Group Blog |
นิราศอุทัยธานี ตอนที่ ๕ (ห้วยป่าปกรีสอร์ท)
 มีลำห้วยไหลผ่านผืนป่าใหญ่ ผ่านเลยไปห้วยคงแห้งเหือดหาย ป่าก็เศร้าทิ้งเรายืนเดียวดาย ป่าเลยหายกลายเป็นตอรอทำฟืน  รอแล้วรอวันเล่าเฝ้าคิดถึง มาวันหนึ่งสิ่งนั้นได้กลับคืน ป่าผืนใหญ่ที่เคยคงหยัดยืน ป่าสักฟื้นปลูกใหม่ให้แทนกัน  ถึงเวลาพักผ่อนของเด็กเด็ก สิ่งเล็กเล็กแต่งเติมเสริมสร้างสรรค์ นั่งล้อมวงเล่นเกมส์เเศรษฐีพลัน เกมส์พาฝันซื้อดาวสักหมื่นดวง  แล้วเปลี่ยนชุดลำลองจากสองชิ้น ชวนพี่พิณเล่นน้ำไม่แหนหวง เห็นลุงโชคโชว์พุงเป็นพวงพวง ลับพลางลวงเผลอเห็นเป็นห่วงยาง  ได้เวลาBreakfastกลิ่นกรุ่นกรุ่น ข้าวต้มอุ่นสักถ้วยด้วยรุ่งสาง สองหนุ่มใหญ่คุยกันเรื่องกลางกลาง กระดกพลางกาแฟแก้หนาวใน  อากาศดีเย็นสบายในยามเช้า ไม่เร่งเร้าจรรีไปที่ไหน ขอถ่ายรูปคู่กันหน่อยปะไร มาไวไวจอยกันอย่าช้าที     อิ่มกันแล้วไม่รออาหารย่อย นั่งรอคอยทำไมดูใช่ที่ มาออกแรงแข่งขันน่ามันส์ดี มีสามที่ขึ้นมาช้าอยู่ใย   ไปหมดแล้ว อ้าว..หนู..อยู่ตรงนี้ แรงไม่มีขาสั้นปั่นไม่ไหว มาช่วยหนูถีบหน่อยค่อยค่อยไป คนอื่นไปกันหมดอดเร่งแซง  เอ๊ะ...อะไร..ทำไมไม่ขี่เล่า เดินหงอยเหงาเศร้าอยู่ดูหน้าแหยง อ๋อเมื่อกี้เห็นขี่ล้มตะแคง ผิดสำแดงจังหวะจะจะตา  โฮ..โฮ..โฮ..ฮิ..ฮิ..มิเชื่อหนู ขี่ไม่ดูจังหวะให้ดีหนา ล้มหงายท้องจ๊ำเบ้าเคล้าฝุ่นมา อนิจามือใหม่ไม่คุ้นเคย  มาเร็วเร็วพี่เพลงมาเร็วรี่ ร่องรอยมีฝากไว้นะเจ้าเอ๋ย กางเกงขาดเป็นรูเบอเร่อเลย ไม่สเบยตรงไหนให้บอกมา   สายแล้วหนาเวลามาเยื่อนย่ำ ความทรงจำเก็บเกี่ยวไว้เถิดหนา เก็บข้าวของขึ้นรถจำต้องลา โอกาสหน้าคงได้มาเยี่ยมเยือน  นิราศอุทัยธานี ตอนที่ ๔ (วัดถ้ำเขาวง)
 ลงจากเขาตั้งใจไปที่พักเป็นเมนหลักของทิปในครั้งนี้ ห้วยป่าปกรีสอร์ททำเลดี ไม่รอรีขับตามสามคันไป  ลัดเลาะเลี้ยวเสียวโค้งบางขณะ แต่จังหวะยังดีมิเฉไฉ ไม่ช้านานถึงที่ตามตั้งใจ ติดป่าใหญ่สักทองของโครงการ   มาถึงที่หมู่บ้านเค้าจัดสรร แบ่งล็อคกันสร้างอยู่ดูไม่นาน ปลูกเอาไว้พักผ่อนตามต้องการ ดูละลานสวยงามตามที่มี  เก็บกระเป๋าข้าวของกันเสร็จสรรพ รีบขยับกันต่อไม่รอรี่ "ถ้ำเขาวง"ไม่ไกลจากตรงนี้ เวลามีเหลือพอรอข้าวเย็น แล้วรวบรวมชาวคณะขึ้นปิกอัพ พี่เสริฐขับนำไปไม่ยากเข็ญ เพียงอึดใจผ่านมาเพลาเย็น นกกระเต็นขานรับสดับทรวง  โอ้..มาถึงตลึงจนต้องถาม ดูงดงามยามเห็นเช่นดั่งสรวง เพียงแรกคิดใช่ไหมหรือใครลวง สิ่งทั้งปวงวัดหรือ..