• NonSense | ไร้สาระ บ่นไปวันๆ บล็อกหยาบคาย
• Backpacking abroad | แบกเป้เที่ยวนอกประเทศ
• Trips in Thailand | เที่ยวในบ้าน
• Life in Belgium | ชีวิตในวันธรรมดา ณ เบลเยี่ยม

ฝรั่งคนหนึ่งที่ชื่อโทเบียส - คนอะไรวะ...ช่าง... (คำเตือน : บล็อกนี้หยาบคายและทุเรศทุรังเล็กน้อยถึงปานกลาง กรุณาปิดต่อมจริตก่อนอ่าน) เรามีเพื่อนฝรั่งค่อนข้างจะหลายคนอยู่ ็จำไม่ได้เหมือนกันว่ารู้จักมันมาจากไหนกันบ้าง (ขออนุญาต เรียกมัน เพราะสนิทกัน เตะตูดกันได้) แต่เอาเข้าจริงๆ ส่วนมากก็มาจากอินเตอร์เน็ตเนี่ยแหละ เป็นเว็บที่แลกข้อมูลท่องเที่ยวกันบ้าง เว็บเกี่ยวกับงานออกแบบบ้าง คุยกันไปคุยกันมา จู่ๆมันแห่กันมาเที่ยวเมืองไทย เราก็เลยต้องทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี คอยพามันเที่ยว (แต่ก็เต็มใจนะ เพราะไม่มีงานทำอยู่แล้วไง แก้เซ็ง บางทีก็หลอกให้เพื่อนถอดรองเท้าก่อนขึ้นรถแท็กซี่ บอกมันว่าคนไทยถือ มันก็ทำ) อาทิตย์ที่ผ่านมา มีมาอีกหนึ่งคน เป็นคนสวีเดน ชื่อ โทเบียส อายุก็เพิ่งจะขึ้นเลข 3 มาหมาดๆ แต่ผมนี่หายไปแล้วเป็นตารางเมตร เลยต้องทำทรงหัวเกรียนซะเลย เพื่อทำลายหลักฐาน ผมบลอนด์อยู่แล้ว โกนไปก็ไม่เห็นหรอกว่าหัวล้าน เคยนวดหัวให้มัน มันบอกว่า "ถ้าแกนวดให้ผมชั้นขึ้นได้นะ ชั้นจะทิปแกอย่างงาม" ไอ้บ้า ต่อให้นวดไปถึงชาติหน้าก็ไม่งอกหรอก งานนี้ขอเผาเพื่อนล้วน ๆ เพราะเมื่อวานมันทำเราโมโหมาก ในรอบหลายๆ เดือนที่ผ่านมา โทเบียสเป็นคนง่าย ๆ บางทีออกจะง่ายเกินไป และมันเป็นคนขี้ลืมมาก ถึงมากที่สุด และผูกมิตรกับคนได้เร็วมากจนน่าเป็นห่วง เช่น มีอยู่วันนึง มันต้องไปทำเลสิค ที่ รพ. วิภาวดี มันก็ไปของมันเอง ดุ่ยๆ ขณะยืนพลิกแผนที่ไปมา งงๆ ว่ากรูอยู่ไหนนั้น ก็มีสาวไทยหัวใจเกินร้อย เดินเข้ามาคุยเพื่อที่จะช่วยเหลือ ไอ้ช่วยไม่ช่วยเปล่า เธอ(สองคน) ช่วยเสร็จแล้ว ยังตามไปมันโรงพยาบาล ไปนั่งรอมันคุยกะหมอเสร็จอีกต่างหาก ถึงตอนนี้ ฝรั่งมันคงจะงง ว่าที่เมืองไทยนี่ เรื่องแบบนี้มันคงเป็นเรื่องปรกติมั้ง? อะไรวะ ยืนอยู่ดี ๆ ก็มีคนมาคุยด้วยแถมตามไปนู่นไปนี่หน้าตาเฉย มันก็เสือกยอมให้เค้าไปด้วยซะงั้น.. พอเย็นๆ มันก็กลับมานอนแถวถนนข้าวสารเหมือนเดิม (ถามว่าทำไมต้องไปนอนแถวนั้นด้วย มันบอก ก็ไม่รู้ว่ามีที่ไหนอีก ก็ตามๆเค้าไป) เย็นนั้นเราเลยแห่ไปกินข้าวเย็นกัน โดยมีเพื่อนชาวสวีเดนของเราอีก 2 คนกับแฟนคนไทยอีกคนไปด้วยกัน คืนนั้นเมากันปลิ้น เมาชนิดที่ว่า ไปซื้อฮอทด็อกที่เซเว่น ทำหล่นพื้นแล้วก็ยังกิน (แหวะ) ไปจบลงที่เราไปอ้วกแตกอยู่ที่ห้องมันจนถึง ตี 3 กว่าๆ เห็นจะได้ มันก็ดีใจหาย เอาอ้วกเราไปเทให้ด้วย (แหวะะะะ) บอกแล้วว่ากระทู้นี้ทุเรศ ...5555 แต่หลังจากนั้นมันก็เลยทำให้เราสนิทกันไปโดยปริยาย แต่มันก็ตามมาด้วยพฤติกรรมน่ารำคาญของเพื่อน ที่เรารับไม่ค่อยจะได้ เช่น เป็นคนไม่ตรงเวลา (อย่างมาก) และเป็นคนที่ติดโทรศัพท์มือถือ "ตลอดเวลา" บางทีเราคุยๆอะไรอยู่ ปิ๊บๆ ปิ๊บๆ มาแล้ว โทสับมัน.. วันละ 800 รอบ เราก็อ้าปากค้าง อ่าาาาาาาาาาาา เมื่อกี๊กรูคุยไรอยู่วะ ลืมแล้ว แล้วโทเบียสเป็นฝรั่งที่หลงทางง่ายอย่างไม่น่าให้อภัย เช่น นั่งใช้เน็ตอยู่ซอย ซูซี่ บอกว่าเสร็จแล้ว ให้ไปเจอที่เบอร์เกอร์คิง มันก็ออกมาแล้วเดินเลี้ยวไปทาง สน. ชนะสงคราม เพราะคิดว่า มันเดินๆไป เดี๋ยวก็คงทะลุไปถึงเบอร์เกอร์คิงเอง รู้ตัวอีกที ไปยืนอยู่ท่าพระอาทิตย์ แบบนี้เป็นต้น แถมบอกมันแล้วว่า "อย่า" ไปพัทยา ยิ่งไปคนเดียว เดี๋ยวก็โดนกะเทยควายก็คาบไปแด็ก มันก็มีหน้าส่ง SMS มาบอกว่า "รู้ๆๆๆ ว่าเตือนแล้วแต่อยากรู้ว่ามันเป็นไง ตอนนี้อยู่บนรถไปพัทยา" เออ เรื่องของมรึง จะไปไหนก็ไป แล้วอย่ามาหาว่าไม่เตือนละกัน เช้าวันต่อมา มันมาจริงๆ มาเล่าว่า ไปกินข้าวแล้ววางมือถือไว้แป๊บเดียว หายไปแล้ว!! มันเลยไปหาตำรวจท่องเที่ยว แจ้งโทรศัพท์หาย ตำรวจทำหน้าเอือมๆ แล้วหายไปพักใหญ่ พร้อมกลับมา พร้อมโทรศัพท์ของโทเบียส สร้างความงุนงงให้แก่เพื่อนเราเป็นอย่างมาก "ก็เค้าบอกว่า รู้ละว่าใครเอาไป แค่เนี้ยแล้วเค้าก็เอามาคืน แต่.. ไม่เห็นจับคนที่หยิบไปเลยอ่ะ" "แล้วพัทยาเป็นไงล่ะ" "ก็รอดชีวิตมาได้" ยินดีต้อนรับสู่ประเทศไทย.... ยัง มันยังไม่จบ นิสัยขี้ลืมและ ไม่หือไม่อือของโทเบียส วันก่อนมันตามเราไปศูนย์ออกแบบด้วย เราก็นั่งหาข้อมูลไป มันก็นั่งใช้เน็ตไป เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โน้น เที่ยงคืน มันโทรมา เสียงแบบหมาปวดขี้ ถามว่า "แกเห็นกล้องชั้นมั้ยวะ?" เราก็อะนะ ก็เห็นวางอยู่บนโต๊ะ ตอนใช้เน็ตที่ศุนย์ไง อย่าบอกนะว่าลืม ปรากฎว่ามันลืมจริงๆ เราฟังแล้วก็เซ็งแทน เลยสัญญาว่า 10 โมงเช้า ตอนศูนย์เปิดเราจะโทรไปเช็คให้ เช้ามาเราโทรไปเช็ค ศูนย์ก็ดีใจหาย บอกว่าจะเช็คให้ถ้าเจอจะโทรไปบอก ก็เจอจริงๆ เค้าก็โทรเข้ามาให้ไปรับ เราเลย sms ไปบอกโทเบียส ว่าให้เข้าไปเอา แต่มันดันติดนัดหมอ เราเลย โอเคๆ เดี๋ยวกรูไปเอาให้ก็ได้วะ อยากจะบอกว่า บ้านเราอยู่ปิ่นเกล้า ศูนย์ออกแบบอยู่เอ็มโพเรียม เราต้องถ่อไปเพราะความขี้ลืมของเพื่อน ระหว่างเดินทางไป ก็ด่ามันไปในใจตลอด ได้กล้องมาแล้วยังต้องนัดมันมาเอาอีก บอกว่างั้นไปเจอที่เบอร์เกอร์คิง ข้าวสารเหมือนเดิมละกัน อย่าเสือกหลงอีกล่ะ มันก็โอเคๆๆๆ ได้ๆๆ ขอบใจยูมากนะ แกน่ารักที่สุดในโลก ฯลฯ เราไปนั่งแกร่วอยู่เบอร์เกอร์คิง มันก็อยู่ข้าวสารแล้ว แต่ส่งข้อความมาบอกว่า กำลังซื้อของอยู่ รอแป๊บบบบนึงนะ แป๊บบ้านมันน่ะ ชั่วโมงนึง อยากจะด่ามันเป็นภาษาสวีเดน แต่พูดไม่เป็น เจ็บใจ เรานั่งอยู่ชั้นสอง เห็นเพื่อนเดินหัวโล้นเสื้อเขียวมาแต่ไกล ก็ยังแบบ อ้าว มาถึงแล้วนี่ นึกว่าไปตายที่ไหน แต่พอมันกำลังจะข้ามถนน มันก็หยุด!! แล้วเดินหันหลังกลับไปทางเดิม!! (คิดว่าคงไปกด ATM) แต่เรานั่งมองอยู่ด้วยความอึ้ง มันเดินไกลออกไป..ไกลออกไป...