E verest Base Camp .. Kala Pattar
Well CMon, Lets Go
Hit the Road Again Trekkers เดินช้า เหนื่อยง่ายอย่างพวกเรา 7 โมง ก็ต้องรีบออกเดินทางแล้ว อาการระทดระทวยเมื่อวานนี้ปลิดทิ้งไปแล้วจนหมดสิ้น ผมเปิดก๊อก 2 ตั้งหน้าตั้งตาเดินสืบไป รู้สึกได้ไม่ยากนักว่าวันนี้หนาวกว่าทุกวันหว่ะ เราบ่ายหน้าหันหัวสู่ Duglha อันเป็นเป้าหมายหลักช่วงเช้า Pheriche หลังคาน้ำเงิน แปร๋นแหลน ไกล ๆ เงยหน้าขึ้นหน่อยก็จะเห็น Kantega Ama Dablam ซี้เก่า Taboche (6542 m) และ Cholatse (6440 m) เพื่อนใหม่น่าคบ Duglha ได้ยิน จันทรา ออกเสียงว่า ทุกลา ทว่าก่อนจะถึง ลาทุก อ่า ทุกลา มันยังอุตส่าห์มีเนินสูงลิบให้ขึ้นเป็นการบั่นทอนกำลังใจก่อนด้วยนะ Alpine Accentor - นกหิมาลัยชนิดเดียวที่ถ่ายได้ใกล้ ๆ ชัด ๆเบื้องหลังช่างภาพ - นกมันขาเจ็บน่ะ ไม่มีอะไร ฮี่ ๆDuglha (4620 m) & Memorial Duhgla มี Lodge อยู่ไม่กี่แห่ง หนังสือดาวโดดเดี่ยวแนะนำว่าให้พักที่นี่ด้วย แต่จันทราบอกว่า เราเพิ่งเดินไปแว้บเดียวเอง ปล่อยให้พวกปลาซิวปลาสร้อย ใจเสาะ เค้าพักไป (มัน Overating เรานี่หว่า) ผมกับน้องโดนัท เลยสั่ง Hot Lemon เครื่องดื่มหลักตลอดการเดินทาง มาจิบบรรเทาความเหนื่อยหนาว อนุสรณ์สถานนักปีน E verest -- ถ้าคืนก่อนเราพักที่ Pheriche ก็สมควรพักที่นี่แหล่ะ เพราะความสูงที่แตกต่างกันประมาณ 700 เมตร ระหว่าง Pheriche กับ Lobuche มากเป็น 2 เท่าของความสูงที่หมอ HRA (Himalayan Rescue Association) เค้าแนะนำเชียวนะ -- Monument ของพี่ Scott Fisher ผู้โด่งดังจาก Into the Thin Air Govo Lobuche
โยว่ ก่อนจะถึง Lobuche เราต้องฝ่าเนินนรกขึ้นไป ดินแดนแห่งการรำลึก Memorial Area Chukpilhara ที่นี่มี อนุสาวรีย์แห่งความทรงจำมากมายเป็นแถวเป็นแนวของนักปีนเขาที่เสียชีวิต ที่ดัง ๆ หน่อยน่าจะเป็นของ พี่ Scott Fisher นักปีนเขาชื่อดังชาวอเมริกัน ที่เสียชีวิตในมหันตภัยเอเวอร์เรสท์ เมื่อปี 1996 คนนั้น ... Rest in Peace เด้อ ...
