Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
Twilight Stars6 (นิยาย)
Love-Love เรื่องรัก-รัก (นิยาย)
My Love เงารักสลับใจ (นิยาย)
Deva & Dana เทพบุตรปิ๊งรักยัยซาตาน (นิยาย)
Wild Love พลังรักต่างพันธุ์ (นิยาย)
Music Room
All blogs
lovE-lovE ตอนที่ 36 (จบ)
loVe-loVe ตอนที่ 35
lOve-lOve ตอนที่ 34
Love-Love ตอนที่ 33
lOve-lOve ตอนที่ 32
loVe-loVe ตอนที่ 31
lovE-lovE ตอนที่ 30
loVe-loVe ตอนที่ 29
lovE-lovE ตอนที่ 28
loVe-loVe ตอนที่ 27
lOve-lOve ตอนที่ 26
Love-Love ตอนที่ 25
lOve-lOve ตอนที่ 24
loVe-loVe ตอนที่ 23
lovE-lovE ตอนที่ 22
loVe-loVe ตอนที่ 21
lOve-lOve ตอนที่ 20
Love-Love ตอนที่ 19
lOve-lOve ตอนที่ 18
loVe-loVe ตอนที่ 17
lovE-lovE ตอนที่ 16
loVe-loVe ตอนที่ 15
lOve-lOve ตอนที่ 14
Love-Love ตอนที่ 13
lOve-lOve ตอนที่ 12
loVe-loVe ตอนที่ 11
lovE-lovE ตอนที่ 10
loVe-loVe ตอนที่ 9
lOve-lOve ตอนที่ 8
Love-Love ตอนที่ 7
lOve-lOve ตอนที่ 6
loVe-loVe ตอนที่ 5
lovE-lovE ตอนที่ 4
loVe-loVe ตอนที่ 3
lOve-lOve ตอนที่ 2
Love-Love ตอนที่ 1
lOve-lOve ตอนที่ 2
ลิลลี่กลับเข้าบ้านแล้วขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจจะชะล้างความรู้สึกน่าละอายนั้นออกไปให้หมด แต่จนแล้วจนรอดจนเปลี่ยนเสื้อผ้า ขึ้นไปนั่งบนเตียงนอนแล้วก็ยังอดคิดถึงเหตุการณ์กลางสายฝนนั้นไม่ได้อยู่ดี มันคงจะหลอกหลอนเธอไปอีกพักใหญ่
ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนในความรู้สึก เขากล้าดียังไง ถึงได้ทำกับเธอเช่นนี้ เพิ่งจะเจอกันวันแรกแท้ๆ เวรุตซะอีก... จวนจะแต่งงานกันมะรอมมะร่ออยู่แล้วยังไม่เคย... หรือว่าวินระวีจะไม่ได้หลอกเธอ!!
แล้วถ้าเขาหลอกล่ะ?? เธอไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ เวรุตอาจไม่ใช่เกย์ วินระวีอาจเป็นพวกบ้ากาม หญิงสาวคิดกลับไปกลับมาจนเวียนหัว กระทั่งเสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ใกล้หัวเตียงดังแทรกความคิดขึ้นมา จึงรีบคว้ามาดูว่าใครโทรมา
'เวรุต' ชื่อและรูปภาพที่ปรากฏบนหน้าจอ ทำให้ยิ้มออกมาได้
"เว!" ลิลลี่เอ่ยชื่อชายหนุ่มด้วยความยินดี
"ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ..ที่รัก"
"เออ นั่นคุณหรือเปล่าคะเว" หญิงสาวเริ่มลังเลจากสรรพนามที่เขาใช้เรียก
"ลี่คิดว่าผมเป็นใครล่ะ" ชายหนุ่มถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แบบนี้สิเวรุตตัวจริง ลิลลี่บอกตัวเองก่อนสนทนาต่อ
"งานเลี้ยงเป็นไงบ้างคะ"
"อืม ผมเรทไว้ที่ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์นะ" วินระวีนอนกลิ้งอยู่บนเตียง พยายามใช้คำพูดสไตล์เวรุต เหมือนกับที่กำลังใช้โทรศัพท์เขาอยู่ในขณะนี้
