ฝากติดตาม ชีวิตกลมๆของหมูตัวน้อยๆ ด้วยนะครับ
|
|||||||||||||
เรื่องราวที่ไม่มีวันจบ... 1
บนสนามหญ้าใต้ร่มไม้ ชายชรานั่งนิ่ง สงบอยู่บนชุดเก้าอี้สีขาว สายตาเหม่อมองไปตามพื้นหญ้า สงบ เศร้าสร้อย...
"พี่ๆ ทางนี้ครับ เราต้องไปลงทะเบียนกันก่อน" เสียงเด็กหนุ่มที่แนะนำเขาให้นำสุนัขเข้าร่วมการประกวดร้องเรียก สตีเว่นเหลียวตามเสียงนั้น พร้อมอุ้มเจ้าสุนัขขนปุกปุยในอ้อมแขนวิ่งตรงไปตามเสียงเรียก "ขอเพทดีกรีครับ แล้วรบกวนกรอกข้อมูลตามนี้ด้วยนะครับ"เจ้าหน้าที่พูดพร้อมยื่นเอกสารการสมัครให้ สตีเว่นรับมาอย่างงงๆ เค้าไม่นึกมาก่อนว่า การนำสุนัขเข้าประกวดมันจะมีขั้นตอนอะไรซับซ้อนอย่างนี้ นึกไปนึกมาก็ขำ เค้าได้"เจ้าบิ๊ก"นี่มาโดยบังเอิญแท้ๆ ถ้าวันนั้นเค้าไม่บังเอิญไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่เป็นฟาร์มสุนัข เจ้าบิ๊กไม่บังเอิญมาเล่นรองเท้าเค้า แล้วเค้าไม่บังเอิญไปสบตามัน ... เค้ากับมัน คงไม่ได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้ เรื่องประกวดนี่ก็ด้วย เพื่อนตัวดี ดันโทรมาข่มขู่แกมบังคับ ให้เอาเจ้าบิ๊กไปลงประกวด นัยว่า หมามันพันธุ์ดี อย่าให้เสียชื่อ อะไรประมาณนี้ ด้วยแรงยุจากเพื่อน ประกอบกับว่า วันนี้ก็ว่างไม่มีอะไรทำพอดี ไหนๆก็จะเริ่มเลี้ยงหมาแล้ว ขอมาดูหน่อยละักันว่าวงการนี้เค้าทำอะไรกันบ้าง "พี่ๆ เค้าเรียกชื่อพี่แล้ว"ไอ้น้องคนเมื่อกี้เข้ามาสะกิด ที่นี่เค้าไม่เรียกชื่อคนกันเท่าไหร่ เค้าเองก็ยังไม่ชินกะชื่อเจ้าิบิ๊กด้วย เลยฟังผ่านๆ ไม่ทันสังเกตว่ากำลังเรียกตนออกไป "เดี๋ยวปล่อยน้องเค้าเดินให้กรรมการดูในนี้นะครับ แล้วพอถึงช่วงโพสต์ท่า คุณเจ้าของค่อยมาจัดท่าทางให้นะครับ" โฆษกเดินตรงรี่มาหาเค้าคนเดียว คงเพราะไม่คุ้นหน้าที่สุด เลยมาแนะนำขั้นตอนต่างๆให้ อย่างที่เค้าว่ากันจริงๆ คนเลี้ยงหมานี่ ใจดีกันทุกคน "รางวัลชนะเลิศรุ่นไม่เกินหนึ่งปีได้แก่... เจ้าบิ๊กคร้าบบบ... ขอเชิญขึ้นมารับรางวัลด้วยครับ" สตีเว่นยังนั่งนิ่ง มองซ้ายมองขวา คล้ายไม่แน่ใจว่า เจ้าบิ๊กของตัวแน่หรือที่ได้รางวัลใหญ่นี้ จนโฆษกประกาศเรียก "คุณสตีเว่นครับ คุณสตีเว่น นำเจ้าิบิ๊กมารับรางวัลด้วยครับ"นั่นแหละ เค้าถึงแน่ใจว่า ใช่เจ้าบิ๊กเดียวกันจริงๆ เวทีแรกกับเงินรางวัล หนึ่งพันยูเอสดอลล่าห์ ไม่เลวแฮะ สตีเว่นคิดในใจ สิบปีผ่านไป นับแต่วันแรกที่เจ้าบิ๊กได้รางวัล ฟาร์มสตีวี่ของเค้าตอนนี้ โด่งดังไปทั่วประเทศ ในฐานะฟาร์มที่ถือถ้วยรางวัลเกือบจะทั้งหมดของสายพันธุ์อัลเซเชี่ยน นับว่าโชคดีจริงๆ ที่วันนั้นเค้าตัดสินใจนำเจ้าบิ๊กเข้าประกวด จากพนักงานกินเงินเดือนต๊อกต๋อย ด้วยการสนับสนุนของเพื่อน ผ่านมาแค่ไม่กี่ปี เค้ามีทั้งบ้าน ทั้งรถ และภรรยาสาวแสนสวย... ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆที่เลือกเข้ามาในวงการนี้ วันนี้เค้าได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ให้ไปบรรยายในฐานะผู้บรรยายพิเศษเกี่ยวกับการคัดเลือกสายพันธุ์ของสุนัขพันธุ์นี้ สูทที่เพิ่งได้มาเมื่อวานมันดูดีมาก เื่มื่อมาอยู่บนร่างกายของเค้า สตีเว่นยืนจัดแต่งเสื้อผ้าทรงผมอยู่หน้ากระจกนานเป็นพิเศษ วันนี้เค้าต้องเป็นที่ประทับใจของทุกคนในทุกๆด้าน เพื่อปูทางไปสู่ธุรกิจระดับชาติที่ยิ่งใหญ่ไปกว่านี้ให้ได้ ขณะเดินลงบันได เจ้าบิ๊ก ไม่รู้ออกจากกรงมาได้ไง ก็โผเข้าหาเค้าอย่างเคย สตีเว่นล้มลงทันที สูทที่เรียบสนิทเมื่อครู่ยับย่นยู่ไม่เหลือดี คราบน้ำลายไม่ต้องพูดถึง หมาใหญ่ขนาดนี้ แค่สบัดหัว น้ำลายก็กระเซ็นไปทั่วห้อง ขนาดร้องเท้าที่มันคาบมาให้ ยังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของมัน สตีเว่นโกรธมาก ทั้งสูททั้งผมเผ้า กระเซอะกระเซิงไม่เหลือดี เค้าออกคำสั่งคนงานให้นำเจ้าบิ๊กใส่กรง งดให้อาหารสามวันทันที พร้อมกำชับ ห้ามเจ้าบิ๊กเข้ามาในอาณาเขตบ้านอีกเด็ดขาด หลังการบรรยายผ่านไป ธุรกิจของสตีเ่ว่นก็เจริญรุดหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ฟาร์มสตีวี่ได้รับการยอมรับในระดับโลก วันนึง คนงานกระหืดกระหอบเข้ามาบอกเค้าว่า "เจ้าบิ๊กพยายามปีนรั้ว เลยตกลงมาขาหัก" สตีเว่นเงยหน้าจากเอกสารตรงหน้า พูดเพียงว่า "ให้หมอเค้าดูแลไปสิ จะมาบอกชั้นทำไม" แล้วก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ผ่านไปราวสามวัน มีโทรศัพท์จากสัตวแพทย์ที่ดูแลฟาร์มเค้าโทรมา "คุณสตีเว่นครับ ขาเจ้าบิ๊กอาการแย่มาก เราคงต้องตัดทิ้งเพื่อรักษาชีวิตมันน่ะครับ" "ถ้าตัดขาทิ้งก็ประกวดไม่ได้แล้วสิ งั้นรบกวนคุณหมอช่วยฉีดยาให้มันไปสบายด้วยละกัน แค่นี้นะ ผมมีงานต้องทำอีกมาก" สตีเว่นวางหูโครม แล้วหันกลับไปจัดการกับเอกสารตรงหน้าต่อ เย็นวันนั้น ขณะเค้านั่งเล่นอยู่บนสนามหญ้าหน้าบ้าน มันเป็นเหมือนเครื่องประกาศความร่ำรวยของเค้า คนรวยที่ไหนก็ต้องมีสนามหญ้าหน้าบ้านกันทั้งนั้น ทุกวันเค้ามักจะใช้เวลาตรงนี้กับการนั่งจิบไวน์ คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อย ฟ้าเริ่มมืดลง ม่านราตรีกาลเริ่มโรยตัว สตีเว่นลุกจากเก้าอี้เดินทอดน่องกลับเข้าบ้าน หลายวันนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน กว่าจะเคลียร์ปัญหาต่างๆออกไปได้ เพิ่งจะได้มีเวลาหายใจหายคอกะเค้าก็วันนี้เอง ขณะกำลังจะเดินเข้าบ้าน เค้าก็มองเห็นลูกจ้างคนนึงของเค้ายืนรออยู่ก่อนแล้ว