Bloggang.com : jenifaae : ความหวังความฝันของคนสนามหลวง ที่อยากจะกลับบ้าน

ความหวังความฝันของคนสนามหลวง ที่อยากจะกลับบ้าน

ถึงเวลา...ตามหารัก คนเร่ร่อนขอกลับบ้าน

ผู้ใหญ่เร่ร่อนได้ แต่เด็กแบเบาะต้องไม่เร่ร่อน

ประโยคดังกล่าว หลายคนคงคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ของบ้านเมือง นักการเมือง นักพัฒนาสังคม หรือบุคคลที่จะเข้าไปแก้ไขปัญหาคนเร่ร่อนให้คำมั่นสัญญาว่าจะคลี่คลายปัญหาดังกล่าว

ทว่า...ประโยคนี้ กลับออกมาจาก คนเร่ร่อน อย่าง โจ้ คนเร่ร่อนที่อาศัย สนามหลวง เป็นที่พักพิงมากว่า 3 ปี ที่เขาตัดสินใจกลับบ้าน ตามโครงการ ชุบตัวคืนถิ่นเพื่อชีวิตใหม่ ของสมาคมสร้างสรรค์กิจกรรมอิสรชน ซึ่งทำงานพัฒนาคุณภาพชีวิตให้กับคนเร่ร่อน

โจ้ เริ่มต้นเล่าว่า จริงๆ แล้วไม่เคยคิดจะกลับไปอยู่ภูมิลำเนาเดิมที่สกลนคร กระทั่งเมื่อปลายเดือนพฤศจิกายน 2549 ที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด แฟนของเขาปวดท้องคลอดลูกกะทันหัน น้องแตงโม เกือบมีสถานที่เกิดที่ สนามหลวง เสียแล้ว...แต่โชคดีที่ยังสามารถไปคลอดที่โรงพยาบาลกลางได้ทันท่วงที

...ปลอดภัยทั้งแม่และลูก...

วันนั้นผมคิดได้ทันทีเลยว่า อยากกลับบ้าน ไม่อยากให้ลูกสาวต้องกลายเป็นเด็กเร่ร่อน ที่สำคัญสภาพแวดล้อมที่สนามหลวงก็ค่อนข้างอันตราย เสี่ยงต่อการทำอาชีพผิดกฎหมาย ไหนจะต้องคอยระวังภัยให้ลูก พวกผมที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ยังพอดูแลตัวเองได้ เรามีญาติต่างจังหวัดก็น่าจะให้ไปอยู่

หลังจากที่แน่วแน่ว่าจะกลับไปบ้าน โจ้จึงเข้าไปปรึกษากับสมาคม ซึ่งถือว่าเป็นกรณีแรกที่ได้กลับบ้าน

ส่วนกรณีของชาย คนไร้บ้าน ซึ่งทิ้งลูก 3 คน ไว้ที่จังหวัดหนองบัวลำภู มาใช้ชีวิตวนเวียนอยู่ที่สนามหลวง ตั้งแต่ปี พ.ศ.2539 ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เลือกยุติชีวิตเร่ร่อนของเขา

ผมปักหลักที่สนามหลวงมากว่า 10 ปี ไปๆ มาๆ แต่ 2-3 ปีหลังนี้ อยู่แบบถาวร ทำงานรับจ้างรายวันไปวันๆ ดื่มเหล้าจัด ก็เป็นอย่างนี้ไม่ได้คิดอะไร แต่มีวันหนึ่งพี่ที่เป็นคนเร่ร่อนด้วยกันคนหนึ่งป่วยกะทันหัน อาเจียนเป็นเลือดสดๆ 2-3 วัน พวกเราที่สนามหลวงต้องช่วยกันส่งโรงพยาบาลวชิระอย่างเร่งด่วน พยายามติดต่อญาติอยู่หลายวัน กว่าจะมีลูกสาวที่ไม่เคยเจอหน้าพ่อตั้งแต่อายุ 8-9 ขวบ จนวันนี้ 20 ปีแล้ว มาคอยดูแล ผมก็เริ่มคิดว่า ถ้าวันหนึ่งผมป่วยหนักขึ้นมาบ้าง จะเป็นยังไง ผมไม่อยากตายแบบหมาข้างถนน ที่ไม่มีใครรู้ สัญญากับทุกคนว่าจะไม่หนีลูกกลับไปที่สนามหลวงอีก

ด้วยความที่มีเจ้าหน้าที่จากสมาคม ลงพื้นที่บ่อยครั้ง ทำให้ชาวสนามหลวงคุ้นเคยเป็นอย่างดี ชายก็เป็นคนหนึ่งที่เคยร่วมงานไปสร้างบ้านให้กับชาวบ้านที่บ้านไฟไหม้ เขาจึงปรึกษากับทางสมาคม และในที่สุด ก็ได้กลับบ้าน

สิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเร็วขึ้นคือ พอดีช่วงก่อนหน้านี้ไม่สบาย เข้าโรงพยาบาล ก็ได้เจอหน้าน้องสาว ลูกสาว มาดูแลผม ตัดสินใจทันที กลับบ้านดีกว่า อย่างน้อยไปอยู่ที่บ้าน ก็ยังมีแม่ มีพี่ มีน้อง คงจะพอช่วยเราได้บ้าง.. ทุกวันนี้ ชาย ยังอยู่ดีมีความสุข กับครอบครัวที่หนองบัวลำภู นาน ๆ จะโทรมาหา นที ซักครั้ง เพื่อขอให้ไปเยี่ยมเยียนกันบ้าง

