*-* หมิ่งหมิง 1 ขวบแล้วค่า *-*

วันนี้ขวบนึงแล้วนะหมิ่งหมิง หม่าม๊ารู้สึกว่าเพิ่งจะคลอดหนูไปเมื่อไม่นานนี้เอง

ท่ายิ้มหวานของหนู หวานสุดๆ แล้วนะ



เหตุเกิดจาก :
หม่าม๊าไม่คิดเลยนะว่าจะมีหนูได้ในวันนี้ หม่าม๊าอยู่กะป๊าหนูมา 5 ปี หนูก็ไม่มาเกิดซะที ทั้งๆที่หม่าม๊าก็พยายามแล้ว จนวันนึงอาม่าของหนูบอกหม่าม๊าว่าให้ไปให้คุณหมอสมบูรณ์ที่ รพ.กรุงเทพ ช่วย เพราะอาม่าเห็นจากทางทีวี ดูโหงวเฮ๊งแล้วน่าจะเก่ง (อาม่าตาแหลมเหมือนกันนะเนี่ย) หม่าม๊าเลยไปตามที่อาม่าหนูบอก พอไปปรึกษาคุณหมอครั้งแรก หม่าม๊าก็ตัดสินใจเลยว่าจะให้คุณหมอช่วย เพราะคุญแล้วคุณหมอท่าทางเก่งจริงๆ หม่าม๊าไปตามคุณหมอนัดทุกครั้ง ทำตามคุณหมอบอกทุกอย่าง จนหนูได้เกิดมานี่ไง

หม่าม๊าไม่เคยถ่ายรูปตอนท้อง มีแต่รูปท้องล้วนๆ รูปเดียวเอง



(ป๊า) เห็นครั้งแรก :
ตอนที่หนูกำลังจะเกิด (ผ่าคลอด) หม่าม๊ากลัวมาก เป็นวันที่กลัวที่สุดในชีวิตด้วยล่ะ ขออนุญาตคุณหมอเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยแล้ว พอจริงๆ ระหว่างที่หม่าม๊ายังเตรียมร่างกายเพื่อรอคุณหมออยู่ ป๊าหนูก็รออยู่หน้าห้อง ใส่ชุดคลุม ใส่หมวก ใส่รองเท้าเตรียมเข้าห้องคลอดเต็มที่ พอหม่าม๊าพร้อม เจ้าหน้าที่พร้อม ป๊าหนูก็พร้อมปุ๊บ คุณหมอก็เข้ามาทำการผ่าตัด ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็เสร็จ หม่าม๊าได้ยินเสียงหนูร้องครั้งแรกด้วย ตื่นเต้นมาก พยายามมองตามเสียงก็รู้ว่าอยู่ทางไหน แต่มองไม่เห็นเพราะเค้าทำความสะอาดหนูอยู่ แล้วหม่าม๊าก็หลับไม่รู้เรื่องเลย พอเข้าห้องพัก เค้าถึงจะเอารูปถ่ายหม่าม๊าที่หลับอยู่กะหนูที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จมาถ่ายรูปคู่กัน หม่าม๊าน่าเกลียดมาก หยั่งกะผ่านสงครามมาใหม่ๆเลย ไม่กล้าเอารูปให้ใครดู

ระหว่างเตรียมตัวผ่าอยู่ หม่าม๊ากลัวมากอยู่แล้วนะ ตอนที่บล๊อคหลัง แรกๆ ยังไม่ชา ซักแป๊บเดียวยาเริ่มออกฤทธิ์ หม่าม๊าหายใจอึดอัดมาก หายใจเหมือนไม่ได้หายใจเลย ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ เพราะเค้าไม่บอกหม่าม๊าว่ามันจะเป็นอย่างงี้ หม่าม๊าดิ้นใหญ่ เค้าต้องมาช่วยกันจับ ในใจคิดว่าไม่ไหวแล้ว ไม่คลอดแล้ว จะกลับท่าเดียว วินาทีนั้นหม่าม๊าแทบตายแน่ะ หนูจะรู้มั๊ยนะ หม่าม๊าทรมานมาก ไม่กี่วินาที แต่รู้สึกว่านานม๊ากกกเลย พอผ่านช่วงนั้นไปแล้วเริ่มดีขึ้น (รอดตายแล้วเรา)

