==== ก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อยากจะเป็นสามี และ เป็นพ่อให้ได้ดีกว่าที่เคยเป็นเมื่อวาน ====
Group Blog
 
All Blogs
 
ความกล้าหาญ ความเจ็บปวดของแม่ การเกิดของลูกภัทร

ความกล้าหาญ ความเจ็บปวดของแม่ การเกิดของลูกภัทร : มองจากหลังแว่นตาของพ่อ ....

แม้ว่าจะเป็นท้องที่สอง พ่อก็รับรู้ได้จากจากแววตา และทุกอย่างที่แม่แสดงออก ความตื่นเต้น และ ความวิตก ไม่ได้จางหายไปจากจิตใจของแม่เลยแม้แต่น้อย พ่ออยากให้แม่รู้ไว้ว่าพ่อก็รู้สึกไม่ต่างกัน ...

วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2545

0615 น. ข้างนอกยังไม่สว่างมากนัก ... 2-3 นาทีสุดท้าย ก่อนออกจากบ้าน ... หน้าหิ้งกางเขนเล็กๆที่บ้าน แม่คุกเข่าลงข้างๆพ่อ พ่อรู้สึกได้ถึงคำสวดภาวนา และความกังวลของแม่ผ่านความเงียบที่อยู่รอบๆ ... "ทุกอย่างต้องเรียบร้อยดี แม่และลูกจะปลอดภัย" พ่อจุ๊บและบอกแม่

0645 น. แม่กับพ่อไปถึงโรงพยาบาล แม่นอนอยู่ในห้องเตรียมคลอด พ่อนั่งอยู่ข้างๆ เราคุยกันจนไม่มีเรื่องจะคุย แม่บอกว่าแม่หิวมาก เพราะแม่ต้องอดอาหาร และ น้ำ ตั้งแต่หลังเที่ยงคืน ... มีขั้นตอนต่างๆที่แม่จะต้องทำ ... เช่น ทำความสะอาดร่างกาย เปลี่ยนชุด เจาะเลือด สวนทวาร ให้น้ำเกลือ และอื่นๆอีกมากมายที่พ่อจำไม่หมด พ่อพยายามชวนแม่คุยไปเรื่อยเปื่อยสัพเพเหระ เพื่อจะให้แม่คลายความวิตกลงบ้าง

0815 น. อีกครั้งที่แม่กับพ่ออยู่ในห้องรอกันสองคนกับความเงียบ พ่อก็รู้ว่าแม่คงกังวลกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ความเงียบอาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้ในยามนี้ พ่อรู้ว่าแม่คงต้องอาศัยความกล้าอย่างมากที่จะอยู่อย่างเงียบๆอย่างนั้น ความรับรู้อย่างเดียวที่มีจากแม่ถึงพ่อผ่านทางมือแม่ที่พ่อกุมอยู่ ... ที่พ่อทำได้ก็คงเป็นเพียงสวดภวานา และ คอยบอกแม่เป็นระยะว่าพ่อรักแม่มากแค่ไหน

0900 น. พยาบาลเข็นเตียงไปจากห้องรอคลอด ทิ้งให้พ่อรอในห้องเพียงคนเดียว ...

0935 น. พยาบาลตามพ่อให้เข้าไปในห้องคลอด ... แม่ผ่านการบล็อคหลังไปเรียบร้อยแล้ว ... มีสายน้ำเกลืออยู่ที่แขนซ้าย หน้ากากออกซิเจนครอบอยู่ที่จมูก แขนขวายื่นออกมานอกผ้าคลุมสีเขียว ที่เหนือหัวแม่มีเครื่องไม้เครื่องมือไฮเทคมากมายที่พ่อไม่รู้จัก แม่ยังรู้สึกตัวดีอยู่ มีผ้ากั้นสายตา ทำให้พ่อมองไม่เห็นบริเวณที่คุณหมอกำลังผ่าเอาลูกภัทรออกมา พ่อจับมือขวาแม่ไว้ ไม่มีความรู้สึกใดๆผ่านออกมาทางมือแม่เลย ... เป็นความกล้าหาญของแม่ที่พ่อต้องยอมให้จริงๆ ...

