Group Blog
 
All blogs
 
lOve-lOve ตอนที่ 18

"ต๊าย! น้องพีช พายุพัดถล่มห้องหรือไงยะ" เสียงผู้จัดการส่วนตัวดูตกอกตกใจ เมื่อมองไปรอบตัว

"พี่เอช ช่วยพีชด้วย" หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นเข้าสวมกอดผู้จัดการผิวคล้ำร่างยักษ์

"ต๊าย! ตาย ตาย ตาย ดูซิเนี่ยะ ปากไปโดนอะไรมา ทำไมเจ่อซะขนาดนี้ แล้ววันนี้มีถ่ายโฆษณาของWay2Win ด้วยไม่ใช่เหรอ แล้วจะทำยังไงเนี่ยะ" ผู้จัดการสาวประเภทสองร่ายเป็นชุด พลางเชยคางหญิงสาวขึ้นดูริมฝีปากบวมแดง และขอบตาช้ำจากการร้องไห้อย่างหนัก

"ก็คือ..."

พัดชาเอาแต่ร้องไห้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอต่อยเบ้าตาเทวินทร์เข้าเต็มแรง เป็นสาเหตุให้เขาจูบเธออย่างบ้าคลั่ง แถมยังกัดริมฝีปากเธอจนเลือดออก แต่นั่นยังไม่ร้ายเท่าที่เขามองเธอด้วยสายตาสำนึกผิด แล้วทำให้เธออ่อนไหวไปกับสัมผัสอ่อนโยนของเขาอีกจนได้

"คืออะไร ก็รีบๆ เล่ามาสิ ... โอ้ย! ฉันจะบ้าตาย"

"พีชแค่เครียดๆ น่ะ"

"ทีหลังเครียดก็หาอะไรคาบไว้นะยะ จะได้ไม่เสียงานเสียการ"

"พี่เอช!! ไม่รู้ล่ะ พี่ต้องโทรไปแคนเซิ่ลงานให้พีชด้วย พีชจะไปทำงานได้ยังไง สภาพแบบนี้"

"ย่ะ! แล้วนี่ฉันจะบอกเขายังไงดีล่ะเนี่ยะ??"




"เป็นไงบ้างคะเว" โรสอวดห้องทำงานและห้องนอนแสนสวยที่เธอออกแบบ

"ฝีมือไม่เลวเลยโรส" เวรุตเดินชมห้องทำงานที่อยู่ติดกัน ซึ่งมีประตูเชื่อมไปที่ห้องนอน ออกแบบเรียบหรูดูสบายตา

"ไม่เลวนี่แปลว่าดีป่ะคะ?" หญิงสาวถามขณะที่เดินตามเข้าไปในส่วนของห้องนอน

"ก็ต้องลองทดสอบดูก่อน" เวรุตทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม แล้วออกปาก

"ไม่ดีเลยอ่ะโรส" ชายหนุ่มทำท่าขยับตัวไปมา

"เป็นไปได้ไงคะ โรสเลือกที่คุณภาพดีที่สุดแล้วนะ" หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนข้างๆ

"ไม่ดีที่นอนแล้วไม่อยากลุกไงล่ะ" เวรุตขยับนอนตะแคงใช้ฝ่ามือค้ำยันศีรษะไว้

"อันนี้คงเป็นปัญหาของคุณแล้วล่ะค่ะ" โรสตั้งท่าจะลุก หากแต่ถูกร่างใหญ่คร่อมไว้เสียก่อน

"เป็นปัญหาของเราต่างหาก" ชายหนุ่มโน้มลงจุ๊บที่ริมฝีปากเร็วๆ

"วันนี้ไม่ไปดูเขาถ่ายโฆษณาแล้วเหรอคะ"

"เลื่อนไปอีกสองสามวันน่ะ เห็นเขาบอกว่าพัดชาโดนมดกัดปาก"

"ดีสม" โรสหัวเราะขำ ไม่คิดว่าจะได้ยินเรื่องแบบนี้

"อย่าออกนอกหน้านักสิที่รัก"

"ช่วยไม่ได้ บทนางเอกต้องยกให้ยัยนั่นค่ะ โรสเล่นได้แต่บทนางร้ายเท่านั้นแหละ"

"ถึงร้ายก็รักน่ะเคยได้ยินไหม"

"จริงอ่ะ?"

เวรุตยิ้มสบตาแล้วเลื่อนไล้ไปที่ริมฝีปากบางสวย โน้มลงใกล้จนแทบจะสัมผัมกลีบปากบางใสอยู่แล้ว

"คัท!"