เอ๊ะ! คุณหมอผ่าเสร็จแล้วทำไมป๊าหนูไม่เห็นเข้ามาเลย มารู้ทีหลังว่า ป๊าหนูรอจะเข้าเต็มที่ แต่แป๊บเดียวก็ผ่าเสร็จ เค้าเรียกไม่ทัน พอเค้าเอาหนูออกจากห้องคลอดไปยังตู้อบ เค้าก็รีบเรียกป๊าหนูไปดู ป๊ารีบวิ่งตามหนูไปใหญ่เลย ป๊าเห็นหนูคนแรกเลยนะ

มีประวัติของหนูติดอยู่บนรถกะบะเด็กอ่อนด้วย



(หม่าม๊า) เห็นครั้งแรก :
พอเข้าห้องพัก ช่วงหัวค่ำ หม่าม๊าถึงได้เห็นหนูครั้งแรก เจ้าหน้าที่เข็นรถกะบะเด็กอ่อน (เค้าเรียกรถอะไรนะ) เข้ามา หม่าม๊ามองตามวินาทีที่เข็นรถเข้ามาจนเค้าอุ้มหนูขึ้นจากรถและจนเอามาให้หม่าม๊าอุ้ม ดูมันช่างนานมากจริงๆ อยากเห็นหน้าหนูไวๆ พอเห็นแล้ว เอ๊ะ! ทำไมเหมือนหม่าม๊าจังนะ ต่อมาหน้าหนูก็ค่อยๆเหมือนป๊าหนูมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ก็ยังเหมือนป๊าหนูมากเหมือนเดิม แต่หม่าม๊าแอบเข้าข้างตัวเองว่าหนูเหมือนหม่าม๊า แล้วหนูก็ดูดนมหม่าม๊าครั้งแรก โอ๊ย! เจ็บ ทำไมหนูดูดแรงจังล่ะ หิวเหรอ หม่าม๊าเจ็บหัวนมมากเลย ดูดจนหัวนมหม่าม๊าแตก มีเลือดออก เจ็บมาก

เกิดมาก็ปากแหลมๆ เล็กๆ แก้มป่องๆ ทันทีเลย



ปับป๊าขี้เห่อ :
หม่าม๊ามารู้ตอนในห้องพักว่าป๊าหนูน่ะ แอบส่ง sms บอกเพื่อนๆ ไปทั่วเลย เดือนนั้นค่ามือถือหมดไปหลายเลยล่ะ

รูปนี้ถ่ายตอนที่หนูเกิดเลย แต่ในห้องพักแล้ว หนูน่ารักชะมัด



ในห้องพัก :
เพื่อนป๊ามาเยี่ยมกันเยอะแยะไปหมด ส่วนเพื่อนม๊าไม่มีเลย เพราะตั้งแต่คบกะป๊าหนู หม่าม๊าก็ไม่ติดต่อเพื่อนอีกเลย เลยไม่มีใครรู้

ผ่าตัดใหม่ๆ หม่าม๊าขยับตัวยากมาก กลัวแผลผ่าตัดจะแยกมากเลย อยากให้แผลสวยๆ ก็เลยพยายามรักษาตัวเองให้ดี เพราะคุณหมอเย็บแผลสวยมากอยู่แล้ว

ป๊าหนูกะอาม่ามานอนที่โรงพยาบาลด้วยตลอดเลย ป๊าหนูดูเหนื่อยๆ แต่ก็เต็มใจเหนื่อยนะ ตอนแรกๆ ป๊าไม่กล้าอุ้มหนู กลัวทำหนูร่วง พอหลังๆ ชักเริ่มอยากอุ้ม (สงสัยถ้าขืนกลัวต่อไป คงจะไม่ได้อุ้มมั๊ง) ก็เลยพยายามอุ้ม จนชิน

ป๊าหนู กะอาม่า มานอนเป็นเพื่อนหม่าม๊าทุกคืนเลย



กลับบ้าน :
ทุกคนเห่อหนูกันหมด

น่าเอ็นดูซะขนาดนี้



เกี่ยวกับนม :
หัวนมหม่าม๊ายังแตกอยู่ พยายามให้หนูดูดนม ทนเจ็บ ประมาณอาทิตย์สองอาทิตย์ หม่าม๊าสั่งที่ปั๊มนมมา ตอนแรกไม่รู้เรื่องที่ปั๊มนมเท่าไหร่ รู้ยี่ห้อเดียวคือพีเจ้นท์ แบรนเนมอื่นๆ ไม่เคยรู้จักเลย มารู้ก็ในชานเรือนตอนหลังคลอดหนูนี่แหละ ก็เลยซื้อปั๊มมือมาอันนึง ไม่ซื้อปั๊มไฟฟ้า เพราะกลัวไฟดูด กลัวปั๊มแรง (ไม่รู้ว่ามีแบบปรับแรงได้) หม่าม๊าเลยปั๊มมือดีกว่า และปั๊มมืออันนี้ก็ใช้มาจนถึงวันนี้ และคิดว่าจะใช้เป็นวันสุดท้ายด้วย