ไกลออกไป... จนหายไปฝูงฝรั่งบนถนนข้าวสาร!! ตอนนั้นขันติเป็นขันแตกแล้ว ไอ้คว๊ายยยยย เรานะถ่อจากปิ่นเกล้า ไปพร้อมพงศ์ ไปเอากล้องกลับมาให้ พอมาถึง ยังมาให้เรานั่งรออีกชั่วโมงนึง แถมมาถึงแล้ว ยังเสือกเดินย้อนกลับไป ไปไหนก็ไม่โทรมาบอก เราก็ไม่ชอบโทรจิกใครด้วย เพราะถ้ารู้ตัวเองว่าจะผิดนัด ก็ควรจะเป็นฝ่ายโทร ไม่ใช่ให้เราโทรตาม เป็นคนงี่เง่าแบบนั้น เราไม่ทำหรอก แค่นั้นแหละ เราขึ้นแท็กซี่กลับบ้านเลย แล้วส่ง SMS ไปบอกว่า "เอ่ย กรูกลับบ้านแล้วนะ ไม่รอแล้ว" ทีนี้แหละ ตาลีตาเหลือกโทรมา ว่า เฮ้ย ไปไหนวะ ตกลงจะเจอที่ไหน มาดิๆๆ เนี่ยรออยู่หน้าเบอร์เกอร์คิงแล้ว ไม่ต้องมาคง มาคิงแล้ว กรูจะกลับบ้านนนนนนนนนน... แถมเราก็บอกมันแล้ว ว่าวันนี้ถ้าจะใช้คอมเรา(โทเบียส เป็นนักเขียนอิสระ เขียนบทความส่งหนังสือ) ก็ให้รีบมา แล้วรีบๆเขียนให้เสร็จซะ มันก็ดันพาเพื่อนมาด้วย เพื่อนที่เรา ไม่รู้จักมักจี่เป็นการส่วนตัว เคยเจอกันผิวๆ แค่วันเดียวเท่านั้น (วันที่มันไปจองตั๋วรถไฟ เพื่อนคนนี้ของมันก็อยู่ด้วย) แล้วจู่ ๆ ดันจะพาเพื่อนมันมา "บ้านเรา" เนี่ยนะ อย่าหาว่าเราใจแคบเลย แต่บ้านเรานะ ไม่ใช่สยามพารากอน จะได้เดินดุ่มๆ กันเข้ามา คอมก็อยู่ในห้องนอนเรา เราต้องปล่อยให้มันใช้คนเดียวอยู่แล้ว แล้วเราจะนั่งดูทีวีรอ อยู่ข้างล่าง แล้วถ้ามันเอาเพื่อนมาด้วย ให้เรานั่งมองหน้าเพื่อนมันตาปริบ ๆ แบบ เอ่อ อ่า หวัดดี เราคุยอะไรกันดี.. บ้า ใครจะอยากทำวะ จะมาไม่ว่า บอกล่วงหน้า ตามวิสัยคนที่มีมารยาทเค้าทำกันซะหน่อย มันไม่น่าจะยากเย็นอะไร ที่เรางงคือเพื่อนคนไทยของมัีนเนี่ย ไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างเลย? ที่อยู่ ๆ ก็ตามมันมาไปบ้านเพื่อน (ที่ตัวเองก็ไม่รู้จัก) แต่กรูจะไป มีอะไรมั้ย เราเลยบอก งั้นไปเจอกันทุ่มนึงเลยละกัน ตอนนี้ ไม่มีอารมณ์อยากเห็นหน้าเอ็งเลยให้ตายเหอะ.. ไว้เย็นๆ กรูพาไปร้องคาราโอเกะละกัน ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว สงบสติอารมณ์ เลยจบลง ด้วยการไปแหกปากร้องคาราโอเกะกัน ที่สยามดิส (ซะงั้น) เพื่อนมันก็ยังอยู่ด้วยนะ เราไม่ได้ไม่ชอบเค้าหรืออะไร (ตราบใดที่ไม่จู่ๆก็โผล่มาบ้านเรา) แต่ประทานโท๊ดดด เพลงที่เธอเลือกแต่ละเพลง ชั๊บ ชั๊บ ชั๊บ ของเจมส์เงี๊ยะ ฟังแล้วอยากจะลาบวชตลอดชีวิต เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมีใครเลือกเพลงนี้ร้องในคาราโอเกะ ในปี 2549 จะร้อง มิสเตอร์ดี ไปเลยยังไม่เคืองเท่า ชั๊บ ชั๊บ ชั๊บ โอ่ย ทำไมวีรกรรมมันมากมายแบบนี้นะ ถ้ายังไม่เบื่อก็อ่านต่อไป เพราะมันยังไม่จบ วันนี้โทเบียสมีโปรแกรมจะไปเชียงใหม่ (หลังจากที่เราบอกว่าให้จองตั๋วล่วงหน้าซัก 1 อาทิตย์ เพราะรถไฟไปเชียงใหม่ มักจะเต็ม) มันก็ไม่จอง... พอไปจองก็เต็มอย่างที่เราว่า ก็เลยต้องไปชั้น 2 วันเสาร์เช้า พอแยกย้ายจากคาราโอเกะ เราเลยส่ง sms ไปบอกว่า ไปถึงเชียงใหม่แล้ว นั่งรถแดง 15 