"พรุ่งนี้คุณว่างไหมคะ"
"ผมยุ่งเสมอลี่ก็รู้ ลี่บอกธุระของลี่มาดีกว่า"
"คือ..ลี่อยากชวนคุณไปดินเนอร์ค่ะ ลี่มีอะไรจะถาม"
ชายหนุ่มดีดนิ้วดังเปรี้ยะ เพราะหมากกำลังเดินตามเกมของเขา
"ถามตอนนี้เลยก็ได้นี่ลี่" ชายหนุ่มแกล้งบ่ายเบี่ยง
"ไม่ได้ค่ะ มันสำคัญสำหรับลี่มาก ลี่ต้องพบคุณให้ได้ค่ะ"
"ถ้าสำคัญขนาดนั้น ลี่เลือกสถานที่ละกัน"
"ดาดฟ้าโรงแรมรอยซ์ตอนทุ่มตรงเป็นไงคะ ลี่ไม่อยากให้ใครรบกวน ใกล้ที่ทำงานคุณดีด้วย"
"ถ้ามีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะโทรหาลี่เองนะ เพราะพรุ่งนี้ผมมีประชุมทั้งวัน"
"งั้นตกลงตามนี้นะคะ ฝันดีค่ะเว"
"จุ๊บ ฝันดีครับลี่" ชายหนุ่มทำเสียงจุ๊บลงบนโทรศัพท์ ทำเอาคนที่ปลายสายมองโทรศัพท์ในมืออึ้งๆ อีกครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนปัดความสงสัยในใจออกไป
วินระวีกดลบหมายเลขที่โทรไปเมื่อครู่ พร้อมบันทึกเบอร์หญิงสาวไว้ในมือถือตนเรียบร้อย แล้วนำโทรศัพท์กลับไปวางไว้ที่โต๊ะทำงาน ก่อนพี่ชายจะรู้ตัวว่าลืมไว้ที่ันั่น
แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกรอบ ในช่วงที่ลิลลี่ใกล้เคลิ้มหลับ
"ฮัลโหล" เสียงหญิงสาวงัวเงียเต็มที
"ลี่ หลับแล้วเหรอ" เสียงใสๆ จากปลายสายดังขึ้น ปลุกหญิงสาวให้ลุกนั่งทันที เพราะคิดว่าเสียงนี้แหละจะเป็นที่ปรึกษาได้ดีที่สุดในเวลาเช่นนี้
"โรส!" เสียงลิลลี่เริ่มใสขึ้น เมื่อรู้ว่าเป็นพี่สาวฝาแฝด โทรมาจากต่างแดน
ทั้งสองเป็นอีกหนึ่งแฝดต่างขั้ว โรสเป็นสาวมั่นใจในตัวเอง หัวไวและชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เธอตัดสินใจไปเรียนต่อโทเพียงลำพังที่อเมริกาหลังจากจบปริญญาตรีเมื่อสองปีก่อน เพราะลิลลี่หัวอ่อนและไม่ชอบการเรียนซักเท่าไหร่ จึงไม่อยากตามไปด้วย และขออยู่ช่วยธุรกิจครอบครัว
แม้ทั้งสองจะมีใบหน้าพิมพ์เดียวกัน หากแต่พี่สาวมีบุคลิกปราดเปรียว ในขณะที่น้องสาวออกแนวหวานน่ารัก ทั้งคู่เป็นพี่น้องที่รักกันมาก และปรึกษากันทุกเรื่อง แม้จะอยู่ห่างกันก็ยังโทรคุยกันเป็นประจำ
"พี่โทรมาบอกว่าได้ตั๋วกลับแล้ว อีกสองอาทิตย์"
"แล้วพี่ไม่อยู่รอรับปริญญาก่อนเหรอ"
"ไม่ล่ะ พี่อยากกลับให้ทันงานแต่งลี่มากกว่า"
"ลี่ชักไม่แน่ใจแล้วอะโรส ว่าลี่จะแต่งดีไหม"
"ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้น"
"ลี่สงสัยว่าเวจะเป็นเกย์อะ"
"เป็นเกย์!!"
"ไม่ต้องตะโกนก็ได้"
"ทำไมเพิ่งมาสงสัยเอาป่านนี้ยัยลี่"
"ลี่สงสัยมานานแล้ว แต่ก็คอยปลอบใจตัวเองว่าคงไม่ใช่"
"อันที่จริง..คนเราถึงจะชอบสีชมพู ก็ไม่จำเป็นต้องใส่สีชมพูก็ได้ เข้าใจใช่ไหม ถ้าเขาเลือกจะมีครอบครัว เขาก็คงไม่..."
