอร์วิสต่อไปอีก โหยยย....มันแบบว่า ไม่ไหวจริงๆ

แถมขากลับมี Medical case อีก แบบที่เป็นเตียงผู้ป่วยขึ้นมาเลยอ่ะค่ะ น้องเค้าน่าสงสารมาก เป็นเด็ก (ลูกคนรวย) ชาวกาต้าร์นี่แหละ เดินทางไม่มีพ่อแม่ มีแต่หมอละก็พี่เลี้ยง (ความรวยช่วยอะไรไม่ได้เลย) น้องเค้าต้องต่อท่ออ๊อกซิเจนไว้ที่คอ หมอบอกว่า เค้าจะเป็นอย่างนี้ไปตลอดชีวิต เราแบบขนลุก หน้าชาเลย ทำไมคนเราต้องมาเจอ มาเป็นอะไรแบบนี้ด้วย รู้สึกเสียใจกับน้องเค้าจริงๆ ค่ะ

แต่ประเด็นคือ (ประเด็นของเราเอง) ขากลับเราหมดแรงมาก จบไฟลท์เราอยากกลับบ้านนอนมากๆๆ แต่ว่ามีเคสนี้ กว่าจะรอ Ambulance มา นานมากกกกก เป็นชั่วโมง เราแทบล้มทั้งยืนเลยอ่ะ ไม่ได้เว่อร์ เซไปหาคนนู้นที คนนี้ที เพื่อนเป็นห่วงแบบ ไหวรึเปล่า เราบอกว่า ไม่ไหวแล้ว พร้อมกับล้มตัวลงแถวๆ เบาะผู้โดย

ไม่เป็นไรค่ะ.....ไม่เป็นไรค่ะ.....มันคือ....งานนนนน

ละขาไป เราไปโดนอะไรไม่รุ้ในครัวอ่ะ เป็นแผลช้ำ ใหญ่นะ แต่ไม่มาก แถวๆ ข้อศอก เพื่อนตกใจกันใหญ่ หัวหน้าก็ตกใจ บอกว่า นี่ทำไมไม่บอกชั้นให้เร็วกว่านี้ ชั้นต้องเขียนรีพอร์ทนะ ไม่งั้นเดี๋ยวเธออาจจะโดน Grooming issue ไม่ได้บินไปหลายวัน ถ้าไม่หายอาจเป็นอาทิตย์เลยนะ

ค่ะ บริษัทนี้ก็เป็นอย่างนี้ ลูกเรือช้ำนิดช้ำหน่อย แผลนิดแผลหน่อย โดนลวกนิดหน่อยไม่ได้ ห้ามบิน ทำไม ไม่สวยเหรอ กลัวผู้โดยสารสยอง หรือว่าอะไร ยังไง น้องจีนผู้หญิงที่บินด้วยกันเอาแผลมาโชว์ เล็กเท่ามดกัด บอกว่า ชีเพิ่งโดนออนกราวน์ไม่ให้บินไปสามวัน เพราะอีแผลแค่เนี๊ยะ

โอ๊ยยย....เพลียย.....

เอาล่ะเรื่องไฟลท์ พอก่อน เรามาเข้าเรื่องเที่ยวเยินๆ ของเรากันบ้างดีกว่า

คือตอนนี้เข้าหน้าร้อนแล้ว เราก็แบบชิวๆ ใส่เสื้อบางๆ ไม่ได้ไรมาก ที่ไหนได้ โคตรหนาววววว เพราะฝนดันตก ตกเยอะด้วย ไม่ใช่น้อยๆ ปรอยๆ หยิมๆ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่เจียม ออกไปเที่ยวกัน

ครั้งนี้ได้คู่หูคนใหม่ (ชาติเดิม) เป็นน้องจีน (เรียกเค้าน้องอีกละ เค้าแก่กว่า) น่าสงสารมาก เพราะว่าเค้าเป็นคนเงียบๆ เลยโดนหัวหน้าใหญ่เล่นตั้งแต่ในห้องบรีฟก่อนบินแล้ว ที่เวลาถามคำถามไรงี้อ่ะ เค้าตอบถูกนะ เพียงแต่เค้าไม่ค่อยพูด หัวหน้าใหญ่เลยไม่พอใจ จะคอยเล่นงาน จิกๆ กัดๆ อยู่ตลอด (หัวหน้าใหญ่ผู้ชาย ชาวอินเดียค่ะ...เป็นอย่างนี้ทุกคนสิน่า...) นั่นแหละ ตอนหลังมันมีทะเลาะกันด้วย เดี๋ยวค่อยเล่าค่ะ

