|
|
retreat after
หลังจากการ "เดินทาง" นาน 2 เดือน
ที่เหมือนไม่พอจะพัก
ก็กลับมาสู่วงจรเดิม เป็นหนูถีบจักรตัวเดิม
ที่คล้ายจะไม่ค่อยอยากเคลื่อนขา
ยิ่งเมื่อกลับมาพร้อมอาการหวัด
แล้วก็กระหน่ำด้วยข่าวร้ายของการสูญเสีย
"ปาพจน์" ของ "มะเฟือง"
ก็ยิ่งต้องระวังใจเพื่อนสาว
จริง ๆ ช่วงก่อนหน้าระยะที่ผ่านมา
ก็ห่างเหินกับมะเฟืองด้วยบางเหตุที่ -- ไม่โดนใจ
ในการดำเนินชีวิตของเพื่อน
และด้วยความที่คร้านจะตักเตือน
เพราะความถูกต้องของเรา อาจจะไม่ใช่ในสายตาเพื่อน
ก็เลยเลือกจะเลือน ๆ ไปบ้าง
แต่เมื่อเพื่อนทุกข์แสนสาหัส -- เชื่อว่าสาหัส
จากเหตุว่า คนที่ทำให้เพื่อนทุกข์ใจบ่อย ๆ
ซึ่งคือ คนต้นเรื่องที่ทำให้ฉันเลือกห่างเพื่อนมา
จากไปไม่หวนคืนแล้ว
จึงก็นะ -- เพื่อนจะทิ้งเพื่อนได้อย่างไร
ก็ต้องลาก ต้องพยุงไปกันต่อ
หลายวันที่ผ่านมา
เลยได้หอบเสียงแหบ ๆ พาเพื่อนไปทำบุญ
และไปทำบุญแทนเพื่อน
และในการเดินเข้าวัดกับเพื่อนคราวนี้
จึงได้รู้ว่า ความรักยิ่งใหญ่เนอะ
ทำให้ 'คริสต์' อย่างมะเฟือง
เข้าวัด หมอบกราบพระเพื่อถวายสังฆทาน
แด่ ผู้ชายคนที่มีขนบปฏิบัติประจำตัว
ด้วยการเข้าวัดถวายสังฆทานทุกวันพฤหัสได้
ระหว่างพระสวด เลยได้เห็นเพื่อนสะอื้น
ระหว่างกรวดน้ำ จึงได้เห็นเพื่อนป้ายน้ำตา
ความรักจะเกิดขึ้นเพราะอะไร
จะถูกซุกซ่อนไว้จากสายตาใครในสังคม
อะไร ณ นาทีนี้ ไม่สำคัญแล้วว่า
ความรัก [แมร่ง] สวยงามเสมอ จริง ๆ
หลับให้สบายนะปาพจน์
ถึงคุณจะนอนตายเดียวดายกลางเมืองโคราช
แต่คุณก็ไม่ได้จากไปเพียงลำพังหรอก
ความร่าเริงของเพื่อนฉันในซีกโลกนี้
ตามติดลมหายใจคุณไปด้วย [ว่ะ]
| Create Date : 11 กันยายน 2555 |
| Last Update : 11 กันยายน 2555 4:59:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 959 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
United States
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]
|
ดีกับทุกคนที่เจอ
ส่วนเขาจะจดจำเราอย่างไร
เป็นมุมมองของเขา
แต่ในมุมมองของเรา
อย่างน้อยเราจดจำได้เสมอว่า
เราปฏิบัติดี กับเขา
นึกย้อนไปจึงไม่มีอะไรเสียดาย
เพราะ moment นั้น
อาจเป็นครั้งนี้ครั้งเดียว, ที่เจอกัน
.
.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