"แต่ถ้าเขาเกิดเปลี่ยนใจทีหลังล่ะ??"
"ซวยไป!"
"ให้ความเห็นที่ดีกว่านี้หน่อยได้ไหม"
"ศพยังไม่ถึงป่าช้า ยังมีเวลากลับลำนะลี่"
"พอเถอะ พี่โรส!"
"ถามเขาให้รู้เรื่องไปเลยดีไหม แล้วค่อยตัดสินใจ"
"ลี่นัดทานข้าวกับเขาพรุ่งนี้ตอนหัวค่ำ ลี่จะคุยให้รู้เรื่องค่ะ"
"แต่งตัวให้เซ็กซี่หน่อยล่ะ เขาอาจจะนึกได้ว่าลืมอะไรไป แต่ถ้ายังนึกไม่ออก เห็นทีต้องถอยแล้วล่ะลี่"
"โอเค ได้เรื่องยังไงลี่จะโทรไปเล่านะ"
"โชคดีนะลี่"
วินระวีวางแผนจัดฉากเด็ดให้พี่ชายได้เห็นเลิฟซีนระหว่างเขาและลิลลี่ บนดาดฟ้าโรงแรมหรู ซึ่งคงทำให้ใบหน้านิ่งๆ ของเวรุตบิดเบี้ยวผิดรูปไปได้บ้าง แค่คิดชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเกินบรรยาย
ช่วงสายเขาจึงออกไปเดินเล่นฆ่าเวลาในห้างสรรพสินค้า ดูจะไม่ใช่วิสัยของเขานัก แต่ในเมื่อไม่มีอะไรทำ และเขาก็อารมณ์ดีเกินกว่าจะกักขังตัวเองอยู่ในบ้าน
วินระวีจับจ่ายซื้อหาข้าวของเสื้อผ้าที่จำเป็น เพราะหมกตัวแต่อยู่ในไร่ ไม่ค่อยได้มีโอกาสใช้เงินฟุ่่มเฟือย ชายหนุ่มซื้อของพะรุงพะรังเตร็ดเตร่มาจนถึงกลางห้าง เห็นงานแสดงนาฬิกาหรู จึงเดินเข้าไปชมด้วยความสนใจ เพราะเรือนที่สวมอยู่สายเริ่มจะเปื่อยจากการกรำแดดกรำฝนมานานปี
"สนใจเรือนไหน ชมได้นะคะ" พนักงานสาวรีบเข้ามาต้อนรับ
"เรือนนั้นคุณขายแยกไหม" ชายหนุ่มชี้ไปที่นาฬิกาประกายทองวาววับ ตัวเรือนดูแข็งแรง หากแต่วางคู่กับเรือนที่เล็กกว่าสำหรับผู้หญิง ในกล่องกำมะหยี่สีสวยสด
"ขายแยกไม่ได้จริงๆ ค่ะ ทั้งงานแสดงนี้มีอยู่แค่ชุดเดียวเท่านั้น รับไปทั้งสองเรือนเถอะนะคะ รับรองว่าคุ้มจริงๆ เพราะเป็นงานสวิตแฮนเมด ปราณีตมากๆ คะ" พนักงานสาวพยายามหว่านล้อม เพราะผู้ชมนั้นเยอะ แต่หาคนจะซื้อจริงๆ ชั่งยากนัก
ชายหนุ่มไม่ถามแม้กระทั่งราคา เขายื่นบัตรเครดิตให้ก่อนที่พนักงานจะพูดมากไปกว่านั้น เพราะถ้าถูกใจแล้วล่ะก็ ไม่ว่ามันจะถูกหรือแพงก็ต้องเป็นเจ้าของให้ได้
"เรือนนี้ผมให้" วินระวียื่นนาฬิกาเรือนเก่าให้ พนักงานสาวรับไว้แล้วยิ้มจนหน้าบาน เพราะจากการคร่ำหวอดในวงการมาพอสมควร เธอจึงดูออกว่า แม้สายมันจะเปื่อยแต่มูลค่าตัวเรือนนั้นมากโขทีเดียว
"ขอบคุณค่ะ"
ชายหนุ่มสวมเรือนใหม่ไว้ที่ข้อมือแล้วเดินจากไป พร้อมความคิดในใจ ว่านาฬิกาเรือนเล็กควรจะไปอยู่ที่ใด
วินระวีแวะกลับบ้านในช่วงบ่าย เพื่ออาบน้ำเตรียมตัวสำหรับเดทในคืนนี้ ชายหนุ่มเข้าไปในห้องนอนพี่ชาย เลือกชุดสูทและประพรมน้ำหอมกลิ่นที่เวรุตใช้ประจำ แม้จะรู้สึกเหมือนไม่เป็นตัวเองแต่ก็พอใจในลุคแปลกตานี้ไม่น้อย
หญิงสาวในชุดราตรีเกาะอกสีทองพร้อมผ้าพันคอบางเบาสีเข้าชุดกัน ยืนรับลมอยู่ที่ดาดฟ้าโรงแรมหรู เธอตั้งใจแต่งตัวให้สวยที่สุดในราตรีนี้ เพราะนี่อาจเป็นเดทที่โรแมนติกที่สุด หรืออาจเป็นเดทครั้งสุดท้ายระหว่างเธอและเวรุตก็เป็นได้
ลิลลี่ยืนมองวิวเบื้องล่างอยู่ครู่ใหญ่ ก็ยังไม่เห็นชายหนุ่ม คิดว่าเขาคงกำลังเดินทางมา หญิงสาวล้วงหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าถือใบเล็กตั้งใจจะโทรหา
"ไม่ต้องโทรตามหรอก" เสียงชายหนุ่มดังขึ้นที่ปลายหู อ้อมแขนเขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง ริมฝีปากกดลงบนไหล่เปลือยเปล่าขาวนวล ท่ามกลางความมืดสลัวยามค่ำคืน ไร้สายตารบกวนเพราะเป็นการจองพื้นที่ไว้ทั้งโซน
"ลี่นึกว่าคุณยังติดงานอยู่" ลิลลี่ยิ้มเขิน รู้สึกหวั่นไหวไปกับสัมผัสของชายหนุ่ม เพราะเขาไม่เคยแสดงออกกับเธอเช่นนี้มาก่อน
"คืนนี้คุณสวยมากๆ"
"ขอบคุณค่ะ"
"ผมมีอะไรจะเซอร์ไพรส์"
"อะไรคะ"
"ลี่หลับตาก่อน"
ลิลลี่ทำตามอย่างว่าไง ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขจนลืมไปเสียสนิทว่าต้องการจะถามอะไรชายหนุ่ม วินระวีขยับหญิงสาวให้หันมาหา มองใบหน้าสวยงามแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วรู้สึกใจอ่อนขึ้นมา ไม่อยากให้มันแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น
เขาปลดผ้าพันคอผืนบางออก ผูกตาหญิงสาวไว้ ทั้งที่ไม่ใช่ความตั้งใจแต่เริ่มเดิมที
"เล่นอะไรคะเนี่ย" ลิลลี่รู้สึกตื่นเต้นกับเกมโรแมนติกที่เห็นเขาเล่นๆ กันในหนัง คิดว่าเขาคงให้สร้อยน่ารักซักเส้นหนึ่ง
วินระวีล้วงนาฬิกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทแล้วสวมไว้ที่ข้อมือบาง สีเข้ากับชุดที่เธอสวมในคืนนี้พอดี แต่แบบอาจจะดูแข็งแรงไปหน่อย
"นาฬิกาเหรอคะ" หญิงสาวคลำที่ข้อมือ แล้วตั้งท่าจะดึงผ้าผูกตาออก
"เดี๋ยว ขอบคุณผมก่อน" ชายหนุ่มยึดข้อมือไว้ ไม่ยอมให้เปิดตา
"ขอบคุณค่ะเว"
ราวโลกทั้งใบจะหยุดหมุน ชายหนุ่มไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับใครมาก่อน คิดว่าคงเป็นเพราะบรรยากาศพาไป เขาโน้มลงสัมผัสริมฝีปากบางแผ่วเบา หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยจากสัมผัสที่คาดไม่ถึง แต่ปราศจากอาการต่อต้านใดๆ วินระวีโอบรอบแผ่นหลังอ่อนโยนรั้งร่างบางนั้นให้แนบชิดยิ่งขึ้น แล้วกดริมฝีปากลงจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ลิลลี่โอบแขนไปรอบคอชายหนุ่ม จูบตอบเขาอย่างเต็มใจ ดื่มด่ำไปกับความหวานระมุนที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน โดยปราศจากข้อกังขาหรือความรู้สึกผิดใดๆ
ความอ่อนหวานในสัมผัสทำให้จิตใจพร่าเลือนไปหมด ปลุกความหวั่นไหวในร่างกาย จนแทบควบคุมไม่อยู่ วินระวีจำต้องยุติเกมรักลงแแต่เพียงเท่านี้ เพราะเขารู้เต็มอกว่า ลิลลี่คงต้องกรีดร้องเสียสติแน่ ถ้ารู้ว่าเขาไม่ใช่เวรุต ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก คิดว่าเขาคงจะจดจำจูบนี้ไปอีกนาน
"ผมมีอะไรจะเซอร์ไพรส์ลี่อีก นับหนึ่งถึงสิบช้าๆ นะ แล้วค่อยเอาผ้าปิดตาออก"
วินระวีคว้ากระเป๋าถือหญิงสาวที่วางอยู่บนโต๊ะ ล้วงเอามือถือออกมา แล้วจากไปอย่างเงียบๆ ขณะที่หญิงสาวกำลังสนุกต่อกับเกมนับเลข
"ทำไมปล่อยให้ลี่รอตั้งนานคะเว" หญิงสาวเอ่ยทักเมื่อเห็นชายหนุ่มย้อนกลับมาอีกครั้ง
"ผมเพิ่งได้รับเมสเซจน่ะ รีบแทบแย่แล้ว" เวรุตว่า หากแต่ลิลลี่เข้าใจไปคนละทางว่าที่เขาหายไปเพราะได้รับข้อความเรื่องงาน และเธอก็อารมณ์ดีเกินกว่าจะมาหัวเสีย เรื่องที่เขาหายตัวไป เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาบ้างาน
"สั่งอาหารเถอะค่ะ วันนี้ลี่เป็นเจ้ามือเอง"
เวรุตมองหญิงสาวงงๆ ดูลิลลี่จะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หากดูจากการแต่งตัวคงเรทที่เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ดูนาฬิกาข้อมือนั่นสิ ไม่เห็นจะเข้ากับบุคลิกเธอเลย นั่งลูบคลำชื่ีนชมอยู่ได้ ชายหนุ่มเหลือบมองประเมินตัวเลขเสร็จสรรพ และคิดว่าไม่มีประโยชน์จะวิภาควิจารย์ออกไปตรงๆ
"ลี่จะทานอะไรดี" เวรุตมองเมนูแล้วถาม
"อะไรก็ได้ค่ะ เวสั่งไปเถอุะ" ลิลลี่ยิ้มหวาน นาทีนี้คงไม่ต้องถามแล้วล่ะว่าเขาเป็นเกย์หรือเปล่า
หลังมื้ออาหารหรู ซึ่งเวรุตคิดว่าคงได้กลับไปพักผ่อนเสียที เพราะวันนี้เขาเครียดมาทั้งวัน แต่ครั้นได้ยินเสียงไวโอลินล่องลอยมาในอากาศจนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าโต๊ะ เขารู้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นเป็นสเต็ปต่อไป เรื่องคิดจะกลับไปพักคงต้องพับไว้ก่อน
"เต้นรำกันซักเพลงนะคะเว" ลิลลี่ดูเหมือนจะมีความสุขไม่เลิก
"เพลงเดียวนะลี่ ผมเหนื่อยมากแล้ว" เวรุตต่อรอง
"ค่ะ"
ลิลลี่มองสบตาชายหนุ่ม คิดว่าเมื่อกี้ไม่มีโอกาสได้เห็นใบหน้าเขาเลย มีเพียงสัมผัสเท่านั้น หากตอนนี้เขาจะจูบเธออีกซักครั้งจะให้ความรู้สึกแตกต่างไหมนะ
ดวงตากลมสวยน่ารัก จับจ้องมองชายหนุ่มไม่กระพริบ หากแต่ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายเกิดอารมณ์พิศวาสแต่อย่างใด เวรุตพยายามปกปิดแววขบขันปนเอ็นดูในดวงตาแทบไม่อยู่ แม้ใบหน้าเขาจะยังดูนิ่ง
ลิลลี่เบียดตัวเข้าใกล้ชายหนุ่ม คาดหวังอะไรบางอย่าง จนในที่สุดเวรุตต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ เขาโน้มลงจูบที่หน้าผาก แล้วรั้งหญิงสาวเข้ามากอด เพราะทนสายตาเรียกร้องแบบนั้นไม่ไหว
"จบเพลงแล้วนะลี่ กลับกันเถอะ" เวรุตกระซิบ
"ลี่ขับรถมาค่ะ" ลิลลี่ขยับออก
"งั้นผมไปส่งที่รถนะ"
"ค่ะ"
ลิลลี่ใช้เวลาตลอดเส้นทางที่ขับรถกลับบ้านคิดทบทวนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมอ้อมกอดเขาให้ความรู้สึกแตกต่างราวกับเป็นคนละคน
หญิงสาวขับมาจนถึงหน้าบ้าน เห็นรถสปอร์ตสีดำจอดรออยู่นอกรั้ว นึกประหลาดใจว่าวินระวีมาทำอะไรที่นี่
ลิลลี่หยุดรถแล้วนั่งลังเลว่าจะลงไปดีไหม หากเขาเกิดทำอะไรบ้าๆ แบบเมื่อวานอีกล่ะ คิดแล้วก็ตัดสินใจทำเป็นไม่เห็นดีกว่า
"ไม่คิดจะทักทายกันบ้างหรือไง" วินระวีเดินมาเคาะกระจกรถ หญิงสาวจึงจำต้องเลื่อนลงเสวนาด้วย แต่จะไม่ให้เขาเข้าใกล้เป็นอันขาด
ชายหนุ่มวางพาดลำแขนยื่นเข้าไปในตัวรถทางช่องหน้าต่าง แล้วแอบปล่อยโทรศัพท์มือถือในมือลงข้างกระเป๋าถือ ขณะที่สายตาจับจ้องใบหน้าของหญิงสาวเพื่อดึงความสนใจ
"คุณมีธุระอะไรกับฉัน" หญิงสาวถามเสียงเย็นชา
"นาฬิกาสวยดีนะ" ชายหนุ่มเอ่ยทักไม่ใส่ใจคำถาม
"พี่ชายคุณซื้อให้ฉัน" ลิลลี่ตอบยิ้มหน้าระรื่น
"ดูท่าทางเธอจะมีความสุขมากสินะคืนนี้" วินระวีถามนำ
"ใช่ แล้วคุณก็ไม่ต้องคิดใส่ร้ายพี่ชายตัวเองอีกแล้วนะ เขาจูบได้ดีกว่าคุณซะอีก เขาจะเป็นเกย์ได้ยังไง" ลิลลี่ว่าประชดเปรียบเทียบ
"งั้นผมคงเข้าใจอะไรผิดไปเองมั้ง ดีใจด้วยนะ" ชายหนุ่มว่ายิ้มๆ ปล่อยให้ลิลลี่คิดไปเองอย่างนั้น
"ขอบใจ" หญิงสาวไม่รู้จะพูดอะไร ในใจแอบผิดหวังที่เขายอมรับง่ายๆ อย่างนั้น
"พรุ่งนี้ผมจะกลับไร่แล้ว แค่จะมาลาน่ะ"
"ทำไมรีบกลับนักล่ะ"
"ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม"
"ว่างๆ ฉันจะชวนเวไปเที่ยวที่ไร่คุณบ้างนะ"
"เวจะขายที่แปลงนั้นแล้ว ผมก็คงอยู่ที่นั่นอีกไม่นาน"
"คุณจะมางานแต่งใช่ไหม"
"อืม.. ผมไปล่ะ"
"โชคดีค่ะวิน"
ชายหนุ่มเคลื่อนรถออกไปแล้ว ส่วนลิลลี่ยังคงนั่งนิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรู้สึกเศร้ากับการจากไปของเขา ทั้งที่เขาเป็นคนร้ายกาจ และเพิ่งพบกันได้เพียงสองวัน
Create Date : 16 กรกฎาคม 2554
Last Update : 16 ธันวาคม 2554 21:24:54 น.
22 comments
Counter : 454 Pageviews.
Share
Tweet
นู๋โรส กะนู๋ลี่ มาแรงนะคะน้องคิม
คิดถึงแม่เสือตาโต กับลูกจิ้งจอกคมเข้มจัง
ลาม.......ได้เรื่องไม่พออยากได้อีก
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 16 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:42:30 น.