รีสอร์ทใคร   มาถึงแล้วยืนรออะไรอยู่ หน้ามู่ทู่นางแบบเราไปไหน ทำเลดีเหมาะเหมาะช่างเจาะใจ โพสต์เข้าไปแฉะฉับขยับตาม  กล้องไม่ดีไม่เด่ไม่เท่าไร บันทึกไว้เผื่อใครเขาไถ่ถาม ว่าได้เคยประสบพบความงาม ที่ติดตามตัวไปให้คำนึง  ว่าเมืองไทยยังมีที่กว้างใหญ่ ทั้งเที่ยวท่องทั่วไทยให้ทั่วถึง ยังมีที่เที่ยวไปให้ตราตรึง อย่าด่วนพึ่งหนีไทยไปต่างแดน   ลงจากเขาที่เป็นกุฎิไม้ ขอพักกายลงนั่งชั่งขาแขน อาจเหมื่อยล้านิดหน่อยพอแกนแกน ยังมาดแมนถ่ายหมู่ไว้ดูกัน    ได้พอเหมาะสมควรเวลาแล้ว คงต้องแจวจากไปนะจอมขวัญ พระอาทิตย์หลบฟ้าลาจากวัน เสียงท้องฉันเริ่มกริ่วร้องหิวเอย.....  นิราศอุทัยธานี ตอนที่ ๓ (วัดสังกัสรัตนคีรี เขาสะแกกรัง)
ขับวนเวียนเจียนถึงซึ่งปลายเขาพอทำเนาเรี่ยวแรงตะแบงไหว "สะแกกรัง"สูงยังไม่เท่าใจ มีวัดใหญ่"สังกัส รัตนคีรี"  มองลงมาบ้านมืองอยู่ด้านล่าง เห็นหนทางทอดไปไกลเหลือที่ ลมพัดโบกอากาศสบายดี ให้โชคดีขอพรพระพุทธคุณ  แล้วบรรจงตั้งจิตอธิฐาน ทั้งการงานผู้ใหญ่ใคร่เกื้อหนุน ให้ร่ำรวยเงินทองยิ่งเพิ่มพูน อิ่มในบุญเนื้อนา..สาธุ...เอย  ค่อยค่อยโยนเหรียญน้อยคอยนำโชค ตามโฉลกดั่งคิดจิตเปิดเผย ให้ลงหลุมลงรูสู่ที่เคย อย่าได้เลยเบี่ยงไป....นะ...ไชโย....  ตามที่สมปรารถนาครานั้นไซ้ร รีบขึ้นไปสักการะพระพุทโธ รอยพระบาทที่เห็นรูปองค์โต เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ใจเย็น  แว่วได้ยินเสียงระฆังดังเหง่งหง่าง สะดุ้งผ่างตกใจใครจะเห็น ร้อยปีกว่าสร้างมาน่าจะเป็น ไม่วายเว้นเสียงก้องกังวานไกล  เยื้องใกล้กัน อนุ-สรณ์สถาน เป็นตำนานรัชกาลจักรีไทย พระชนกของร.๑ สถิตย์ใน อยู่ในใจของปวงประชาชน   ได้เวลาลงเขาแล้วคราวนี้ ขอโชคดีสมดั่งตั้งกมล สุขเกษมเปรมปีย์มีทุกคน ทิ้งความจนความเจ็บเก็บทิ้งไกล  นิราศอุทัยธานี ตอนที่ ๒ (วัดท่าซุง)
เกิดเป็นพุทธตามเขามาแต่เกิดแสนประเสริฐตามรอยศาสนา สิทธัตถะผู้ทรงเป็นศาสดา ชี้นำพาพ้นทางแห่งทุกข์คลาย  หากทำได้แม้เพียงเศษเสี้ยวหนึ่ง มิอาจถึงปลายทางนิพพานได้ แต่้หลักธรรมคำสอนสังวรณ์ใจ ยึดถือไว้ประพฤติตนเป็นคนดี  มาถึงวัดจุดหมายที่เลื่องชื่อ แว่วระบือตามนามท่านฤษี กระฉ่อนไกล"ลิงดำ"พระมุนี บารมีมากล้นคนกราบกราน  เป็นวัดใหญ่สวยงามนาม"ท่าซุง" ชื่อจรุงก้องไกลไทยสืบสาน สร้างจากแก้วแวววาวราววิมาน ดั่งพบพานสรวงสวรรค์ชั้นเทวา   แม้สิ้นบุญดับขันธ์ลับลาแล้ว แต่ไม่แคล้วคงไว้ให้หวลหา ไม่ดับสูญไปพร้อมกาลเวลา คงกายายังไว้ให้บูชา  สิ่งเที่ยงแท้คือความไม่เที่ยงแท้ ย่อมผันแปรเปลี่ยนไปในเวหา