เสียงดังราวผู้กำกับทำทั้งคู่หลุดออกจากภวังค์ แล้วต้องหันมองแขกไม่รับเชิญทันที

"ยอดเยี่ยมจริงๆ" เสียงชายในแว่นดำ ปรบมือให้

"ที่บ้านแกไม่เคยสอนเรื่องมารยาทบ้างหรือไงนะ" เวรุตลุกขึ้นพร้อมช่วยฉุดหญิงสาว ก่อนจะหันไปว่าเพื่อนสนิทที่ไม่ได้พบกันมานาน แต่ดูเหมือนนิสัยจะไม่เคยเปลี่ยน

"แกมันก็เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนอยู่วันยังค่ำ" เทวินทร์ว่าแดกดัน

"เหรอ? นั่นแกว่าตัวเองด้วยหรือเปล่า" เวรุตโต้กลับ ทำเอาโรสมองทั้งสองว่าจะเถียงกันอีกนานไหม

"สวัสดีครับ ผมเทวินทร์เป็นเพื่อนเว" ชายหนุ่มหันไปแนะนำตัว

"สวัสดีค่ะ" โรสยิ้มตอบคิดว่าทั้งสองต้องคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี แต่ท่าทีและคำพูดแหน็บแนมกันไปมานั้นดูแปลกๆ

"คุณคงเป็นภรรยาเวสินะ... ชื่ออะไรน๊า โทษทีผมไปงานแต่งนะ แต่จำไม่ได้"

"โรส" / "ลิลลี่"

โรสและเวรุตตอบพร้อมกัน รอยยิ้มจับผิดจึงฉายชัดบนใบหน้าของคนฟัง

"อืม.. จะเป็นกุหลาบหรือลิลลี่ดีล่ะครับ"

"ฉันขอตัวก่อนนะคะ" โรสเลือกจะไม่ตอบแล้วเดินเลี่ยงออกไปเลย

"สงสัยเรื่องนี้ต้องขยายซะแล้ว" เทวินทร์ยิ้มกวน

"แกมีธุระอะไรก็ว่ามา อย่ายุ่งเรื่องของฉันจะดีกว่า" เวรุตเดินนำออกไปในส่วนของห้องทำงาน

"ก็แค่จะมาเตือนแกว่าอย่ายุ่งกับพัดชา" เทวินทร์ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน มองชายที่นั่งตรงข้ามด้วยสายตาจริงจัง

"ทำไม?" เวรุตถามกลับเมื่ออีกฝ่ายจุดประเด็นขึ้นมาก่อน

"เพราะพัดชาเป็นเมียฉัน" เทวินทร์ไม่อ้อมค้อม

"เหรอ? ฉันไม่เห็นได้การ์ดเชิญงานแต่งแกซักใบ" เวรุตยิ้มได้ทีขึ้นมาบ้าง

"เอาเป็นว่าแกอย่ายุ่งกับคนของฉัน ฉันก็จะไม่ยุ่งเรื่องของแก ตกลงไหม" เทวินทร์รีบเข้าประเด็น

"ฉันกับพัดชาก็แค่ทำงานร่วมกัน แกก็เห็นว่าฉันมีเมียอยู่แล้ว" เวรุตว่าเปิดอก

"งั้นแกคงไม่ขัดข้องใช่ไหม ถ้าฉันจะบุกไปที่ทำงานแกบ้าง" เทวินทร์ลุกขึ้นยืน

"ถ้าแกสัญญาว่าจะเลิกกัดปากพัดชา ให้ฉันเสียงาน" เวรุตว่าอย่างรู้ทัน

"แกดูนี่เสียก่อน" เทวินทร์ขยับแว่นออกให้ดูเบ้าตาช้ำเป็นวง

"คนอย่างแกก็สมควรแล้ว ต้องโดนอย่างนี้" เวรุตยิ้มขำ

"ว่างไปทานข้าวกันซักมื้อไหม" เทวินทร์ออกปากชวน

"ไว้ว่างแล้วฉันจะโทรไป"

"อืม แล้วน้องชายแกเป็นไงบ้าง"

"ก็คงสบายดี"

"ก็คงสบายงั้นเหรอ...เฮ้อ..." เทวินทร์ว่าแล้วล้วงกระเป๋าเดินออกจากห้องไปแบบสบายๆ ไม่มีปี่มีขลุ่ยเหมือนตอนมาไม่มีผิด




"โรสคงไม่ถือสาใช่ไหม เพื่อนผมมันนิสัยแย่แบบนี้แหละ" เวรุตสวมกอดหญิงสาว ขณะกำลังยืนมองวิวเบื้องล่างภายในห้องทำงานของเขา

"เพื่อนกลับแล้วเหรอคะ"

"อืม แค่แวะมาพูดเรื่องไร้สาระสองสามคำน่ะ"

"อะไรคะ ที่ว่าไร้สาระ"

"ก็แค่มาห้ามไม่ให้ผมไปยุ่งกับเมียมัน" เวรุตยิ้มขำ หากแต่คนฟังถึงกับต้องหันมองหน้าเขาด้วยแววตาสงสัยใคร่รู้

"คงเกี่ยวกับข่าวที่ออกไปน่ะ เทวินทร์ก็เลยคิดว่าผมสนใจพัดชา" เวรุตอธิบาย

"แสดงว่าเพื่อนคุณกับยัยนางเอกนั่น..."

