Group Blog
 
<<
มีนาคม 2551
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
6 มีนาคม 2551
 
All Blogs
 
SKY OF LOVE--เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม

Sky Of Love : เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม




ในโทรศัพท์มือถือคุณมีเบอร์โทรศัพท์กี่เบอร์

ในจำนวนหลักสิบหลักร้อยนั้น มีกี่เบอร์ที่คุณโทร. ทุกวัน โทร. ทุกครั้งมีเรื่องเรื่องราวทั้งทุกข์และสุข และเขาหรือเธอคนนั้นก็พร้อมที่จะรับสายของคุณไม่ว่าจะดึกดื่น หรือวุ่นวายขนาดไหน

และเป็นคนคุณยอมลบข้อมูลทั้งหมดในเครื่อง เหลือไว้เพียงเบอร์โทร. ของเขาก็เพียงพอ เหมือนกับที่ฮิโระบอกมิกะว่า คุณจะต้องการเบอร์โทร. คนอื่นๆ ไปทำไม ถ้าเขาคิดถึงคุณเขาก็จะโทร. มาเอง

แล้วโทรศัพท์เครื่องนั้นของมิกะก็มีเพียงเบอร์โทร. ของฮิโระ และทุกการสั่นและเสียงก็เป็นสายโทร.เข้า หรือข้อความจากฮิโระเพียงคนเดียว

ฮิโระและมิกะ เป็นเพียงตัวละครในภาพยนตร์เรื่อง ‘Sky Of Love’ ก่อนหน้านี้เขาเป็นตัวละครในหนังสือชื่อเดียวกัน--Koizora นิยายขายดีกว่าล้านเล่มในญี่ปุ่น ก่อนหน้านั้นเขาเป็นตัวละครในนิยายรักออนไลน์ทางเว็บไซต์ในโทรศัพท์มือถือที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก

และก่อนหน้านั้นเขาเป็นชีวิตจริงของผู้เขียน ซึ่งได้แรงบันดาลใจมาจากชีวิตจริงของเธอ เธอชื่อมิกะ

มิกะ—เด็กสาววัยมัธยมปลาย เธอไม่เคยมีความรัก ไม่รู้ว่าหน้าตามันเป็นอย่างไร จนเมื่อโทรศัพท์มือถือที่เธอทำหายดังขึ้น ปลายสายเป็นเสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ยอมบอกชื่อ บอกว่าเขาเป็นใคร เขาบอกแต่เพียงว่า ท้องฟ้าเช้าวันนี้สวยนะ เธอเห็นรอยสีขาวขีดผ่านท้องผ้าที่เกิดจากเครื่องบินนั้นไหม ถ่ายรูปมันไว้สิ จะได้ตำได้ว่าวันนี้เป็นวันแรกที่เราโทร. คุยกันถึงเช้า

มิกะมีความรักแล้ว

เราตกหลุมรักได้อย่างไรนะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้า เราเพียงได้ยินเสียงของเขา ได้ยินว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร คิดอะไร และรู้สึกอะไร แต่ทุกครั้งที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เราก็หวังแต่ว่าจะเป็นเขา ทุกครั้งก่อนนอนเราก็หวังว่าเขาจะโทร.มา และทุกครั้งที่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เราก็หวังว่ามันจะดังขึ้นในไม่ช้า
นี่กระมังความรู้สึกที่เรียกว่า ‘รัก’ ต่อใครสักคน

เปิดเทอม มิกะนักเจอกับหนุ่มนิรนามคนนั้น เขาคือเด็กหนุ่มห้องข้างๆ ท่าทางเกเร ผมสีทองแปลกตาและโดดเด่น เขาชื่อ ‘ฮิโระ’ ฮิโระถือดอกยิปโซ่ ช่อเล็กๆ เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดแก่มิกะ แต่เธอกลับรู้สึกผิดหวัง เด็กหนุ่มน้ำเสียงร่าเริงและสดใส ผู้ที่ทำให้เฮยิ้มได้และหลงรักท้องฟ้า กลายเป็นเด็กหนุ่มท่าทางเกเร ผมสีทอง แลดูแปลกแยกจากสังคม

