Bloggang.com : StrayBird : +++ นมัสเตรเบิร์ด # 5 : เหลียวหลังลา หิมาลัย +++

+++ นมัสเตรเบิร์ด # 5 : เหลียวหลังลา หิมาลัย +++

ความเดิมตอนที่แล้ว ... ผมกะน้องหนูโดนัทก็ฝ่าฟันถึงฝั่งฝัน เดินเท้าจาก Dingboche ดุ่ย ๆ ผ่าน Lobuche เรื่อยมา Gorak Shep … Everest Basecamp จบสิ้นพันธกิจกันที่ Kala Pattar จนได้ในที่สุด เหมือนจะ Happy Ending

แต่การเดินทางของเรายังไม่จบ มันมีขากลับด้วยนะ ไม่ได้ไปลงหลักปักฐานตั้งรกรากอยู่ที่นั่นซะที่ไหน

เพื่อความเหมาะสมกับขนาดใบหน้าผมขอ Rename จากน้องหนูนามว่า โดนัท มาเป็นแม่นาง หมั่นโถว สำหรับ เหลียวหลังลา หิมาลัย ตอนนี้ครับ กรั่ก ๆ ๆ

+ Back Where We Started

กลับลงมาจาก Kala Pattar เราก็ถลาไปเก็บข้าวของในห้อง จัดการกับอาหารเช้า Apple 2 ผล นมอุ่น ๆ 1 แก้ว น้องหมั่นโถว กินอะไรไม่รู้จำเมนูไม่ได้แล้ว แต่ยังจำหน้าตาบวม ๆ ของน้องหนูได้อยู่ นั่งแช่ต่ออีกสักพัก น้าจันทราก็พาเราออกเดินทางกลับ แกบอกว่า ค่ำนี้เราจะไปนอน Pheriche กัน

ดีเหมือนกัน ขามาเราไม่ได้มาทางนั้น

ผมหันหน้ากลับไปมอง Gorak Shep Kala Pattar Pumari Nuptse … แบบเต็ม ๆ ตาอีกครั้ง สูดกลิ่นอายหิมาลัยจนเต็มอก แอบได้ยินเสียงสะท้อนจากหัวใจตัวเองแว่ว ๆ ว่า “ยังไม่อยากกลับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” แต่ผมคงไม่อาจจะทำตามหัวใจตัวเองได้ ถ่ายรูปไว้ก่อนจากแทนก็แล้วกัน

++ Last Shot ก่อนที่ผมจะกลับหลังหัน เดินหนีห่างหิมาลัย ทีละนิดละน้อย

การเดินทางทุกครั้ง ขากลับมักจะรวดเร็วกว่าขามาเสมอ เพียงแค่ไม่กี่บรรทัด ผม หมั่นโถว จันทรา ก็มานั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่ Sagarmathar NP Restaurant ที่ Lobuche แล้ว รวดเร็วเหลือเกิน 555++ ผมสั่งแพนเค้กราดน้ำผึ้ง หมั่นโถวเล่น Yak Steak ของหนัก ผมว่ามันดูคล้าย ๆ เนื้อเค็มทอดมากกว่า แต่ก็อร่อยดี เสียแต่ว่า น้าเจ้าของร้านหน้าดุตาขวางเกินจำเป็นไปหน่อยนึง

ไม่รู้เป็นไง มาถึง Lobuche ทีไร อากาศที่สดใส อยู่ดี ๆ ก็อาเพศซะงั้น ครึ้มฟ้าครึ้มฝนชอบกล หนทางข้างหน้ายังอยู่อีกไกล ขามาเราใช้เวลา 2 วัน ขากลับของกำลังขึ้น กะว่าจะเดินเอามัน วันเดียวถึงไปเลย พอเราใกล้ถึง Chukpilhara Memorial น้องน้ำฝนหยดแรกก็เริ่มโปรยมาปะทะหน้ากว้าง ๆ ของน้องหมั่นโถวกับหน้าหล่อ ๆ ของผม

คงเกรงว่าเราจะไม่ทรมาน
หรือจดจำการเดินทางครั้งนี้ไม่ได้เป็นแน่

เรารีบสาวเท้าก้าวยาวซอยถี่ ลงจากเนินอนุสรณ์สถาน ขอไปปักหลักหลบฝนที่ Dughla ก่อน น่าจะดีกว่า ข้างใน Yak Hotel ที่เราเข้าไปหลบฝน มีนักท่องเที่ยวใจเดียวกับเราหลบฝนจิบเครื่องดื่มอุ่น ๆ อยู่เนืองแน่น ดูจากหน้าตาสารรูปที่ไม่โทรมเหมือนเรา ก็เดาได้ว่าน่าจะเป็นขาขึ้นของเค้า หุ หุ เดี๋ยวก็รู้

+ Let It Rain, Let It Snow ...

นั่งคลายหนาวได้สักพัก ฝนฟ้าข้างนอกยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เราตัดสินใจลุยต่อ จันทราอุทิศเสื้อกันฝน ดมจากกลิ่นก็รู้ว่าใหม่เอี่ยม ให้หมั่นโถวใส่เปิดซิง ผมกับจันทราแค่ Down Jacket ก็น่าจะพอเพียง

จันทราพาเราเดินเลาะลงหุบ ไม่ไต่สันเขาเหมือนขามา พอลงมาถึงก้นหุบ หนทางเริ่มเปลี่ยนเป็นพื้นราบ โล่งโจ้ง มีลำธารเล็ก ๆ ไหล ใสเย็น ไม้พุ่มสีเขียว ๆ ไม่เหี่ยวแห้งเริ่มมีให้เห็น พอชุ่มชื่นสายตา ถ้าใครมาจังหวะดี ๆ อาจได้เห็นไม้พุ่มเหล่านี้ ออกดอกสวยบานตระการเต็มทุ่งก็ได้นิ //เริ่มเพ้อ

น้องน้ำฝนก็ยังทำหน้าที่ต่อไป ไม่เมื่อยล้าเหนื่อยอ่อน บางจังหวะเม็ดฝนก็กลายกลับเป็นเกล็ดหิมะให้เราหนาวเล่น ๆ เดินเย็น ๆ ซะงั้น เราทำได้แค่ก้มหน้า Keep Walking กันต่อไป เดินได้อีกพักใหญ่ หลังคาสีฟ้าของบ้านเรือนที่ Pheriche ก็เริ่มแพลมให้เห็นอยู่ลิบ ๆ

สร้างกำลังใจได้ไม่เลว ...

