พอดี ต้องทำเรื่องความอ้วน เลยขอสรุปไว้ remind ตัวเองจ้า

ความสุขเพิ่มขึ้น หากเรามีฐานะเศรษฐกิจที่ดีขึ้น (จริงบางส่วน)

แต่ ณ จุดหนึ่ง เมื่อเราร่ำรวยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั้น ปรากฎว่าระดับความสุขของเราไม่ได้เพิ่มขึ้น

ลองเทียบกับ ความต้องการขณะเราหิวเมื่อแรกเริ่มหากไม่ได้กินอาหารเราก็จะหิว = ไม่มีความสุข

เมื่อเราสามารถหาซื้ออาหารได้ เราก็คลายหิว = มีความสุข

และยิ่งเราสามารถทานอาหารที่เราอยากทานได้เพราะเรามีกำลังซื้อนั้นคลายอิ่มกับมื้ออาหารที่เป็นปลื้ม = ยิ่งสุข

แต่ ณ จุดที่เราอิ่มแล้ว ต่อให้มีอาหารจำนวนมากมาให้เราทาน เราก็หยุด =ความสุขคงที่

ตรงนี้ จะเห็นได้ว่า ความสุขไม่ได้หายไป แต่คงที่ มองในแง่นึง คือถึงแม้เราจะสามารถหาซื้ออะไรได้มากแค่ไหน แต่ถ้า ณ จุดนั้น เราพอแล้ว อิ่มแล้วระดับความสุขมันก็ไม่ได้เพิ่มขึ้น (แต่ก็ไม่ได้หายไปนะ)

+++++ของแถม คิดต่อจากการสรุปความ+++++

อ๊ะ แล้วถ้ามีคนแย้งว่า ถึงอิ่มแล้ว ก็ยังทานได้นะถ้าเรายังอยากกินอาหารที่น่ากินอยู่อีก มันก็น่าจะเป็นความสุขล้นๆ หรือป่าว

มันก็น่าจะใช่ แต่นั่นน่าจะเป็น ความโลภ รึป่าว อิ่มแล้ว ไม่พอจะกินอีก เพราะอยาก (โลภที่จะกิน = กิเลส)

อันนี้เรียกว่าสุขเกินคาดหมายได้ แต่ถ้าไม่รู้จักยั้งบ่อยๆ ก็อาจจะได้ทุกข์แบบไม่คาดหมายได้เหมือนกัน

อ้วนเกิน à ไม่สุขแล้วà เกิดโรคที่เกิดจากอ้วนเกิน= กรูเศร้าเลย