Group Blog All Blog
|
*-* หมิ่งหมิงกับพัฒนาการและความสามารถเล็กๆ *-* หมิ่งหมิงอายุครบ 1 ขวบ 10 เดือนแล้วนะจ๊ะ เราว่าหมิ่งหมิงเป็นเด็กโตแล้วนะ โตทั้งตัวและความคิดด้วย สื่อสารได้ดีมาก ช่างสังเกตุ เข้าใจอะไรง่าย ติดแต่ว่าบางทีดื้อ ไม่เชื่อฟัง แต่พอเราบอกว่า ถ้าหมิ่งหมิงไม่ฟังหม่าม๊า หม่าม๊าจะงอนแล้วนะ เค้าก็จะกลัวเรางอนไม่พูดด้วย ก็จะมาง้อโดยการหอมแก้มและกอดเรา พร้อมทั้งทำตามที่เราพูด ไม่ใจอ่อนจะไหวเหรอเนี่ย (แต่ไม่ทุกครั้งนะ) หมิ่งหมิงไม่ชอบกินขนมปัง ทำไมรู้มั๊ยคะ เพราะว่าขนมปังชอบติดเพดานปากของหมิ่งหมิงประจำ แล้วเอาออกเองไม่เป็น ไม่รู้กินยังไง พอติดเพดานปาก เค้าก็จะอ้าปากชี้ บอกให้เราเอาออกให้ หลังๆ เลยไม่ยอมกินขนมปัง อ้างว่ามันจะติดเพดานปาก มีใครเป็นงี้บ้างมั๊ยน๊า หมิ่งหมิงชอบตีลังกา และก็ตีลังกาเป็นด้วยนะ เริ่มจากดูบาร์นี่ เห็นตัวละครที่เป็นเด็กตีลังกากัน หมิ่งหมิงเห็นก็ชอบ เราเลยตีลังกาจริงๆ ให้หมิ่งหมิงดู หลังจากนั้นเค้าก็หัดเองเลย ตอนแรกๆ ที่ตีลังกา ก็ล้มบ้าง พอหลังๆ ไม่ล้มเลย ตีคล่องเชียว เค้าจะตีลังกาแบบเอาหัวปักพื้น (ที่นอน) แล้วใช้ขายัน ขอย้ำค่ะ ว่าเค้าหัดเอง ไม่ได้สอน แค่ทำให้ดู เริ่มพูดได้มากขึ้นเยอะเลยค่ะ เรียก ปับป๊าจ๋า หม่าม๊าจ๋า (บางทีเรียก แม่หมูจ๋า) ม่าจ๋า (อาม่า) อี๊แอ็บ ก๊กก๊ก (อากง) ก๊อกก๊อก (ป๊ากอล์ฟ น้องชายเรา) ก้อยย่อยๆๆ (ก้อย น้องสะใภ้) และเรียกตัวเองว่า มีมี (ที่จริงชื่อหมิ่งหมิง มีบางครั้งที่เรียกตัวเองว่า หนู) จนบางทีติดเรียก หมิ่งหมิงว่ามีมีตามเค้าไปเลย ชอบท่อง เอบีซี แบบมั่วๆ จะว่ามั่วก็ไม่ถูก เพราะมีบางช่วงเค้าท่องต่อเนื่องได้ สามารถต่อคำหลังสุดของบทท่องกอไก่ได้ เช่น กอเอ๋ยกอ (หมิ่งหมิงต่อว่าไก่) เป็นต้น ต่อได้ถึง ฮอนกฮูกเลยล่ะ อันนี้เราก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ปกติเวลาหมิ่งหมิงฟังภาษาไทยจะชอบกว่าอังกฤษ เพราะเค้าฟังอังกฤษไม่รู้เรื่อง ถ้าพูดอังกฤษกับเค้า เค้าจะโวยวายไม่ยอม แต่เวลาดูบาร์นี่หรือการ์ตูนหรือฟังเพลง เราจะให้เค้าฟังเป็นอังกฤษหมด ตั้งแต่เล็กๆแล้ว เค้าเลยยอมฟัง ด้วยความเคยชิน เรา (ซึ่งพูดอังกฤษไม่เป็น) เลยพยายามหาสื่อต่างๆ ที่เป็นภาษาอังกฤษอัดให้เค้า ยกเว้นพูดกับหมิ่งหมิงก็จะพูดไทย ตอนนี้เริ่มฟังภาษาอังกฤษในบาร์นี่ออกนิดนึง ว่าเค้าพูดว่าอะไรกัน ดีใจเล็กๆค่ะ ชอบทำอะไรเลียนแบบผู้ใหญ่ เช่น เรียกจูดี้ (หมา) เข้าบ้าน ดุจูดี้เวลาดื้อ ชอบมาฟ้องเราเวลาจูดี้กินข้าวไม่หมด เวลามีของหกเลอะเทอะจะเอาไม้กวาดมากวาดเองเลย (แบบมั่วๆ) ชอบกินน้ำในขวดเพท ไม่กินในถ้วยน้ำของตัวเอง ชอบป้อนข้าวเอง (แต่หกเลอะเทอะ) ชอบเดินขึ้นลงบันไดเอง โดยพยายามไม่จับอะไรเลย หรือถ้ามีราวบันไดก็จะจับแต่ราวบันได และอีกหลายอย่างที่เล่าไม่หมด ที่เล่ามานี่แหละ เราถึงได้บอกว่าหมิ่งหมิงโตเหมือนเด็กโตแล้ว แต่ก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่นั่นเอง รูปหมิ่งหมิงอัพเดตมาให้ดูค่ะ จะได้ไม่ลืมหมิ่งหมิงค่ะ ตื่นเช้ามา ยิ้มแฉ่ง  ยิ้มทำไมเนี่ย งง มึนตึ้บ  ลงไปเปิดร้านตามหน้าที่  ทำไมเปิดช้า ไม่ทันใจเล๊ย  นั่นแหละ อย่างง๊าน ดีมาก  อืม! ใช้ได้ล๊ะ  มาช่วยกันยกป้ายไปวางเร็วเข้า  เปิดร้านเสร็จ ชมตัวเองนิดนึง สุดยอด!  แล้วก็นำออกกำลังกายตอนเช้า ก่อนทำงาน เอ้า! ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ.......  เรียบร้อยซะที นอนพักแป๊บนึง  แล้วก็ตื่นมาเล่นบั๊บเบิ้ลซะงั้น  ไม่มีอะไรทำ ถ่ายรูปดีกว่า เอ้า! แอ๊คชั่น  กลัวหนูกันมั๊ยค๊า (หม่าม๊าว่าน่าเกลียดมากกว่าน๊า)  ท่าตะเบ๊ะ ได้อิทธิพลมาจากบาร์นี่ อีกแล้ว (หมิ่งหมิงชอบพูดว่าเบ๊ะ)  จบแล้วค่ะ ปีใหม่หนูไปหัวหินมา แล้วจะเอารูปมาอวดนะคะ Bye Bye 
|
หมูน้อยตัวโต
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
