Bloggang.com : weblog for you and your gang
จงข้ามคนล้มไปเรื่อย ๆ
" อย่ามองกลับหลัง "
เสียงใครสักคนตะโกนบอกผม
ตอนนั้น ผมน่าจะอยู่ชั้น ป.6 กีฬาสีโรงเรียนกำลังเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
กองเชียร์ต่างร้องตะโกนปลุกเร้าให้นักวิ่งผลัดสี่คูณร้อยของเเต่ละสีเร่ง
ฝีเท้าเพื่อให้เข้าเสันชัยเป็นคนแรก ผมกำลังขับเคี่ยวกับนักวิ่งสีเขียวอยู่อย่าง
เอาเป็นเอาตาย สายลมหวดผ่าน เราพ่นลมหายใจต่อสู้กับลมนั้น เหลือระยะ
ทางอีกเพียงห้าเมตรก็จะรู้ว่าใครได้เหรียญทอง และตอนนั้นเอง นักวิ่ง
สีเขียวที่นำหน้าผมอยู่เพียงนิดเดียวก็เกิดสะดุดล้มลง
ทีมผมได้เหรียญทอง
" อย่ามองกลับหลัง "
เสียงเด็กสองคนตะโกนบอกผม
ตอนนั้นผมอยู่ ม. 3 นักเรียนที่เรียนดีแต่ยากจนของจังหวัดที่มีเกรดเฉลี่ย
เท่ากันมีถึงสามคนแต่ทุนกลับมีแค่ทุนเดียว ผู้จัดการทุนตัดสินใจให้มี
การสอบแข่งขันเพื่อเลือกผู้ได้คะแนนสูงสุด ผมและนักเรียนที่เรียนดีแต่
ยากจนอีกสองคนต้องมาสอบแข่งขันกัน
และเป็นผมที่สอบได้ที่หนึ่ง
" อย่ามองกลับหลัง "
เสียงจากหลากหลายคนทั้งเด็กสาวและเด็กหนุ่มตะโกนบอกผม
ตอนนั้นผมสอบโควต้าเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัย ผมเลือกคณะวิศวะ
เป็นอันดับหนึ่ง ผู้เข้าสอบคณะวิศวะทั้งสิ้นประมาณ 600 คนแต่คัดเลือก
เพียง 225 คน ผมอ่านหนังสือและทำข้อสอบอย่างเต็มที่ ประกาศผลสอบ
ผมคือหนึ่งใน 225 คนที่สอบผ่าน
ผมได้เป็นน้องใหม่คณะวิศวกรรมศาสตร์
" อย่ามองกลับหลัง "
เสียงผู้ชายสองคนตะโกนบอกผม
ตอนนั้นหลังจากที่ผมเรียนจบ ก็ออกมาหางานทำ จดหมายสมัครงานถูก
ร่อนออกไป และในที่สุด ผมก็ได้รับการตอบรับจากบริษัทแห่งหนึ่งให้
เข้าสัมภาษณ์ วันสัมภาษณ์มีผู้เข้าสัมภาษณ์ทั้งสิ้นสามคนรวมทั้งผม
แต่สุดท้ายผมเป็นคนที่ได้รับการตอบรับจากทางบริษัท
ผมได้เป็นวิศวกร
" อย่ามองกลับหลัง "
เสียงชายคนหนึ่งตะโกนบอกผม
ระหว่างที่เข้าทำงาน เลือดใหม่อย่างผมต้องเผชิญหน้ากับซีเนียร์เลือดเก่าที่
ทำงานอยู่ก่อน ความเห็นไม่ลงรอย เกิดการเล่นเกมบนดิน เกมใต้ดิน และ
เป็นผมที่สร้างผลงานได้เข้าตาผู้จัดการมากกว่า วางยาซีเนียร์ได้ถูกจังหวะ
ซีเนียร์คนนั้นเลยต้องลาออกไป
ผมก้าวขึ้นมาเป็นซีเนียร์แทน
วันเวลาผ่านไป ผมดำเริ่มมีหงอกแซม ตำแหน่งเริ่มใหญ่โตขึ้น ภาระหน้าที่
สิ่งที่แบกรับมีมากเกินกำลัง ผมเริ่มอ่อนล้าและในที่สุดผมก็ล้มลงนั่งกับพื้น
อย่างเหน็ดเหนื่อย ยอมแพ้ให้กับทุกสิ่ง ในขณะที่ผมนั่งกับพื้น มีคน ๆ หนึ่ง
ก้าวข้ามบ่าของผมไป เขาเดินไปข้างหน้าสักพักแล้วก็หยุด ทำท่าเหมือนจะ
หันหลังกลับมามองคนที่เขาเพิ่งก้าวข้ามไหล่มา
" อย่ามองกลับหลัง "
ผมตะโกนบอกชายผู้นั้น
ทันทีที่เขาได้ฟัง เขาก็ชะงักอยู่ครู่หนึ่งแต่สุดท้ายก็ไม่หันกลับมามองผม
เขาเดินทางไปต่อ ผมเห็นแผ่นหลังของเขาค่อย ๆ เล็กลงไปเรื่อย ๆ จน
ในที่สุด เขาก็หายลับไปจากตา
และผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ยิ้มส่งให้กับทุกคนที่เดินข้ามไหล่ของผมไป
พร้อมกับตะโกนบอก ยามที่พวกเขาทำท่าเหมือยจะหันหลังกลับมา
" อย่ามองกลับหลัง "
Create Date : 01 ตุลาคม 2552
Last Update : 1 ตุลาคม 2552 19:44:22 น.