Let it Snow
Chukpilhara Memorial หนทางก็ไม่ค่อยลำบากเท่าไรแล้ว เดินสบาย ๆ มีขึ้นมีลง ไม่ต้องกลัวหลงทาง เรามากะไกด์นิ เรื่องไรต้องกลัว 555 อ้อ ถ้าหลงจริง ๆ มี Trick นิดนึงนะครับ ท่านว่าให้เดินหาอุจจาระ Yak ให้เจอ ใช้ตาหรือจมูกก็ได้ แล้วแต่ถนัด เดินตามรอยอึ Yak ไป ไม่มีหลง สาบาน 555 Hotel Sagarmathar NP Lodge and Restaurant ที่พักชื่อยาวเหยียดของเรา ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไร แค่ไม่ต้องนอนห้องรวมก็โอแระ ผู้คนเนืองแน่นเต็มห้องอาหารแคบ ๆ อบอุ่น สั่งอาหารมากินไม่ทันไร โดนัทระล่ำระลัก พี่ พี่ หิ หิ หิมะ ตกด้วยเว้ย แบมือให้หิมะเย็น ๆ ปลิวตกใส่ฝ่ามือเปลือยเปล่า หนาวเข้าไส้จริงจริ๊ง พอมือเริ่มชา ผมก็กลับมาเข้าห้องน้ำ ลองทดสอบหน่อยสิ ว่าถ้าผมจะฉี่ มันต้องถึงขั้นเอามือเด็ดหรือเอาเทียนลนอ๊ะป่ะ? แหะ ๆ ไม่ต้องแฮะ พอฉี่พุ่งกระทบชักโครก โฮ่ะ ๆ ควันคลุ้งเลยตื่นเช้ามาหิมะคลุมมิดเลย The World in White
ร่องรอยหิมะเมื่อคืนทำ Lobuche ขาวโพลนไปหมด มองไปทางไหนหาสีอื่นแทบไม่เจอ ได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดของหิมะเวลาที่รองเท้าบดลงบนพื้น แสงแดดแรงจัดสะท้อนหิมะขาว ๆ เราต้องงัดแว่นตากันแดดมาใส่ ไม่งั้นตาอาจจะพล่าหน้ามืดได้ Pumori ยอดเขาทรงสวยก็เริ่มปรากฏชัด ถนัดตาขึ้นเรื่อย ๆ
มองไปทางไหน ก็ขาวโพลนไปหมด - ในภาพสีตอแหลนิดนึง 555 Pumori เชอร์ปาแปลว่า ลูกสาวขึ้นคาน (Unmarried Daugther) บางกระแสก็แปลว่า ลูกสาวเอเวอร์เรสท์ (Everests Daugther) ถ้าหากเป็นบ้านเราพวกนอกกระแส เห็นยอดเขาทรงแบบนี้ ต้องตั้งชื่อว่า เขานมสาว ชัวร์ป้าดเป็นแม่นมั่น โด่ ๆ อยู่ตรงกลางคือ ยอดเขา Pumari (7145 m) ครับ แล้วที่ต่ำลงมาตงกลาง เห็นเนินสามเหลี่ยมดำ ๆ นั่นล่ะ "Kala Pattar " (5545 m) เด้อ Gorak Shep A Frozen Lakebed Kala Pattar เนินสีดำทรงสามเหลี่ยม ทอดตัวอยู่ต่ำใต้ของ Pumori ด้าน South Face
Kala Pattar เป็นภาษา Hindi นะครับ ไม่ใช่ Nepali แปลว่า Black Rock ตอนนี้ผมกับโดนัท ได้แต่ทอดสายตามองอย่างเดียว พรุ่งนี้เช้าเราถึงจะได้ปีน Black Rock .. Kala Pattar
