8 ปี 10 เดือน 31 ธค 55 เปียกปูนอยู่กับข้าพเจ้าได้ 8 ปี 10 เดือน ซึ่งถึงวาระของการหมดกรรมที่เค้าจะเป็นสัตว์ เปียกปูนจากไปด้วยความเศร้าของคนในครอบครัว บอกไม่ถูกว่าจะโกรธ จะโทษ ใคร ยังงัยก็ไม่ได้เค้าคืนมา ตอนนั้นเริ่มมืดหลังจากอาบน้ำำเสร็จลงมาจากบ้าน คำถามที่ถามว่า "เปียกปูนละ" พอได้คำตอบทุกคนออกตามหา ตอนนั้นรู้สึกว่าสูญเสีย ร้องไห้ เห็นรถวิ่งถนนหน้าบ้านชะลอตัวข้าพเจ้าทำอะไรไม่ถูกภาวนาว่าอย่าให้เค้าตามหาเราออกไปถนนหน้าบ้านเลย ทุกคนตามหาร้องเรียกเพราะมืดแล้ว เพื่อนบ้านมาบอกหมาพี่หลุดไปหรือป่าว มีหมาถูกรถชน พี่สาววิ่งมากอดข้าพเจ้าไว้  น้องชายวิ่งไปกอดแฟนไว้ เพราะกลัวเราจะวิ่งออกไปหาเปียกปูนแล้วกลัวรถจะชน เวลานั้นเส้นทางจอมบึง-สวนผึ้ง รถเยอะมาก น้องชายอีกคนวิ่งไปอุ้มเปียกปูนกอดไว้ที่อก ข้าพเจ้าร้องไห้ตะโกนด้วยความโกรธและเสียใจ "ทำไมทำกับนู่แบบนี้ ๆ นู่โกรธ" แฟนก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจ ข้าพเจ้าหยุดร้องยืนนิ่ง พี่สาวปล่อยตัว ข้าพเจ้าเดินไปหาเปียกปูน น้องชายไปวางเค้าไว้ที่หน้าบ้านข้าพเจ้าเดินไปจับเค้า เสื้อที่ใส่ ปลอกคอ จับตัวเค้า ดูเค้า บอกให้ที่บ้านขุดหลุม น้องชายไปขุดหลุมให้พ่อไปกำกับ บอกแฟนเอาผ้าเช็ดตัวหลังรถมาให้ทีจะห่มเปียกปูน ห่อเปียกปูนอุ้มกอดไปที่หลุม เลือดและตัวเค้ายังอุ่น ฝังเค้าไปกับถ้วยข้าวเค้า เก็บของกลับกรุงเทพฯ คืนนั้น ทุกคนในบ้านไม่กล้าค้านมากเพราะอารมณ์ตอนนั้นไม่อยากคุยกับใคร ขับรถกลับกรุงเทพฯ เสียใจตลอดทาง แวะซื้อปลาทูน่า เปียกปูนชอบกิน พอถึงบ้านก็เอาที่นอนเค้ากอดไว้แล้วขึ้นบ้าน สวดมนต์นอนไม่กลับเปิดไฟทั้งคืน เช้าไปใ่ส่บาตรที่วัดบวรฯ สาย ๆ ไปวัดหลวงปูเจี่ย ที่ที่เคยพาเค้าไปกับข้าพเจ้า นึกถึงคิดถึงตลอด  หยุดกินเนื้อสัตว์อย่างเด็ดขาด วันที่ 4 มค กลับบ้านที่จอมบึง พ่อแม่ ไม่มีใครพูดอะไร ยังทำใจไม่ค่อยได้ วันที่ 5 มค  ตัดสินใจเดินไปที่หลุมฝังเปียกปูน คุยกับเค้าให้รู้ว่าเราไม่ได้ไปไหน ทำกิจวัตรเหมือนปกติ เช้าไปใส่บาตร ก่อนนอนสวดมนต์ วันที่ 6 เป็นวันเกิด ไปใส่บาตร ไปวัดหลวงปู่เจี่ย คิดได้ว่าเราไม่สามารถกำหนดชีวิตใครได้ กรรมเป็นตัวกำหนด ที่สำคัญเรานะยื่อชีวิตเปียกปูนให้เค้าเป็นหมาตลอดไปไม่ได้ เค้าอาจมีโอกาสไปเกิดในภพสุขติ ได้มีโอกาส ทำบุญสร้างบารมีของตัวเองก็เป็นได้ ฉะนั้นเค้าควรที่จะสร้างบุญส่งให้เค้าเป็นทุนจะดีกว่า ความรู้สึกเศร้าเสียใจเบาบางความคิดถึงยังมี แต่ยิ้มได้ วันนี้โทรคุยกับพ่อแม่เรื่องเปียกปูน พ่อแม่ไปทำบุญแล้วพ่อก็บอกว่าพ่อเอาดอกไม้ 1 ช่อไปให้เปียกปูน เปียกปูนเป็นเหมือนหลานคนแรกของครอบครัวทุกคนรักเค้าเหมือนคน ๆ คนของครอบครัว ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง ตอนนี้เค้าหมดกรรมจากชาตินี้ไปแล้ว เค้าไปสุขติ หวังว่าบุญที่เราทำให้เค้า บุญที่เราพาเค้าไปวัด ไปใ่ส่บาตร จะเป็นผลบุญให้เค้าได้ไปเกิดภพสุขติ และได้มีโอกาสทำบุญบารมีได้ด้วยตัวเค้าเอง   Create Date : 09 มกราคม 2556 6 comments Last Update : 9 มกราคม 2556 12:58:15 น. Counter : 8052 Pageviews. Share Tweet

ขอให้น้องเปียกปูนไปสู่สุคติ นะลูกนะ   โดย: dogamania IP: 27.145.150.73 9 มกราคม 2556 10:37:05 น.

ขอแสดงความเสีย จาก ดีด็อก   โดย: ดีด็อก ราชบุรี IP: 119.160.223.194 14 มีนาคม 2556 11:53:42 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วย จากดีด็อก ราชบุรี   โดย: ดีด็อก ราชบุรี IP: 119.160.223.194 14 มีนาคม 2556 11:54:48 น.

ลองวิธีแก้หอบยังครับ หายหรือป่าว ผมพึ้งมาเปรได้ไม่นานอยากรู้ว่าดีขึ่นป่าวครับ   โดย: อ๋อง IP: 49.48.251.217 8 ตุลาคม 2559 22:44:32 น.

โดย: ลุงแมว 20 กรกฎาคม 2561 22:20:22 น.

ความจน ไม่ใช่อุปสรรคในการเป็นคนี คนทุกคนไม่ว่าจนหรือรวยล้นฟ้าก็เป็นคนดีได้ การเป็นคนดี ทำแต่สิ่งดีๆ แล้วเราเองก็มีความสุขเอง เพราะเรารู้เอง สุขเองเลยค่ะ   โดย: วิมล สุจริตธนะการ IP: 182.232.139.102 8 เมษายน 2563 7:35:12 น.