ปฏิทิน
ผมจำไม่ได้แล้วล่ะว่าตั้งแต่เมื่อไรกัน ที่ทั้งบ้านของผมและห้องพักของผมเริ่มแขวน ปฏิทินรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง รู้แต่ว่า ตั้งแต่เริ่มให้ความใส่ใจกับวัน และเวลา ปฏิทินที่ดูก็จะเป็นรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของพระองค์ท่านเสมอ
วันนี้ผมมองไปที่ปฏิทิน ทั้งๆที่ขึ้นเดือนใหม่แล้ว แต่ผมยังไม่ได้ฉีกของเดือนที่แล้ว ออกเลย ผมจึงเดินไปฉีกปฏิทินเพื่อเปลี่ยนจากเดือนพฤศจิกาเป็นเดือนธันวา ปฏิทินแกว่งไกวไปมาตามแรงฉีก ด้วยการแกว่งไกวนี้ ผมเลยสังเกตเห็นบางสิ่ง
ปฏิทินเก่าๆที่ซ้อนๆทับกันอยู่ข้างหลัง
เนื่องจากเป็นพระบรมฉายาลักษณ์ ผมก็เลยไม่กล้าเอาไปเก็บไว้ในที่ที่ไม่เหมาะสม ห้องพักของผมเองก็มีขนาดเล็กซะด้วยไม่มีที่เก็บที่ดีๆ ดังนั้น ผมก็เลยเอาปฏิทินมา ซ้อนทับกันไปเรื่อยๆ แบบนี้
ผมเลิกปฏิทินขึ้นดู เห็นปฏิทินเก่าๆ จำนวนหลายแผ่นไล่ย้อนหลังไปเรื่อยๆ ปี 50, 49, 48 ทั้งหมดล้วนแต่เป็นรูปพระบรมฉายาลักษณ์ของในหลวง
ด้วยปฏิทินที่ซ้อนๆกันอยู่ ทำให้ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงของพระองค์ท่านชัดเจน กาลเวลาที่ไหลผ่านอย่างต่อเนื่องทำให้พระพักตร์ของพระองค์ท่านมีริ้วรอยและ สีสันที่ค่อยเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ทรงพระชราภาพตามจำนวนปีที่เพิ่มขึ้น
ตั้งแต่จำความได้ เมื่อถึงวันเฉลิมพระชนมพรรษาทีไร เวลาที่เขาจุดเทียนชัย ถวายพระพร แม่จะนำผมและน้องมาร่วมกันจุดเทียนถวายพระพรอยู่เสมอ เรา แม่ลูกจะร่วมร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีและเพลงสดุดีมหาราชาเป็นประจำทุกปี ตอนเรียนประถม ทุกวันศุกร์เวลาเลิกเรียน เด็กนักเรียนจะเข้าแถวเพื่อร้องเพลง สรรเสริญพระบารมี มันเป็นเช่นนั้นตลอดจนกระทั่งผมเรียนจบชั้นประถม
เวลาผ่านไปหลายปี อายุของผมก็เพิ่มขึ้นตาม แต่น่าแปลกใจที่กิจกรรมเหล่านี้กลับ ค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นว่าวันที่ 5 ธันวากลายเป็นหนึ่งในวันหยุดไป ราวกับว่าความจงรักภักดีของผมค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆ
หลายปีที่ผ่านมานี้ ข่าวการประชวรของพระองค์ได้ยินถี่ขึ้นเรื่อย และบางครั้งก็ได้ ข่าวว่าพระองค์ทรงประชวรหนักจนต้องประทับโรงพยาบาลเป็นเวลานาน
อกผมสะท้อนหวั่นไหว
ผมยังไม่เคยเข้าเฝ้าพระองค์เลย เคยแต่แค่ตั้งแถวรอรับเสด็จตอนงานพระราชทาน ปริญญาบัตรที่มหาวิทยาลัยของผม ซึ่งปีนั้นเป็นปีสุดท้ายที่พระองค์ท่านเสด็จมา พระราชทาน ระหว่างที่ตั้งแถวรอ เจ้าหน้าที่ก็เดินมาบอกว่า เวลารถพระที่นั่งผ่าน ให้ทุกคนถวายความเคารพ ห้ามจ้อง ซึ่งพอถึงเวลารถพระที่นั่งจะผ่าน ผมคำนับก่อน รถจะมาถึงเสียอีก และก้มลงจนรถพระที่นั่งผ่านไปโดยไม่ได้มองดูพระองค์เพื่อเป็น บุญตาแต่อย่างใด
ทั้งๆที่ครั้งนั้น เป็นโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียว แต่ผมกลับไม่ได้เห็นพระองค์แบบเต็มๆตา ไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระองค์อย่างใกล้ชิดหรือไม่ ทุกวันนี้ ผมได้เห็นพระองค์ จากปฏิทินเท่านั้น และผมเองก็ไม่รู้ว่าปฏิทินของผมจะซ้อนหนาเพิ่มขึ้นได้อีกเท่าไร ตอนนี้ผมรู้เพียงอย่างเดียว และจะทำเพื่อสิ่งนั้นด้วยดวงจิตปรารถนาอันแรงกล้า
ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยตลอดจนสิ่งศักดิสิทธิ์ทั้งหลายจากสากลโลก จงดลบันดาลให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระเกษมสำราญ พระชนมายุยิ่งยืนนาน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
Create Date : 04 ธันวาคม 2551 |
Last Update : 4 ธันวาคม 2551 8:29:50 น. |
|
2 comments
|
Counter : 611 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ภูติ IP: 161.200.255.162 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:12:55:44 น. |
|
|
|
โดย: Aue@Oom IP: 125.27.171.29 วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:17:48:02 น. |
|
|
|
| |
|
|
ตัวเองไม่ได้มีโอกาสรับปริญญาจากพระหัตถ์ท่าน ได้แต่อิจฉาพวกพี่ๆ
ช่วงหลายปีมานี้ เวลาไปทำบุญ ก็จะอธิษฐานให้สิ่งศักดิ์ช่วยคุ้มครองท่านเสมอมา