ก่อนถึง Pheriche มีฟาร์มเลี้ยง Yak ใหญ่โตโอฬาร จันทราชี้ให้เราดูน้อง Yak ตัวเล็ก น่าจะเกิดได้ไม่กี่วัน น่ารัก น่ากิน อุ้ย น่ากอด วิ่งเล่น ล้อมหน้าล้อมหลังแม่ Yak ชื่นมื่นรื่นเริง เสียดายอากาศแบบนี้ ไม่มีกะจิตกะใจจะถ่ายรูปเลย

++ Tawachee (6542 m) - ถ่ายรูปรับอรุณรุ่ง ซูมเทเลจากหน้าที่พักที่ Pheriche

+ Welcome to Pheriche

หลังจากนั้นอีกประมาณ ชั่วโมงเศษ ๆ เราก็หอบสังขารมาถึง Pheriche เมืองที่ว่ากันว่า อากาศหนาวที่สุดใน Khumbu Region เหตุที่ว่าลมที่นี่ค่อนข้างแรงกว่าที่อื่น ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง ยิ่งตอนที่ฝนเปลี่ยนสถานะจากของเหลวเป็นของแข็ง ที่เราเรียกว่า ลูกเห็บ นั่นแหล่ะ ที่สุดแล้ว

พอถึงที่พัก เราก็เลือกมุมใครมุมมัน นั่งงอมืองอเท้าอยู่อย่างนั้น เจอเพื่อนชาวต่างชาติคุ้นหน้าคุ้นตากันหลายคน ก็ส่งยิ้มทักทายกันไป ห้องนอนผมติดกับห้องน้ำด้วย ดีจังไม่ต้องเดินไกล เอานาฬิกาออกมาดู หูย -2 องศาเซลเซียส แม่เจ้าโว้ย

นั่งดูลูกเห็บตกกระทบหลังคาเล่น ๆ ในห้อง เพลิน ๆ .... หรือว่าเหงา ๆ หว่า ชักลังเล

++ ดอดเดินขึ้นเนินมาถ่ายรูป The Lodge of Pheriche ท่านกลางภูมิอากาศหนาวเข้าไส้ ...

++ ที่พักเรา มุมนี้ก็ดูดีนะ Background เป็นยอดเขาสองพี่น้อง Kantega & Thamserku

+ Wayback to Tengboche

ตื่นเช้ามา อากาศแสนสดใส แปลกแยกแตกต่างกับเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง ออกไปยืดเส้น เดินถ่ายรูปไปรอบ ๆ รู้สึกตัวเองเริ่มกลมกลืนกับเชอร์ปาไงไม่รู้ กลิ่นกายก็เริ่มใกล้เคียงกันแล้ว ลองนับนิ้วดู ก็เป็นเวลาเนิ่นนาน 6 วันเต็ม ๆ แล้วที่ผมไม่ได้อาบน้ำ พวกเชอร์ปาแท้ ๆ คงหมักดองกันว่าเล่นเป็นเดือน ๆ กลิ่นรุนแรงขนาดนั้น

ถึงวันนี้ผมยังจำได้ติดจมูก ...

++ ลำธารพิษ สีขาวขุ่น ไม่รู้ผู้คนแถวนี้เรียกแม่น้ำหรือเปล่า ฮี่ ๆ

น้าจันทราบอกว่า ปฏิบัติการของเราวันนี้จะสิ้นสุดที่ Kenjoma เลย Tengboche ไปสัก 2 ชม.แค่นั้น ข้ามสะพานแล้วเดินคู่ขนานไปตามเชิงเขาเคียงคู่กับแม่น้ำ เราสลัดหนียอดเขาฝาแฝด Kantega กับ Thamserku ไม่พ้นจริง ๆ พัวพันกับการเดิน Trekking ไปตลอดทาง

ผมเดิน ๆ หยุด ๆ ถ่ายภาพเป็นระยะ น้าจันทรา ไม่ค่อยเคี่ยวเข็ญ เราเท่าไรแล้ว ขากลับ น่าจะ ชิลล์ ชิลล์ ไม่นานเราก็มาถึง Pangboche เลยมาอีกหน่อยก็เห็นหลังคา Tengboche Monastery เด่น ๆ ไกล ๆ

แต่ทางก่อนที่จะถึง Tengboche นี่สิ ดันขึ้นเนิน Very ชัน Steep สุด ๆ ทำเอาหมั่นโถว ลิ้นห้อยตั้งหลายหน ทางเป็นฝุ่น ๆ ด้วย กินกันอร่อยเลย

++ อิจฉาเจ้าของบ้านหลังนี้จังเลย อยากได้มากกกกกก คนอิจฉามากกว่า เดินดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างหน้าโน่น

++ Gompa น้อย มีให้เห็นกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป หลบ ๆ ไปไม่พ้น

ไม่ได้แวะพักเหนื่อยที่ Tengboche มากนัก เราก็เดินต่อ ทางชันเหมือนกัน แต่เป็นทางลงเขา ฝุ่นเยอะมาก ผมต้องเอาที่ปิดจมูกมาใส่ไว้ เดินลง ชม. กว่า ๆ ก็มาถึง Phunki Thanga ที่เป็นก้นหุบ ติดแม่น้ำ Dudh Kosi ขามาเราใช้เวลาเกือบ 3 ชม. กว่าจะตะเกียกตะกายจากตรงนี้ไปถึง Tengboche

+ Lunch with a Lonesome Cat

อาการเบื่ออาหารเพราะ AMS เริ่มทุเลา พักกินข้าวกินน้ำกัน ผมสั่งไข่ดาว 2 ฟอง แย่งกินข้าวผัดไข่ น้องหมั่นโถวต่างหาก สั่งสไปรท์ 500 มล. สัญชาติเนปาลมาชิม หวานแปลก ๆ แฮะ น้ำอัดลมที่นี่ดี ไม่ต้องแช่เย็นก็เย็นเจี๊ยบชื่นฉ่ำ แต่ราคาบาดใจเล็กน้อย ร้อยห้าสิบรูปี

++ น้องเหมียวตัวแรกที่เจอแถวนี้ แต่อาจจะใกล้จบชีวิตแล้วมั้ง ขี้ตาเขรอะเลย

อยู่ ๆ น้องหมั่นโถวก็กรี๊ดสนั่น ... เอ่อ ชีดีใจ ที่ได้เห็นแมวตัวแรกของทริปน่ะ ตั้งแต่มาถึงเนปาล 10 กว่าวันแล้ว เพิ่งจะมีน้องแมวตัวนี้แหล่ะตกถึงท้องเป็นตัวแรก 555 ที่ผ่านมามีแต่น้องหมาตลอด เลยต้องมีการหลอกล่อชักรูปเป็นที่ระลึกกันหน่อย

