Group Blog |
นิราศชัยภูมิ ตอนที่ ๒ (ชมทุ่งกระเจียว) เสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วดังแว่วตื่น ลุกขึ้นยืนสะบัดแข้งสะบัดขา รีบอาบน้ำล้างหน้าและล้างตา ได้เวลานัดไว้ไปเที่ยวกัน  คนตัวเล็กขยับเข้าไปด้านใน คนตัวใหญ่นั่งอยู่ตรงท้ายนั่น พอครบคนลุงเสริฐขับออกพลัน ก่อนตะวันยิ้มรับจับแสงทอ  ถึงลานจอดมีคนอยู่ล้นหลาม จุดสอบถามรอคิวมากจริงหนอ บางคนเดินบางคนก็ยืนรอ เราไม่ง้อรอรถต้องรีบไป  รีบเดินจ้ำแซงนำคนข้างหน้า หากชักช้าจะไม่ไปถึงไหน มาจนสุดหยุดยืนแอบปลื้มใจ มองสุดไกลฟ้าครามงดงามตา   ขอเก็บความทรงจำไว้ย้ำจิต ในความคิดเก็บภาพอยู่ตรงหน้า ใช้ประสาทสัมผัสของสายตา ระลึกว่าเคยพามาเยี่ยมเยียน   ทั้งครอบครัวลุงเสริฐและป้าทัศ เหมือนยืนวัดร่องรอยคอยขีดเขียน บันทึกเก็บประสพการณ์เป็นบทเรียน ได้มาเวียนแวะล่องท่องถิ่นไทย  อีกครอบครัวลุงโชคและป้ายุ้ย เก็บไว้คุยเล่าขานเพื่อนบ้านได้ แม้หนทางห่างไกลก็เหมือนใกล้ ร่วมทางไปดั่งมิตรคู่ชิดชม  มาสะดุดหยุดยืนอยู่หน้าป้าย อาจเสียดายหยุดถ่ายเกินจะข่ม อันดับหนึ่งป้ายนี้คนนิยม ทำอารมณ์ยิ้มหน่อยคนคอยนาน  แสงตะวันเริ่มสาดส่องทั่วหล้า ไม่รอช้าตามทางป้ายสื่อสาร ทุ่งกระเจียวชูช่อรอเบ่งบาน ขึ้นเป็นลานกว้างใหญ่ให้เราดู    เป็นเส้นทางบริบทกำหนดไว้ เดินตามไปศึกษาและเรียนรู้ ใช้สองตาพร้อมกล้องเมียงมองดู อย่าใคร่รู้เด็ดดมมาชมเชย   สองข้างทางชูช่อชมพูอ่อน ดั่งเว้าวอนอ้อนใจให้เปิดเผย ตกห้วงรักอิงแอบแนบชิดเชย ย้อนวันเคยเคียงอยู่คู่กันเอง   อนิจจาคนไทยเสียใจยิ่ง ไม่ประวิงถ้อยคำทำข่มเหง ลงไปเดินเหยียบย่ำทำละเลง ไม่กลัวเกรงป้ายบอกช้ำชอกใจ   เกิดเป็นไทยทำอะไรตามใจแท้ ไม่ดูแลธรรมชาติที่สดใส ขาดสามัญสำนึกจากข้างใน ตามแต่ใจของตัวชั่วสิ้นดี  เจ้าหน้าที่ตะโกนคอยขับไล่ คนจัญไรก็เพียงแค่เดินหนี เพียงถ้อยคำพูดจาไม่พาที จับไปตีประจานจนอานอาย  ไร้อารมณ์ข่มจิตไม่คิดต่อ ไปยืนรอถ่ายคู่อยู่ตรงป้าย ลาแล้วทุ่งกระเจียวจำต้องบาย มีที่หมายต่อมา"ป่าหินงาม" 
: sunsmile_a เห็นว่าชอบทำบุญ ที่ชัยภูมิมีวัดเยอะแยะเลย ไปเทีี่ยวด้วยทำบุญด้วย กำไรสองต่อนะจ๊ะ
โดย: nenenery
 วันที่: 17 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:10:57 น. |
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
||||||||||||
อยากไปจัง ว่าจะไปตั้งแต่ปีที่แล้ว ปีนี้ก็สงสัยจะอด