|
ละครสัตว์
สมัยที่ผมยังเป็นวัยรุ่น วันหนึ่งคุณพ่อพาผมไปดูละครสัตว์
ระหว่างที่รอคิวจะซื้อตั๋วเข้าชม ผมจับตาดูครอบครัวข้างหน้าเราด้วยความสนใจ ครอบครัวนี้มีลูกแปดคน คนโตสุดอายุไม่เกิน 12 ขวบ
มองดูก็รู้ว่าบ้านนี้ไม่ค่อยมีสตางค์ เสื้อผ้าถึงจะปอน แต่ก็สะอาดหมดจด เด็กทุกคนท่าทางเรียบร้อย ยืนจูงมือกันเป็นคู่ ๆ อย่างเป็นระเบียบ ท่าทางเด็ก ๆ ตื่นเต้น และหัวร่อต่อกระซิกกัน คงจะเพิ่งได้มีโอกาสดูละครสัตว์เป็นครั้งแรก
พ่อแม่ยืนอยู่หัวแถว ท่าทางปลื้มใจน่าดูที่ได้พาลูก ๆ มาดูละครสัตว์
แม่กุมมือพ่อ และเงยหน้าขึ้นมองสามีอย่างแสนรัก สายตาเหมือนจะกล่าวว่า "คุณเป็นอัศวินของฉันค่ะ"
สามียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองภรรยาราวกับว่าจะกล่าวตอบว่า "แน่นอนจ้ะที่รัก"
สตรีขายตั๋วถามผู้เป็นพ่อว่า ต้องการตั๋วกี่ใบ พ่อตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "ผมพาครอบครัวมาดูละครสัตว์ ขอซื้อตั๋วเด็กแปดใบ และตั๋วผู้ใหญ่สองใบครับ"
คนขายตั๋วแจ้งราคาให้ทราบ
แม่ปล่อยมือพ่อทันทีที่ได้ยินราคา แล้วยืนคอตก ส่วนพ่อนั้น ริมฝีปากสั่นระริก แต่อุตส่าห์ชะโงกเข้าไปใกล้อีกนิด และแข็งใจถาม
"เท่าไหร่นะครับ"
หญิงขายตั๋วย้ำราคา
เอาละซี พ่อมีเงินไม่พอ
แล้วนี้พ่อจะมีหน้ามาบอกลูก ๆ ได้อย่างไรว่าเงินในกระเป๋าสตางค์ไม่พอที่จะพาลูก ๆ เข้าไปดูละครสัตว์หนนี้
ทันทีที่เข้าใจสถานการณ์ คุณพ่อผมล้วงกระเป๋าของท่าน หยิบธนบัตรใบละ 20 ดอลลาร์ออกมา แล้วค่อย ๆ หย่อนลงบนพื้น (ต้องออกตัวเสียก่อนนะครับว่า บ้านเราใช่ว่าจะร่ำรวย)
จากนั้นคุณพ่อก็หยิบธนบัตรใบเดิมขึ้นมา เดินไปแตะบ่าชายผู้นี้ และกล่าวเรียบ ๆ ว่า
"ขอโทษเถอะครับ ดูเหมือนคุณจะทำเงินหล่น"
ชายผู้นี้เข้าใจทันทีว่า คุณพ่อผมกำลังทำอะไรอยู่ เขาไม่ได้วิงวอนให้ใครช่วยก็จริง แต่ในยามคับขันอย่างนี้ เขาต้องการความช่วยเหลือเป็นอย่างยิ่ง เขาสบตาคุณพ่ออยู่นิ่งนาน กุมมือคุณพ่อไว้ทั้งสองมือ และกำธนบัตรใบนั้นไว้แน่น เขากล่าวขอบคุณด้วยริมฝีปากที่สั่นระริก พร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ไลลงมาอาบแก้มว่า
"ขอบคุณมากครับ ผมและครอบครัวปลื้มใจจริง ๆ "
คุณพ่อและผมเดินขึ้นรถกลับบ้าน เย็นนั้นเราอดดูละครสัตว์ แต่กลับรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจเป็นพิเศษ
Create Date : 22 มีนาคม 2552 |
Last Update : 22 มีนาคม 2552 20:31:40 น. |
|
0 comments
|
Counter : 301 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
ดีครับ ผมแค่ อ่านๆ เขียนๆ ตามแต่ความขี้เกียจจะอำนวยนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก
ปล.ผมมันตัวขี้เกียจ ขี้เกียจไปเรียนจังโว้ยย ขี้เกียจอ่านหนังสือสอบ ขี้เกียจทำงานบ้าน ...
|
|
|
|
|
|
|
|