ปกติลูกจ้างคนนี้เป็นคนเลี้ยงสุนัขอยู่หลังบ้านเค้า ไม่ค่อยได้เข้ามาในเขตบ้านสักเท่าไหร่ วันนี้เข้ามาถึงนี่ คงมีอะไร "นายครับ ผมขอโทษ ผมพยายามจะเอามันออกไปแล้ว แต่มันไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้เลย ขนาดผมมันยังจะกัดเอาเลย" ลูกจ้างหนุ่มพูดละลักละล่ำ ทันทีที่เห็นหน้าเค้า "อะไร มันไหน ?" อารมณ์ที่ใสกระจ่างเมื่อครู่ เหมือนถูกปัดเร้าให้ฝุ่นคลีฟุ้งขึ้นมาขุ่นนมัวอีกรอบ "เจ้าบิ๊กครับ มันแอบปีนออกมาได้ไงไม่รู้ ผมวิ่งตามมันมาจนถึงหน้าบ้านนายนี่แหละครับ พยายามจะเอามันออกไป จำได้ว่านายสั่งขาด ห้ามมันเข้า"ลูกจ้างรีบรายงาน "เจ้าบิ๊กหรอ" อารมณ์ยิ่งขุ่นมัวมากขึ้นเมื่อได้ยินชื่อเจ้าสัตว์หน้าขนตัวนี้ เค้ายังจำได้ ถึงวันที่มันเล่นงานสูทราคาแพงเค้าซะยับย่นยี่ไปหมด แถมยังรองเท้าราคาแพงอีกหลายคู่ที่ต้องทิ้งไปเพราะแรงกัดบวกน้ำลายมัน "มันอยู่ตรงไหน เดี๋ยวชั้นจัดการเอง" "ตรงประตูนี่แหละครับนาย" ลูกจ้างเดินนำ พร้อมชี้เข้าไปตรงมุมข้างประตู สตีเว่นเดินตามที่มือชี้ ภาพที่เห็นตรงหน้า ทำเอาเค้าอึ้งค้างไปหลายนาที เจ้าบิ๊ก หมาร่างยักษ์ที่เคยอ้วนท้วนสมบูรณ์ บัดนี้ กลายสภาพเป็นหมาขี้ก้าง ริ้วรอยความเป็นเจ้าของรางวัลมากมาย แทบมองไม่เห็น ขาหน้าบวมปูด ไหลนองไปด้วยเลือดและน้ำหนอง น้ำลายเป็นฟองฟอด ฟูมออกมาจากข้างปาก... ปากที่คาบรองเท้าของเค้าเอาไว้ "สัตวแพทย์เข้ามาฉีดยาให้มันตามที่นายสั่งน่ะครับ ผมก็ชะล่าใจ คิดว่าคงตายแน่แล้ว กำลังจะเอาไปรถเข็นมาเข็นตัวมันออกไป เลยเปิดประตูทิ้งไว้ กลับมาอีกที เห็นมันกำลังวิ่งมาทางบ้านนาย ผมเลยมาตามจับตัวกลับ..." สตีเว่นยกมือปราม หยุดปากช่างจ้อของลูกน้องเค้าไว้ สายตามองนิ่งไปยังสุนัขตรงหน้า พอเห็นสตีเว่น เจ้าบิ๊กที่นอนรออยู่ก็สะบัดหางทันที มันพยายามลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งมาหาเค้า แต่เหมือนสี่ขาของมันจะสิ้นเรี่ยวแรง ไม่นับขาหน้าที่เน่าอยู่ข้างนั้น มันเดินเป๋ซ้าย เป๋ขวาอย่างคนหมดแรง แม้หางจะร่วงลงพื้น แต่ก็สะบัดไปมา อย่างหมาที่ดีใจ และคงหมดแรงของมันจริงๆ เจ้าบิ๊กล้มฟุบลงกองกับพื้นตรงหน้า น้ำลายยังคงฟูมปาก เปียกชุ่มรองเท้าข้างนั้น มันพยายามเงยหัวขึ้นมามองหน้าเค้า แต่คงสุดความสามารถของมัน ทำได้เพียงยกหัวขึ้นลงนิดๆ ในคอก็ส่งเสียงร้อง งี๊ดๆ อย่างหมาที่อยากจะอ้อนเจ้าของ.... อ้อนเจ้าของครั้งสุดท้ายของชีวิตมัน เสียงครางงี๊ดเริ่มเงียบลง แรงที่ใช้คาบรองเท้า คงเป็นเรี่ยวแรงสุดท้ายในชีวิตมัน มันเป็นหน้าที่ มันเป็นของกำนัลเพื่อยืนยันความรักที่มันมีต่อเจ้าของ พอสตีเว่นเดินไปใกล้จนถึงหน้า