บางทีปั๊มนมไปก็เมื่อยมือ ในใจฝันถึงปั๊มไฟฟ้า แต่ก็แค่แวบเดียวก็มาอยู่กับความจริง บางทีกลางคืนปั๊มนมไปยังเผลอหลับก็มี บางทีปั๊มไปหนูก็มางอแงให้หม่าม๊าอุ้มอยู่นั่นแหละ จนไม่เป็นอันปั๊มเลย ระหว่างปั๊มนมก็มีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย

แต่หม่าม๊าก็ทนปั๊มนมให้หนูกินได้เหลือเฟือเลยนะ ก็หนูน่ะ แรกๆ ก็ดูดเต้าหม่าม๊าดีอยู่หรอก พอหลังๆ หม่าม๊าเอาขวดนมสลับให้หนูดูด หนูก็ชักไม่เอาเต้าหม่าม๊าแล้ว หม่าม๊าก็ว่าดีเหมือนกัน กินขวดหม่าม๊าสะดวกดี แต่มีบางทีที่อยากให้หนูดูดเต้า เพราะอยากกอดหนูอยู่ในอกบ้าง มันดีคนละแบบแฮะ

หม่าม๊าเลยพยายามถือขวดนมให้หนูดูดด้วยตัวเอง จะได้อยู่ใกล้ๆหนูด้วย จนทุกวันนี้ขวบแล้ว หม่าม๊ายังถือขวดให้หนูดูดอยู่เลย จนหนูถือขวดเองยังไม่เป็นเลย มันก็ดีคนละแบบอีกนั่นแหละ

เด็กซนคนนี้กินนมแม่ปั๊มใส่ขวดค่ะ



หมิ่งหมิงหรือลิง :
หนูซนมากเลยนะ รู้ตัวป่ะ แถมดื้อด้วย สอนอะไรจนเป็นแล้ว ต่อไปถ้าให้ทำอีก ถ้าหนูไม่อยากทำหนูก็ไม่ทำ ถ้าหนูนึกอยากทำหนูก็ทำ หม่าม๊าจะอวดคนอื่นไม่เคยสำเร็จเลย เพราะหนูไม่ค่อยทำให้คนอื่นดู

เนื่องจากหนูเป็นเด็กผู้หญิง อาม่าพยายามสอนให้หนูทำมือหมุนๆ แบบนอยจ๊ะนอย ตั้งแต่หนูสองเดือน จนทุกวันนี้หนูยังทำไม่ได้เลย ทำได้แต่จับปูดำ อาม่าบอกจับปูดำต้องเด็กผู้ชาย หนูเป็นผู้หญิงต้องนอย แต่อาม่าสอนไม่สำเร็จซะที แต่หม่าม๊ารู้ว่าหนูพยายามแล้ว แต่คงจะมือแข็ง ทำไม่ได้มั๊ง

หนูขี้โวยวายมากเลย อะไรไม่ได้ดังใจก็ร้องตะโกนดังๆ นึกจะขำก็ขำ บางทีอารมณ์ดี ไม่มีอะไรก็ฝืนหัวเราะ ชวนคนอื่นขำซะงั้น และมีอีกหลายอย่างที่หนูชอบใช้เสียง

หนูชอบฟังเพลงด้วยนะ เพลงแรกที่ฟังเป็นก็เพลงชาติไทยตอน 6 โมงเย็น พอเพลงชาติมาทีไร นิ่งฟังทุกที และยังเต้นด้วย แบบโยกไปมา ซ้ายขวาหน้าหลังตลอดเพลง พอเพลงจบ ก็ซนต่อได้ และเพลงแรกที่หนูร้องได้คือเพลงชาติอีกนั่นแหละ ร้องไม่เป็นภาษาหรอก แต่หม่าม๊ารู้ว่าหนูร้อง เพราะหลังๆ เพลงชาติมา หนูจะทำเสียงด้วย โยกตัวด้วย หลังๆ อีกที บางทีอยู่เฉยๆ อารมณ์ดี หนูก็จะทำเสียงเหมือนร้องเพลงและโยกตัวอยู่คนเดียว (ร้องเพลงแหง๋ๆ)