0948 น. เสียงแรกของลูกภัทร ... ลั่นห้อง ... ลูกรัก ... นี่แหละชีวิต ... มันทุกข์นักนะลูก ... ขนาดลูกจะหายใจลูกยังต้องออกแรงด้วยตัวเองเลย ... นี่แหละลูกรัก บทเรียนที่หนึ่ง ... แม่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ... เป็นยิ้มที่สวยที่สุดยิ้มหนึ่งของแม่เท่าที่พ่อจำได้ ... แม่พยักหน้าเป็นเชิงบอกให้พ่อไปดูลูกได้แล้ว ... พ่อปล่อยมือจากมือแม่ ไปยูนิตเด็กที่มุมห้องห่างไปราวๆ 8 ก้าว ... ลูกภัทรยังไม่หายตกใจกับโลกใบใหม่ ... ยังร้องดังลั่น ... ลูกตัวสีม่วงคล้ำ ขนาดราวๆจากปลายนิ้วถึงข้อศอกของพ่อ ... หมอเด็กตัดสายสะดือ สอดท่อยางเล็กๆดูดน้ำคร่ำออกจากปากและจมูก เช็ดคราบต่างๆออก แล้วห่อด้วยผ้าสีเขียว ระหว่างนั้น พ่อก็สนุกกับการกดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ รูปแรกของลูกก็ถ่ายกับพ่อ พยาบาลถ่ายให้ด้วยกล้องโพลารอยด์ของโรงพยาบาล จากนั้นก็ย้ายกันไปที่แม่ที่กำลังนอนให้หมอสูติฯเย็บแผล คำแรกแม่ถามพ่อว่าลูกภัทรปกติดีไหม พ่อพยักหน้าแทนคำตอบ พยาบาลตากล้องคนเดิมก็ช่วยถ่ายรูป3คนพ่อแม่ลูกกันอีกช๊อต ... จากนั้นหมอรมยาก็บอกว่าเดี๋ยวจะให้แม่หลับแล้วนะ ...

1005 น. พ่อออกมาจากห้องคลอดอย่างโล่งใจ โทรฯไปบอกทุกๆคนที่รอคอยข่าวการมาของลูกภัทร และ ลงไปทานมื้อเช้าที่ร้านเดิมที่พ่อลงมาทานหลังน้องเฟิร์นคลอดเมื่อ 2 ปีก่อน

1400 น. หลังจากพ้นระยะรอดูอาการหลังผ่าตัด แม่ถูกเข็นมาที่ห้องพักหลังคลอด ... สายน้ำเกลือยังอยู่ที่แขนเดิม มีเพิ่มมา 1 สายเป็นสายสวนท่อปัสสาวะ แม่จะได้ไม่ต้องลุกไปเข้าห้องน้ำ เพราะจะเจ็บแผลมาก ถึงกระนั้นก็ตาม พ่อก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดของแม่เมื่อยาสลบหมดฤทธิ์ลง ... แม่ต่อสู้กับความเจ็บปวดได้อย่างกล้าหาญ และ น่าชื่นชม ...

พ่อขอบคุณแม่มากสำหรับทุกอย่างที่แม่ต้องฝ่าฟันเพื่อที่จะให้ได้ลูกภัทรมา ถ้าเป็นไปได้ พ่ออยากจะแบ่งปันความเจ็บปวดนั้นมาเอง แต่ที่พ่อพอจะทำได้เล็กๆ ก็คือ รักแม่ให้มากกว่าเมื่อวาน พ่อคงทำให้แม่ได้แค่นี้แหละ

... เพราะเราเกิดมาคู่กัน ....
พ่อน้องเฟิร์น และ น้องภัทร



Create Date : 20 เมษายน 2551
Last Update : 18 ธันวาคม 2551 4:01:08 น. 3 comments
Counter : 921 Pageviews.

 
คุณสามีจะรู้สึกแบบนี้ไหมหนอ เก่งเบ่งบันบันออกมาโดยไม่มียาช่วย ขอหมอคลอดแบบธรรมชาติล้วนๆ ความเป็นแม่แค่นี้ยังน้อยไป มากกว่านี้ก็ได้เพื่อลูกได้ทุกอย่างจ้า


โดย: IcyRose วันที่: 13 กันยายน 2551 เวลา:0:27:16 น.  

 
หวานจังค่ะ เป็นสามี และพ่อที่ดีมากกกในเวลาเดียวกัน


เยี่ยมไปเลยค่ะ


โดย: mirbig วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:17:22:55 น.  

 
ความรัก เป็นยาแก้เจ็บปวดที่ดีที่สุดในโลกค่ะ


โดย: NOIDT IP: 49.49.189.93 วันที่: 7 สิงหาคม 2555 เวลา:5:36:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Nong Fern Daddy
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 782 คน [?]




... Blog นี้ ...
แด่ ... แม่น้องเฟิร์นและน้องภัทร
เธอ..ผู้เปลี่ยนห้องที่มืดมิดให้สว่างไสวได้ด้วยรอยยิ้ม
เธอ..ผู้อยู่เบื้องหลังความเข้มแข็งและความสำเร็จทั้งมวล
... และ ...
เธอ ... ผู้เป็น "บ้าน" เพียงแห่งเดียวของผม

---------------------------------------------

หรือเพียง "ฝัน" ที่หาญท้าชะตาฟ้า ?

หรือจะเพียง "ศรัทธา" (ที่)ไร้ความหมาย ?

แม้จะเป็นแค่เพียง "ฝัน" จนวันตาย

แต่ผู้ชายคนนี้จะอยู่ข้างเธอ ... ตลอดไป ...

แด่ ... ลูกที่กล้าฝันของพ่อ

Friends' blogs
[Add Nong Fern Daddy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.