ตอนแรกว่าจะไม่ออก แต่ก็โอเค มีกันอยู่ 2 คนไฟลท์นี้ นอกนั้นเป็นคนแปลกๆ หมดเลย เช่น ฝรั่งเซอร์เบียไม่ทำงาน เอาแต่แรดเอย ไอ่มาเลย์ขี้เก็กเอย อินเดียหน้าจิกเอย จริงๆ น้องจีนผู้หญิงอีกคน เค้าทำข้างหลัง (เราทำตรงกลางกัน) แล้วน้องจีนคนนั้นไม่ออก ก็เลยเหลือเรา 2 คน กะไอ่ตี๋ตระกูลซ่ง จริงๆ มันชื่อ โอ๊ยย เรียกไม่ถูก พิมพ์เป็นภาษาไทยไม่ได้ มันยาก เรียกมันว่าตี๋ละกัน ฮ่าๆๆ (ขอโทษนะ)

ออกมา เราเอากล้องไปด้วย เอากระเป๋าไปเล็กไป เลยไปขอถุงแซ่วๆ ฮ่าๆๆๆ (ถุงพลาสติก) ที่ Concierge เอาไปใส่กล้อง โคตรตลก โคตรทุเรศเลยอ่ะ เอากล้องใส่ถุง แต่ว่าตี๋เตรียมการมาดี มีร่ม 1 อัน หลังจากนั้นเราก็ออกเดินทาง ด้วย Tube ประมาณ 45 นาทีแหนะ กว่าจะถึงในเมือง ระหว่างทางไปรู้สึกว่าแป๊บเดียว เม้าท์กันไปตลอดทาง นู่นนี่นั่น นู่นนี่นั่น

โอเคถึงในเมืองกันแล้ว โคตรไม่มีจุดหมาย ไม่มีเลยยยย ถามว่าไปไหนกันดี ไม่รู้ ไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ อ่ะ ตอนแรกไปลงไฮปาร์ค กะจะไปเดินเล่นกัน โผล่ออกมาตรงนั้น โห....หนาว แบบจะแข็ง กึกๆๆๆ ตี๋ถามว่า "เทอ จะเอาแจ๊คเก็ตชั้นมั้ย" โหหหห เลยตอบไปว่า แก...แกแมนมากเลยอ่ะ สุดยอด ยังไม่ทันจะถึงไหน มันบอก มันพูดไปงั้นแหละ ไม่ให้หรอก มันไม่ใช่ฮีโร่ พร้อมกับเดินหัวเราะทำหน้าสะใจไป ปล่อยให้กุกรี๊ดดิ้นพราดๆ อยู่ตรงนั้น

เราไม่มีหน้าจะออกไปเดินปาร์คกันแน่ๆ เลยเปลี่ยนสถานี ลงมาแถว Green Park กะหาไรกิน หิวววว เดินมาเจอ Museum แวะกันซักหน่อย ไหนๆ ก็ไหนๆ

สภาพเยินๆ

สวยดีค่ะ

รูปปั้นเยอะเชียว

เค้ามี exhibition ข้างใน พิงไม่ได้เข้าค่ะ

ดูความหน้าบาน โอ๊ยยยย นี่เป็นผลจากคอลลาเจนจริงๆ หรือ

ตี๋บอกว่า ชั้นเคยเห็นรูปเทอในเฟซบุคของเพื่อน (โจบี้) มันบอกว่า มันจำเราได้ แต่มันบอกว่า แต่ตอนนั้นเทอดูผอมนะ

เมิงหมายความว่าอย่างไร??? (ตัวมันผอมประมาณครึ่งนึงของเรา)

นี่เป็นเพราะคอลลาเจนใช่ไหม เสียใจว่ะ T_T มีแต่คนบอกว่ากินละจะอ้วน

อ่ะ แล้วเราก้มาเจอเสา สวยดีอ่ะ

มันก็ถามว่า ถ่ายไม มีความสำคัญอะไร นู่นนี่นั่น เฮ้ยยย นี่กุออกมาคนเดียวดีกว่าป่ะ อยากแกล้งหลงหลายทีละ

ต่อมาก็มาโผล่เอาแถวนี้ กลับมายืนที่เดิมมม...ที่ๆ เคยคุ้นตา (ตอนมากะเอ๊กต้า)