"ใช่"

"แล้วคุณตอบเขาไปว่าไงคะ"

"ก็ตอบไปว่า ผมมีคนที่สนใจมากกว่าพัดชาอยู่แล้ว"

"ใครคะ" โรสยิ้มถามสบตา

เวรุตกระชับอ้อมแขนรอบเอวแล้วโน้มริมฝีปากลงประทับอ่อนโยนหยอกล้อแทนคำตอบ

"เย็นนี้ไปหาที่บรรยากาศดีๆ ดินเนอร์กันไหม" ชายหนุ่มเอ่ยชวน

"นี่กี่โมงแล้วคะ" โรสรีบขยับตัวออกจากอกกว้าง เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

"เกือบบ่ายโมงแล้ว มีอะไรเหรอ" เวรุตมองท่าทีรนๆ ถามสงสัย

"โรสต้องไปแล้ว คืนนี้ดินเนอร์กันที่บ้านนะคะ" หญิงสาวเขย่งขึ้นหอมแก้มเขาแล้วรีบผลุนผลันออกไป ราวซินเดอร์เรลล่ายามเที่ยงคืน

"กลัวรถม้าจะกลายเป็นฟักทองหรือไงนะ" เวรุตรำพึงกับตัวเองยิ้มๆ ก่อนจะกลับไปสนใจงานที่ยังค้างอยู่บนโต๊ะ






"วันนี้เงียบๆ ผิดปกตินะคะ" ป้าแต้วช่วยเก็บล้างภาชนะหลังอาหารกลางวัน ส่วนลิลลี่กำลังสาละวนกับการทำชีสเค้กลูกหม่อนซึ่งทำเป็นแยมซอสไว้เมื่อหลายวันก่อน

"คงเพราะจันทร์แรมกับแฟนคลับคุณวินไม่มามั้งคะ ป้าก็เลยเหงา" ลิลลี่ว่าล้อ

"แฟนคลับไม่มาน่ะดีแล้วค่ะ ป้าเห็นแล้วปวดหัวแทน" ป้าแต้วว่าแล้วหัวเราะขัน

"อ้อ วันนี้ป้าขอกลับเร็วหน่อยนะคะคุณลี่ พอดีหลานชายป้าไม่ค่อยสบายค่ะ"

"แล้วเป็นอะไรมากหรือเปล่าจ๊ะ"

"เห็นหมอว่าเป็นปอดบวม ช่วงนี้ฝนมันลงชุกน่ะค่ะ"

"งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้ว ป้ารีบไปเลยก็ได้ ลี่อยู่คนเดียวได้ อีกไม่กี่ชั่วโมงคุณวินก็คงกลับ ฝากเค้กนี่ไปให้หลานๆ ด้วยนะจ๊ะ"

"ขอบคุณค่ะคุณลี่ น่ากินจังเลยนะคะ"



ลิลลี่ออกมานั่งรับลมที่ระเบียงกลางเรือน ตั้งใจว่าจะอ่านหนังสือฆ่าเวลาเพื่อรอวินระวีกลับจากไร่ ซึ่งคงจะอีกซักสองสามชั่วโมง หญิงสาวมองไปรอบๆ บรรยากาศเย็นสงบเคล้ากลิ่นหอมละมุนของดอกปีบอบอวลไปทั่วบริเวณ เริ่มคุ้นชินกับสภาพแวดล้อมที่นี่ พลางนึกถามตัวเองว่าความคิดอยากจะกลับกรุงเทพนั้นหมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่แล้วช่วงเวลาอันเงียบสงบก็มีอันต้องสะดุด เมื่อมีแขกมาเยือนถึงเรือนชาน แม้จะไม่อยากต้อนรับ

"พวกเธอคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ วินยังไม่กลับ" ลิลลี่บอกกล่าวเพื่อไม่ให้เสียเวลา

"ฉันรู้" ชบาเดินนำอีกสองสาวมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า

"อย่าบอกนะว่ามีธุระกับฉัน" ลิลลี่ถามประหลาดใจ

"ถูกเผง!" ราตรีค้ำสะเอวยื่นหน้าเข้ามาใกล้

"ธุระอะไร?" ลิลลี่ลุกยืนเห็นท่าไม่ค่อยดี สังหรณ์ใจว่างานนี้คงโดนรุมเป็นแน่ เธอไม่ถนัดตบตีกับใครซะด้วย

"มาแก้แค้นที่แกฉกพี่วินไปต่อหน้าต่อตาเมื่อวันนั้นไงล่ะ ปล่อยให้พวกฉันรอแห้วเป็นชั่วโมงๆ" ชบาบอกจุดประสงค์โดยไม่อ้อมค้อม

"พวกเธอคิดว่าทำร้ายฉันได้ แล้ววินจะพอใจงั้นเหรอ?"

