นิราศภูเก็ต ตอนที่ ๓ (วัดฉลอง)

ผ่านเมื่อคืนนอนหลับสบายนัก
ได้พิงพักทวินส์อินน์ในถิ่นที่
เป็นโรงแรมกลางเมืองทำเลดี
พักที่นี่สองคืนหรือสามวัน




ตื่นขึ้นมาตอนเช้าหิวข้าวแล้ว
ไร้วี่แววคนอื่นตื่นพร้อมฉัน
สั่งอาหารเครื่องดื่มมาพร้อมกัน
ไข่ดาวนั้นเคียงคู่ข้าวต้มปลา




น้องดีใจที่ได้อาหารก่อน
ข้าวต้มร้อนระวังหกลวกขา
น้ำส้มคั้นสองแก้วกำลังมา
กินช้าช้าอย่ารีบเกินพอดี




อิ่มอีกมื้อนั่งรออาหารย่อย
เก็กท่าหน่อยขอถ่ายตรงมุมนี้
ทำเลเหมาะฉากสวยกำลังดี
ยิ้มนิดสิไม่มากแค่พองาม




รอน้องเมฆมารับขับซีวิค
นั่งกระดิกเท้ารอคนทั้งสาม
ในวันนี้จะไปให้ติดตาม
ชื่อวัดนาม"ฉลอง"ของภูเก็ต





ใช้เวลาไม่นานสักเท่าไร
ชั่วอึดใจตามทางลัดเลาะเล็ด
อยู่ทางเหนือห่างเมืองไปเตร่เตล็ด
ราวราวเจ็ดกิโลพอประมาณ




ถึงวัดแล้วขอลงไหว้องค์พระ
ลูกเพิ่งจะมาถึงพึงสงสาร
ขอหลวงพ่อคุ้มครองผองไพรพาล
มาไหว้วานขอพรก่อนเดินทาง




ในวันพรุ่งจะมุ่งลงทะเล
หากซวนเซคลื่นลมช่วยสะสาง
ให้ฟ้าเปิดทะเลใสคลื่นเบาบาง
ในท่ามกลางทะเลไม่เลโล




ตักน้ำมนต์ล้างหน้าจากบาตรใหญ่
ต๊กกะใจทำไมใบใหญ่โข
เอาไว้ใช้หรือทำเอาไว้โชว์
บาตรใบโต..เข้าทีแปลกดีเชียว




มองรอบโบสถ์สวยงามล้วนวิจิตร
เพ่งพินิจลวดลายมิวายเหลียว
ศิลปะช่างไทยเป็นหนึ่งเดียว
ดูกลมเกลียวสอดคล้องของลวดลาย







ทั้งประตูหน้าต่างช่างบรรเจิด
ล้วนเลอเลิศฝีมือมิหนีหาย
ละเอียดอ่อนบรรจงลงลวดลาย
ทุ่มทั้งกายเทใจให้งานดี




เข้าข้างในมองไปเห็นองค์พระ
ให้เลิกละกิเลสข้างในนี่
สัญลักษณ์เตือนใจใฝ่ความดี
ทุกข์สุขมีจากใจใช่ใครทำ




ขึ้นไปไหว้สารีริกธาตุ
มิเคยขาดหมู่ชนคนคราคร่ำ
ให้ระลึกนึกถึงเพื่อน้อมนำ
หลักพระะธรรมคำสอนก่อนนิพพาน




หนึ่งทำดีจำไว้ให้ถ้วนทั่ว
สองละชั่วมัวเมาให้ก้าวผ่าน
สามนั้นจงทำจิตให้เบิกบาน
สามประการจำไว้ใช้เตือนตน




แล้วเข้าไปกุฏิหลวงพ่อแช่ม
ใจเบิกแย้มขอพรท่านอีกหน
ลูกมาไหว้ด้วยใจทั้งเจ็ดคน
ขอกุศลส่งให้ปลอดภัยพาล




สมควรแก่เวลาไหว้ลาท่าน
นั่งรอกันบันไดใกล้น้าสาร
ทั้งน้าทิพย์น้องเมฆรอท่านาน
เลยไหว้วานคนช่วยถ่ายด้วยกัน




เริ่มเมื่อยขาล้าแขนกันแล้วบ้าง
ต้องเดินทางพรุ่งนี่ตามที่ฝัน
ไปพังงาเที่ยวเกาะสิมิลัน
ยกครัวกันลำนำดำดูปลา







Create Date : 03 กรกฎาคม 2552
Last Update : 18 กันยายน 2552 16:56:05 น.
Counter : 1173 Pageviews.