ดูท้องฟ้าสดใสมาก ที่ไหนได้ อีตี๋กะอีหมวยวิ่งหลบฝนมุดร่มกันอย่างกะหนังเกาหลี ถ้ามีเพลงประกอบนี่ใช่เลย

หลบฝนกันเข้าร้านอาหารก่อน มาเจอบุฟเฟ่ต์อาหารจีนพอดี เข้าเลย ไม่ไหวแล้ว นาทีนี้ กรูหิวมากกก อาหารอร่อย หมูแดงเริ่ดๆ เรากินได้นิดเดียวก็อิ่มซะละ

นี่วิวนอกหน้าต่าง เหมือนคนจะมารอดูละครเวทีกันจ้ะ

เราก็นั่งกิน ชิว เม้าท์มอย เม้าท์คนนู้นคนนี้กันไป หลบฝนกันซักพัก เดินออกมา ดันเจอไชน่าทาวน์ ใหญ่พอสมควรเลยอ่ะ

ถ่ายรูปมาแค่นี้ ฝนตก ไม่อยากควักกล้องออกมา เสียดาย น่าจะเข้าไปในไชน่าทาวน์ก่อน เพราะมีร้านน่ากินหลายร้าน เป็ดแขวนเรียงราย อร๊ายยยยยยย เป็ด..รอไปก่อนละกันนะจ๊ะ

ต่อมา ไปลอนดอนบริดจ์กันดีม้ายยย พอไปถึง เราสองคนแบบ รันทดมากกก อยากถ่ายรูป ฝนก็เริ่มหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าไปทุกที วิ่งกันหัวซุกหัวซุน ด่ากันไปตลอดทาง เมิงกางร่มดีๆ เดี๋ยวกล้องเปียก แล้วดูรูปที่ได้มา ง่อยยยย มืดดดด เชียว

กล้องเราเป็นแบบมือหมุน ซูมได้แค่นี้ ยังไม่มีเลนส์ ฮ่าๆๆๆ ในกล้องน้องตี๋จะดีกว่า เดี๋ยวรอไปเอาไฟล์มาก่อน ตอนนี้มันไปบิน

ต่อมาจะไป Tower Hill กัน เพราะที่โรงแรมแนะนำว่า เทอ 2 คนไปเดินเล่นกันชิวๆ นะ มีแม่น้ำ บรรยากาศดี มีร้านอาหารน่ารักๆ นู่นนี่นั่น นู่นนี่นั่น นู่นนี่นั่น...เราก็โอเค ลองไปดูไม่เสียหาย ตั๋ววัน ไปมันให้คุ้ม

ถึงแล้วจ้าา

โผล่ออกมา

ผ่าง....

ผ่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ......

เฮ้ยไรเนี่ย มืดครึ้ม ไม่มีไรเลย

งง...

ขี้เกียจเดิน ตกลงกันว่า เทอกับฉันคงไม่ไหวอ่ะ แวะถ่ายรูปกันนิดๆ หน่อยๆ พอ

อ่ะอาตี๋ สังเกต มันไม่มีร่ม หลังๆ เรายึด บอกเมิงไม่ต้องกางหรอก...

ละฝีมือการกางร่มของมันน่ะ กรูเปียกตลอดดดด แบบว่ามันสูงกว่าเรานิดเดียว ลำบากจัง...

แล้ววันง่อยๆ ก็จบลง มันอยากไปนั่งลอนดอนอายส์ต่อบอก เมิงยังจะเอาอีกเหรอ ตัวมันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เดินกันไปหาวกันไป สรุปกลับถึงโรงแรมเกือบประมาณ 4 ทุ่ม ขากลับนานมากกกก เพราะว่าไม่มีแรงจะคุยกันแล้ว นั่งหลับคอพับคออ่อนกันไปบนรถไฟ เหมือนจะผลัดกันหลับ ผลัดกันเฝ้า มันหลับเราตื่น มันตื่นเราหลับ เป็นการเดินทางที่นานมากกกก กว่าจะแคชบัสกลับโรงแรมกันอีก หมดสภาพ .... คร่อกกก ละในรถไฟโคตรตลก มีแบบแก๊งค์ชายไม่แท้ มันพยายามร้องเพลงประสานเสียงกัน แบบเหมือนซ้อมไปร้องที่งานพรอมเหรอ (อันนี้คิดเอง) ฮ่าๆๆ เพลงแบบ Just the way you are ไรเงี๊ยะ ตลกมาก ร้องกันดังมากกก ไม่อายเลยอ่ะ เราต้องแอบขำ ละก็มีร้องอีก It's raining men!!! ฮัลเลลูยาา!! แบบเพลงประจำชาติเก้งกวางอีกเพลงนึง โคตรตลกกกกก เราก็แบบ ง่วงก็ง่วง ขำก็ขำ ตอนแรกโหนกันอยู่สองคน พอมีที่ว่าง เราก็เลยไปนั่งก่อนคนแรก เป็นผู้ชาย แกห้อยโหนไปละกัน