++ กินไข่ดาวไป 2 ฟอง ไม่มีไรทำ Candid สาว ๆ ดีกว่า ชอบคนแรก เชิดดี

เราจำได้แม่นว่า จากจุดนี้มีเนินสุดโหดที่เราเคยคิดแล้วท้อ รออยู่ เอาน่ะ เนินสุดท้ายแล้ว หมดจากนี้ก็ไม่มีต้องเหนื่อยกันมากมายอีก ระหว่างปีนขึ้นเนิน ใจก็ได้แต่คิดว่า เมื่อไรจะถึงสักที(วะ)นะ พอเลยเนิน เดินลุยฝุ่นต่อกว่า ชม. ก็ถึง Kenjoma

โหย ที่พักสวยจังอยู่บนเนิน วิวสวย มองเห็นป่า เห็นภูเขางามมาก ... มองไปมองมา เห็นหน้าน้องราช ลูกหาบเรานั่งน้าเป็นตูดอยู่ ถามไถ่ได้ความว่า น้องราชจองห้องพักให้เราไม่ได้ ห้องเต็มซะงั้น เอาไงดีหว่า ...

เอางี้แล้วกัน เดินไปนอน Namche Bazaar กันดีกว่า จันทราปล่อยน้องราชเดินนำแบกของไปจองที่พักก่อน Lodge ของพี่ ดิลเล่ เหมือนเดิม นึกถึงพี่ดิล ก็น้ำลายไหล ไม่มีอะไรอร่อย ๆ ตกถึงท้องนานแล้ว ไหนจะน้ำอุ่น ๆ ที่รอให้เราไปอาบอีก

นั่งพักเหนื่อย เล่น ๆ ตาดันมองขึ้นฟ้าไปเห็นนกอินทรี 4 ตัวบินวน เอาล่ะสิ Golden Eagle หรือ Tawny Eagle ฟระ กล้องส่องทางไกล ก็อยู่ในเป้บนหลังน้องราช เง้อ นกอินทรีหายากด้วยนะเว้ยเฮ้ย เซ็งเป็ด

ชิ ดูตาเปล่าก็ได้(วะ)

+ Mister Maboonkhrong

กะลังเซ็งได้ที่ ก็มีเสียงทักเป็นภาษาไทยแปร่ง ๆ ว่า “ขอโทษครับ คุณเป็นคนไทยใช่ไหมครับ?” อ่า หนุ่มหน้าตาเอเชียนคนนี้ที่เจอที่ Pheriche นี่เอง มาทักเรา //ไมไม่ทักตั้งแต่เมื่อวานหว่า

แลกเปลี่ยนข่าวสารกันด้วยไทยคำอังกฤษคำก็รู้ว่า หนุ่มนั้นเป็นคนไทยแต่พ่อแม่ไปเปิดร้านอาหารที่ Sanfran โน่น ทำงานไม่ได้หยุดหย่อนมา 5 ปี เลยหนีแม่มาเที่ยวซะครึ่งปี มาเที่ยวภูเก็ต เชียงใหม่ ด้วยนะ โปรแกรมท่องเที่ยวเค้าน่าอิจฉามากกกก จากเนปาลก็ไปอินเดีย ไปยุโรปต่อ กรีซ อิตาลี ฝรั่งเศส บลา ๆ ๆ

เค้าถามผมว่า “รู้ไหมว่า ผมคิดถึงอะไรมากที่สุดที่ประเทศไทย ?” //กรูจะรู้ได้ไง

“ผมคิดถึง มาบุญครอง มาก ๆ” //อะไรของมันเนี่ย

“ที่อเมริกา ไม่มีห้างแบบนี้ คนจะเที่ยว กิน ดูหนัง ช้อปปิ้งได้ ในที่เดียวกัน” //เอ่อ เป็นสถานที่ที่หนึ่งใน กทม. ที่ผมไม่อยากไปเลยสักนิด 555

... ผมลืมถามชื่อเค้าไว้ ที่จริงน่าจะถามชื่อร้านเค้าน่าจะดีกว่า ... ทุกครั้งที่เอ่ยถึงหนุ่มคนนี้

ผมจะเรียกแกว่า “น้องมาบุญครอง”

Little Stupa ที่ Namche Bazaar

มุมมหาชน ใครเดินขึ้น Namche ก็ต้องแวะถ่าย Everest แหล่ะ
จันทรา, หมั่นโถว กับฝรั่งแปลกหน้าบริเวณมุมมหาชน

+ Dille We Miss You

พอถึง Everest Hotel ของพี่ดิล รู้สึกเหมือนได้กลับบ้านยังไง ยังงั้น มีอาหารอร่อย ๆ ให้กิน น้ำอุ่น ๆ ให้อาบ ผมเลยใช้เวลาในห้องน้ำนานเป็นพิเศษ ควันเต็มห้อง เหมือนกับใครมาวางเพลิง

พอหกโมงตรงตามนัด ผมกับน้องหมั่นโถว ก็ไป ดินเน่อร์ข้าง ๆ Heater อุ่น ๆ Main Cause เราเป็น Grilled Chicken ... เราคงคิดเหมือน ๆ กันว่า ถ้าคนที่นั่งตรงข้ามเปลี่ยนเป็นคนนั้นของแต่ละคนก็คงจะดี

เช้านี้เป็นเช้าแรกที่จันทราบอกเราว่า อยากตื่นกี่โมงก็ได้นะ ไม่ต้องรีบ แหม่ ก็เมื่อวานเราเดินเผื่อวันนี้ไปแล้วเกือบครึ่งทางแล้วนิ กว่าจะเริ่มออกเดินก็ปาไป 9 โมงกว่า เดินสบาย ๆ ลงเขาได้แว้บเดียว จันทราก็บอกให้เราหยุด ร่ำลา Everest ด้วยสายตา

ที่จุดชมวิว ผู้คนมากมายหลายเชื้อชาติมะรุมมะตุ้มถ่ายภาพกันอยู่ แน่นอน ผมก็เป็นอีกเชื้อชาตินึงที่ยืนขลุกถ่ายรูปสั่งลาอยู่ตรงนั้น

จันทราบอกว่า เมื่อวานโทรกลับบ้าน ได้รับข่าวร้ายว่า พ่อจันทราไม่สบายมาก มิน่า หน้าตามีแววกังวลมากมาย เราก็ไม่รู้จะช่วยได้ยังไง