"นั่นสิ" บุษบาคล้อยตาม เพราะไม่เห็นด้วยแต่แรก แต่ก็ขัดเพื่อนไม่ได้

"อย่าไปฟังมัน! ลงมือเลยดีกว่า" ราตรีหันไปบอกเพื่อน แล้วดึงเชือกป่านเส้นใหญ่ออกมาจากถุงผ้า

"มะบุษ ช่วยกันจับมันไว้" ชบาหันไปบอกเพื่อนแล้วตรงเข้าจับแขนลิลลี่ไว้คนละข้าง

"นี่จะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!!" ลิลลี่เอะอะด้วยอาการตกใจ

ทั้งสามช่วยกันจับมัดข้อมือหญิงสาวแล้วโยงเชือกผูกติดกับคานริมหลังคาศาลา พร้อมกับมัดข้อเท้าไว้ด้วย

"ให้แกยืนคอยพี่วินอยู่นี่ซักสองสามชั่วโมง คงไม่เป็นไรมั้ง" ชบาว่าสะใจ

"พวกเธอทำบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ!" ลิลลี่ว่าอย่างเหลืออด

"แค่นี้ยังน้อยไป ต้องแต่งหน้าแกสวยๆ หน่อย พี่วินจะได้ประทับใจ" ราตรีควานหากระเป๋าเครื่องสำอาง แล้วทั้งสามก็รุมกันละเลงหน้าใสๆ จนดูเละสยองได้ดังใจ ในขณะที่เหยื่อไม่มีทางต่อสู้ได้เลย

"รีบไปกันเถอะ พี่วินคงรอพวกเราอยู่" ชบาว่า

"เดี๋ยวก่อน" ราตรีดึงโบว์ผูกผมของลิลลี่ออกมัดปากไว้แน่น เพื่อไม่ให้ส่งเสียงขอความช่วยเหลือ

"อย่างนี้ต้องทดสอบ" ชบาหยิกเข้าที่ท้อง แล้วหัวเราะเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเปล่งเสียงร้องออกมาไม่ได้ แล้วอีกสองคนก็ช่วยกันหยิกแขน หยิกแก้มพลางหัวเราะชอบใจกันใหญ่ ก่อนจะพากันจากไปด้วยอารมณ์ดี



ชบา ราตรี และบุษบา บุกไปหาวินระวีที่ไร่ ตั้งใจว่าต้องถ่วงเวลาไว้ให้นานที่สุด

"พี่วิน" ทั้งสามประสานเสียงเรียกชายหนุ่มด้วยใบหน้าเบิกบาน

"อ้าว มีอะไรหรือเปล่าสามสาว มาถึงนี่เลย" วินระวีเอ่ยทัก

"พวกเราจะมาชวนพี่วินไปทานข้าวข้างนอกค่ะ" ชบาว่านำ

"ใช่ เป็นการไถ่โทษที่พี่หลอกให้พวกเรารอเก้อวันนั้น" ราตรีรีบเสริมไม่ให้ชายหนุ่มปฏิเสธ

"ไปนะคะพี่วิน" บุษบาอ้อนตาม

"ไปทานที่บ้านพี่ดีกว่านะ ลี่กับป้าแต้วคงเตรียมอาหารไว้แล้ว นี่ฝนก็ตั้งท่าจะตกหนักซะด้วย" วินระวีเสนอ

"ไม่อ่ะ แม่นั่นทำอาหารไม่ได้เรื่อง" ชบารีบหาข้ออ้าง

"งั้นเป็นวันหลังดีกว่านะ วันนี้พี่เหนื่อยมากแล้ว" วินระวีว่า

"ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ทานข้าว ก็ต้องไปส่งพวกเราสามคนที่บ้าน ตกลงไหมคะ" ราตรีต่อรอง

"ใช่ ไม่งั้นพวกเราจะโกรธพี่วินจริงๆ ด้วย" บุษบาว่าเสริม

"เอาๆ ไปรอที่รถละกัน เดี๋ยวพี่สั่งงานเสร็จแล้วจะตามไป" วินระวียอมแพ้ในที่สุด ส่วนสาวๆ ก็กรูกันไปที่รถเพื่อแย่งกันนั่งหน้าเช่นเคย