เรื่องเที่ยวกะเรื่องไฟลท์ผสมกัน เราเลยเหนื่อยมากกก เป็นลอนดอนที่แบบ กรูไม่น่าออกไปเที่ยวเลย ถ้าไม่นัดไว้ก่อนคงเบี้ยวอ่ะ

เออ แล้วก่อนออกเที่ยว เพอร์เซอร์ก็เรียกน้องตี๋ไปด่า หลายๆ เรื่องว่าไม่เคารพมัน ทำอะไรไม่รอบคอบ นู่นนี่นั่น น้องตี๋ทนไม่ไหว ระเบิดค่ะ แบบว่า นี่ เทออยากให้คนเคารพ แล้วเทอเคยเคารพคนอื่นก่อนรึเปล่า ห๊า ทำไมชอบด่ามันต่อหน้าคนอื่น บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หัวหน้าอินเดียจ๋อย กริบ สนิท เจอตัวจริงเข้าให้แล้ว เลยทำเป็นตลกกลบเกลื่อนบอก ชั้นก็แค่อยากจะเตือนเทอ Smile Boy ตี๋ขึ้นใหญ่เลย อย่ามาเรียกกรูแบบนี้ กรูไม่ชอบบ!! จนหัวหน้าต้องล่าถอยไปเอง (แหม...เล่าเหมือนอยู่ในเหตุการณ์) แต่ดีหน่อย เพราะขากลับ น้องตี๋เค้าไปกลับอีกไฟลท์นึง ไม่ได้กลับกะเรา ดีแล้ว จะได้ไม่มีเรื่องกับหัวหน้าคนนี้ บางทีเวลาบินจะเป็นอย่างนี้คือ ตอนบินมามาเครื่องโบอิ้งด้วยกัน ตอนหลับแยกกันกลับ เรากลับแอร์บัส ส่วนตี๋กลับโบอิ้งกะลูกเรืออีกชุด ซึ่งมันได้เวลาเลย์โอเวอร์นานกว่าเราแบบ เรากลับ 7 โมงเช้า มันกลับเที่ยง อะไรประมาณนี้ เซ็ง เราได้สั้นมาก เลยยิ่งเหนื่อยใหญ่

จบแล้ววววว เหนื่อยจังงงง ดูละครน้ำเน่าไทยดีกว่า เครียดอ่ะ อิน....

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

Create Date : 20 กรกฎาคม 2554

Last Update : 20 กรกฎาคม 2554 14:34:17 น.

23 comments

Counter : 1948 Pageviews.

ชอบอ่านบล็อกพี่พิงมากค่ะ พี่จบ มนุษยอิ้ง มช หรือเปล่าค่ะ

โดย: กิ๊บ IP: 202.28.25.69 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:14:29:07 น.

เม้นต์ ได้แร้ว อิอิ ซาหนุกจัง น้องตี๋เค้าเจ๋งดีนะชอบๆ

โดย: คม IP: 172.16.36.164, 203.144.130.176 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:43:19 น.

เขียนได้สนุกจังค่ะ งานแอร์โอสเตสนี่หนักไม่ใช่เล่นเลยนะคะ แต่ก็คุ้มตรงได้เที่ยวด้วย

ป.ล. คุณพิงน่ารักจังค่ะ

โดย: ทิพย์ IP: 122.105.233.78 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:09:27 น.

สู้ๆนะครับ แล้วมาเล่าให้ฟังอีกนะ
สนุกดี อิอิ

โดย: fanclub IP: 218.186.175.85, 218.186.17.249 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:11:50 น.

บรรยายซะเห็นภาพเลยค่ะ นี่เพิ่งกลับมาเหมือนกันไปเมื่ออา
ทิตย์ที่แล้วฝน ลม หนาวววแต่
สนุกมาก

โดย: พี่อ้อม IP: 79.7.191.75 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:34:06 น.

เล่าเรื่องได้สนุก มากๆ คะ
โดยเฉพาะ ถุงแซ่ว ๆ

โดย: abkai

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:36:15 น.

