Bloggang.com : Kim-Ha - loVe-loVe ตอนที่ 35

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

loVe-loVe ตอนที่ 35

เวรุตและลิลลี่กำลังพูดคุยถึงแผนการร้ายกันอย่างสนุกสนาน เมื่อโรสและวินระวีกลับมาถึงเรือน เสียงหัวเราะของทั้งสอง ทำให้คนที่เพิ่งมาถึงรู้สึกแย่ได้มากทีเดียว โรสทักทายทั้งคู่ก่อนจะขอตัวเข้าห้องพัก

"ช่วงนี้โรสง่วงนอนบ่อยๆ คงเพราะกำลังท้อง" วินระวีว่าแล้วนั่งลงร่วมวงด้วย ทั้งที่ใจจริง อยากจะหลบเลี่ยงเหมือนกัน แต่หาข้ออ้างไม่ได้

"บ้านน่าอยู่ดีนะ ฉันเดินดูรอบๆ หน่อยดีกว่า" เวรุตเป็นฝ่ายหาข้ออ้างผละไปเสียเอง เพราะใจเขาตามหญิงสาวเข้าไปในห้องนั่นแล้ว

โรสนึกได้ว่าลืมลงกลอน เพราะมัวแต่ใจลอย แต่ยังเดินกลับไปไม่ถึงประตู ร่างของเวรุตก็เข้ามาอยู่ในห้องเสียแล้ว เขาหันกลับไปใส่กลอนให้เรียบร้อย

"ออกไปนะเว ที่นี่ไม่ใช่บ้านคุณ" โรสนึกโกรธว่าเขาจะมาทำบ้าอะไรอีก เธอจะแต่งงานอยู่มะรอมมะร่อแล้ว

"ใครว่าล่ะ ที่ดินแปลงนี้ผมยังไม่ได้โอนให้วิน" เวรุตยิ้มแล้วเดินรุกเข้าหา

"งั้นฉันออกไปเองก็ได้" หญิงสาวตั้งท่าจะเดินไปที่ประตู แต่ลำแขนแข็งแรงของชายหนุ่มรวบเอวเธอไว้ทันควัน

"ผมไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น"

"ปล่อยฉันนะ! เลิกยุ่งกับฉันเสียที"

"ไม่ได้หรอก โรสเป็นเมียผม แล้วในท้องนั่นก็ลูกผม"

"แล้วไงคะ?"

"แล้วผมก็จะมารับโรสกลับบ้านไงล่ะ เราจะได้อยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูก ดีไหม?"

"ฉันกำลังจะแต่งงาน" โรสเน้นเสียง

"ไหนๆ โรสก็เคยแต่งแทนลี่แล้ว คราวนี้ให้ลี่แต่งแทนโรสบ้างจะเป็นไรไป?"

"พูดอะไรของคุณ?"

"ลี่กับวินรักกัน... โรสคงไม่อยากทำให้น้องเสียใจใช่ไหม?" คำพูดนั้นทำให้หญิงสาวหยุดต่อต้านไปทันที

"คุณรู้ได้ยังไง?" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นถาม

"ลี่เป็นคนบอก โรสรู้ใช่ไหมว่าสองคนนั้นเคยอยู่ด้วยกันที่นี่"

"แล้วไงคะ?" หญิงสาวกลั้นยิ้ม

"แล้วไงเหรอ.. แล้วไงนะ.." เวรุตพูดหยอกล้อ โน้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอ แล้วค่อยๆ เดินต้อนหญิงในอ้อมแขนจนไปถึงเตียง ขยับร่างบางเอนกายลงบนที่นอนนุ่ม ใช้ข้อศอกยันร่างตนเองไว้ไม่ให้น้ำหนักกดทับลงไป

"ผมรักโรส.. เสร็จงานแต่งแล้วเรากลับบ้านด้วยกันนะ" เวรุตไล้นิ้วไปบนแก้มนวลใส

"แล้วคุณไม่รักลี่แล้วเหรอคะ?"

"รักสิ..." ชายหนุ่มรีบพูดต่อ เมื่อเริ่มเห็นแววไม่พอในดวงตาคู่สวย

"love you, love your dog อ่ะผมพูดผิดตรงไหน" เวรุตดึงจมูกเล็กส่ายไปมา

"โรสล่ะ รักวินไหม?" เขาแกล้งถามกลับบ้าง

"รักสิ รักมากด้วย"

"รักมากกว่าผมอีกเหรอ?" เวรุตทำหน้าประหลาดใจ

"ใช่สิ เขาขอโรสแต่งงาน ตอนที่ไม่มี 'ใคร' ต้องการโรสแล้ว"

"ผมขอโทษ พอใจหรือยัง?"

"ยังค่ะ" โรสมองเมิน ยังไม่หายเคือง

"สงสัยแค่พูดคงไม่พอ ต้องเทคแอคชั่นกันหน่อยแล้ว" เวรุตยิ้มเจ้าเล่ย์ ซุกไซ้แรงขึ้นแล้วแกล้งขบเม้มไปที่ติ่งหูและลำคอ โรสกลั้นหัวเราะดิ้นขลุกขลัก

เขาขยับขึ้นสบดวงตากลมโตเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุขอีกครั้ง แล้วโน้มลงจูบริมฝีปากสวยราวกลีบกุหลาบอ่อนโยนถนุถนอม ส่งผ่านความรู้สึกให้โรสรับรู้ว่าเธอมีค่ากับชีวิตเขามากเพียงใด

"เห็นแรมบอกว่าคุณไปหาหมอ หมอว่าไงบ้างคะ?" ลิลลี่ถามด้วยความห่วงใย

"ก็เหมือนเดิมแหละ" วินระวีว่า ไม่คิดว่าแสงสีที่มองเห็นมากขึ้นจะสลักสำคัญอะไรแล้วตอนนี้ ชีวิตเขาเหมือนคนที่ขาดเป้าหมายยึดเหนี่ยว

"ถึงจะมองไม่เห็นไปตลอด ก็ไม่เป็นไรค่ะ" ลิลลี่กุมมือชายหนุ่มให้กำลังใจ เพราะไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร เธอก็ยังรักเขาอยู่ดี

"ลี่คงไม่เป็นอะไรหรอก ผมห่วงก็แต่โรส ที่ต้องดูแลผมไปตลอดชีวิต" วินระวีแกล้งพูดเล่น แต่อีกฝ่ายกลับไม่ขำไปด้วย

"คุณรักพี่สาวลี่จริงๆ หรือเปล่าคะ หรือแค่เห็นเป็นเงาของแฟนเก่า?" ลิลลี่ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนทำให้อีกฝ่ายนิ่งเงียบไป

"ลี่ก็รู้ว่าผมมองไม่เห็น 'แม้แต่เงา'" ชายหนุ่มพูดเบนประเด็น เพราะจริงๆ แล้วส่วนหนึ่งลิลลี่อาจพูดถูก เขาคงมีความสุขอยู่บ้างหากวันใดที่มองเห็นขึ้นมา และพบแม้เพียงเงาของเธอ..อยู่ในชีวิตเขา

"แล้วถ้าวันนึง แฟนเก่าของคุณกลับมาล่ะ คุณจะว่าไง?" ลิลลี่ถามใหม่อีกครั้ง

"ผมก็คงจะแนะนำให้ลูกจักกับภรรยาและลูกของผม" วินระวีก็ยังตอบไม่ตรงประเด็นเหมือนเดิม

"ลี่จะคอยดูค่ะ ว่าคุณจะทำอย่างนั้นไหม"

"ดูลี่เป็นห่วง เรื่องผมกับแฟนเก่าจังเลยนะ"

"ลี่ห่วงพี่โรสต่างหาก"

"ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดี"

"ชิส์" ลิลลี่แอบทำเสียงเบาๆ ด้วยความหมั่นไส้ เพราะทีกับเธอ เขากลับรีบยัดเยียดให้พี่ชาย

"ที่นี่มีดอกปีบด้วย" ลิลลี่เปลี่ยนเรื่อง มองไปตรงลานระเบียงคุ้นๆ

"คุณเคยออกมานอนดูดาวตอนกลางคืนไหมคะ?"

"นอนตรงที่มีดอกปีบร่วงนั่นแหละ ลี่จะเห็นดาวเต็มท้องฟ้าเลยล่ะ"

"จริงอ่ะ? งั้นคืนนี้ออกมานอนดูด้วยกันไหมคะ" ลิลลี่เอ่ยชวนตื่นเต้น ที่จะได้สัมผัสบรรยากาศที่เธอนึกฝันไว้

"เอาสิ หลังละครจบ กำลังดีเลย"

"สัญญาแล้วนะคะวิน" ลิลลี่จับมือเขาเขย่าเหมือนเด็กๆ ทำให้ชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้

เวรุตและโรสปฏิเสธที่จะดูละครด้วย เพราะไม่เคยชื่นชอบอยู่แล้ว ลิลลี่จึงต้องเข้ามานั่งดูในห้องนอนของวินระวีเพียงลำพัง เพราะทั้งเรือนมีทีวีอยู่เครื่องเดียว ส่วนเวรุตขอกางมุ้งอยู่หน้าห้องโรส เนื่องจากทั้งเรือนมีอยู่เพียงสองห้อง โดยอ้างว่าไม่ชอบเสียงรบกวนเวลานอน หากพอเอาเข้าจริง ก็มีเพียงหมอนข้างที่นอนเฝ้ามุ้ง เพราะเจ้าตัวหายเข้าไปในห้องของหญิงสาวเรียบร้อยแล้ว

ทั้งสองนั่งดูละครทีวีอยู่บนที่นอน รู้สึกราววันเวลาเก่าๆ หวนคืนกลับมา

"คุณว่าพัดชาจะมางานแต่งเราไหมคะ" ลิลลี่ดูละครเพลินแล้วหลุดปากถาม

"งานแต่งเราเหรอ?" วินระวีถามย้ำล้อเลียน คิดว่าหญิงสาวคงไม่ได้ตั้งใจ

"หมายถึงงานคุณกับโรสน่ะ" ลิลลี่ยิ้มเขินแล้วรีบแก้

"น่าจะมานะ คงมาพร้อมเทวินทร์ ทำไม? ลี่อยากขอลายเซ็นเหรอ"

"ถ้าเป็นพี่โรสคงไม่ทำ" หญิงสาวรำพึง

"เกี่ยวอะไรกับโรส?"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ โฆษณาแล้ว หยิบหน้งสือมาค่ะ ลี่จะอ่านให้ฟัง" ลิลลี่กดรีโมทปิดเสียง แล้วให้ชายหนุ่มส่งหนังสือปกแข็งเล่มหนาหนักให้

ทั้งสองดูทีวี พูดคุยกัน อ่านหนังสือ สลับกันไปมาจนกระทั่งละครจบ ไม่รู้ว่าได้สาระอะไรบ้าง หากแต่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่โหยหามานาน แม้ชายหนุ่มจะคิดว่านี่อาจเป็นคืนสุดท้ายของเขาและเธอ แต่สำหรับลิลลี่ เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น และมั่นใจว่านับจากนี้เธอจะรักเขาได้อย่างเต็มหัวใจ ขอเพียงมีเขาร่วมทาง เธอคงไม่ต้องการความทรงจำเก่าๆ อีกต่อไป

แม้จะแทบมองไม่เห็นอะไรเลยในยามค่ำคืน แต่วินระวีก็พอจะจินตนาการได้ เพราะเป็นภาพที่เขาเห็นมาจนเจนตา

"พระจันทร์สวยมากเลยค่ะวิน" ลิลลี่มองดวงจันทร์ที่ขึ้นไปถึงเกือบกึ่งกลางท้องฟ้า ทอแสงเจิดจ้ารายล้อมด้วยหมู่ดาวนับล้านดวงบนผืนฟ้ามืดสนิท คละคลุ้งกลิ่นดอกปีบ หญิงสาวสูดหายใจลึกรู้สึกราวเป็นสวรรค์บนดิน

"หนาวไหมลี่?" วินระวีเอื้อมไปกุมมือเย็นเฉียบใต้ผ้าห่มที่ใช้ร่วมกัน ลิลลี่หันมองหน้าที่รกไปด้วยหนวดเครา คิดว่าพรุ่งนี้เธอต้องกำจัดออกจากใบหน้าเขาเสียที เพราะมะรืนก็จะถึงวันงานแล้ว

"พอทนค่ะ" ลิลลี่ตอบพลางกระชับฝ่ามือเข้า แล้วซบหน้าลงบนต้นแขนชายหนุ่ม อีกมือขยับออกหยิบดอกไม้ที่หล่นลงบนอกกว้าง นำมาแหย่ใบหน้าชายหนุ่มเล่น พอเขาทำท่าจักจี้ ก็หัวเราะคิกคัก

"ลี่!" วินระวีขยับขึ้น กดมือซนไว้ข้างศีรษะหญิงสาว แล้วหยุดค้างอยู่อย่างนั้น

"จูบลี่แบบวันนั้นอีกซักครั้งนะคะวิน" ลิลลี่มองใบหน้าเข้มด้วยความหวัง

"ไม่ ผมทำไม่ได้" ชายหนุ่มขยับออก

"ไม่เป็นไรค่ะ ลี่หน้าไม่อายเองที่อยากให้คุณทำอย่างนั้น" หญิงสาวแกล้งว่าเสียงเศร้าตามบทบาทที่ซึมซับมาจากละคร พลางปลายตามองคนที่กำลังลังเลใจ

"ผมขอโทษ.."

"ชาตินี้ลี่คงไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นอีกแล้ว..ลี่ไปนอนก่อนนะคะ" ลิลลี่กำลังจะลุกยืน หากแต่ถูกฉุดจนเซล้มลงบนตักในอ้อมแขนอีกฝ่าย วินระวีจูบเธอด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่เขามี รู้ว่ามันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายสำหรับเธอเพียงฝ่ายเดียว...

Create Date : 21 มกราคม 2555

Last Update : 22 มกราคม 2555 9:29:39 น.

7 comments

Counter : 384 Pageviews.

จะให้ดูดาว แต่เอาพระจันทร์มาด้วยค่ะ

โดย: Kim-Ha

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:17:35:53 น.

หนูลี่จะได้ดูดาวไหม๊อ่ะ คืนนี้

โดย: Pa_Stang

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:22:55:29 น.

เลื่อนขึ้นไปนิดส์นึงก็เห็นแล้วค่ะดาว

โดย: Kim-Ha

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:22:58:07 น.

อ้าว ดูดาวแถมพระจันทร์ด้วย

โดย: Pa_Stang

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:23:01:14 น.

ถือโอกาสจบตอนเลยดีกว่าค่ะ ง่วงนอนแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาขึ้นตอนใหม่ ฝันดีนะคะพี่ตังค์ & ทุกๆ คน

โดย: Kim-Ha

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:23:19:34 น.

อ่านไปยิ้มไป ต้องออกไปเล็งดูดาวฟ้าปิดสะได้ ไม่มีสักดวง

ขอบคุณคะ ฝันดีนะคะเจ้าของเรือน img src=https://www.bloggang.com/emo/emo35.gif>

โดย: Pa_Stang

วันที่: 21 มกราคม 2555 เวลา:23:31:13 น.

รับสมัครพนักงานเพิ่มเติม (บริษัทมีที่ตั้งชัดเจนและถูกกฏหมาย)
- ชาย/หญิง ที่มีเวลาและสนใจในการทำงาน
- อายุตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป
- สามารถใช้คอมพิวเตอร์ Internet พื้นฐานได้
- ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์ ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา
PART-TIME 5,000 - 8,000 บาท/เดือน
FULL-TIME 8,000 บาท/เดือน ขึ้นไป
สนใจทำงาน กรอกข้อมูลเลยจ้า คลิ๊ก!! //goo.gl/ZwR3w
ติดต่อสอบถามรายละเอียด tel. 081-695-5726 pin : 2731BCE6 (ไม่ใช่สแปม)

โดย: fahnrch IP: 58.8.225.215 วันที่: 28 มกราคม 2555 เวลา:1:16:01 น.