ลิลลี่ยืนจนแทบหมดแรงในสภาพที่คิดว่าตนเองคงดูไม่ได้เลย เพราะเป็นคนรักสวยรักงามอยู่แล้ว ยิ่งทำให้รู้สึกแย่หากจะมีใครมาเห็นเธอในสภาพเช่นนี้

ข้อมือทั้งสองข้างถลอกเจ็บแสบไปหมดจากการที่เธอพยายามจะดึงให้หลุดจากเชือกเส้นใหญ่ที่มัดไว้แน่นหนา เนื้อตัวเปียกปอนจากฝนที่เริ่มตกตั้งแต่พลบค่ำจนมืดสนิทในขณะนี้ ลมฝนกระหน่ำท่ามกลางเสียงฟ้าร้องคำรามส่งความกลัวเข้าเกาะกุมจนเต็มหัวใจ โดยไม่มีโอกาสจะกรีดร้องระบายออกมาได้เลย

ความรู้สึกหลายอย่างประดังเข้ามา พาลนึกโกรธวินระวีไปด้วยว่าป่านนี้เขาไปอยู่ที่ไหน ทั้งที่ควรจะกลับมาถึงตั้งนานแล้ว พลางคิดไปเองว่าเขาคงกำลังมีความสุขอยู่กับสามสาววายร้ายนั่น ปล่อยให้เธอเผชิญชะตากรรมโหดร้ายเพียงลำพัง



ขณะที่วินระวีพยายามโทรติดต่อหลายครั้ง แต่ลิลลี่ก็ไม่รับสาย และยิ่งทำให้รู้สึกร้อนรนมากขึ้นเมื่อรู้จากป้าแต้วว่าหญิงสาวอยู่ที่บ้านเพียงลำพัง หากแต่ฝนกระหน่ำและเส้นทางเป็นหลุมบ่อมืดสนิทเป็นอุปสรรคอย่างมากในการเดินทางกลับ หลังจากส่งทั้งสามสาวถึงบ้านแล้ว

ชายหนุ่มกลับถึงบ้านช้ากว่าปกติถึงสามชั่วโมง เขาวิ่งฝ่าสายฝนขึ้นไปบนเรือนมืดสลัว ตรงไปที่ห้องนอนคิดว่าลิลลี่คงอยู่ที่นั่น แต่ก็ไร้ร่องรอย จึงหันกลับตั้งใจจะไปเปิดไฟที่ศาลาให้ดูสว่างขึ้นซักนิด คร้้นเดินเข้าไปใกล้จุดหมาย เกิดมีสายฟ้าแลบขึ้นมาปรากฏเป็นร่างหญิงสาวยืนห้อยตัวในชุดกระโปรงสีขาว ผมยาวเปียกโชกปกปิดใบหน้าเละเทะไว้ครึ่งหนึ่ง

"เฮ้ย!.." วินระวีผงะเกือบหงายหลัง ไม่แน่ใจสายตาตัวเอง ทั้งที่ไม่เคยกลัวผี แต่ครั้งนี้เขากลับอดตกใจไม่ได้

พอฟ้าแลบอีกทีภาพที่เห็นก็ยังเหมือนเดิม ต่างที่หญิงนั้นมองตรงมายังตน ทำท่าห้อยโหนตัวเข้ามาหา ยิ่งทำชายหนุ่มตกใจ

"ทำไมต้องมาหลอกกันตอนนี้ด้วยน้า พรุ่งนี้จะใส่บาตรไปให้นะครับ" ชายหนุ่มว่าเสียงดัง จะได้ยินชัดๆ ก่อนจะเห็นผีนางนั้นทำตาโตน่ากลัวกว่าเดิม ชายหนุ่มตัดสินใจวิ่งไปกดสวิตช์ไฟที่เสาทันที เผื่อว่าภาพหลอนนั้นจะหายไป

เมื่อแสงไฟสว่าง ภาพหญิงสาวกลับชัดเจนยิ่งขึ้น วินระวีผงะถอยไปก้าวหนึ่งเมื่อเธอหันหลังกลับมาหาเขา ทำเสียงอู้อี้ในลำคอ ชายหนุ่มรวบรวมสติอยู่ครู่ใหญ่ถึงได้รู้ว่าที่อยู่ตรงหน้าคือคนไม่ใช่ผี

"นั่นลี่เหรอ?" วินระวีถามให้แน่ใจ หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ

"เล่นอะไรเนี่ย ผมตกใจหมดเลย" ชายหนุ่มถอนหายใจ เดินเข้าไปแก้มัดที่ปากออกให้

"เล่นเหรอ?? คุณนึกว่าลี่เป็นบ้าไปแล้วหรือไง คนใจร้าย ใจดำ คุณไปทำอะไรมา เพิ่งกลับเอาป่านนี้ ไม่รอให้ลี่ตายไปก่อนเลยล่ะ นี่ขนาดยังไม่ตาย คุณยังนึกว่าลี่เป็นผีอีก" หญิงสาวเหวี่ยงชุดใหญ่ทั้งน้ำตาเพราะอัดอั่นมาหลายชั่วโมง

"แล้วลี่จะให้ผมนึกเป็นอย่างอื่นได้ไง" วินระวีประคองใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มจนเละไปหมด

"นี่ ห้ามมองนะ คนบ้า!" ลิลลี่ส่ายหน้าหลบ

"ลี่สวยสำหรับผมเสมอแหละ ไม่ว่าหน้าจะเละ เอ๊ย..จะเลอะแค่ไหน" วินระวีว่าล้อพลางแก้มัดที่ข้อมือให้

"คนโกหก!" ลิลลี่ยังออกฤทธิ์ได้อีก ทั้งที่แทบล้มทั้งยืน แขนทั้งสองข้างชาไปหมดหลังหลุดจากพันธนาการ

วินระวีกอดร่างบางไว้ในอ้อมแขน มือข้างหนึ่งประคองแนบอยู่ข้างแก้ม มองดวงหน้าเลอะๆ ด้วยรอยยิ้มในแววตา แล้วโน้มลงจูบริมฝีปากเปื้อนลิปสติกแดงแจ๋เป็นวงกว้างอย่างอ่อนโยนเพื่อยืนยันคำพูดของตน

"ว่าแต่ลี่มาอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง" วินระวีขยับออก จับข้อมือบวมแดงทั้งสองข้างขึ้นดู

"ก็แม่พวกแฟนคลับของคุณน่ะสิ มาถึงก็รุมลี่กันใหญ่"

"แสบจริงๆ! พรุ่งนี้ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง"

"ขอโทษนะ ที่ปล่อยให้ลี่ถูกรังแกขนาดนี้" วินระวีโน้มลงกระซิบที่ข้างหู โอบกอดหญิงสาวไว้แนบชิดอีกครั้ง รู้แน่แก่ใจว่าตนเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้

ลิลลี่ซบหน้าลงร้องไห้กับอกแข็งแรงด้วยความรู้สึกปลดปล่อยจากความกลัวและความทรมานที่ยังคงทิ้งร่องรอยไวัชัดเจน




















Create Date : 03 ตุลาคม 2554
Last Update : 8 ตุลาคม 2554 14:33:08 น. 21 comments
Counter : 502 Pageviews.

 
แวบไปเวิ่นอยู่ตอน 17 อยู่คนเดียว เหง๊า เหงาอ่ะค่ะ...นึกว่าเจ้าของเรือนจะอยู่ ที่ไหนได้...เงียบสงัด!!!


พี่หญิงได้รูปชาร์ลีแล้ว ก็เปลี่ยนรูปโปรไฟล์ได้แล้วค่ะ...คนอ่านจะได้เห็นว่า
ชาร์ลียิ่งโต ยิ่งแก้มยุ้ย เอ้ย! ไม่ใช่ ยิ่งโต ยิ่งหล่อเข้ม เกือบจะเต็มรสเหมือนพี่กันแล้วล่ะ

น้องมาขอความร่วมมือ จากมาม๊าน้องชาร์ลี...ว่ารบกวนจัดให้ชาร์ลี เต้นเพลงเหวี่ยง!!!
แล้วเอาลงในวีดีโอ ส่งมาให้น้องหน่อยได้ไหมเจ้าคะ

จะเอาไปเป็นปลากอบ เวิ่นเว้อตอนที่ 2 ให้แจ่มๆ เจิ๊ดๆ กว่าตอนแรกอ่ะค่ะ
กะว่าจะเอาท่าเหวี่ยง(พุง) ของชาร์ลี เดอะสะตัน(ตัน) ไปฆ่าพี่กัน เดอะสตาร์อ่ะค่ะ กร๊ากกกก



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:16:14:01 น.  

 
คนจะได้รู้ไงว่า blog นี้เป็นนิยายสำหรับเด็ก

ส่วนเรื่องวีดีโอต้องขอเวลาล่อลวงเด็กก่อนนะจ๊ะ ไม่รู้จะเต้นออกหรือเปล่าแบบว่าบรรยากาศไม่เป็นใจ แถมวันนี้เด็กท้องเสียอีกต่างหาก


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2554 เวลา:16:28:41 น.  

 
เด็กสบายดีรึยังคะ

น้ำรอบที่เก้ากำลังขึ้นคะ ในเมืองไหลผ่านถนนเป็นที่เรียบร้อย สงสัย กทม.จะได้รับน้ำสะละมังคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:23:25:40 น.  

