ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปหลายวัน ที่จริงเราก็เข้าชานเรือนทุกวันนั่นแหละ แต่ดูได้ทีละนิดๆ แวะนานๆไม่ได้ ก็เลยไม่ได้บันทึกเลย เวลาเข้าชานเรือนเราต้องรีบๆอ่าน เดินผ่านทีก็แวะอ่านได้ทีละสองสามกระทู้ บางกระทู้เราก็พอจะมีประสบการณ์บ้าง อยากจะตอบ พอจะตอบหมิ่งหมิงก็ร้องไห้ เราก็เลยเลิก ได้แต่อ่านอย่างเดียว วันนี้หมิ่งหมิงนอนหลับยาว เรามีเวลาบันทึก ก็เลยรีบมาบันทึก
เดี๋ยวนี้หมิ่งหมิงนอนหลับสั้น กลางวันแค่ครั้งละชั่วโมงเอง ตื่นมาก็งอแง ไม่รู้ทำไมงอแงบ่อยจัง แต่เวลาอยู่ที่ห้อง เค้าไม่ค่อยร้องเลย แต่ถ้าเอาออกไปข้างนอน ไม่ว่าจะเป็นห้องอื่น หรือข้างนอกบ้าน เค้าจะงอแงมากเลย
แต่หมิ่งหมิงชอบนั่งรถนะคะ นั่งรถทีไร จะนิ่งมาก ถ้าไม่ง่วงก็มองไปนอกรถ หรือถ้าง่วงก็จะหลับอย่างมีความสุขทุกที แถมมีอมยิ้มนิดๆด้วย ที่หมิ่งหมิงชอบอีกอย่างก็คือเล่นเป่าฟองน้ำลายกับดูดปากตัวเอง ทำท่าเหมือนจะดูดนม บางคนเค้าบอกว่าเล่นน้ำลาย โบราณว่าฝนจะตก ไม่รู้จริงมั๊ย แต่ช่วงนี้ฝนตกบ่อยมาก และหมิ่งหมิงก็ชอบเล่นน้ำลายช่วงนี้ด้วย
เมื่อตอนที่หมิ่งหมิงเกิดใหม่ๆ เรารู้สึกเฉยๆ เลี้ยงเค้าก็เหมือนกับว่า เป็นหน้าที่ของคนเป็นแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกอยู่แล้ว เหมือนกับเลี้ยงด้วยหน้าที่ พอมาตอนนี้ยิ่งเราเลี้ยงลูกนานขึ้น เราก็รู้สึกรักลูกมากกว่าเมื่อก่อนมาก ยิ่งเลี้ยงยิ่งรักน่ะ และยิ่งรู้สึกว่าลูกเราน่ารักที่สุดในโลกเลย แม่ทุกคนก็คงจะคิดอย่างนี้ใช่มั๊ยคะ ไม่เคยคิดว่าคนอย่างเราจะเป็นแม่คนได้ เมื่อก่อนเราไม่ใช่คนรักเด็กเท่าไหร่ เดี๋ยวนี้เจอเด็กๆ จะนึกถึงลูกเราทุกทีเลย แน่ะ! หมิ่งหมิงตื่นอีกละ ร้องไห้อีกด้วย ไปแล้วนะคะ
-----------------------------------
หนูอยากคว่ำ แต่คว่ำไม่สำเร็จซะที
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่ารักจังเลยค่า