นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ

Group Blog
 
All blogs
 

ก็มันเป็นกฎ...กำหนดมา(๑๑๗)

@บ้านเมืองนี้ มีกฎเกณฑ์ ที่กำหนด

จนคนจด คนจำ แทบไม่ไหว

โน่นนี่นั่น กำหนดมัน เอาเข้าไป

บังคับใช้ แต่ละที่ มิเหมือนกัน

@อย่างลุงขาว เจ็บหัวเข่า ก้าวไม่ออก

มันขัดยอก บอกอย่างนี้ มิสุขสันต์

ให้หลานชาย พาไปสถาน พยาบาล

จะได้ทาน ยาหยูก ถูกที่ทาง

@ถึงสถาน พยาบาล หลานตาหลวง

เขาเหนี่ยวหน่วง หน้าหลัง กางแขนขวาง

ต้องตรวจตรา อาวุธ เผื่อซ่อนพราง

คลำทั้งร่าง เจอแต่ไข่ ใจผ่อนคลาย

@เดินต่อไป เจอยายอ้วน ชวนถามไถ่

บัตรมีไหม เคยมาไหม ยุ่งใจหลาย

แถมยังกรอก ข้อความ อีกมากมาย

จนสุดท้าย ส่งบัตรให้ ไปนั่งรอ

@ถึงคิวเรียก ลุงขาว เข้ามานี่

เช็คถ้วนถี่ ความดันยัน น้ำหนักหนอ

วัดส่วนสูง แล้วถามไถ่ ถึงต้นตอ

มาหาหมอ เป็นไร ให้เล่ามา

@ถามเสร็จสรรพ เขาจับ ให้เปลี่ยนผ้า

ชุดสีฟ้า แล้วนั่งลง งงจริงหวา

เปลี่ยนทำไม ไม่เข้าใจ เขาบอกมา

ที่นี่หนา มันเป็นกฎ ให้จดจำ

@เจ็บหัวเข่า ใส่ชุดเก่า ก็ตรวจได้

แล้วทำไม ให้เปลี่ยนชุด ทุดน่าขำ

สงสัยคน ที่นี่ คงมีกรรม

ต้องทนทำ ตามกฎ กำหนดมา

@บ่นพึมพำ ทำหน้า เหมือนหมาป่วย

คนนั่งด้วย ใกล้ชิด สะกิดขา

ลุงยังดี มาหาหมอ เพื่อขอยา

แต่หนูมา ขายยาคูลท์ ดูมันทำ

@ต้องเปลี่ยนผ้า วัดความดัน ยันส่วนสูง

ก็หนูจูง รถเข็น เห็นแล้วขำ

ขายทุกวัน มาทุกวัน ไมไม่จำ

เขาบอกทำ ตามกฎ กำหนดมา

@ก็แล้วกฎ ปลดปล่อยไป ได้บ้างไหม

เก็บไว้ใช้ ให้ตรง กับปัญหา

ไม่ใช่ใช้ เรื่อยไป ไม่นำพา

นี่แหล่ะหนา เขาถึงว่า ประเทศไทย



สมบูรณ์ เต็มชื่น/๕ สิงหาคม ๒๕๕๓




 

Create Date : 05 สิงหาคม 2553    
Last Update : 5 สิงหาคม 2553 9:54:47 น.
Counter : 654 Pageviews.  

หยุดทำร้ายสตรี(๑๑๖)