ซื้อซีดีลูกจิ้งจอกมาแล้วค่ะ ของแม่เสือบอกจะออกตั้งแต่สิ้นเดือนที่เรา ยังไม่เห็นเลยค่ะ
ลูกจิ้งจอกร้องแนวนี้เริ่ดจริงๆ ค่ะ ฆ่าเพลงป๊อปตายไปเลย ถ้าเอาดีทางนี้ ไร้คู่แข่งจริงๆ ค่ะ เพราะพวกรุ่นดึกๆ ร้องกันไม่ไหวแล้วค่ะ
ยังติดลมทางนี้อยู่ค่ะพี่ตังค์ หวังว่าจะฝ่าทะลวงตอนที่ 3 ไปได้ ไม่ม้วนเสื่อเหมือนที่แล้วๆ มา เพราะรู้สึกทีมนี้จะรีเทิร์นบ่อยเหลือเกินค่ะ
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 16 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:00:57 น.
ทีมนี้มีมากกว่าสาม น่าจะไปโลดนะคะน้องคิม
สงสัย CD ลูกจิ้งจอกคงต้องรออีกพัก ถึงจะเดินทางถึงแถวๆ บ้านพี่นะคะ แบบว่าช้าตลอด ตลอด
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 16 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:57:18 น.
เห็นด้วยค่ะพี่ตังค์
ถ้ารอไม่ไหวส่งที่อยู่มาหลังบ้านนะคะ เดี๋ยวจะเดลิเวอร์รี่ในถึงหน้าบ้านเลยค่ะ
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 17 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:16:27 น.
พี่เห็น ป้าช้า แว๊บๆ นะคะ น่าจะเป็นป่าช้า ถ้าป้าช้านะพี่ตอนนี้เลย สปีทตก ทำงานช้าาาาา สงสัยต้องออกวิ่งเผื่อเร่งสปีทได้ 555
ซีดี รอได้อยู่คะน้องคิม ขอบคุณนะคะ ^-^
โดย: Pa_Stang IP: 111.84.102.98 วันที่: 17 กรกฎาคม 2554 เวลา:23:09:33 น.
เห็น 'ป้าช้า' ที่ไหนคะพี่ตังค์
น้องวิ่งไม่ไหวแล้วค่ะ เข่าเริ่มเสื่อมรับแรงกระแทกไม่ไหว
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:04:16 น.
ตรงนี้คะ น้องคิม
"ศพยังไม่ถึงป้าช้า ยังมีเวลากลับลำนะลี่"
ต้องกลับขึ้นไปดูสองครั้งเหมือนกันคะน้องคิม ประมาณนึกว่าตัวเองตาฝาด
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:32:17 น.
ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวแก้เลย น้องก็เขียนจนเบลอ นึกไม่ออกว่ามีป่าช้าที่ไหน
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:47:37 น.
ฝนตกเป็นระยะๆ รู้สึกว่าตัวเองว่าง(งานมีไม่ทำ) กำลังจะลงบางแสน ที่ดองไว้เดือนที่แล้วคะน้องคิม ดองได้ที่แล้ว
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:18:32 น.
คราวที่แล้วนึกว่าเก็บสัมภาระหมดแล้ว ยังเหลือของหมักของดองอีกเหรอคะ
เดินทางวันนี้เลยป่ะคะ หรือว่าแค่เตรียมตัว ??
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:12:38:08 น.
เออเนอะ ที่เด็กๆ มันว่าป้าไม่มีบทนำ มาถึงมีเชแต่เนื้อๆ คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องท่าจะจริงนิ ยิ่งวัยมาก ยิ่งเป็น
จริงๆ แล้ว ลงบางแสนที่เรือนนะคะน้องคิม
ตอนนี้อยู่เวรคะ ไปไหนไม่ได้
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:07:29 น.
ไม่เป็นไรค่ะ คุยกันอยู่สองคน
ตามไปดูเดี๋ยวนี้ค่ะ
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:17:34 น.
จริงแฮะ
ขาประจำ ขาจร หายไปไหน เอ้าฮาาาาาา
รึเราแหวกช่องว่างกันแค่สองคนคะน้องคิม ???
โดย: Pa_Stang IP: 202.91.18.206 วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:27:50 น.