แต่เขาก็ชนะใจเธอ ด้วยแปลงดอกไม้หลังโรงเรียนที่เด็กหนุ่มท่าทางเกเรคนนี้เพียงรดน้ำใส่ปุ๋ย และของขวัญวันเกิดเป็นรุ้งสีสวยที่เกิดจากสายฉีดน้ำรดแปลงดอกไม้
ของขวัญง่ายๆ ที่เธอไม่สามารถนำกลับบ้านได้ แต่มันจะอยู่ในใจ ไม่มีวันลืม

ทำไมมิกะถึงรักฮิโระ

นอกจากช่อดอกยิปโซ่ในวันนั้น นอกจากสายรุ้งที่เขาเนรมิตเป็นของขวัญวันเกิดให้แก่เธอ นอกจากรูปถ่ายหน้าจอมือถือที่เห็นเพียงครึ่งหัวของคนทั้งสองและผืนฟ้าสีสดใส

เพราะอะไร

เขาอาจเป็นเด็กหนุ่มท่าทางเกเร และแปลกแยก แต่เขาร้องไห้ เมื่อไม่สามารถปกป้องเธอได้ เขาอ่อนโยนกับรักแรกที่เขามอบให้กับเธอ เขาวิ่งหนี เมื่อเธอบอกกับเขาว่าเธอท้อง แต่เขาก็กลับมาพร้อมกับของขวัญให้กับลูก ‘ของเรา’ เขาย้อมผมเป็นสีดำเพื่อเตรียมตัวเป็นพ่อ เขายอมออกจากโรงเรียนเพื่อจะเป็นหัวหน้าครอบครัว เขาวิ่งไปวัดเพื่อสวดมนต์ และขอเครื่องรางเพื่อให้เธอคลอดโดยปลอดภัย
และเขาไม่เคยหนีไปไหน ไม่ว่าจะอย่างไร เขาอยู่เคียงข้างเธอ

“ผมอยากเป็นท้องฟ้า เพราะจะได้เห็นว่ามิกะอยู่ที่ไหนตลอดเวลา”

หลังจากเรื่องราวเลวร้ายผ่านไป...ฮิโระขอเลิกกับมิกะ ไร้วี่แวว ไร้เหตุผล เธอตื๊อหาสาเหตุ แต่เขาไม่ปริปาก เขาโยนแหวนคืนให้เธอ แล้วหนีไป...ไม่กลับมาอีกเลย

เวลาผ่านไป...มิกะได้รู้จักกับ ‘ยู’ ชายหนุ่มนักศึกษามหาวิทยาลับปี 2 ยูถามมิกะว่าผู้ชายที่จีบเธอเขาทำอย่างไร มิกะตอบว่า เขามีเพียงดอกยิปโซสีขาวช่อเล็กๆ ช่อหนึ่ง แต่เป็นการจีบที่โง่มาก อย่าทำตามเชียว

เธอยังไม่ลืมฮิโระใช่ไหม ช่อดอกยิบโซในมือผู้ชายผมสีทองดูไม่โง่หรอก มันจับใจ และเธออยากจะจำภาพนั้นไว้ อยากให้มีเพียงเขาคนเดียวที่ให้ดอกยิปโซ่สีขาวกับเธอ

ยูเพียรพยายามจีบมิกะ จนในที่สุดเขาก็ชนะใจเธอ ด้วยความดี อบอุ่น และเป็นผู้ใหญ่ มิกะกับยูตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด เขาคือรักครั้งที่สองของเธอ

แต่มีใครบ้างที่จะลืมรักครั้งแรก--จริงไหม

ทุกค่ำคืนวันที่ 24 ธ.ค. มิกะกับฮิโระเคยสัญญากันว่าจะกลับมาที่แปลงดอกไม้ที่เธอและเขารักกัน เพื่อระลึกถึงสิ่งที่ทั้งคู่สูญเสียไป และทุกครั้งยูจะมาเป็นเพื่อนเธอ จอดรถรอท่ามกลางหิมะที่โปรยปราย ไม่ปริปากถามหรือเรียกร้องให้เธอลืมอดีต