เดินไม่ทันเหนื่อย แต่เจ็บเท้าเหลือเกิน 2 วันที่ผ่านมาเราเดินเกินความทนทานของเท้าไปแล้ว เท้าข้างขวาผมเริ่มพองหลายจุด จันทราเรียก Blister … เรามาถึง Josale เลยมาอีกนิดก็ต้องรายงานตัวที่ Sagarmathar National Park ว่า เรากลับออกมาแล้วนะ

มองไปนอกหน้าต่างระหว่างติดฝนอยู่ใน Mount Kailash Lodge
Spring Roll ส่วนผสมประหลาดแต่รสชาติอร่อย
สภาพห้องพักไฮโซสุด ๆ อิ อิ
หมั่นโถวพักหอบ ซี่โครงพะเยิบ ๆ ฟอร์มดู Mani Stone

+ One Night in Monjo

ที่ Monjo จันทราพาเรามาพักที่ Mount Kailash Lodge ห้องพักสวยดี เน้นสีแดง Restaurant ตกแต่งสไตล์ทิเบต แขกไม่ค่อยเยอะ อาหารอร่อยไม่เลว ถึงจะหน้าตาประหลาด ๆ ก็ตาม นั่งกิน Springroll ได้ไม่กี่คำ Welcom Rain ก็ตกมารับขวัญ คนง่วงบ้านไกล 555

นอนอ่านหนังสือเล่น ๆ ในห้อง ตื่นมาอีกทีไม่มีฝนพรำแล้ว เดินถ่ายรูปเล่นดีกว่า ที่ Monjo บ้านเรือน ทิวทัศน์เล่นระดับสวยงาม มีลำธาร น้ำตกเล็ก ๆ ไหลผ่าน แต่เด็กที่นี่ดุ ไม่ค่อยรับแขก ขอถ่ายรูปก็ไม่ได้ ต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ มีค้อนผมด้วยนะ

++ น้องหมวย เชอร์ปา คนขวานี่ดุโค่ด ๆ

หมั่นโถว ชอบที่นี่มาก พูดบ่อยจนผมเริ่มรำคาญ เย้ย ไม่ใช่ จนผมเริ่มคล้อยตาม แต่ผมมาขัดใจตรงเจ้าของ Lodge นี่แหล่ะ ที่พยามทำให้ Restaurant สไตล์ทิเบต กลายเป็นผับคาวบอยในยามค่ำคืน เสียบรรยากาศจริง ๆ นอนดีกว่า เซ็งเป็ด!

สวยดีนิ ...
บ้านเรือน สไตล์Monjo
เหมือนข้างบน ...
บ้านนี้จุดธูปคลุ้ง
ดูรูปนี้แล้ว คิดถึงจัง

+ Thai Foods

วันนี้ วันสุดท้ายของการ Trek แล้ว เดินแค่ 3 – 4 ชม. ก็ถึง Lukla เราแวะกินน้ำชากาแฟที่ Phakding ไม่ยักกะเจอน้องพุดเจ หมามากหมัด กับน้องแก้มแดงลูกสาวเจ้าของ Lodge

ขากลับไม่ค่อยมีเรื่องเล่าแล้ว ดันเขียนตอนขามาหมดเลย ฮี่ ๆ

ผมกับหมั่นโถว ตอนนี้คิดถึงแต่อาหารไทย คิดถึงพี่แดง ที่ร้านหยินหยางมาก เดินตะโกนชื่ออาหารมาตลอดทาง ... ต้มยำกุ้ง ผัดกระเพรา ส้มตำ

แต่ร้านอาหารที่จันทราพาเราแวะกินกลางวัน ไม่ค่อยได้เรื่องเลย คงเป็นเพราะไม่ค่อยมีแขกมาพักมั้งงิ ผมสั่ง Rice with Curry ยังแอบเห็นพ่อครัววิ่งข้ามถนนไปขุดมัน เด็ดผักอยู่เลย สด ๆ จากไร่ นอกจากไม่ค่อยอร่อยแล้วยังราคาแพงอีกต่างหาก

จันทราเสียเซลฟ์ไปมิใช่น้อย

+ Scent of The Sherpa

ระหว่างทางช่วง Lukla ถึง Namche Bazarr ลูกหาบเยอะมาก ๆ แต่ละคนแบกของกันแบบไม่กลัวตาย ผมยังแปลกใจอยู่ว่าทำไม กลิ่นของลูกหาบเชอร์ปาเหมือน ๆ กันไปหมด อยู่ห่างกันหลายสิบเมตร ยังพอได้กลิ่น สงสัย ถ้าจะให้แบกได้อึด แรงดีไม่มีเหนื่อย ต้องไม่อาบน้ำป่าวหว่า //ไม่น่าจะใช่นะ

ถึง Khumbu Resort บ่าย ๆ พอไม่มีอะไรทำทีไร ผมก็ฉวยโอกาสนอนทุกที ไม่ค่อยขี้เกียจเท่าไรนัก อาหารเย็นผมสั่ง Springroll มาลองดูอีกทีว่าจะแปลกเหมือนที่ Monjo หรือเปล่า ก็ไม่แปลกนะ อร่อย แต่น้อยไปนิด ห้องพัก + อาหาร ที่นี่ราคาค่อนข้างถูกมาก เทียบกับที่ Namche Bazaar หรือ Gorak Shep ก็ถูกกว่าหลายเท่าตัว คงไม่ได้บวกค่าแบก

ผมทิปน้องราชไป 2000 รูปี
ไม่รู้ว่าน้องราชพอใจหรือเปล่าดูสีหน้ามันไม่ออก

เราเจอ มิสเตอร์มาบุญครองที่นี่ด้วย ทักทายกันพอสังเขป ก่อนจะแยกย้ายไปพักผ่อน พรุ่งนี้น้องมาบุญครอง มันบอกว่า จะต้องตื่นเช้ามืดไป Check in ที่สนามบิน เราไม่ซีเรียสเพราะมี ซุปเปอร์ไกด์นายจันทรา จัดการให้อยู่แล้ว

จันทรา นั่งทอดหุ่ยเก๊กซิมขวางทางเข้า Khumbu Resort 555
Lukla Street ...
ลำนี้แหล่ะ พาเรากลับ Kathmandu โดยสวสดิภาพราบรื่น