บาท (อย่าเสือกจ่ายมากกว่านั้นล่ะ) ไปแถวๆท่าแพก็ได้ แล้วไปเดินหาที่พักเอา กับข้อมูลจำเป็นอีกนิดหน่อย (มันเล่นมาเมืองไทย ไม่มีไกด์บุ๊คไม่มีอะไรเลย เชียงใหม่ มีอะไรก็ไม่รู้ ได้ยินแต่ชื่อ คนเค้าไปกันก็เลยไปบ้าง) มันก็ตอบกลับมาว่า โอ ขอบคุณมากๆๆๆ ใช่เลย ข้อมูลที่ต้องการ เราก็ เออ เที่ยวให้หนุกละกัน ซักเที่ยงคืน(อีกแล้ว!) มันส่ง sms มาอีก บอกว่า "เฮ้ย โทดที พอดีเราไปเผลอ ลบข้อความตะกี๊เข้า ช่วยส่งมาใหม่ได้ไหม นะจ๊ะๆๆๆ" ยังดีที่มันยังอยู่ใน sent messages เราก็เลยส่งไปอีกรอบ เช้ามา 8 โมง (ธรรมดาเราจะตื่นสายมาก ประมาณ 10 โมง) มีเบอร์อะไรไม่รู้ ไม่คุ้น โทรเข้ามา "ฮะโหล" "เฮ้ยยยยย ชั้นเองนะ" "ใครวะ?" "โทเบียส" "อ้าว แล้วเบอร์โทรเป็นไรไปอะ?" "อ๋อ แหะๆๆๆ" "ไร บอกมาเลย ไม่ต้องมาแหะ" "ก็..เราลืมโทรศัพท์ไว้บ้านเพื่อนอ่ะ" "โห.. โทเบียส..นี่มันโคตรมรึงเลยนะ ไม่ทำของหายก็ลืม ไม่ลืมก็หลงทาง ไม่หลงทางก็ผิดนัดเนี่ย.." "เออ รู้ๆ ชั้นมันเลวววว...แต่...คืออออ.." "เออ.. อะไร" "คือว่าช่วยบอกข้อมูล เชียงใหม่อีกทีได้มะ อีกครึ่งชั่วโมงชั้นจะขึ้นรถแล้วอ่ะ" เราฟังแล้วเครียกแด่ก อยากจะโกรธมันแต่ก็ไม่รู้จะโกรธเรื่องอะไรแล้ว หมดมุข ...   Create Date : 29 มกราคม 2549     Last Update : 30 มกราคม 2549 11:09:34 น. Counter : 1068 Pageviews.   6 comment Share Tweet

2 อาทิตย์ ก่อนมุ่งหน้าสู่อัมสเตอร์ดัม แต่ตอนนี้ต้องผจญรถติดใน กทม ไปก่อน อีก 2 อาทิตย์ก็จะได้ถล่มเงินในกระเป๋าตังค์ตัวเองแล้ว (T_T) เมื่อวันก่อน ไปสถานฑูตอียิปต์มา ทำไมต้องไปขอวีซ่าอียิปต์ อ่านเรื่องราวได้ที่นี่โลด แถมตอนแลกบัตรยังเสร่อ เอาการ์ดไปถูๆ กะไอ้ตัวเซ็นเซอร์ที่ประตูตั้งนาน เอ๊.. ทำไมมันไม่เปิดวะ ถูๆ ไปได้เกือบ นาที ยามก็เดินมาบอกว่า "เอาการ์ดนั่นมาแลกคีย์การ์ดก่อนครับ" โห หน้าแตกกระจาย แถมเข้าไปได้ มันมีลิฟท์อยู่ 2 ฝั่ง ฝั่งละ 3 ตัว เค้าก็บอกแล้วว่าให้ขึ้นตัวในสุดด้านขวา ไม่เชื่อเค้าอีก ดันไปเข้าตัวที่ 2 อ่าว เข้าไปดันไม่มีเลขชั้นที่เราจะไป ต้องหน้าแหกเดินออกมาอีกรอบ สถานที่เค้าแปลกมาก แบบเปิดลิฟท์ไปเจอห้องทำงานเลย มีแขกใส่สูทยืนอยู่คนนึง หน้าตาเอาเรื่อง ยังดีมีเจ้าหน้าที่ไทยที่เป็นผู้หญิงคนนึงท่าทางใจดี เอาระเบียบการ แบบฟอร์มมาเสร็จก็คิดว่าจะกลับ แต่ไหนๆ ก็ออกจากบ้านมาแล้ว เลยออกไปดูหนังซะเลย เครียดมาหลายวันเพราะไอ้โปรเจ็คท์นี้มันดันไม่ผ่านซักที ดูไปได้ 2 เรื่อง คิดว่าจะกลับแล้วล่ะ แต่น้องที่ทำงานโทรมาแจ้งข่าวเรื่องการพรีเซ้นต์โปรเจ็คท์(ที่เราเป็นคนออกแบบ) ว่า "พี่ๆๆ เข้ามาออฟฟิศด่วน งานไม่ผ่านอีกแล้ว" "ฮะ? อะไรนะ" เรามองดูตั๋วหนังในมือที่ฉายรอบ 4 โมง มองนาฬิกา ก็ประมาณ 3 โมง 50 นาทีเข้าไปแล้ว "เออๆ ไปก็ได้วะ" "ล้อเล่นพี่ ผ่านแล้ว" "เฮ้ยยยยยยยยย ไม่ขำๆ โธ้" ไม่พ้นต้องเป็นไอเดียของสเตฟาน (อดีตเจ้านาย) แน่นอน Cairo_1 