รองเท้าที่คาบไว้ก็หลุดร่วงลง รองเท้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย เจ้าบิ๊กครางหงิง เสียงงี๊ดๆ ค่อยๆแผ่วเบา และแผ่วเบา.... คอมันตกพับนิ่งสนิท แต่ในลำคอยังส่งเสียงคราง หงีดหงิง วอนขอรางวัลอย่างเคย รางวัลเดียวทีี่มันหวัง รางวัลเดียวที่เค้าเคยให้มันมาตั้งแต่เด็ก ทุกครั้งที่มันคาบของอะไรมาให้... สตีเว่นทรุดลงนั่งข้างตัวมัน มือสั่นเทาเอี้ยมไปลูบหัวเจ้าบิ๊ก หยดน้ำอุ่นๆ ไหลรื้นออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง... เสียงครางในคอเจ้าบิ๊กค่อยๆเงียบไป... เงียบไป... และเงียบไป.... UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ  น้องนฎาพาป๊ากับมี๊ไปวัดนิมมานรดี เวียนเทียน เนื่องในวันมาฆบูชา#หมูน้อยร้อยชั่ง
Happy birthday to me and you ลูกสาวคนสวย...!
จากเดิม เป็นคนที่ไม่ใคร่จะสนใจวันเกิดตัวเองนัก ไม่ค่อยบอกใครเท่าไหร่ โซเชี่ยลยังไม่ลงวันเกิด กลัวคนเข้ามาอวยพร 555+
งานวันเกิดก็ไม่เคยจัด ตั้งแต่เกิดมา มีแม่พาไปเลี้ยงข้าวทั้งครอบครัว ครั้งสองครั้งมั้ง (ไม่ใช่แม่ไม่อยากเลี้ยง แต่เจ้าของวันเกิดติดเล่นบาส เล่นมันทุกเย็น 555+) แต่นับจาก 28 พฤศจิกายน 2557 เป็นต้นไป 28 พฤศจิกายน ของทุกปีจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป คงต้องมีงานวันเกิด (ถึงจะเล็กๆ แค่เป่าเทียน กินเค้กในครอบครัว) คงต้องมีของขวัญวันเกิด (ถึงจะไม่ได้มีราคาแพงอะไรก็ตาม) คงต้องมีอะไรๆ ที่คนทั่วไปเค้าจะมีกันในวันเกิดสักที เพราะ 28 พฤศจิกายน จะไม่ได้เป็นวันเกิดของป๊าคนเดียวอีกต่อไป แต่จะเป็นวันเกิดของเรา ป๊ากับนฎา ตลอดไป  .... ^__^UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ น้องนฏาหัดปั่นจักรยาน พาป๊าไปสนามเด็กเล่น#หมูน้อยร้อยชั่ง เอาเพลงดีๆมาแบ่งกันฟัง.
เป็นเพลงที่ชอบมาตั้งกะ ซีรี่ย์เรื่องนี้ฉายที่ ไอทีวีแล้วอ่ะ ไม่รู้ดิ ผมว่า เนื้อหาของซีรี่ย์ รวมกับเนื้อเพลง... เพราะบอกไม่ถูกแฮะ !? จำได้อยู่ตอน ภาคสองมั้ง.. ที่มีการอัดรายการซ้อนซีรี่ย์อ่ะ อย่างฮา.. 55555+ ก็แค่... แปรงสีฟันที่เดียวดาย UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ น้องนฎาพาเที่ยว บ้าน1000ไม้ ย้อนกลับสู่วิถีเกษตรกร#หมูน้อยร้อยชั่ง 13,514 วัน
จำนวน 13,514 วัน.... คือระยะห่าง นับจากวันที่ผมเกิด จนถึงเธอได้เกิดตามมา
หนึ่งหมื่น สามพัน ห้าร้อย สิบสี่วัน รักคุณเธอที่สุด คุณลูกสาวสุดที่รัก UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ ตามหมูน้อยไปเที่ยวกันค่ะ#หมูน้อยร้อยชั่ง ก็ชั้นมันเป็นบบนี้อ่ะ จะไม่รักก็เรื่องของเธอ!?
