ความรู้สึกนึกคิดประจำวัน (28 ก.พ. 64)
- ถ้าเสรีภาพในห้องเรียนคือการที่นักเรียนสามารถลุกออกนอกห้องเรียนได้ เมื่อไม่พึงใจจะเรียนวิชานั้น เราอยากบอกว่าเรายังไม่เคยเห็นในโรงเรียนที่เราเคยเรียนมา แต่เราเคยเห็นในห้องเรียนของศูนย์จิตรักษ์ ศูนย์ดูแลผู้ป่วยจิตเวชของโรงพยาบาลกรุงเทพ จากที่เราเคยแอดมิทรักษาตัวที่นั่น
- การได้เสรีภาพตอนเป็นผู้ป่วยเป็นเรื่องดี แต่การได้เสรีภาพตอนไม่ป่วยเป็นเรื่องดีกว่า
- ไม่ใช่ทุกคนจะชอบเสียงดนตรี เรียนดนตรี เพราะการเรียนดนตรี บางครั้งมันก็ไม่ผ่อนคลาย
- การเป็นผู้ป่วยจิตเวชได้รับเสรีภาพ ขณะเดียวกันก็ต้องถูกควบคุมด้วย
- เราจะมีพยาบาลเฝ้าอยู่หน้าห้อง และเวลาเรากินข้าว เขาก็จะมาอยู่หน้าเราด้วย ถ้าออกข้างนอก เขาก็จะตามเราไป
- ที่นั่นสอนให้เราอยู่กับผู้อื่นมากกว่าอยู่กับตัวเอง
- เราไม่สามารถระบายสีคนเดียวเงียบ ๆ ได้ เพราะพยาบาลจะเข้ามาคุยกับเรา
- ถ้าคลาสเรียนดนตรีสอนให้เราฟัง คลาสรวมกลุ่มแลกเปลี่ยนก็สอนให้เราพูด
- เรื่องที่เราพูดบางเรื่อง ที่บ้านก็ไม่เคยรู้
- คลาสเกมสอนให้เราคิด และได้คิด
- ขุมทรัพย์คือหัวใจ คือ สิ่งที่เราคิดได้ จากการเล่นการ์ดเกมครั้งหนึ่ง
- การสูญเสียความทรงจำมีอยู่จริง เพราะเราจำอะไรไม่ได้เลย ตอนเราเข้าโรงพยาบาลช่วงแรก ๆ
- ตอนเราป่วย เราจินตนาการเยอะมาก และคิดว่าเราเป็นคนสำคัญ แต่ความจริงนั้นเราเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
- เป็นคนธรรมดาดีกว่าเป็นคนสำคัญ
- ถ้าไม่อยากป่วย อย่าหลง
- ปัจจุบันเรายังกินยาคุมอาการอยู่ แม้ว่าอาการหลง หวาดระแวงจะไม่มีมานานแล้ว
ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [
