Group Blog
 
All blogs
 
loVe-loVe ตอนที่ 9

"คุณมานอนที่นี่ได้ไง" โรสว่าเสียงงัวเงีย พยายามจะคลายอ้อมแขนที่กอดกระชับมาจากด้านหลังออก

"เมื่อคืนคุณคะยั้นคะยอให้ผมนอนเองไม่ใช่เหรอ" เวรุตกุมมือบางทั้งสองข้างไว้ไม่ให้ขยับ

"ฉันเปล่านะ ฉันปลุกคุณแล้ว"

"คุณคงจะเรียกเบาไปหน่อย อาจไม่อยากให้ผมกลับห้อง"

"ใครว่าล่ะ ฉันใช้เท้าถีบก้นคุณด้วย" โรสแกล้งพูดเพื่อความสะใจ

"นี่คุณทำขนาดนั้นเลยเหรอ??"

"ก็แน่ล่ะสิ ใครบอกให้คุณขี้เซา"

"งั้นผมคงต้องเอาคืนบ้างล่ะ"

เวรุตหยิกก้นหญิงสาวเข้าอย่างแรง จนเจ้าตัวสะดุ้งโหยง รีบพลิกตัวกลับมามองหน้า

"นี่!! คุณกล้าทำกับฉันขนาดนี้เลยเหรอ" โรสว่าหน้างอ

"ผมไม่ถีบคุณคืนก็ดีแล้ว" ชายหนุ่มยิ้มยักคิ้วให้

"นี่แน่ะ! กล้าหยิกฉันเหรอ" โรสลุกยืนบนเข่าแล้วใช้หมอนฟาดเวรุตแบบไม่ยั้ง ชายหนุ่มหัวเราะใช้ลำแขนบังไว้ แล้วจับหมอนอีกด้านดันจนร่างหญิงสาวหงายลงตรงปลายเตียง

"ตาผมบ้างล่ะ" เวรุตนั่งคร่อมไม่ให้หญิงสาวขยับหนี ยกหมอนขึ้น ทำท่าจะกดลงบนใบหน้าเพื่อให้ขาดอากาศหายใจ

"กรี๊ดดด! นี่คุณคิดจะฆ่าฉันใช่ไหม" โรสร้องเสียงหลง

"ใครว่าล่ะ" เวรุตหัวเราะแล้วทุ่มหมอนลงแรงๆ เหนือศีรษะหญิงสาว

"แกล้งฉันอีกแล้วนะ" โรสหยิกร่างที่คร่อมอยู่ด้านบนเป็นพัลวัน

"โอ้ย! ยังไม่เข็ดใช่ไหม?" เวรุตทิ้งน้ำหนักตัวลงอย่างแรง ทับคนตัวเล็กกว่าที่อยู่ด้านล่างจนแทบหายใจไม่ออก

"คนบ้า! ลุกเดี๋ยวนี้นะ" โรสสั่งเสียงอู้อี้ พยายามจะดันร่างเขาออกไป

"ยอมแพ้หรือยัง?" เวรุตกดร่างหญิงสาวไว้อย่างนั้น ราวกับอยู่บนสังเวียนมวยปล้ำ

"นี่แน่ะ! ยอมแพ้" โรสจี้เอวชายหนุ่ม แต่แทนที่เขาจะลุก กลับดิ้นขรุกขรักอยู่บนตัวเธอ แล้วจี้คืนบ้าง

เสียงหัวเราะคละเคลาเสียงทะเลาะดังจนกลบเสียงเคาะประตู กระทั่งมีคนมาปรากฏตัวภายในห้องนอน ทั้งสองถึงได้แหงนเงยหน้าขึ้นมาดูพร้อมๆ กัน

"คุณแม่!!"

หนุ่มสาวรีบกระโดดลงจากเตียง เกรงว่าคุณรัศมีจะเข้าใจอะไรผิดๆ จากภาพที่เห็น แต่คงไม่ทันแล้ว เพราะสายตาหญิงสูงวัยสื่อความหมายหนักใจพิกล

"วันนี้แม่มาแต่เช้าเลยนะครับ" เวรุตเอ่ยทักหน้าตาเฉย

"แม่พาเด็กมาทำความสะอาดบ้านน่ะ นึกว่าไปทำงานกันแล้วเสียอีก"

"งั้นหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ" โรสรีบไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วหายเข้าไปในห้องน้ำทันที

"เว แม่ขอคุยด้วยหน่อย" คุณรัศมีว่าแล้วเดินนำลงไปยังห้องทำงาน



"ลูกคิดยังไงกับหนูโรส" คุณรัศมีถามออกไปตรงๆ เมื่ออยู่เพียงลำพังกับลูกชาย

"ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ แม่ก็รู้ว่าเราเพิ่งพบกัน" เวรุตตอบเสียงเรียบด้วยบุคลิกประจำตัวที่มารดาเห็นจนชินตา

"แต่สิ่งที่แม่เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นนี่ บอกตรงๆ ว่าแม่ชอบลูกสาวบ้านนี้ทั้งสองคน แต่ถ้าลูกคิดจะเป็นพญาเทครัว แม่ไม่เห็นด้วยเด็ดขาด เพราะสุดท้ายแล้วก็ต้องเสียใจกันทุกฝ่าย"

"ผมทราบครับ แม่ไม่ต้องห่วง"

"แล้วนี่ลูกจะจัดการยังไงเรื่องหนูลี่"

"คิดว่าอีกซักพักวินคงพาลี่กลับมาส่งเองแหละครับ ยิ่งผมแสดงให้เห็นว่าเดือดร้อนเท่าไหร่ วินก็จะยิ่งได้ใจมากขึ้นเท่านั้น"

"แล้วลูกไม่ห่วงความรู้สึกหนูลี่บ้างหรือไงนะ มัวแต่จะเอาชนะคะคานกันเองระหว่างพี่น้อง"

"ผมจะอธิบายเรื่องนี้กับลี่เองครับ ลี่เป็นคนมีเหตุผล เรื่องแค่นี้คงเข้าใจได้ไม่ยาก"

"เรื่องแบบนี้ไม่มีใครเข้าใจหรอกนะเว ลูกเคยถามตัวเองบ้างไหมว่ารักหนูลี่หรือเปล่า แม่ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหรอกนะ ทำได้แค่เตือนเท่านั้นแหละ"

คุณรัศมีให้สติแล้วจากไป เวรุตคิดว่าเขารู้จักลิลลี่ดีพอ เท่าที่คบกันมาหญิงสาวรับฟังเหตุผลและเชื่อมั่นในตัวเขามาโดยตลอด ทั้งไม่เคยงอแงสร้างปัญหาให้เขาเลยซักครั้ง และครั้งนี้ก็เหมือนกัน หากลิลลี่กลับมา โรสก็คงเดินจากไป แล้วสิ่งที่วางแผนไว้แต่แรกจะกลับเข้ารูปเดิมโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง




"คุณแม่คุณว่าไงบ้างคะ" โรสรีบถามเมื่อเห็นเวรุตกลับมาที่ห้อง ขณะที่หญิงสาวยังนั่งแปรงผมอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ

"แม่ถามว่าเมื่อไหร่คุณจะมีหลานให้ท่านอุ้ม" เวรุตอำหญิงสาว พลางนั่งลงที่ขอบเตียง

"เฮ้อ..น่าเห็นใจท่านนะคะ เลี้ยงมาจนป่านนี้ยังไม่รู้ว่าลูกชายเป็นเกย์" โรสว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังไร้แววประชดประชัน

"ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เหรอนะ (เพราะคุณนั่นแหละ) สัญญาได้ไหมว่าคุณจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร" เวรุตแกล้งตีหน้าเศร้า

"ถ้าคุณเชื่อฟังฉัน ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับก็ได้ แต่ถ้าทำให้ฉันไม่พอใจล่ะก็ คุณเตรียมขุดหลุมไว้ได้เลย" โรสหันมายิ้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า

"ตัวแค่นี้ จะทำอะไรผมได้" เวรุตยิ้มขำ นอนราบลงกับที่นอน

"ทำให้คุณอยู่ไปก็อับอาย สู้ตายไปเลยจะดีกว่าไงล่ะ" โรสลุกมายืนกอดอกมองหน้าชายหนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเมื่อนึกถึงภาพที่แอบถ่ายไว้เมื่อคืน แต่นั่นคงยังไม่พอ ถ้าได้เป็นคลิปเขาจะได้ดิ้นไม่หลุด ดังนั้นเธอจะต้องจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิด คงต้องมีหลุดแต๋วแตกหรือไม่ก็แอบเฟลิร์ทกับผู้ชายด้วยกันเป็นแน่

