• โคลงฉันท์กาพย์กลอน
• กล้องและการถ่ยภาพ

ก็มันเป็นกฎ...กำหนดมา(๑๑๗) @บ้านเมืองนี้ มีกฎเกณฑ์ ที่กำหนด จนคนจด คนจำ แทบไม่ไหว โน่นนี่นั่น กำหนดมัน เอาเข้าไป บังคับใช้ แต่ละที่ มิเหมือนกัน @อย่างลุงขาว เจ็บหัวเข่า ก้าวไม่ออก มันขัดยอก บอกอย่างนี้ มิสุขสันต์ ให้หลานชาย พาไปสถาน พยาบาล จะได้ทาน ยาหยูก ถูกที่ทาง @ถึงสถาน พยาบาล หลานตาหลวง เขาเหนี่ยวหน่วง หน้าหลัง กางแขนขวาง ต้องตรวจตรา อาวุธ เผื่อซ่อนพราง คลำทั้งร่าง เจอแต่ไข่ ใจผ่อนคลาย @เดินต่อไป เจอยายอ้วน ชวนถามไถ่ บัตรมีไหม เคยมาไหม ยุ่งใจหลาย แถมยังกรอก ข้อความ อีกมากมาย จนสุดท้าย ส่งบัตรให้ ไปนั่งรอ @ถึงคิวเรียก ลุงขาว เข้ามานี่ เช็คถ้วนถี่ ความดันยัน น้ำหนักหนอ วัดส่วนสูง แล้วถามไถ่ ถึงต้นตอ มาหาหมอ เป็นไร ให้เล่ามา @ถามเสร็จสรรพ เขาจับ ให้เปลี่ยนผ้า ชุดสีฟ้า แล้วนั่งลง งงจริงหวา เปลี่ยนทำไม ไม่เข้าใจ เขาบอกมา ที่นี่หนา มันเป็นกฎ ให้จดจำ @เจ็บหัวเข่า ใส่ชุดเก่า ก็ตรวจได้ แล้วทำไม ให้เปลี่ยนชุด ทุดน่าขำ สงสัยคน ที่นี่ คงมีกรรม ต้องทนทำ ตามกฎ กำหนดมา @บ่นพึมพำ ทำหน้า เหมือนหมาป่วย คนนั่งด้วย ใกล้ชิด สะกิดขา ลุงยังดี มาหาหมอ เพื่อขอยา แต่หนูมา ขายยาคูลท์ ดูมันทำ @ต้องเปลี่ยนผ้า วัดความดัน ยันส่วนสูง ก็หนูจูง รถเข็น เห็นแล้วขำ ขายทุกวัน มาทุกวัน ไมไม่จำ เขาบอกทำ ตามกฎ กำหนดมา @ก็แล้วกฎ ปลดปล่อยไป ได้บ้างไหม เก็บไว้ใช้ ให้ตรง กับปัญหา ไม่ใช่ใช้ เรื่อยไป ไม่นำพา นี่แหล่ะหนา เขาถึงว่า ประเทศไทย สมบูรณ์ เต็มชื่น/๕ สิงหาคม ๒๕๕๓   Create Date : 05 สิงหาคม 2553     Last Update : 5 สิงหาคม 2553 9:54:47 น. Counter : 654 Pageviews.   3 comment Share Tweet

หยุดทำร้ายสตรี(๑๑๖) @ดูก่อน...สัตว์ ตัวผู้ ผู้เป็นใหญ่ หยุดทำร้าย อิสตรี ทีเถิดหนา จงใคร่ครวญ หรือว่าไร้ ซึ่งปัญญา ลองหลับตา นึกย้อน ตอนเกิดกาย @ใครไหนเล่า เฝ้าอุ้มชู ดูแลเจ้า ป้อนน้ำข้าว จนเติบใหญ่ ดั่งใจหมาย ยามเจ้าเจ็บ ป่วยไข้ ไม่สบาย เคียงข้างกาย คือสตรี ที่ทานทน @จนถึงวัย.... ได้สตรี ที่หมายมั่น เคียงคู่กัน บากบั่นไป ในทุกหน ว่าจะอยู่ อย่างแร้นแค้น แม้นยากจน จะทุกข์ทน จนกาย ถึงวายปราณ @สามปีผ่าน หวานซึ้ง ตรึงตราแนบ คอยอิงแอบ แลบเลีย ล้วนคำหวาน ขึ้นปีสี่ ดีเจ้าฝ่อ ส่อสันดาน คำไม่หวาน พูดไม่ดี ไม่มีใจ @ค่ำมืดแล้ว ไม่แคล้ว เมาเหมือนหมา โซเซมา หน้าตา ไม่สดใส เงินหมดตูด พูดด้วย ก็ขัดใจ แถมยังไล่ ให้ไปนอน บอกอ่อนเพลีย @เข้าชิดใกล้ ก็ดีดให้ ด้วยไอ้โอ๊บ แทบสลบ เจ้าเป็นไร ไปแล้วเนี่ย ลืมแล้วหรือ หญิงคนนี้ ที่เป็นเมีย แถมตัวเหี้..