ขอเพิ่มเติมค่ะ ถุงแซ่วๆนี่มันกำ
เมืองแม่นก่อ คนเมืองเหมือนกั๋น
ละก้าาาา

โดย: พี่อ้อม IP: 79.7.191.75 วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:59:56 น.

แค่อ่านแล้วรู้สึกสนุกดี.. แต่เข้าใจว่าถ้าเป็นคนทำงานแล้วคงไม่ค่อยจะสนุกซักเท่าไหร่

ปล. จขบ. น่ารักจัง..สวยด้วย แต่นั้นแหละ ถึงเป็นเป็นแอร์ฯ เนอะ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกพี่คะ

โดย: คนชอบอ่านผ่านมาทัก

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:41:20 น.

แวะมาอ่าน และทักทายค่ะ สนุกดีค่ะ จขบ.น่ารักจัง

โดย: bobomo

วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:49:26 น.

โหยๆๆ บล็อกนี้สงสารพี่นางฟ้าคนสวยจัง อิอิ

ดีใจจังเลยค่ะ พี่พิงยังจับบล็อก บุตรได้ งิงิ

จุฟๆๆ สู้ๆนะค่าาา

โดย: daisy angel (budja09

) วันที่: 20 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:08:35 น.

@น้องกิ๊บ ใช่ค่ะ มนุษย์อิ้ง มช. จ้า
@คุณคม น้องตี๋เค้าเจ๋ง และทำงานดีด้วยค่ะ
@คุณทิพย์ งานหนักมากจริงๆ ค่ะ แต่ถ้าคิดในแง่ดีก็คุ้มเหมือนกันนะคะ
@fanclub ยินดีค่าาา
@abkai ขำถุงแซ่วๆ เหรอคะ อิอิ
@พี่อ้อม แม่นละเจ้า กำเมืองค่ะ
@คนชอบอ่านผ่านมาทัก ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนเช่นกันค่ะ
@Bobomo ขอบคุณที่แวะมาเที่ยวด้วยกันเช่นเดียวกันค่ะ
@budja09 จำได้สิจ๊ะ ละก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

โดย: Bloody Distance

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:44:32 น.

ดีจ้าน้องพิงพี่มาแร้นนน อิอิ มาช้ากว่าชาวบ้านเพราะไปลวนลามหมออยู่555+

ดอกแรกบ่นได้ใจมากนึกออกว่าผู้โดยอินดีเป็นไงพี่บินกะส่ยการบินน้องบ่อยพี่รู้ซึ้งถึงความงี่เง่าของเฮียๆ แกดี

ดอกสองเห็นตู้โทรศัพท์แล้วนึกถึงหนัง doctor who มาก

ดอกสามตี๋ตอกหน้าพี่อินได้แซ่บมาก กร๊ากกกๆๆๆ คงหมดความอดทนแล้วจริงๆ

บล็อกนี้หนุกมากจ้ะ จุ๊บๆๆ

โดย: Thairabian

วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:41:12 น.

ตามมาผจญภัยกะน้องพิงด้วยคนค่ะ
ไฟลท์ท่าทางหฤโหด โอ้โหหห ผู้โดยสารแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย

หัวหน้าใหญ่จิกกัดลูกน้อย ว๊ายยยย ไม่สงสารเค้ามั่งเล้ย ทำงานหนักนะ

เจ้าตี๋ปากไม่ดี ถ้ามีใครมาบอกว่าเมื่อก่อนเธอผอม แล้วตอนนี้หมายความว่าไง หาเรื่องกันชัดๆ วอนซะแร้ว เมริง...เดี๊ยะๆๆๆๆ

ไชน่าทาวน์ที่โน่นดูใหญ่จัง
ที่มิลานมีนิ๊ดเดียว ที่เท่าแมวดิ้นตาย คนจีนที่นี่ไม่ค่อยเข้าสังคมเท่าไหร่

อ่านเรื่องน้องตี๋ของขึ้น ทะเลาะกับหัวหน้า อืมมมม บางทีเค้าก็ทนไม่ไหวนะคะ พี่ว่าคนเป็นหัวหน้าต้องฉลาดกว่านี้ จะมาด่าๆ ลูกน้องได้ไง เดี๋ยวก็โดนแกล้งหรอก

พักผ่อนเยอะๆ ค่ะ เก็บแรงไว้
ขอให้น้องพิงมีสุขภาพแข็งแรงดีทุกๆ วันนะคะ

โดย: diamondsky

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:3:40:55 น.