"ผมไม่เคยปล่อยให้ใครทำร้ายฟรีๆ ซะด้วย ถ้าคุณทำกับผมอย่างนั้น คุณจะได้รับคืนเป็นสองเท่าแน่นอน" เวรุตลุกขึ้นยืนใช้ส่วนสูง วาจา และสายตาเข้าข่มคนตัวเล็กกว่า

"ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า!!" โรสเปลี่ยนเรื่องเสียงเขียว ดูเหมือนกลยุทธของเขาจะได้ผล ชายหนุ่มยิ้มเยาะแววหวาดหวั่นในดวงตาคู่สวย ก่อนจะผละไปอาบน้ำ



"วันนี้ไม่ไปไหนต่อหรือคุณ กลับบ้านแต่หัววัน" คุณอดุลย์เอ่ยทักภรรยาพลางพับหนังสือพิมพ์ที่กำลังอ่านอยู่

"เรื่องที่คุณบอกว่าจะไปหาลูกที่ไร่น่ะ ว่ายังไงคะ" คุณรัศมีถามเข้าประเด็นที่อยากรู้ทันที เพราะเกิดร้อนใจขึ้นมาหลังจากกลับมาจากบ้านลูกชายคนโต

"ทีแรกผมก็ว่าจะไป แต่คิดไปคิดมา อย่าไปยุ่งดีกว่า ไม่งั้นคงต้องโดนหนูลี่ถอนงอกเอาแน่ ผมไม่รู้จะทำหน้ายังไง" คุณอดุลย์รับออกมาตรงๆ

"ฉันกลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างเวกับหนูโรสจะเกินเลยน่ะสิคะ แล้วถ้าเกิดหนูลี่กลับมา มันจะไม่วุ่นกันใหญ่เหรอคราวนี้"

"เอ..พูดแบบนี้ คุณไปรู้ไปเห็นอะไรมาหรือเปล่า"

"ฉันเห็นสองคนนั้นนอนกอดกัน"

"ลูกเรา เห็นนิ่งๆ มันไวไฟขนาดนั้นเชียวรึ"

"นี่คุณ อย่ามาพูดเป็นเล่นนะคะ"

"อย่าคิดมากน่ะคุณ ถ้ามันจะสลับคู่กัน ก็ไม่เห็นเสียหายอะไร"

"คุณก็พูดง่ายดีนี่คะ ถ้าเกิดไม่เป็นอย่างนั้น แล้วทีนี้จะทำยังไง"

"คุณคิดว่าจะพูดให้เวปล่อยหนูโรสกลับบ้านได้ไหมล่ะ"

"คงยอมหรอกค่ะ"

"แล้วตาวินล่ะ"

"ยากค่ะ"

"นั่นน่ะสิ คุณก็รู้นิสัยลูกตัวเองดี"

"แล้วคุณไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอคะ"

"ดูสถานการณ์ไปก่อนเถอะ อาจไม่แย่อย่างที่คุณคิดก็ได้"

คุณอดุลย์ว่าแล้วผละไปด้วยอารมณ์ดี ไม่ได้ดูเดือดร้อนเหมือนภรรยาเลยซักนิด






"หนังสือพิมพ์วันนี้ค่ะ เมื่อคืนฝนตกหนัก ทางเละ เลยมาส่งช้าค่ะ" ป้าแต้ววางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะอาหาร ที่ศาลากลางระเบียงเรือน ขณะลิลลี่และวินระวีกำลังรับประทานอาหารกลางวันกันอยู่

ชายหนุ่มรับมาพลิกออกดูคอลัมหน้าสังคม แล้วก็ต้องพบกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน เพราะข่าวงานวิวาห์ของเวรุตปรากฏเด่นชัด และเจ้าสาวก็หน้าตาเหมือนลิลลี่ไม่ผิดเพี้ยน

"เป็นไปได้ยังไง!" ชายหนุ่มพับหนังสือพิมพ์ลงด้วยอารมณ์ขุ่นขัดใจ ลิลลี่เห็นท่าทางอีกฝ่ายจึงรีบคว้าหนังสือพิมพ์ขึ้นมาดูด้วยความสงสัย แล้วก็อึ้งไปพักใหญ่เช่นกัน