@ดูก่อน...สัตว์ ตัวผู้ ผู้เป็นใหญ่

หยุดทำร้าย อิสตรี ทีเถิดหนา

จงใคร่ครวญ หรือว่าไร้ ซึ่งปัญญา

ลองหลับตา นึกย้อน ตอนเกิดกาย

@ใครไหนเล่า เฝ้าอุ้มชู ดูแลเจ้า

ป้อนน้ำข้าว จนเติบใหญ่ ดั่งใจหมาย

ยามเจ้าเจ็บ ป่วยไข้ ไม่สบาย

เคียงข้างกาย คือสตรี ที่ทานทน

@จนถึงวัย.... ได้สตรี ที่หมายมั่น

เคียงคู่กัน บากบั่นไป ในทุกหน

ว่าจะอยู่ อย่างแร้นแค้น แม้นยากจน

จะทุกข์ทน จนกาย ถึงวายปราณ

@สามปีผ่าน หวานซึ้ง ตรึงตราแนบ

คอยอิงแอบ แลบเลีย ล้วนคำหวาน

ขึ้นปีสี่ ดีเจ้าฝ่อ ส่อสันดาน

คำไม่หวาน พูดไม่ดี ไม่มีใจ

@ค่ำมืดแล้ว ไม่แคล้ว เมาเหมือนหมา

โซเซมา หน้าตา ไม่สดใส

เงินหมดตูด พูดด้วย ก็ขัดใจ

แถมยังไล่ ให้ไปนอน บอกอ่อนเพลีย

@เข้าชิดใกล้ ก็ดีดให้ ด้วยไอ้โอ๊บ

แทบสลบ เจ้าเป็นไร ไปแล้วเนี่ย

ลืมแล้วหรือ หญิงคนนี้ ที่เป็นเมีย

แถมตัวเหี้..(X)....เพ่นพ่าน คลานเต็มเรือน

@ทำสิ่งใด ให้เจ้าหมอง ข้องเคืองขุ่น

จึงเพิ่มพูน ความเกรี้ยวกราด บาดเชือดเฉือน

ลงมือไม้ ทำได้ ใจสะเทือน

เห็นดาวเดือน เรียงราย จนลายตา

@นี่หรือผู้ ยิ่งใหญ่ ใจเก่งกาจ

เข็ดขยาด ไม่มุ่งมาด ปรารถนา

คว้าเชือกได้ ผูกมั่นไว้ กับชายคา

ทิ้งตัวมา รัดคอปลิ้น จนสิ้นใจ

@ก่อนจะสิ้น ทุกข์บาป ขอสาปส่ง

เจ้าจงลง ขุมนรก ให้หมกไหม้

หลายร้อยกัป หลายหมื่นกัณฑ์ ตามฉันไป

ขออย่าให้ วิญญาณร้าย ได้กลายคืน

@เจ้าสัตว์ใหญ่ กายกำยำ จำไว้หนอ

หยุดสานต่อ ความระยำ กล้ำกลืนฝืน

เหนียกสำนึก รำลึกไว้ ทุกวันคืน

ที่เจ้ายืน คือซากเรา เหล่าสตรี



สมบูรณ์ เต็มชื่น/๔ สิงหาคม ๒๕๕๓




 

Create Date : 04 สิงหาคม 2553    
Last Update : 4 สิงหาคม 2553 10:43:54 น.
Counter : 1215 Pageviews.  

เท่งทองสองเกลอ(๑๑๕)