วันจันทร์คงต้องรีบจัดการเรื่องวีซ่าอียิปต์ให้เรียบร้อย แต่คงไม่น่ามีปัญหา แวะแค่ 1 คืนจะไม่ให้วีซ่าชั้น ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว บอกเพื่อนที่ยุโรป(คนที่เราจะไปพักด้วย) ว่าตกลงจะออกไปเที่ยวไคโร 1 วัน มันหาว่าเราบ้า ใช้เงินเปลืองโดยใช่เหตุ แต่เรากลับมองว่า ถ้าคุณมองว่ามันเป็นแค่ค่าใช้จ่าย มันก็คือค่าใช้จ่าย แต่ถ้าคุณมองว่ามันคือส่วนหนึ่งของการเดินทาง เพราะไม่รู้ว่าเราจะกลับไปเที่ยวอียิปต์อีกมั้ย มันก็ไม่มีอะไรเสียหาย ได้เที่ยวที่แปลกๆ มันบ้าตรงไหนกัน เฮ้อ ไคโร คนเดียว ชีวิตจะเป็นอย่างไรนี่ ต้องดูกันต่อไป ไอ้ กทม นี่ก็รถติดไร้สาระมาก เคยมั้ยที่ออกมาเจอรถติดเป็นแพ เห็นแล้วไม่อยากกลับบ้านต้องเข้าไปหาหนังดูซักเรื่องหนีรถติด ออกมารถก็โล่งพอดี เมื่อวันศุกร์เลยซัดไป 3 เรื่องรวด   Create Date : 17 กรกฎาคม 2548     Last Update : 30 มกราคม 2549 11:10:54 น. Counter : 737 Pageviews.   Share Tweet

เบื่อไอ้พวกชอบคิดว่าตัวเอง cool โคตรๆ เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ควรอ่าน ไม่มีอะไรนอกจากมาระบายอารมณ์ล้วนๆ มีคนอังกฤษคนนึง มันเคย add msn มาเมื่อปีกว่ามาแล้ว มาถามเรื่องเที่ยวเมืองไทย อะไรของมัน ล่าสุดนี่มันกลับไปอังกฤษแล้ว "เฮ้" มันทัก "ว่าไงล่ะ" "ไอชอบ status ของ you มากเลย เห็นด้วยๆ full time job sucks" "อ้อ เออ แล้วเป็นไงล่ะ บายดี?" "โอ้ ไอหลังเดาะที่ เวียดนาม" "รู้แล้ว เคยบอกแล้ว นั่นมันจะปีมาแล้วไม่ใช่เหรอ" "ไอเดินไม่ได้เลย ที่เมืองไซง่อน" คือแบบ มันจะบอกเมืองทำมั้ย ไม่ได้อยากรู้ หรือรู้ไปแล้วทำให้มันหายปวดหลังแต่อย่างใด คือสไตล์ริชาร์ดมันจะเหมือนตัวละครที่ชื่อ เจย์ ในหนังสือ Are you experienced? คือเป็นคนที่แบบคิดว่ากรูเกิดมาเป็น นักผจญภัยสุดขอบโลก ที่สุดแสนจะ cool ไปมาแล้วทั่วสารทิศ มีอิสระเหมือนนก ลั้ลละลา แต่แท้จริงแล้ว หางานทำในประเทศตัวเองไม่ได้ เลยต้องไปหางานเล็กๆทำพอประทัง พอได้ค่าตั๋วเครื่องบินก็มาตะลอนแถวเอเชียเพราะมันถูกดี ใช่ว่าจะคิดว่ามันน่าค้นหาแต่อย่างใด แถมกลับไปโม้ให้เพื่อนที่ประเทศฟังได้อีก ว่ากรูอ่ะ ไปมาแล้ววว เวียดนาม เขมร ประเทศโลกที่สามในสายตาของคนในประเทศมันหลาย ๆคน รู้แต่ไอ้ริชาร์ดคนนี้ มันคิดว่าตัวเองนี่โคตร adventure มาแต่ไหนแต่ไร และมันคิดว่าตัวเองนี่โคตร cool มานานแล้ว เลยปล่อยมันพล่ามไป "ยูต้องไปเที่ยว ไปดูโลกกว้าง โอ้ โลกนี้ช่าง amazing ยิ่งนัก" "อืม ใช่ ก็ดี เห็นด้วย" "ยูไปเที่ยวไหนมาบ้าง" "ไม่ได้ไปไหนมากหรอก อยุ่แถวๆเนี้ยแหละ กัมพูชา พม่า.." "กัมพูชา!! It's amazing!!! ไอโคตรรักประเทศนั้นเลย" "อ้อเหรอ เออดีๆ" "มันคือสวรรค์บนดินนี่เอง โอ๊วววว" "อือ ก็ค่อนข้างดีนะ ไปแล้วก็ชอบ มีคาแร็คเตอร์ดี" "ค่อนข้างดีเหรอ!!! ยูเป็นคนที่มองโลกในแง่ร้ายมากๆ!!! มันไม่ค่อนข้างดีนะ มัน amazing