"คงเป็นพี่โรสน่ะ" ลิลลี่ว่าเสียงเรียบเฉย พยายามเก็บความรู้สึกเสียใจที่เวรุตทำกับตนเช่นนี้

"ลี่มีพี่สาวฝาแฝดด้วยเหรอ" วินระวีถามประหลาดใจ

"ไม่เห็นแปลก คุณเองก็ยังมีพี่ชายฝาแฝดได้" ลิลลี่ตอบแล้วกลับไปสนใจเม็ดข้าวที่อยู่ในจาน ทั้งที่ทานไม่ลงแล้วตอนนี้

"บ้าที่สุดเลย! มิน่าล่ะ ทำไมเวถึงยังใจเย็นอยู่ได้" วินระวีมัวแต่คิดโกรธที่พลาดท่าพี่ชายจนได้ โดยมิได้หันมองคนข้างๆ ว่าจะรู้สึกอย่างไร

ท่าทีของวินระวีทำให้ลิลลี่รู้สึกจุกขึ้นมาถึงหน้าอก เวรุตทำกับเธอเช่นนี้ก็แย่พออยู่แล้ว แต่คำพูดของวินระวีกลับทำให้เจ็บยิ่งกว่า หญิงสาวไม่แน่ใจว่าทำไมถึงรู้สึกเช่นนั้น แล้วน้ำตาเม็ดโตก็ร่วงลงบนหลังมือโดยไม่รู้ตัว

"ฉันคงไม่มีประโยชน์สำหรับคุณแล้วสินะ" ลิลลี่เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นชา

"ใครว่าล่ะ ถ้าผมต้องเสียที่ผืนนี้ไป ผมจะไม่ยอมเสียลี่ไปอีกคน ผมไม่มีวันยอมให้เวได้ไปทุกอย่าง" ชายหนุ่มพูดตรงจนกระทั่งหญิงสาวแทบรับฟังไม่ได้

"พวกคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ชีวิตเป็นของฉัน ไม่ใช่ของพวกคุณ" ลิลลี่ลุกขึ้นยืน ด้วยความอดทนอดกลั้นที่มีอยู่หมดสิ้นลงแล้ว และตั้งใจจะไปเก็บข้าวของกลับกรุงเทพฯ เดี๋ยวนี้เลย

"เดี๋ยวสิลี่" วินระวีลุกเดินตามไปเร็วๆ แล้วคว้าแขนหญิงสาวไว้

"ปล่อยฉัน!!" ลิลลี่สะบัดอย่างแรง จนป้าแต้วซึ่งนั่งดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ถึงกับใจหายใจคว่ำไปด้วย ทั้งที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จู่ๆ ทั้งคู่ก็ทะเลาะกันยกใหญ่

"ถ้าอยากถูกจูบต่อหน้าป้าแต้ว ก็ลองดู" วินระวีรวบหญิงสาวไว้ทั้งตัว แล้วกระซิบเสียงดุที่ข้างหู

"พวกคุณพี่น้องน่ารังเกียจที่สุด ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม" ลิลลี่หยุดขัดขืน แต่ใช้คำพูดหมางเมินไร้เยื่อใยจนทำให้อีกฝ่ายสะท้านไปเหมือนกัน

"ไว้ลี่อารมณ์ดีแล้วเราค่อยคุยกันใหม่ดีกว่า" วินระวีคลายอ้อมแขนออก แล้วปล่อยให้หญิงสาวได้สงบสติอารมณ์เพียงลำพังภายในห้องนอน






"คงคิดถึงฉันมากสินะ ถึงได้โทรหา" เวรุตนั่งยิ้มพิงพนักเก้าอี้ทำงานเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสาย และรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายอยู่ในอารมณ์ใด

ท่าทางและน้ำเสียงของชายหนุ่ม กระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นในตัวหญิงสาวซึ่งกำลังนั่งเล่นแท็บเล็ทอยู่บนโซฟาภายในห้องทำงานเข้าอย่างจัง โรสหันมองหน้า และนั่นทำให้ชายหนุ่มลดเสียงลงทันที ราวกับกำลังมีความลับ