๚ เท่งกับทอง สองเกลอ ชอบเพ้อพก

เรื่องตลก โปกฮา หามาเล่า

ทุกวี่วัน สรรหา แต่เรื่องเมา

ตั้งแต่เช้า จรดค่ำ ไม่ทำนา

๚ เมื่อวันที่ สิบห้า เวลาบ่าย

สองเกลอได้ ร่วมตั้งวง ส่งภาษา

เหล้ายาดอง สองขวดโหล โกเอามา

แกล้มด้วยปลา กระเบนย่าง ช่างเข้ากัน

๚ เมาได้ที่ เท่งได้ที ถามทองว่า

สมมุติถ้า เราถูกหวย รวยมหันต์

จะเอาเงิน ที่ได้ ทำไรกัน

ทองตอบพลัน ฉันตั้งใจ ไปซื้อวัว

๚ จะซื้อตัว พันธุ์ดี มีนมมาก

สั่งมาจาก เมืองนอก บอกแล้วหัว

ตั้งใจไว้ เลี้ยงให้ได้ หลายร้อยตัว

กำไรชัวร์ วัวดี มีราคา

๚ ส่วนเจ้าเท่ง เพ่งมองทอง แล้วร้องตอบ

ตัวฉันชอบ ปลูกผัก รักหนักหนา

จะปลูกผัก ฟักแฟง แลแตงกวา

ร้อยไร่กว่า คงปลูกได้ หลายร้อยพันธุ์

๚ แต่ขอเตือน เพื่อนนิด คิดให้หนัก

เราปลูกผัก ระวังวัว กินของฉัน

แกต้องสร้าง รั้วไม้ไผ่ ไว้ล้อมมัน

เอาไว้กัน มันมากิน ผักถิ่นเรา

๚ ทองตบขา ฉาดใหญ่ ให้โมโห

ปะติโธ่ กั้นทำไม ไอ้คนเขลา

วัวของข้า มันมีขา บ้าหรือเมา

ก็ต้องเอา ขาลดเลี้ยว เที่ยวท่องไป

๚ แกต่างหาก ต้องลำบาก ล้อมรั้วผัก

ถ้าแกรัก ผักงี่เง่า เข้าใจไหม

เท่งลุกขึ้น ตวาดก้อง ร้องออกไป

ผักเดินได้ หรือไร ต้องล้อมมัน

๚ ว่าแล้วต่อย เบ้าตาทอง จนร้องจ๊าก

ทองกระชาก หัวเท่ง กลับหลังหัน

แล้วถีบเช้า ชายโครง โก้งโค้งพลัน

ต่อยตีกัน พัลวัน พัลเก

๚ สิบนาที ที่ต่อยกัน จนมันเหนื่อย

นั่งลิ้นเลื้อย แลบออกมา จนหน้าเหย

ทั้งเรื่องผัก หรือเรื่องวัว มั่วทั้งเพ

โอ้ละเห่ หวยเหอไหน ไม่ซื้อที



สมบูรณ์ เต็มชื่น/๓ สิงหาคม ๒๕๕๓




 

Create Date : 03 สิงหาคม 2553    
Last Update : 3 สิงหาคม 2553 11:53:32 น.
Counter : 579 Pageviews.  

ขอแค่มีที่ยืน(๑๑๔)

@จากเด็กดง น้ำครำ มาย่ำฟ้า

เสี่ยงชีวา เผชิญภัย ในเมืองหลวง

ไม่มีใคร ไหนรักแท้ แค่หลอกลวง

น้ำตาร่วง หลายตลบ กว่า...จบราม

@ม้วนเอาใบ ปริญญา มาอวดแม่

ท่านเหลือบแล หน้าเศร้าเศร้า เฝ้าเอ่ยถาม

ลูกผ่ายผอม ซูบเซียวไป ไม่งดงาม

ทุกมื้อยาม กินอิ่มบ้าง หรืออย่างไร

@เงินส่งให้ ใช้จ่าย ได้ไม่มาก

เราลำบาก ยากเข็ญ เป็นไรไหม

เฝ้ากราบพระ ขอพรท่าน ดลดาลใจ

ให้ปลอดภัย ทุกทิวา แลราตรี

@กราบเท้าแม่ แค่นี้ ก็ดีถม

ถึงจ่อมจม ต่ำแค่ไหน ไม่บัดสี

รับจ้างเขา หวังเงินเพียง เลี้ยงชีวี

ก็พอมี พอใช้ ไปวันวัน

@ไม่ต้องห่วง เรื่องใดใด ไหนอีกแล้ว

พรเพริศแพร้ว ที่แม่ ให้แก่ฉัน

จะเปล่งแสง ดุจรังสี ที่ไร้ควัน

คุ้มครองกั้น ปกป้อง จากผองภัย

@หลายวันผ่าน จนมาถึง ซึ่งวันนี้

วันลูกมี งานดีดี ที่ฝันใฝ่

“ คนของหลวง ” สมที่แม่ เคยตั้งใจ

อยากจะให้ ลูกนั้นได้ รับใช้คน

@หลายปีผ่าน งานที่ได้ ไม่เหมือนฝัน

ชิงดีกัน ขันแข่ง แย่งลาภผล

รับไม่ไหว ทนไม่ได้ เลยพุ่งชน

แฉทุกคน ที่แอบเบียด เกียจโกงเมือง

@ถูกกล่าวหา ว่าแกะดำ ต้องลำบาก

ขีดหน้าผาก บากไว้ โดนหลายเรื่อง

ฉากสุดท้าย ปลายทาง ไม่ห่างเมือง

พร้อมกระเดื่อง กระเด็นคว้าง ร่างแหลกลาญ

@ครบสามคืน แม่ฝืนใจ ไปเผาลูก

เก็บกระดูก ที่เหลือได้ จากไฟผลาญ

ห่อผ้าขาว เก็บมาไว้ ในเรือนชาน

ปิดตำนาน คนดี ศรีแผ่นดิน

@วันครบรอบ ลูกชายตาย มาหลายรอบ

แม่ก็หอบ ห่อผ้าขาว ไปรับศีล

เดินเงอะงะ ฟังพระสวด เป็นอาจิณ

กรวดน้ำสิ้น ทุกหยด แล้วรดไป

@แม่ปาดน้ำ ตาไหล จากใบหน้า

วอนดินฟ้า วอนเทวา ผู้เป็นใหญ่

ช่วยคุ้มครอง บ้านเมืองนี้ อย่ามีภัย

คุ้มครองให้ คนทำดี มีที่ยืน



สมบูรณ์ เต็มชื่น/๒ สิงหาคม ๒๕๕๓




 

Create Date : 02 สิงหาคม 2553    
Last Update : 8 สิงหาคม 2553 15:25:59 น.
Counter : 642 Pageviews.  