 
หายแล้วค่ะ กินจุเหมือนเดิม ออกไม่ทันเข้าค่ะ

เมื่อคืนฝนตกจนถึงเช้าค่ะ แต่ไม่แรง กว่าน้ำจะมาถึงกรุงเทพคงกั้นกันสุดฤทธิ์ แต่ไม่รู้ว่าเอาอยู่ป่ะ แทบๆ เจ้าพระยาคงโดนก่อน ยังไม่ได้ออกไปส่องคลองหลังบ้านเลยว่าขึ้นมาถึงไหนแล้ว โชคดีที่เขามาทำทางคอนกรีตไว้เมื่อหลายปีก่อน ไม่งั้นอาจมีเข้าบ้านแล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:23:42:19 น.  

 


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:18:39:48 น.  

 
^
^
^
เหวี่ยวก็ร๊ากกกกกก ของแท้


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:19:20:06 น.  

 
อยู่บ้านไม่เห็นเหวี่ยงเหมือนตอนอยู่คอนฯ เลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:19:50:47 น.  

 
กร๊ากกกกกกก ชาร์ลีเหวี่ยง(มาม๊า) ของแท้เลยอ่ะ...ต้องล่อลวงด้วยคอนฯพี่กันอีกรอบ อาจจะลุกขึ้นมาเหวี่ยงพุงแบบจัดเต็ม!!!
คลิปนี้เหรอคะ ที่จะให้น้องดู อุตสาห์อู้งานครึ่งวัน หวังจะได้เห็นหลานเหวี่ยงพุงอีกคน เฮ้อ!!! แต่มานก็เหวี่ยงเจงๆ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:20:50:04 น.  

 
พี่ตังค์เป็นไงบ้างคะ ที่บ้านน้ำไหลมาถึงรึเปล่า แล้วที่ทำงานน้ำลดลงรึยังคะ...ดูแลตัวเองด้วยค่ะ เป็นห่วงจัง สงสารชาวบ้านเนอะ เฮ้อออออ

พี่หญิง พี่ตังค์ น้องว่าคงต้องจองบัตรละครเวทีไปก่อนล่วงหน้าดีกว่าค่ะ
คนในรักกันบุรี ยังเคลียร์วันเวลาไม่ลงตัวกันเลย เอาเป็นว่าของเปรมมี่ 3 ที่นะคะ
คงต้องรบกวนพี่หญิงเป็นธุระจัดการจองบัตรแล้วล่ะค่ะ...เรื่องเงินให้โอนไปให้พี่หญิงยังไงหลังไมค์มานะคะ

ไปล่ะค่ะ จิ้มทีละตัว ชักเมื่อยนิ้วชี้แระ วันนี้เน็ตกาก เลยเข้ามาทางช่องแคบแทน (มือถือ)


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:21:00:44 น.  

 
เมื่อกี้เพิ่งคุยกับเปรมมี่ค่ะพี่ตังค์ ตกลงว่าพี่ Dr จะเป็นธุระให้เช่นเคยค่ะ ส่วนรอบก็อย่างที่คุยกันไว้แล้วเมื่อตอนเย็นค่ะ ถ้ามาถึงเช้าก็ดีนะคะ จะได้พาไปท่องยุโรปแล้วก็ไปทานส้มตำ หวังว่าท้องจะไม่เสียตอนดูละคร


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:21:30:03 น.  

 
เกรงว่าจะซ้ำรอยเดิมนะคะ

น้ำเหรอคะน้องเปรมมี่ เวลานี้ไม่มีลดมีแต่เพิ่มคะ ไหลแรงมาก น่ากลัว


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 ตุลาคม 2554 เวลา:15:41:17 น.  

 
เปลี่ยนสูตรบ้างก็ได้นะคะพี่ตังค์

โทรหาพี่สาวยังติดอยู่นครสวรรค์ค่ะ กลับอยุธยาไม่ได้ รอดูสถานการณ์พรุ่งนี้ เกรงว่าจะหนักกว่าเดิม วันนี้ครึ้มทั้งวัน สงสัยคืนนี้จะตกหนัก


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 ตุลาคม 2554 เวลา:16:56:52 น.  

 
ตารางรวนได้ทุกเมื่อคะ แล้วแต่คุณครูจายุ่งเวลาไหน


สายกำแพงได้ข่าวว่าไปไม่ได้แล้ว นครสวรรค์น้ำก็ไม่ลด ติดเกาะจริงๆ แล้วจ้า


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 ตุลาคม 2554 เวลา:20:06:20 น.  

