หาเรื่องไปซ่าส์..ที่โคตา คินาบาลู Aug 11-14,2007

แหะ ๆ กลับมาจากไปลอยทะเล ก็หลายวันเอาการอยู่ แต่เพิ่งจะว่างมาอัพโหลดรูปให้เพื่อนพ้องน้องพี่ชมกัน

ขอบอกว่า เหนื่อยและร้อนมาก (จริง ๆ ร้อนเพราะงานเยอะแบบไฟลนก้น หุ ๆ )

คือว่า อากาศบ้านเค้าร้อนมากกกกกกกกกกก ค่ะ แต่ว่า ตอนขากลับจากไปบ่อน้ำพุร้อน ต้องผ่าน Mt. Kinabalu โอ้ว อากาศมันเย็นฉ่ำผิดกันอย่างกับคนละประเทศแน่ะ (นึกว่าอยู่ในช่องแช่ปลา)

ขอออกตัวก่อนเลยว่า ไม่ได้กะจะโพสต์รูปแบบเอาเป็นเอาตาย เอาเป็นว่า เลือกเฉพาะที่คิดว่า จะพอยั่วน้ำลายเล่น มาฝากละกัน

เริ่มจากเดินทางด้วยเจ้าหางแดงก่อนเลยค่ะ ได้เครื่องใหม่และสะอาดมาก เลยงงค่ะ เครื่องมาเลย์ผิดกะเครื่องพี่ไทยเราเลยแฮะ

ขาไปก็เดินทางหลายต่อหน่อย เพราะว่า ไฟลท์บังคับ ต้องบินไปลงกัวลาลัมเปอร์ก่อนนั่นเอง เลยได้มีโอกาสไปเที่ยวแอร์พอร์ต KLIA เล่น ๆ

ตอนแรกเห็นจากกระทู้ชาวบ้านนึกว่าจะใหญ่ แต่มันแค่โปร่งและสบายตากว่าสุวรรณภูมิแค่นั้นเอง ของบ้านเราใหญ่กว่า ขอคอนเฟิร์ม

ตอนบินไปกัวลาลัมเปอร์ เจอฝนนิดหน่อยค่ะ (แต่ทริปนี้โชคดีมากที่ตลอดทริปไม่ปะทะฝนเลย เจอแค่ผิว ๆ)

การเดินทางครั้งนี้ เป็นไปอย่างยากลำบากในเรื่องตั๋วเครื่องบิน และโปรแกรมเที่ยวที่แหว่งไปอย่างผิดเพี้ยน (เนื่องจากจำใจต้องบอกเลิกบ้านพักบนอุทยาน Mt. Kinabalu ที่ได้จองไว้แล้ว ไปด้วยตารางบินที่ได้มาใหม่อย่างจำใจ) แต่อย่างน้อย พวกเราก็ได้ไปทะเลกัน ซึ่งน้ำใสมาก ๆ ใสจนน่าตกใจ

เริ่มจาก : ตั๋วเครื่องบิน 11-14 ส.ค. BKK-KUL-BKI(โคตาฯ)-KUL-BKK (ขึ้นเครื่องบินกันกระจาย) ตั๋วเครื่องบินทั้งรูท 4,320 บาท รวมทุกอย่างแล้วฮ่ะ

วันแรก : ขึ้นเครื่องจากสุวรรณภูมิ มุ่งสู่กัวลาลัมเปอร์ ด้วยเวลา 10.00-13.05 น.