โว้ย!" "อ้าวไอ้เวรริชาร์ด.." "มันคือสวรรค์!!" สวรรค์เอ็งอ่ะซิ ทำไมไม่ดูบ้าง ว่าคนที่เค้ามีความเป็นอยู่ลำบากยากแค้นที่นั่นมันเป็นยังไง อยากจะด่ามันว่า มันเองก็เป็นแค่ bum งานการไม่มีทำ ยั๊งงงจะมาชอบตัดสินคนอื่นที่คิดไม่เหมือนตัวเองว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายซะอีกนะ "นี่ ริชาร์ด ไอจะบอกไรยูอย่างนะ ยูจะรัก ยูจะ f**k ยูจะเกลียดประเทศไรก็เรื่องของยูนะ บางคนเค้าไม่ชอบบางที่ หรือไม่ถึงกะไม่ชอบหรอก แต่มันก็ไม่ถึงขนาดเว่อร์สาด เห็นว่ามัน amazing เหมือนยูก็ได้ ยูไปตัดสินใครว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย เพียงเพราะแค่เค้าไม่คิดว่า เขมรมัน amazing เหมือนยูคิดนะว้อย" "โอเคๆ ยูไปกินรังแตนที่ไหนมาเนี่ย" "เปล่า รำคาญอึงอะแหละ"   Create Date : 02 พฤษภาคม 2548     Last Update : 30 มกราคม 2549 11:05:13 น. Counter : 827 Pageviews.   11 comment Share Tweet

มันมาอีกแล้ว คนอินเดียสติแตก วันนี้กำลังคุยกับเพื่อนอยู่มันส์ๆ บน yahoo แล้วไอ้บ้านี่มันมาอีกแล้วครับทั่น มันชื่อ ไอ้ วรุณ วรุณเป็นคนอินเดีย ที่พูดจาไม่รู้เรื่องที่สุดในโลก ตั้งแต่วันแรกที่มัน add มา เราก็คุยตามปรกติ เพราะกำลังจะหาข้อมูลไปอินเดีย แต่ววรุณ มันไม่รู้เรื่องอะไรเลยนอกจากที่ที่มันอยู่ โอเค ไม่เป็นไร ก็เก็บมันไว้ใน list พอมันมาเราก็คุยไปเรื่อยเปื่อย ถามคำตอบคำบ้าง หากเซ็ง .. แต่วรุณ อย่างที่บอก ว่ามันบ้าและเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องที่สุดในโลก ทุกครั้งที่มันมา มันจะต้องมา BUZZ! ทุกครั้ง แล้ว BUZZ! แต่ละที โปรดเข้าใจว่าออฟฟิศเรามีลำโพงเซอร์ราวน์ ได้ยินไปทั้งออฟฟิศ ปิดฟีเจอร์ก็แล้ว เสียงก็ยังออกมาอยู่นั่น ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยเวอร์ชั่นบนแมคอินทอช มันไม่ค่อยปรกติ อาทิตย์ก่อนมันมา BUZZ! "วรุณ อย่า BUZZ.." "อ่อ ขอโทษๆๆ" 3 วันก่อนมันมา BUZZ! "วรุณ อย่า BUZZ..ขอร้อง" "อ่อ ขอโทษๆๆ" เมื่อวาน มันมา BUZZ อีก! "วรุณ อย่า BUZZ..บอกแล้วไง ว่ามันดัง" "อ่อ ขอโทษๆๆ" วันนี้ครับทั่น วรุณมันมา BUZZอีกแล้ว!!!! "วรุณ อย่า BUZZ..!!! ได้โปรดเหอะ บอกหลายครั้งแล้วอ่ะ" "ทำไมละวะ!" "ก็มันน่ารำคาญน่ะซิโว้ย" แล้วเราก็ปิด yahoo ไป เปิดมาอีกที ไอ้หอกวรุณ มันด่ามาเป็นชุด "นังคนไทย นัง bitch นังประเทศ hooker" "แก แก แก อีนัง bitchhhh" งง งงกะมัน ไรวะ อยู่ดีๆ มาด่าเป็นชุด ขี้เกียจเถียงว่ามันไม่ใช่ เพราะคนแบบนี้มันไม่ฟังหรอก แต่แต่ละอย่างที่มันด่ามาเนี่ย แหม๊ อยากจะบอกมันว่า เอ็งไปนอนกอดวัวศักดิ์สิทธิ์บ้านแก ต่อไปเถอะ ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียง ยัง วรุณยังไม่เลิก มันเริ่มด่าได้อย่างเด็กเถียงกัน หรืออารมณ์เด็กล้อชื่อแม่อะไรอย่างนั้น "แก ถ้าชั้นไปกรุงเทพ ชั้นจะ f**k ให้หมดทุกคนเลย" "เหรอ เออ เอาถุงยางมาด้วยล่ะ" "u bangkok bitch!" "โอ้ยยย เบื่อเว้ยยยย เปลี่ยนคำมั่งได้ปะ bitch เนี่ย เบื๊อ เบื่อค่ะ" "....