• โคลงฉันท์กาพย์กลอน
• กล้องและการถ่ยภาพ

ล่องลอย @ ละลิ่วล่อง ลอยไป ไม่เห็นฝั่ง ใจก็ยัง หวังคิด ด้วยจิตหมาย สักวันหนึ่ง คงถึง ตลิ่งได้ วาดหวังไว้ จะสร้างตน ให้คนชม @แต่ยามนี้ ไม่มี ที่หมายมั่น ด้วยตัวฉัน ล่องลอยไป ไม่เห็นสม ฝากชีพนี้ ลอยไป กลางคลื่นลม อกระทม ตรมเศร้า เฝ้าคร่ำครวญ @หากลมเงียบ คลื่นสงบ คงพบฝั่ง จะปักฝัง ธงชัย ให้คนเห็น จะเฝ้าเพียร อุตสาหะ ทุกเช้าเย็น จะยอมเป็น รองบาทเจ้า ยามเจ้าเดิน @เพียงแค่นั้น ฉันก็สุข คลายทุกข์เข็ญ ได้ไปเป็น สิ่งที่เป็น ไม่ขวยเขิน เป็นรองเท้า ฟองน้ำ ยามเจ้าเดิน ดีกว่าเพลิน ท่องทะเล ว้าเหว่จัง สมบูรณ์ เต็มชื่น/๖ มิถุนายน ๒๕๕๓   Create Date : 06 มิถุนายน 2553     Last Update : 17 มิถุนายน 2553 19:03:25 น. Counter : 808 Pageviews.   3 comment Share Tweet

คู่ชีวิต-ร่วมชีวา สถานที่ :สวนจตุจักร/กรุงเทพ @คู่ชีวิต คู่คิด คู่ชีวา ร่วมชายคา ตายาย ไม่ผายผัน จะหมื่นปี พันเดือน หลายร้อยวัน จะอยู่กัน ทุกทุกวัน มั่นในใจ @จะร่วมทุกข์ เสพสุข เธอกับฉัน ทุกทุกวัน หันหา มองหน้าใส ถึงจะเหี่ยว ถึงจะแก่ ไม่เป็นไร ขอเพียงใจ ยึดถือมั่น เท่านั้นพอ @จะร่ำรวย หรือจนยาก บากบั่นสู้ จะขออยู่ เคียงใกล้ อย่างนี้หนอ กินไม่อิ่ม กินแค่นี้ ก็ดีพอ จะสู้ขอ เมตตาจิต จากมิตรเพลง @ จะร่วมร่าย เพลงรัก จากใจนี้ เผื่อว่ามี เศษเงินให้ ไม่ข่มเหง สองมือน้อย ค่อยค่อยสร้าง เป็นเสียงเพลง กล่อมบรรเลง เพลงรัก ให้ถักทอ สมบูรณ์ เต็มชื่น/๖ มิถุนายน ๒๕๕๓   Create Date : 06 มิถุนายน 2553     Last Update : 27 มิถุนายน 2553 13:56:07 น. Counter : 1199 Pageviews.   0 comment Share Tweet

นิราศรักแดนอิสาน @นิราศรักแดนอิสาน@ @ต้องนิราศพลาดพลัดไปจากถิ่น เคยอยู่กินวิ่งเล่นเป็นสุขหลาย จากวิท-ลัยมุ่งไป “ เมืองหนองคาย ” ใจวูบหายหล่นร่วงทรวงร้าวราน @คิดถึงน้องตระกองกอดกันอบอุ่น ใจว้าวุ่นห่วงหาให้สงสาร ได้นอนกอดก่ายเกยเมื่อคืนวาน ต้องซมซานลานลนจนเพลียใจ @ล้อหมุนไปใจหมุนกลับชักสับสน ต้องจำทนห่างหายเหมือนผลักไส รอพี่ก่อนเถิดหนาแม่ยาใจ จะกลับไปดมกลิ่นกายให้หายคัน @ผ่าน “ ยุธยา ” เมืองนาข้าวเศร้าดวงจิต ให้หวนคิดถึงท้องนาคราสุขสันต์ เคยจับปลาหาปูมากินกัน ร่มไม้นั้นเธอฉันเคยได้นอน @เห็นควายน้อยอ้อยสร้อยเคียงข้างแม่ พี่เหลือบแลเบาะนั่งว่างใจสังหรณ์ เป็นห่วงนักเป็นห่วงหนาห่วงบังอร ป่านนี้นอนหลับแล้วหรืออย่างไร @เจ้าอยู่บ้านหมั่นหว่านกล้าดำนานะ แล้วพี่จะกลับมาพร้อมคราดไถ จะมาเคลียร์ที่นาอย่างตั้งใจ หญ้ารกไม่ให้เหลือเบื่อตาเลย @พี่จะค่อยค่อยแกวกแหวกพงหญ้า ช้อนลูกปลาตัวน้อยนอนนิ่งเฉย พี่ปลาช่อนตัวใหญ่คงคุ้นเคย จะฮุบเลยฮุบเจ้าเข้าอุทร @ผ่านนาข้าวผ่าเข้าในดงตึก ดูคักคึกเรียงรายแลสลอน เห็นคนงามมากมายบนทางจร ขวักไขว่ตอนเช้าตรู่ดูวุ่นวาย @สงสารน้องนางน้อยจากอีสาน มาทำงานเมืองใหญ่กันมากหลาย น้องนางหนีความจนหนีอดตาย มาเร่ขายแรงกายขายกำลัง @คนอีสานทั้งอีสานทิ้งฐานถิ่น เราถวิลบินไปอีสานด้วยมุ่งหวัง ไปชมเมืองชมคนจนใจจัง ในเมื่อยังคนอีสานใกล้บ้านเรา @โอ้อีสานยามนี้เห็นทีแย่ เหลือคนแก่นั่งหาวที่หลังเขา รอลูกหลานกลับคืนสู่ลำเนาว์ เมื่อตอนเข้าเทศกาลมีงานบุญ @บุญปีใหม่สงกรานต์เข้าพรรษา ลูกคงมาเยี่ยมนามาเกื้อหนุน ชื้อข้าวของหยูกยามาเจือจุน ขอผลบุญหนุนนำเพราะทำดี @เลย “ยุธยา”ผ่าเข้า “สระบุรี” เมืองนี้มีกะหรี่ปั๊บนับเป็นศรี ของอร่อยของขายได้และขายดี เป็นกะหรี่มีขายกันทั้งเมือง @นี่ไส้ถั่วนั่นไส้ไก่ไหนไส้หมู ลองมาดูซักกะหรี่ซิน้องเอื้อง เคี้ยวกะหรี่แต่ตาพี่นี้ชำเลือง น้องเสื้อเหลืองมะเลืองมลังนั่งไม่ดี @ต้องหลับตาหลบหนีกะหรี่ปั๊บ ไม่อยากนับเส้นสาหร่ายหลากหลายสี กางเกงในเขาวางขายตั้งมากมี โถคนดีไม่ซื้อใส่ใจถึงจัง @นั่งคิดถึงเส้นสาหร่ายไปหลายยก สัปปะหงกหงึกหงักจนยักหลัง เผลอหลับไปเมื่อไรไม่ระวัง จนกระทั่งถึง “เพชรบูรณ์”หนุนตาแล @สะดุ้งตื่นฟื้นตัวลืมตาแป๋ว ถึงซะแล้วเพชรบูรณ์แดดแดงแจ๋ ค่อยค่อยเปิดเปลือกตาลืมตาแล เห็นคนแก่ดำนาสองข้างทาง @บ้างปลูกข้าวโพดหวานทานเป็นฝัก บ้างปลูกผักผลไม้บ้างเพิ่งถาง ไถพรวนดินขุดร่องไว้เป็นทาง บ้างสะสางไร่เก่าเผาควันดำ @เพชรบูรณ์เขาว่ามะขามหวาน อยากลองทานดูบ้างคงเลิศล้ำ เอื้อมมือหยิบมะขามมาคลำคลำ แม่ค้าทำตาชะม้อยคอยเมียงมอง @เดินเลียบเลียบเคียงเคียงข้างแม่ค้า ส่งสายตาหวานใสไปทั้งสอง ยักคิ้วด้วยเมื่อแม่ค้าหันมามอง แม่นวลน้องชื่อไรไหนบอกที @เสียงผู้ชายจากในแผงแถลงว่า ชื่อ “กัญญา”มีลูกสองน้องเมียสี่ ถอยกรูดหนีใจหายวาบจบกันที ต้องรีบหันหน้าหนีสามีเธอ @ก็เมืองนี้ทำไมจะไม่รู้ “เขาทราย”อยู่แถวหน้ากล้าเสมอ คนเมืองนี้หมัดหนักเสียด้วยเออ ไม่อยากเจอของหนักหนักชักคร้ามตัว @ไม่อยากกงอยากกินมันซะแล้ว มะขามแก้วมะขามหวานคร้านปวดหัว ต้องรู้จักรักษาเนื้อรักษาตัว อย่าเมามัวไม่ลืมหูไม่ลืมตา @วิ่งขึ้นรถขดตัวอยู่เบาะหลัง คอยระวังระไวไม่ปากหมา จนรถแล่นเฉื่อยฉิวผ่านเมืองมา ป้ายข้างหน้า “หล่มสัก”ชักอยากไป @เห็นต้นสักเรียงรายทั้งซ้ายขวา คิดถึงหน้า “น้องสัก”แสนสดใส คิดถึงนัยตาฉ่ำหวานละไม คิดถึงไหล่งามงามแม่งามงอน @คิดถึง “รอยสัก”เจ้าที่เคยลูบ บรรจงจูบรอยสักเจ้ารูปดอกศร เสียบกลางใจสักไว้ “เหนือเนินดอน” อกสะท้อนต้องห่างไกลไปหลายวัน @ถึง “ดงขวาง”พี่ต้องครางโอดโอยลั่น รถโยกสั่นหวั่นไหวไม่สุขสันต์ เขารื้อทางสายเก่าทำใหม่กัน คงโยกสั่นแกว่งไกวหลายกิโล @ทนลำบากลำบนอย่าก่นด่า ไม่นานช้าถนนเสร็จคงสุขโข มีถนนกว้างขวางและใหญ่โต ได้คุยโอ่บ้านฉันนี้มีสี่เลน @เข้าในเมืองหล่มสักชักตัวสั่น ท้องไส้ฉันปั่นป่วนชวนโหลนเหลน แวะกินข้าว “ณัฐติรัตน์แกรนด์โฮเต็ล” รสชาดเย็นจืดชืดแสนฝืดคอ @ท่านผู้ว่า “ต่อพงษ์”ลงมารับ จัดแจงสรรพข้าวปลาอาหารหนอ บรรยายภาพให้ฟังแบบย่อย่อ รวยจริงหนอที่นี่มีเหมืองทอง @แต่ไม่ไหวแพ้ภัยน้ำป่าหลาก ฉุดกระชาก “บ้านน้ำก้อ”สุดสยอง อีก “ม้งลาว” “ที่เขาค้อ”ตั้งก่ายกอง ทหารต้องคุมพวกเขาทั้งเช้าเย็น @เกษตรเด่นที่เห็นเป็นข้าวโพด สร้างประโยชน์ช่วยชาวบ้านพ้นทุกข์เข็ญ แต่ปัญหาคนจนก็ยังเป็น ปัญหาเด่นท้าผู้ว่าให้มาคลาย @ยิ่ง"ม้งลาว"ที่เมืองลาวไม่ต้อนรับ คอยตามจับไปขังยังที่หมาย ด้วยเป็นฝ่ายต่อต้านมิวางวาย ก็เลยได้มาพึ่งไทยหลายครัวเรือน @แรกจรจัดอยู่ที่ “วัดถ้ำกระบอก” ต่อมาออกอยู่เขาค้อเป็นเสมือน บ้านพักพิงถาวรนานหลายเดือน เพื่อคอยเลื่อนเวลากลับสู่เมืองลาว @คิดคิดไปก็ให้สงสารอยู่ น่าอดสูชีวิตเด็กหนุ่มสาว คิดถึงบ้านถิ่นกำเนิดอยู่ทุกคราว เมืองไทยเล่าก็ไม่ใช่บ้านเมืองตน @ถ้าเป็นเราก็คงงงเหมือนม้งลาว บ้านเมืองเขาอยู่ไปไม่เป็นผล ไร้แผ่นดินไร้ที่อยู่เป็นของตน ฉะนั้นตอนนี้ไทยต้องรักไทย @จากหล่มสักชักใจไป “ด่านซ้าย” ไม่ห่างไปจาก “เมืองเลย”ซักเท่าไหร่ แต่ต้องไต่เขาคดโค้งน่าตกใจ ดีที่ได้รถนำค่อยทำเนาว์ @เป็นเมืองใหญ่ใจกลางโอบภูผา สิ้นปัญญาหากน้ำหลากจากภูเขา คงท่วมท้นล้นหลั่งไม่ใช่เบา ด้วยมีเขาโอบล้อมรอบเป็นขอบคัน @มาถึง “วัดพระธาตุศรีสองรัก” ที่ประจักษ์รักสองฝั่งไม่ผกผัน มิตรภาพไทย-ลาวอยู่คู่กัน ตราบนิรันดร์ล้านโกฎิปีมิมีคลาย @ก้มกราบองค์พระธาตุกรานกราบขอ สองเราหนอรักใคร่ไม่เสื่อมหาย ให้ผูกรักสมัครจิตจนวางวาย แม้นตัวตายใจอยู่คู่เคียงกัน @เข้าเสี่ยงทายเซียมซีที่พระธาตุ ให้แคล้วคลาดผ่อนคลายอย่าผกผัน เสี่ยงได้ใบที่ห้าท่านว่ากัน ยามเมื่อวัน “พระเวส”ออกเขตวัง @ต้องร่อนเร่เดินไพรสณฑ์กันดารเถื่อน เรื่องคบเพื่อนเตือนไว้ว่าจงอย่าหวัง นิ่งนอนใจไม่ได้จงระวัง กับอีกทั้งลาภอยู่ไกลไม่ลอยมา @ไม่ค่อยดีฝากไว้ที่องค์พระธาตุ มีโอกาสจะมาเสี่ยงใหม่หนา ฉันวันนี้เห็นทีต้องกราบลา จะรีบพาหัวใจไปในเมือง @ก่อนจากองค์พระธาตุดูของหน่อย แผ่นน้อยน้อยเขียวขาวและแดงเหลือง เป็น" รูปผีตาโขน"มลังเมลือง ชื่อลือเลื่องงานใหญ่ด่านซ้ายมี @จากด่านซ้ายวกวนถึงซึ่ง “ภูเรือ” ร้อนสุดเหลือเหงื่อไคลรินไหลปรี่ เห็นใครใครว่าเมืองเลยหนาวสิ้นดี ไม่เห็นมีที่ไหนหนาวคราวเรามา @เรียงรายทางสองข้างมีต้นไม้ เขาวางขายต้นกุหลาบมากจริงหนา มองลงไปเห็นไม้ดอกช่างงามตา คิดถึงคราเราสองคล้องแขนชม @เทศกาลพันธุ์ไม้เคยได้เที่ยว สองแขนเกี่ยวเหนี่ยวไว้ให้สุขสม ชี้ชมชวนช่อกล้วยไม้ส่งให้ดม แซมเสียบผมยาวสลวยสวยบาดใจ @แต่ยามไกลอกใจให้ไหวหวั่น โอ้ตัวฉันโศกโศกาจะหาไหน ต้องจำพรากจากน้องมาแสนไกล หลายวันได้กลับมาพบสบรักกัน @สักพักใหญ่จึงได้มาถึง “เลย” เมืองที่เคยมีคนว่าไว้ขบขัน ไม่เคยมีใครมาถึงเลยสักวัน เพราะเมืองนั้นชื่อเลยผ่านเลยไป @ถึงโรงแรมที่พัก “เลยพาเลซ” เขาจัดเกรดให้เป็นโรงแรมใหญ่ ทีมจังหวัดยืนต้อนรับอบอุ่นใจ คัดมาไว้ล้วนแต่สาวชาวเมืองเลย @ปลัดจังหวัดจัดแจงแถลงไข เป็นอย่างไรไขขานวานเฉลย เล่าประวัติความเป็นมาของเมืองเลย คนไม่เคยมาแต่เก่าได้เข้าใจ @กินข้าวเสร็จเตร็ดไป “ร้านโอเอซิส” เพื่อชีวิตนักเพลงบรรเลงให้ เพลงคันทรีเก่าเก่ามันโดนใจ ครั้นพอได้เวลานอนจรจากลา @เช้าตื่นฟื้นลืมตาลาสายหมอก รถเคลื่อนออกไป “บ้านเล็กแสนหรรษา” ในป่าใหญ่อยู่ได้ด้วยปัญญา สร้างขึ้นมาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน @แบ่งพื้นที่น้อยใหญ่ให้คนอยู่ ได้ต่อสู้ความจนยากหากขยัน เน้นเลี้ยงสัตว์และปลูกผักเป็นสำคัญ ยามว่างงานทอผ้าหลากหลายลาย @เป็นชีวิตแสนสุขหาทุกข์ไม่ ป่าผืนใหญ่คงอยู่ไว้ไม่สูญหาย คนกับป่าอยู่กันอย่างสบาย