พอเครื่องแตะแอร์พอร์ต LCCT ที่กัวลาลัมเปอร์ปั๊บ ก็นั่งรถบัสสีเขียว ด้วยราคาต่อเที่ยวคือ 1.60 ริงกิต (ไปกลับก็ 3.20 ริงกิต) รถบัสที่ว่านี้จะวิ่งจาก แอร์พอร์ต LCCT (คือแอร์พอร์ตโลวคอสต์ของแอร์เอเชียเท่านั้น) วิ่งไปสู่แอร์พอร์ต KLIA

ใช้เงินกินข้าวไปอีกคนละ 10 ริงกิต

เนื่องจากว่า ต้องรีบกลับมาต่อเครื่องไปโคตา คินาบาลู พวกเราเลยเดินเล่นได้แค่ 2 ชม. เท่านั้นอ่ะค่ะ ตังค์ก็เลยหมดไปกะการช็อปปิ้งแอร์พอร์ตเยอะเลยอ่ะ

พวกเราไปถึงเมืองโคตาฯ กันค่ำมาก ๆ เพราะว่าเครื่องบินดีเลย์ไป 1 ชม.กว่า ๆ ก็ถึงราว ๆ 4 ทุ่มครึ่งเห็นจะได้

แอร์พอร์ตเค้าเล็กแต่สะอาดดีค่ะ

อ้อ !! ขอชม ตม.ของทั้งเมืองกัวลาฯ และโคตาฯ ค่ะ เค้ายิ้มแย้มดีจัง มีการแซวโบด้วยว่า หน้าตาอย่างนี้พักโฮสเทลเป็นเหรอ เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่า เดี๊ยนนี่ก็ backpacker คนนึงเลยนะคะเฮียขา

แล้วคนที่นี่เค้าจะ ต้อนรับคนไทยมาก ๆ เลยค่ะ รู้สึกประทับใจมาก ๆ พอเค้าเห็นเราพูดไทยกัน เค้าจะเข้ามาถามเลยว่า ยูคนไทยเหรอ พอบอกว่าใช่ เค้าจะบอกว่า สวัสดีครับ/ค่ะ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ขนาดเจ้าหน้าที่สนามบินเค้าก็รู้สึกชอบคนไทย

พวกเราเลย งง ว่า เอ๊ะ ที่ดูในข่าวนี่คนล่ะเรื่องรึเปล่าน้า เพราะถ้าคนบ้านเค้ามาบ้านเรา พวกเรานี่มีแต่ทำหน้าแหย ๆ ใส่เค้า

พวกเราพักกันที่ X-Plorer Backpacker ค่ะ ตกคืนละ 296 บาทต่อคนต่อคืน เค้ามีรถรับส่งสนามบินด้วย (เจ้าของบ้านพัก ขับรถมารับเองเลยนะคะ) บ้านพักก็จองกันในเน็ตฯ น่ะค่ะ จองผ่านเว็บ //www.hflight.net ง่ายนิดเดียว หักมัดจำ 10 เปอร์เซ็นต์เองค่ะ

วันที่ 2 : ตื่นแต่เช้าตรู่ไปจุดชมวิวของเมืองกันค่ะ เดินจากที่พักไปไม่ไกลเลย แต่ร้อนมาก

เล่นเอาวัยรุ่นสุดจ๊าบเหงื่อหยดไปตาม ๆ กัน การเดินไปนี่ไม่เสียเงินค่ะ เพราะเดินอย่างเดียวจริง ๆ เสียแต่ว่า เสี่ยงกับการโดนรถชน เพราะว่า แต่ละคนก็อยากได้ภาพแห่งความประทับใจ ด้วยการปีนป่ายไปตามกระไดขึ้นเขา และกระโดดลอยขึ้นฟ้าเพื่อเก็บภาพให้ได้

ภาพที่โพสต์ไปก็อย่างที่เห็นอ่ะค่ะ ไอ้เด็กเสื้อแดง(ที่ฝ่ารถบรรทุกเป็น 20 คันเพื่อภาพกลางถนน)

ขากลับมาจากชมวิว ก็ไปตลาดกันค่ะ ก็เดินอีก ไม่เสียเงิน แต่ไปเสียเงินซื้อของที่ระทึก ที่ตลาดสดวันอาทิตย์แทน (หมดไปหลาย กะค่าพวงกุญแจและของฝาก)

ตอนบ่ายของวันนี้ ก็ไปเที่ยวเกาะมานูกัน กันค่ะ เดินจากที่พัก ไปยังท่าเรือไม่ไกลเท่าไหร่