2 comment
นิราศภูเก็ต ตอนที่ ๒ (ชมเกาะ-เลาะทะเล)


มีเวลาจะพาเที่ยวรอบเกาะ
ขับลัดเลาะรอบเขา เอ้า..เร็วรี่
ระวังหน่อยเส้นทางแคบสิ้นดี
รถสวนทีเบาหน่อยคอยระวัง




เลียบภูเขาสูงขึ้นเห็นวิวสวย
เมืองร่ำรวยผู้คนแต่หนหลัง
หลายเชื้อชาติปะปนจนอยู่ยัง
รวมมั่งคั่งคงอยู่คู่เมืองมา




หอชมวิวเขาขาดไม่ขาดรัก
จุดชมพักทอดไกลไปขอบฟ้า
ท้องทะเลสีครามแสนงามตา
ใครได้มาเยือนย่ำแสนฉ่ำใจ







เห็นเป็นดอนสันทรายปลายแม่น้ำ
ทะเลครามบรรจบพบกันได้
เหมือนคนรักเลิกร้างห่างกันไกล
แต่หัวใจบรรจบได้พบเจอ




ทอดสายตามองไปไกลเหลือที่
ถ้อยวจีเอ่ยปากฝากพลั้งเผลอ
ลมทะเลพัดไปให้ถึงเธอ
แอบละเมอเพ้อฝันกลางวันไป




สะดุ้งตื่นกลางวันฝันเพ้อพก
เกือบจะตกม้านั่งตั้งตัวได้
พบคุณพระก้มกราบขอพรไหว้
ลูกมาไกลขอให้พระคุ้มครอง





แล้ววนเลีียบริมเกาะเลาะชายหาด
ดั่งภาพวาดแต้มสีไม่มีสอง
หาดแสนงามคลื่นใสไล่เป็นฟอง
อยากลงลองเล่นทรายทิ้งกายนอน




เห็นฝรั่งนุ่งน้อยลอยโต้คลื่น
บ้างก็ยืนท้าแดดกันสลอน
บ้างก็โชว์ใจกล้าแก้ผ้านอน
เกือบเห็นหนอนฝรั่งช่างไม่อาย




เร็วรีบเร็วพวกเราเข้ามานี่
ขุดดีดีเห็นปูลงรูหาย
น้องเมฆเขี่ยพี่ขุดมุดหลุมทราย
อย่าให้ตายจับเป็นให้เห็นตัว




เห็นปูไหมวิ่งไวเร็วเหลือที่
ขุดดีดีก็ยังไม่เห็นหัว
เห็นแต่ขาไวไวไหนละตัว
มันคงกลัวคนจับกลับไปกิน




ฮิฮิฮิ...ช่วยกันขยันขุด
ปูกลับมุดลงทรายหายหมดสิ้น
เสียงคนเดินปูรู้และได้ยิน
คงชาชินวิ่งหลบจบเรื่องปู




ได้เวลาเย็นย่ำเกือบค่ำแล้ว
คงต้องแจวกันไปเพราะใคร่รู้
แหลมพรหมเทพอีกแห่งต้องไปดู
ตะวันสู่เร้นหลบจบขอบฟ้า





มุ่งลงใต้ของเกาะกันอีกครั้ง
้เหยียบไม่ยั้งวิ่งแซงคันข้างหน้า
รถรามากผู้คนเริ่มหนาตา
ขับตามมาลานจอดแล้วปลอดภัย

ทั้งไทยเทศฝรั่งเดินนั่งบ้าง
หาที่ว่างจับจองทั้งไกลใกล้
รอเวลาจดจ่อกันต่อไป
อย่าช้าใยเวลาไม่พาที




ถ่ายรูปไว้เพื่อเป็นอนุสรน์
ให้นึกย้อนเคยมาจนถึงที่
แหลมพรหมเทพจำไว้ให้จงดี
วิวสวยดีบรรยากาศบาดหัวใจ




ยิ้มเข้าไว้ฟันหายไปสองซี่
แต่ยังดีใช่หลุดหายไปไหน
ดั่งตะวันแม้ตกสักคราใด
คงขึ้นใหม่สดใสในอีกวัน




เสียงฝูงชนฮือฮาขึ้นมาบ้าง
รีบปล่อยวางมองเหลียวเอี้ยวตัวหัน
ทุกสายตาจับจ้องมองตะวัน
ปลายยอดนั้นเริ่มมัวสลัวลง




แสงสีส้มดวงกลมที่ปลายฟ้า
เอ่ยอำลาจากใจให้ใหลหลง
โบกมือลาขอบฟ้าลับลาลง
แต่ยังคงเฝ้าอยู่ดูแลกัน




ใช่ดับสูญจากลาทุกคราไม่
วนเวียนไปเช่นนี้มิเหหัน
ฟ้ายังคงเคียงอยู่คู่ตะวัน
เหมือนกันฉันคู่เธอเสมอไป







Create Date : 02 กรกฎาคม 2552
Last Update : 18 กันยายน 2552 16:55:56 น.
Counter : 2109 Pageviews.