ขอเพียงให้อย่าทำลายก็แล้วกัน @ออกจากป่ามุ่งหน้าเข้าสู่เมือง ชื่อลือเลื่อง “หนองบัวลำภู”นั้น เมืองน้องใหม่คนรักใคร่กลมเกลียวกัน และมุ่งมั่นทำมาหาเลี้ยงกาย @กินข้าวแล้วนั่งเป็นแถวพบผู้ว่า จำนรรจาบอกกล่าวถึงความหมาย จังหวัดนี้มีที่มาว่าอย่างไร เที่ยวที่ไหนใกล้ไกลหายแคลงคลาย @สินค้าดีมีชื่อเขาลือเลื่อง ดูเมลืองมลังช่างสวยหลาย ปีกแมงทับสีเขียววางเรียงราย เขาทำขายเป็นเข็มกลัดกลัดติดกาย @ด้วยสมองสองมือและสองแขน สร้างทดแทนเวลาหารายได้ ช่วยชีวิตให้มีความสบาย ดีกว่าใช้หมดไปอย่างสิ้นเปลือง @แล้วเดินทางมาถึงซึ่งหนองใหญ่ หนองบัวไงหลากหลายชมพูเหลือง เป็นที่มาของชื่อที่ตั้งเมือง แต่นั้นเนื่องเพลานี้มิมีบัว @เห็นหนองน้ำกว้างใหญ่ใจครุ่นคิด คิดถึงมิตรสหายและทูนหัว มาอีสานแสนไกลไม่เห็นตัว ฟ้ามัวซัวซึมเศร้าเฝ้ารำพึง @คิดถึงบ้านนานแล้วที่แคล้วคลาด น่าอนาจห้องน้อยน้อยคอยคิดถึง ที่นอนนุ่มนิ่มหนาพาคำนึง ให้คิดถึงคราเราเข้าห้องนอน @อยู่ที่นี่ก็มีสาวสวยสวย ดูเหมือนหมวยฟันขาวเรียงสลอน คงอบอุ่นถ้าได้กกกอดนอน แต่สะท้อนในใจไม่อยากทำ @ด้วยใจจดใจจ่อรอคอยเจ้า รอคอยเฝ้าวันกลับมาหาคมขำ ถึงไม่ขาวแต่ผิวก็ไม่ดำ แค่คล้ำคล้ำแต่ถึงดำก็น่าคลอ @ที่เมืองนี้มีสินค้ามาวางขาย ช่างหลากหลายหลายสิ่งจริงเชียวหนอ ให้คิดถึงของฝากนวลละออ ยืนรีรอชะเง้อแง้แลชำเลือง @เห็นเข็มขัดกะทัดรัดจัดวางขาย เร่เข้าไปยืนดูอันสีเหลือง เห็นอีกอันสีสันชวนชำเลือง นกยูงเขื่องปีกแมงทับจับมาดู @เขาเอาปีกแมงทับมาจับแต่ง ส่งแสงเปล่งกลัดเสื้อไว้ให้สวยหรู ฝีมืองามประณีตแบบชั้นครู หยิบมาดูซื้อเลยไม่เฉยเชือน @แถวอีสานส่วนใหญ่ขายแต่ผ้า ดูแปลกตาหลายลายไม่มีเหมือน ช่างขยันทอผ้ากันทุกครัวเรือน ไม่เห็นเหมือนคนปักษ์ใต้ไม่ใคร่ทำ @เวลาว่างแม่ยุพินนินทาผัว ทั้งของตัวของเขาเล่าแล้วขำ บ้างจับกลุ่มเล่นไพ่งานไม่ทำ แถมหน้าดำยามแพ้ช่างแย่จัง @เสร็จแล้วไปกราบศาล “ ท่านองค์ดำ ” สง่าล้ำริมหนองมองดูขลัง ก้มลงกราบปลาบปลื้มในใจจัง ลูกหลานยังแผ่นดินอยู่เพราะกู้เมือง @รอบรอบศาลละลานตาไปด้วยไก่ ใครบนไว้แก้ด้วยไก่แดงแซมเหลือง ท่านชอบไก่เคยท้าเล่นเอาเมือง จนลือเลื่องล่วงมาหลายธานี @แล้วกราบลาองค์ดำกลับขึ้นรถ หมายกำหนด “เมืองอุดรธานีศรี” เป็นเมืองใหญ่การค้าขายจำเริญดี หลากหลายมีรวงร้านกลาดเกลื่อนไป @ทั้งห้างสรรพสินค้าและบาร์ผับ มีพร้อมสรรพสาวสาวส่งเสียงใส แต่รอก่อนค่ำค่ำพี่ค่อยไป ขอไปไหว้ “เสด็จพ่อ”ก่อนจรลี @ถึงสนามหน้าศาลากลาง “เมืองอุดร” กราบขอพรเสด็จพ่อให้สุขศรี เดินทางไกลไปดูงานสะดวกดี อย่าให้มีเหตุร้ายได้กล้ำกราย @เขาเตรียมคนไว้ต้อนรับและขับสู้ ดูสวยหรูผิวขาวผมสยาย ช่างน่ารักน่าชังยามพริ้มพราย แม่กรีดกรายยามเดินจำเริญใจ @เข้าที่พัก “เจริญศรีแกรนด์รอยัล” ช่างเหมือนฝันอ่าโอ่กลางเมืองใหญ่ ใช้คีย์การ์ดแบบโรงแรมทั่วๆไป สบายใจจริงหนอ “พ่อนักเรียน” @เข้าห้องพักเสร็จแล้วแกร่วไปเที่ยว ลัดเลาะเลี้ยวหลายเที่ยวจนปวดเศียร ก็ “ป๋าเปรม”ขับรถเที่ยวพาวกเวียน ให้ปวดเศียรเวียนเกล้าจนหาวเรอ @ก่อนถึง “ร้านชมจันทร์”ผ่านท้องทุ่ง เขาเรียก “ทุ่งศรีเมือง”สวยเสมอ “จินตรา”ร้องไว้ในเพลงเธอ ฟังเสมอ “เพลงน้ำตาสาววาริน” @บอกว่าสาววารินกินน้ำตา รอแฟนมาตั้งแต่เช้าเฝ้าผันผิน แต่ก็กลับหลอกลวงสาววาริน น้ำตารินไหลพรากต้องจากลา @ถึงร้านใหญ่ใกล้เมืองรุ่งเรืองแท้ ที่แน่แน่มีเบียร์เหล้าเมาล่ะหว่า น้ำลายไหลอยากซดเหล้าชุบชีวา นานแล้วหนาที่ขาดเหล้าเฝ้ารอคอย @มีกับแกล้มแบบอีสานสำราญสุข ลาบปลาดุกส้มตำลาวดูน่าหรอย ไก่บ้านทอดน้ำปลามารอคอย ข้าวเหนียวหน่อยจ๊กหมูหมักคักจริงเออ @ยังไม่ทันอิ่มดีต้องหนีจาก ต้องพลัดพรากส้มตำไทยใจป้ำเป๋อ เพราะหนึ่งทุ่มท่านผู้ว่ามารอเจอ อย่าพลั้งเผลอมาไม่ทันเป็นอันซวย @รุ่งเช้าตื่นฟื้นองค์ยังงงอยู่ เรามาอยู่บนเตียงได้เอ๊ะใครช่วย ก็เมื่อคืนเมาเหล้าจนระทวย อาเจียนด้วยเผื่อหมาสี่ห้าตัว @โบกมือลาเมืองอุดรไปก่อนนะ วันหน้าจะกลับมาหาทูนหัว แม่สาวสาวนุ่งสั้นรอนะตัว อย่าเมามัวนัวเนียจนเสียคน @มาถึง “วัดโพธิ์ชัยอารามหลวง” สิ่งยึดหน่วงดวงใจไม่สับสน "องค์หลวงพ่อพระใส"น้อมนำคน ท่านช่วยดลบันดาลใจให้ใฝ่ดี @มีภาพเขียนพุทธประวัติที่ข้างฝา ทุกทุกฝาของโบสถ์หลากหลายสี ประเพณีท้องถิ่นก็ยังมี “บั้งไฟผี”โบราณเล่ากล่าวขานมา @ปัจจุบันพลันเปลี่ยนชื่อเสียใหม่ เป็น “บั้งไฟพญานาค” เหมาะหนักหนา ผู้คนแห่หลั่งไหลชวนกันมา เดือนตุลาออกพรรษามาเต็มเมือง @ด้านหน้าวัดเขาจัดให้ขายของ เที่ยวเมียงมองสมุนไพรแท่งเหลืองเหลือง ยาอะไรเห็นวางขายกันนองเนือง ลอบชำเลืองหน้าคนขายแล้วร่ายมนต์ @โอมอีมังขังขอบให้ตอบด้วย มนต์ไม่ช่วยถึงคราวสาวไม่สน