มิกะเจอฮิโระ เธอถามว่าอะไรที่ทำให้เราเป็นแบบนี้

นั่นสินะ เคยถามตัวเองบ้างไหม กับอดีตที่ผ่านมา กับทุกๆ รักที่ผ่านพ้น อะไรที่ทำให้มันต้องจบลง อะไรที่ทำให้ให้เราทั้งคู่เป็นคนแปลกหน้า อะไรที่ทำให้เรายังเจ็บปวดไม่รู้ลืม ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือเรา ยังเป็นเรื่องเดิมๆ อยู่หรือเปล่า เรื่องเดิมๆ ที่มักทำให้ความรักต้องตบลง ไม่ว่าจะเริ่มต้นครั้งใหม่กี่ครั้ง ก็ตามที

คริสมาสต์อีฟปีต่อมา มิกะกลับมาที่เดิมเช่นทุกปี เธอเจอใครบางคนนั่งอยู่ที่แปลงดอกไม้ที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะ เขายืนขึ้น หันมามาทางเธอ แต่เขาไม่ใช่ฮิโระ ผู้ชายคนนั้นคือเพื่อนของฮิโระ เพื่อนที่ได้รับการไว้วานให้นำบางสิ่งมาวางที่นี่ เพื่อเป็นการไว้อาลัยแด่สิ่งที่สูญเสีย เริ่มตั้งแต่ปีนี้ และปีต่อๆ ไป
เพราะฮิโระคงมาไม่ได้แล้ว และมิกะก็ได้รู้ความจริงว่าทำไมฮิโระถึงทิ้งเธอไป

ปีก่อน เมื่อเธอเจอฮิโระ ณ ที่นี้ เธอเฝ้าถามตัวเองว่าหากเธอวิ่งตามเขาไป เรื่องราวทุกอย่างจะเปลี่ยนไปไหม แต่ภาพของ ‘ยู’ ผู้ชายแสนดีก็หยุดฝีเท้าของเธอให้ก้าวช้าลง และเลือกที่จะเดินกลับไปหาเขา แทนที่จะเลี้ยวซ้ายวิ่งตามฮิโระไป

แต่ครั้งนี้...เธอตัดสินใจใหม่

ฮิโระ เปรียบเสมือนสายน้ำ นิ่ง ลึก และมีแต่จะไหลไปข้างหน้าไม่มีวันหวนกลับ ทิ้งเธอไว้ข้างหลัง

ยู เปรียบเสมือนทะเล ที่คอยโอบกอดเธอไว้ อบอุ่น มั่นคง และเงียบสงบ คลื่นทะเลไม่เคยหยุดที่จะซัดสาด เธอมั่นใจได้ ว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอ

แต่เธอก็เลือกสายน้ำ—ถึงแม้สุดท้าย สายน้ำอย่างฮิโระ จะไหลไปข้างหน้าไม่วันหวนกลับ และทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง กับความเจ็บปวดก็ตามที

แต่ถ้าเป็นความเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยภาพความทรงจำอันสวยงาม และครั้งหนึ่งที่ทำให้เรารู้จัก ‘ความรัก’ ความเจ็บปวดนั้นก็แสนหวานเกินกว่าจะห้ามใจ—มิใช่หรือ

มิกะเลือกที่กลับไปหาฮิโระ ถึงแม้จะรู้ว่าสุดท้ายเธอและเขาก็ต้องจากกันในที่สุด ไม่ยากที่จะตัดสินใจ ในเมื่อฝ่ามือของยูที่เสยผมให้เธอ ยังคงทำให้เธอนึกถึงเมื่อครั้งหนึ่งที่ฮิโระขยี้หัวเธอ แหวนที่ยูมอบให้เธอ ก็ทำให้เธอนึกถึงแหวนของฮิโระ ทุกครั้งที่เธอมองท้องฟ้า และแม่น้ำ เธอก็คิดถึงแต่เขา