+ Lukla Airport - The Final Scene

สนามบินที่ Lukla เช้า นี้ วุ่นวายมาก ผมคิดว่าถ้ามาเองจะมีปัญญากลับเองได้หรือเปล่า ดูระบบจัดการไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไร จะได้กลับหรือเปล่าคงต้องวัดดวงเอา ประมาณ 10 โมง เครื่องของสายการบิน Yeti ก็หันหัวพาเราเหิรฟ้ากลับสู่มหานครมรดกโลก Kathmandu โดยสวัสดิภาพ ทิ้ง Everest และหิมาลัยไว้ที่เดิม เก็บเอามาแค่ความประทับใจและความทรงจำไว้ในสมองกับหัวใจไม่รู้ลืม

เราร่ำลาอาลัย จันทรา หลังจากที่พาเรากลับมาถึง Horizon Hotel ผมกับหมั่นโถวจะอยู่เที่ยว Kathmandu ต่ออีก 2 วัน จันทราเสนอบริการเรื่องจัดหาไกด์ให้ แต่น้องหมั่นโถวปฏิเสธ อยากจะมั่ว ๆ ไปเที่ยวเองมากกว่า บอกให้จันทรารีบกลับไปดูอาการของพ่อเค้า ไม่ต้องเป็นห่วงเรา //ทำเก่งไปงั้น

+ to be Continued

และแล้วเรื่องราวของความสุขบนความเหนื่อยยากตรากตรำ 14 วันเต็ม ก็เดินทางมาถึงจุดเริ่มต้นอีกครั้ง เอ๊ะ ยังไง เริ่มต้นเปลี่ยนจากโหมดเที่ยวเขามาเที่ยวในเมืองมั่งงิ ตอนต่อไป ผมกับน้องหมั่นโถว (ตอนต่อไปก็เปลี่ยนชื่ออีกแหล่ะ) จะพาพี่น้องบล็อกแกงค์ไปเที่ยวชม เมืองมรดกโลก Kathmandu มหาสถูป สวยัมภูวนารถ เมืองน้องหมิว ลลิตปูร์ ...

โปรดอดใจรอ ไม่เกิน 2 เดือน 555++

นมัสเตรเบิร์ด # 6 >>

Artist : Dream Theater
Album : Scenes from a Memory
Year : 1999
Title : The Spirit Carries On

ดู เนื้อเพลงหน่อยสิ ...

Create Date : 23 สิงหาคม 2550

Last Update : 11 ตุลาคม 2550 9:13:33 น.

54 comments

Counter : 1315 Pageviews.

แว๊ก...นั่งอ่านอยู่ตั้งนาน

นี่คนแรกเลยเหรอเนี่ยยยยย....

เจิมๆๆๆๆ

โดย: UnEdiTED

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:20:21:29 น.

เฮ้อ รีบจองที่ไว้ก่อน ฮ่าๆๆ
นั่งอ่านเพลินอยู่ตั้งนานแน่ะเฮีย

ย๊าว ยาว เนอะตอนเนี้ย
แต่ยิ่งฟังเพลงประกอบแล้วก็ยิ่งอินนะ
แบบว่าเข้ากับบรรยากาศการจากลารุยอ่ะ

ลป. แม่สาวเสื้อชมพูสุดเชิดนี่โดนเจงๆ ฮ่าๆๆ

โดย: UnEdiTED

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:20:23:32 น.

อ้าว หนู UnEdiTED ตามป้ามาหนิ ไหงอ่านจบก่อน

แล้วไมลำธารเป็นพิษอ่ะ จิงเหรอ ลองแล้วยัง

รูปีเนปาลเป็นกี่บาทไทยคะพี่

โดย: อวบฯ IP: 58.64.55.180 วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:20:54:09 น.

รูปถ่ายได้อารมณ์ มั่กๆสวยดี ไม่ว่าจะวิว ผู้คน หรืออาหาร ดีครับน่าติดตาม

โดย: หลั่มหมั่นเหม่ง

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:20:59:59 น.

เข้ามาทักก่อน เดี๋ยวค่อยกลับมาอ่าน ที่เที่ยวในฝันเลยนะเนี่ย..(สงสัยจะได้แค่ฝันรึเปล่าก้ไม่รู้..) ไม่เป็นไร ตามดูฝันคนอื่นไปก่อน..ชอบ ชอบ

นมัสเตร..

โดย: จิกน้ำ

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:21:08:24 น.

กรั่กๆๆๆ ลำธารพิษ

แมวน่าฮักอ่ะเฮีย อยากกอด ท่าทางอวบอ้วนเต็มคำดีแท้ อิอิ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:21:20:41 น.

รูปสวยมั่กมาก ...แต่ขอแปะโป้งเรื่องอ่านรายละเอียดไว้ก่อนนะ เพราะว่าอยากเก็บไว้อ่านวันละนิดวันละหน่อย อ่านบ่อยๆ สม่ำเสมอ คงได้รสชาติเหมือนกินสปริงโรล นะ

โดย: รมมี่ IP: 124.120.13.52 วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:22:10:02 น.

ต๊ะไว้ก่อนน๊า เดี๋ยวมาอ่านใหม่ค่า อิอิ

โดย: ตุ๊กตาไขลาน

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:23:27:15 น.

proof แระ...
ระลึกชาติออกอีกหลายสิ่ง คิดถึงอีกหลายๆๆๆๆๆ อย่าง อิอิ
แต่ให้ B+ พอ...เพราะบางตอนมีลืม + มั่วนี่ 555
** แต่เพลงให้ A+++++

-- คิดเหมือนกัน...ตรงที่พอกลับถึง Namche รู้สึกเหมือนกลับบ้าน
พี่ฮาร์ทแกต้องเล่นของด้วยแน่ๆ...ต้องไปถอน

โดย: hunjang

วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:8:32:03 น.

แค่เริ่มอ่านก็รู้ เจ๋งที่สุด (เพลงนะ

)

เห็นแล้วเสียดายภาพบิ๊กอีที่อยู่ตรงหน้าจัง คงไม่อยากหันหลังกลับมาแน่ๆ

ปล. อ่านแล้วซึ้ง "... เราคงคิดเหมือน ๆ กันว่า ถ้าคนที่นั่งตรงข้ามเปลี่ยนเป็นคนนั้นของแต่ละคนก็คงจะดี..."

โดย: juriojung

วันที่: 24 สิงหาคม 2550 เวลา:17:51:56 น.

มาเยี่ยมทักทายครับ หลังจากกินแห้วที่บางพระด้วยกัน หุหุ

ภาพสวยแจ่มมากครับ

โดย: Pichsud

วันที่: 25 สิงหาคม 2550 เวลา:16:54:50 น.