เขียนถึงแม่(๑๑๓)

@สังคมไทย สมัยเก่า เราสร้างบ้าน

ปลูกเรือนชาน รายเรียง เคียงกันอยู่

ใครเจ็บไข้ ได้ป่วย ก็ได้รู้

จากเช้าตรู่ จรดค่ำ ช่วยดำนา

@พ่อแม่ลูก ผูกพัน กันเคียงใกล้

ตาย่ายาย ลุงป้าปู่ ดูหรรษา

ค่ำมืดลง ล้อมวง กินข้าวปลา

พร้อมหน้าตา เล่านิทาน ให้หลานฟัง

@สังคมไทย สมัยนี้ ไม่มีแล้ว

อยู่ห้องแถว ใกล้ชิด ไม่คิดหวัง

ไม่พึ่งพิง ไม่สุงสิง ไม่จริงจัง

เป็นไงบ้าง ไม่ถามไถ่ ให้รำคาญ

@เช้าลูกตื่น ไปเรียนร่ำ แม่คว่ำหน้า

ออกเวรมา ตีห้า น่าสงสาร

พ่อออกเร่ ส่งของ เมื่อคืนวาน

คงอีกนาน กว่าจะหลบ มาพบกัน

@บางบ้านแม่ ตื่นเช้า หิ้วข้าวกล่อง

ไปรองท้อง กับลูกชาย ก่อนไก่ขัน

ที่ศาลา ตอนคอยรถ แทบทุกวัน

ส่วนพ่อนั้น เพิ่งเข้านอน ตอนเปลี่ยนยาม

@เป็นอย่างนี้ ก็ชีวิต ในเมืองใหญ่

วุ่นกันไป สุขอยู่ไหน ไม่ต้องถาม

ต้องรีบเร่ง แข่งขัน ทุกเขตคาม

ไม่งั้นตาม หนี้ไม่ทัน ฉันล่ะกลัว

@กลับท้องทุ่ง บ้านนา ดีกว่าไหม

แดดใสใส ฟ้าสีฟ้า ใช่ฟ้าหลัว

สายลมแผ่ว พริ้วพราย รายรอบตัว

ดูฝูงวัว ฝูงควาย ที่ปลายนา

@กลับไปกราบ ตักแม่ ที่แก่เฒ่า

หอบลูกเต้า ไปเยี่ยมยาย บ้างเถิดหนา

กลับไปดู แลแกบ้าง ทั้งยายตา

ปีนี้ปา เข้าไป เท่าไหร่ปี

@ให้ลูกลูก ถูกหญ้าคา บาดขาบ้าง

ไปเก็บซาง ฟางข้าว มาเป่าปี่

ลองให้วิด ลูกคลัก ดูสักที

ของดีดี มีเกลื่อนไป ในทุ่งนา

@เริ่มตั้งแต่ วันแม่ ปีนี้เถิด

จะประเสริฐ กว่าสิ่งใด ที่ใฝ่หา

กลับไปหอม แก้มแม่ อีกสักครา

ตอนแม่...ตา หูยังดี มีเรี่ยวแรง



สมบูรณ์ เต็มชื่น/ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๓




 

Create Date : 01 สิงหาคม 2553    
Last Update : 10 สิงหาคม 2553 14:38:35 น.
Counter : 788 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  19  20  21  22  23  24  25  26  27  28  29  30  

อาบูรณ์
Location :
กระบี่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




@ผมแค่อยาก เขียนกลอน ตอนว่างว่าง

แค่อยากสร้าง บทกวี ที่สร้างสรรค์

ไม่อยากหาย ใจทิ้ง ไปวันวัน

โลกของฉัน นั้นคงไม่ กวนใจคุณ















ข้อความต้อนรับ ข้อความบอกลา : Users Online คน A

+
Friends' blogs
[Add อาบูรณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.