แต่ร้อนอีกแล่ะ ไปถึงท่าเรือฯ ก็มีคนมาเรียกว่า ไปเกาะมานูกัน มั้ย ไปมั้ย ๆ

เออดีแฮะ ไปก็ไป เค้าจัดการให้เสร็จ ค่าเรือไปกลับ คนละ 17 ริงกิต ไม่ต้องทำไรเลย แค่จ่ายตังค์แล้วนั่งรอเค้าเรียกขึ้นเรือ แต่ว่าระหว่างนั้น ก็ต้องเดินไปเสียเงินค่าธรรมเนียมท่าเรือ อีกคนละ 5 ริงกิต พร้อมกับ พอขึ้นเกาะ ต้องเสียค่าเข้าอุทยานอีกคนละ 10 ริงกิต

สรุปแล้ว โดนไปเหนาะ ๆ คนละ 32 ริงกิต (สบายใจและ ได้เสียเงิน)

ค่าอาหารกันหิวที่เกาะ อีกคนละ ประมาณ 5 ริงกิต

ตอนเย็น กลับมาต้มมาม่ากินค่ะ เพราะว่าหอบมาม่ามาเป็นกุรุด แบบว่าจะระบายกระเป๋าไว้ใส่ของที่ระทึกขากลับบ้านอ่ะ

วันที่ 3 : วันนี้เป็นวันแห่งการทัวร์ ทั้ว ทัวร์ บ่อน้ำพุและชมป่าไม้

ใช้วิธีเดาเหมือนเดิมค่ะ เดาเอาเองว่า พวกเราต้องเดินไปขึ้นรถที่ไหน เพราะว่า ไกลจากที่พักไม่ใช่น้อย คือแบบว่า ตกขอบแผนที่ตัวเมืองเค้าไปเลยน่ะ

เพื่อนโบเค้าไปได้ข้อมูลมาว่า ให้นั่งแท็กซี่ไป แค่ 60 ริงกิต/คัน แต่พอไปถามราคาจริง ๆ เป็น 400 ริงกิต เฮ้ย ทำไมมันต่างกันเยอะจังอ่ะ

ฟังมาผิดรึเปล่าอ่ะเพื่อน เพื่อนบอกว่า ก็อ่านมาจากเน็ตอ่ะ ฮ่วย ! เน็ตไหนอ่ะ สรุปแล้ว ก็เลยเดินไปเพื่อจะถามทางที่ Kota Kinabalu Tourism ค่ะ

แต่ระหว่างทางที่เดินไปนั้น มีคนพื้นเมือง(คุมคิวรถบัส) คงเห็นกะเหรี่ยง 4 คนเดินเอ๋อ ๆ กางแผนที่แล้วพูดว่า Poring ๆ ๆ เค้าคงจะฟังออก เค้าเลยเดินมาเสนอตัวว่า เนี่ย นั่งรถเค้าสิ

คนละ 15 ริงกิตเอง แต่ต้องไปลงที่ Ranua (อ่านว่า ราเนา) แล้วค่อยเดินไปหารถตู้กระป๋อง ต่อไป Poring Hot Spring เองอีกคนละ 5 ริงกิต แต่ว่ามีค่าแท็กซี่อีก 15 ริงกิต เพื่อนั่งจากในเมืองโคตาฯ ไปที่ท่ารถบัส

เมื่อพวกเราพิจารณาแล้ว

ราคาถูกลงไปโขเลย เลยรับคำเค้าว่า ไปก็ได้ (ดูใจง่ายไปรึเปล่าก็ไม่ทราบ)

สรุปแล้ว ก็โดยสารไปด้วยรถบัสอ่ะค่ะ แต่ขาไปทรมานมาก เพราะว่าเหม็นห้องน้ำสุด ๆ

แต่ก็ช่างมันเหอะ เพราะว่าเห็นแก่ของถูกก็ทำใจหน่อย ได้บรรยากาศเหม็น ๆ ไปอีกแบบ

แล้วก็ภูเขา Mt. Kinabalu นี่ก็ไม่ได้ปีนค่ะ ไม่ได้ป่ายด้วย ไม่ได้ทำอะไรกับเขาลูกนี้เลย สิ่งที่ทำได้และได้ทำคือ นั่งรถบัสผ่านไปเฉย ๆ นั่นแล่ะ แล้วก็ได้แต่อ้าปากค้างว่า โอ้ว ปีหน้าเจอข้าแน่