แถมทำหน้าดุดุแบบชอบกล ต้องร่ายมนต์ “ตีนหมา”ขอลาที @ถึง “หนองคาย”ชายแดนด้านการค้า กับมหามิตรลาวเราน้องพี่ ฟังผู้ว่าเจรจาและพาที เล่าเรื่องที่เมืองลาวเขากล่าวชม @“ผ้าเย็นขาว”เมืองลาวว่า “ผ้าอนามัย” “ไฟแดง”ไซร้ลาวเอิ้นเห็นเหมาะสม “ไฟอำนาจ”ห้ามไปเดี๋ยวรถชน แล้ว“น้ำก้อน”คือ “น้ำแข็ง”ชงเหล้ากิน @“ห้องประสูติ ”ลาวพูดแทน “ห้องคลอด” งงตลอดคนปักษ์ใต้ไม่คุ้นลิ้น หากเข้าไปเมืองลาวคงอดกิน ด้วยไม่ชินกับภาษาทางฝั่งลาว @เสร็จแล้วไป “ท่าเสด็จ”ริมแม่น้ำ ลาวใช้ข้ามไปมาหาสู่สาว ไทยก็ข้ามไปหาแม่หญิงลาว เขื่อนคันยาวมองจากไทยไกลสุดตา @แวะทานข้าว “แดงแหนมเนือง”เลื่องลือชื่อ อาหารคืออาหารญวนชวนหรรษา แต่คนใต้สุดแสนเอือมระอา อะไรหว่ากินยังไงไม่เคยกิน @“แหนมเนือง”นั้นเป็นท่อนแหนมใช้แป้งห่อ แล้วใส่ต่อบรรดาผักจนหมดสิ้น กินเข้าไปแค่นแค่นทดลองกิน แปร่งแปร่งลิ้นกินไปหัวเราะไป @อีกจานหนึ่งมีเส้นขาวเรียก “ข้าวปุ้น” ผักทั้งดุ้นคลุกเคล้าน้ำจิ้มใส่ กินแหม่งแหม่งอาหารญวนนี่กระไร แค่นกินไปยังดีมีรสคาว @ท่าเสด็จมี "ตลาดอินโดจีน" ล้วนของกินมากมายส่งเสียงฉาว อีกทั้งมีเครื่องใช้จากเมืองลาว สร้อยเงินขาววาววับนับแผงยาว @อีกเครื่องใช้ในครัวมาจากญวน ชี้เชิญชวนซื้อหาแม่ค้าสาว หน้าใสใสดูไม่ออกญวนจีนลาว ผิวแม่ขาวแก้มช่างใสไปทุกคน @เดินดูคนมากกว่าจะซื้อของ เที่ยวมองมองเห็นคนเดินสับสน อ๋อมีป้ายสุดแดนไทยให้ผู้คน สาละวนถ่ายรูปหมู่เคียงคู่กัน @ที่ป้ายนั้นเป็นรูปพญานาค เลื้อยอ้าปากสองตัวเตะตาฉัน หางชนกันแยกซ้ายขวาต่างฝ่ายกัน ไทย-ลาวนั้นสองฝั่งโขงเชื่อมโยงใจ @บ่ายสองกว่าต้องเอ่ยลาแม่ค้าสาว เอ่ยลาเจ้าแต่ในจิตคิดหวั่นไหว พี่ต้องไปก่อนหนาแม่ยาใจ โอกาสใหม่เบื้องหน้าจะมาดู @ถึง “โรซ่า”แดงจ๋ามะเขือเทศ ปลูกทั่วเขตทั่วแคว้นสุดลูกหู สุดลูกตาเป็นแถวช่างน่าดู แต่เพิ่งรู้แค่สองบาทต่อกิโล @ปลูกแทบตายขายได้แค่สองบาท โถตลาดมะเขือเทศสมเพศโข ปีไหนมากบาทห้าต่อกิโล ร้องไห้โฮขนมาหน้าอำเภอ @ผู้จัดการเล่าว่ามีสี่บริษัท แต่อึดอัดขาดแรงงานนำเสนอ เป็นปัญหายิ่งใหญ่ที่ต้องเจอ ผลน่ะเหรอต้องปิดกิจการ @ฟังบรรยายตาลายปวดหัวหนึบ แถมมึนตึ๊บ กป.เจ็ดน่าสงสาร ขาดข้อมูลเนื้อหาวิชาการ ต้องซมซานเปิดเน็ตเสร็จเลยเรา @จาก “โรซ่า”ข้ามมาที่ฝั่งลาว เดินตามเขาลาว-ไทยคงไม่เหงา สะพานใหญ่รถไฟวิ่งเชื่อมบ้านเรา แต่น่าเศร้าเพียงฝั่งเราที่สร้างทาง @แสนตื่นเต้นเป็นครั้งแรกที่ได้มา พร่ำเพ้อหาแม่หญิงลาวแต่รุ่งสาง รอพี่หน่อยจะไปหาแม่น้องนาง อย่าเพิ่งหมางหมองจิตคิดหลบไป @ถึงฝั่งลาวคนเข้าแถวยาวเหยียด บ้างเบียดเสียดแย่งกันจะไปไหน อ๋อที่แท้คนลาวจะเข้าไป กลับคืนในแดนดินถิ่นเมืองลาว @ดิวตี้ฟรีที่นี่มีของมาก ส่งมาจากเมืองจีนถิ่นคนขาว เสียงต่อรองราคาเป็นเรื่องราว บ้างเหล่สาวหญิงลาวไม่ซื้อจริง @ของที่เห็นส่วนใหญ่เป็นมือถือ วางขายอื้อแต่เราไม่สุงสิง เดินมองหน้าแม่ค้าตาระวิง สุดท้ายนิ่งสาวสะคราญร้านขายเบียร์ @สะดุดตาหน้าขาวและตาสวย หวานซะด้วยยิ้มทีพี่ใจเสีย เดินเข้าไปในร้านหวังคลอเคลีย เลยสั่ง “เบียร์ลาว”แกล้มแก้มน้องยา @ดื่มไปพลางมองไปพลางช่างสุขแท้ จนเมาแปร๋แต่ปากยังเรียกหา “อักษรสวรรค์”คนดีของพี่ยา ช่วยจัดหาเบียร์ขวดใหม่ให้พี่ที @ก่อนจากลามองตาหวานสุดซึ้ง จะนึกถึงดวงหน้านวลฉวี แม่จำปาดอกดวงของพี่นี้ ขอลาทีแล้วพี่จะมาตามใจ @ออกจากลาวเข้าพักโรงแรมเด่น “หนองคายแกรนด์”เด่นล้ำนำสมัย ไปกินข้าว “ร้านเลอของ”อยู่ไม่ไกล ดูน้ำไหลในลำโขงเรือโทงเทง @ได้อวยพรวันเกิดเพื่อนร่วมรุ่น ชุลมุนเพราะผู้ว่ามายืนเขลง ร่วมอวยพรพวกเราอย่างกันเอง ช่างครื้นเครงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ นั่งกินข้าวมองฝั่งลาวเศร้าดวงจิต เพราะยังคิดถึงสาวจ้าวเสน่ห์ ขอน้องพี่แม่หญิงลาวอย่ารวนเร อย่าหันเหจงรอพี่ที่ฝั่งลาว @เช้ารีบตื่นล้างหน้ามา “จอมแจ้ง” ซึ่งเป็นแหล่งโฮมสเตย์ยามหน้าหนาว เข้าต้อนรับขับสู้เล่าเรื่องราว ความปวดร้าวเศร้าใจในปางบรรพ์ @จากความจนค่นแค้นแสนสาหัส กำนันจัดเวทีที่สร้างสรรค์ ร่วมประชุมปรึกษาหารือกัน แสงวูบนั้นพลิกความคิดให้ผิดไป @เราต้องช่วยกันก่อนจะร้องขอ ช่วยกันหนอให้ชีวิตพออยู่ได้ จนกระทั่งพอมีและพอใช้ ขั้นต่อไปมีเหลือเพื่อเก็บออม @จนลืมตาอ้าปากหายยากแค้น คนเป็นแสนเอาอย่างช่างเนื้อหอม มาศึกษาดูงานแล้วต้องยอม ขอนอบน้อมนับถือว่ามือดี @แล้วก็ลาจอมแจ้งแย่งขึ้นรถ ใจจ่อจด “เมืองเวียงจันทน์”อันสดศรี รถแล่นไปไม่ทันใจเราสักที ตัวอยู่นี่ใจเคียงข้างน้องนางลาว @ผ่านแดนไทยเข้าไปในทางด่าน ข้ามสะพานลาว-ไทยไม่ง่วงหาว อยากรีบไปสบตาแม่หญิงลาว อยู่ไหนเล่าที่ขาวขาวเฝ้ามองเมียง @จุดแรกสุดหยุดที่ “ตลาดเช้า” งงแล้วล่าวเช้าใยถึงใกล้เที่ยง อ๋อตลาดเช้าของลาวเป็นแต่เพียง คน “ทับเที่ยง”เรียกว่า “ห้าง”ช่างใหญ่โต @มีของข้าวให้ชาวลาวจับจ่ายซื้อ ทั้งมือถือทองหยองกองอักโข ทั้งเสื้อผ้ากระเป๋าถือแบบไฮโซ ลาคอสโก้โอ้นั่นหลุยส์กะลุยเอ @เดินเตร็ดเตร่ด้านในใจสะดุด สั่งตีนหยุดตามใจไม่ไขว้เขว เห็นในตู้ขายโนเกียร์กันทั้งเพ ไม่หักเหพุ่งเข้าไปถามไถ่เธอ @ส่งรอยยิ้มหวานเจี๊ยบเหมือนเทียบเชิญ ให้ก้าวเดินน้อมนำคำเสนอ ดูมือถือรุ่นใหม่เสียจนเบรอ นางเสนอหลายรุ่นจนงุนงง @มือถือสวยแต่สวยไม่เท่าสาว วงหน้าเจ้าขาวนวลชวนไหลหลง ล้วงเงินมาพยักหน้าตอบตกลง ยังงงงงซื้อไปได้อย่างไรกัน @ฉากต่อไป “ประตูไชย”เด่นสง่า กลางมหานครสะท้อนฝัน เป็นตำนานชาวลาวเล่าขานกัน ประตูนั้นประกาศกร้าวลาวนำชัย @แม่ไกด์ลาวขาวจั๊วระรัวพูด สูงชะลูดสวยเป็นบ้านัยน์ตาใส นำเที่ยวชมบ้านเมืองด้วยสุขใจ คนอะไรช่างปากกล้าน่าเกรงกลัว @เสียงในฟิล์มพากษ์เสียงลาวหนาวเลยตู ไม่คุ้นหูฟังฟังไปให้นึกหัว ไม่เข้าใจไม่รู้เรื่องซักกะตัว เหงากินชัวร์มาเมืองลาวนั่งหาวเรอ @“เธอแหกตา”แล้วพาไป “พระธาตุหลวง” ลาวทั้งปวงบูชามาเสมอ องค์พระธาตุทองอร่ามงามจริงเออ จนละเมอก้มลงกราบทราบซึ้งทรวง @ลาวโบราณคงรุ่งเรืองเหมือนเมืองแก้ว งามเพริศแพร้วพร้อมพรั่งดั่งแดนสรวง แสนเสียดายแอบอดสูอยู่ในทรวง องค์พ่อหลวงถูกกระชากจากบันลังก์ @หันหน้าไปในทิศเมืองไทยอยู่ น่าอดสูพวกอยู่ไปไม่มีหวัง ไม่ศรัทธาเชื่อมั่นในบันลังก์ รวมพลังสร้างความป่วนพวกกวนเมือง @ขอองค์พ่อเหนือหัวไทยใจเป็นสุข ขออย่าทุกข์กับบรรดาหัวแดง-เหลือง แม้ตัวตายเลือดในกายไหลท่วมเมือง ยอมสิ้นเปลืองทั้งโคตรก่นโคตรมัน @ถึงซากศพถมทับนับล้านแสน สั่งสมแค้นเป็นภูตผีที่สุขสันต์ ตามล้างผลาญพวกอัปรีย์สีกะบาล ให้ซมซานคลานออกนอกแผ่นดิน @ใครสิ้นชาติสิ้นไปไทยไม่สิ้น แม้นเพียงพินอย่าหมายจงถวิล องค์กษัตริย์ไทยต้องอยู่คู่แผ่นดิน สยามมินทร์ป้องปกไทยให้ยืนยง @ฉากสุดท้ายก่อนบ๊ายบายจากเมืองเขา ต้องจากลาวคราวนี้พี่ไหลหลง มอบหัวใจให้เจ้าหมดทั้งองค์ คราวหน้าคงได้มาพบหน้ากัน @ข้ามสะพานไทย-ลาวอีกคราวแล้ว คิดถึงแก้วกัลยาแก้วตาฉัน ถึงยากจนข้นแค้นอยู่ทุกวัน ขออยู่มันในเมืองไทยจนวายปราณ @ถึงโรงแรมเข้านอนตอนดึกดื่น ต้องสะอื้นอยากเห็นหน้าแม่ตาหวาน จากมาไกลจากไปตั้งเนิ่นนาน อยากพบพานมิ่งแม่ถึงแก่กาย @ถึงตัวแก่เหลาแหย่ไม่เอาไหน แต่ก็ใจใสสดอยู่ไม่รู้หาย จะขอรักภักดีจนตัวตาย รักมิคลายสายสมรอ่อนใจตรม @เช้าขึ้นตื่นฟื้นองค์ลงสรงน้ำ แต่งองค์งามชุดเก่าที่สวยสม เดินอกแอ่นลงมาเสวยนม แกล้มขนมหลากหลายสบายพุง @ทั้งน้ำส้มกาแฟแลผลไม้ เหวยเข้าไปไม่นานหมดหลายถุง เหน็บกล้วยหอมใบใหญ่ไว้ข้างพุง เดินเอวตุงพุงห้อยคอยรถมา @รถแล่นไปจิตใจไม่สุขนัก ละล้าลักลังเลคอยเหล่หา คิดถึงแม่หญิงลาวที่จากมา ชะเง้อหามองไม่เห็นเป็นทุกข์จริง @ค่อยค่อยหดคอลงมองพื้นรถ แสนรันทดนั่งทุกข์ใจไม่สุงสิง พวกเพื่อนพ้องเรียกอย่างไรไม่ประวิง นั่งนิ่งนิ่งน้ำตาไหลไปเป็นทาง @อีกไม่รู้กี่หมื่นปีพี่จะพบ มาประสบพบหน้ายามฟ้าสาง อิงแอบไออกอุ่นของน้องนาง เฝ้าจูบปรางค์พลางกอดได้พลอดชม @หอมเนื้อน้องผ่องผุดสุดสวาท แต่อนาจเพลานี้ไม่มีสม โอบรอบกายพี่ชายนี้มีเพียงลม ทุกข์ระทมตรมเศร้าเราต้องลา @รถแล่นห่างจากชายแดนยิ่งแสนช้ำ เจ้าจงจำคำพี่ให้ดีหนา อีกไม่นานผ่านปีพี่จะมา รับน้องยากลับไทยไปด้วยกัน @คงต้องจบนิราศนี้ที่อีสาน เขียนเนิ่นนานพาลให้ไม่สุขสันต์ ผ่านชีวิตผ่านเรื่องราวมาหลายวัน สุขทุกข์นั้นพัวพันปนกันไป @หยุดสะอื้นกลืนกล้ำน้ำตาแห้ง สูดแรงแรงลมหายใจไม่หวั่นไหว ป่าข้างนอกลมพัดเกรียวกราวไป แต่ในใจลมรักหยุดพัดลง @ตาน้อยน้อยค่อยค่อยห้อยมาเชื่อมติด หาวนิดนิดสงบจิตคิดไหลหลง คอน้อยน้อยก็ค่อยค่อยพับอ่อนลง น้ำลายลงไหลย้อยห้อยเป็นทาง เขียนโดย boonja@krabi   Create Date : 06 มิถุนายน 2553     Last Update : 6 มิถุนายน 2553 14:49:23 น. Counter : 1782 Pageviews.   0 comment Share Tweet

วัดป่าสุนันทวนาราม/กาญจนบุรี @วัดป่าสุนันทวนาราม/กาญจนบุรี@ @เคยสงสัยทำไมต้องให้เรียน หมั่นอ่านเขียนเรียน “ ธรรม ” จำให้ได้ คำสอนองค์ศาสดามีมากมาย จำไม่ได้ไม่สนใจไม่อยากเรียน @ถูกบังคับให้มาศึกษาธรรม เสียงบ่นพร่ำเรียนทำไมให้คลื่นเหียน ออกเดินทางจากกรุงเทพเพื่อเข้าเรียน ทางวกเวียนใจวกวนปนกันไป @ถึง “ ไทรโยค ” โศกซ้ำช้ำดวงจิต ใจหงุดหงิดนี่มันป่าพาหวั่นไหว เหลียวมองขวาย้ายมาซ้ายให้หวั่นใจ จะอยู่ได้หรือนี่เราเศร้าใจจัง @เข้าห้องพักต้องชะงักชะแง้หัน โรงนี่มันนอนได้ไงไม่เหมือนหวัง ไม่มีแอร์ซ้ำที่นอนก็ร้อนจัง ทำใจนั่งยองยองมองโรงนอน @มีแต่เสื่อกับหมอนนอนไม่ไหว ไฟก็ให้เพียงหลอดเดียวเสียวสังหรณ์ ซ้ำห้องน้ำก็ห่างไกลจากโรงนอน อกสะท้อนใจสะท้านขี้คร้านจัง @ตื่นตีสี่ไม่สีฟันกลั้นล้างหน้า เช็ดขี้ตาบิดกายหายปวดหลัง แต่งชุดชาวอย่างเนือยเนือยเหนื่อยใจจัง ต้องไปนั่งนั่งนั่งเพื่อฟังธรรม @หกโมงเช้าพระเข้ามานำสวด แสนเมื่อยปวดใจไม่ตั้งนั่งขยำ ขัดตะหมาดนั่งสมาธิเหมือนมีกรรม อดทนทำพร่ำคิดไปว่าไม่นาน @แล้วออกไปเดินจงกรมวนรอบรอบ ไม่เคยชอบไม่เคยทำไม่หนุกหนาน เดินเดินเดินเดินไปได้ตั้งนาน ก้าวผ่านผ่านก้าวพ้นพ้นหนทางจร @ต้องถือศีลตั้งแปดข้อใจท้อทด มื้อเย็นอดให้ซดน้ำเขาพร่ำสอน หกโมงเย็นต้องรีบเผ่นจากโรงนอน ทำวัตรตอนเย็นเย็นให้เห็นธรรม @แล้วต้องนั่งหลังขดอดทนนั่ง ฟังฟังฟังพระพูดจนตูดช้ำ ไม่เห็นแสงพระธรรมเลยสักคำ อกระกำทำไมไม่ให้นอน @พอสามทุ่มปล่อยไปให้พักผ่อน สี่ทุ่มนอนปิดไฟใจเริ่มหลอน ลืมตาโพลงหวั่นใจไม่กล้านอน อกสะท้อนนอนฟังเสียงเรียงร้อยคำ @เสียงโครกครางครอกฟี้มีหลายหลาก บางคนขากโขกคอหัวร่อขำ บ้างละเมอเออมีเรื่องให้จดจำ พูดซ้ำซ้ำย้ำให้หายใจยาว @บ้างเคร่งเรียนเขียนไปไม่ยอมหยุด จนเทียนกุดสั้นจู๋ไม่รู้หนาว บ้างก็ยิ้มกับเหล็กเป็นครั้งคราว สงสัยสาวโทรมาพาร่าเริง @จนผ่านไปสามวันจึงรู้เห็น ที่แท้เป็นการทำใจไม่ให้เหลิง ลดกิเลศลดตัณหาที่เป็นเพลิง กายกระเจิงใจกระจายให้คลายลง @พระอาจารย์มิสุโอะควาสโก ตั้งนะโมแล้วชี้ทางที่เคยหลง กำหนดจิตบังคับกายให้มั่นคง ค่อยค่อยปลงคงไว้แต่สิ่งดี @แล้วสอนว่าอานาปานสติ เริ่มต้นที่ลมหายใจในวิถี ทุกทุกยามหมั่นระลึกนึกให้ดี เข้าทุกทีออกทุกคราวให้เข้าใจ @ยามเมื่อมีพวกขี้ขี้ที่ในจิต ขี้หงุดหงิดขี้โกรธไม่ผ่องใส ขี้น้อยใจขี้กลัวขี้อาลัย หยุดยั้งไว้จงกลับไปกำหนดลม @หายใจเข้าลึกลึกนะโยมนะ ยามจะละหายใจออกให้เหมาะสม ค่อยค่อยผ่อนยาวยาวจนหมดลม ความขื่นขมตรมเศร้าเจ้าละวาง @แล้วสอนให้เดินจงกลมเป็นวงล้อม พินิจพร้อมตั้งสติแต่รุ่งสาง ฝ่าสายหมอกเบาเบาลมบางบาง ชำระล้างใจหยาบคราบอบาย @เดินไปด้วยคิดไปด้วยช่วยใจคิด สิ่งถูกผิดพลาดพลั้งสั่งให้หาย หายใจออกทางเท้าให้สบาย ทุกข์โศกคลายหายป่วยช่วยฟื้นคืน @แล้วบอกว่าพญาเต่าแต่เก่าก่อน คืบคลานนอนหายใจไม่มีฝืน หนึ่งนาทีสี่ครั้งทุกวันคืน อายุยืนสามร้อยปีมีถมไป @แล้วสอนว่าในมนุษ-ปุถุชน อยากเป็นคนอายุยืนร้อยยี่ไหม หมั่นกำหนดเข้าออกลมหายใจ ทำให้ได้หกครั้งต่อนาที @สอนมากมายจากบ่ายสองถึงบ่ายสี่ สอนให้มีห้องน้ำในใจนี้ เอาไว้ล้างขี้ขี้ที่อาจมี ทุกทุกขี้ล้างในใจไม่ออกมา @ลองทำดูจึงรู้ว่าลึกซึ้ง เริ่มเข้าถึงสัจธรรมคำศาสนา กำหนดลมหายใจทุกเวลา ละอัตตาละขี้ที่ในใจ @แปดวันผ่านเจ็ดคืนพ้นใจพ้นทุกข์ พบความสุขตาเห็นธรรมอันผ่องใส ได้ล้างจิตสิ่งหมักหมมอยู่ภายใน กายผ่องใสใจผ่องแผ้วดุจแก้วงาม @ก้มกราบพระองค์ใหญ่ที่ในโบสถ์ เกิดประโยชน์แก่ใจจนล้นหลาม ชื่อ “ วัดป่าสุนันทวราราม ” จะติดตามถามใจไปจนตาย ************************************* เขียนโดย boonja@krabi   Create Date : 06 มิถุนายน 2553     Last Update : 6 มิถุนายน 2553 14:43:02 น. Counter : 682 Pageviews.   3 comment Share Tweet

นิราศรักล้านนา >@นิราศรักล้านนา@ @ตีหกครึ่งบึ่งไกลไปแอ่วเหนือ สุขใจเหลือเมืองเหนือคงสุขสันต์ ตั้งใจรอวันนี้มานานวัน แสนสำราญเบิกบานใจไหนจะปาน @ไปมาแล้วทุกภาคสู้บากบั่น ใต้อีสานตะวันออกขอบอกขาน เขาพาไปศึกษาเพื่อดูงาน ชมรวงร้านบ้านเรือนเพื่อนผองไทย @คราวไปใต้ได้ฟังผู้คนเล่า ถึงเรื่องราวโจรใต้ให้หวั่นไหว สงสารเด็กเล็กเล็กต้องเสียใจ น้ำตาไหลเห็นเปลวไฟเผาโรงเรียน @ไปอีสานหนุกหนานกันถ้วนหน้า เขาเฮฮารำร่ายไม่ปวดเศียร คนอีสานเขาขยันและหมั่นเพียร สู้ร่ำเรียนฝึกฝนทนทำงาน @มาภาคเหนือสุขเหลือเมืองในฝัน คงสุขสันต์ด้วยผู้คนเขาอ่อนหวาน ผิวขาวขาวเสียงเบาเบาพูดยานยาน เสียงแว่วหวานซ่านใจไปทุกครา @ถึง “ ท่าตอ ”มากจริงหนอปลาช่อนแห้ง วางบนแผงเรียงรายทั้งซ้ายขวา ทอดให้ร้อนวางเคียงพริกน้ำปลา รีบตักมาข้าวสวยเปิบด้วยมือ @ล่วงเข้าเขต “ ลพบุรี ”มีน้ำขัง นามากจังขังปลาในนาหรือ เห็นชาวบ้านจับปลาเต็มสองมือ ดูอึงอื้อเต็มท้องนาหน้าเบิกบาน @ผ่านเข้า “ เมืองสิงห์บุรี ”มีลูกพลับ เห็นเขานับจับวางพลางเรียกขาน เชื้อเชิญชิมลูกพลับให้สำราญ แจกยิ้มหวานให้ด้วยสวยวิลัย @เหลือบไปเห็นป้ายเขียน “ เค้กปลาช่อน ” นึกแล้วค่อนข้างงงให้สงสัย เอาปลาช่อนมาทำเค้กได้อย่างไร ช่างจนใจเสียดายไม่ได้ชม @ผ่านล่วงเข้า “ อินทร์บุรี ”มีงูเห่า เขาบอกเล่าผัดเผ็ดเห็นเหมาะสม คนเมืองสิงห์ฝีมือน่านิยม ผัดทอดต้มกลมกล่อมต่อมน้ำลาย @เลยมาหน่อย “ น้อยหน่าดง ”กองเป็นตั้ง แม่ค้าชั่งลูกโตโตน่ากินหลาย เมืองสิงห์นี้ของดีมีมากมาย อยากจะย้ายมาอยู่ดูสักปี @เข้า “ ชัยนาท ”ป้ายประกาศบอก “ สวนนก ” หลายคนยกนิ้วให้เป็นศักดิ์ศรี ชาวชัยนาทสร้างสรรค์ไว้อย่างดี คงได้มีโอกาสชมจนสมใจ @ที่ชัยนาทดารดาษด้วยนาข้าว สุกสกาวสีทองช่างผ่องใส นาข้าวคือชีวิตตาย่ายาย เราเติบใหญ่ก็ด้วยข้าวของชาวนา @เข้า “ อุทัยธานี ”มี “ กระจับ ” สีดำขลับเคยเล่นเป็นหนุกหนักหนา ตอนเป็นเด็กทำเขาควายขวิดกันนา โตขึ้นมาไม่เล่นเป็นแต่ดู @“ ตำบลท่าน้ำอ้อย ”เขาห้อยป้าย อย่างยิ่งใหญ่เขียนไว้แสนโก้หรู เพื่อต้อนรับฮีโร่แม่โฉมตรู “ น้องเก๋ ”อยู่ “ นครสวรรค์ ”ฉันชื่นชม @ถึง “ พิษ-โลก ”เมืองใหญ่ที่ใฝ่ฝัน เคียงคู่กัน “ แม่น้ำน่าน ”ย่านเหมาะสม “ พระนเรศ ”ท่านสร้างไว้น่าชื่นชม “ วังจันทร์ ”จมถมด้วยดินถิ่นโบราณ @ผู้ว่ากล่าวต้อนรับพร้อมขับสู้ ให้ความรู้ “ อินโดจีน ”ท่านกล่าวขาน พิษ-โลกนั้นยิ่งใหญ่มาเนิ่นนาน เมืองหน้าด่านสี่แยกอินโดจีน @เชื่อมต่อไกลไป จีน ลาว พม่า ใต้สุดหล้า มาเลย์ได้ผายผิน หากถนนเชื่อมต่อได้คงได้ยิน พิษ-โลกถิ่นเชื่อมต่อโซ่ข้อกลาง @เสร็จแล้วไปกินข้าว “ เหลา ”สุดหรู บุฟเฟ่ย์ดูยิ่งใหญ่ไม่ขัดขวาง อาหารดีหลายอย่างมีตั้งวาง อิ่มท้องกางสำราญใจไปอีกวัน @เสร็จแล้วเดินทางไป “ อุตรดิตถ์ ” เมืองโสภิต “ พระยาพิชัย ”เห็นในฝัน ท่านต่อสู้จนดาบหักกลางคัน คามือท่านเพื่อลูกหลานได้เป็น “ไท ” @แล้วเดินทางต่อไปถึงใน “ เขื่อน ” อยู่กลางเถื่อนเกลื่อนกลาดสายน้ำใส “ สิริกิติ์ ” เขื่อนดินที่ภูมิใจ กั้นน้ำไว้ไม่ไหลไปท่วมนา @ฟังผู้ว่าปรารภจนจบสิ้น แถมได้กิน “ น้ำอัญชัญ ”สีฟ้าหนา เอาใบตองพันแก้วสะดุดตา เชือกกล้วยมาผู้ไว้ให้เป็นโบว์ @เข้าที่พักชื่อ “ รังนกนางนวล ” อยู่บนควนเป็นแถวยาวกว้างอักโข ห้องกว้างใหญ่แอร์เย็นที่นอนโต ช่างอ่าโอ่โสภาน่าภิรมย์ @ตกกลางคืนจัดงานเลี้ยงแบบเพียงพอ กับข้าวหรอ ร่อยไปไม่เห็นสม ครึ่งชั่วโมงหายวับไปกับลม บางคนดมเพียงรอยแกงแกล้งอิ่มเอม @รุ่งเช้าตื่นขึ้นสันเขื่อนอันกว้างใหญ่ ขังน้ำไว้ให้ผู้คนสุขเกษม กันน้ำท่วมบ้านเรือนให้ปรีเปรม เป็นเช็คแดมมหึมากลางวารี @ลงจากเขื่อนเคลื่อนย้ายไปกินข้าว ที่“ พะเยาว์ ”เขาจัดแจงเร่งเร็วรี่ อาหารมากหลากหลายอร่อยดี ตั้งอยู่ที่ริมโขงช่างโล่งใจ @เสร็จแล้วเข้าพบ “ ปจ. ” ขอความรู้ การปราบผู้ค้ายาอย่างโปร่งใส ทั้งกวดจับบำบัดจนมีชัย พะเยาว์ได้รางวัลขึ้นชั้นครู @จากนั้นไป “ เชียงราย ” ริมชายโขง ทะลุโล่งถึง “ เชียงแสน ” แดนสุดหรู เรียก “ สามเหลี่ยมทองคำ ” ได้มาดู สุดลูกหูลูกตาหนา “ โขงเอย ” @ซ้ายพม่าขวาลาวเราเป็นฐาน เรียวเป็นด้านสองด้านบ้านเขาเหวย ด้านหลังเป็นป่าเขาสูงจังเลย แต่ก่อนเคยมีเรื่องด้านไม่ดี @สามเหลี่ยมนี้มีชื่อด้านการค้าฝิ่น ไทยปราบสิ้นฝิ่นหายได้ศักดิ์ศรี เหลือไว้แต่ “ หอฝิ่น ” สร้างไว้ดี ให้คนมีที่ศึกษาหาตำนาน @เข้าที่พัก “ อิมพีเรียล ”เห็นแม่โขง ไหลคดโค้งสุดตามหาศาล มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายครัน วันผ่านวันเดือนผ่านปีไม่มีเลือน @หลายวันก่อนหน้านี้มีน้ำท่วม “ เชียงแสน ” รวมน้ำไว้ดูช่างเหมือน ที่ “ เขาหลัก ” พังงาคลื่นเคยเยือน น้ำไม่เคลื่อนเพราะติดเขาเลยเศร้าใจ @หน้าเป็นน้ำหลังเป็นเขาเขาว่าแน่ ฮวงจุ้ยแท้เหมาะดีกว่าที่ไหน แต่ลืมคิดถึงมหาพิบัติภัย โดนคลื่นใหญ่โหมกระแทกจนแหลกลาญ @หากวันใด “ จีน ” ไม่ซื่อถือสัจจะ ปล่อยน้ำละไหลกรายหมายประหาร สามเหลี่ยมทองแห่งนี้ก็จะพาล มีวิญญาณถมทับกับแผ่นดิน @เข้าห้องพักพรักพร้อมต้องยอมรับ เหมาะสำหรับนอนแอบอิงโฉมฉิน แต่คืนนี้ไม่มีแม่ยุพิน นอนมองดินแหงนมองฟ้าน่าอับอาย @พอเย็นย่ำค่ำมาท้องฟ้าครึ้ม เมฆอึมครึมฟ้าคำรามเริ่มใจหาย ถ้าน้ำล้นหลากมาคงวอดวาย แม่โฉมฉายคงอาลัยเสียดายเรา @หยิบกางเกงเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ แล้วออกไปกินข้าวพร้อมกับเขา “ ร้านครัวไท ” อากาศดีไม่เบา เสียงเพลงเคล้าเคียงโขงโปร่งโล่งดี @รุ่งเช้ามามุ่งหน้าเข้า “ เชียงราย ” “ เมืองแม่สาย ”หมายใจไปถึงที่ หากไม่ตายต้องมาถึงสักที ดินแดนนี้ “ เทียร์รี่ ”เขาเชื้อเชิญ @ถึงแม่สายหมายตามองหาสาว ผิวขาวขาวราวไข่ปอกเที่ยวเดินเหิน เจอแต่สาวชาวพม่าต้องรีบเมิน เธอเที่ยวเดินขอทานขี้คร้านแล @รีบข้ามไปใน “ ด่านท่าขี้เหล็ก ” เที่ยวซอกแซกตลาดพม่าน่าเศร้าหมอง บ้านเมืองเขาโทรมจริงหนามาตรึกตรอง ทำไมของที่วางขายไม่โดนใจ @มีซีดีเสื้อผ้าแบบบ้านบ้าน แค่เดินผ่านถ้าให้ซื้อคงไม่ไหว ตามถนนมีแต่คนพิร่ำพิไร มาตื้อให้ซื้อของจ้องขอทาน @ตอนเที่ยงวันกินข้าวกันแบบบุฟเฟ่ แต่เราเฉกินไก่ทอดกับหนมหวาน ใช้เวลาที่นี่ไม่เนิ่นนาน ก็ผันผ่านลาแม่สายไปตามทาง @มุ่ง “ เชียงใหม่ ”แดนล้านนาที่น่าอยู่ อยากไปดูสาวเหนือฟ้อนจนฟ้าสาง รอพี่หน่อยเถิดแม่หญิงหุ่นสำอาง จะเคียงข้างกินขันโตกให้โศกคลาย @เข้าที่พัก “ โลตัสปางสวนแก้ว ” เจอเข้าแล้วหัวใจแทบวูบหาย หน้าเคาน์เตอร์โรงแรมยืนเรียงราย เหมือนที่หมายมั่นไว้ให้ได้เจอ @แม่ช่างขาวผมยาวปากแดงปลั่ง ยามยิ้มช่างโสภีจนพี่เผลอ ส่งยิ้มให้ตอบไปใจเบลอเบลอ ได้มาเจอแบบนี้ไม่มีลืม @ตกเย็นย่ำค่ำเขาไปหาเหล้า กป.