(X)....เพ่นพ่าน คลานเต็มเรือน @ทำสิ่งใด ให้เจ้าหมอง ข้องเคืองขุ่น จึงเพิ่มพูน ความเกรี้ยวกราด บาดเชือดเฉือน ลงมือไม้ ทำได้ ใจสะเทือน เห็นดาวเดือน เรียงราย จนลายตา @นี่หรือผู้ ยิ่งใหญ่ ใจเก่งกาจ เข็ดขยาด ไม่มุ่งมาด ปรารถนา คว้าเชือกได้ ผูกมั่นไว้ กับชายคา ทิ้งตัวมา รัดคอปลิ้น จนสิ้นใจ @ก่อนจะสิ้น ทุกข์บาป ขอสาปส่ง เจ้าจงลง ขุมนรก ให้หมกไหม้ หลายร้อยกัป หลายหมื่นกัณฑ์ ตามฉันไป ขออย่าให้ วิญญาณร้าย ได้กลายคืน @เจ้าสัตว์ใหญ่ กายกำยำ จำไว้หนอ หยุดสานต่อ ความระยำ กล้ำกลืนฝืน เหนียกสำนึก รำลึกไว้ ทุกวันคืน ที่เจ้ายืน คือซากเรา เหล่าสตรี สมบูรณ์ เต็มชื่น/๔ สิงหาคม ๒๕๕๓   Create Date : 04 สิงหาคม 2553     Last Update : 4 สิงหาคม 2553 10:43:54 น. Counter : 1215 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เท่งทองสองเกลอ(๑๑๕) ๚ เท่งกับทอง สองเกลอ ชอบเพ้อพก เรื่องตลก โปกฮา หามาเล่า ทุกวี่วัน สรรหา แต่เรื่องเมา ตั้งแต่เช้า จรดค่ำ ไม่ทำนา ๚ เมื่อวันที่ สิบห้า เวลาบ่าย สองเกลอได้ ร่วมตั้งวง ส่งภาษา เหล้ายาดอง สองขวดโหล โกเอามา แกล้มด้วยปลา กระเบนย่าง ช่างเข้ากัน ๚ เมาได้ที่ เท่งได้ที ถามทองว่า สมมุติถ้า เราถูกหวย รวยมหันต์ จะเอาเงิน ที่ได้ ทำไรกัน ทองตอบพลัน ฉันตั้งใจ ไปซื้อวัว ๚ จะซื้อตัว พันธุ์ดี มีนมมาก สั่งมาจาก เมืองนอก บอกแล้วหัว ตั้งใจไว้ เลี้ยงให้ได้ หลายร้อยตัว กำไรชัวร์ วัวดี มีราคา ๚ ส่วนเจ้าเท่ง เพ่งมองทอง แล้วร้องตอบ ตัวฉันชอบ ปลูกผัก รักหนักหนา จะปลูกผัก ฟักแฟง แลแตงกวา ร้อยไร่กว่า คงปลูกได้ หลายร้อยพันธุ์ ๚ แต่ขอเตือน เพื่อนนิด คิดให้หนัก เราปลูกผัก ระวังวัว กินของฉัน แกต้องสร้าง รั้วไม้ไผ่ ไว้ล้อมมัน เอาไว้กัน มันมากิน ผักถิ่นเรา ๚ ทองตบขา ฉาดใหญ่ ให้โมโห ปะติโธ่ กั้นทำไม ไอ้คนเขลา วัวของข้า มันมีขา บ้าหรือเมา ก็ต้องเอา ขาลดเลี้ยว เที่ยวท่องไป ๚ แกต่างหาก ต้องลำบาก ล้อมรั้วผัก ถ้าแกรัก ผักงี่เง่า เข้าใจไหม เท่งลุกขึ้น ตวาดก้อง ร้องออกไป ผักเดินได้ หรือไร ต้องล้อมมัน ๚ ว่าแล้วต่อย เบ้าตาทอง จนร้องจ๊าก ทองกระชาก หัวเท่ง กลับหลังหัน แล้วถีบเช้า ชายโครง โก้งโค้งพลัน ต่อยตีกัน พัลวัน พัลเก ๚ สิบนาที ที่ต่อยกัน จนมันเหนื่อย นั่งลิ้นเลื้อย แลบออกมา จนหน้าเหย ทั้งเรื่องผัก หรือเรื่องวัว มั่วทั้งเพ โอ้ละเห่ หวยเหอไหน ไม่ซื้อที สมบูรณ์ เต็มชื่น/๓ สิงหาคม ๒๕๕๓   Create Date : 03 สิงหาคม 2553     Last Update : 3 สิงหาคม 2553 11:53:32 น. Counter : 579 Pageviews.   6 comment Share Tweet

ขอแค่มีที่ยืน(๑๑๔) @จากเด็กดง น้ำครำ มาย่ำฟ้า เสี่ยงชีวา เผชิญภัย ในเมืองหลวง ไม่มีใคร ไหนรักแท้ แค่หลอกลวง น้ำตาร่วง หลายตลบ กว่า...จบราม @ม้วนเอาใบ ปริญญา มาอวดแม่ ท่านเหลือบแล หน้าเศร้าเศร้า เฝ้าเอ่ยถาม ลูกผ่ายผอม ซูบเซียวไป ไม่งดงาม ทุกมื้อยาม กินอิ่มบ้าง หรืออย่างไร @เงินส่งให้ ใช้จ่าย ได้ไม่มาก เราลำบาก ยากเข็ญ เป็นไรไหม เฝ้ากราบพระ ขอพรท่าน ดลดาลใจ ให้ปลอดภัย ทุกทิวา แลราตรี @กราบเท้าแม่ แค่นี้ ก็ดีถม ถึงจ่อมจม ต่ำแค่ไหน ไม่บัดสี รับจ้างเขา หวังเงินเพียง เลี้ยงชีวี ก็พอมี พอใช้ ไปวันวัน @ไม่ต้องห่วง เรื่องใดใด ไหนอีกแล้ว พรเพริศแพร้ว ที่แม่ ให้แก่ฉัน จะเปล่งแสง ดุจรังสี ที่ไร้ควัน คุ้มครองกั้น ปกป้อง จากผองภัย @หลายวันผ่าน จนมาถึง ซึ่งวันนี้ วันลูกมี งานดีดี ที่ฝันใฝ่ “ คนของหลวง ” สมที่แม่ เคยตั้งใจ อยากจะให้ ลูกนั้นได้ รับใช้คน @หลายปีผ่าน งานที่ได้ ไม่เหมือนฝัน ชิงดีกัน ขันแข่ง แย่งลาภผล รับไม่ไหว ทนไม่ได้ เลยพุ่งชน แฉทุกคน ที่แอบเบียด เกียจโกงเมือง @ถูกกล่าวหา ว่าแกะดำ ต้องลำบาก ขีดหน้าผาก บากไว้ โดนหลายเรื่อง ฉากสุดท้าย ปลายทาง ไม่ห่างเมือง พร้อมกระเดื่อง กระเด็นคว้าง ร่างแหลกลาญ @ครบสามคืน แม่ฝืนใจ ไปเผาลูก เก็บกระดูก ที่เหลือได้ จากไฟผลาญ ห่อผ้าขาว เก็บมาไว้ ในเรือนชาน ปิดตำนาน คนดี ศรีแผ่นดิน @วันครบรอบ ลูกชายตาย มาหลายรอบ แม่ก็หอบ ห่อผ้าขาว ไปรับศีล เดินเงอะงะ ฟังพระสวด เป็นอาจิณ กรวดน้ำสิ้น ทุกหยด แล้วรดไป @แม่ปาดน้ำ ตาไหล จากใบหน้า วอนดินฟ้า วอนเทวา ผู้เป็นใหญ่ ช่วยคุ้มครอง บ้านเมืองนี้ อย่ามีภัย คุ้มครองให้ คนทำดี มีที่ยืน สมบูรณ์ เต็มชื่น/๒ สิงหาคม ๒๕๕๓   Create Date : 02 สิงหาคม 2553     Last Update : 8 สิงหาคม 2553 15:25:59 น. Counter : 642 Pageviews.   4 comment Share Tweet