เราจะลืมความรักได้อย่างไร ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือครั้งไหน เมื่อเราเอาตัวเองเข้าไปผูกพันกับเขา ความคิดของเขา สิ่งของของเขา ผูกพันกับท้องฟ้าที่เคยมองด้วยกัน ต้นไม้ต้นนั้น ห้องสมุด ริมแม่น้ำ ฯลฯ

เราจะลืมได้อย่างไรในเมื่อเราใช้จ่ายคืนวันทั้งหมดในชีวิตไปกับเขา ผ่านคืนวันทั้งสุขและทุกข์ ร้ายและดี หัวเราะและร้องไห้ ทุกหน่วยแห่งความทรงจำ ไม่ว่าจะเป็นที่สมอง หัวใจ หรือทุกหน่วยพื้นที่ไหนๆ ล้วนแต่บรรจุไปด้วยเรื่องราวระหว่างเราสองคน

เหมือนกับฮิโระและมิกะ

และสำหรับมิกะ หรือใครๆ มันง่ายที่จะเลือกว่ารักใคร แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะลืมว่าเคยรักใคร





























Create Date : 06 มีนาคม 2551
Last Update : 6 มีนาคม 2551 15:39:54 น. 19 comments
Counter : 2728 Pageviews.

 
ตอนหนังฉาย ไม่ได้ดูค่ะ
รอเก็บ DVD อยู่...


โดย: Jevanni วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:16:57:14 น.  

 
ได้ดู และประทับใจกับความรักของยูซังมาก
ทำเราน้ำตาไหลได้เลย


โดย: แม่ยกไทนี่ วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:17:56:03 น.  

 
ไปดูมาแล้ว กินใจจริงๆเรื่องนี้



โดย: joblovenuk วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:18:38:24 น.  

 
เอ๋ .. เมื่อเช้าเราเม๊นท์ไปแล้วมิใช่เหรอ

คงต้องรอดูหนังแผ่นอีกเช่นเคยล่ะ ซซ

เรื่องนี้ท่าทางจะเศร้าง่ะ มีคนมาสะปอยให้ฟังแล้วยิ่งกัวมันจะเศร้าไปใหญ่


โดย: ซซ วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:19:22:23 น.  

 
ดูแล้วค่ะ...เรื่องนี้
ดูแล้ว ร้องไห้ด้วย...สงสารฮิโระ...สงสารมิกะ...

แต่เราบอกตามตรงว่า...
มันเป็น ideal love ไปหน่อยนะ
ชีวิตจริง ไม่มีแบบนี้หรอก...หายากมาก
เป็นหนังที่เด็กอายุต่ำกว่า 18 ควรใช้วิจารณญาณในการชมนะ...


โดย: Almondblist วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:21:22:48 น.  

 
โฮ

เราจะลืมความรักได้อย่างไร ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือครั้งไหน เมื่อเราเอาตัวเองเข้าไปผูกพันกับเขา ความคิดของเขา สิ่งของของเขา ผูกพันกับท้องฟ้าที่เคยมองด้วยกัน ต้นไม้ต้นนั้น ห้องสมุด ริมแม่น้ำ ฯลฯ....


ลืมไม่ได้หรอก


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 6 มีนาคม 2551 เวลา:21:52:48 น.  

 
เดี๋ยวเค้ากลับมาอ่านนะคะ จะไปกทม.
แวะมาทักทายค่ะพี่ อิอิ

อยากอ่าน ๆ เรื่องนี้อยากอ่าน เห็นไปโฆษณาที่บลอคไว้


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:1:15:45 น.  

 
อยากดูอย่างมากถึงมากที่สุด

ชอบหนังเอเชีย


โดย: MaRiMeKKo วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:3:48:42 น.  

 
อ่านรีวิวจบแล้วเศร้าจังเลยครับ
แต่ก็ยังแอบสงสัยอยู่ดีว่าทำไมฮิโระถึงต้องจากไป


ปล. "บางทีผมอาจฟังเพลงไม่กว้างพอ" หูยย ไม่หรอกครับ


โดย: Unravel วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:12:41:59 น.  