นัง นัง" "นังไร แพศยามั้ย ไม่เท่ว่ะ ขอเป็นนังร่านสวาทก็แล้วกัน" "นังxx ราคาถูก" (โห มันเล่นแรง แต่โกรธมันไม่ลงอะ เพราะมันหาแต่ละอย่างมาเถียง แบบ เด็กมากกกก เหมือนคนไม่มีวุฒิภาวะ เหมือนคนไม่รู้จักควบคุมอารมณ์) "นังบ้า ไป xxx ตัวเองไป" "ทำได้กรูทำไปแร๊ววววว บังเอ๊ย" "กรุงเทพฯมีแต่ hooker ใครๆเค้าก็รู้ทั้งนั้นแหละ!" "เหรอ เออ ชั้นก็ได้ยินมาแบบนั้นเหมือนกัน แต่แปลกนะ เดินถนนอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่เคยเห็นคนอินเดียเดินกะกะหรี่เลยนะเธอ สงสัยไม่มีปัญญาจ่ายหรือไง นี่ บอกให้นะ ไอ้แขกบ้า แกไป f**k วัว แถวบ้านแกไป รำคาญ" ไม่โกรธมันเลยนะ แต่หงุดหงิดน่ะแน่นอน เบื่อเต็มที กับไอ้การที่เกิดมาเป็นผู้หญิงไทยแล้วถุกตราหน้าว่าเป็นกะหรี่ คุณจะเป็นพนักงานบริษัท หรือเป็นคนทำอาชีพอะไรไม่สน พอเป็นหญิงไทยปุ๊บ ในเน็ตคุณมันก็กระหรี่ในสายตาพวกต่างชาติเลวๆ อยู่นั่นแหละ พอมันเถียงสู้เราไม่ได้ มันก็ขุดคุ้ยเอาเรื่องที่ กทม เป็น city of sex มาด่า ถ้าเรายิ่งไปตอบโต้มันว่า เฮ้ย มันไม่ใช่นะเว้ย มันยิ่งสะใจ ทุกครั้งที่เราเจอแบบนี้ เราก็จะบอกไปเลยว่า เออ แล้วไง ไม่ได้ไปทำซ่องบนหัวแกนี่หว่า ที่ไหนก็มีทั้งนั้น ขออภัยที่ชื่อเสียง กรุงเทพฯมันดังไปหน่อย ไม่งั้นแกคงไม่อยากมาจนตัวสั่นขนาดนี้หรอก น่าสมเพชจริงๆ ทำไงได้ เรามันแค่ประชาชนคนหนึ่งในประเทศ รัฐไม่เดือดร้อนอะไรเลย ที่ภาพลักษณ์ประเทศเป็นแบบนี้ ตั้งแต่เราเล่นเน็ตมา 4-5 ปี เจอตลอดไอ้พวกนี้ มีกระทั่งมาถามว่า เท่าไหร่ จะไป กรุงเทพฯ มานอนด้วยซัก 2-3 คืนได้มะ จะจ่ายให้ คือมันเห็นคนไทยทำงานแบบนี้กันไปหมด เราเคยนั่งน้อยใจ อัดอั้นใจ จนน้ำตาไหลกับไอ้คนพวกนี้ ทำไมวะ ประเทศเราต้องถูกมองแง่นี้ตลอด ไปต่างประเทศก้ถูกดูถุก แม้ว่าจะไม่ได้ทำอาชีพอย่างว่าก็ตาม พอมันเห็นเป็นคนไทย มันคิดก่อนแล้วว่ามาทำงานอย่างว่าแน่นอน เซ็งโว้ยยยยยยย   Create Date : 04 มีนาคม 2548     Last Update : 4 มีนาคม 2548 15:33:49 น. Counter : 907 Pageviews.   7 comment Share Tweet

ไอ้พวกโรคจิต และ พวกประหลาดหลุดโลก บนอินเตอร์เน็ต ใครเล่นโปรแกรมพวก MSN, Yahoo! นี่คงพอรู้ว่า มันน่ารำคาญขนาดไหน ที่มีแต่คนโรคจิตเข้ามากวนไม่เว้นแต่ละวัน เช่นวันนี้ก็ไอ้หอกนี่ สมมติว่ามันชื่อไอ้หอกศักดิ์ก็แล้วกัน อยู่ไกลถึงเนปาล ส่งเมสเสจมาว่า Hello from the land of Buddha! เรา ก็ เออ ดี ไปนะ บายๆ มันยังไม่เลิก ส่งข้อความมาอีก ไม่หยุดหย่อน "ไม่ไปเที่ยวกลางคืนเหรอจ๊ะ กิ๊วๆ" "ไม่ไป.." "ทำไมละ กรุงเทพฯออกจะมีชื่อเสียง" "ชื่อเสียงไรของแก ไปนอนไป๊" แล้วเราก็เลิกสนใจมัน มันก็ส่งข้อความมากวนไม่เลิกรา (บล็อกมันก็แล้ว ไม่รู้มันเข้ามายังไงของมัน) "หรือว่าเธอทำอะไรเซ็กซี่ๆอยู่หรือจ๊ะ วิ้วๆ" อูย อยากจะบอกมันว่า