แวะมาอ่านกลอนยามค่ำค่ะ ฝากกลอนวันแม่ด้วยค่ะ
พระคุณแม่นั้นใหญ่ยิ่ง สุดจักอ้างอิง
สิ่งใดเปรียบเท่าพระคุณ

แม่เรานั้นเฝ้าเกื้อหนุน และคอยค้ำจุน
ให้ลูกทำแต่กรรมดี

เมื่อลูกพบความสุขศรี แม่พลอยยินดี
ลูกนี้มิลืมพระคุณ
(กาพย์ฉบัง 16)

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...





... ตราบชีพนี้ มีรัก มาทักบ้าง
บนโลกกว้าง ... ทะเลงาม ... ฟ้าครามถึง -
- ทุกดวงใจ – จินต์ผสาน – ซ่านคำนึง
จงรู้ซึ้ง ... ไม่เที่ยงแท้ ... นั้นแน่นอน ...


... ดุจสายน้ำ ... ย้ำไว้ ... ไม่ไหลกลับ
แต่คลื่นปรับ ... ขึ้น - ลง ... คงเคลื่อนย้อน-
เพื่อเวียนวน – ค้นหา ห้วงอาวรณ์
ที่ยังซ่อน – เร้นสรวง ... ณ ทรวงใคร ...
.
.
.

คุณอาบูรณ์แต่งกลอนเพราะมากค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพเลย ธรรมชาติพิโรธ เป็นแบบนี้จริงๆค่ะ แล้วจะแวะมาอ่านใหม่นะคะ ชอบอ่านกลอนมากค่ะ