พวกเราไปถึง Poring Hot Spring กันบ่ายกว่าๆ ค่ะ เสียค่าธรรมเนียมอุทยานอีก คนละ 10 ริงกิต ตามมาด้วยอีกคนละ 5 ริงกิต + ค่ากล้องอีกตัวละ 5 ริงกิต (เพื่อปีนขึ้นบันไดเชือก Conopy 2 ช่วงตัว)

อยู่ที่บ่อน้ำพุร้อนนี่ ก็ถ่ายรูปกันกระจายค่ะ แล้วก็ตอนเดินในอุทยาน รวม ๆ ระยะทางแล้ว น่าจะ 2-3 กม. เท่านั้น แต่เล่นเอาหอบกิน ต่างจาก Mt. Kinabalu หลายเท่าตัวนัก (แค่นี้ก็จะตายเอา)

เดินเล่นกันจนเหนื่อย ขากลับ ก็ลงมารอรถตู้กระป๋องเพื่อกลับจาก Poring => Ranua ค่ารถเท่ากับขามา คือคนละ 5 ริงกิต

และนั่งรถตู้จาก Ranua => ตัวเมือง Kota Kinabalu คนละ 12 ริงกิต

แต่ขอโทษค่ะ อัดกันอย่างกับปลากระป๋องแน่ะ ตรงไหนนั่งได้ จำต้องนั่งอัด ๆ กันเข้าไป ไม่งั้นคนขับจะทำหน้าตาไม่พอใจใส่ ใช้เวลานั่งรถราว ๆ 1 ชม.กว่า ๆ ก็มาถึงตัวเมืองโคตาฯ

พอมาถึงท่ารถตู้โดยสารในเมืองโคตาฯ พวกเราก็อ้าปากค้างว่า เฮ้ย ไอ้ท่ารถนี่ เราเดินผ่านไปผ่านมาหลายรอบ ทำไมไม่ทันสังเกตุว่ามันมีรถตู้ขับไปตรง ๆ จากตัวเมืองไปที่ Ranua เลย

ก็อย่างนี้แล่ะคนเรา โง่มักมาก่อนฉลาด เนอะ

ตกเย็นก็หาข้าวริมทะเลกินกันค่ะ เพื่อนที่ไปด้วยกัน อาสาเลี้ยงมื้อใหญ่ หมดไป เกือบ 100 ริงกิต เพราะว่า เพื่อนทนไม่ไหวค่ะ เพื่อนบอกว่า ขอเหอะ ถ้ากินอาหารกระป๋องอีก จะลงแดงตายต่อหน้าให้ดู อ่ะ!! สงสารมันอ่ะค่ะ (และมันก็จะเลี้ยงเราด้วย เลี้ยงสนอง need ซะเรย อิ ๆ )

หลังจากกินข้าวก็ช็อปปิ้งกันอีก เสื้อผ้าที่มียี่ห้อบ้านเค้าถูกกว่าบ้านเราเยอะเลยค่ะ โบก็ซื้อพวกครีมถนอมผิวมาเยอะเลย เพราะว่ามันถูกกว่าบ้านเราเยอะ เสื้อผ้าก็ซื้อมาเยอะเหมือนกันอ่ะค่ะ เพราะชาวบ้านฝากซื้อด้วย เลยขนกันมายกใหญ่

วันที่ 4 : ออกจากโฮสเทลประมาณตี 5 ครึ่ง เพื่อไปขึ้นเครื่องกลับกัวลาลัมเปอร์

ไปถึงแอร์พอร์ตก็สาย ๆ หน่อยค่ะ เกือบ 10 โมง เพราะระยะเวลาบิน 2 ชม.กว่าแน่ะ ประมาณว่าบินตรงจาก กทม.-โคตา คินาบาลู ได้เลย ระยะเวลาเท่ากับ กัวลาลัมเปอร์-โคตา คินาบาลู แต่ก็ช่างมันค่ะ ได้เที่ยว 2 เมือง รวมกับประสบการณ์ที่พวกเราคาดไม่ถึง