"คุณช่วยออกไปก่อนได้ไหมโรส ผมมีธุระส่วนตัว" เวรุตใช้มือปิดโทรศัพท์

"ได้...ไงคะ" โรสรีบลุกจากโซฟาเดินตรงมาที่โต๊ะทำงาน ต้องรู้ให้ได้ว่าเขาคุยอยู่กับใคร

"พี่อย่าคิดนะว่าจะชนะผมได้" วินระวีว่าด้วยเสียงท้าทาย

"ไม่ได้แค่คิด แต่มั่นใจเลยล่ะ" เวรุตว่าเสียงยียวน มองหน้าหญิงสาวซึ่งเดินมานั่งอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเขาแล้ว

"งั้นฟังไว้เลย พี่ไม่มีวันได้ตัวลี่คืน ถ้าพี่อยากได้ที่นัก ลี่ต้องเป็นของผม"

เวรุตอึ้งไปซักพักด้วยสีหน้าเครียด คิดไม่ถึงว่าวินระวีจะเล่นไม้นี้ แต่เขาจะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด เขาจะต้องชนะเกมนี้โดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยนใดๆ

"เที่ยงนี้ไปทานอะไรกันดี ที่รัก" เวรุตปรับสีหน้าแล้วเอื้อมมากุมมือเรียวเล็ก ตั้งใจจะให้คนที่ปลายสายได้ยินคำสนทนา

"แล้วแต่คุณสิคะ" โรสตอบไปงงๆ กับท่าทีที่เปลี่ยนไป

"ไว้คุยกันใหม่นะ ฉันต้องพาโรสไปทานข้าว" เวรุตตัดบท แสร้งให้วินระวีเห็นว่าเขาไม่ใส่ใจว่าจะได้ตัวลิลลี่คืนหรือไม่ และเพื่อไม่ให้โรสสงสัยอะไรไปมากกว่านี้

"หึ! ถึงผมจะไม่ได้ที่คืน แต่ได้ฉีกหน้ากากคนอย่างพี่ก็ถือว่าคุ้ม" วินระวีพูดใส่อารมณ์ทิ้งทวน แล้วกระแทกโทรศัพท์ลงบนโต๊ะด้วยอารมณ์ขุ่น

เวรุตรีบขยับโทรศัพท์ออกห่างหูจากเสียงกระแทกที่ดังเข้ามา ชายหนุ่มถอนหายใจหน้าเครียดก่อนโยนมันลงบนโต๊ะ

"ใครโทรมาคะ" โรสมองท่าทางไม่สบอารมณ์หลังจากวางสาย คิดเดาเรื่องไปว่าคงเป็นกิ๊กของชายหนุ่ม

"ผมบอกแล้วไงว่าเป็นเรื่องส่วนตัว" เวรุตว่าหน้าเครียด

"ดี!" หญิงสาวขึ้นเสียงสูง "ถึงทีฉันคุณอย่าโวยก็แล้วกัน" แล้วขยับลงจากโต๊ะ ตั้งท่าจะเดินหนี

"วินระวี น้องชายผมเอง" เวรุตรีบคว้ามือหญิงสาวไว้ ไม่อยากหาเรื่องปวดหัวเพิ่มขึ้น

โรสไม่พูดอะไร มองไปที่โทรศัพท์บนโต๊ะ แล้วมองหน้าชายหนุ่ม เขารู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่แทนที่จะหยิบยื่นสิ่งที่หญิงสาวต้องการให้ง่ายๆ เขากลับดึงมือเธอจนเซลงมานั่งบนตักแล้วรวบกอดเอวเธอไว้

"นี่! คุณจะทำอะไร" โรสหันมองหน้าเขาซึ่งตอนนี้เปลี่ยนจากสีหน้าเครียดเป็นเจ้าเล่ห์ไปแล้ว

"คุณอยากจะดูโทรศัพท์นั่น ก็ต้องนั่งดูตรงนี้ ผมไม่คิดจะเสียอะไรฟรีๆ อยู่แล้ว คุณก็รู้"

"เรื่องของเรื่องคือ ฉันไม่รู้ว่าคุณคิดว่าตัวเองได้อะไรต่างหาก" โรสโอบแขนไปรอบคอชายหนุ่ม โน้มริมฝีปากเข้าไปใกล้จนเกือบสัมผัสกัน