 
เมื่อกี้หลานที่อุบลฯ โทรมาถามว่าจะไปได้ไหมวันอาทิตย์นี้ เห็นว่าน้ำจะท่วมกรุงเทพฯ อ้าว..พูดแบบนี้น้องควรสละบ้าน หรืออยู่วิดน้ำดี

เลยบอกไปว่าอาจมีเลื่อนค่ะ ถ้าน้ำที่อยุธยายังไม่ลด


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 ตุลาคม 2554 เวลา:21:59:50 น.  

 
โห!!! สถานการณ์น้ำท่วมเนี๊ยะ...น่ากลัวเพิ่มขึ้นทุกปีนะคะเนี่ย

น้องว่าบ้านเมืองเราต้องทำผังเมืองใหม่แล้วล่ะมั้ง...รอตั้งรับน้ำท่วม ก็เข้าอีหรอปเดิมทุกปี...เฮ้อออออ

เจ้าของเรือนเตรียมตัวทำกระสอบทรายเป็นเขื่อนกั้นน้ำอยู่รึป่าวเจ้าคะ...ฟิคไม่สไลด์เลยอ่ะค่ะ




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:13:08:17 น.  

 
ปิดเทรอมจะมีคนมาหยอดเจ้าลูกนกไว้อีกแล้วคะ พอบอกว่าจะเป็นลม มานบอกป้าเป็นลมไว้ก่อนเลย ยังไงก็ไป เอิ๊อก ดูมาน

น้ำท่วมทางเกือบทุกเส้น คนมาส่งยังไม่รู้จะออกทางไหน เฮ้อ น้ำกลัวลำบากไม่ทั่วหน้า เลยท่วมมันทุกภาคสะเลย

ถ้าท่วมจริง อยู่วิดจะเอาอยู่ไหม๊คะนั่น


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:13:12:23 น.  

 
กำลังจิ้มดีดอยู่จ้า ชอบจิ้นเลยตอนปัจจุบัน แต่คิดไม่ออกว่าจะแถไปยังไง มันก็เลยค้างคาอยู่นี่แหละ

เมื่อวานพี่สาวพี่หญิงใจดีจะไปช่วยน้องที่ทำงานด้วยขนของที่นครสวรรค์ น้องเขาก็บอกไม่ท่วมหรอก ไม่ขนดีกว่า พอตกดึกโทรมาอีกที บอกว่าน้ำสูงถึงอกแล้วพี่



โดย: Kim-Ha วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:13:29:03 น.  

 
ลูกนกอยากเปลี่ยนที่ว่ายน้ำเหรอคะพี่ตังค์

ชาร์ลีให้น้องพาไปว่ายสองวันติดแล้ว ขี้เกียจไปนั่งรอค่ะ ถ้าท่วมจะได้ให้ว่ายเล่นอยู่หน้าบ้านซะเลย


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:13:32:44 น.  

 
ที่ๆ น้องอยู่ ถึงน้ำไม่ท่วม ก็ไปไหนมาไหนลำบากอยู่แล้วค่ะ เฟอร์รารี่ หรือBMW ไม่มีค่า เท่ากับเรือไม้ธรรมดาๆ ค่ะ

โหๆๆๆ ให้มีแฟนขับ เอ้ย!คลับด้วยรึเนี่ย...น่าจะหาให้ชาร์ลีด้วยอ่ะ ยิ่งเหวี่ยงเก่งๆ แฟนขับน่าจะชอบบบบบ

รูปโปรไฟล์หล่อเนอะ...ต้องได้มือกล้องเทพ ถ่ายให้แน่ๆ เลย...ภาพออกมาซะแก้มยุ้ยอย่างเจิ๊ด ฮ่าๆๆๆ



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:22:32:36 น.  

 
คืนนี้ตอนตีห้าจะเดินทางไปอุบลแล้วอ่ะ กะเอาลูกไปปล่อยซักสองอาทิตย์ อิอิ หวังว่ากลับมาคงมิต้องว่ายน้ำเข้าบ้าน

งั้นต้องให้มือเทพถ่ายให้ที แล้วค่อยเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ทีดีไหม??

วัยนี้สาวไม่ยุ่งค่ะ วุ่นอยู่แต่กับเกมกับการ์ตูนทั้งวัน


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:22:49:12 น.  

 
ถึงอุบลรึยังคะ

เจ้าลูกนกตัวดี พอเปิดเครื่องปุ๊บเข้าตักปั๊บ แพ้เด็กคะ

พรุ่งนี้ไปทำงานไม่ได้แล้วคะ น้ำท่วมทางสูงมาก ขับเคลื่อนสี่ล้อบอกว่าอย่ามาเลยทั้งหลุมทั้งลึก กะเดี๋ยวได้แปลงร่างเป็นเรือดำน้ำจริงๆ ต้องพึ่งช่าง


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 ตุลาคม 2554 เวลา:21:47:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.