2 comments
Counter : 662 Pageviews.
Share
Tweet
การแก่งแย่งแข่งขันชิงดีในโลก อาจทำให้คนหลายคนคิดว่าการมองกลับหลังเป็นสิ่งที่จะทำให้เราไม่ประสบความสำเร็จ
ความจริง ทางเลือกย่อมมีเสมอ การก้าวไปถึงช้ากว่า ไม่ได้แปลว่าจะไปไม่ถึง
และหลายๆครั้ง ทางเดินเส้นนั้นไม่ได้กำหนดวว่าให้เดินได้คนเดียว
การได้เดินไปข้างหน้าขณะที่มีเพื่อนร่วมทางย่อมทำให้ชีวิตมีความหมายขึ้นเยอะ
โดย: อ้อ (
sandseasun
) วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:20:38:47 น.
ชอบเนื้อเรื่อง และสไตล์การเขียนของคุณ (ไม่เฉพาะเรื่องนี้) ที่ใช้นำเสนอมุมมองเดิมๆ ในรูปแบบใหม่ๆ
อ่านสนุก
ชอบนะคะ
ขอบคุณค่ะ
โดย:
cinta
วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:57:28 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
garnet19th
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Group Blog
เมื่อผม XXX
ผู้เฝ้ามองความตาย
Mission Impossible
วรรณกรรมรก Hard disk
Todesengel
ห้องโถงของคนบาป
เดินทางกับหนูมินท์
The suicider
เทพปกรณัม
In your head, Zombie
All Blogs
Blog ผมกำลังจะตาย
สิ่งมหัศจรรย์ลำดับที่ 0
ขอยืนหยัดเชิดชูนักสู้ผู้ยิ่งใหญ่
หลุมศพของใบไม้
สำเร็จความใคร่
8 : 53 เวลาของผู้กล้า
ซอมบี้กินหญ้า
เรื่องสั้นจิตตก : # 2 ความเร็วของ .......
เรื่องสั้นจิตตก : # 1 @กรรม@
พ่อผมอยากเป็นอาจารย์
เพราะสิ้นหวัง คนเราจึงมีความหวัง
เจ้าหญิงจากดาวอังคารกะเจ้าชายจากดาวพลูโต
หลุมดำในดวงใจ
Negative Thinker : อีโม
ไม้ผลัดที่ดูคล้ายมือลิง
ดวง
ถนนที่ทอดยาว
.
เจสันเอ๋อ
กังหันลม
จงข้ามคนล้มไปเรื่อย ๆ
ผู้หญิงจำเรื่องร้าย ผู้ชายจำเรื่องดี
วิทยาศาสตร์พรรณนา
เพื่อย้ำเตือนความทรงจำ
กุญแจสู่ความทรงจำ
ร้านกาแฟในวันฝนตก
พีพีสกปรก
โลกหมุน - โลกหยุดหมุน
ฝนตก - นกหยุดร้องเพลง
งาน - ทำความสะอาด
แน่นอน - ไม่แน่นอน
ผลสีส้ม - แสงสีส้ม
ซึนซึน - เดระเดระ
ผมกำลังจะตาย - ทุกชีวิตกำลังจะตาย
บ้านผีสิง
สีเหลืองที่ไม่โดดเด่น - สีเทาที่ยังไม่หายไป
คืนที่สว่างจ้า - ดาวที่ริบหรี่
ความเจ็บปวดที่ไม่มีบาดแผล - แผลที่มองไม่เห็น
เมืองช้อนยาว
เรื่องเล่าที่เธอไม่รู้
เด็กหนุ่มกับถังขยะวิเศษ
จดหมายจาก Epsilon
เผชิญหน้า
ตลกหมวกกันน็อค
นักก่อกำแพง
เรารักกัน
ลานประหาร
-1,674.4 km/h
เนินพิศวง
ความมืด
โน๊ตบุค
ความเหงาที่เท่ากัน
วิธียืดอายุ
วิ่ง
หุงข้าวไม่เช็ดน้ำ
มกราคม เดือนแห่งการท่องเที่ยว : เจอผีวันปีใหม่
การเดินทางอย่างไร้จินตนาการ
นอน
ดวงตา
กลางดึก
ไม่เข้าพวก
ปฏิกิริยาลูกโซ่
เขาเรียกกันว่าอะไร ?
ปฏิทิน
คิดถึงเพลงเก่าๆ
ความทรงจำ 128 MB
ชายชรา เด็กน้อย ม้าแก่
แตกลายงา
บาปที่ตั้งใจเราทำ
โคนัน กับ คดีพิศวง
เสี้ยววินาทีของความสมบูรณ์แบบ
อุโมงค์
กาแฟที่อร่อยที่สุด
Air-Condition
ปุ่ม Reset ชีวิต
ต้องการกำจัดปลวก ด่วน !
Friends' blogs
rainfull
lomocat
ภูติ
หมูอมโรค
i am_giddy
Webmaster - BlogGang
[Add garnet19th's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ความจริง ทางเลือกย่อมมีเสมอ การก้าวไปถึงช้ากว่า ไม่ได้แปลว่าจะไปไม่ถึง
และหลายๆครั้ง ทางเดินเส้นนั้นไม่ได้กำหนดวว่าให้เดินได้คนเดียว
การได้เดินไปข้างหน้าขณะที่มีเพื่อนร่วมทางย่อมทำให้ชีวิตมีความหมายขึ้นเยอะ