เขียนถึงแม่(๑๑๓) @สังคมไทย สมัยเก่า เราสร้างบ้าน ปลูกเรือนชาน รายเรียง เคียงกันอยู่ ใครเจ็บไข้ ได้ป่วย ก็ได้รู้ จากเช้าตรู่ จรดค่ำ ช่วยดำนา @พ่อแม่ลูก ผูกพัน กันเคียงใกล้ ตาย่ายาย ลุงป้าปู่ ดูหรรษา ค่ำมืดลง ล้อมวง กินข้าวปลา พร้อมหน้าตา เล่านิทาน ให้หลานฟัง @สังคมไทย สมัยนี้ ไม่มีแล้ว อยู่ห้องแถว ใกล้ชิด ไม่คิดหวัง ไม่พึ่งพิง ไม่สุงสิง ไม่จริงจัง เป็นไงบ้าง ไม่ถามไถ่ ให้รำคาญ @เช้าลูกตื่น ไปเรียนร่ำ แม่คว่ำหน้า ออกเวรมา ตีห้า น่าสงสาร พ่อออกเร่ ส่งของ เมื่อคืนวาน คงอีกนาน กว่าจะหลบ มาพบกัน @บางบ้านแม่ ตื่นเช้า หิ้วข้าวกล่อง ไปรองท้อง กับลูกชาย ก่อนไก่ขัน ที่ศาลา ตอนคอยรถ แทบทุกวัน ส่วนพ่อนั้น เพิ่งเข้านอน ตอนเปลี่ยนยาม @เป็นอย่างนี้ ก็ชีวิต ในเมืองใหญ่ วุ่นกันไป สุขอยู่ไหน ไม่ต้องถาม ต้องรีบเร่ง แข่งขัน ทุกเขตคาม ไม่งั้นตาม หนี้ไม่ทัน ฉันล่ะกลัว @กลับท้องทุ่ง บ้านนา ดีกว่าไหม แดดใสใส ฟ้าสีฟ้า ใช่ฟ้าหลัว สายลมแผ่ว พริ้วพราย รายรอบตัว ดูฝูงวัว ฝูงควาย ที่ปลายนา @กลับไปกราบ ตักแม่ ที่แก่เฒ่า หอบลูกเต้า ไปเยี่ยมยาย บ้างเถิดหนา กลับไปดู แลแกบ้าง ทั้งยายตา ปีนี้ปา เข้าไป เท่าไหร่ปี @ให้ลูกลูก ถูกหญ้าคา บาดขาบ้าง ไปเก็บซาง ฟางข้าว มาเป่าปี่ ลองให้วิด ลูกคลัก ดูสักที ของดีดี มีเกลื่อนไป ในทุ่งนา @เริ่มตั้งแต่ วันแม่ ปีนี้เถิด จะประเสริฐ กว่าสิ่งใด ที่ใฝ่หา กลับไปหอม แก้มแม่ อีกสักครา ตอนแม่...ตา หูยังดี มีเรี่ยวแรง สมบูรณ์ เต็มชื่น/ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๓   Create Date : 01 สิงหาคม 2553     Last Update : 10 สิงหาคม 2553 14:38:35 น. Counter : 788 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• annDevil
• panwat
• อาลีอา
• PANPISA
• ploythana
• นางมารร้าย ทะเล้น
• เหยี่ยวไฟ2550
• นายแมมมอส
• auntymod
• Life's for Rent
• หนึ่ง [ ๑ ]
• หน่อยอิง
• gripenator
• ภูเพยีย
• amipoom
• nuyect
• ยังไงก็น้อง
• pimmalee
• หาแฟนตัวเป็นเกลียว
• สุนันยา
• 1000kom
• kapeak
• ญามี่
• เกสรผกา
• sonshy
• ลุงแว่น
• Scientist
• mum3day
• nasarmlomar
• biotech_girl
• raknakubkondee
• teansri
• มินทิวา
• วลีลักษณา
• @NBC
• Nagascales
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com