ประโยคคลาสสิค สุดยิดในปัจจุบัน...
เชื่อว่า แทบจะได้ยินกันมากะทุกคนที่มีคู่รัก ไม่ได้ยินจากคู่รักตัวเอง ก็เป็นคนพูดเอง 55555+ และเชื่อมะ!? กว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของทุกคู่รัก ที่มีประโยคนี้หลุดออกมา... ไปกันไม่รอด!? นึกๆดูก็ให้ตลกขบขัน คิดจะมีคู่รักกะเค้าสักหนึ่งคน แต่ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อคนที่บอกว่ารักเลย ตลก ขบขันมั๊ย? แรกรัก ก็รักกันปานจะกลืนกิน ออกซิโทซินฟุ้งกระจาย ผ่านไปไม่นาน ความเร้าใจเริ่มน้อยออกซิโทซินเริ่มนิ่ง เมื่อไม่มีตัวควบคุม คอร์เท็กก็เริ่มทำงาน ค้นหาข้อเสีย ข้อบกพร่องในตัวของอีกฝ่าย เมื่อนั้น ประโยคนำที่ว่า "ทำไมคุณไม่เป็นแบบคนนั้น ?" "ทำไมเธอไม่เป็นอย่างคนนี้?" จะเริ่มนำทาง พาให้ประโยค "ก็ชั้นเป็นแบบนี้ จะไม่รักก็เรื่องของเธอ" "ชั้นไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อคุณ ถ้าจะรักก็รักที่ชั้นเป็น".... บลาๆๆๆ บลาๆๆๆๆ........... บลาๆๆๆๆๆ......... สุดท้ายก็มาลงที่ "อัตตา" ชั้น ตัวชั้น... อย่างที่ชั้นเป็น รักที่ตัวชั้น รักที่ปากชั้น รักที่ตาชั้น รักที่นิ้วก้อยเท้าข้างซ้ายของชั้น รักที่.... ฯลฯ ของชั้น เฮ้อ........... น่าเวทนา!? ที่ว่า น่าเวทนาคงเพราะ เค้าและเธอเหล่านั้น ขาดแล้วซึ่งความคงอยู่ของตนเอง .... ในสังคมที่ข้อมูลข่าวสารแพร่กระจายขนาดนี้ ย่อมไม่แปลก ที่หลากหลายตัวตนของผู้อื่น จะแพร่มาซ้อนทับอยู่บนตัวตนของเรา ซ้อนทับมากมายเสียจนบางที หลงคิดไปว่าเป็นตัวเราเองก็มี หรือมากเกินไป ถึงขนาดต้องพยายามลบทิ้งให้หมดไปเลย ก็ยังมี ในบางคนที่เป็นเช่นนี้ จึงพยายามอย่างมากที่จะรักษาไว้ซึ่งตัวตนนั้นๆของตัวเองไว้ ซึ่ง เป็นตัวของตัวเองจริงๆ หรือ สร้างขึ้นมา ตัวเองก็ยังไม่รู้ รู้แค่่ว่า นั่นคือตัวตนของชั้น!? หลายคนไม่ยอมทำอะไรเพื่อคนที่ตัวเองรัก ทั้งๆที่ปากก็พร่ำพูดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่า "รักๆๆๆๆๆๆ ...." สงสัยจริง ว่ากะคนที่เราว่าเรารัก กะคนที่เรารักเนี่ย เราจะทำอะไรเพื่อเค้าบ้างไมไ่ด้เลยหรือ ปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดูดี ทำตัวเองให้มีค่าสำหรับเค้า ดูแลตัวเองให้ดูดีในสายเค้า ทำกันไมได้เชียวหรือ!? สามีภรรยาบางคู่ แต่งงานกันไปแล้ว มักเข้าใจว่า "นั่นคือตอนจบของเทพนิยาย เจ้าชาย เจ้าหญิงได้อยู่ครองคู่กันอย่างมีความสุข" UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ น้องนฎาซ้อมเต้น...!?#หมูน้อยร้อยชั่ง |
ฟาฬ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] ขออนุญาติ อัพเดทชีวิตผมหน่อยนะครับ ตอนนี้เป็นคุณพ่อลูกหนึ่งละ ฝากติดตามชีวิตกลมๆของ พ่อหมี กับลูกหมูด้วยนะครับ #หมูน้อยร้อยชั่ง Group Blog All Blog
Link
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