ไม่เคยนึกไม่เคยฝัน ว่าเรื่องราวมันจะยืนนาน ยาวนานขนาดนี้

แถมเขียนเยอะ ยาวเหยียด ตามอ่านแล้วได้รมณ์มากๆๆๆๆ

เขียนดีกว่านักเขียนหลายคนอีก
พิมพ์รวมเล่มเลยไหมพี่

เผื่อรวย อิอิ จะได้มีเงินไปเที่ยวอีกไง

สี่ห้าหกแห่งนี้ ผมจองละกัน เดี๋ยวค่อยคุยกันนะเฮีย

โดย: เสือจุ่น

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:10:48:57 น.

UnEdiTED : โดนน้องต้น เจิมซะล่ะ ... แต่เพลงเศร้า ๆ นิ
ลป. รู้สึกเราจะ Conflict of Interest นะ เรื่องน้องเสื้อชมพูน่ะ
อวบฯ : สมัยเด็ก ๆ เค้าว่า 1 รูปี = 12 รูเดือน ค่า
ลองเข้า Yahoo Finance แปลง THB/NPR ณ วันนี้ ได้ 2.1671 รูปีต่อ 1 บาท ตอนไปบาทอ่อนกว่านี้หน่อย คิดง่าย ๆ ก็ 2 รูปี บาทเดียว

แม่น้ำ ลำธาร แถวหิมาลัยมันมีแร่ธาตุปนอยู่เยอะนะ เกิดจากหิมะละลาย สีขุ่น ๆ ไม่กล้าดื่ม ถ้าไม่กรองไม่ต้ม
หลั่มหมั่นเหม่ง : ขอบคุณครับ ...
ถ่ายภาพอาหารมาน้อยไปหน่อย ขากินแถวนี้บ่นกันฮึ่มเลย 555++
จิกน้ำ : นมัสเต เด้อ คุณจิกน้ำ
ขอให้ฝันเป็นจริงในเร็ววันครับ
แพนด้ามหาภัย : น้องเหมียวตัวจริง เห็นแล้วกอดไม่ลงเลยนา
รมมี่ : อุ้ย ใครหว่า ชื่อแนวกระเทยไฮโซมาก ๆ เลย อิอิ
อ่านน้อย ๆ จะได้อ่านนาน ๆ เนาะ
ตุ๊กตาไขลาน : โอเคค่ะ ไม่มามีเรื่อง
hunjang : B+ ก็ยังดี
กลับมาตั้งนานแล้ว ก็มีมั่วกันบ้าง อย่าบอกใครนะ
juriojung : เพลงนี้เจ๋งอยู่แล้ว ใครได้ดู Dream Theater เล่นสด ๆ ที่อิมแพ็ค การันตีได้

ลป. ซึ้งมากมะคะ !?!
Pichsud : แห้ว มันเป็นอาหารหลักอยู่แล้ว กินมาก ๆ ไม่เป็นไรหรอก
ไว้ไปดูนก บางพระกันใหม่นะ เอจัง กินแห้วแล้วต่อไก่อบโอ่ง
เสือจุ่น : น้องเสือก็ชมกันเกินไป ฮี่ ๆ

โดย: StrayBird

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:19:07:42 น.

...ถ้าคนที่นั่งตรงข้ามเปลี่ยนเป็นคนนั้นของแต่ละคนก็คงจะดี..

แหมๆๆๆประโยคนี้

เปลี่ยนมาคู่กันเลยง่ายกว่าป่าว คริๆๆ

สงสัยว่าเด็กๆที่นั่นแก้มแดงธรรมชาติหรือป่าวคะ แดงเป็นตรูดลิงเลย

โดย: เนียนอ๋อง

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:19:18:21 น.

อ่ะนี่...
มาแจ้งก่อนเรยนะเนี่ย
ไม่มีน้อง UnEdiTED แล้วนะคร้าบ

โดย: Unravel

วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:23:33:16 น.

โห...ให้รอตั้งนานฝ่าจะได้อ่าน นี่ถ้าไม่ได้ไปบางพระด้วยกันเมื่อวันเสาร์คงไม่รู้ว่าเขียนตอนนี้แล้น อิอิ ตั้งใจจะมาอ่านวันจันทร์ ก็ป่วยซะอีก กลายเป็นวันนี้แทน แต่รสชาดความมันส์ยังคงเส้นคงวานิ รอ....รอ...จะรอตอนต่อไปนะ อีกกี่เดือนก็จะรอ งิ

เอิ้กๆๆ

โดย: ป้าพักจัง IP: 203.146.104.32 วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:14:55:53 น.

แมวขี้ตาบานเลยเพ่ ดูๆ ไป เหมือนคนเนปาลีเลยเนอะ

ยังอ่านไม่หายมันเล่นป๋า

โดย: ช. IP: 222.123.161.103 วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:22:04:37 น.

มาตามเก็บในอีกแง่มุมหนึ่ง

555 ขำน้องมาบุญครองน่ะ แต่บ้านเค้าก็คงไม่มีจริงๆ น่ะแหละพี่

อัพบล็อกซะทีเน้อ

เพลงเพราะมากมาย อยากเปิดบล็อกค้างไว้เพื่อฟังเพลงเลยนะนี่

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:12:17:04 น.

ตามมาอ่าน แหม ได้รมย์มากเลย เขียนดีจริงๆ อย่างเสือจ่นว่า จริงๆนะ

โดย: แก๋ง IP: 210.246.188.66 วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:14:17:44 น.

เฮ้ย ขากลับภาพสวยกว่าขาไปเว้ยป๋า สงสัยว่าเพราะไม่ต้องหอบแฮ่กๆ

ตอนหน้าเที่ยวในเมือง เดี๋ยวดุดิ๊ ว่าระหว่างป๋ามันเผากับน้องหมั่นโถวใครจะพาใครหลง

โดย: ขี่ควายเที่ยวไปเหมือนนอแรด IP: 58.8.134.107 วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:17:04:35 น.

ขากลับไม่มีเรื่องเล่าเพราะเล่าตอนขาขึ้นไปหมดแล้ว
ไม่เห็นจะจริงเลย
ก็ยังเล่าได้ตั้งเยอะแยะนี่นา
หนุกหนานๆ

เมื่อเช้าเจ้านายชวนกินท็อฟฟี่เนื้อจามรีด้วย
อ่านหลังซองเขียนไว้ว่า
เหมาะสำหรับผู้ชอบเดินทางและแคมป์ปิ้ง
ไม่แน่ใจว่าห่อนั้นมาจากฟาร์ม Yak ที่จขบ.เห็นหรือเปล่า
แต่ข้าพเจ้าไม่ได้กินนะ
ไม่กล้าอ่ะค่ะ

^^

โดย: I am just fine^^

วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:13:02:39 น.