เรานัดสังสรรค์ชวนกันดื่ม “ ร้านบ้านแก้วเฮือนคำ ” เราแสนปลื้ม ยกแก้วดื่มเบียร์แกล้มแก้มสาวเมือง @ดื่มกินเสร็จเตร็จเตร่เร่ไปทั่ว ย่านไหนมั่วมัวแสงไฟเขียวเหลือง เมืองเชียงใหม่ย่านไหนไหนก็ประเทือง จนคางเหลืองจึงได้กลับไปนอน @เช้าตรู่ตื่นเขี่ยขี้ตาหน้าไม่ล้าง แสนอ้างว้างเผลอไผลไปกอดหมอน นึกเสียว่าได้กอดแม่งามงอน แต่สะท้อนอ่อนใจไม่เห็นนาง @นั่งซึมเซาเหงาหงอยจนคล้อยสาย พี่จึงได้เข้าห้องน้ำเพื่อสะสาง แปรงฟันด้วยฉี่ไปด้วยอึ๊ไปพลาง จนเริ่มสร่างเศร้าใจไปแต่งกาย @ออกเดินทางจากเชียงใหม่ไป “ ลำพูน ” แสนอาดูรต้องจากไกลไปเมื่อสาย สักวันหนึ่งมีเวลาจะเยื้องกราย มาเยี่ยมสายหมอกเช้าเคล้าคลึงใจ @ถึงลำพูนเก้าโมงเช้าเข้าแถวหน้า ฟังผู้ว่า “ อมรพันธุ์ ”ท่านปราศรัย เล่าเรื่องราวคราวอดีตเพลินกันไป “ หริภุญไชย ” ใหญ่ยิ่งมิ่งศรีเมือง @ก่อนจากลาท่านผู้ว่าให้ “ พระรอด ” พระสุดยอดพระบูชานามกระเดื่อง “ จามเทวี ” แม่สร้างไว้เป็นศรีเมือง ชื่อลือเลื่องโด่งดังไกลไปทั่วแดน @เสร็จแล้วไป “ นิคมอุตสาหกรรม ” เขาให้หม่ำ “ ต้มไก่ ” สุขใจแสน อาหารจีนหลากหลายไม่ขาดแคลน จากพุงแบนกลับพองเหมือนท้องควาย @กราบลาแล้วรีบแจวไป “ ลำปาง ” เพื่อดูช้างเขาเลี้ยงไว้ช่างมากหลาย เขาแสนรู้ฟังควานพูดได้ง่ายดาย โชว์ลากไม้วาดรูปได้ช่างเก่งจัง @ช้างตัวน้อยสองเชือกเลือกวาดรูป ด้วยจมูกยาวยาวเขาปลูกฝัง เป็นดอกไม้กับลูกช้างน่ารักจัง เสร็จแล้วตั้งไว้ขายหลายร้อยเชียว @ต่อจากนั้นไปกันที่ “ แม่เมาะ ” แหล่งขุดเจาะถ่านหินกลางเขาเขียว ขึ้นไปดูปากเหวขนลุกเกรียว หลายแสนเที่ยวเทียวขุดเจาะเห็นบ่อตรึม @ยามหน้าหนาวพราวพร่างด้วยดอกไม้ กวัดแกว่งไกวเหลืองอร่ามกลางป่าขรึม “ ทุ่งบัวตอง ” ยามนี้เห็นแล้วซึม คนหลงลืมเพราะไร้ดอกออกให้ชม @เดินทางต่อถึง “ โรงแรมเวียงลคอร ” แลสลอนนักร้องสาวช่างงามสม รองผู้ว่ามาต้อนรับน่านิยม แต่งกลอนชมท่านไว้อ่านให้ดู @แสนดีใจได้มาเมืองอ่าโอ่ เมืองใหญ่โตนาม “ ลำปาง ” ช่างสวยหรู ทีมจังหวัดจัดข้าวปลามาเลี้ยงดู โรงแรมหรูจัดหามาให้นอน @ขอกราบลงกลางใจท่านรองผู้ว่า ท่าน “ สามารถ ลอยฟ้า ” ชื่อกระฉ่อน ให้เกียรติมาต้อนรับทุกขั้นตอน พรุ่งนี้จรจากไปไม่ลืมเลือน @ค่ำคืนนี้แม้ไม่มีสิ่งใดให้ นอกจากใจของพี่น้องและผองเพื่อน จะร่วมกันร้องเพลงเพื่อย้ำเตือน ผู้มาเยือนมอบไว้ให้ได้ฟัง @เพื่อเป็นการขอบคุณน้ำใจท่าน ที่สงสารเมตตาดั่งมุ่งหวัง ขอพวกเราปรบมือเสียงดังดัง อีกสักครั้งให้ดังก้องห้องอีกที @จนดึกดื่นค่อนคืนเริ่มง่วงหาว เพราะเมาเหล้ามากแล้วหนาถ้าต้องหนี ขึ้นไปนอนซักหน่อยคงจะดี ตอนตีสี่ต้องรีบตื่นฟี้นพระองค์ @ยามสายสายฟื้นกายเตรียมตัวจาก เมืองม้าลากรถโบราณตามประสงค์ ชักชอบใจทำให้จากไม่ลง เห็นทีหลง “ ลำปาง ” อย่างตั้งใจ @แต่ตัดใจจากไปพร้อมผองเพื่อน ยากลืมเลือนแต่ถ้าอยู่คงไม่ไหว ลำปางกับกรุงเทพช่างห่างไกล ไว้วันใหม่ข้างหน้าจะมาเมา @แวะกินข้าว “ กำแพงเพชร ” กันทั้งกลุ่ม หมูแดงจุ่มน้ำจิ้มอาหารเหลา ข้าวมันไก่เป็ดย่างมันส์เลยเรา แหมทำเอาท้องกางอย่างผู้ดี @กินเสร็จสรรพรถขยับโขยกเขยื้อน ล้อเริ่มเลื่อนโครกครากจากถิ่นนี้ ต้องขอลา “ ภาคเหนือ ” กันเสียที ถ้าหากมีเวลาจะมาเยือน @ต้องขอจบ “ นิราศเหนือ ” เพียงแค่นี้ ขอลาทีแดนฟ้าหาไหนเหมือน แต่หน้าตาเริ่มพร่าเริ่มลางเลือน เหมือนจะเตือนให้เราเร่งเข้านอน @เหลือบเห็นเพื่อนนั่งข้างที่ร่างใหญ่ เริ่มเข้าไคล้กรนดังเหมือนเสียงหอน ทำเอาเรางุ่นง่านเริ่มหาวนอน คอชักอ่อนค่อยค่อยพับแล้วหลับใน เขียนโดย boonja@krabi   Create Date : 05 มิถุนายน 2553     Last Update : 5 มิถุนายน 2553 23:26:46 น. Counter : 1187 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• annDevil
• panwat
• อาลีอา
• PANPISA
• ploythana
• นางมารร้าย ทะเล้น
• เหยี่ยวไฟ2550
• นายแมมมอส
• auntymod
• Life's for Rent
• หนึ่ง [ ๑ ]
• หน่อยอิง
• gripenator
• ภูเพยีย
• amipoom
• nuyect
• ยังไงก็น้อง
• pimmalee
• หาแฟนตัวเป็นเกลียว
• สุนันยา
• 1000kom
• kapeak
• ญามี่
• เกสรผกา
• sonshy
• ลุงแว่น
• Scientist
• mum3day
• nasarmlomar
• biotech_girl
• raknakubkondee
• teansri
• มินทิวา
• วลีลักษณา
• @NBC
• Nagascales
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com