ดูกันชัด ๆ Kala Pattar เนินสามเหลี่ยมที่เราจะบุกยึดตอนเช้ามืด .. Gorak Shep บางครั้งเค้าก็เรียกกันว่า Lake Camp นะครับ เนื่องจากบริเวณนั้นเป็นทะเลสาบเล็ก ๆ ที่แข็งตัวจับเป็นน้ำแข็ง เราเดินลงไปที่ทะเลสาบ ตรงนั้นมี Lodge อีกหยิบมือให้จับจองเป็นที่พำนักแห่งสุดท้ายก่อนจะไปถึงฝั่งฝันครับทางเดินไป EBC อย่างที่เห็น บุกหิมะ ฝ่า GlacierNuptse (7879 m) อยู่ด้านขวาโดดเด่นเป็นสง่า E verest Base Camp ก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยขึ้น Kala Pattar กัน เราก็ยังเป็นเด็กดีว่าง่าย เชื่อฟังเหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยนแปลง เดินแบบ ชิลล์ ชิลล์ ไปกลับ EBC ก็ประมาณ 6 7 ชม. เท่านั้น บางกลุ่มมาถึงตรงนี้ เค้าก็เลือกไปแค่ Kala Pattar ที่เดียวก็พอ เพราะเดินไป EBC ก็ไม่เห็น E verest แต่อย่างใด โดน Nuptse กับ West Shoulder บังซะมิด
ดูน้องหนู Nuptse แบบกว้าง ๆ กลางแดด EBC ให้ได้ พอท้องอิ่ม ขาก็ออกเดินทันที ตอนแรกผมจะไม่เอา Down Jacket ไป ท่านจันทราบอกด้วยความเป็นห่วงหรือไม่ก็บอกตามหน้าที่ว่า ยูควรจะเอาไปนะ ขากลับอากาศจะเย็นมาก ขอบอก ลูกหาบชาวเชอร์ปา เง้ย ผมเอง นอนระทวยชี้มือชี้ไม้สะเปะสะปะThe Big E Moraine เลียบ Khumbu Glacier ได้ชื่นชม Nuptse ที่เคยเห็นไกลลิบลิบ บัดเดี๋ยวนี้ กลับมาใกล้ชิดต่อหน้าต่อตาพ่อนี่เอง ระหว่างทาง พบเห็น Trekkers มากมาย ทุกคนเดินมุ่งหน้าสู่ EBC ประหนึ่งโดน สะกดจิตหมู่ ก็มิปาน
Everest Base Camp - A Blizzard of Khumbu Khumbutse (6,665 m) จันทราบอก นั่นไง เอเวอร์เรสท์เบสแค้มป์ เอ่อ พี่จันทราครับ ไม่ต้องบอก สมองน้อย ๆ ผมก็พอเดาออกได้เองเว้ย (อิอิ ไม่วายทำเก่ง) แต่ก่อนจะถึง EBC พี่ยอดไกด์ชี้ให้ดูซาก เฮลิคอปเตอร์ที่ตกอยู่ใกล้ ๆ ด้วย ... สยองง่ะEverest Base Camp - เดินมาดูเต้นท์แล้วก็กลับ แค่ 6 ชม.เอง ครี่ ๆ EBC หิมะที่หายเงียบไปตั้งแต่เช้า ก็โหมกระหน่ำพรั่งพรูลงมาอีก ผมถามจันทราว่า เราจะพอมุดเต็นท์ไหนเข้าไปหลบหิมะได้มั่ง จันทราอึกอักลังเลตอบออกมาว่า No, You Cant
Well Lets Go Back เออ! กลับก็ได้เว้ย
ตัวการที่ทำให้เราต้องรีบกลับ หนาวกว่านี้ ลูกช้างไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน หิมะกลายเป็นคราบน้ำแข็งเกาะตามเสื้อ หมวก ผ้าพันคอ น้องโดนัทเราแทบไม่อยากอ้าปากพูดอะไรออกมา ถ้าไม่จำเป็น หรือว่าขากรรไกรค้างไปแล้วหว่าพอก้าวขาขึ้นบันไดห้องอาหาร เปรียบประดุจผมเพิ่งผ่านพ้นขุมนรกมาเลย อ่า นี่มัน Stairway to Heaven ชัด ๆ 555 เข้ามานั่งผิงไฟ ไออุ่นอึ Yak คลายหนาว ตัวผมก็ยังสั่น ผลั่บ ๆเป็นลูกนกตกน้ำ ซดเครื่องดื่มประจำทริปอุ่น ๆ เข้าไป ค่อยยังชั่ว เห้อ มื้อเย็นวันนี้ ผมกินอะไรไม่ลง อาการแพ้ความสูงรังควาญไม่เลิกลา รู้สึกว่าชีพจรเต้นเร็วกว่าเดิมด้วยดิ สั่งแอ็ปเปิ้ลมากิน 2 ลูก ราคา 150 รูปี นมร้อน อีก 1 แก้ว ค่อยยังชั่ว ใครเคยมั่ง แค่กินข้าวยังเหนื่อยเลยง่ะ ผมมีอาการเป็นหวัด คัดจมูกหลายวันแล้ว จังหวะที่เคี้ยวแอ็ปเปิ้ล มันก็จะหายใจไม่ได้ กว่าจะกินหมด เล่นเอาเหนื่อย แต่ก็ยังดีที่ไม่มีปัญหาเรื่องนอนไม่หลับ อีกอาการพื้นฐานของ AMS See You at 4 OClock The Big E ได้ พรุ่งนี้เราจะไปพระอาทิตย์ขึ้นกันที่ Kala Pattar โยว่
Kala Pattar - Sweet Dream are Made of This เรียกอีก 2 3 ครั้ง ถ้าไม่หือไมอือ กรูจะเอาไฟฉายส่องหน้าทีละคนละนะ เดชะบุญที่สิ้นเสียงเรียกครั้งที่ 3 ก็มีเสียงตอบรับดังขึ้นมาซะก่อน รอดไปพวกมึมKala Pattar อากาศข้างนอก ไม่รู้ว่ากี่องศา คาดว่าติดลบแน่ ๆ ... สู้โว้ยยยยย ป้ายกันหลง - แต่จะมีใครหลงฟระ นี่เราบ้าหรือเปล่าวะ? เอาน่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถอยหลังไม่เป็นเว้ย Into the Thin Air มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ผมบ่นอยู่ในใจ อ้าว 50 ก้าวแล้ว เย้ พักดีกว่าถึงกระนั้น มือน้อย ๆ นุ่มนิ่มภายใต้ถุงมือกันลม + ถุงมือฟรีซ ก็มิอาจต้านทานความหนาวกร่อนกระดูกได้ มือไม้แข็ง เย็นเจี๊ยบ ไร้ซึ่งความรู้สึก ไม่อยากจะหยิบจับอะไร แม้แต่น้อยได้ยินแต่เสียงครืดคราด
ถึงแว้ว Kala Pattar น้องโดนัท แอบหอบ Now We are at Kala Pattar
Give Me My Camera, Please พี่จันทรา โพสท์ท่ายังกะ Bono ถ่ายปก CD ยอด Pumari ยามเช้า ไม่ย้อนแสง The Big E, Mount Everest, Qomolangma, Sagarmatha (सगरमाथा) หรือ Chomolungma ออกเสียงว่า Jongmalunga The Big E พอดีเลย กรรมของ StrayBird จริง ๆ ย้อนแสงแบบนี้ ช่างภาพหน้าไหนจะถ่ายออกมาได้สวย ๆ ล่ะครับ Crucifix Smile ของน้องหนู โดนัทAma Dablam ใกล้ ๆ กัน คู่แฝด Kantega & Thamserku ใครจำได้ป่าว !?! นี่ถ้า จันทรา ไม่ตื่นสาย เราก็คงขึ้นมาก่อนพระอาทิตย์จะขึ้นนี่ถ้า เราเดินเร็วอีกนิด ก็คงไม่ผิดหวังนี่ถ้า เรามาเดือน ต.ค. เราก็ขึ้นรอบบ่ายได้ แบบไร้เมฆหมอกนี่ถ้า เราเปลี่ยนมาขึ้นตอน 8 โมง ก็น่าจะยังพอถ่ายรูปได้นี่ถ้า ลิเวอร์พูลไม่แพ้เอซี มิลาน รอบชิง UCL อ้ะ อันนี้ ไม่เกี่ยวอย่างแรงนี่ถ้า ผม เรียกจันทรา ขอกล้อง หันหลังไปถ่ายก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น ไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงยอด Kala Pattar ก่อน ก็น่าจะได้ภาพดีกว่านี้ ไม่เป็นไร ไว้ค่อยมาใหม่ เดือน ตุลา ก็ได้นิ