ลงจากแอร์พอร์ต LCCT ก็ไปซื้อตั๋วไป-กลับ ไปยัง KL Sentral สถานีรวมรถทุกประเภทของเมืองกัวลาลัมเปอร์ ที่นี่รวมรถบัส รถไฟใต้ดิน รถไฟบนดิน มีโม้ด

ค่ารถบัสไปกลับ คนละ 14 ริงกิตค่ะ

พอไปถึง KL Sentral พวกเรามีแพลนว่า จะไปตึกแฝดปิโตรนาสกันต่อ ฉะนั้น เราเลยต้องนั่งรถไฟฟ้า Putra LTR ค่ารถคนละ 1.60 ริงกิต ไปลงที่ KLCC เพื่อไปตึกแฝดค่ะ

มาถึงที่นี่ ได้เที่ยวห้าง Suria KLCC ด้วย ของบ้านเค้าถูกกว่าบ้านเราอีกและ ก็ซื้อสิคะ จะเหลือเหรอ

ถ่ายรูปตึกแฝดกันเยอะเหมือนกัน แล้วก็ชอปปิ้ง เพราะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้

เนื่องจากว่า ต้องเผื่อเวลาขึ้นเครื่องกลับบ้าน

หลังออกจากตึกแฝดก็นั่งรถ Putra LTR เหมือนเดิมจากสถานี KLCC ไปลงสถานี มัสยิดฯ ค่ารถ 1.60 ริงกิต แล้วก็เดินต่ออีกหน่อย เพื่อไป Central Market จริง ๆ ก็เดินไม่หน่อยนะคะ เพราะว่า เดินหลงก็เยอะ แต่ว่า ทางอยู่ที่ปาก ก็ใช้วิธีถามแหลกค่ะ

คนมาเลย์เค้าชอบคนไทยมั้งคะ ระหว่างทาง พอเค้าเห็นว่าเราเป็นคนไทยเค้าจะทำหน้าตาดีใจมาก ตะลึงไปเลยอ่ะ

พวกเราใช้เวลาประมาณ 1 ชม. เพื่อซื้อของที่ระลึก แล้วก็นั่งรถจาก สถานีอะไรแถวนั้น(ขอโทษที จำไม่ได้จริง ๆ ค่ะ เพื่อกลับสถานี KL Sentral ค่ารถน่าจะประมาณ 1 ริงกิตกว่า ๆ ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) แล้วก็นั่งรถบัสที่พวกเราซื้อตั๋วไปกลับ 14 ริงกิตน่ะค่ะ กลับแอร์พอร์ต LCCT เวลาไปกลับ เที่ยวละ 45 นาทีค่ะ

ก่อนขึ้นเครื่องก็หาของกินใส่ท้องก่อนค่ะ กินก๋วยเตี๋ยวและข้าวใส่ปลาแห้งที่ร้าน Asian 24 Hrs ที่แอร์พอร์ตนั่นแล่ะค่ะ ค่าข้าวคนละ 12 ริงกิต โดยประมาณ

ปล. ใช้ค่าใช้จ่ายตลอดทริปไปรวมตั๋วเครื่องบินแล้ว ตกคนละ 9 พัน - 1 หมื่นบาทค่ะ

ก็คุ้มดีค่ะ เพราะได้ประสบการณ์ใหม่ ที่สำคัญแค่รู้ว่า คนมาเลย์เค้ายังรักพี่ไทยเราอยู่ ก็โอเคแล้วล่ะค่ะ

และนี่คือประมวลภาพค่ะ









































จบแล้วจ้า

Create Date : 23 สิงหาคม 2550		15 comments
Last Update : 23 สิงหาคม 2550 15:58:15 น.
Counter : 6730 Pageviews.
Share Tweet