เง้อ เปลี่ยนหน้าจอใหม่เป็น 1280 x 1024 เลยเห็นน้องลิงของเจมส์ บลันท์ไม่เต็มจอเลย
เหลือติดอยู่ตรงขอบซ้ายบน ฮ่าๆๆ

โดย: Unravel

วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:19:59:06 น.

เนียนอ๋อง : ไม่รู้ว่าใช้อุทัยทิพย์ป่าว
แดงเป็นตรูดลิงตั้งแต่เด็กยันโตเลย
Unravel : รับทราบคร่าบ
ต่อไปจะเป็น Un ... อะไรดี
ป้าพักจัง : ป้าพักเที่ยวเยอะ ป่วยง่าย
รักษาตัวหน่อยนะป้า
ช. : ต้องไปเองกระมังครับ
สาวไกด์ใจซื่อ : เพลงนี้นะ ฟังในคอนเสิร์ตเพราะกว่าหลายเท่า

ไม่เชื่อถาม เผือก วุ้นเส้น แพนเค้ก โดนัท หรือ หมั่นโถว ก็ได้ ฮี่ ๆ
แก๋ง : แหะ ๆ ยอกันใหญ่เลย
เหมือนจะรู้ว่า หนูบ้ายอ

อยากไปห้วยขาแข้ง พี่แก๋ง ชวนช้าจัง เตรียมตัวไม่ทันเล้ย
ขี่ควายเที่ยวไปเหมือนนอแรด : ป้าเป็นไรเนี่ย 555
ต้องเป็นเราพาหลงสิ หมั่นโถว ตามอย่างเดียว หลงไหน หลงกัน
I am just fine^^ : ท็อฟฟี่เนื้อจามรี เพิ่งเคยได้ยินได้ฟังครั้งแรกเลยนะ
อืมม แล้วมันเนื้อจามรีแท้หรือป่าว

คนที่นั่นใช้ประโยชน์จากจามรีคุ้มมาก
แรงงาน ขน เนื้อ นม อึ
Unravel : ก็อย่าเปิด Browser ให้มันเต็มจอสิ อิ อิ

โดย: StrayBird

วันที่: 1 กันยายน 2550 เวลา:9:07:20 น.

ย่องมาฟังเพลงก่อนออกทำงาน

แอบเห็นสหายแอม
--อยากกินท็อฟฟี่จามรีง่ะ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 3 กันยายน 2550 เวลา:13:21:36 น.

พี่1

สวัสดีค่ะ

ตกลงนั่นลำธารพิษจริงหรอคะ นู๋เชื่อคนง่ายนะ

ชอบบ้านหลังนั้นจัง น่าอยู่มากมาย วิวดี ถ้าเป็นเจ้าของจะเปิดรีสอร์ทเลย

น้องมาบุญครอง พี่1น่าจะถ่ายรูปมานะคะ เป็นบุคคลที่น่าสนใจดีจริงๆ

โดย: mink IP: 125.25.89.93 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:0:03:13 น.

.... สงสัยงานนี้ได้อ่านกันข้ามปีแหง๋ม

น้องมาบุญครองเนี่ย แม้ไปอยู่เมืองนอกเมืองนาตั้งนานแต่ยังคงความเป็น "คนไทย" ไว้อย่างเหนียวแน่นเลยนะ ..ชอบอะไรแบบ "ที่เดียว มีทุกอย่าง"

(แต่หงั๋ยขากลับท่านออกอาการเซ็งขนาดนั้น

)

(โอวว.. เซอร์ไพรซ์เพลงประกอบ

)

โดย: No Code IP: 58.8.140.156 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:23:21:18 น.

เพิ่งเคยได้ยิน ได้เห็นเหมือนกันค่ะ Yak Toffee
วันนั้นไม่ได้กินแต่ในที่สุดคงเป็นชะตาฟ้ากำหนดว่าต้องกิน
เพราะเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมามีคนเอามาให้กินจนได้

***ถึงสหายชุน***
ไปเที่ยวเขาใหญ่ พี่ๆ เอาไปให้กิน
เราก็เลยต้องสนอง เอ้ากินก็กิน (วะ)
อร่อยดีเหมือนกัน
แฮ่ๆ

^^

โดย: I am just fine^^

วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:17:23:31 น.

เฮ๊ยป๋าอินเทรนด์หวะ ตอนนี้คนไทยเขากะลังไปบุกเอเวอเรสต์ตามรอยป๋ากันใหญ่เลย

โดย: ขี่ควายเที่ยวไปเหมือนนอแรด IP: 58.8.138.209 วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:19:34:13 น.

มาแล้ววววววววว

จะบอกว่า ไปมาบุญครองเนี่ย ไปเดินเฉยๆ ไปหาของกินอ่ะ ได้เลย แต่ให้ไปซื้อของเนี่ย ต้องคิดหนักหน่อย เพราะไม่ใช่แค่ฟันหัวฝรั่งอย่างเดียว พี่ไทยเราเองถ้าสุ่มสี่สุ่มห้าไปซื้อโดยที่ไม่รู้ราคามาก่อน ก็มีสิทธิ์โดนฟันได้เช่นกัน

แต่พี่มาบุญครองคนนั้นคงบ่ยั้นอ่ะ เพราะเล่นเที่ยวได้ร่วมครึ่งปีแบบนี้ กระเป๋าคงหนักใช่ย่อยเนอะ อิอิ

ปล. ไปเที่ยว 14 วัน ใช้อัพ blog ได้ตั้งครึ่งปี สุดยอดจริงๆเลยเฮียมันเผาเนี่ย

โดย: ตุ๊กตาไขลาน

วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:16:53:47 น.

^ ^
กร๊ากกก ไปเที่ยวอีกซัก 14 วันสิเฮีย จะได้ครบปีพอดี

โดย: juriojung

วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:14:05:39 น.

สวัสดีครับพี่ เต เพิ่งได้เข้ามาติดตามครับเรื่องราวสนุกสนานมากครับ ผมได้แต่หวังว่าสักวันคงได้มีโอกาสได้ยลโฉม สักการมาตา เป็นบุญตาบ้างสักครั้ง

โดย: คนดูนก IP: 58.9.15.107 วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:1:16:31 น.