กรูจะอ้วกอยู่แล้วหอกศักดิ์เอ๊ย!! ไอ้บ้านั่นผ่านไป *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- มาไอ้บ้าคนต่อมา "สวัสดีจากอิตาลี" "หวัดดี" "นิ้วหัวแม่ตีน่คุณหักหรืเปล่า?" "หา?" "ชอบเลย หักๆเนี่ย" นี่ซิ บ้าของแท้.... *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- ตามมาด้วยกระเทยอินเดีย "เธอๆ" "ไรเรอะ" "ชั้นถามไรหน่อยซิ" "ไรล่ะ" "ถ้าจะไปผ่าตัดแปลงเพศที่เมืองไทยได้มะ" "ได้ดิ มีตังค์ก็ทำได้แล้ว" "เหรอ" "เออ" (หายไป 3 นาที) "เธอๆ" "ว่าไง" "เธอว่าเราเจาะหูดีมั้ย" "อ้าวอยากเจาะก็เจาะซิ" "อื้ม" (หายไปอีก 3 นาที) "เธ้ออออ" "อาไรรรรรร" "เธออยากให้เราทาเล็บสีอะไร" (-_-") เริ่มบ้าเกินเหตุแล้ว อาศัยสถานการณ์คับขัน จับมันลง ignore list ไปเลยดีกว่า แต่มันก็ยังตามมา "เธอๆ" ได้ทุกวัน น่ากลัวที่สุด ขอบอก เคยเห็นรูปกะเทยอินเดียในนิตยสาร สยองขวัญมั่กๆ อดคิดไม่ได้ ฮ่วย *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- รายต่อมา "คนไทย 70% ติดเอดส์ จริงเหรอ" "ใครบอกแก หา" "ก็เค้าพูดกันอ่ะ" "คนประเทศเอ็งเนี่ยนะ?" (เม็กซิโก) "ใช่" "งั้นประเทศแกคงขายยาเสพติดกันกว่า 90%เลยล่ะซิท่า" (ประชดมัน) อันนี้นอกแนวน่าหงุดหงิดใจ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- ่ต่อมาเป็นอเมริกัน "เมืองไทยมีน้ำดื่มใส่ขวดขายเปล่า" "ไม่มี เวลาออกไปข้างนอกต้องเอาน้ำใส่กระติกไปกินกัน" (มันดันเชื่ออีก) "โห ลำบากแย่เลย ถามจริง?" แนะ ยังมาทำสงสารเราอีก "เออ จริงๆ เนี่ย ไปไหนมาไหนก็ต้องรอรถเทียมควาย ไปก็ช้า วู้" "แกอำชั้นนี่หว่า" "โธ้ อำตั้งแต่น้ำกระติกแล้ว ยังเชื่ออีก" *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- ปิดรายการด้วยอิหร่านหลุดโลก "นี่" "ว่าไง" "ผมจะไปกรุงเทพเร็วๆนี้ล่ะ" "อ๋อเหรอ เออ เที่ยวให้หนุกนะ" "ขอบใจแต่ขอไรอย่างดิ" "ว่าไง" "โทรไปหาเพื่อนให้หน่อยดิ เพื่อนเป็นอิหร่านอยู่กรุงเทพฯ" "เอ้ย ไม่รู้จักกัน ไม่เอาไม่โทร" "นะ ได้โปรดเถอะ พอเค้าตอบมา คุณก็มาพิมพ์บอกผมทางนี้" "เหว๊ยยยยยยยยยยยย" *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- โอย ปวดกบาล ไปนอนดีกว่า   Create Date : 14 มกราคม 2548     Last Update : 14 มกราคม 2548 1:05:16 น. Counter : 867 Pageviews.   13 comment Share Tweet

• "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
• beebah
• นราเกตต์
• namit
• นางกอแบกเป้
• คนทับแก้ว
• ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์
• อะไรดี
• KameramanZ
• PedDg
• aumdeeda
• Picike
• Freedom of Life
• nara62
• Nokske
• Webmaster - BlogGang

• VirtualTourist
• blog แบกเป้ (ภาษาอังกฤษ)
• blog ตอนไม่ได้แบกเป้ :-D
• บันทึกแบกเป้เที่ยวลาว ปี 2002 นู้นนน
• ที่พักฟรีมีทั่วโลก จริงๆนะเออ
• หาเพื่อนเที่ยวทุกชาติบนโลกนี้
• BlogGang.com