"ชิ!" หญิงสาวขยับออกเพราะคิดแค่จะแกล้งเขาเท่านั้นเอง แล้วหันไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดดูหมายเลขสุดท้ายที่เขาติดต่อด้วย แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เพราะชื่อที่ปรากฏไม่ได้ผิดเพี้ยนไปจากสิ่งที่เขาบอกเธอ

ท่าทีผิดหวังนั้นอยู่ในสายตาของคนที่เธอหลอกล่อเมื่อครู่นี้โดยตลอด เพราะเขากำลังรอเวลาทวงคืนสิ่งที่เธอแกล้งหยอกเย้าทำราวเขาเป็นตัวตลก

"ไม่เห็นมีอะไรเลย" โรสรำพึงกับตัวเอง วางโทรศัพท์ลง

"ดูหลายๆ เบอร์สิ อาจจะมีอะไรดีก็ได้" เวรุตแนะนำ ราวกับเป็นผู้หวังดี

"จริงด้วย" โรสคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่

"ไม่ต้องรีบหรอก ผมให้คุณนั่งดูนอนดูทั้งวันเลยก็ได้" ชายหนุ่มว่าประชด จนหญิงสาวสิ้นความสนใจ เพราะถ้าเขาพูดแบบนี้ คงไม่มีประโยชน์แล้ว

"ปล่อยฉันได้แล้ว" โรสกระแทกโทรศัพท์กลับลงที่เก่า

"ปล่อยเหรอ? คุณคิดจะมาหลอกล่อผมแล้วจากไปเฉยๆ น่ะ ไม่มีทาง" เวรุตกระชับอ้อมแขนขึ้น

"หึ! งั้นก็จูบฉันเลยสิ" โรสว่าท้าทาย หลับตาแล้วทำปากจู๋ยื่นเข้าไปใกล้ด้วยหน้าตาตลก

เวรุตผงะไปเล็กน้อยนึกว่าจะทำให้หญิงสาวกลัว แต่การแสดงออกของเธอกลับทำให้เขาถึงกับอมยิ้ม และคิดว่าจะจูบเธอให้หนักทีเดียว หากว่าไม่มีเสียงเคาะประตูขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน

"นึกว่าจะแน่!" โรสยิ้มได้ใจ ก่อนจะขยับลุกออกจากตักชายหนุ่มไป





















Create Date : 10 สิงหาคม 2554
Last Update : 20 สิงหาคม 2554 15:39:23 น. 25 comments
Counter : 437 Pageviews.

 
มาต่อพรุ่งนี้นะคะ สรุปวันนี้ อารายก็ไม่เสร็จซักอย่างค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:20:40:52 น.  

 
จะเช็ด ขัดด ถู ล้าง(ซิม) รอเล้ยแต่ตอนนี้พ่อลูกช้างยึดไปเกือบเดือนแล้ว ทวงยิกๆ ทู๊กวันมานก็ไม่คืน ฮึม

สงครามหมอน ชาเย็นขาดตลาดแล้วเหรอคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:20:52:32 น.  

 
หันมาดื่มมะนาวโซดาแทนค่ะ

ทวงต่อไปค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:21:22:58 น.  

 
อ้าว หันมาบริโภคชาเย็นอีกสะงั้น มันน่า ซักโป๊กนิ

เพิ่งฟื้นคะ ฝันดีนะคะน้องคิม พี่ก็ต่อ


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:0:01:29 น.  

 
ฝนตกไม่หยุดเลยค่ะเป็นชั่วโมงแล้ว วันนี้กลับเย็นด้วย สงสัยถึงบ้านสลบแน่ๆ แต่ไหนๆ ก็จะหยุดยาววววแล้ว สู้ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:11:41:34 น.  

 
ถึงบ้านหรือยังคะน้องคิม


ฝนตกทั้งวันเลยคะ ตอนไปน้ำปริ่มๆ ครึ่งทาง ขากลับเรียบร้อย ท่วมยาวเกือบๆ สองร้อยเมตร หวังว่าอีก 3 วันน้ำจะไปพร้อมวันหยุดเนอะ



โดย: Pa_Stang วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:19:30:00 น.  