เกิดจากดินสู่ดินตามเพลา อย่ารอช้ามั่นสร้างคุณความดี  เดินกันเมื่อยเห็นทีจะไม่ไหว เร็วเร็วไวมานี่มีสารถี ขึ้นสาเล้งพาทัวร์ไม่มั่วดี ส่งถึงทีหลายโบสถ์โปรดปรานเรา  พระประธานองค์ใหญ่สูงเทียมตึก เห็นแล้วนึกแปลกใจใช่ขลาดเขลา ยืนตั้งมั่นเพียงองค์คงนานเนา หากเป็นเราคงเหน็บเจ็บทั้งกาย  เจอน้ำท่วมครั้งใหญ่ในปีหนึ่ง ตื่นตลึงถึงเท้าจนจมหาย ความสูญเสียสิ่งของอีกมากมาย เกือบวอดวายหายหมดน้ำลดริน  ได้เวลาเดินทางต่อแล้วหนอ อย่ารีรอเร่งรัดระวังหิน เดี๋ยวสะดุดเจ็บตัวนะพี่พิณ จะได้กินน้ำบัวบกแก้พกใน..............   นิราศอุทัยธานี ตอนที่ ๑ (เริ่มการเดินทาง)
เสียงเครื่องยนต์เดินเครื่องเรื่องเริ่มต้นกำลังพลเตรียมตัวครอบครัวฉัน สัมภาระใส่รถจนครบครัน เพรียบพร้อมพลันถึงวันฤกษ์งามดี นาฬิกาบอกเวลาหกโมงเช้า ด้วยใจเรามุ่งหน้ากันครานี้ หัวใจเต้นเป็นจังหวะเสียงดนตรี ล่องทริบนี้ทางไกลหลายร้อยโล  ล้อรถเลี้ยวจากประตูสู่ถนน จากตำบลคุ้นเคยเลยไกลโข สายเอเชียทางหลักไม่เลโล หัวใจโตโผผินบินล่องไป  จุดนัดหมายสายเอเชียปั้มข้างทาง ไม่รกร้างรถวิ่งยิ่งขวักไข่ว ต่างก็มีปลายทางแตกต่างไป แต่เราไซ้รนัดหมายเพื่อนโบยบิน  เพื่อนเดินทางเคยคุ้นนะคุณพี่ สิบกว่าปีคบหาพาท่องถิ่น ทั้งลุงเสริฐป้าทัศพี่เพลง พิณ ต่างคุ้นชินป้ายุ้ยลุงโชคชัย  สมทบกันครบถ้วนกระบวนทัพ ลุงเสริฐขับนำขบวนก๊วนเรือใหญ่ จุดมุ่งหมายปลายทางดั่งตั้งใจ ไปอุทัยเที่ยวท่องล่องลำนำ จากกรุงเทพ-อยุธยาเมืองเก่าก่อน แสนสะท้อนซากทรุดสุดแสนช้ำ พม่าตีเผาเมืองเคืองระกำ ยังเจ็บจำในจิตคิดแค้นคืน  เรื่อยเรื่อยผ่านอ่างทองเมืองน้ำท่า เลยผ่านมาสิงห์บุรีมิมีฝืน ผ่านแม่ลาเลื่องชื่อปลาเผาฟืน ได้แต่กลืนน้ำลายมิได้เยือน  สองข้างทางยังเห็นทิวทุ่งหญ้า แจ่มอุราร่มรื่นอื่นใดเหมือน หากโอกาสคราวหน้าผ่านมาเยือน ไม่แชเชือนเปือนไกลเหมือนใจดำ คิดเคลิ้มเคลิ้มใจลอยพร้อยหวิวหวิว ท้องเริ่มกริ่วหิวอาหารพาลขำขำ ธรรมชาติของร่างกายช่างกระทำ เตือนให้จำเร่งหาอาหารเติม  เมื่อกองทัพจำต้องเดินด้วยท้อง เราจะต้องแวะพักจักต้องเสริม เลาะข้างทางเข้าจอดปลอดจ่าเจิม สั่งประเดิมก๋วยเตี๋ยวไก่ชามใหญ่มา  แป๊ะรุ่นใหญ่ผ่านวัยหกสิบกว่า ทั้งซ้ายขวาแคล่วคล่องสองมือหนา ลวกเส้นใหญ่ขาไก่ใส่เลือดมา แปลกนักหนาไม่เคยลิ้มลองชิมดู  เมื่ออิ่มหมีพลีมันกลางวันเสร็จ จ่ายเบ็ดเสร็จเตรียมขยับกับคู่หู ได้เวลาไปต่อแล้วโฉมตรู บอกให้รู้อย่างหนึ่งแค่ครึ่งทาง  |
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