ถ้าพี่ตังค์ลาอีกคน สงสัยน้องต้องเลิกใช้ซอฟเฟลค่ะ ได้คุยกะยุงละทีนี้
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:17:28 น.
คู่ปร้าคิมกะปร้าตังค์...ยังร้ากกันเหนียวแน่นนะคร๊าเนี่ย
ขอโทษที่อยู่ๆ น้องก็หายศรีษะไปเลย...เฮ้อ! เรื่องมันทั้งเศร้าและยาวค่ะ
ไม่เล่าดีกว่า...เด๋วปร้าๆ จะน้ำตาท่วมคีย์บอร์ดไปกะน้องอีก
ตอนนี้ชีวิตยังไม่เข้าที่เข้าทางเลยค่ะ...มรสุมยิ่งกว่าโอชินซะอีก (เวอร์ไปป่ะเนี่ย!!!)
ช่วงนี้รมณ์กะสติไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเลยค่ะ...ฟีลตกหายไปหมดแว้วววว
พี่หญิงเก่งจังเลย...ขยันสร้างฟิค แบบนันสต๊อบเลยทีเดียว
เด๋วจะค่อยๆ กระดึ๊บๆ ไปอ่านย้อนรอยลูกจิ้งจอกดำซะหน่อย
(ไม่รู้จะโดนแม่เสือดำ เขมือบ ขย้ำ กินจนพุงโลรึยัง...เฮอะ! ไม่อยากคิดภาพ หวงอ่ะ!)
แค่นี้ก่อนน๊า...ไม่ค่อยได้เข้าพันทิปเลย เพราะเน็ตปลวกมาก...พาลเอารมณ์บ่จอยได้อีก!!!
จุฟๆๆ นะเจ้าค่ะ พี่หญิง พี่ตังค์....(((((((คิดถึง))))))
โดย:
Wonderfulmoon
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:19:30 น.
ไม่เล่าก็เขียนลงฟิคก็ได้น้องหญิง อิอิ พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ถ้ายิ่งกว่าโอชินสงสัยจะตีซีรี่ย์ญี่ปุ่น เกาหลีกระเจิง
คิดถึงนะ ว่างๆ ก็แวะมานะจ๊ะ สองปร้ายังอยู่ที่เดิมอะ
ปล. ลูกจิ้งจอกยังค้างอยู่ level 5 ได้ฟีลเมื่อไหร่จะพุ่งปรี๊ดไป level 18 นะจ๊ะ
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:6:43:35 น.
level 18 รอน๊า
กร๊ากกกก
กลัวเจอ level 12+ แบบเรือนแม่นกยูงอ่ะ
ว่าแล้วก็คิดถึงลูกจิ้งจอกขึ้นมาตะงิดตะงิดนิ
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:29:08 น.
อะๆ เอาใจขาประจำหน่อย งั้นวันนี้กลับไปจิ้นลูกจิ้งจอกต่อละกัน อิอิ
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:12:25 น.
เป็นขาประจำดีอย่างนี้นี่เอง
จริงๆ จิ้นเรื่องไหนก็ตามอ่านเรื่องนี้ ตามฟีลคนจิ้นเลยคะ พี่กินแรงเหมือนเดิม แฮะ แฮะ
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:20:09 น.
อ้าว นั้น เป็น นี้ ไปแล้น เฮ้อ มือหนอมือ
โดย:
Pa_Stang
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:23:24 น.
อัพแล้วนะคะ แต่ level 17.5 ต้องรอพรุ่งนี้ค่ะ เพราะต้องรออัพฟีลคืนนี้ก่อน
โดย:
Kim-Ha
วันที่: 19 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:29:23 น.
น้องขออ่านก่อนอย่างเดียวนะคร๊า...ค่อยเม้นท์รวบเดียวในตอนล่าสุดของพี่หญิงล่ะกัน
แบบว่าเวิ่นอยู่คนเดียวมันวังเวงอ่ะค่ะ...แล้วพี่ๆ ก็มาเวิ่นเรื่องป้าช้าอีก...บรึ๊ยยยยย ไปดีก่า
โดย:
Wonderfulmoon
วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:13:10:40 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
จิ้นกระจาย ^^
missmynovel@gmail.com
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
คิดถึงแม่เสือตาโต กับลูกจิ้งจอกคมเข้มจัง ลาม.......ได้เรื่องไม่พออยากได้อีก