ฮือ ๆ E verest at Sunrise ถึงวินาทีนี้ ฝันของน้องโดนัท ก็เป็นจริงไปแล้ว คงตายตาหลับได้สักที ผมเองลืมความเหน็ดเหนื่อยหนาวเหน็บ ยืนกวาดสายตาพานอรามา 360 องศา รอบทิศทาง จดจำภาพอันงดงามทุกซอกมุม ยัดใส่รอยหยักน้อยนิดในสมอง เอารูปชัด ๆ ของชาวบ้านมาให้ดู กันเซ็งGovo เจ้าเดิม เหอ ๆ Pumari (7145 m) ถัดไปเป็น Lingtren (6713 m) กระเถิบออกมาทางอีสานเป็น Khubatse (6639 m) ไกลออกไปเป็น Changtse (7550 m) ถัดออกมาทางบูรพาข้างหน้าผม เป็น E verest (8850 m) ติดกันเป็น Nuptse (7879 m) ไกลออกไปทางอาคเนย์ เห็นสามเหลี่ยมแหลม ๆ คือ Ama Dablam (6856 m) ไกลออกไปอีกเป็นคู่แฝดคู่ขวัญ Kantega (6779 m) กับ Thamserku (6608 m) วนตลบหลังมาทางพายัพเป็น Lobuche East (6119 m) และ West (6135) อาจมีตกลงไปบ้างนะครับ คริ คริระหว่างที่เราลง ก็ยังมีคนขึ้น - ยอดข้างหลังเรียกกันว่า "Lobuche " Pheriche กันดูน้องโดนัท ยังออกอาการเพ้อ ๆ อยู่บ้าง แต่คงไม่เป็นไรหรอก สังเกตดูหน้าตาเนื้อตัวดูพอง ๆ อิ่มสุขไงชอบกล เห็นที่พัก ไกลลิบเลย ... ขึ้นมาได้ไงเนี่ย สงสัยจะเริ่มหิวแล้วเรา Kala Pattar ก็ไม่ได้ขึ้น ไง เราก็ยังโชคดีกว่าแหล่ะ
ผมเองรู้สึกเหมือนฝันยังเติมไม่เต็ม มันมีอาการเหมือนเกิดสูญญากาศกั๊ก ๆ ขึ้นในใจ ยังไงไม่รู้ คงได้กลับมาอีกแน่ ๆ สักวัน
Lucia Hwong Everest at Sunrise House of Sleeping Beauties 1985 
ขึ้นชื่อตอนแบบนี้ สาบานว่าไม่มีโศกนาฏกรรมใด ๆ ไม่มีใครต้องตกตายแบบสยดสยองเหมือนกับหนังฮอลลีวู้ดชื่อเดียวกันนะครับ รับประกันว่าไม่เกินพารากราฟสุดท้ายของบล็อกนี้ ผมกับน้องโดนัท จะไปถึงจุดหมายปลายทาง(ได้)เสียที ฮี่ ๆ เอิ๊กส์ ... 
ในที่สุดฝันของเธอก็เป็นจริง
ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน แต่ก็ยังหลงรักหิมาลัย ไม่เคยเปลี่ยน 
สวยสดงดงามยิ่ง 
ชอบๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เคืองๆๆๆ ไม่มีเตือนกันเล้ย จะได้ทำตัวลีบๆ ทำแก้มตอบๆ...
-- อืมม ทุกวันนี้ยังงงๆ อยู่ว่า "ตูขึ้นไปได้ไงฟระ"
แต่ถึงแม้ว่าฝันเป็นจริงแล้ว ก็ยังไม่ยอมตายหรอกเด้อ
=)