จับหนูนั่งนิ่งๆ ได้ไม่เกินนาที ก็ไม่นิ่งแล้ว ไปนู่นไปนี่ เล่นนู่นเล่นนี่ตลอด หนูรู้มั๊ย เวลาหนูรื้อห้อง หม่าม๊าไม่เคยห้ามเลย เพราะหม่าม๊ามีความสุขเวลาเก็บของที่หนูรื้อ ขณะเก็บไปมันรู้สึกว่า นี่หรือลูกเรารื้อของได้ด้วย ฝีมือลูกเราเองนะเนี่ย ซึ่งยังดีกว่าที่จะเห็นหนูนั่งนิ่งๆ ตลอดเวลา หม่าม๊าชอบให้หนูซนนะ แต่ไม่อยากให้ดื้อกะหม่าม๊าเลย

ตอนถ่ายรูปนี้ใหม่ๆ น่ารักดี พอมาดูอีกทีก็งั้นๆ (อ๊ะ! ล้อเล่ง)



พัฒนาการดี แต่ก็มีที่ช้าบ้าง :
ฟันขึ้นช้ามากเลย ขึ้นตอนสิบเอ็ดเดือน ขึ้นไล่เลี่ยกัน 4 ซี่เลย ชอบกัดหม่าม๊าจนเป็นรอยฟันสองซี่ (หรือสองจุด) อยู่เรื่อย แต่หม่าม๊าไม่ค่อยเจ็บ คงจะฟันยังสั้นอยู่มั๊ง

ไม่ยอมคลาน หม่าม๊าเห็นหนูคลานได้ แต่ทำไมหนูไม่คลานก็ไม่รู้

ไม่ยอมเดิน เห็นหนูก้าวเป็นนะ แต่ไม่ค่อยก้าว จับเดินแค่ไม่กี่ก้าวหนูก็ลงนั่งซะแล้ว ตัวหนักเหรอคะ หรือว่าเมื่อยขา

แต่ไม่เป็นไร เพราะเรื่องพวกนี้ ซักวันหนูก็ต้องทำได้อยู่แล้ว หม่าม๊าไม่เร่งหรอก เพียงแต่ใจร้อนอยู่คนเดียวเท่านั้น

ฟันเกือบขึ้นแล้วค่ะ แต่ ณ วันนี้ (1ขวบเป๊ะ) ฟันขึ้นครบ 4 ซี่หน้าแล้ว



รักนะ :
หม่าม๊ารักหนูมากเลย บางทีว่างๆ ก็นั่งดูหนูเล่นของเล่นไป หม่าม๊าก็คิดว่าทำไมลูกหม่าม๊าน่ารักจัง หม่าม๊ามีลูกได้ไงนี่ เด็กคนนี้เหรอเคยอยู่ในท้องเรา หนูจะรู้สึกรักหม่าม๊าบ้างมั๊ยนะ โตขึ้นหนูจะรักและเป็นห่วงและคอยเอาอกเอาใจหม่าม๊าบ้างมั๊ยนะ โตหนูจะติดแม่มั๊ยหรือจะติดเพื่อน หนูจะทันคนมั๊ย เอาตัวรอดได้มั๊ย ต่างๆนานา

แต่ความจริงก็คือ หม่าม๊าเลี้ยงหนูให้ดีที่สุดได้แต่ตัว จริงมั๊ย ต่อไปจะเป็นยังไงหนูต้องเลือกเอง หม่าม๊าจะเลือกให้หนูไม่ได้ และหนูก็คงไม่อยากให้หม่าม๊าเลือกให้หรอก (ว่าแล้วก็ปลง)

หมิ่งหมิงกะหม่าม๊า ถ่ายโดยปับป๊า



หม่าม๊า ปับป๊า ขอให้หนูเป็นเด็กดีนะ

รักมากๆ เลย จุ๊บจุ๊บบบบบบบ

ถ่ายตอนหมิ่งหมิงอายุสามวัน



ปล. แต่ตอนนี้หมิ่งหมิงไม่สบาย ท้องเสียด้วย อดจัดงานวันเกิดเลย ขอให้หนูหายเร็วๆ นะ หม่าม๊าใจจะขาด

Create Date : 04 มีนาคม 2553 Last Update : 4 มีนาคม 2553 0:27:37 น. Counter : 1006 Pageviews.		3 comments
Share Tweet