ดีจ้าน้องพิง ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปขำคนป่วยคนเอ๋อค่ะ อิอิ รอตอนใหม่ของน้องพิงอยู่นะคะ จุ๊บๆ

โดย: Thairabian

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:40:57 น.

คุณพิง ฟังแล้วไฟลท์นี้น่าเหนื่อยจริงๆคะ หวังว่าไฟลท์หน้าจะได้ไฟลท์ที่ไม่โหดขนาดนี้นะ
แค่อ่านแล้วก็สยองค่ะ ถ้าเราไปเที่ยวแล้วเจอผู้โดยสารจอแจจ๊อกแจ๊ก ลุกๆ นั่งๆ เราจะเป็นบ้าให้ได้
ขอบอกว่าหน้าใสสวยปิ๊งนี่ เพราะว่าทานคอลลาเจนเหรอ อยากรู้อะ จะได้ลองทานบ้าง

โดย: PookPandaPapanduk

วันที่: 22 กรกฎาคม 2554 เวลา:20:47:25 น.

อ๊ากก ดีใจจัง กิ๊บอยู่ปีหนึ่งค่ะ พี่รหัสอะไรหรอค่ะ ^.^

โดย: กิ๊บ IP: 192.168.100.238, 110.77.250.237 วันที่: 23 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:24:22 น.

มาเที่ยวบล็อกคนน่ารักค่ะ

น่ารักมากๆ

โดย: ทิพย์ (Siriporn&Flemming

) วันที่: 23 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:28:35 น.

Nice pics na ter. Eventhough it's gloomy, it's UK.LOL It rains everyday (My name is rain)the weather sucks here-.-
ps. miss u loads.

โดย: cre IP: 129.11.174.23, 129.11.77.197 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:32:23 น.

เล่าได้เห็นภาพเลยค่ะ ว่าคงยุ่งจริง ๆ แต่เวลาออกมาบริการก็ต้องยิ้มแย้มแจ่มใสเนาะ

เหนื่อยมากแต่ก็ได้พักเที่ยว ชาร์จแบตไปในตัวเนาะ

โดย: ANGEL_CS

วันที่: 2 สิงหาคม 2554 เวลา:21:25:42 น.

ขอบคุณครับผม ^^
ติดแก๊ส
ขาย iphone
เช่าคอนโด
roll up
ติดแก๊ส

โดย: คนเดินดิน (หน้าใหม่อยากกรอบ

) วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:15:22:45 น.

รีบมาอัพนะค้าพี่พิง

โดย: Fon (zuko02

) วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:20:35:16 น.

วิ่งตามลิงค์เข้ามาว่องไวพร้อมพูดว่าพี่ขอโทษ ๆ มาก ๆ เลยค่ะ สำหรับเมนูที่บล็อก ..

เมื่อตอนบ่ายพี่แวะไปบล็อกขนมมาหวานแล้วมาเจอลิงค์เกี่ยวกับทำงานแอร์ของน้องพิงที่พี่เข้าไปเม้นท์หน่ะค่ะ
นั่งอ่านบล็อกเพลินเลยเถิดไปเที่ยวถึงบ้านที่เชียงใหม่พร้อมจิบน้ำชาด้วย (บ้านเรือนไทยสวยมากทำให้คิดถึงพ่อเลย 5 5)
อ่านเพลินคุยสนุกขอแอดไว้เผื่อได้ไปเที่ยวต่างประเทศรวมถึงเมืองไทยด้วยเลยแล้วกันจ้า
พี่ปุ้มค่ะ

โดย: pumorg

วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:6:06:12 น.

อ่านไปขำไป นี่ต้องขอบใจน้องตี๋ที่ติดร่มมาให้น้องพิงใช้นะ 555 เดินกันไป ถ่ายรูปไปมันก็เหงาสิคะ ต้องมีจิกกันกันบ้างแบบนี้ แต่พี่ยุ้ยว่าคนที่โดนจิกน่าจะเป็นตี๋มากกว่านะเนี่ย น่าฉงฉาน นี่ขนาดฝนตกยังลุยกันจนถึง 4 ทุ่ม ยกนิ้วโป้งให้เลย

ใครว่าน้องพิงอ้วน เค้าเรียกหน้าอิ่มค่ะ แต่ตัวผอมนิดเดียวเอง

โดย: PrettyNovember

วันที่: 22 สิงหาคม 2554 เวลา:13:53:36 น.