 
ถึงตั้งแต่ห้าโมงแล้วค่ะ กินอิ่มแล้วก็นอนหลับ เพิ่งตื่นค่ะ

วันนี้ตกทั้งวันเลยค่ะ ทิ้งช่วงแค่ไม่กี่ชั่วโมง ฟ้ามืดจนเป็นสีน้ำตาล ทุกทีจะออกมืดเทาอมดำ รู้สึกว่ามานน่ากลัวขึ้นทุกที มองเห็นรถติดเปิดไฟหน้ากันเป็นทิวแถว ในบรรยากาศมาคุๆ ทำให้คิดว่ามานใกล้ถึงวันสิ้นโลกแล้วมั้ง อิอิ เรื่อยเปื่อยไปโน้นเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:20:27:11 น.  

 
เจ้าของเรือน วันหยุดยาวไปเที่ยวไหนมารึเปล่าคะ

เรื่องมันเศร้าคะ คืนวันที่ 11 ไฟดับ ดับทน ดับนานคนเต็มบ้าน จุดเทียนคุยกัน ดีนะคะที่ฝนตก ไม่งั้นสุก..กันเป็นแถวๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 14 สิงหาคม 2554 เวลา:19:28:44 น.  

 
เจ้าของเรือนอยู่ไหม๊หน๊า

เห็นหายไปหลายวัน สบายดีอยู่นะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 15 สิงหาคม 2554 เวลา:18:43:15 น.  

 
ขนกันไปเที่ยวมาเลค่ะ เพิ่งถึงบ้าน เหนื่อยมั่กมากกก แต่ก็สนุกดีค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 สิงหาคม 2554 เวลา:1:07:52 น.  

 
เป็นไงบ้างคะพี่ตังค์ งานชุกเหมือนฝนละเปล่า น้องเพิ่งฟื้นค่ะ เมื่อวานก็สะลืมสะลือไปทำงาน นอนตีสองสองวันติด เมื่อคืนหลับตั้งแต่ 6 โมงเย็นถึง 6โมงเช้า

บ้านและคนโอเคใช่ไหมคะ?? เวลาจุดบ้านน้องชอบใช้จานรองไว้ค่ะ กันพลาด อิอิ

* เช็คหลังไมค์น้องเปรมด้วยนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:9:22:15 น.  

 
บ้านนะ โออยู่คะ แต่คนยังเมื่อยแขนไม่หาย เจ้าลูกนกอ้อนให้พัดตั้งกะไปดับยันไฟมา ไม่มากไม่น้อย ชั่วโมงก่าๆ แค่นั้นเอง

ไม่ดูหลังบ้านมาแล้วคะ มีปัญหานิดหน่อยคงไม่เป็นไร.......มั้ง รึเปล่า

มาเล ไปกันเองรึเปล่าคะ แบบว่าฉงฉานคนขับ เมื่อยแย่ ครัวใหญ่น่าสนุก


โดย: Pa_Stang วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:13:03:33 น.  

 
เช็คหลังไมค์อีกทีนะคะพี่ตังค์ เผื่อจะแก้ปัญหาได้

เดี๋ยวลูกนกเป็นหนุ่มแล้วค่อยเอาคืนค่ะ คราวนี้ต้องพัดให้ป้าบ้างล่ะ

ไปกับทัวร์ค่ะพี่ตังค์ ขึ้นเครื่องไปกลับ แล้วมีไกด์กับคนขับรถท้องถิ่นพาเที่ยว

ก็พอๆ กับเมืองไทยนะคะ แต่น้องว่าเมืองไทยดีกว่า ไม่ว่าจะเป็นที่เที่ยว ห้างสรรพสินค้า หรือการบริการ ส่วนเก็นติ้ง ถ้าเราทำน้องเชื่อว่าต้องเริ่ดกว่าแน่นอน อิอิ

เมืองอิสลามออกหวยอาทิตย์ละสามครั้ง มีสามบริษัทฯ ออกเลขไม่เหมือนกันอีก อิอิ เมืองพุทธสุดยอด ออกหวยบนดินยังไม่ได้ ต้องเอาลงใต้ดินค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:13:47:58 น.  

 
ลงใต้ดิน ข้อดีกระจายรายได้คะน้องคิม ส่วนข้อเสีย ส่วนบนสุดสามเหลี่ยมรวยร้วยรวย

ไปกะทัวร์ ค่อยยังชั่ว สงสารก้นกบนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:17:39:26 น.  