อีกคน พงษ์ ที่ขณะนี้กำลังขยันทำงานเพื่อเก็บเงิน เพื่อนำเป็นทุนในการกลับบ้าน หลังจากที่เจ้าหน้าที่ของสมาคม มาเล่ารายละเอียดโครงการพาคนเร่ร่อนกลับบ้าน และได้ไปร่วมสร้างบ้านให้ชุมชนวัดสังเวชที่ถูกไฟไหม้ เห็นครอบครัวอยู่พร้อมหน้า ทำให้นึกถึงครอบครัวของตนเอง

ไปช่วยเขาสร้างบ้าน ก็นึกถึงคนที่บ้านขึ้นมา เห็นบ้านที่ผมสร้าง ก็คิดว่าถ้าได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาที่บ้านก็คงจะดีกว่านี้ ไม่ต้องเหงา อยู่คนเดียว มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาคุยกับคนที่บ้านได้ ทุกวันนี้พยายามประหยัดเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่อกลับบ้านให้ได้เร็วที่สุดครับ

อุ่นใดไม่เท่าอุ่นไอรักของครอบครัว

ขั้นตอนการดำเนินการมีอยู่สองขั้นตอน คือ ขั้นตอนแรก ต้องใช้ความพยายาม ซักถามพูดคุย เพื่อชักจูงให้เกิดความคิดที่จะกลับคืนสู่ถิ่นฐานบ้านเกิดด้วยตัวเอง จากนั้น เมื่อยืนยันเจตนาชัดเจน นัดหมายวันที่จะกลับบ้านอย่างชัดเจนแล้ว ก็ ตั้งใจจะพาครอบครัวเร่ร่อนไร้บ้านนอนที่โรงแรมรัตนโกสินทร์ เพื่ออาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณให้สะอาดหมดจด เรียกว่าชุบตัวกันเลย และในตอนเช้าก่อนออกเดินทาง ก็กินอาหารเช้าที่โรงแรมกันก่อนหนึ่งมื้อ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการหาหนทางที่จะประกอบอาชีพ ยกระดับเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีกว่าที่เป็นอยู่ จากนั้น ก็นำส่งกลับบ้านด้วยรถตู้ถึงที่บันไดบ้านในต่างจังหวัด พร้อมกับนอนที่บ้านของคนเร่ร่อนไร้บ้านที่ต่างจังหวัด เพื่อรอการประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในพื้นที่สักหนึ่งหรือสองคืน ตามแต่สถานการณ์ ก่อนเดินทางกลับก็จะมอบทุนเพื่อสำหรับใช้ในการตั้งต้นชีวิตใหม่ โดยจะเปิดบัญชีธนาคาร เพื่อให้ได้ทั้งใช้และเก็บไปพร้อมกัน

จริงๆ แล้วลึกๆ ในใจคนเร่ร่อนทุกคนคิดถึงบ้านนะครับ แต่สาเหตุที่เขาต้องออกเป็นคนเร่ร่อน ส่วนใหญ่จะเป็นเพราะว่าเขาไม่มีที่ทำกิน ไมรู้จะทำอะไร พอมาที่กรุงเทพฯก็ไม่มีที่อยู่ อยู่ไปอยู่มากลายเป็นคนเร่ร่อน ก็ยิ่งไม่รู้จะไปประกอบอาชีพอะไรอีก ซึ่งปัญหานี้ถ้าจะแก้ระยะยาวคือ รัฐบาลจะต้องช่วยสร้างหลักประกันในเรื่องอาชีพในท้องถิ่นต่างๆ ให้เขาได้กลับไปทำมาหากินที่บ้าน เพราะตราบใดที่ยังเป็นแบบนี้อยู่ ถึงแม้เขาจะกลับไปบ้านแต่ถ้าไม่มีงาน ไม่มีเงิน เขาก็ต้องหวนกลับมาเป็นคนเร่ร่อนเหมือนเดิม

ล่าสุด มีการให้คำมั่นจาก โจ้ หลังลอยกระทง ผมจะกลับบ้านที่สกลนครแล้ว ไม่อยู่แล้วสนามหลวง พี่นทีว่าง ก็ไปเยี่ยมผมบ้างนะ ...

ก่อนสิ้นปีนี้ อิสรชน ตั้งใจจะออกเดินทางอีก่ครั้ง เพื่อเยียมเยียน คนสนามหลวง ที่กลับไปอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข นำหนังไปฉายกลางแปลงให้ คนในหมู่บ้านนั้น ๆ ได้ดูกัน ..

ใครอยากจะมีส่วนร่วม ติดต่อกลับมาที่ น้องจ๋า นะครับ 086 628 2817

ขอขอบคุณ
ที่มา : Facebook ของ นที สรวารี
ภาพประกอบ : www.talkystory.com

สนามหลวงพยากรณ์ออนไลน์

H O M E

Create Date : 25 มกราคม 2553

Last Update : 31 มกราคม 2553 20:10:37 น. 0 comments

Counter : 989 Pageviews.

Share
Tweet