แพนด้ามหาภัย : รับฟังได้ตามสบายเด้อ
mink : หุ หุ ลำธารพิษ
น้องมาบุญครอง ก็หน้าตาเหมือนคนไทยนี่แหล่ะ ตัวไม่โต ล่ำหน่อย ๆ ลองจินตนาการเอานะ
No Code : อืมม รู้ด้วยว่าเซ็ง เหอ ๆ เซ็งไม่อยากกลับน่ะ
ทำไมเอาเพลง DT มาแปะ แล้วแปลกใจไรนักหนาหว่า
I am just fine^^ : ไม่ใช่เนื้อจามรีแท้ ๆ มั้งคะ
อาจเป็นเนื้อน้องฟายก็ได้นา 555
ขี่ควายเที่ยวไปเหมือนนอแรด : พวกที่ออก TITV อ่ะเหรอ ไม่ได้ดูเลย ...
ยังไม่มีคนไทยขึ้นถึงยอด Everest เลยนา
ตุ๊กตาไขลาน : มาบุญครอง ไปดูอุปกรณ์ถ่ายรูปอย่างเดียวเลย แค่ดูนะ ไม่ได้ซื้อ
ตอนนี้มีเรื่องอัพบล็อกปีหน้าได้ทั้งปีแล้วนะ จะบอกให้555++
juriojung : เอาไว้ปีหน้านะ ปีนี้อัพไม่ทันแล้ว
คนดูนก : สวัสดีครับ น้องคนดูนก ... โอกาสเปิดเสมอครับสำหรับคนที่ไม่สิ้นหวัง

โดย: StrayBird IP: 202.183.225.12 วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:13:12:28 น.

เฮียเตเท่มากๆ

โดย: SSTR IP: 124.120.19.65 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:23:22:06 น.

ไม่ได้ประหลาดใจที่เป็น DT หรอกคาบท่าน
แค่แปลกใจที่เลือกเพลงนี้เท่านั้นเอง
ก็คิดว่าตอน 5 แล้วน่าจะเป็นเพลงที่สนุกสนานกว่านี้(ได้แล้วมั้ง)

อิ อิ ....

(และไม่ได้แปลว่าไม่ชอบนะคาบ โปรดอย่าเข้าใจผิด

)

โดย: No Code (..is full of code) IP: 58.8.143.39 วันที่: 14 กันยายน 2550 เวลา:0:34:01 น.

หวักลีคับเฮีย...

ตามมาสูดกลิ่นหิมาลัย อิจฉาจิงๆ

คิดถึงเยอะๆ น่อ

โดย: กี๋พกแป้ง

วันที่: 14 กันยายน 2550 เวลา:11:10:44 น.

ยังไม่อัพอีกเหรอเนี่ย

โดย: Unravel

วันที่: 15 กันยายน 2550 เวลา:21:22:14 น.

รูปหมวยเชอร์ปา เหมือนโดนน้าเตทำโทษมายังไงยังงั้น

สปริงโรล น่าหม่ำหลายๆ

ชอบรูป Gompa สุดในชุดนี้

โดย: Nutjung

วันที่: 16 กันยายน 2550 เวลา:1:08:36 น.

ฟังอัลบั้มใหม่ James Blunt ยังอ่ะ
เพราะดี แอบเอาลงบล๊อกไปแระ 1 เพลง ครึครึ

โดย: Unravel

วันที่: 17 กันยายน 2550 เวลา:16:28:54 น.

SSTR :
no code : เพลงเศร้า เราช้อบชอบ 555
กี๋พกแป้ง : จ้า ตามนั้น
Unravel : ยังไม่พ้นเดือนเลย
Nutjung : ง่า ไม่ใช่ Multiply นะน้องหมี จะได้วิจารณ์แต่รูป
Unravel : สูบมาเรียบร้อยแล้ว

โดย: StrayBird

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:17:55:56 น.

ชอบเพลงค่ะ...มาฟังทุกวัน ครึ่งเดือนแล้วยังไม่เบื่อเลยค่ะ
ชอบเรื่องหิมาลัยนะคะ หวังว่าสักวันคงมีโอกาสไปเยือนบ้าง
ขอบคุณค่ะ...สำหรับเพลงเพราะ&เรื่องดีๆ

โดย: จิน IP: 222.123.221.135 วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:22:27:26 น.

มาทักทายครับ

โดย: pichsud IP: 203.154.203.140 วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:17:19:45 น.

อิจฉา ไปแล้วถ่ายมาแต่ภาพสวยๆๆ

โดย: grippini

วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:17:33:57 น.

ซื้อDTชุดใหม่มา แต่เสียค่าโง่เพราะดันไปเอาชุดที่ไม่ได้แถมVCDเบื้องหลังมาซะนี่ แหงะ ในปกซีดีก็แทบไม่เห็นหน้าพี่เมียงเลยอะ เซ็ง

โดย: juriojung

วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:23:17:57 น.

มีไอซ์ซิ่งปกคลุมยอดเขาด้วย อิอิ

หน้าเด็ก กะหน้าแมวนี่ อารมณ์เดียวกันเลย น่ารักดี

โดย: Qooma

วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:9:15:54 น.

ป๋า เหลียวหลังนานแล้ว ระวังคอเคล็ดเด้อ 555+ เดินหน้าต่อได้แว้ว

โดย: เที่ยวไปเหมือนนอแรด IP: 58.8.133.247 วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:10:07:55 น.

มาเมียงมองแล้วย่องออกไป
รอครบเดือนค่อยแวะมาใหม่ก็ได้
^^

โดย: I am just fine^^

วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:11:05:19 น.

จิน : ตามสบายครับ นึกว่าเป็นบล็อกตัวเองนะครับ อิอิ
pichsud : สวัสดีครับผม ...
grippini : รูปไม่สวยบานเลยครับ แต่ใครจะให้ดูล่ะ ฮี่ ๆ
juriojung : มันเป็น Limited Edition มั้งคะ ที่มี DVD เบื้องหลังแถม แต่มันก็แพงกว่าแผ่นธรรมดานะ
ไปหาซื้อถึงสิงคโปร์ก็ยังไม่ได้เลย
Qooma : เด็กหน้าแมวพวกนี้ ดุมั่ก ๆ
เที่ยวไปเหมือนนอแรด : ขี้เกียจคร้าบ โรคประจำตัวโผ้ม
I am just fine^^ : ได้ค่ะ กะลังดี