 
เช็คหลังบ้านด้วยค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:18:13:45 น.  

 
ขอบคุณนะคะน้องคิม แต่ เอ เลข 8 กะเลย 9 สลับที่ แบบว่า เป็นแบบนี้คะ 098-... เลยอวดเส้นทางหวาดเสียวสะหน่อยคะ



แบบว่าลุ้นตัวโก่ง รอดไหม๊รึไม่รอด


โดย: Pa_Stang วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:20:32:28 น.  

 
อิอิ สงสัยพิมพ์เร็วไปหน่อยค่ะ 089 ค่ะใ

ทางโหดจริงๆ ค่ะ ขอให้น้ำลดเร็วๆ นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:3:34:28 น.  

 
พักหอบ พักขาคะ

น้ำ ขึ้นอย่างเดียวคะน้องคิม ตอนนี้อยู่ในช่วง ปลาขึ้นให้รีบตัก

พี่คิดว่าตัวเองตาฝาด เห็นปลาติดเบ็ดคันเดียวสองตัว ขากลับสะพานเดิม แต่คนไม่ใช่ เบ็ดคันเดียว ปลาขาวจั๊ว สามตัวเรียงกันเป็นแถว เฮ้อ แสดงว่าตายังใช้ได้ ยังไม่เฒ่า....เท่าไหร่


โดย: Pa_Stang วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:15:41:29 น.  

 
พี่ต้องเอาแหผูกท้ายรถไว้ค่ะ อิอิ ถึงบ้านคงได้หลายกิโลเลยค่ะ

เช็คหลังบ้านด้วยนะคะ พี่ตังค์ พี่ปุ้ย


โดย: Kim-Ha วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:18:10:47 น.  

 
พายุกระหน่ำคะน้องคิม ทางแต่3-4 เมตร พี่เปียกเป็นไอ้ตูบตกน้ำ แถมทั้งฟ้าร้องฟ้าผ่าแอบสะดุ้งเป็นระยะ ขนาดไม่ได้สาบานกะใครไว้นะ

ดักตีหัว ตัว ว ทั้งพี่ทั้งน้องได้ที่ไหนคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 19 สิงหาคม 2554 เวลา:21:49:21 น.  

 
เพิ่งยึดคอมฯ คืนได้ค่ะ เด็กดูการ์ตูนจนหลับไปเลยค่ะ

แถวนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งดีค่ะ ตกนิดหน่อยช่วงเย็น แต่แอร์ในห้องสิคะ น้ำหยดติ๋งๆ ทั้งคืน อิอิ เพิ่งให้เขามาล้าง ได้เรื่องซะแล้ว อยู่มาตั้งนานก็ไม่เป็นอารายค่ะ

ซีนนี้เขียนสองที ตอนแรกเป็นเลิฟซีนหวานแหวว เขียนตอนกลางวัน ตกเย็นมาเปลี่ยนใจกลายเป็นดราม่าซะงั้นค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 19 สิงหาคม 2554 เวลา:22:31:48 น.  

 
กำลังปั่นงานคะ แบบว่าพรุ่งจะส่ง คืนนี้หมองเพิ่งแล่น ถ้าคุณครูรู้คงเจริญพรน่าดูนิ


ถ้าไม่ออกดราม่า คนอ่านคงไม่อยากดักทุบทั้งพี่ทั้งน้อง


โดย: Pa_Stang วันที่: 19 สิงหาคม 2554 เวลา:23:20:36 น.  

 
ประเภทเดียวกันค่ะ จะส่งคุณครูก็ต้องสดๆ ร้อนๆ ค่ะ ทำค้างหลายคืนไม่ดี

เดี๋ยวตอนหลัง สองสาวมีจัดหนักเอาคืนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 สิงหาคม 2554 เวลา:7:47:24 น.  

 
เมื่อเช้าสงสัย คุณครูจะมือพองนะคะ

รอดู สอง ว ถูกเอาคืน


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 สิงหาคม 2554 เวลา:21:27:18 น.  

 
คงอีกไม่นานค่ะ เรื่องนี้คงจบเร็ว อิอิ

โทษทีค่ะ กำลังเพลินกับตอนที่ 10 อยู่

โพสคู่แรกไปก่อนนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 สิงหาคม 2554 เวลา:23:22:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.