==== ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อยากจะเป็นสามี และ เป็นพ่อให้ได้ดีกว่าที่เคยเป็นเมื่อวาน ====
Group Blog
 
All Blogs
 
บทเรียนเล็กๆของลูกผู้ชาย(ตัวน้อยๆ)ของพ่อ ...

บ่ายวันหนึ่ง ...

เสียงลูกผู้ชายตัวน้อยๆของพ่อร้องดังลั่นมาจากหลังบ้าน ...
พร้อมกับการรายงานตามหลังมาติดๆจากคุณแม่ของหนู
"น้องภัทรโดนเสี้ยนตำมือ แต่ไม่ยอมให้แม่บ่งออก"
พ่อเดินไปดู พร้อมประเมินสถานะการณ์ ...
เสี้ยนบางๆยาวราวๆครึ่งเม็ดข้าวสวย ฝังแนวนอน
ไม่ลึกมาก เพราะพ่อพอมองเห็นลายเสี้ยนผ่านเยื่อหนังใสๆ

แล้วการเจรจาต่อรองที่ซับซ้อนยุ่งยากยาวนานกว่าในตำราไหนๆก็เริ่มขึ้น

น้องภัทร ... "ไม่" "ไม่" แล้วก็ "ไม่" ...
พ่อ ... งั้นเรามาตกลงกันอย่างลูกผู้ชาย


"จะไม่มีการบ่งเสี้ยน" ... ข้อตกลงระหว่างลูกผู้ชายตัวโต กับ ลูกผู้ชายตัวน้อย :)
"แค่เอาปาสเตอร์แปะไว้ก็พอ"
...
หนึ่งวันผ่านไป
...
เสี้ยนก็ได้ทำหน้าที่ของมัน
อย่างที่มันทำมาหลายๆหนกับมนุษย์หลายๆคนในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมา

... จึงได้มีการเปลี่ยนแปลงข้อตกลงลูกผู้ชายกันใหม่
... เอามันออกก็ได้(น้ำเสียงแบบยอมจำนน) แต่ต้องไม่เจ็บ (ฮ่วย !)

หลังจากเรื่องราวผ่านไปหลายวัน
พ่อเรียกลูกผู้ชายตัวน้อยของพ่อเข้ามาทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

หนูได้เรียนรู้อะไรบางอย่างที่สำคัญมาก หนูอาจจะไม่เข้าใจในวันนี้
แต่พ่อจะบันทึกเอาไว้ ให้ "ลูกผู้ชาย" ของพ่อในวันข้างหน้า

ข้อที่ 1 แก้ปัญหาต้องแก้ที่ต้นเหตุ

ข้อที่ 2 ปัญหาถ้ามันเกิดขึ้นแล้ว
การแก้ไขมักจะต้องแลกด้วยความเจ็บปวดและสูญเสีย

ข้อที่ 3 การทิ้งปัญหาไว้ นอกจากมันไม่มีทางจางหายหรือบรรเทาไปเอง ปัญหามันยังจะแย่ลงเรื่อยๆ

ข้อที่ 4 ถ้าการทิ้งปัญหาไว้นานถึงเวลาหนึ่ง
การแก้ปัญหาจะยากและเจ็บปวดกว่าจะแก้เมื่อตอนเริ่มต้นเกิดปัญหา

ข้อที่ 5 ยิ่งแก้ปัญหาที่ต้นเหตุเร็วเท่าไร ยิ่งสูญเสีย เจ็บปวด น้อยลงเท่านั้น

ข้อที่ 6 ในปัญหา ในความเจ็บปวด ในความสูญเสีย ถ้าดูให้ดีๆจะมีโอกาสดีๆใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอ (เช่นที่พ่อเอามาสอนหนูในคราวนี้ไง)

และ ข้อที่ 7 ข้อนี้สำคัญมากที่สุด ถ้าหนูจะใช้วิธีนี้กับหลานของพ่อ อย่าลืมตรวจประวัติการฉีดวัคซีนป้องกันบาดทะยักซะก่อนนะ :P


รักลูก
"พ่อ"
11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

บทเรียนที่ 11 ของน้องเฟิร์น ... "กระดุมเม็ดที่หายไป"


Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 26 ธันวาคม 2552 9:37:25 น. 4 comments
Counter : 1201 Pageviews.

 
พ่อธีร์เก่งจังเลยค่ะ ไม่รู้ว่าเกดจะืทำได้อย่างงี้มั้ย ยิ่งอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่มีใครและอะไรสนับสนุนเลย เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกของครอบครัวเรา ไม่อยากให้เค้ารู้สึกประหลาดจากคนอื่นๆ รอบตัว


โดย: gadeja วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:1:55:20 น.  

 
อืม ... ได้แง่คิดมากมาย จากการที่เสี้ยนตำมือแค่นิดเดียว เยี่ยมค่ะ


โดย: หนูแหม่มตัวจุ้น IP: 122.193.56.62 วันที่: 14 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:41:49 น.  

 
ยังทำงานไม่เสร็จ พรุ่งนี้ต้องส่งงานแล้ว แต่ขี้เกียจ (บวก ไม่สบาย ทำงานได้แบบไม่ค่อยราบรื่น)อยากจะนอน อยากจะหลับ แต่พอแวะมาอ่านบทความนี้ เกิดการเถียงกับตัวเอง ถ้านอน งานไม่เสร็จ ถ้าทำต่อ พรุ่งนี้ ทรุดแน่ เอาไงดี

เห็นน้องภัทรต่อรองได้ เจ็บหน่อย แต่ก็เอาวะ

นอนก่อน พรุ่งนี้ ตื่นเช้าๆ มาทำต่อ (คง)เสร็จทัน (หรอก)


โดย: wanarisa IP: 223.205.111.47 วันที่: 29 ตุลาคม 2554 เวลา:21:32:35 น.  

 
เหอ เหอ ไม่รู้โตไปจะจำได้แค่ไหน


โดย: แมงแกลบ IP: 115.67.96.61 วันที่: 11 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:21:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nong Fern Daddy
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 782 คน [?]




... Blog นี้ ...
แด่ ... แม่น้องเฟิร์นและน้องภัทร
เธอ..ผู้เปลี่ยนห้องที่มืดมิดให้สว่างไสวได้ด้วยรอยยิ้ม
เธอ..ผู้อยู่เบื้องหลังความเข้มแข็งและความสำเร็จทั้งมวล
... และ ...
เธอ ... ผู้เป็น "บ้าน" เพียงแห่งเดียวของผม

---------------------------------------------

หรือเพียง "ฝัน" ที่หาญท้าชะตาฟ้า ?

หรือจะเพียง "ศรัทธา" (ที่)ไร้ความหมาย ?

แม้จะเป็นแค่เพียง "ฝัน" จนวันตาย

แต่ผู้ชายคนนี้จะอยู่ข้างเธอ ... ตลอดไป ...

แด่ ... ลูกที่กล้าฝันของพ่อ

Friends' blogs
[Add Nong Fern Daddy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.