 
สวัสดีจ้ะ

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อยากดูแต่ไม่ได้ดูง่ะ




แล้วเคยอ่านเล่มไหนของนิ้วกลมง่ะ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 7 มีนาคม 2551 เวลา:14:24:49 น.  

 
เพื่อนบอกว่าดูเรื่องนี้ร้องไห้เยอะมากๆค่ะ

ส่วนเรารอแผ่นแล้วกัน


โดย: BoOKend วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:11:53:59 น.  

 
พี่คะ...กรุณาบอกได้ม่ะคะว่าทำไมฮิโระทิ้งมิกะอ่ะ
แล้วบอกด้วยดิ่ว่าตอนจบเป็นยังไงอ่ะ
รีวิวได้แบบว่าแหม!! ทำเอาคนอ่านอยากรู้สุด ๆ
ซึ่งรู้ว่าคงไม่ได้มีโอกาสดูหรอกค่ะพี่ ชัวร์
เพราะฉะนั้น บอกด้วยนะคะ กระซิบก็ยังดี
เพราะว่าอยากรู้มากค่ะ

มีจริงหรือเปล่าคะ...ความรักแบบนี้...
แต่จากที่บอกไว้ว่าเป็นเรื่องจริงของผู้แต่ง...อืมมม
ถ้าไม่บอกก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะคะ ว่ามีจริง
เพราะว่าออกจะ "มาก" เกินไปสักหน่อย
หรือว่ารู้สึกตามที่อ่านก็ไม่รู้ ถ้าดูหนังจริง ๆ อาจจะไม่ว่างั้น

อืมม


โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 11 มีนาคม 2551 เวลา:7:59:57 น.  

 
ยิ่งอ่าน blog นี้ก้อยิ่งติด
ไม่ช้าไปมั้งคะ ถ้าจะบอกว่า ยินดีที่ได้รู้จัก
แอบเห็นชื่อนี้ตาม กล่องcomment blog อื่นๆอยู่บ้างค่ะ
แต่ไม่เคยแอบเข้ามาที่บ้านนี้ซักครั้ง
พอมาปุ๊บ ต่อไปก้อคงต้องมาบ่อยๆแล้วค่ะ
ตอนนี้เวลาว่างๆก้อมานั่งอ่านย้อนอันเก่าๆอยู่
แต่ละเรื่อง ทำเอาอยากวิ่งไปหาแผ่นมาดูซะเด๋วนั้นเลย


โดย: CheRRy (no matter ) วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:19:20 น.  

 
หนังเรื่องนี้อยากดูมาก
แต่ไม่มีโอกาสที่จะได้ดูน่ะค่ะ
แล้วเห็นว่าทำเป็นหนังสือนิยาย
ได้แปลเป็นไทยไหมคะ ถ้าแปลเป็นไทยช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะว่าจะหาซื้อได้ที่ไหนหรือว่าหนังสือชื่ออะไรน่ะค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
^^


โดย: ปังคุง IP: 118.173.244.101 วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:12:32:48 น.  

