Group Blog |
นิราศสุพรรณบุรี ตอนที่ ๒ (พระบรมราชานุสรณ์ดอนเจดีย์)
 จากสามชุกร้อยปีรี่กลับบ้าน ขับมานานแวะพักสักครู่ก่อน เลี้ยวเข้าไปที่ใครเรียกว่า"ดอน" อนุสรณ์คนไทยภูมิใจจำ  "ดอนเจดีย์"สถานที่อันยิ่งใหญ่ กษัตย์ไทยขุนศึกคึกหั่นห่ำั่ คชสารต่อสู้ผู้กระทำ มายี่ย่ำยึดเมืองเคืองเอาคืน  พระมหาอุปราชาพม่า มกราผ่านปีสี่ร้อยตื่น เป็นวันที่พ้องไทยลุกหยัดยืน ขัดแข็งขืนยึดคืนบ้านเมืองเรา  ก้มกราบกรานในคุณบรรพบรุษ หาที่สุดมิได้บุญคุณเขา คอยปกป้องแผ่นดินไว้เพื่อเรา รู้คงเศร้าพวกเราฆ่ากันเอง คงขอพรก่อนจรจะกลับบ้าน กราบไหว้วานดลใจใครข่มเหง กลับหันหน้าหามิตรคิดครื้นเครง ร้องบรรเลงเพลงชาติเพื่อชาติไท  ขอจบตอนแค่เพียงเท่านี้หนา ไว้คราวหน้าจะพาไปที่ใหม่ ที่ดีดียังมีอีกทั่วไทย ขออวยชัยโชคดีมีทั่วกัน นิราศสุพรรณบุรี ตอนที่ ๑ (ตลาดสามชุก)
ต่อเนื่องจากอุทัยมาไกลโขหลายกิโลจำจดหมดไม่ไหว ล่องขากลับตั้งใจชวนกันไป แวะแหล่งใหม่แต่เก่าราวร้อยปี ไกด์นำทางลุงเสริฐพาเลาะลัด ทางถนัดลัดไร่ไร้แสงสี ผ่านทุ่งนาตัดห้วยช่วยฉันที เจ้า้ซิตี้ยังโขยกโยกเยกโยน  หลายชั่งโมงผ่านมาผ่าชายทุ่ง ใจหมายมุ่งถึงฝั่งดั่งกระโจน คนสนุกนั่งหลังสองทะโมน ร้องตะโกนถึงซะทีดีจริงจริง  เป็นแหล่งพักอาศัยใกล้แม่น้ำ ล่องเรือข้าม"ท่าจีน"ขนหลายสิ่ง เคยคลาคล่ำผู้คนมากมายจริง เหลือบางสิ่งยังยวนชวนให้เเดิน  มีอาหารหลายหลากมากมายนัก คนคึกคักเสียงชวนไม่ต้องเขิน ชิมกันก่อนซื้อได้จ่ายเพลินเพลิน ไม่ขาดเกินแถมนิดค่อยคิดตังส์  ถึงบ้านขุน "จำนง จีนารักษ์” คนรู้จักนับถือแต่หนหลัง พิพิทธภัณฑ์เข้าดูไม่เสียตังส์ เป็นคนดังคนดีที่เลื่องลือ คุณลุงไกด์หมวกเก๋เท่ไม่หยอก กำลังบอกอธิบายหายไขสือ พูดเสียงดังฟังชัดสะบัดมือ ว่านี่คือของเก่าเราภูมิใจ  ไทยมุงดูตู้เย็นที่ใช้แก็ส ไม่ใช่แจ๊สที่เห็นวิ่งขวักไขว่ สมัยก่อนนั้นยังไม่มีไฟ ใครมีใช้นับได้ต้องใหญ่โต  สิ่งโบราณเครื่องใช่ภายในบ้าน คงโอฬารมากค่าราคาโข หากไร้คนเก็บไว้ให้ใคร่โชว์ เสร็จอาโก๋ขายไปไร้ค่าควร  แม้จะเก่าเกินเก็บใช่ไร้ค่า เหมือนภรรยาเก่าแก่แม่สงวน มีคุณค่าคู่คิดเหมือนมิตรมวล ไม่เรรวนทิ้งร้างแต่อย่างใด  เปรียบสวิทต์ติดไฟให้สว่าง ถึงเก่าบ้างแต่ยังใช้การไหว หากคงแสงสว่างกระจ่างใจ จะเปลี่ยนใหม่กระไรก็ใช่ที  ขยับขึ้นข้างบนจนชั้นสอง กวาดตามองห้องหับนับหลายที่ ห้องนอนท่านเตรียมไว้รับแขกมี คงเป็นที่รับรองพ้องบ่าวนาย   หยุดพักเหนื่อยนั่งลงตรงคันฉ่อง เรียกตากล้องมาหน่อยอย่าคล้อยหาย ที่ระลึกเก็บไว้พอให้คลาย หายเมื่อยกายร้องหิวท้องกริ่วตาม  เดินตามหาของกินและของฝาก มีหลายหลากเพื่อนพ้องก็ล้นหลาม เห็นคนแยะคิวเยอะเจอะลูกความ ตะโกนถามสั่งกาแฟแก้ร้อนกาย    ได้กาแฟโบราณสมใจแล้ว เดินผ่านแนวโรงแรมที่เคยหมาย "อุดมโชค"เคยรับมาหลายราย ต้องบ๋ายบาย....กลับทีโชคดีเอย  |
nenenery
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อเนเน่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ ถัดกันไปชื่อเนยเป็นน้องสาว ชอบท่องเที่ยวไปเรื่อยตามเรื่องราว ทั้งสั้นยาวหนทางแตกต่างกัน ประสบการณ์เรียนรู้สู่โลกกว้าง มีที่ว่างเติมใจให้สุขสันต์ เมื่อลมเพพัดเอื่อยเรื่อยเรื่อยพลัน ปล่อยใจฝันตามลมให้สมทรวง Friends Blog |