0 comment
นิราศภูเก็ต ตอนที่ ๑ (หนูอยากเป็นนางฟ้า แอร์เอเชีย)

เดือนเมษาพาร้อนนอนไม่ไหว
เลยตั้งใจโบยบินถวิลหา
ทะเลสวยฟ้าใสสุดไกลตา
เยือนสักคราแดนใต้แผ่นดินไทย

ได้แล้วเชียวเที่ยวบินแอร์เอเชีย
โอมายเดียเค้าเซลล์ลดครั้งใหญ่
ทั้งครอบครัวราคาพอทำใจ
รูดบัตรไปเชื่อก่อนแล้วผ่อนตาม

ถึงวันนัดรีบไปสนามบิน
แทบเวียนวินผู้คนดูล้นหลาม
สุวรรณภูมิชื่อเรียกสมดั่งนาม
คำนิยามแดนสยามแผ่นดินทอง

เช็คอินเข้าประตูรอดูก่อน
ไม่นิ่งนอนตื่นเต้นเป็นครั้งสอง
เบียดกันขึ้นขันแข่งแย่งกันจอง
ได้แต่มองทำใจให้งวยงง




นี่เรานั่งรถเมล์หรือรถแดง
มาเบียดแย่งที่นั่งดังเล้งล้ง
ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกได้แต่ปลง
หาที่ลงนั่งได้สบายตัว

เสียงเครื่องบินทะยานผ่านขึ้นฟ้า
แอบหลับตาสับสนวนในหัว
ใจหนึ่งกล้าแต่หนึ่งบอกว่ากลัว
เต้นระรัวระทึกนึกร้อยพัน




พ้นเวลางงงันกันสักพัก
เริ่มยึกยักคุ้นชินเครื่องบินนั้น
เสียงประกาศเตรียมรัดเข็มขัดพลัน
จากกัปตันแถลงแจ้งเตือนภัย

เขาบอกว่าข้างหน้าหลุมอากาศ
แปลกประหลาดให้เราชวนสงสัย
อากาศมีหลุมอยู่ไว้ทำไม
แล้วเหตุใดเทวดาไม่ดูแล




ผ่านชั่วโมงเครื่องว่อนร่อนลงพื้น
เข้าคิวยืนรอกระเป๋าเราแน่วแน่
จากสายพานจับจ้องมองเหลียวแล
อย่างอแงหากช้าถ้ารีบไป




ได้กระเป๋าครบถ้วนตามต้องการ
รอทางบ้านมารับกลับยกใหญ่
บ้านเพื่อนอยู่ภูเก็ตคนแดนไกล
ได้อาศัยขอเอี่ยวมาเที่ยวกัน




นั่งรออยู่ไม่รู้น้องอยู่ไหน
นั่นปะไรเห็นคนเขาขบขัน
เซย์ฮัลโหลโชว์ฝรั่งชั่งจำนรร
กูดบ้ายกันก่อนลาสวัสดี




รถมาแล้วซีวิคสีฟ้านั่น
นั่งเบียดกันประเดี๋ยวก็ถึงที่
แวะไปเก็บกระเป๋าเท่าที่มี
ก่อนจองที่โรงแรมไม่ไกลกัน







หา้โรงแรมห้องพักเพื่อพักผ่อน
ขับตะลอนวนหาพาเหหัน
เต็มเกือบหมดเหลือพักสักสองวัน
ตกลงกันพักก่อนเพียงค่อนคืน

เสร็จธุระที่นอนเกือบตอนบ่าย
พอผ่อนคลายผ่อนจิตไม่คิดขืน
จะพาชมรอบเกาะเลาะค่ำคืน
แล้วเริงรื่นลงทะเลเฮหัวใจ







Create Date : 30 มิถุนายน 2552
Last Update : 18 กันยายน 2552 16:55:42 น.
Counter : 858 Pageviews.

0 comment

nenenery
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่
ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว
ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว
ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน
ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง
มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์
เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน
ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง