• 2025 simply floral moment
• 2024 coffee & things in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

whisper . . . สวัสดีดวงตะวัน . . . . เราไม่ได้เจอกันเลยใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่ฟ้าเดียวกันนั้นใกล้ แ ต่ เ พ ร า ะ ภ า ร ะ ข อ ง เ ร า ต่ า ง กั น . . . . . . แม้จะไม่ได้พบเจอ แต่ฉันก็รู้เสมอว่าเธออยู่ตรงไหน และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องทำอะไรให้ใครตั้งมากมาย . . . . . . สุดท้าย อยากให้เธอรู้ไว้ 'คิดถึง' และ 'ยังเป็นห่วง' เสมอ แม้ไม่มีวันได้พบเจอกัน ก็จะฝันถึงเธอทุกคืน เ พ ร า ะ คิ ด ถึ ง เ ธ อ เ ห ลื อ เ กิ น   Create Date : 05 ตุลาคม 2555     Last Update : 5 ตุลาคม 2555 12:22:29 น. Counter : 971 Pageviews.   Share Tweet

l wish l might เพื่อนบ้านคนใหม่ที่พ่อแม่มาซื้อบ้านหลังตรงข้าม วัยยังไม่เข้าเรียน พุงอ้วนกลม ได้ยินเสียงเปิดประตูดังแกร๊ก อุ้มตุ๊กตาหมีพุงกลมพอ ๆ กับคนอุ้ม เปิดประตูบ้านของเจ้าหล่อนเยี่ยมหน้าออกมาดู ทำอย่างนี้มาสามวันแล้วนับตั้งแต่ย้ายมา ผิวคล้ำจัด ผมดำ ตากลม ตัวกลม หน้าไม่ยิ้มเลย แต่ที่ออกมาทักทายประสาบ้านใกล้เรือนเคียง ก็แสดงว่า สนใจเพื่อนบ้านใหม่รอบตัวไม่ใช่น้อย “ไปไหนน่ะ” จำได้ หล่อนทักคำแรกอย่างนี้ตอนย้ายมาวันแรก “ไปทำงานค่ะ” ตอบคนหน้าเคร่งเครียด คิ้วขมวด ขัดกับพุงกลม ๆ ไปพร้อมกับรอยยิ้ม “อ้อ...” เจ้าหล่อนพยักหน้า คงแปลกใจเพราะแม่ของหล่อนอยู่บ้านเลี้ยงน้องชาย วันที่สอง พอเปิดประตูแกร๊ก สาวพุงกลมกับตุ๊กตาหมียืนรออยู่แล้ว “ไปทำงานอีกแล้วเหรอ” เจ้าหล่อนถาม หน้าไม่ยิ้มเหมือนเคย และคำถามก็น่าขันจนต้องหัวเราะ “ไม่ทำงานก็ไม่มีตังค์ซื้อขนมสิคะ” ตอบคนช่างถาม ที่ส่งคำถามฟังดูคล้ายเจ้าตัวนึกเบื่อแทนเพื่อนบ้าน ที่ช่างเปิดประตูไปทำงานได้ทุกเช้า “อ้อ...” เจ้าหล่อนรับรู้ “ไม่ทำงานก็ไม่มีตังค์ซื้อขนมให้น้องกินเหรอ” คำถามมาพร้อมดวงตากลมสนอกสนใจ รวมสองบ้านไว้เสร็จสรรพ ไม่รับรู้เรื่องราว ว่า บ้านใครบ้านเขา กระเป๋าใครกระเป๋าเขา หัวเราะชอบใจโลกใบจิ๋วของเจ้าหล่อน (จริง ๆ) เช้านี้ หน้าเฉยถามเหมือนเดิม “ไปทำงานอีกแล้วเหรอ” หัวเราะออกมาสองที ฟัง ... ฟังคำถาม ยังไม่เคยมีใครมาเฝ้าถามคำถามอันแสนเป็นจริง ได้ซ้ำ ๆ กันทุกวันอย่างนี้เลย “ถึงว่าเหอะ ป้าก็เบื่ออยู่เหมือนกัน” . . . ฟ้าซึมไม่ได้ทำให้เซ็ง เพราะมีคนชวนยิ้มมาสามเช้าแล้ว ไปทำงานอีกแล้วเหรอ แหม .. ช่างเลือกคำถาม . . . . คนกวาดพื้นถนน กวาดกลีบดอกไม้เปียกกองเป็นสีชมพู กวาดใบสนสีน้ำตาลรวมกัน เขายิ้มให้ตอนเดินผ่าน ยิ้มตอบ รับรู้ในการมีกันและกันอยู่ในโลกใบน้อยนี้ ไม่ว่าใครจะอยู่ตรงไหน .. และทำหน้าที่อะไร star light, star bright first star i see tonight i wish i may, i wish i might have the first wish i wish tonight . เรื่องราวบางส่วนจากหน้า 116-119 ในหนังสือชื่อ .. หยิบดาวบนฟ้าดวงนั้นให้ฉันที ของ สิริมา อภิจาริน [นักเขียนโปรดที่สุด] ที่เล่มนี้อ่านแล้ว ไม่ได้หลงรักธีมหลักของเรื่องเลย ด้วยสะดุดพรวดจนเทใจให้สาวน้อยพุงกลม -- หมดทั้งดวงแล้ว เพราะช่างเหมือนฉากในชีวิตจริงวันนี้!   Create Date : 01 ตุลาคม 2555     Last Update : 1 ตุลาคม 2555 6:20:13 น. Counter : 875 Pageviews.   Share Tweet

dedicated trip ป.ล. เหตุผลที่ไม่เปิด comment เพราะเบื่อคน-- ที่คลิกมาเพียงเพื่อแปะรูป ด้วยหวังให้โยงลิ้งค์กลับไปยังบลอคตน บอกตรง ๆ ว่า ถ้าอยากอ่าน-- หาอ่านเองค่ะ อย่ามาเนียนแปะภาพแฝงโฆษณาขายของเลยนะ ดิฉันไม่นิยมขนบนี้จริง ๆ พับเผื่อย เครื่องปั่นเศษอาหารในซิ้งค์ซ้าย เสีย คาดว่าถึงอายุขัย ทุกอย่าง แม้แต่สิ่งของเครื่องใช้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป [จริงจริง] หลังกลับมาพักหายเหนื่อย ตั้งสติได้ ก็เริ่มต้นจัดโต๊ะทำงานใหม่อีกรอบ เพราะเอกสารตลอด 2 เดือนวางอัดแน่นกล่องเลย ไม่น่าเชื่อ ว่ามนุษย์โลกจะใช้กระดาษกันมากมายขนาดนี้ ส่งมาเพื่อทิ้งลงถังผง [จริงจริง] เมื่อก่อน อาจจะคุยกับมะเฟืองอยู่บ้าง และเคยคุยกันทุกวัน แต่ก็แค่ 10-15 นาทีวาง ช่วงนี้ กลับมาคุยกันทุกวันเช่นเดิม แต่ช่วงเวลาคุยยาวนานขึ้น อย่างล่าสุด คุยกับมะเฟือง 2 ชั่วโมง 28 นาที 9 วินาที คาดว่าจะได้ครองสถิติโทรศัพท์ยาวนานที่สุดในรอบปีนี้ และเชื่อแล้วว่า เพื่อนสาวเหงามาก [จริงจริง] กับอีกเรื่องที่คุยกัน คือมะเฟืองอยากไปเที่ยวไหน ๆ ไกล ๆ ตอนแรกบอกว่า อยากไปตุรกี แต่หลายเสียงบอกว่า คนตุรกีไม่น่ารักเลย ซึ่งฉันก็เห็นด้วยนะ คุยไปคุยมา มะเฟืองก็ว่างั้นไปประเทศจอร์แดนกันมะ เพราะก็หลายเสียงอีกแหละว่า มีที่เที่ยวน่าสนใจ และ ผู้คนก็คบได้แหละ สรุปเลยบอกมะเฟืองว่า อยากไปไหน และ ไปเมื่อไหร่ ก็บอกมาละกัน จะไปเป็นเพื่อนตามที่ขอมา จึงคิดว่าจะได้สรุปสถิติก่อนสิ้นปีแล้วล่ะว่า ปี 2012 จะต้องได้กลายเป็น 'ปีแห่งชีพจรลงเท้า' ของฉันซะ [จริงจริ๊งงงงงงงงง] ล่ะมั้งเนี่ย   Create Date : 14 กันยายน 2555     Last Update : 14 กันยายน 2555 5:52:05 น. Counter : 975 Pageviews.   Share Tweet

sky of love ในมือถือคุณ มีเบอร์โทรศัพท์กี่เบอร์ ในจำนวนหลักสิบหลักร้อยนั้น มีกี่เบอร์ที่คุณโทรทุกวัน โทรทุกครั้งที่มีเรื่องราวทั้งทุกข์และสุข และเขาหรือเธอคนนั้น ก็พร้อมจะรับสายของคุณ ไม่ว่าจะดึกดื่น หรือวุ่นวายขนาดไหน และเป็นคนที่คุณยอมลบข้อมูลทั้งหมดในเครื่อง เหลือไว้เพียงเบอร์โทรของเขา ก็เพียงพอ เหมือนที่ฮิโระบอกกับมิกะว่า คุณจะต้องการเบอร์โทรคนอื่น ๆ ไปทำไม ถ้าเขาคิดถึงคุณ เขาก็จะโทรมาเอง แล้วโทรศัพท์ของมิกะก็มีเพียงเบอร์โทรของฮิโระ และทุกการสั่น และเสียง ก็เป็นสายโทรเข้าหรือข้อความจากฮิโระเพียงคนเดียว ฮิโระและมิกะ เป็นเพียงตัวละครในภาพยนตร์ ก่อนหน้านี้ เขาเป็นตัวละครในหนังสือชื่อเดียวกัน และก่อนหน้านั้น เขาเป็นชีวิตจริงของผู้เขียน ซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากชีวิตจริงของเธอ เธอชื่อ มิกะ มิกะ เด็กสาววัยมัธยมปลาย เธอไม่เคยมีความรัก ไม่รู้ว่าหน้าตามันเป็นอย่างไร จนเมื่อมือถือที่เธอทำหาย ดังขึ้น ปลายสาย เป็นเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่ยอมบอกชื่อ เขาบอกแต่เพียงว่า ท้องฟ้าเช้าวันนี้สวยนะ เธอเห็นรอยสีขาวขีดผ่านท้องฟ้าที่เกิดจากเครื่องบินนั้นไหม ถ่ายรูปมันไว้สิ จะได้จำได้ ว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เราโทรคุยกันถึงเช้า มิกะมีความรักแล้ว เราตกหลุมรักได้อย่างไรนะทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้า เราเพียงได้ยินเสียงของเขา ได้ยินว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร คิดอะไร และรู้สึกอะไร แต่ทุกครั้งที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เราก็หวังแต่ว่าจะเป็นเขา ทุกครั้งก่อนนอน เราก็หวังว่าเขาจะโทรมา และทุกครั้งที่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เราก็หวังว่า มันจะดังขึ้นในไม่ช้า นี่กระมัง ความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ ต่อใครสักคน . . . . . ข้างต้น คือ บทเริ่มต้นของหนังญี่ปุ่นเรื่องหนึ่ง ที่บังเอิญคลิกผ่านยูทูปไปเจอ . . สนใจเรื่องราวต่อจากนี้ คลิกอ่านบลอคนี้ หรือ คลิกดูจากคลิปนี้ หนังยาว 2 ชั่วโมง 8 นาที 55 วินาที และโปรดเตรียมผ้าเช็ดหน้าให้พร้อม   Create Date : 11 กันยายน 2555     Last Update : 11 กันยายน 2555 11:19:26 น. Counter : 722 Pageviews.   Share Tweet

retreat after หลังจากการ "เดินทาง" นาน 2 เดือน ที่เหมือนไม่พอจะพัก ก็กลับมาสู่วงจรเดิม เป็นหนูถีบจักรตัวเดิม ที่คล้ายจะไม่ค่อยอยากเคลื่อนขา ยิ่งเมื่อกลับมาพร้อมอาการหวัด แล้วก็กระหน่ำด้วยข่าวร้ายของการสูญเสีย "ปาพจน์" ของ "มะเฟือง" ก็ยิ่งต้องระวังใจเพื่อนสาว จริง ๆ ช่วงก่อนหน้าระยะที่ผ่านมา ก็ห่างเหินกับมะเฟืองด้วยบางเหตุที่ -- ไม่โดนใจ ในการดำเนินชีวิตของเพื่อน และด้วยความที่คร้านจะตักเตือน เพราะความถูกต้องของเรา อาจจะไม่ใช่ในสายตาเพื่อน ก็เลยเลือกจะเลือน ๆ ไปบ้าง แต่เมื่อเพื่อนทุกข์แสนสาหัส -- เชื่อว่าสาหัส จากเหตุว่า คนที่ทำให้เพื่อนทุกข์ใจบ่อย ๆ ซึ่งคือ คนต้นเรื่องที่ทำให้ฉันเลือกห่างเพื่อนมา จากไปไม่หวนคืนแล้ว จึงก็นะ -- เพื่อนจะทิ้งเพื่อนได้อย่างไร ก็ต้องลาก ต้องพยุงไปกันต่อ หลายวันที่ผ่านมา เลยได้หอบเสียงแหบ ๆ พาเพื่อนไปทำบุญ และไปทำบุญแทนเพื่อน และในการเดินเข้าวัดกับเพื่อนคราวนี้ จึงได้รู้ว่า ความรักยิ่งใหญ่เนอะ ทำให้ 'คริสต์' อย่างมะเฟือง เข้าวัด หมอบกราบพระเพื่อถวายสังฆทาน แด่ ผู้ชายคนที่มีขนบปฏิบัติประจำตัว ด้วยการเข้าวัดถวายสังฆทานทุกวันพฤหัสได้ ระหว่างพระสวด เลยได้เห็นเพื่อนสะอื้น ระหว่างกรวดน้ำ จึงได้เห็นเพื่อนป้ายน้ำตา ความรักจะเกิดขึ้นเพราะอะไร จะถูกซุกซ่อนไว้จากสายตาใครในสังคม อะไร ณ นาทีนี้ ไม่สำคัญแล้วว่า ความรัก [แมร่ง] สวยงามเสมอ จริง ๆ หลับให้สบายนะปาพจน์ ถึงคุณจะนอนตายเดียวดายกลางเมืองโคราช แต่คุณก็ไม่ได้จากไปเพียงลำพังหรอก ความร่าเริงของเพื่อนฉันในซีกโลกนี้ ตามติดลมหายใจคุณไปด้วย [ว่ะ]   Create Date : 11 กันยายน 2555     Last Update : 11 กันยายน 2555 4:59:14 น. Counter : 963 Pageviews.   Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com