 
จะบอกตอนจบหรือบทสรุปให้นะคะ(เพราะเราดูมาแล้ว)
สิ่งที่ทำให้ฮิโระทิ้งมิกะไปก็เพราะว่าฮิโระเป็นมะเร็งและอยู่ได้อีกไม่นานและเมื่อมิกะได้รู้ความจริงจากเพื่อนของฮิโระ
เทอก็เลยรีบไปหาฮิโระที่โรงพยาบาลและเทอก็ได้ลาโรงเรียนเพื่อที่จะไปดูแลฮิโระตลอดที่มิกะได้ไปดูแลฮิโระนั้นฮิโระได้ถ่ายรูปมิกะไว้ทุกกิจวัตรที่เทอทำจนมาถึงวันหนึ่งฮิโระได้ขอหมอออกมานอกโรงบาลเพื่อที่จะชดเชยเวลาที่เสียไปให้มิกะและมิกะขอให้ฮิโระแต่งงานกับเทอฮิโระนำดอกไม้ถักแล้วนำมาสวมไว้เป็นมงกุดให้เทอและสาบานรักกับเทอพอวันต่อมาฮิโระบอกให้มิกะนำรูปที่ถ่ายไว้ไปล้างออกมาพอเทอล้างรูปและเดินออกมาจากร้านแล้วก็มีเสียงโทรสับดังขึ้งซึ่งคนที่โทรมานั้นคือพี่สาวของฮิโระพี่ของฮิโระบอกให้เทอรีบมาที่โรงพยาบาลเพราะฮิโระจะไม่ไหวแล้วพอพี่ของฮิโระวางโทรศัพท์เทอก็รีบวิ่งมาอย่างเร็วและเมื่อตอนที่เทอกำลังวิ่งนั้นรูปทั้งหมดก็หล่นออกมาจากถุงแล้วเทอก็ดูมันที่ละรูปด้วยความเศร้าและวันต่อมาก็เป็นวันเผาศพของฮิโระมิกะไม่กล้าที่จะไปร่วมงานและพอแม่ของมิกะกลับมาก็บอกกับเทอว่าพี่ของฮิโระฝากสมุดที่ฮิโระบันทึกมาให้(ก้อสมุดที่อยู่ทางด้านบนน่ะ)
เทอไม่ยอมเปิดอ่านและได้แต่กอดสมุดเล่มนั้นไว้
วันต่อมาเทอก็ไปที่สะพานที่เทอกับฮิโระเคยไปที่นั่นด้วยกันแล้วเทอก็คิดที่จะกระโดดสะพานแต่ก็มีฝูงนกบินขึ้นมาทำให้เทอต้องถอยกลับแล้วสมุดก็เปิดขึ้นทุกหน้าฮิโระเขียนไว้ว่า มิกะ มิกะ มิกะ และมิกะ.... และมีหน้านึงที่ฮิโระวาดรูปมิกะรูปเค้าแล้วก็ลูกของพวกเค้ามิกะเงยหน้ามองท้องฟ้ายามเย็นแล้วเค้าก็พูดว่าตอนนี้เทอคงกำลังมองดูฉันจากบนนั้นใช่มั้ย

" จบค่ะ "


โดย: ดรีม IP: 118.174.156.214 วันที่: 24 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:04:47 น.  

 
สนุกมั่กๆ ค่ะ

มิกะจังน่ารักมากเรยน้าาาา

ฮิโระ ก้อน่ารักค่ะ

ดูแร้วร้องไห้เรยอ่ะ

อยากอ่านมั่งง่ะ

มีหนังสือออกป่ะคะ

แปลไทยยังอ่ะ

มีแร้วก้อบอกกัลหน่อยน้าาา



โดย: Cassi~~ IP: 222.123.12.10 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:19:38 น.  

 
ดูแล้ว ซึ้งมากเลย
น้ำตาพรั่งพรู
~~~

ยิ้มทุก 5 นาที ร้องไห้ทุก 2 นาที
^^


โดย: ning IP: 125.26.209.50 วันที่: 10 มกราคม 2553 เวลา:22:39:00 น.  

 
ซึ้งจิงๆๆๆ ฮิโระ เปนผู้ชายที่ดีมากเลยจ้ะ


โดย: PP IP: 125.27.138.88 วันที่: 12 มีนาคม 2553 เวลา:21:10:02 น.  

 
อยากดูอีกมาก ๆ เลย จะหาดูได้ยังไงค่ะ
ช่วยบอกหน่อยว่ามีขายที่ไหน


โดย: รักรัก IP: 110.168.98.225 วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:21:40:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แอบชอบ คห. ข้างล่าง
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ผู้ชายที่ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจัย 5 อย่าง หนัง เพลง หนังสือ กาแฟ และบุหรี่
Friends' blogs
[Add แอบชอบ คห. ข้างล่าง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.